и ми́лостiю твое́ю потреби́ши враги́ моя́ и погуби́ши вся́ стужа́ющыя души́ мое́й: я́ко а́зъ ра́бъ тво́й е́смь.
Господи! услышь молитву мою, внемли молению моему по истине Твоей; услышь меня по правде Твоей
и не входи в суд с рабом Твоим, потому что не оправдается пред Тобой ни один из живущих.
Враг преследует душу мою, втоптал в землю жизнь мою, принудил меня жить во тьме, как давно умерших, –
и уныл во мне дух мой, онемело во мне сердце мое.
Вспоминаю дни древние, размышляю о всех делах Твоих, рассуждаю о делах рук Твоих.
Простираю к Тебе руки мои; душа моя – к Тебе, как жаждущая земля.
Скоро услышь меня, Господи: дух мой изнемогает; не скрывай лица Твоего от меня, чтобы я не уподобился нисходящим в могилу.
Даруй мне рано услышать милость Твою, ибо я на Тебя уповаю. Укажи мне, [Господи,] путь, по которому мне идти, ибо к Тебе возношу я душу мою.
Избавь меня, Господи, от врагов моих; к Тебе прибегаю.
Научи меня исполнять волю Твою, потому что Ты Бог мой; Дух Твой благий да ведет меня в землю правды.
Ради имени Твоего, Господи, оживи меня; ради правды Твоей выведи из напасти душу мою.
И по милости Твоей истреби врагов моих и погуби всех, угнетающих душу мою, ибо я Твой раб.
Salmo de David
143:1 Jehová, oye mi oración, escucha mis ruegos. ¡Respóndeme por tu verdad, por tu justicia!
143:2 No entres en juicio con tu siervo, porque no se justificará delante de ti ningún ser humano.
143:3 El enemigo ha perseguido mi alma, ha postrado en tierra mi vida, me ha hecho habitar en tinieblas como los que han muerto.
143:4 Mi espíritu se angustió dentro de mí; está desolado mi corazón.
143:5 Me acordé de los días antiguos; meditaba en todas tus obras; reflexionaba en las obras de tus manos.
143:6 Extendí mis manos hacia ti, mi alma te anhela como la tierra sedienta. Selah
143:7 Respóndeme pronto, Jehová, porque desmaya mi espíritu; no escondas de mí tu rostro, no venga yo a ser semejante a los que descienden a la sepultura.
143:8 Hazme oír por la mañana tu misericordia, porque en ti he confiado. Hazme saber el camino por donde ande, porque hacia ti he elevado mi alma.
143:9 Líbrame de mis enemigos, Jehová; en ti me refugio.
143:10 Enséñame a hacer tu voluntad, porque tú eres mi Dios; tu buen espíritu me guíe a tierra de rectitud.
143:11 Por tu nombre, Jehová, me vivificarás; por tu justicia sacarás mi alma de la angustia.
143:12 Por tu misericordia disiparás a mis enemigos y destruirás a todos los adversarios de mi alma, porque yo soy tu siervo.
Ein Gedicht Davids, ein Gebet. Er verfasste es, als er in der Höhle war.
Ich schreie zum HERRN, so laut ich kann, ich bitte den HERRN um Hilfe.
Ihm klage ich meine Not, ihm sage ich, was mich quält.
Auch wenn ich selbst allen Mut verliere, du, HERR, weißt, wie es mit mir weitergeht! Auf dem Weg, den ich gehen muss, hat man mir Schlingen gelegt.
Ich schaue mich um: da ist niemand, der mich beachtet. Ich habe keine Zuflucht mehr, keinen Menschen, der sich um mich kümmert.
Zu dir, HERR, schreie ich! Ich sage: Du bist meine Zuflucht, mit dir habe ich alles, was ich im Leben brauche!
Höre mein Schreien, ich bin mit meiner Kraft am Ende! Rette mich vor meinen Verfolgern, sie sind zu stark für mich!
Befreie mich aus dem Gefängnis! Im Kreise aller, die dir die Treue halten, werde ich dir dafür danken, HERR, dass du so gut zu mir gewesen bist.