Скрыть
15:0
15:1
15:2
15:6
15:7
15:9
Псалом 19 
19:1
19:3
19:4
19:7
19:9
19:10
Псалом 40 
40:1
40:3
40:6
40:7
40:11
40:12
40:13
Псалом 67 
67:1
67:11
67:13
67:14
67:16
67:20
67:22
67:25
67:28
67:29
67:31
67:33
67:35
67:36
Псалом 71 
71:0
71:9
71:12
71:14
71:20
Церковнославянский (рус)
Столпописа́нiе, Дави́ду, 15.
Сохрани́ мя, Го́споди, я́ко на Тя́ упова́хъ.
Рѣ́хъ Го́сподеви: Госпо́дь мо́й еси́ Ты́, я́ко благи́хъ мо­и́хъ не тре́буеши.
Святы́мъ, и́же су́ть на земли́ его́, удиви́ Госпо́дь вся́ хотѣ́нiя Своя́ въ ни́хъ.
Умно́жишася не́мощи и́хъ, по си́хъ ускори́ша: не соберу́ собо́ры и́хъ от­ крове́й, ни помяну́ же име́нъ и́хъ устна́ма мо­и́ма.
Госпо́дь ча́сть достоя́нiя мо­его́ и ча́ши мо­ея́: Ты́ еси́ устроя́яй достоя́нiе мое́ мнѣ́.
У́жя нападо́ша ми́ въ держа́вныхъ мо­и́хъ: и́бо достоя́нiе мое́ держа́вно е́сть мнѣ́.
Благословлю́ Го́спода вразуми́в­шаго мя́: еще́ же и до но́щи наказа́ша мя́ утро́бы моя́.
Предзрѣ́хъ Го́спода предо мно́ю вы́ну, я́ко одесну́ю мене́ е́сть, да не подви́жуся.
Сего́ ра́ди воз­весели́ся се́рдце мое́, и воз­ра́довася язы́къ мо́й: еще́ же и пло́ть моя́ всели́т­ся на упова́нiи.
Я́ко не оста́виши ду́шу мою́ во а́дѣ, ниже́ да́си преподобному Тво­ему́ ви́дѣти истлѣ́нiя.
Сказа́лъ ми́ еси́ пути́ живота́: испо́лниши мя́ весе́лiя съ лице́мъ Тво­и́мъ: красота́ {сла́дость} въ десни́цѣ Тво­е́й въ коне́цъ.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Услы́шитъ тя́ Госпо́дь въ де́нь печа́ли, защи́титъ тя́ и́мя Бо́га Иа́ковля.
По́слетъ ти́ по́мощь от­ Свята́го, и от­ Сiо́на засту́питъ тя́.
Помяне́тъ вся́ку же́ртву твою́, и всесожже́нiе твое́ ту́чно бу́ди.
Да́стъ ти́ Госпо́дь по се́рдцу тво­ему́, и ве́сь совѣ́тъ тво́й испо́лнитъ.
Возра́дуемся о спасе́нiи тво­е́мъ, и во и́мя Го́спода Бо́га на́­шего воз­вели́чимся: испо́лнитъ Госпо́дь вся́ проше́нiя твоя́.
Ны́нѣ позна́хъ, я́ко спасе́ Госпо́дь Христа́ Сво­его́: услы́шитъ его́ съ небесе́ свята́го Сво­его́: въ си́лахъ спасе́нiе десни́цы его́.
Сі́и на колесни́цахъ, и сі́и на ко́нехъ: мы́ же во и́мя Го́спода Бо́га на́­шего при­­зове́мъ.
Ті́и спя́ти бы́ша и падо́ша: мы́ же воста́хомъ и испра́вихомся.
Го́споди, спаси́ царя́, и услы́ши ны́, въ о́ньже а́ще де́нь при­­зове́мъ Тя́.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Блаже́нъ разумѣва́яй на ни́ща и убо́га, въ де́нь лю́тъ изба́витъ его́ Госпо́дь.
Госпо́дь да сохрани́тъ его́ и живи́тъ его́, и да ублажи́тъ его́ на земли́ и да не преда́стъ его́ въ ру́ки враго́въ его́.
Госпо́дь да помо́жетъ ему́ на одрѣ́ болѣ́зни его́: все́ ло́же его́ обрати́лъ еси́ въ болѣ́зни его́.
А́зъ рѣ́хъ: Го́споди, поми́луй мя́, изцѣли́ ду́шу мою́, я́ко согрѣши́хъ Ти́.
Врази́ мо­и́ рѣ́ша мнѣ́ зла́я: когда́ у́мретъ, и поги́бнетъ и́мя его́?
И вхожда́­ше ви́дѣти, всу́е глаго́лаше се́рдце его́: собра́ беззако́нiе себѣ́, исхожда́­ше во́нъ и глаго́лаше вку́пѣ.
На мя́ шепта́ху вси́ врази́ мо­и́, на мя́ помышля́ху зла́я мнѣ́.
Сло́во законопресту́пное воз­ложи́ша на мя́: еда́ спя́й не при­­ложи́тъ воскресну́ти?
И́бо человѣ́къ ми́ра мо­его́, на него́же упова́хъ, яды́й хлѣ́бы моя́, воз­вели́чи на мя́ запина́нiе.
Ты́ же, Го́споди, поми́луй мя́ и воз­ста́ви мя́, и воз­да́мъ и́мъ.
Въ се́мъ позна́хъ, я́ко восхотѣ́лъ мя́ еси́, я́ко не воз­ра́дует­ся вра́гъ мо́й о мнѣ́.
Мене́ же за незло́бiе прiя́лъ, и утверди́лъ мя́ еси́ предъ Тобо́ю въ вѣ́къ.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от­ вѣ́ка и до вѣ́ка: бу́ди, бу́ди.
Въ коне́цъ, псало́мъ пѣ́сни Дави́ду.
Да воскре́снетъ Бо́гъ, и расточа́т­ся врази́ Его́, и да бѣжа́тъ от­ лица́ Его́ ненави́дящiи Его́.
Я́ко изчеза́етъ ды́мъ, да изче́знутъ: я́ко та́етъ во́скъ от­ лица́ огня́, та́ко да поги́бнутъ грѣ́шницы от­ лица́ Бо́жiя:
а пра́ведницы да воз­веселя́т­ся, да воз­ра́дуют­ся предъ Бо́гомъ, да насладя́т­ся въ весе́лiи.
Воспо́йте Бо́гу, по́йте и́мени Его́: путесотвори́те Воз­ше́дшему на за́пады, Госпо́дь и́мя Ему́: и ра́дуйтеся предъ Ни́мъ.
Да смяту́т­ся от­ лица́ Его́, Отца́ си́рыхъ и судiи́ вдови́цъ: Бо́гъ въ мѣ́стѣ святѣ́мъ Сво­е́мъ.
Бо́гъ вселя́етъ единомы́слен­ныя въ до́мъ, изводя́ окова́н­ныя му́же­с­т­вомъ, та́кожде преогорчева́ющыя живу́щыя во гробѣ́хъ.
Бо́же, внегда́ исходи́ти Тебѣ́ предъ людьми́ Тво­и́ми, внегда́ мимоходи́ти Тебѣ́ въ пусты́ни,
земля́ потрясе́ся, и́бо небеса́ ка́нуша от­ лица́ Бо́га Сина́ина, от­ лица́ Бо́га Изра́илева.
До́ждь во́ленъ от­лучи́ши, Бо́же, достоя́нiю Тво­ему́, и изнемо́же, Ты́ же соверши́лъ еси́ е́.
Живо́тная Твоя́ живу́тъ на не́й: угото́валъ еси́ бла́гостiю Тво­е́ю ни́щему, Бо́же.
Госпо́дь да́стъ глаго́лъ благовѣ­ст­ву́ющымъ си́лою мно́гою:
Ца́рь си́лъ воз­лю́блен­наго, красото́ю {ра́ди красоты́} до́му раздѣли́ти коры́сти.
А́ще поспите́ посредѣ́ предѣ́лъ, крилѣ́ голуби́нѣ посре́бренѣ, и междора́мiя ея́ въ блеща́нiи зла́та:
внегда́ ра́зн­ствитъ Небе́сный цари́ на не́й, оснѣжа́т­ся въ Селмо́нѣ.
Гора́ Бо́жiя, гора́ ту́чная, гора́ усыре́н­ная, гора́ ту́чная.
Вску́ю непщу́ете, го́ры усыре́н­ныя? Гора́, ю́же благоволи́ Бо́гъ жи́ти въ не́й: и́бо Госпо́дь всели́т­ся до конца́.
Колесни́ца Бо́жiя тма́ми те́мъ, ты́сяща гобзу́ющихъ: Госпо́дь въ ни́хъ въ Сина́и во святѣ́мъ.
Возше́лъ еси́ на высоту́, плѣни́лъ еси́ плѣ́нъ: прiя́лъ еси́ дая́нiя въ человѣ́цѣхъ, и́бо не покаря́ющыяся, е́же всели́тися.
Госпо́дь Бо́гъ благослове́нъ, благослове́нъ Госпо́дь де́нь дне́: поспѣши́тъ на́мъ Бо́гъ спасе́нiй на́шихъ.
Бо́гъ на́шъ Бо́гъ е́же спаса́ти: и Госпо́дня, Госпо́дня исхо́дища сме́ртная.
Оба́че Бо́гъ сокруши́тъ главы́ враго́въ Сво­и́хъ, ве́рхъ вла́съ преходя́щихъ въ прегрѣше́нiихъ сво­и́хъ.
Рече́ Госпо́дь: от­ Васа́на обращу́, обращу́ во глубина́хъ морски́хъ:
я́ко да омо́чит­ся нога́ твоя́ въ кро́ви, язы́къ пе́съ тво­и́хъ от­ вра́гъ от­ него́.
Ви́дѣна бы́ша ше́­ст­вiя Твоя́, Бо́же, ше́­ст­вiя Бо́га мо­его́ Царя́, и́же во святѣ́мъ.
Предвари́ша кня́зи бли́зъ пою́щихъ, посредѣ́ дѣ́въ тимпа́н­ницъ.
Въ це́рквахъ благослови́те Бо́га, Го́спода от­ исто́чникъ Изра́илевыхъ.
Та́мо Венiами́нъ юнѣ́йшiй во у́жасѣ, кня́зи Иу́довы влады́ки и́хъ, кня́зи Завуло́ни, кня́зи Нефѳали́мли.
Заповѣ́ждь, Бо́же, си́лою Тво­е́ю: укрѣпи́, Бо́же, сiе́, е́же содѣ́лалъ еси́ въ на́съ.
От хра́ма Тво­его́ во Иерусали́мъ Тебѣ́ при­­несу́тъ ца́рiе да́ры.
Запрети́ звѣре́мъ тро́стнымъ: со́нмъ юне́цъ въ ю́ницахъ людски́хъ, е́же затвори́ти искуше́н­ныя сребро́мъ: расточи́ язы́ки хотя́щыя бра́немъ.
Прiи́дутъ моли́твен­ницы от­ Еги́пта: Еѳiо́пiа предвари́тъ ру́ку свою́ къ Бо́гу.
Ца́р­ст­ва земна́я, по́йте Бо́гу, воспо́йте Го́сподеви,
воз­ше́дшему на небо небесе́ на восто́ки: се́, да́стъ гла́су Сво­ему́ гла́съ си́лы.
Дади́те сла́ву Богови: на Изра́или велелѣ́пота Его́, и си́ла Его́ на о́блацѣхъ.
Ди́венъ Бо́гъ во святы́хъ Сво­и́хъ: Бо́гъ Изра́илевъ, То́й да́стъ си́лу и держа́ву лю́демъ Сво­и́мъ. Благослове́нъ Бо́гъ.
О Соломо́нѣ, псало́мъ Дави́ду.
Бо́же, су́дъ Тво́й царе́ви да́ждь, и пра́вду Твою́ сы́ну царе́ву:
суди́ти лю́демъ Тво­и́мъ въ пра́вдѣ и ни́щымъ Тво­и́мъ въ судѣ́.
Да воспрiи́мутъ го́ры ми́ръ лю́демъ и хо́лми пра́вду.
Су́дитъ ни́щымъ людски́мъ, и спасе́тъ сы́ны убо́гихъ, и смири́тъ клеветника́.
И пребу́детъ съ со́лнцемъ, и пре́жде луны́ ро́да родо́въ.
Сни́детъ я́ко до́ждь на руно́, и я́ко ка́пля ка́плющая на зе́млю.
Возсiя́етъ во дне́хъ его́ пра́вда и мно́же­с­т­во ми́ра, до́ндеже отъ­и́мет­ся луна́.
И облада́етъ от­ мо́ря до мо́ря, и от­ рѣ́къ до коне́цъ вселе́н­ныя.
Предъ ни́мъ при­­паду́тъ еѳiо́пляне, и врази́ его́ пе́рсть поли́жутъ.
Ца́рiе Ѳарсі́йстiи и о́строви да́ры при­­несу́тъ, ца́рiе Ара́встiи и Сава́ да́ры при­­веду́тъ:
и покло́нят­ся ему́ вси́ ца́рiе зе́мстiи, вси́ язы́цы порабо́таютъ ему́.
Я́ко изба́ви ни́ща от­ си́льна, и убо́га, ему́же не бѣ́ помо́щника.
Пощади́тъ ни́ща и убо́га, и ду́шы убо́гихъ спасе́тъ:
от­ ли́хвы и от­ непра́вды изба́витъ ду́шы и́хъ, и че́стно и́мя его́ предъ ни́ми.
И жи́въ бу́детъ, и да́ст­ся ему́ от­ зла́та Араві́йска: и помо́лят­ся о не́мъ вы́ну, ве́сь де́нь благословя́тъ его́.
Бу́детъ утвержде́нiе на земли́ на версѣ́хъ го́ръ: превоз­несе́т­ся па́че Лива́на пло́дъ его́, и процвѣту́тъ от­ гра́да я́ко трава́ земна́я.
Бу́детъ и́мя его́ благослове́но во вѣ́ки, пре́жде со́лнца пребыва́етъ и́мя его́: и благословя́т­ся въ не́мъ вся́ колѣ́на земна́я, вси́ язы́цы ублажа́тъ его́.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ, творя́й чудеса́ еди́нъ,
и благослове́но и́мя сла́вы Его́ во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: и испо́лнит­ся сла́вы Его́ вся́ земля́: бу́ди, бу́ди.
Синодальный
1 Сохрани меня, Господи! Я взываю к Тебе, и стремлюсь к святым на Твоей земле. 4 Не приму участия в служении идолам. 7 Благословляю Тебя, научающего и подкрепляющего меня. 9 Уверен, что Ты не оставишь меня в аду, не дашь истлеть, но пошлешь блаженство.
Песнь Давида.
Храни меня, Боже, ибо я на Тебя уповаю.
Я сказал Господу: Ты – Господь мой; блага мои Тебе не нужны.
К святым, которые на земле, и к дивным Твоим – к ним все желание мое.
Пусть умножаются скорби у тех, которые текут к богу чужому; я не возлию кровавых возлияний их и не помяну имен их устами моими.
Господь есть часть наследия моего и чаши моей. Ты держишь жребий мой.
Межи мои прошли по прекрасным местам, и наследие мое приятно для меня.
Благословлю Господа, вразумившего меня; даже и ночью учит меня внутренность моя.
Всегда видел я пред собою Господа, ибо Он одесную меня; не поколеблюсь.
Оттого возрадовалось сердце мое и возвеселился язык мой; даже и плоть моя успокоится в уповании,
ибо Ты не оставишь души моей в аде и не дашь святому Твоему увидеть тление,
Ты укажешь мне путь жизни: полнота радостей пред лицем Твоим, блаженство в деснице Твоей вовек.
Молитва к Богу от лица народа о даровании Давиду победы над превосходящими силами врага.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Да услышит тебя Господь в день печали, да защитит тебя имя Бога Иаковлева.
Да пошлет тебе помощь из Святилища и с Сиона да подкрепит тебя.
Да воспомянет все жертвоприношения твои и всесожжение твое да соделает тучным.
Да даст тебе [Господь] по сердцу твоему и все намерения твои да исполнит.
Мы возрадуемся о спасении твоем и во имя Бога нашего поднимем знамя. Да исполнит Господь все прошения твои.
Ныне познал я, что Господь спасает помазанника Своего, отвечает ему со святых небес Своих могуществом спасающей десницы Своей.
Иные колесницами, иные конями, а мы именем Господа Бога нашего хвалимся:
они поколебались и пали, а мы встали и стоим прямо.
Господи! спаси царя и услышь нас, когда будем взывать [к Тебе].
2 Да укрепит Господь того, кто помнит и заботится о нищем и убогом. 5 Оставленный во время болезни я молился к Господу о помиловании. Враги много злорадствовали надо мною; меня покинул даже мой друг. 11 Исцели меня, Господи, не дай врагу восторжествовать надо мною, поставь меня навеки пред Собою.
Начальнику хора. Псалом Давида
Блажен, кто помышляет о бедном [и нищем]! В день бедствия избавит его Господь.
Господь сохранит его и сбережет ему жизнь; блажен будет он на земле. И Ты не отдашь его на волю врагов его.
Господь укрепит его на одре болезни его. Ты изменишь все ложе его в болезни его.
Я сказал: Господи! помилуй меня, исцели душу мою, ибо согрешил я пред Тобою.
Враги мои говорят обо мне злое: «когда он умрет и погибнет имя его?»
И если приходит кто видеть меня, говорит ложь; сердце его слагает в себе неправду, и он, выйдя вон, толкует.
Все ненавидящие меня шепчут между собою против меня, замышляют на меня зло:
«слово велиала пришло на него; он слег; не встать ему более».
Даже человек мирный со мною, на которого я полагался, который ел хлеб мой, поднял на меня пяту.
Ты же, Господи, помилуй меня и восставь меня, и я воздам им.
Из того узнаю, что Ты благоволишь ко мне, если враг мой не восторжествует надо мною,
а меня сохранишь в целости моей и поставишь пред лицем Твоим на веки.
Благословен Господь Бог Израилев от века и до века! Аминь, аминь!
2 Восстанет Бог и рассеет врагов. Праведники возрадуются. 5 Пойте Господу, Отцу всех обездоленных. 7 Он освободил узников от оков, провел через пустыню до Синая. 9 Бог в нужде подкреплял свой народ, обращал в бегство врагов его и назначил для счастливой жизни уделы своему народу. 16 Тщетна зависть высоких гор Сиону, так как Господь на нем останется пребывать навсегда. 18 Господь всемогущ. 20 Будем благословлять нашего Спасителя, Он сокрушит всех Своих врагов, где бы они ни скрывались. 25 Господь торжественно входит в Иерусалим. 29 Утверди, Боже, Твое покровительство Иерусалиму. Тебе цари принесут дары. 33 Воспевайте Того, Кто, даст Израилю силу и крепость.
Начальнику хора. Псалом Давида. Песнь
Да восстанет Бог, и расточатся враги Его, и да бегут от лица Его ненавидящие Его.
Как рассеивается дым, Ты рассей их; как тает воск от огня, так нечестивые да погибнут от лица Божия.
А праведники да возвеселятся, да возрадуются пред Богом и восторжествуют в радости.
Пойте Богу нашему, пойте имени Его, превозносите Шествующего на небесах; имя Ему: Господь, и радуйтесь пред лицем Его.
Отец сирот и судья вдов Бог во святом Своем жилище.
Бог одиноких вводит в дом, освобождает узников от оков, а непокорные остаются в знойной пустыне.
Боже! когда Ты выходил пред народом Твоим, когда Ты шествовал пустынею,
земля тряслась, даже небеса таяли от лица Божия, и этот Синай – от лица Бога, Бога Израилева.
Обильный дождь проливал Ты, Боже, на наследие Твое, и когда оно изнемогало от труда, Ты подкреплял его.
Народ Твой обитал там; по благости Твоей, Боже, Ты готовил необходимое для бедного.
Господь даст слово: провозвестниц великое множество.
Цари воинств бегут, бегут, а сидящая дома делит добычу.
Расположившись в уделах [своих], вы стали, как голубица, которой крылья покрыты серебром, а перья чистым золотом:
когда Всемогущий рассеял царей на сей земле, она забелела, как снег на Селмоне.
Гора Божия – гора Васанская! гора высокая – гора Васанская!
что вы завистливо смотрите, горы высокие, на гору, на которой Бог благоволит обитать и будет Господь обитать вечно?
Колесниц Божиих тьмы, тысячи тысяч; среди их Господь на Синае, во святилище.
Ты восшел на высоту, пленил плен, принял дары для человеков, так чтоб и из противящихся могли обитать у Господа Бога.
Благословен Господь всякий день. Бог возлагает на нас бремя, но Он же и спасает нас.
Бог для нас – Бог во спасение; во власти Господа Вседержителя врата смерти.
Но Бог сокрушит голову врагов Своих, волосатое темя закоснелого в своих беззакониях.
Господь сказал: «от Васана возвращу, выведу из глубины морской,
чтобы ты погрузил ногу твою, как и псы твои язык свой, в крови врагов».
Видели шествие Твое, Боже, шествие Бога моего, Царя моего во святыне:
впереди шли поющие, позади играющие на орудиях, в средине девы с тимпанами:
«в собраниях благословите Бога Господа, вы – от семени Израилева!»
Там Вениамин младший – князь их; князья Иудины – владыки их, князья Завулоновы, князья Неффалимовы.
Бог твой предназначил тебе силу. Утверди, Боже, то, что Ты соделал для нас!
Ради храма Твоего в Иерусалиме цари принесут Тебе дары.
Укроти зверя в тростнике, стадо волов среди тельцов народов, хвалящихся слитками серебра; рассыпь народы, желающие браней.
Придут вельможи из Египта; Ефиопия прострет руки свои к Богу.
Царства земные! пойте Богу, воспевайте Господа,
шествующего на небесах небес от века. Вот, Он дает гласу Своему глас силы.
Воздайте славу Богу! величие Его – над Израилем, и могущество Его – на облаках.
Страшен Ты, Боже, во святилище Твоем. Бог Израилев – Он дает силу и крепость народу [Своему]. Благословен Бог!
1 Боже, даруй сыну царя силу утвердить правду и мир, да будет его царствование благотворно. 7 Царство его будет вечным и распространится по всему миру, так как он будет защищать нищего от насилия. 14 О нём будут молиться; все племена ублажат его. 18 Благословен Господь вовеки!
О Соломоне. [Псалом Давида.]
Боже! даруй царю Твой суд и сыну царя Твою правду,
да судит праведно людей Твоих и нищих Твоих на суде;
да принесут горы мир людям и холмы правду;
да судит нищих народа, да спасет сынов убогого и смирит притеснителя, –
и будут бояться Тебя, доколе пребудут солнце и луна, в роды родов.
Он сойдет, как дождь на скошенный луг, как капли, орошающие землю;
во дни его процветет праведник, и будет обилие мира, доколе не престанет луна;
он будет обладать от моря до моря и от реки* до концов земли; //*Евфрат.
падут пред ним жители пустынь, и враги его будут лизать прах;
цари Фарсиса и островов поднесут ему дань; цари Аравии и Савы принесут дары;
и поклонятся ему все цари; все народы будут служить ему;
ибо он избавит нищего, вопиющего и угнетенного, у которого нет помощника.
Будет милосерд к нищему и убогому, и души убогих спасет;
от коварства и насилия избавит души их, и драгоценна будет кровь их пред очами его;
и будет жить, и будут давать ему от золота Аравии, и будут молиться о нем непрестанно, всякий день благословлять его;
будет обилие хлеба на земле, наверху гор; плоды его будут волноваться, как лес на Ливане, и в городах размножатся люди, как трава на земле;
будет имя его [благословенно] вовек; доколе пребывает солнце, будет передаваться имя его*; и благословятся в нем [все племена земные], все народы ублажат его.
Благословен Господь Бог, Бог Израилев, един творящий чудеса,
и благословенно имя славы Его вовек, и наполнится славою Его вся земля. Аминь и аминь.
Кончились молитвы Давида, сына Иессеева.
16:1Ein Lied Davids.

Schütze mich, Gott! Ich vertraue dir.

16:2Ich sage zu dir: »Du bist mein Herr.
Mein Glück finde ich allein bei dir!«
16:3Im Land werden viele Götter verehrt,
an denen auch ich meine Freude hatte.
Jetzt aber sage ich:
16:4Wer anderen Göttern nachläuft,
muss seine volle Strafe tragen.
Ich gieße diesen Göttern kein Opferblut mehr hin;
nicht einmal ihre Namen spreche ich aus.
16:5HERR, was ich brauche, du teilst es mir zu;
du hältst mein Los in der Hand.
16:6Mir ist ein schöner Anteil zugefallen;
was du mir zugemessen hast, gefällt mir gut.
16:7Ich preise den HERRN,
der mir sagt, was ich tun soll;
auch nachts erinnert mich mein Gewissen an seinen Rat.
16:8Er ist mir nahe,
das ist mir immer bewusst.
Er steht mir zur Seite,
ich fühle mich ganz sicher.
16:9Darum bin ich voll Freude und Dank,
ich weiß mich beschützt und geborgen.
16:10Du, HERR, wirst mich nicht der Totenwelt preisgeben!
Du wirst nicht zulassen, dass ich für immer im Grab ende;
denn ich halte in Treue zu dir!
16:11Du führst mich den Weg zum Leben.
In deiner Nähe finde ich ungetrübte Freude;
aus deiner Hand kommt mir ewiges Glück.
20:1Ein Lied Davids.
20:2Der HERR gebe dir Antwort,
wenn du in Not gerätst und zu ihm schreist;
er selbst, der Gott Jakobs, sei dein Beschützer!
20:3Er sende dir Hilfe aus seinem Heiligtum,
mächtigen Beistand vom Zionsberg!
20:4Er nehme deine Opfergaben gnädig an
und freue sich über deine Brandopfer!
20:5Er erfülle die Wünsche deines Herzens
und lasse alle deine Pläne gelingen!
20:6Dann wollen wir voll Freude jubeln,
weil er dir zum Sieg verholfen hat.
Den Namen unseres Gottes wollen wir rühmen
und unsere Feldzeichen hochheben.
Der HERR gebe dir alles, worum du ihn bittest!
20:7Nun weiß ich es:
Der HERR steht seinem König zur Seite;
aus seinem Heiligtum im Himmel
gibt er ihm Antwort,
seine mächtige Hand greift ein und befreit.
20:8Manche schwören auf gepanzerte Wagen,
andere verlassen sich auf Pferde;
doch wir vertrauen auf den HERRN, unseren Gott!
20:9Sie alle brechen zusammen und fallen hin,
wir aber stehen und halten stand.
20:10HERR, hilf dem König!
Erhöre uns, wenn wir zu dir beten!
41:1Ein Lied Davids.
41:2Wie glücklich sind alle,
die für die Hilflosen sorgen!
Wenn sie in Not geraten,
holt der HERR sie heraus
41:3und erhält sie am Leben;
alle im Land werden sie glücklich preisen.
Der HERR überlässt sie nicht der Willkür ihrer Feinde.
41:4Wenn Krankheit sie niederwirft,
steht der HERR ihnen bei
und hilft ihnen wieder auf.
41:5Weil ich das weiß, sage ich:
HERR, hab Erbarmen mit mir
und mach mich wieder gesund!
Denn gegen dich habe ich mich vergangen!
41:6Meine Feinde sind grausam,
sie fragen: »Wann ist er endlich tot,
damit man ihn schnellstens vergisst?«
41:7Wenn mich überhaupt noch einer von ihnen besucht,
dann tut er es in böser Absicht:
Er sucht nach Beweisen für meine Schuld;
kaum ist er wieder draußen,
verleumdet er mich.
41:8Alle, die mich hassen,
stecken ihre Köpfe zusammen;
einmütig ziehen sie über mich her
und reden schon von meinem Ende:
41:9»Den lässt die Hölle nicht mehr los,
sein Bett verlässt er nur noch als Toter!«
41:10Sogar mein Freund,
dem ich Vertrauen schenkte,
der bei mir von meinem Brot gegessen hat –
auch er hat sich nun gegen mich gewandt!
41:11Du aber hab Erbarmen mit mir,
HERR, richte mich doch wieder auf,
damit ich sie zur Rechenschaft ziehe!
41:12Wenn das Siegesgeschrei meiner Feinde verstummt,
dann weiß ich, dass du es gut mit mir meinst.
41:13Weil ich schuldlos bin, hältst du zu mir
und lässt mich für immer in deiner Nähe leben.
41:14Gepriesen sei der HERR, der Gott Israels,
vom Anfang der Zeiten bis in alle Zukunft!
Amen, so soll es sein!
68:1Ein Lied Davids.
68:2Gott steht auf,
seine Feinde zerstieben;
alle, die ihn hassen, fliehen vor ihm.
68:3Er treibt sie fort wie Rauch, der verweht.
Wenn Gott sich zeigt,
vergehen alle, die sich ihm entgegenstellen,
wie Wachs, das am Feuer zerfließt.
68:4Doch die Treuen, die zu ihm halten,
freuen sich und jubeln vor ihm
in überschäumender Freude.
68:5Singt zur Ehre Gottes,
preist ihn mit Liedern!
Baut eine Straße für den Wolkenreiter
– HERR ist sein Name –
freut euch und jubelt vor ihm!
68:6Vater der Waisen, Beistand der Witwen –
das ist Gott in seiner heiligen Wohnung!
68:7Den Einsamen schafft er eine Familie,
die Gefangenen führt er in Freiheit und Glück;
doch die Rebellen müssen zwischen kahlen Felsen wohnen.
68:8Gott, als du auszogst an der Spitze deines Volkes,
als du es durch die Wüste führtest,
68:9da bebte die Erde, da troff der Himmel
vor dir, dem Gott vom Sinai, Israels Gott.
68:10Du ließest reichlichen Regen fallen,
um dein erschöpftes Land neu zu beleben.
68:11Dein Volk hat dort eine Heimat gefunden,
so gütig sorgtest du für die Armen.
68:12Der Herr spricht das entscheidende Wort
und schon sind überall die Frauen unterwegs,
um die Nachricht vom Sieg zu verkünden:
68:13»Die feindlichen Könige fliehen,
ihre Heere sind auf der Flucht!
Für die Frauen zu Hause
gibt́s reiche Beute zu teilen.
68:14Wer bleibt da noch bei den Herden liegen?«
Die Flügel der Taube schimmern von Silber
und ihr Gefieder ist bedeckt mit hellem Gold.
68:15Als Gott, der Mächtige, die Könige vertrieb,
da fiel Schnee auf dem Schwarzen Berg.
68:16Ein gewaltiges Gebirge ist der Baschanberg,
ein Gebirge mit vielen Kuppen.
68:17Warum bist du neidisch,
du mit deinen vielen Kuppen,
warum schielst du auf den Berg,
den Gott sich als Wohnsitz erwählt hat?
Für immer wird der HERR dort bleiben!
68:18Zehntausende von blitzenden Wagen hat Gott,
in ihrer Mitte der Herr selber,
der Heilige in seiner Herrlichkeit.
68:19Er fährt zur Höhe hinauf
und führt Gefangene mit.
Menschen huldigen ihm mit Gaben,
sogar die Rebellen unterwerfen sich
und dürfen wohnen bei dem HERRN, unserem Gott.
68:20Tag für Tag sei der Herr gepriesen;
denn er trägt uns, er ist unser Helfer!
68:21Er ist ein Gott, der mit Taten eingreift;
er ist unser Herr, der uns rettet vor dem Tod.
68:22Doch seinen Feinden wird er den Schädel zertrümmern,
allen, die bei ihren Verbrechen bleiben.
68:23Der Herr hat angekündigt:
»Ich bringe sie zurück vom Baschanberg
und sogar vom Grund des Meeres.
68:24Du wirst waten im Blut der Feinde
und deine Hunde sollen davon lecken,
bis sie satt sind.«
68:25Gott,
deinen Triumphzug haben alle gesehen,
deinen Einzug ins Heiligtum,
du mein Gott und König!
68:26An der Spitze die Sänger,
danach die Harfenspieler,
ringsum mit Handpauken die Mädchen.
68:27»Dankt Gott,
wenn ihr euch zum Fest versammelt!
Dankt dem HERRN,
ihr Nachkommen Jakobs!«
68:28Benjamin führt sie an,
der kleinste der Stämme.
Ihm folgen die Fürsten von Juda
mit ihren fröhlich lärmenden Scharen,
dann die Fürsten von Sebulon und von Naftali.
68:29Du sollst stark sein, Israel;
so hat es dein Gott beschlossen.
»Gott, festige, was du für uns vollbracht hast!
68:30In deinem Tempel in Jerusalem
bringen die Könige dir ihren Tribut.
68:31Herrsche sie an, bedrohe sie:
Ägypten, diese Bestie im Schilf,
die Völker, diese Herde von Stieren und Kälbern,
sie alle, die sich vor dir niederwerfen
mit Silberstücken in den Händen!«
Er hat die Völker zerstreut,
die an Kriegen ihre Freude haben.
68:32Aus Ägypten bringt man ihm rote Stoffe,
aus Äthiopien eilen sie herbei
und huldigen Gott mit Geschenken.
68:33Ihr Mächtigen der Erde,
singt zur Ehre Gottes,
preist den Herrn mit Liedern!
68:34Er reitet am Himmel dahin,
der seit Urzeiten besteht.
Hört, wie mächtig seine Stimme erschallt!
68:35Erkennt seine Herrschaft an!
In seiner Hoheit regiert er Israel
und seine Macht zeigt sich in den Wolken.
68:36Ehrfurcht gebietend ist Gott,
wenn er aus seinem Heiligtum hervortritt!
Er ist der Gott Israels,
er verleiht seinem Volk Stärke und Macht.
Gott sei gepriesen!
72:1Für Salomo.

Gott, gib dem König Weisheit,
damit er in deinem Sinn Recht sprechen kann;
ihn, den rechtmäßigen Erben des Thrones,
mach zum treuen Bewahrer deiner Rechtsordnung!

72:2Unparteiisch soll er dein Volk regieren
und den Entrechteten zu ihrem Recht verhelfen!
72:3Unter seiner gerechten Herrschaft
wird das Volk dann in Frieden leben
und Wohlstand haben im ganzen Land
mit seinen Bergen und Hügeln!
72:4Den Benachteiligten soll er Recht verschaffen
und den Bedürftigen Hilfe bringen;
aber die Unterdrücker soll er zertreten!
72:5Der König soll leben,
solange Sonne und Mond uns leuchten,
unzählige Generationen lang!
72:6Er gleiche dem Regen,
der auf die Wiesen fällt
und das trockene Land durchfeuchtet!
72:7Unter seiner Regierung blühe das Recht
und der Wohlstand wachse,
bis es keinen Mond mehr gibt!
72:8Seine Herrschaft reiche von Meer zu Meer,
vom Eufratstrom bis zu den Enden der Erde!
72:9Verneigen sollen sich vor ihm die Wüstenstämme,
seine Feinde müssen sich niederwerfen!
72:10Die Könige von Tarschisch
und vom Ende der Erde
sollen ihm Geschenke senden!
Die von Saba und Seba
sollen ihm Tribut entrichten!
72:11Huldigen sollen ihm alle Herrscher
und alle Völker sollen ihm dienen!
72:12Er rettet die Bedürftigen,
die zu ihm schreien,
die Entrechteten, die keinen Helfer haben.
72:13Er kümmert sich um die Schwachen und Armen
und sorgt dafür, dass sie am Leben bleiben.
72:14Er befreit sie von Gewalt und Unterdrückung,
denn vor ihm hat ihr Leben einen Wert.
72:15Der König soll leben!
Man bringe ihm das Gold von Saba;
man bete jederzeit für ihn
und wünsche ihm alle Tage Segen!
72:16Der Weizen wachse im ganzen Land,
bis hinauf auf die Gipfel der Berge,
dicht und wogend wie die Wälder
hoch oben auf dem Libanon!
Die Städte sollen blühen und gedeihen
wie die satten grünen Wiesen!
72:17Der Name des Königs werde nie vergessen,
sein Ruhm nehme zu,
solange die Sonne besteht!
Wenn Menschen einander Segen wünschen,
sollen sie sagen: »Gott segne dich,
wie er den König gesegnet hat!«
Und alle Völker sollen ihn glücklich preisen!
72:18Gepriesen sei der HERR, der Gott Israels,
der Einzige, der Wunder vollbringt!
72:19Sein ruhmreicher Name sei für immer gepriesen,
seine Macht setze sich durch in aller Welt!
Amen, so soll es sein!
72:20Hier enden die Gebete Davids, des Sohnes von Isai.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible