Скрыть
Псалом 17 
17:2
17:4
17:5
17:10
17:11
17:13
17:15
17:16
17:18
17:19
17:22
17:23
17:24
17:25
17:26
17:27
17:33
17:36
17:38
17:39
17:40
17:45
17:46
17:49
17:51
Псалом 18 
18:1
18:3
18:4
18:6
18:10
18:12
18:13
18:14
Псалом 19 
19:1
19:3
19:4
19:7
19:9
19:10
Псалом 20 
20:1
20:2
20:6
20:8
20:10
20:12
20:13
20:14
Псалом 21 
21:1
21:3
21:4
21:7
21:11
21:12
21:14
21:15
21:20
21:21
21:22
21:24
21:32
Псалом 22 
22:0
22:2
22:3
Псалом 23 
23:0
23:7
23:8
23:9
23:10
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, о́троку Госпо́дню Дави́ду, я́же глаго́ла Го́сподеви словеса́ пѣ́сни сея́, въ де́нь, въ о́ньже изба́ви его́ Госпо́дь от­ руки́ всѣ́хъ вра́гъ его́ и изъ руки́ Сау́ли: и рече́:
возлюблю́ Тя, Го́споди, крѣ́посте моя́:
Госпо́дь утвержде́нiе мое́, и при­­бѣ́жище мое́, и изба́витель мо́й, Бо́гъ мо́й, помо́щникъ мо́й, и упова́ю на Него́: защи́титель мо́й, и ро́гъ спасе́нiя мо­его́, и засту́пникъ мо́й.
Хваля́ при­­зову́ Го́спода и от­ вра́гъ мо­и́хъ спасу́ся.
Одержа́ша мя́ болѣ́зни сме́ртныя, и пото́цы беззако́нiя смято́ша мя́:
болѣ́зни а́довы обыдо́ша мя́, предвари́ша мя́ сѣ́ти сме́ртныя.
И внегда́ скорбѣ́ти ми́, при­­зва́хъ Го́спода и къ Бо́гу мо­ему́ воз­зва́хъ: услы́ша от­ хра́ма свята́го Сво­его́ гла́съ мо́й, и во́пль мо́й предъ Ни́мъ вни́детъ во у́шы Его́.
И подви́жеся и тре́петна бы́сть земля́, и основа́нiя го́ръ смято́шася и подвиго́шася, я́ко прогнѣ́вася на ня́ Бо́гъ.
Взы́де ды́мъ гнѣ́вомъ Его́, и о́гнь от­ лица́ Его́ воспла́менит­ся: у́глiе воз­горѣ́ся от­ Него́.
И при­­клони́ небеса́ и сни́де, и мра́къ подъ нога́ма Его́.
И взы́де на Херуви́мы и летѣ́, летѣ́ на крилу́ вѣ́треню.
И положи́ тму́ закро́въ Сво́й: о́крестъ Его́ селе́нiе Его́: темна́ вода́ во о́блацѣхъ воз­ду́шныхъ.
От облиста́нiя предъ Ни́мъ о́блацы про­идо́ша, гра́дъ и у́глiе о́гнен­ное.
И воз­гремѣ́ съ небесе́ Госпо́дь, и Вы́шнiй даде́ гла́съ Сво́й.
Низпосла́ стрѣ́лы и разгна́ я́, и мо́лнiи умно́жи и смяте́ я́.
И яви́шася исто́чницы водні́и, и от­кры́шася основа́нiя вселе́н­ныя от­ запреще́нiя Тво­его́, Го́споди, от­ дохнове́нiя ду́ха гнѣ́ва Тво­его́.
Низпосла́ съ высоты́ и прiя́тъ мя́, воспрiя́тъ мя́ от­ во́дъ мно́гихъ.
Изба́витъ мя́ от­ враго́въ мо­и́хъ си́льныхъ и от­ ненави́дящихъ мя́: я́ко утверди́шася па́че мене́.
Предвари́ша мя́ въ де́нь озлобле́нiя мо­его́: и бы́сть Госпо́дь утвержде́нiе мое́.
И изведе́ мя на широту́: изба́витъ мя́, я́ко восхотѣ́ мя.
И воз­да́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мо­е́й, и по чистотѣ́ руку́ мое́ю воз­да́стъ ми́,
я́ко сохрани́хъ пути́ Госпо́дни и не нече́­ст­вовахъ от­ Бо́га мо­его́.
Я́ко вся́ судьбы́ Его́ предо мно́ю, и оправда́нiя Его́ не от­ступи́ша от­ мене́.
И бу́ду непоро́ченъ съ Ни́мъ и сохраню́ся от­ беззако́нiя мо­его́.
И воз­да́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мо­е́й и по чистотѣ́ руку́ мое́ю предъ очи́ма Его́.
Съ преподо́бнымъ преподо́бенъ бу́деши, и съ му́жемъ непови́н­нымъ непови́ненъ бу́деши,
и со избра́н­нымъ избра́нъ бу́деши, и со стропти́вымъ разврати́шися.
Я́ко Ты́ лю́ди смире́н­ныя спасе́ши и о́чи го́рдыхъ смири́ши.
Я́ко Ты́ просвѣти́ши свѣти́лникъ мо́й, Го́споди: Бо́же мо́й, просвѣти́ши тму́ мою́.
Я́ко Тобо́ю изба́влюся от­ искуше́нiя, и Бо́гомъ мо­и́мъ прейду́ стѣ́ну.
Бо́гъ мо́й, непоро́ченъ пу́ть Его́: словеса́ Госпо́дня разжже́на. Защи́титель е́сть всѣ́хъ упова́ющихъ на Него́.
Я́ко кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Го́спода? Или́ кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Бо́га на́­шего?
Бо́гъ препоясу́яй мя́ си́лою, и положи́ непоро́ченъ пу́ть мо́й:
соверша́яй но́зѣ мо­и́ я́ко еле́ни, и на высо́кихъ поставля́яй мя́:
науча́яй ру́цѣ мо­и́ на бра́нь, и положи́лъ еси́ лу́къ мѣ́дянъ мы́шца моя́:
и да́лъ ми́ еси́ защище́нiе спасе́нiя, и десни́ца Твоя́ воспрiя́тъ мя́: и наказа́нiе Твое́ испра́витъ мя́ въ коне́цъ, и наказа́нiе Твое́ то́ мя́ научи́тъ.
Ушири́лъ еси́ стопы́ моя́ подо мно́ю, и не изнемого́стѣ плеснѣ́ мо­и́.
Пожену́ враги́ моя́, и пости́гну я́, и не воз­вращу́ся, до́ндеже сконча́ют­ся:
оскорблю́ и́хъ, и не воз­мо́гутъ ста́ти, паду́тъ подъ нога́ма мо­и́ма.
И препоя́салъ мя́ еси́ си́лою на бра́нь, спя́лъ еси́ вся́ востаю́щыя на мя́ подъ мя́.
И враго́въ мо­и́хъ да́лъ ми́ еси́ хребе́тъ и ненави́дящыя мя́ потреби́лъ еси́.
Воззва́ша, и не бѣ́ спаса́яй: ко Го́споду, и не услы́ша и́хъ.
И истню́ я́ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, я́ко бре́нiе путі́й погла́жду я́.
Изба́виши мя́ от­ прерѣка́нiя люді́й: поста́виши мя́ во главу́ язы́ковъ: лю́дiе, и́хже не вѣ́дѣхъ, рабо́таша ми́,
въ слу́хъ у́ха послу́шаша мя́. Сы́нове чужді́и солга́ша ми́,
сы́нове чужді́и обетша́ша и охромо́ша от­ сте́зь сво­и́хъ.
Жи́въ Госпо́дь, и благослове́нъ Бо́гъ, и да воз­несе́т­ся Бо́гъ спасе́нiя мо­его́,
Бо́гъ дая́й от­мще́нiе мнѣ́ и покори́вый лю́ди подъ мя́,
изба́витель мо́й от­ вра́гъ мо­и́хъ гнѣвли́выхъ: от­ востаю́щихъ на мя́ воз­несе́ши мя́, от­ му́жа непра́ведна изба́виши мя́.
Сего́ ра́ди исповѣ́мся Тебѣ́ во язы́цѣхъ, Го́споди, и и́мени Тво­ему́ пою́:
Велича́яй спасе́ния царе́ва и творя́й ми́лость Христу́ своему́ Давиду и сѣ́мени его́ до вѣ́ка.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Небеса́ повѣ́даютъ сла́ву Бо́жiю, творе́нiе же руку́ Его́ воз­вѣща́етъ тве́рдь.
Де́нь дни́ от­рыга́етъ глаго́лъ, и но́щь но́щи воз­вѣща́етъ ра́зумъ.
Не су́ть рѣ́чи, ниже́ словеса́, и́хже не слы́шат­ся гла́си и́хъ.
Во всю́ зе́млю изы́де вѣща́нiе и́хъ, и въ концы́ вселе́н­ныя глаго́лы и́хъ: въ со́лнцѣ положи́ селе́нiе свое́:
и то́й я́ко жени́хъ исходя́й от­ черто́га сво­его́, воз­ра́дует­ся я́ко исполи́нъ тещи́ пу́ть.
От кра́я небесе́ исхо́дъ его́, и срѣ́тенiе его́ до кра́я небесе́: и нѣ́сть, и́же укры́ет­ся теплоты́ его́.
Зако́нъ Госпо́день непоро́ченъ, обраща́яй ду́шы: свидѣ́тел­ст­во Госпо́дне вѣ́рно, умудря́ющее младе́нцы.
Оправда́нiя Госпо́дня пра́ва, веселя́щая се́рдце: за́повѣдь Госпо́дня свѣтла́, просвѣща́ющая о́чи.
Стра́хъ Госпо́день чи́стъ, пребыва́яй въ вѣ́къ вѣ́ка: судьбы́ Госпо́дни и́стин­ны, оправда́н­ны вку́пѣ,
вожделѣ́н­ны па́че зла́та и ка́мене че́стна мно́га, и сла́ждшя па́че ме́да и со́та.
И́бо ра́бъ Тво́й храни́тъ я́: внегда́ сохрани́ти я́, воз­дая́нiе мно́го.
Грѣхопаде́нiя кто́ разумѣ́етъ? От­ та́йныхъ мо­и́хъ очи́сти мя́,
и от­ чужди́хъ пощади́ раба́ Тво­его́: а́ще не облада́ютъ мно́ю, тогда́ непоро́ченъ бу́ду, и очи́щуся от­ грѣха́ вели́ка.
И бу́дутъ во благоволе́нiе словеса́ у́стъ мо­и́хъ, и по­уче́нiе се́рдца мо­его́ предъ Тобо́ю вы́ну, Го́споди, помо́щниче мо́й и изба́вителю мо́й.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Услы́шитъ тя́ Госпо́дь въ де́нь печа́ли, защи́титъ тя́ и́мя Бо́га Иа́ковля.
По́слетъ ти́ по́мощь от­ Свята́го, и от­ Сiо́на засту́питъ тя́.
Помяне́тъ вся́ку же́ртву твою́, и всесожже́нiе твое́ ту́чно бу́ди.
Да́стъ ти́ Госпо́дь по се́рдцу тво­ему́, и ве́сь совѣ́тъ тво́й испо́лнитъ.
Возра́дуемся о спасе́нiи тво­е́мъ, и во и́мя Го́спода Бо́га на́­шего воз­вели́чимся: испо́лнитъ Госпо́дь вся́ проше́нiя твоя́.
Ны́нѣ позна́хъ, я́ко спасе́ Госпо́дь Христа́ Сво­его́: услы́шитъ его́ съ небесе́ свята́го Сво­его́: въ си́лахъ спасе́нiе десни́цы его́.
Сі́и на колесни́цахъ, и сі́и на ко́нехъ: мы́ же во и́мя Го́спода Бо́га на́­шего при­­зове́мъ.
Ті́и спя́ти бы́ша и падо́ша: мы́ же воста́хомъ и испра́вихомся.
Го́споди, спаси́ царя́, и услы́ши ны́, въ о́ньже а́ще де́нь при­­зове́мъ Тя́.
Псало́мъ Дави́ду.
Го́споди, си́лою Тво­е́ю воз­весели́т­ся ца́рь, и о спасе́нiи Тво­е́мъ воз­ра́дует­ся зѣло́.
Жела́нiе се́рдца его́ да́лъ еси́ ему́, и хотѣ́нiя устну́ его́ нѣ́си лиши́лъ его́.
Я́ко предвари́лъ еси́ его́ благослове́нiемъ благосты́н­нымъ, положи́лъ еси́ на главѣ́ его́ вѣне́цъ от­ ка́мене че́стна.
Живота́ проси́лъ е́сть у Тебе́, и да́лъ еси́ ему́ долготу́ дні́й во вѣ́къ вѣ́ка.
Ве́лiя сла́ва его́ спасе́нiемъ Тво­и́мъ: сла́ву и велелѣ́пiе воз­ложи́ши на него́.
Я́ко да́си ему́ благослове́нiе во вѣ́къ вѣ́ка: воз­весели́ши его́ ра́достiю съ лице́мъ Тво­и́мъ.
Я́ко ца́рь упова́етъ на Го́спода, и ми́лостiю Вы́шняго не подви́жит­ся.
Да обря́щет­ся рука́ Твоя́ всѣ́мъ враго́мъ Тво­и́мъ, десни́ца Твоя́ да обря́щетъ вся́ ненави́дящыя Тебе́.
Я́ко положи́ши и́хъ я́ко пе́щь о́гнен­ную во вре́мя лица́ Тво­его́: Госпо́дь гнѣ́вомъ Сво­и́мъ смяте́тъ я́, и снѣ́сть и́хъ о́гнь.
Пло́дъ и́хъ от­ земли́ погуби́ши, и сѣ́мя и́хъ от­ сыно́въ человѣ́ческихъ.
Я́ко уклони́ша на Тя́ зла́я, помы́слиша совѣ́ты, и́хже не воз­мо́гутъ соста́вити.
Я́ко положи́ши я́ хребе́тъ: во избы́тцѣхъ Тво­и́хъ угото́виши лице́ и́хъ.
Вознеси́ся, Го́споди, си́лою Тво­е́ю: воспо­е́мъ и по­е́мъ си́лы Твоя́.
Въ коне́цъ, о заступле́нiи у́трен­немъ, псало́мъ Дави́ду.
Бо́же, Бо́же мо́й, вонми́ ми, вску́ю оста́вилъ мя́ еси́? Дале́че от­ спасе́нiя мо­его́ словеса́ грѣхопаде́нiй мо­и́хъ.
Бо́же мо́й, воз­зову́ во дни́, и не услы́шиши, и въ нощи́, и не въ безу́мiе мнѣ́.
Ты́ же во Святѣ́мъ живе́ши, хвало́ Изра́илева.
На Тя́ упова́ша отцы́ на́ши: упова́ша, и изба́вилъ еси́ я́:
къ Тебѣ́ воз­зва́ша, и спасо́шася: на Тя́ упова́ша, и не постыдѣ́шася.
А́зъ же е́смь че́рвь, а не человѣ́къ, поноше́нiе человѣ́ковъ и уничиже́нiе люді́й.
Вси́ ви́дящiи мя́ поруга́шамися, глаго́лаша устна́ми, покива́ша главо́ю:
упова́ на Го́спода, да изба́витъ его́, да спасе́тъ его́, я́ко хо́щетъ его́.
Я́ко Ты́ еси́ исто́ргiй мя́ изъ чре́ва, упова́нiе мое́ от­ сосцу́ ма́тере мо­ея́.
Къ Тебѣ́ при­­ве́рженъ е́смь от­ ложе́снъ, от­ чре́ва ма́тере мо­ея́ Бо́гъ мо́й еси́ Ты́.
Да не от­сту́пиши от­ мене́, я́ко ско́рбь бли́зъ, я́ко нѣ́сть помога́яй ми́.
Обыдо́ша мя́ телцы́ мно́зи, юнцы́ ту́чнiи одержа́ша мя́:
от­верзо́ша на мя́ уста́ своя́, я́ко ле́въ восхища́яй и рыка́яй.
Я́ко вода́ излiя́хся, и разсы́пашася вся́ ко́сти моя́: бы́сть се́рдце мое́ я́ко во́скъ та́яй посредѣ́ чре́ва мо­его́.
И́зсше я́ко скуде́ль крѣ́пость моя́, и язы́къ мо́й при­­льпе́ горта́ни мо­ему́, и въ пе́рсть сме́рти све́лъ мя́ еси́.
Я́ко обыдо́ша мя́ пси́ мно́зи, со́нмъ лука́выхъ одержа́ша мя́: ископа́ша ру́цѣ мо­и́ и но́зѣ мо­и́.
Исчето́ша вся́ ко́сти моя́: ті́и же смотри́ша и презрѣ́ша мя́.
Раздѣли́ша ри́зы моя́ себѣ́, и о оде́жди мо­е́й мета́ша жре́бiй.
Ты́ же, Го́споди, не удали́ по́мощь твою́ от­ мене́: на заступле́нiе мое́ вонми́.
Изба́ви от­ ору́жiя ду́шу мою́, и изъ руки́ пе́сiи единоро́дную мою́.
Спаси́ мя от­ у́стъ льво́выхъ, и от­ ро́гъ единоро́жь смире́нiе мое́.
Повѣ́мъ и́мя Твое́ бра́тiи мо­е́й, посредѣ́ це́ркве воспою́ Тя́.
Боя́щiися Го́спода, восхвали́те Его́, все́ сѣ́мя Иа́ковле, просла́вите Его́, да убо­и́т­ся же от­ Него́ все́ сѣ́мя Изра́илево:
я́ко не уничижи́, ниже́ негодова́ моли́твы ни́щаго, ниже́ от­врати́ лице́ Свое́ от­ мене́, и егда́ воз­зва́хъ къ Нему́, услы́ша мя́.
От Тебе́ похвала́ моя́, въ це́ркви вели́цѣй исповѣ́мся Тебѣ́: моли́твы моя́ воз­да́мъ предъ боя́щимися Его́.
Ядя́тъ убо́зiи, и насы́тят­ся, и восхва́лятъ Го́спода взыска́ющiи Его́: жива́ бу́дутъ сердца́ и́хъ въ вѣ́къ вѣ́ка.
Помяну́т­ся и обратя́т­ся ко Го́споду вси́ концы́ земли́, и покло́нят­ся предъ Ни́мъ вся́ оте́че­ст­вiя язы́къ:
я́ко Госпо́дне е́сть ца́р­ст­вiе, и То́й облада́етъ язы́ки.
Ядо́ша и поклони́шася вси́ ту́чнiи земли́: предъ Ни́мъ при­­паду́тъ вси́ низходя́щiи въ зе́млю: и душа́ моя́ тому́ живе́тъ.
И сѣ́мя мое́ порабо́таетъ Ему́: воз­вѣсти́тъ Го́сподеви ро́дъ гряду́щiй:
и воз­вѣстя́тъ пра́вду Его́ лю́демъ ро́ждшымся {роди́тися иму́щымъ}, я́же сотвори́ Госпо́дь.
Псало́мъ Дави́ду.
Госпо́дь пасе́тъ мя́, и ничто́же мя́ лиши́тъ.
На мѣ́сте зла́чнѣ, та́мо всели́ мя, на водѣ́ поко́йнѣ воспита́ мя.
Ду́шу мою́ обрати́, наста́ви мя́ на стези́ пра́вды, и́мене ра́ди Сво­его́.
А́ще бо и пойду́ посредѣ́ сѣ́ни сме́ртныя, не убою́ся зла́, я́ко Ты́ со мно́ю еси́: же́злъ Тво́й и па́лица Твоя́, та́ мя́ утѣ́шиста.
Угото́валъ еси́ предо мно́ю трапе́зу сопроти́въ стужа́ющымъ мнѣ́: ума́стилъ еси́ еле́омъ главу́ мою́, и ча́ша твоя́ упоява́ющи мя́, я́ко держа́вна.
И ми́лость Твоя́ пожене́тъ мя́ вся́ дни́ живота́ мо­его́, и е́же всели́тимися въ до́мъ Госпо́день въ долготу́ дні́й.
Псало́мъ Дави́ду, еди́ныя от­ суббо́тъ.
Госпо́дня земля́, и исполне́нiе ея́, вселе́н­ная и вси́ живу́щiи на не́й.
То́й на моря́хъ основа́лъ ю́ е́сть и на рѣка́хъ угото́валъ ю́ е́сть.
Кто́ взы́детъ на го́ру Госпо́дню? Или́ кто́ ста́нетъ на мѣ́стѣ святѣ́мъ Его́?
Непови́ненъ рука́ма и чи́стъ се́рдцемъ, и́же не прiя́тъ всу́е ду́шу свою́ и не кля́т­ся ле́стiю и́скрен­нему сво­ему́:
се́й прiи́метъ благослове́нiе от­ Го́спода и ми́лостыню от­ Бо́га Спа́са сво­его́.
Се́й ро́дъ и́щущихъ Го́спода, и́щущихъ лице́ Бо́га Иа́ковля.
Возми́те врата́ кня́зи ва́ша, и воз­ми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы.
Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь крѣ́покъ и си́ленъ, Госпо́дь си́ленъ въ бра́ни.
Возми́те врата́ кня́зи ва́ша, и воз­ми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы.
Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь си́лъ, То́й е́сть Ца́рь сла́вы.
Греческий [Greek (Koine)]
εἰς τὸ τέλος τῷ παιδὶ κυρίου τῷ Δαυιδ ἃ ἐλάλησεν τῷ κυρίῳ τοὺς λόγους τῆς ᾠδῆς ταύτης ἐν ἡμέρᾳ ᾗ ἐρρύσατο αὐτὸν κύριος ἐκ χειρὸς πάν­των τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ ἐκ χειρὸς Σαουλ καὶ εἶπεν
ἀγαπήσω σε κύριε ἡ ἰσχύς μου
κύριος στε­ρέ­ωμά μου καὶ κατα­φυγή μου καὶ ῥύστης μου ὁ θεός μου βοηθός μου καὶ ἐλπιῶ ἐπ᾿ αὐτόν ὑπερασπιστής μου καὶ κέρας σωτηρίας μου ἀν­τιλήμπτωρ μου
αἰνῶν ἐπι­καλέσομαι κύριον καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι
περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου καὶ χείμαρροι ἀνομίας ἐξετάραξάν με
ὠδῖνες ᾅδου περιεκύκλωσάν με προ­έφθασάν με παγίδες θανάτου
καὶ ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν κύριον καὶ προ­̀ς τὸν θεόν μου ἐκέκραξα ἤκουσεν ἐκ ναοῦ ἁγίου αὐτοῦ φωνῆς μου καὶ ἡ κραυγή μου ἐνώπιον αὐτοῦ εἰσελεύ­­σε­ται εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ
καὶ ἐσαλεύ­θη καὶ ἔν­τρομος ἐγενήθη ἡ γῆ καὶ τὰ θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύ­θησαν ὅτι ὠργίσθη αὐτοῖς ὁ θεός
ἀνέβη καπνὸς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ πῦρ ἀπο­̀ προ­σώπου αὐτοῦ κατεφλόγισεν ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ᾿ αὐτοῦ
καὶ ἔκλινεν οὐρανὸν καὶ κατέβη καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ
καὶ ἐπέβη ἐπι­̀ χερουβιν καὶ ἐπετάσθη ἐπετάσθη ἐπι­̀ πτερύγων ἀνέμων
καὶ ἔθετο σκότος ἀπο­κρυφὴν αὐτοῦ κύκλῳ αὐτοῦ ἡ σκηνὴ αὐτοῦ σκοτεινὸν ὕδωρ ἐν νεφέλαις ἀέρων
ἀπο­̀ τῆς τηλαυγήσεως ἐνώπιον αὐτοῦ αἱ νεφέλαι διῆλθον χάλαζα καὶ ἄνθρακες πυρός
καὶ ἐβρόν­τησεν ἐξ οὐρανοῦ κύριος καὶ ὁ ὕψιστος ἔδωκεν φωνὴν αὐτοῦ
καὶ ἐξαπέστειλεν βέλη καὶ ἐσκόρπισεν αὐτοὺς καὶ ἀστραπὰς ἐπλή­θυνεν καὶ συν­ετάραξεν αὐτούς
καὶ ὤφθησαν αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων καὶ ἀνεκαλύφθη τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης ἀπο­̀ ἐπι­τιμήσεώς σου κύριε ἀπο­̀ ἐμπνεύ­σεως πνεύ­μα­τος ὀργῆς σου
ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψους καὶ ἔλαβέν με προ­σελάβετό με ἐξ ὑδάτων πολλῶν
ῥύ­σε­ταί με ἐξ ἐχθρῶν μου δυνατῶν καὶ ἐκ τῶν μισούν­των με ὅτι ἐστε­ρεώ­θησαν ὑπὲρ ἐμέ
προ­έφθασάν με ἐν ἡμέρᾳ κακώσεώς μου καὶ ἐγένετο κύριος ἀν­τιστήριγμά μου
καὶ ἐξήγαγέν με εἰς πλατυσμόν ῥύ­σε­ταί με ὅτι ἠθέλησέν με ῥύ­σε­ταί με ἐξ ἐχθρῶν μου δυνατῶν καὶ ἐκ τῶν μισούν­των με
καὶ ἀν­ταποδώσει μοι κύριος κατα­̀ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατα­̀ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἀν­ταποδώσει μοι
ὅτι ἐφύλαξα τὰς ὁδοὺς κυρίου καὶ οὐκ ἠσέβησα ἀπο­̀ τοῦ θεοῦ μου
ὅτι πάν­τα τὰ κρίματα αὐτοῦ ἐνώπιόν μου καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ οὐκ ἀπέστησα ἀπ᾿ ἐμοῦ
καὶ ἔσομαι ἄμωμος μετ᾿ αὐτοῦ καὶ φυλάξομαι ἀπο­̀ τῆς ἀνομίας μου
καὶ ἀν­ταποδώσει μοι κύριος κατα­̀ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατα­̀ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ
μετὰ ὁσίου ὁσιωθήσῃ καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθῴου ἀθῷος ἔσῃ
καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ δια­στρέψεις
ὅτι σὺ λαὸν ταπεινὸν σώσεις καὶ ὀφθαλμοὺς ὑπερηφάνων ταπεινώσεις
ὅτι σὺ φωτιεῖς λύχνον μου κύριε ὁ θεός μου φωτιεῖς τὸ σκότος μου
ὅτι ἐν σοὶ ῥυσθήσομαι ἀπο­̀ πειρατηρίου καὶ ἐν τῷ θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχος
ὁ θεός μου ἄμωμος ἡ ὁδὸς αὐτοῦ τὰ λόγια κυρίου πεπυρωμένα ὑπερασπιστής ἐστιν πάν­των τῶν ἐλπιζόν­των ἐπ᾿ αὐτόν
ὅτι τίς θεὸς πλη­̀ν τοῦ κυρίου καὶ τίς θεὸς πλη­̀ν τοῦ θεοῦ ἡμῶν
ὁ θεὸς ὁ περιζωννύων με δύναμιν καὶ ἔθετο ἄμωμον τὴν ὁδόν μου
ὁ καταρτιζό­με­νος τοὺς πόδας μου ὡς ἐλάφου καὶ ἐπι­̀ τὰ ὑψηλὰ ἱστῶν με
διδάσκων χεῖράς μου εἰς πόλεμον καὶ ἔθου τόξον χαλκοῦν τοὺς βραχίονάς μου
καὶ ἔδωκάς μοι ὑπερασπισμὸν σωτηρίας μου καὶ ἡ δεξιά σου ἀν­τελάβετό μου καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέν με εἰς τέλος καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή με διδάξει
ἐπλάτυνας τὰ δια­βήματά μου ὑποκάτω μου καὶ οὐκ ἠσθένησαν τὰ ἴχνη μου
κατα­διώξω τοὺς ἐχθρούς μου καὶ κατα­λήμψομαι αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀπο­στραφήσομαι ἕως ἂν ἐκλίπωσιν
ἐκθλίψω αὐτούς καὶ οὐ μὴ δύνων­ται στῆναι πεσοῦν­ται ὑπὸ τοὺς πόδας μου
καὶ περιέζωσάς με δύναμιν εἰς πόλεμον συν­επόδισας πάν­τας τοὺς ἐπανιστανο­μέ­νους ἐπ᾿ ἐμὲ ὑποκάτω μου
καὶ τοὺς ἐχθρούς μου ἔδωκάς μοι νῶτον καὶ τοὺς μισοῦν­τάς με ἐξωλέθρευσας
ἐκέκραξαν καὶ οὐκ ἦν ὁ σῴζων προ­̀ς κύριον καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτῶν
καὶ λεπτυνῶ αὐτοὺς ὡς χοῦν κατα­̀ προ­́σωπον ἀνέμου ὡς πηλὸν πλατειῶν λεανῶ αὐτούς
ῥύσῃ με ἐξ ἀν­τιλογιῶν λαοῦ κατα­στήσεις με εἰς κεφαλὴν ἐθνῶν λαός ὃν οὐκ ἔγνων ἐδούλευσέν μοι
εἰς ἀκοὴν ὠτίου ὑπήκουσέν μοι υἱοὶ ἀλλότριοι ἐψεύ­σαν­τό μοι
υἱοὶ ἀλλότριοι ἐπαλαιώθησαν καὶ ἐχώλαναν ἀπο­̀ τῶν τρίβων αὐτῶν
ζῇ κύριος καὶ εὐλογητὸς ὁ θεός μου καὶ ὑψωθήτω ὁ θεὸς τῆς σωτηρίας μου
ὁ θεὸς ὁ διδοὺς ἐκδικήσεις ἐμοὶ καὶ ὑποτάξας λαοὺς ὑπ᾿ ἐμέ
ὁ ῥύστης μου ἐξ ἐχθρῶν μου ὀργίλων ἀπο­̀ τῶν ἐπανιστανομένων ἐπ᾿ ἐμὲ ὑψώσεις με ἀπο­̀ ἀνδρὸς ἀδίκου ῥύσῃ με
δια­̀ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσιν κύριε καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ
μεγαλύνων τὰς σωτηρίας τοῦ βασιλέως αὐτοῦ καὶ ποιῶν ἔλεος τῷ χριστῷ αὐτοῦ τῷ Δαυιδ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἕως αἰῶνος
εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τῷ Δαυιδ
οἱ οὐρανοὶ διηγοῦν­ται δόξαν θεοῦ ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στε­ρέ­ωμα
ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύ­γεται ῥῆμα καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν
οὐκ εἰσὶν λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι ὧν οὐχὶ ἀκούον­ται αἱ φωναὶ αὐτῶν
εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ
καὶ αὐτὸς ὡς νυμφίος ἐκπορευό­με­νος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ ἀγαλλιά­σε­ται ὡς γίγας δραμεῖν ὁδὸν αὐτοῦ
ἀπ᾿ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἔξοδος αὐτοῦ καὶ τὸ κατα­́ν­τημα αὐτοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἀπο­κρυβή­σε­ται τὴν θέρμην αὐτοῦ
ὁ νόμος τοῦ κυρίου ἄμωμος ἐπι­στρέφων ψυχάς ἡ μαρτυρία κυρίου πιστή σοφίζουσα νήπια
τὰ δικαιώματα κυρίου εὐθεῖα εὐφραίνον­τα καρδίαν ἡ ἐν­τολὴ κυρίου τηλαυγής φωτίζουσα ὀφθαλμούς
ὁ φόβος κυρίου ἁγνός δια­μένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος τὰ κρίματα κυρίου ἀληθινά δεδικαιωμένα ἐπι­̀ τὸ αὐτό
ἐπι­θυμητὰ ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον πολὺν καὶ γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον
καὶ γὰρ ὁ δοῦλός σου φυλάσ­σει αὐτά ἐν τῷ φυλάσ­σειν αὐτὰ ἀν­ταπόδοσις πολλή
παρα­πτώματα τίς συν­ήσει ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με
καὶ ἀπο­̀ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου ἐὰν μή μου κατα­κυριεύ­σωσιν τότε ἄμωμος ἔσομαι καὶ καθαρισθήσομαι ἀπο­̀ ἁμαρτίας μεγά­λης
καὶ ἔσον­ται εἰς εὐδοκίαν τὰ λόγια τοῦ στόματός μου καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου ἐνώπιόν σου δια­̀ παν­τός κύριε βοηθέ μου καὶ λυτρωτά μου
εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τῷ Δαυιδ
ἐπακούσαι σου κύριος ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως ὑπερασπίσαι σου τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ Ιακωβ
ἐξαποστείλαι σοι βοήθειαν ἐξ ἁγίου καὶ ἐκ Σιων ἀν­τιλάβοιτό σου
μνησθείη πάσης θυσίας σου καὶ τὸ ὁλοκαύτωμά σου πιανάτω (δια­́ψαλμα)
δῴη σοι κατα­̀ τὴν καρδίαν σου καὶ πᾶσαν τὴν βουλήν σου πλη­ρώσαι
ἀγαλλιασόμεθα ἐν τῷ σωτηρίῳ σου καὶ ἐν ὀνόματι θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα πλη­ρώσαι κύριος πάν­τα τὰ αἰτήματά σου
νῦν ἔγνων ὅτι ἔσωσεν κύριος τὸν χριστὸν αὐτοῦ ἐπακού­σε­ται αὐτοῦ ἐξ οὐρανοῦ ἁγίου αὐτοῦ ἐν δυναστείαις ἡ σωτηρία τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ
οὗτοι ἐν ἅρμασιν καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι κυρίου θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα
αὐτοὶ συν­εποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν
κύριε σῶσον τὸν βασιλέα σου καὶ ἐπάκουσον ἡμῶν ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπι­καλεσώμεθά σε
εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τῷ Δαυιδ
κύριε ἐν τῇ δυνάμει σου εὐφρανθή­σε­ται ὁ βασιλεὺς καὶ ἐπι­̀ τῷ σωτηρίῳ σου ἀγαλλιά­σε­ται σφόδρα
τὴν ἐπι­θυμίαν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἔδωκας αὐτῷ καὶ τὴν θέλησιν τῶν χειλέων αὐτοῦ οὐκ ἐστέρησας αὐτόν (δια­́ψαλμα)
ὅτι προ­έφθασας αὐτὸν ἐν εὐλογίαις χρηστότητος ἔθηκας ἐπι­̀ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ἐκ λίθου τιμίου
ζωὴν ᾐτήσατό σε καὶ ἔδωκας αὐτῷ μακρότητα ἡμερῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος
μεγά­λη ἡ δόξα αὐτοῦ ἐν τῷ σωτηρίῳ σου δόξαν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐπι­θήσεις ἐπ᾿ αὐτόν
ὅτι δώσεις αὐτῷ εὐλογίαν εἰς αἰῶνα αἰῶνος εὐφρανεῖς αὐτὸν ἐν χαρᾷ μετὰ τοῦ προ­σώπου σου
ὅτι ὁ βασιλεὺς ἐλπίζει ἐπι­̀ κύριον καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ
εὑρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσιν τοῖς ἐχθροῖς σου ἡ δεξιά σου εὕροι πάν­τας τοὺς μισοῦν­τάς σε
θήσεις αὐτοὺς ὡς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν τοῦ προ­σώπου σου κύριος ἐν ὀργῇ αὐτοῦ συν­ταράξει αὐτούς καὶ κατα­φάγεται αὐτοὺς πῦρ
τὸν καρπὸν αὐτῶν ἀπο­̀ γῆς ἀπο­λεῖς καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν ἀπο­̀ υἱῶν ἀνθρώπων
ὅτι ἔκλιναν εἰς σὲ κακά διελογίσαν­το βουλήν ἣν οὐ μὴ δύνων­ται στῆσαι
ὅτι θήσεις αὐτοὺς νῶτον ἐν τοῖς περιλοίποις σου ἑτοιμάσεις τὸ προ­́σωπον αὐτῶν
ὑψώθητι κύριε ἐν τῇ δυνάμει σου ᾄσομεν καὶ ψαλοῦμεν τὰς δυναστείας σου
εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τῆς ἀν­τιλήμψεως τῆς ἑωθινῆς ψαλμὸς τῷ Δαυιδ
ὁ θεὸς ὁ θεός μου προ­́σχες μοι ἵνα τί ἐγκατέλιπές με μακρὰν ἀπο­̀ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παρα­πτωμάτων μου
ὁ θεός μου κεκράξομαι ἡμέρας καὶ οὐκ εἰσακούσῃ καὶ νυκτός καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν ἐμοί
σὺ δὲ ἐν ἁγίοις κατοικεῖς ὁ ἔπαινος Ισραηλ
ἐπι­̀ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν ἤλπισαν καὶ ἐρρύσω αὐτούς
προ­̀ς σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν ἐπι­̀ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν
ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος ὄνειδος ἀνθρώπου καὶ ἐξουδένημα λαοῦ
πάν­τες οἱ θεωροῦν­τές με ἐξεμυκτήρισάν με ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν ἐκίνησαν κεφαλήν
ἤλπισεν ἐπι­̀ κύριον ῥυσάσθω αὐτόν σωσάτω αὐτόν ὅτι θέλει αὐτόν
ὅτι σὺ εἶ ὁ ἐκσπάσας με ἐκ γαστρός ἡ ἐλπίς μου ἀπο­̀ μαστῶν τῆς μητρός μου
ἐπι­̀ σὲ ἐπερρίφην ἐκ μήτρας ἐκ κοιλίας μητρός μου θεός μου εἶ σύ
μὴ ἀπο­στῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ ὅτι θλῖψις ἐγγύς ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν
περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί ταῦροι πίονες περιέσχον με
ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ὁ ἁρπάζων καὶ ὠρυό­με­νος
ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην καὶ διεσκορπίσθη πάν­τα τὰ ὀστᾶ μου ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκό­με­νος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου
ἐξηράνθη ὡς ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου καὶ ἡ γλῶσ­σά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με
ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί συν­αγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας
ἐξηρίθμησα πάν­τα τὰ ὀστᾶ μου αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με
διεμερίσαν­το τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπι­̀ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον
σὺ δέ κύριε μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν μου εἰς τὴν ἀν­τίλημψίν μου προ­́σχες
ῥῦσαι ἀπο­̀ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου
σῶσόν με ἐκ στόμα­τος λέον­τος καὶ ἀπο­̀ κεράτων μονοκερώτων τὴν ταπείνωσίν μου
διηγήσομαι τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε
οἱ φοβούμενοι κύριον αἰνέσατε αὐτόν ἅπαν τὸ σπέρμα Ιακωβ δοξάσατε αὐτόν φοβηθήτωσαν αὐτὸν ἅπαν τὸ σπέρμα Ισραηλ
ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προ­σώχθισεν τῇ δεήσει τοῦ πτωχοῦ οὐδὲ ἀπέστρεψεν τὸ προ­́σωπον αὐτοῦ ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ κεκραγέναι με προ­̀ς αὐτὸν εἰσήκουσέν μου
παρα­̀ σοῦ ὁ ἔπαινός μου ἐν ἐκκλησίᾳ μεγά­λῃ τὰς εὐχάς μου ἀπο­δώσω ἐνώπιον τῶν φοβουμένων αὐτόν
φάγον­ται πένητες καὶ ἐμπλη­σθήσον­ται καὶ αἰνέσουσιν κύριον οἱ ἐκζητοῦν­τες αὐτόν ζήσον­ται αἱ καρδίαι αὐτῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος
μνησθήσον­ται καὶ ἐπι­στραφήσον­ται προ­̀ς κύριον πάν­τα τὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ προ­σκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν
ὅτι τοῦ κυρίου ἡ βασιλεία καὶ αὐτὸς δεσπόζει τῶν ἐθνῶν
ἔφαγον καὶ προ­σεκύνησαν πάν­τες οἱ πίονες τῆς γῆς ἐνώπιον αὐτοῦ προ­πεσοῦν­ται πάν­τες οἱ κατα­βαίνον­τες εἰς τὴν γῆν καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ ζῇ
καὶ τὸ σπέρμα μου δουλεύ­σει αὐτῷ ἀναγγελή­σε­ται τῷ κυρίῳ γενεὰ ἡ ἐρχομένη
καὶ ἀναγγελοῦσιν τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ λαῷ τῷ τεχθησομένῳ ὅτι ἐποίησεν ὁ κύριος
ψαλμὸς τῷ Δαυιδ
κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει
εἰς τόπον χλόης ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν ἐπι­̀ ὕδα­τος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέν με
τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν ὡδήγησέν με ἐπι­̀ τρίβους δικαιοσύνης ἕνεκεν τοῦ ὀνόμα­τος αὐτοῦ
ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου οὐ φοβηθήσομαι κακά ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ ἡ ῥάβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου αὐταί με παρεκάλεσαν
ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν ἐξ ἐναν­τίας τῶν θλιβόν­των με ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον ὡς κράτιστον
καὶ τὸ ἔλεός σου κατα­διώξε­ταί με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου καὶ τὸ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν
ψαλμὸς τῷ Δαυιδ τῆς μιᾶς σαββάτων
τοῦ κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλή­ρωμα αὐτῆς ἡ οἰκουμένη καὶ πάν­τες οἱ κατοικοῦν­τες ἐν αὐτῇ
αὐτὸς ἐπι­̀ θαλασ­σῶν ἐθεμελίωσεν αὐτὴν καὶ ἐπι­̀ ποταμῶν ἡτοίμασεν αὐτήν
τίς ἀναβή­σε­ται εἰς τὸ ὄρος τοῦ κυρίου καὶ τίς στή­σε­ται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ
ἀθῷος χερσὶν καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπι­̀ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπι­̀ δόλῳ τῷ πλη­σίον αὐτοῦ
οὗτος λήμψ­σε­ται εὐλογίαν παρα­̀ κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρα­̀ θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ
αὕτη ἡ γενεὰ ζητούν­των αὐτόν ζητούν­των τὸ προ­́σωπον τοῦ θεοῦ Ιακωβ (δια­́ψαλμα)
ἄρατε πύλας οἱ ἄρχον­τες ὑμῶν καὶ ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι καὶ εἰσελεύ­­σε­ται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης
τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης κύριος κραταιὸς καὶ δυνατός κύριος δυνατὸς ἐν πολέμῳ
ἄρατε πύλας οἱ ἄρχον­τες ὑμῶν καὶ ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι καὶ εἰσελεύ­­σε­ται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης
τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης κύριος τῶν δυνάμεων αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης
Синодальный
1 Возлюблю Господа, избавившего меня от смертельных опасностей. 6 На зов о помощи явился Господь. 17 Он помог, потому что я никогда не отступал от Его заповедей и был пред Ним непорочен. 26 Господь с каждым поступает так, как он того заслуживает. 29 Господь хранил меня во всю жизнь. 47 Жив Господь, мой Помощник и Избавитель, Которого я буду славить всю свою жизнь.
Начальнику хора. Раба Господня Давида, который произнес слова песни сей к Господу, когда Господь избавил его от рук всех врагов его и от руки Саула. И он сказал:
Возлюблю Тебя, Господи, крепость моя!
Господь – твердыня моя и прибежище мое, Избавитель мой, Бог мой, – скала моя; на Него я уповаю; щит мой, рог спасения моего и убежище мое.
Призову достопоклоняемого Господа и от врагов моих спасусь.
Объяли меня муки смертные, и потоки беззакония устрашили меня;
цепи ада облегли меня, и сети смерти опутали меня.
В тесноте моей я призвал Господа и к Богу моему воззвал. И Он услышал от [святаго] чертога Своего голос мой, и вопль мой дошел до слуха Его.
Потряслась и всколебалась земля, дрогнули и подвиглись основания гор, ибо разгневался [Бог];
поднялся дым от гнева Его и из уст Его огонь поядающий; горячие угли сыпались от Него.
Наклонил Он небеса и сошел, – и мрак под ногами Его.
И воссел на Херувимов и полетел, и понесся на крыльях ветра.
И мрак сделал покровом Своим, сению вокруг Себя мрак вод, облаков воздушных.
От блистания пред Ним бежали облака Его, град и угли огненные.
Возгремел на небесах Господь, и Всевышний дал глас Свой, град и угли огненные.
Пустил стрелы Свои и рассеял их, множество молний, и рассыпал их.
И явились источники вод, и открылись основания вселенной от грозного гласа Твоего, Господи, от дуновения духа гнева Твоего.
Он простер руку с высоты и взял меня, и извлек меня из вод многих;
избавил меня от врага моего сильного и от ненавидящих меня, которые были сильнее меня.
Они восстали на меня в день бедствия моего, но Господь был мне опорою.
Он вывел меня на пространное место и избавил меня, ибо Он благоволит ко мне.
Воздал мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих вознаградил меня,
ибо я хранил пути Господни и не был нечестивым пред Богом моим;
ибо все заповеди Его предо мною, и от уставов Его я не отступал.
Я был непорочен пред Ним и остерегался, чтобы не согрешить мне;
и воздал мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих пред очами Его.
С милостивым Ты поступаешь милостиво, с мужем искренним – искренно,
с чистым – чисто, а с лукавым – по лукавству его,
ибо Ты людей угнетенных спасаешь, а очи надменные унижаешь.
Ты возжигаешь светильник мой, Господи; Бог мой просвещает тьму мою.
С Тобою я поражаю войско, с Богом моим восхожу на стену.
Бог! – Непорочен путь Его, чисто слово Господа; щит Он для всех, уповающих на Него.
Ибо кто Бог, кроме Господа, и кто защита, кроме Бога нашего?
Бог препоясывает меня силою и устрояет мне верный путь;
делает ноги мои, как оленьи, и на высотах моих поставляет меня;
научает руки мои брани, и мышцы мои сокрушают медный лук.
Ты дал мне щит спасения Твоего, и десница Твоя поддерживает меня, и милость Твоя возвеличивает меня.
Ты расширяешь шаг мой подо мною, и не колеблются ноги мои.
Я преследую врагов моих и настигаю их, и не возвращаюсь, доколе не истреблю их;
поражаю их, и они не могут встать, падают под ноги мои,
ибо Ты препоясал меня силою для войны и низложил под ноги мои восставших на меня;
Ты обратил ко мне тыл врагов моих, и я истребляю ненавидящих меня:
они вопиют, но нет спасающего; ко Господу, – но Он не внемлет им;
я рассеваю их, как прах пред лицем ветра, как уличную грязь попираю их.
Ты избавил меня от мятежа народа, поставил меня главою иноплеменников; народ, которого я не знал, служит мне;
по одному слуху о мне повинуются мне; иноплеменники ласкательствуют предо мною;
иноплеменники бледнеют и трепещут в укреплениях своих.
Жив Господь и благословен защитник мой! Да будет превознесен Бог спасения моего,
Бог, мстящий за меня и покоряющий мне народы,
и избавляющий меня от врагов моих! Ты вознес меня над восстающими против меня и от человека жестокого избавил меня.
За то буду славить Тебя, Господи, между иноплеменниками и буду петь имени Твоему,
величественно спасающий царя и творящий милость помазаннику Твоему Давиду и потомству его во веки.
2 Небо свидетельствует о славе Божией пред всем живущим. 6 Как благодетельно солнце для земли, так благодетелен нравственный закон Бога для человека. 13 Поэтому Давид молит Господа охранить его от действия греховных влечений.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Небеса проповедуют славу Божию, и о делах рук Его вещает твердь.
День дню передает речь, и ночь ночи открывает знание.
Нет языка, и нет наречия, где не слышался бы голос их.
По всей земле проходит звук их, и до пределов вселенной слова́ их. Он поставил в них жилище солнцу,
и оно выходит, как жених из брачного чертога своего, радуется, как исполин, пробежать поприще:
от края небес исход его, и шествие его до края их, и ничто не укрыто от теплоты его.
Закон Господа совершен, укрепляет душу; откровение Господа верно, умудряет простых.
Повеления Господа праведны, веселят сердце; заповедь Господа светла, просвещает очи.
Страх Господень чист, пребывает вовек. Суды Господни истина, все праведны;
они вожделеннее золота и даже множества золота чистого, слаще меда и капель сота;
и раб Твой охраняется ими, в соблюдении их великая награда.
Кто усмотрит погрешности свои? От тайных моих очисти меня
и от умышленных удержи раба Твоего, чтобы не возобладали мною. Тогда я буду непорочен и чист от великого развращения.
Да будут слова уст моих и помышление сердца моего благоугодны пред Тобою, Господи, твердыня моя и Избавитель мой!
Молитва к Богу от лица народа о даровании Давиду победы над превосходящими силами врага.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Да услышит тебя Господь в день печали, да защитит тебя имя Бога Иаковлева.
Да пошлет тебе помощь из Святилища и с Сиона да подкрепит тебя.
Да воспомянет все жертвоприношения твои и всесожжение твое да соделает тучным.
Да даст тебе [Господь] по сердцу твоему и все намерения твои да исполнит.
Мы возрадуемся о спасении твоем и во имя Бога нашего поднимем знамя. Да исполнит Господь все прошения твои.
Ныне познал я, что Господь спасает помазанника Своего, отвечает ему со святых небес Своих могуществом спасающей десницы Своей.
Иные колесницами, иные конями, а мы именем Господа Бога нашего хвалимся:
они поколебались и пали, а мы встали и стоим прямо.
Господи! спаси царя и услышь нас, когда будем взывать [к Тебе].
Продолжение молитвы к Богу от лица народа о даровании Давиду победы над врагами.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Господи! силою Твоею веселится царь и о спасении Твоем безмерно радуется.
Ты дал ему, чего желало сердце его, и прошения уст его не отринул,
ибо Ты встретил его благословениями благости, возложил на голову его венец из чистого золота.
Он просил у Тебя жизни; Ты дал ему долгоденствие на век и век.
Велика слава его в спасении Твоем; Ты возложил на него честь и величие.
Ты положил на него благословения на веки, возвеселил его радостью лица Твоего,
ибо царь уповает на Господа, и во благости Всевышнего не поколеблется.
Рука Твоя найдет всех врагов Твоих, десница Твоя найдет [всех] ненавидящих Тебя.
Во время гнева Твоего Ты сделаешь их, как печь огненную; во гневе Своем Господь погубит их, и пожрет их огонь.
Ты истребишь плод их с земли и семя их – из среды сынов человеческих,
ибо они предприняли против Тебя злое, составили замыслы, но не могли [выполнить их].
Ты поставишь их целью, из луков Твоих пустишь стрелы в лице их.
Вознесись, Господи, силою Твоею: мы будем воспевать и прославлять Твое могущество.
2 Боже мой, для чего Ты оставил меня? 4 Буду взывать к Тебе, 7 хотя я в презрении у народа. 11 Моя надежда только на Бога. 24 Пусть восхвалят Его все ищущие Его!
Начальнику хора. При появлении зари. Псалом Давида.
Боже мой! Боже мой! [внемли мне] для чего Ты оставил меня? Далеки от спасения моего слова вопля моего.
Боже мой! я вопию днем, – и Ты не внемлешь мне, ночью, – и нет мне успокоения.
Но Ты, Святый, живешь среди славословий Израиля.
На Тебя уповали отцы наши; уповали, и Ты избавлял их;
к Тебе взывали они, и были спасаемы; на Тебя уповали, и не оставались в стыде.
Я же червь, а не человек, поношение у людей и презрение в народе.
Все, видящие меня, ругаются надо мною, говорят устами, кивая головою:
«он уповал на Господа; пусть избавит его, пусть спасет, если он угоден Ему».
Но Ты извел меня из чрева, вложил в меня упование у грудей матери моей.
На Тебя оставлен я от утробы; от чрева матери моей Ты – Бог мой.
Не удаляйся от меня, ибо скорбь близка, а помощника нет.
Множество тельцов обступили меня; тучные Васанские окружили меня,
раскрыли на меня пасть свою, как лев, алчущий добычи и рыкающий.
Я пролился, как вода; все кости мои рассыпались; сердце мое сделалось, как воск, растаяло посреди внутренности моей.
Сила моя иссохла, как черепок; язык мой прильпнул к гортани моей, и Ты свел меня к персти смертной.
Ибо псы окружили меня, скопище злых обступило меня, пронзили руки мои и ноги мои.
Можно было бы перечесть все кости мои; а они смотрят и делают из меня зрелище;
делят ризы мои между собою и об одежде моей бросают жребий.
Но Ты, Господи, не удаляйся от меня; сила моя! поспеши на помощь мне;
избавь от меча душу мою и от псов одинокую мою;
спаси меня от пасти льва и от рогов единорогов, услышав, избавь меня.
Буду возвещать имя Твое братьям моим, посреди собрания восхвалять Тебя.
Боящиеся Господа! восхвалите Его. Все семя Иакова! прославь Его. Да благоговеет пред Ним все семя Израиля,
ибо Он не презрел и не пренебрег скорби страждущего, не скрыл от него лица Своего, но услышал его, когда сей воззвал к Нему.
О Тебе хвала моя в собрании великом; воздам обеты мои пред боящимися Его.
Да едят бедные и насыщаются; да восхвалят Господа ищущие Его; да живут сердца ваши во веки!
Вспомнят, и обратятся к Господу все концы земли, и поклонятся пред Тобою все племена язычников,
ибо Господне есть царство, и Он – Владыка над народами.
Будут есть и поклоняться все тучные земли; преклонятся пред Ним все нисходящие в персть и не могущие сохранить жизни своей.
Потомство [мое] будет служить Ему, и будет называться Господним вовек:
придут и будут возвещать правду Его людям, которые родятся, что́ сотворил Господь.
1 Господь – мой Пастырь, покоящий меня и оберегающий даже в долине смертной. 5 Он пред врагами приготовил мне трапезу, оказал милость, которая сохранит меня во все дни моей жизни.
Псалом Давида.
Господь – Пастырь мой; я ни в чем не буду нуждаться:
Он покоит меня на злачных пажитях и водит меня к водам тихим,
подкрепляет душу мою, направляет меня на стези правды ради имени Своего.
Если я пойду и долиною смертной тени, не убоюсь зла, потому что Ты со мной; Твой жезл и Твой посох – они успокаивают меня.
Ты приготовил предо мною трапезу в виду врагов моих; умастил елеем голову мою; чаша моя преисполнена.
Так, благость и милость [Твоя] да сопровождают меня во все дни жизни моей, и я пребуду в доме Господнем многие дни.
1 Господь велик: Ему принадлежит земля и всё, что на ней. 3 С Богом обитает тот, кто чист мыслями, делами и словами, кто ищет Его. 5 Ворота города! Поднимите верхи ваши, чтобы сделать свободным вход Господу. 6 Он – царь славы, сильный в брани, Он – Господь сил!
Псалом Давида. [В первый день недели].
Господня земля и что наполняет ее, вселенная и все живущее в ней,
ибо Он основал ее на морях и на реках утвердил ее.
Кто взойдет на гору Господню, или кто станет на святом месте Его?
Тот, у которого руки неповинны и сердце чисто, кто не клялся душею своею напрасно и не божился ложно [ближнему своему], –
тот получит благословение от Господа и милость от Бога, Спасителя своего.
Таков род ищущих Его, ищущих лица Твоего, Боже Иакова!
Поднимите, врата, верхи ваши, и поднимитесь, двери вечные, и войдет Царь славы!
Кто сей Царь славы? – Господь крепкий и сильный, Господь, сильный в брани.
Поднимите, врата, верхи ваши, и поднимитесь, двери вечные, и войдет Царь славы!
Кто сей Царь славы? – Господь сил, Он – царь славы.
18:1 Al músico principal. Salmo de David, siervo de Jehová, el cual dirigió a Jehová las palabras de este cántico el día que lo libró Jehová de manos de todos sus enemigos, y de manos de Saúl. Entonces dijo:
18:2 Te amo, Jehová, fortaleza mía.
18:3 Jehová, roca mía y castillo mío, mi libertador;
Dios mío, fortaleza mía, en él confiaré;
mi escudo y la fuerza de mi salvación, mi alto refugio.
18:4 Invocaré a Jehová, quien es digno de ser alabado,
y seré salvo de mis enemigos.
18:5 Me rodearon los lazos de la muerte
y los torrentes de la destrucción me atemorizaron.
18:6 Los lazos del seol me han rodeado,
me tendieron redes de muerte.
18:7 En mi angustia invoqué a Jehová
y clamé a mi Dios.
Él oyó mi voz desde su Templo
y mi clamor llegó hasta sus oídos.
18:8 La tierra fue conmovida y tembló;
se conmovieron los cimientos de los montes
y se estremecieron, porque se indignó él.
18:9 Humo subió de su nariz
y de su boca fuego consumidor;
carbones fueron por él encendidos.
18:10 Inclinó los cielos y descendió,
y había densas tinieblas debajo de sus pies.
18:11 Cabalgó sobre un querubín y voló;
voló sobre las alas del viento.
18:12 Puso tinieblas por su escondite, por cortina suya a su alrededor;
oscuridad de aguas, nubes de los cielos.
18:13 Por el resplandor de su presencia, pasaron sus nubes:
granizo y carbones ardientes.
18:14 Tronó en los cielos Jehová,
el Altísimo dio su voz:
granizo y carbones de fuego.
18:15 Envió sus saetas y los dispersó;
lanzó relámpagos y los destruyó.
18:16 Entonces aparecieron los abismos de las aguas
y quedaron al descubierto los cimientos del mundo:
a tu reprensión, Jehová,
por el soplo del aliento de tu nariz.
18:17 Envió desde lo alto y me tomó,
me sacó de las muchas aguas.
18:18 Me libró de mi poderoso enemigo
y de los que me aborrecían, pues eran más fuertes que yo.
18:19 Me asaltaron en el día de mi desgracia,
pero Jehová fue mi apoyo.
18:20 Me sacó a lugar espacioso;
me libró, porque se agradó de mí.
18:21 Jehová me ha premiado conforme a mi justicia;
conforme a la limpieza de mis manos me ha recompensado,
18:22 porque yo he guardado los caminos de Jehová,
y no me aparté impíamente de mi Dios,
18:23 pues delante de mí estuvieron todos sus juicios,
y no me he apartado de sus estatutos.
18:24 Fui recto para con él
y me he guardado de hacer lo malo,
18:25 por lo cual me ha recompensado Jehová conforme a mi justicia,
conforme a la limpieza de mis manos delante de sus ojos.
18:26 Con el misericordioso te mostrarás misericordioso,
y recto con el hombre íntegro.
18:27 Limpio te mostrarás con el limpio
y severo serás para con el tramposo,
18:28 porque tú salvarás al pueblo afligido
y humillarás los ojos altivos.
18:29 Tú encenderás mi lámpara;
Jehová, mi Dios, alumbrará mis tinieblas.
18:30 Contigo desbarataré ejércitos
y con mi Dios asaltaré ciudades amuralladas.
18:31 En cuanto a Dios, perfecto es su camino
y acrisolada la palabra de Jehová;
escudo es a todos los que en él esperan.
18:32 ¿Quién es Dios sino sólo Jehová?
¿Y qué roca hay fuera de nuestro Dios?
18:33 Dios es el que me reviste de poder
y quien hace perfecto mi camino;
18:34 quien hace mis pies como de venados
y me hace estar firme sobre mis alturas;
18:35 quien adiestra mis manos para la batalla,
para tensar con mis brazos el arco de bronce.
18:36 Me diste asimismo el escudo de tu salvación;
tu diestra me sustentó
y tu benignidad me ha engrandecido.
18:37 Ensanchaste mis pasos debajo de mí
y mis pies no han resbalado.
18:38 Perseguí a mis enemigos y los alcancé;
no volví hasta acabarlos.
18:39 Los herí de modo que no se levantaran;
cayeron debajo de mis pies,
18:40 pues me has revestido de fuerzas para el combate;
has humillado a mis enemigos debajo de mí.
18:41 Has hecho que mis enemigos me vuelvan las espaldas,
para que yo destruya a los que me odian.
18:42 Clamaron, y no hubo quien salvara;
aun a Jehová, pero no los oyó.
18:43 Los molí como polvo delante del viento;
los lancé afuera como a lodo de las calles.
18:44 Me has librado de las contiendas del pueblo;
me has hecho cabeza de las naciones;
pueblo que yo no conocía me sirvió.
18:45 Al oír de mí, me obedecieron;
los hijos de extraños se sometieron a mí.
18:46 Los extraños se debilitaron
y salieron temblando de sus encierros.
18:47 ¡Viva Jehová y bendita sea mi roca!
Y enaltecido sea el Dios de mi salvación,
18:48 el Dios que venga mis agravios
y somete pueblos debajo de mí,
18:49 el que me libra de mis enemigos
e incluso me eleva sobre los que se levantan contra mí.
Me libraste de hombre violento.
18:50 Por tanto yo te confesaré entre las naciones, Jehová,
y cantaré a tu nombre.
18:51 Grandes triunfos da a su rey
y hace misericordia a su ungido,
a David y a su descendencia para siempre.
19:1 Al músico principal. Salmo de David
19:2 Los cielos cuentan la gloria de Dios
y el firmamento anuncia la obra de sus manos.
19:3 Un día emite palabra a otro día
y una noche a otra noche declara sabiduría.
19:4 No hay lenguaje ni palabras
ni es oída su voz.
19:5 Por toda la tierra salió su voz
y hasta el extremo del mundo sus palabras.En ellos puso tabernáculo para el sol;
19:6 y éste, como esposo que sale de su alcoba,
se alegra cual gigante para correr el camino.
19:7 De un extremo de los cielos es su salida
y su curso hasta el término de ellos.
Nada hay que se esconda de su calor.
19:8 La ley de Jehová es perfecta:
convierte el alma;
el testimonio de Jehová es fiel:
hace sabio al sencillo.
19:9 Los mandamientos de Jehová son rectos:
alegran el corazón;
el precepto de Jehová es puro:
alumbra los ojos.
19:10 El temor de Jehová es limpio:
permanece para siempre;
los juicios de Jehová son verdad:
todos justos.
19:11 Deseables son más que el oro,
más que mucho oro refinado;
y dulces más que la miel,
la que destila del panal.
19:12 Tu siervo es, además, amonestado con ellos;
en guardarlos hay gran recompensa.
19:13 ¿Quién puede discernir sus propios errores?
Líbrame de los que me son ocultos.
19:14 Preserva también a tu siervo de las soberbias,
que no se enseñoreen de mí.
Entonces seré íntegro
y estaré libre de gran rebelión.
19:15 ¡Sean gratos los dichos de mi boca
y la meditación de mi corazón delante de ti,
Jehová, roca mía y redentor mío!
20:1 Al músico principal. Salmo de David
20:2 Jehová te escuche en el día de conflicto;
el nombre del Dios de Jacob te defienda.
20:3 Te envíe ayuda desde el santuario
y desde Sión te sostenga.
20:4 Traiga a la memoria todas tus ofrendas
y acepte tu holocausto. Selah
20:5 Te dé conforme al deseo de tu corazón
y cumpla todos tus planes.
20:6 Nosotros nos alegraremos en tu salvación
y alzaremos bandera en el nombre de nuestro Dios.
Conceda Jehová todas tus peticiones.
20:7 Ahora conozco que Jehová salva a su ungido;
lo atenderá desde sus santos cielos
con la potencia salvadora de su diestra.
20:8 Estos confían en carros, y aquellos en caballos;
mas nosotros del nombre de Jehová, nuestro Dios, haremos memoria.
20:9 Ellos flaquean y caen,
mas nosotros nos levantamos y resistimos a pie firme.
20:10 Salva, Jehová;
que el Rey nos oiga en el día que lo invoquemos.
21:1 Al músico principal. Salmo de David
21:2 El rey se alegra en tu poder, Jehová;
y en tu salvación, ¡cómo se goza!
21:3 Le has concedido el deseo de su corazón
y no le negaste la petición de sus labios, Selah
21:4 porque le has salido al encuentro con bendiciones de bien;
corona de oro fino has puesto sobre su cabeza.
21:5 Vida te demandó y se la diste;
largura de días eternamente y para siempre.
21:6 Grande es su gloria por tu salvación;
honra y majestad has puesto sobre él.
21:7 Lo has bendecido para siempre;
lo llenaste de alegría con tu presencia.
21:8 Por cuanto el rey confía en Jehová,
y por la misericordia del Altísimo, no será conmovido.
21:9 Alcanzará tu mano a todos tus enemigos;
tu diestra alcanzará a los que te aborrecen.
21:10 Los pondrás como horno de fuego
en el tiempo de tu ira;
Jehová los deshará en su ira
y el fuego los consumirá.
21:11 Su fruto destruirás de la tierra
y su descendencia de entre los hijos de los hombres,
21:12 porque intentaron el mal contra ti,
fraguaron maquinaciones, pero no prevalecerán,
21:13 pues tú los pondrás en fuga;
en tus cuerdas dispondrás saetas contra sus rostros.
21:14 ¡Engrandécete, Jehová, en tu poder!
¡Cantaremos y alabaremos tu poderío!
22:1 Al músico principal; sobre Ajelet-sahar. Salmo de David
22:2 Dios mío, Dios mío, ¿por qué me has desamparado?
¿Por qué estás tan lejos de mi salvación
y de las palabras de mi clamor?
22:3 Dios mío, clamo de día y no respondes;
y de noche no hay para mí descanso.
22:4 Pero tú eres santo,
tú que habitas entre las alabanzas de Israel.
22:5 En ti esperaron nuestros padres;
esperaron y tú los libraste.
22:6 Clamaron a ti y fueron librados;
confiaron en ti y no fueron avergonzados.
22:7 Pero yo soy gusano y no hombre;
oprobio de los hombres y despreciado del pueblo.
22:8 Todos los que me ven se burlan de mí;
tuercen la boca y menean la cabeza, diciendo:
22:9 «Se encomendó a Jehová, líbrelo él;
sálvelo, puesto que en él se complacía.»
22:10 Pero tú eres el que me sacó del vientre,
el que me hizo estar confiado
desde que estaba en el regazo de mi madre.
22:11 A ti fui encomendado desde antes de nacer;
desde el vientre de mi madre, tú eres mi Dios.
22:12 No te alejes de mí,
porque la angustia está cerca
y no hay quien me ayude.
22:13 Me han rodeado muchos toros;
fuertes toros de Basán me han cercado.
22:14 Abrieron contra mí su boca
como león rapaz y rugiente.
22:15 He sido derramado como el agua
y todos mis huesos se descoyuntaron.
Mi corazón fue como cera,
derritiéndose dentro de mí.
22:16 Como un tiesto se secó mi vigor
y mi lengua se pegó a mi paladar.
¡Me has puesto en el polvo de la muerte!
22:17 Perros me han rodeado;
me ha cercado una banda de malignos;
desgarraron mis manos y mis pies.
22:18 ¡Contar puedo todos mis huesos!
Entre tanto, ellos me miran y me observan.
22:19 Repartieron entre sí mis vestidos
y sobre mi ropa echaron suertes.
22:20 Mas tú, Jehová, ¡no te alejes!
Fortaleza mía, ¡apresúrate a socorrerme!
22:21 Libra de la espada mi alma,
del poder del perro mi vida.
22:22 Sálvame de la boca del león
y líbrame de los cuernos de los toros salvajes.
22:23 Anunciaré tu nombre a mis hermanos;
en medio de la congregación te alabaré.
22:24 Los que teméis a Jehová, ¡alabadlo!
¡Glorificadlo, descendencia toda de Jacob!
¡Temedlo vosotros, descendencia toda de Israel!,
22:25 porque no menospreció ni rechazó el dolor del afligido,
ni de él escondió su rostro,
sino que cuando clamó a él, lo escuchó.
22:26 De ti será mi alabanza en la gran congregación;
mis votos pagaré delante de los que lo temen.
22:27 Comerán los humildes hasta quedar saciados;
alabarán a Jehová los que lo buscan;
vivirá vuestro corazón para siempre.
22:28 Se acordarán y se volverán a Jehová
todos los confines de la tierra,
y todas las familias de las naciones
adorarán delante de ti,
22:29 porque de Jehová es el reino
y él regirá las naciones.
22:30 Comerán y adorarán todos los poderosos de la tierra;
se postrarán delante de él todos los que descienden al polvo,
aun el que no puede conservar la vida a su propia alma.
22:31 La posteridad lo servirá;
esto será contado de Jehová hasta la postrera generación.
22:32 Vendrán y anunciarán su justicia;
a pueblo no nacido aún, anunciarán que él hizo esto.
Salmo de David
23:1 Jehová es mi pastor, nada me faltará.
23:2 En lugares de delicados pastos me hará descansar;
junto a aguas de reposo me pastoreará.
23:3 Confortará mi alma.
Me guiará por sendas de justicia por amor de su nombre.
23:4 Aunque ande en valle de sombra de muerte,
no temeré mal alguno,
porque tú estarás conmigo;
tu vara y tu cayado me infundirán aliento.
23:5 Aderezas mesa delante de mí
en presencia de mis angustiadores;
unges mi cabeza con aceite;
mi copa está rebosando.
23:6 Ciertamente, el bien y la misericordia me seguirán todos los días de mi vida,
y en la casa de Jehová moraré por largos días.
Salmo de David
24:1 De Jehová es la tierra y su plenitud,
el mundo y los que en él habitan,
24:2 porque él la fundó sobre los mares
y la afirmó sobre los ríos.
24:3 ¿Quién subirá al monte de Jehová?
¿Y quién estará en su lugar santo?
24:4 El limpio de manos y puro de corazón;
el que no ha elevado su alma a cosas vanas
ni ha jurado con engaño.
24:5 Él recibirá bendición de Jehová
y justicia del Dios de salvación.
24:6 Tal es la generación de los que lo buscan,
de los que buscan tu rostro, Dios de Jacob. Selah
24:7     ¡Alzad, puertas, vuestras cabezas!
    ¡Alzaos vosotras, puertas eternas,
    y entrará el Rey de gloria!
24:8 ¿Quién es este Rey de gloria?
¡Jehová el fuerte y valiente,
Jehová el poderoso en batalla!
24:9     ¡Alzad, puertas, vuestras cabezas!
    ¡Alzaos vosotras, puertas eternas,
    y entrará el Rey de gloria!
24:10 ¿Quién es este Rey de gloria?
¡Es Jehová de los ejércitos!
¡Él es el Rey de gloria! Selah
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible