Скрыть
15:0
15:1
15:2
15:6
15:7
15:9
Церковнославянский (рус)
Столпописа́нiе, Дави́ду, 15.
Сохрани́ мя, Го́споди, я́ко на Тя́ упова́хъ.
Рѣ́хъ Го́сподеви: Госпо́дь мо́й еси́ Ты́, я́ко благи́хъ мо­и́хъ не тре́буеши.
Святы́мъ, и́же су́ть на земли́ его́, удиви́ Госпо́дь вся́ хотѣ́нiя Своя́ въ ни́хъ.
Умно́жишася не́мощи и́хъ, по си́хъ ускори́ша: не соберу́ собо́ры и́хъ от­ крове́й, ни помяну́ же име́нъ и́хъ устна́ма мо­и́ма.
Госпо́дь ча́сть достоя́нiя мо­его́ и ча́ши мо­ея́: Ты́ еси́ устроя́яй достоя́нiе мое́ мнѣ́.
У́жя нападо́ша ми́ въ держа́вныхъ мо­и́хъ: и́бо достоя́нiе мое́ держа́вно е́сть мнѣ́.
Благословлю́ Го́спода вразуми́в­шаго мя́: еще́ же и до но́щи наказа́ша мя́ утро́бы моя́.
Предзрѣ́хъ Го́спода предо мно́ю вы́ну, я́ко одесну́ю мене́ е́сть, да не подви́жуся.
Сего́ ра́ди воз­весели́ся се́рдце мое́, и воз­ра́довася язы́къ мо́й: еще́ же и пло́ть моя́ всели́т­ся на упова́нiи.
Я́ко не оста́виши ду́шу мою́ во а́дѣ, ниже́ да́си преподобному Тво­ему́ ви́дѣти истлѣ́нiя.
Сказа́лъ ми́ еси́ пути́ живота́: испо́лниши мя́ весе́лiя съ лице́мъ Тво­и́мъ: красота́ {сла́дость} въ десни́цѣ Тво­е́й въ коне́цъ.
Рус. (Бируковы)
Надпись на столпе, Давида.
Сохрани меня, Господи, ибо я на Тебя уповаю.
Сказал я Господу: «Ты Господь мой, и в дарах моих не нуждаешься».
Святым, живущим на земле Его, дивно открыл Господь волю Свою.
Умножились немощи их, но вскоре миновали. Не созову людей проливать кровь жертвенную, не произнесу имен их устами моими.
Господь – основа достояния моего, в Нем участь моя. Ты даруешь мне достояние мое.
Межи мои проходили по прекрасным местам; достояние мое желанно мне.
Благословлю Господа, вразумившего меня: даже ночью наставляло меня сердце мое.
Вижу Господа всегда предо мною, ибо Он возле меня, да не поколеблюсь.
И вот возвеселилось сердце мое, и возрадовался язык мой; даже плоть моя вселится в землю с упованием:
Ибо не оставишь Ты души моей во аде и не дашь праведнику Твоему познать тление.
Поведал Ты мне пути жизни; исполнишь меня веселия пред лицом Твоим: блаженство в деснице Твоей вовеки.
Рус. (Аверинцев)
В этом переводе выбранная книга отсутствует
16:1 Miktam. David. Conserva me, Deus, quoniam speravi in te.
16:2 Dixi Domino: «Dominus meus es tu, bonum mihi non est sine te».
16:3 In sanctos, qui sunt in terra, inclitos viros, omnis voluntas mea in eos.
16:4 Multiplicantur dolores eorum, qui post deos alienos acceleraverunt. Non effundam libationes eorum de sanguinibus neque assumam nomina eorum in labiis meis.
16:5 Dominus pars hereditatis meae et calicis mei: tu es qui detines sortem meam.
16:6 Funes ceciderunt mihi in praeclaris; insuper et hereditas mea speciosa est mihi.
16:7 Benedicam Dominum, qui tribuit mihi intellectum; insuper et in noctibus erudierunt me renes mei.
16:8 Proponebam Dominum in conspectu meo semper; quoniam a dextris est mihi, non commovebor.
16:9 Propter hoc laetatum est cor meum, et exsultaverunt praecordia mea; insuper et caro mea requiescet in spe.
16:10 Quoniam non derelinques animam meam in inferno nec dabis sanctum tuum videre corruptionem.
16:11 Notas mihi facies vias vitae, plenitudinem laetitiae cum vultu tuo, delectationes in dextera tua usque in finem.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible