Скрыть
Псалом 17 
17:2
17:4
17:5
17:10
17:11
17:13
17:15
17:16
17:18
17:19
17:22
17:23
17:24
17:25
17:26
17:27
17:33
17:36
17:38
17:39
17:40
17:45
17:46
17:49
17:51
Псалом 18 
18:1
18:3
18:4
18:6
18:10
18:12
18:13
18:14
Псалом 19 
19:1
19:3
19:4
19:7
19:9
19:10
Псалом 20 
20:1
20:2
20:6
20:8
20:10
20:12
20:13
20:14
Псалом 21 
21:1
21:3
21:4
21:7
21:11
21:12
21:14
21:15
21:20
21:21
21:22
21:24
21:32
Псалом 22 
22:0
22:2
22:3
Псалом 23 
23:0
23:7
23:8
23:9
23:10
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, о́троку Госпо́дню Дави́ду, я́же глаго́ла Го́сподеви словеса́ пѣ́сни сея́, въ де́нь, въ о́ньже изба́ви его́ Госпо́дь от­ руки́ всѣ́хъ вра́гъ его́ и изъ руки́ Сау́ли: и рече́:
возлюблю́ Тя, Го́споди, крѣ́посте моя́:
Госпо́дь утвержде́нiе мое́, и при­­бѣ́жище мое́, и изба́витель мо́й, Бо́гъ мо́й, помо́щникъ мо́й, и упова́ю на Него́: защи́титель мо́й, и ро́гъ спасе́нiя мо­его́, и засту́пникъ мо́й.
Хваля́ при­­зову́ Го́спода и от­ вра́гъ мо­и́хъ спасу́ся.
Одержа́ша мя́ болѣ́зни сме́ртныя, и пото́цы беззако́нiя смято́ша мя́:
болѣ́зни а́довы обыдо́ша мя́, предвари́ша мя́ сѣ́ти сме́ртныя.
И внегда́ скорбѣ́ти ми́, при­­зва́хъ Го́спода и къ Бо́гу мо­ему́ воз­зва́хъ: услы́ша от­ хра́ма свята́го Сво­его́ гла́съ мо́й, и во́пль мо́й предъ Ни́мъ вни́детъ во у́шы Его́.
И подви́жеся и тре́петна бы́сть земля́, и основа́нiя го́ръ смято́шася и подвиго́шася, я́ко прогнѣ́вася на ня́ Бо́гъ.
Взы́де ды́мъ гнѣ́вомъ Его́, и о́гнь от­ лица́ Его́ воспла́менит­ся: у́глiе воз­горѣ́ся от­ Него́.
И при­­клони́ небеса́ и сни́де, и мра́къ подъ нога́ма Его́.
И взы́де на Херуви́мы и летѣ́, летѣ́ на крилу́ вѣ́треню.
И положи́ тму́ закро́въ Сво́й: о́крестъ Его́ селе́нiе Его́: темна́ вода́ во о́блацѣхъ воз­ду́шныхъ.
От облиста́нiя предъ Ни́мъ о́блацы про­идо́ша, гра́дъ и у́глiе о́гнен­ное.
И воз­гремѣ́ съ небесе́ Госпо́дь, и Вы́шнiй даде́ гла́съ Сво́й.
Низпосла́ стрѣ́лы и разгна́ я́, и мо́лнiи умно́жи и смяте́ я́.
И яви́шася исто́чницы водні́и, и от­кры́шася основа́нiя вселе́н­ныя от­ запреще́нiя Тво­его́, Го́споди, от­ дохнове́нiя ду́ха гнѣ́ва Тво­его́.
Низпосла́ съ высоты́ и прiя́тъ мя́, воспрiя́тъ мя́ от­ во́дъ мно́гихъ.
Изба́витъ мя́ от­ враго́въ мо­и́хъ си́льныхъ и от­ ненави́дящихъ мя́: я́ко утверди́шася па́че мене́.
Предвари́ша мя́ въ де́нь озлобле́нiя мо­его́: и бы́сть Госпо́дь утвержде́нiе мое́.
И изведе́ мя на широту́: изба́витъ мя́, я́ко восхотѣ́ мя.
И воз­да́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мо­е́й, и по чистотѣ́ руку́ мое́ю воз­да́стъ ми́,
я́ко сохрани́хъ пути́ Госпо́дни и не нече́­ст­вовахъ от­ Бо́га мо­его́.
Я́ко вся́ судьбы́ Его́ предо мно́ю, и оправда́нiя Его́ не от­ступи́ша от­ мене́.
И бу́ду непоро́ченъ съ Ни́мъ и сохраню́ся от­ беззако́нiя мо­его́.
И воз­да́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мо­е́й и по чистотѣ́ руку́ мое́ю предъ очи́ма Его́.
Съ преподо́бнымъ преподо́бенъ бу́деши, и съ му́жемъ непови́н­нымъ непови́ненъ бу́деши,
и со избра́н­нымъ избра́нъ бу́деши, и со стропти́вымъ разврати́шися.
Я́ко Ты́ лю́ди смире́н­ныя спасе́ши и о́чи го́рдыхъ смири́ши.
Я́ко Ты́ просвѣти́ши свѣти́лникъ мо́й, Го́споди: Бо́же мо́й, просвѣти́ши тму́ мою́.
Я́ко Тобо́ю изба́влюся от­ искуше́нiя, и Бо́гомъ мо­и́мъ прейду́ стѣ́ну.
Бо́гъ мо́й, непоро́ченъ пу́ть Его́: словеса́ Госпо́дня разжже́на. Защи́титель е́сть всѣ́хъ упова́ющихъ на Него́.
Я́ко кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Го́спода? Или́ кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Бо́га на́­шего?
Бо́гъ препоясу́яй мя́ си́лою, и положи́ непоро́ченъ пу́ть мо́й:
соверша́яй но́зѣ мо­и́ я́ко еле́ни, и на высо́кихъ поставля́яй мя́:
науча́яй ру́цѣ мо­и́ на бра́нь, и положи́лъ еси́ лу́къ мѣ́дянъ мы́шца моя́:
и да́лъ ми́ еси́ защище́нiе спасе́нiя, и десни́ца Твоя́ воспрiя́тъ мя́: и наказа́нiе Твое́ испра́витъ мя́ въ коне́цъ, и наказа́нiе Твое́ то́ мя́ научи́тъ.
Ушири́лъ еси́ стопы́ моя́ подо мно́ю, и не изнемого́стѣ плеснѣ́ мо­и́.
Пожену́ враги́ моя́, и пости́гну я́, и не воз­вращу́ся, до́ндеже сконча́ют­ся:
оскорблю́ и́хъ, и не воз­мо́гутъ ста́ти, паду́тъ подъ нога́ма мо­и́ма.
И препоя́салъ мя́ еси́ си́лою на бра́нь, спя́лъ еси́ вся́ востаю́щыя на мя́ подъ мя́.
И враго́въ мо­и́хъ да́лъ ми́ еси́ хребе́тъ и ненави́дящыя мя́ потреби́лъ еси́.
Воззва́ша, и не бѣ́ спаса́яй: ко Го́споду, и не услы́ша и́хъ.
И истню́ я́ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, я́ко бре́нiе путі́й погла́жду я́.
Изба́виши мя́ от­ прерѣка́нiя люді́й: поста́виши мя́ во главу́ язы́ковъ: лю́дiе, и́хже не вѣ́дѣхъ, рабо́таша ми́,
въ слу́хъ у́ха послу́шаша мя́. Сы́нове чужді́и солга́ша ми́,
сы́нове чужді́и обетша́ша и охромо́ша от­ сте́зь сво­и́хъ.
Жи́въ Госпо́дь, и благослове́нъ Бо́гъ, и да воз­несе́т­ся Бо́гъ спасе́нiя мо­его́,
Бо́гъ дая́й от­мще́нiе мнѣ́ и покори́вый лю́ди подъ мя́,
изба́витель мо́й от­ вра́гъ мо­и́хъ гнѣвли́выхъ: от­ востаю́щихъ на мя́ воз­несе́ши мя́, от­ му́жа непра́ведна изба́виши мя́.
Сего́ ра́ди исповѣ́мся Тебѣ́ во язы́цѣхъ, Го́споди, и и́мени Тво­ему́ пою́:
Велича́яй спасе́ния царе́ва и творя́й ми́лость Христу́ своему́ Давиду и сѣ́мени его́ до вѣ́ка.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Небеса́ повѣ́даютъ сла́ву Бо́жiю, творе́нiе же руку́ Его́ воз­вѣща́етъ тве́рдь.
Де́нь дни́ от­рыга́етъ глаго́лъ, и но́щь но́щи воз­вѣща́етъ ра́зумъ.
Не су́ть рѣ́чи, ниже́ словеса́, и́хже не слы́шат­ся гла́си и́хъ.
Во всю́ зе́млю изы́де вѣща́нiе и́хъ, и въ концы́ вселе́н­ныя глаго́лы и́хъ: въ со́лнцѣ положи́ селе́нiе свое́:
и то́й я́ко жени́хъ исходя́й от­ черто́га сво­его́, воз­ра́дует­ся я́ко исполи́нъ тещи́ пу́ть.
От кра́я небесе́ исхо́дъ его́, и срѣ́тенiе его́ до кра́я небесе́: и нѣ́сть, и́же укры́ет­ся теплоты́ его́.
Зако́нъ Госпо́день непоро́ченъ, обраща́яй ду́шы: свидѣ́тел­ст­во Госпо́дне вѣ́рно, умудря́ющее младе́нцы.
Оправда́нiя Госпо́дня пра́ва, веселя́щая се́рдце: за́повѣдь Госпо́дня свѣтла́, просвѣща́ющая о́чи.
Стра́хъ Госпо́день чи́стъ, пребыва́яй въ вѣ́къ вѣ́ка: судьбы́ Госпо́дни и́стин­ны, оправда́н­ны вку́пѣ,
вожделѣ́н­ны па́че зла́та и ка́мене че́стна мно́га, и сла́ждшя па́че ме́да и со́та.
И́бо ра́бъ Тво́й храни́тъ я́: внегда́ сохрани́ти я́, воз­дая́нiе мно́го.
Грѣхопаде́нiя кто́ разумѣ́етъ? От­ та́йныхъ мо­и́хъ очи́сти мя́,
и от­ чужди́хъ пощади́ раба́ Тво­его́: а́ще не облада́ютъ мно́ю, тогда́ непоро́ченъ бу́ду, и очи́щуся от­ грѣха́ вели́ка.
И бу́дутъ во благоволе́нiе словеса́ у́стъ мо­и́хъ, и по­уче́нiе се́рдца мо­его́ предъ Тобо́ю вы́ну, Го́споди, помо́щниче мо́й и изба́вителю мо́й.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Услы́шитъ тя́ Госпо́дь въ де́нь печа́ли, защи́титъ тя́ и́мя Бо́га Иа́ковля.
По́слетъ ти́ по́мощь от­ Свята́го, и от­ Сiо́на засту́питъ тя́.
Помяне́тъ вся́ку же́ртву твою́, и всесожже́нiе твое́ ту́чно бу́ди.
Да́стъ ти́ Госпо́дь по се́рдцу тво­ему́, и ве́сь совѣ́тъ тво́й испо́лнитъ.
Возра́дуемся о спасе́нiи тво­е́мъ, и во и́мя Го́спода Бо́га на́­шего воз­вели́чимся: испо́лнитъ Госпо́дь вся́ проше́нiя твоя́.
Ны́нѣ позна́хъ, я́ко спасе́ Госпо́дь Христа́ Сво­его́: услы́шитъ его́ съ небесе́ свята́го Сво­его́: въ си́лахъ спасе́нiе десни́цы его́.
Сі́и на колесни́цахъ, и сі́и на ко́нехъ: мы́ же во и́мя Го́спода Бо́га на́­шего при­­зове́мъ.
Ті́и спя́ти бы́ша и падо́ша: мы́ же воста́хомъ и испра́вихомся.
Го́споди, спаси́ царя́, и услы́ши ны́, въ о́ньже а́ще де́нь при­­зове́мъ Тя́.
Псало́мъ Дави́ду.
Го́споди, си́лою Тво­е́ю воз­весели́т­ся ца́рь, и о спасе́нiи Тво­е́мъ воз­ра́дует­ся зѣло́.
Жела́нiе се́рдца его́ да́лъ еси́ ему́, и хотѣ́нiя устну́ его́ нѣ́си лиши́лъ его́.
Я́ко предвари́лъ еси́ его́ благослове́нiемъ благосты́н­нымъ, положи́лъ еси́ на главѣ́ его́ вѣне́цъ от­ ка́мене че́стна.
Живота́ проси́лъ е́сть у Тебе́, и да́лъ еси́ ему́ долготу́ дні́й во вѣ́къ вѣ́ка.
Ве́лiя сла́ва его́ спасе́нiемъ Тво­и́мъ: сла́ву и велелѣ́пiе воз­ложи́ши на него́.
Я́ко да́си ему́ благослове́нiе во вѣ́къ вѣ́ка: воз­весели́ши его́ ра́достiю съ лице́мъ Тво­и́мъ.
Я́ко ца́рь упова́етъ на Го́спода, и ми́лостiю Вы́шняго не подви́жит­ся.
Да обря́щет­ся рука́ Твоя́ всѣ́мъ враго́мъ Тво­и́мъ, десни́ца Твоя́ да обря́щетъ вся́ ненави́дящыя Тебе́.
Я́ко положи́ши и́хъ я́ко пе́щь о́гнен­ную во вре́мя лица́ Тво­его́: Госпо́дь гнѣ́вомъ Сво­и́мъ смяте́тъ я́, и снѣ́сть и́хъ о́гнь.
Пло́дъ и́хъ от­ земли́ погуби́ши, и сѣ́мя и́хъ от­ сыно́въ человѣ́ческихъ.
Я́ко уклони́ша на Тя́ зла́я, помы́слиша совѣ́ты, и́хже не воз­мо́гутъ соста́вити.
Я́ко положи́ши я́ хребе́тъ: во избы́тцѣхъ Тво­и́хъ угото́виши лице́ и́хъ.
Вознеси́ся, Го́споди, си́лою Тво­е́ю: воспо­е́мъ и по­е́мъ си́лы Твоя́.
Въ коне́цъ, о заступле́нiи у́трен­немъ, псало́мъ Дави́ду.
Бо́же, Бо́же мо́й, вонми́ ми, вску́ю оста́вилъ мя́ еси́? Дале́че от­ спасе́нiя мо­его́ словеса́ грѣхопаде́нiй мо­и́хъ.
Бо́же мо́й, воз­зову́ во дни́, и не услы́шиши, и въ нощи́, и не въ безу́мiе мнѣ́.
Ты́ же во Святѣ́мъ живе́ши, хвало́ Изра́илева.
На Тя́ упова́ша отцы́ на́ши: упова́ша, и изба́вилъ еси́ я́:
къ Тебѣ́ воз­зва́ша, и спасо́шася: на Тя́ упова́ша, и не постыдѣ́шася.
А́зъ же е́смь че́рвь, а не человѣ́къ, поноше́нiе человѣ́ковъ и уничиже́нiе люді́й.
Вси́ ви́дящiи мя́ поруга́шамися, глаго́лаша устна́ми, покива́ша главо́ю:
упова́ на Го́спода, да изба́витъ его́, да спасе́тъ его́, я́ко хо́щетъ его́.
Я́ко Ты́ еси́ исто́ргiй мя́ изъ чре́ва, упова́нiе мое́ от­ сосцу́ ма́тере мо­ея́.
Къ Тебѣ́ при­­ве́рженъ е́смь от­ ложе́снъ, от­ чре́ва ма́тере мо­ея́ Бо́гъ мо́й еси́ Ты́.
Да не от­сту́пиши от­ мене́, я́ко ско́рбь бли́зъ, я́ко нѣ́сть помога́яй ми́.
Обыдо́ша мя́ телцы́ мно́зи, юнцы́ ту́чнiи одержа́ша мя́:
от­верзо́ша на мя́ уста́ своя́, я́ко ле́въ восхища́яй и рыка́яй.
Я́ко вода́ излiя́хся, и разсы́пашася вся́ ко́сти моя́: бы́сть се́рдце мое́ я́ко во́скъ та́яй посредѣ́ чре́ва мо­его́.
И́зсше я́ко скуде́ль крѣ́пость моя́, и язы́къ мо́й при­­льпе́ горта́ни мо­ему́, и въ пе́рсть сме́рти све́лъ мя́ еси́.
Я́ко обыдо́ша мя́ пси́ мно́зи, со́нмъ лука́выхъ одержа́ша мя́: ископа́ша ру́цѣ мо­и́ и но́зѣ мо­и́.
Исчето́ша вся́ ко́сти моя́: ті́и же смотри́ша и презрѣ́ша мя́.
Раздѣли́ша ри́зы моя́ себѣ́, и о оде́жди мо­е́й мета́ша жре́бiй.
Ты́ же, Го́споди, не удали́ по́мощь твою́ от­ мене́: на заступле́нiе мое́ вонми́.
Изба́ви от­ ору́жiя ду́шу мою́, и изъ руки́ пе́сiи единоро́дную мою́.
Спаси́ мя от­ у́стъ льво́выхъ, и от­ ро́гъ единоро́жь смире́нiе мое́.
Повѣ́мъ и́мя Твое́ бра́тiи мо­е́й, посредѣ́ це́ркве воспою́ Тя́.
Боя́щiися Го́спода, восхвали́те Его́, все́ сѣ́мя Иа́ковле, просла́вите Его́, да убо­и́т­ся же от­ Него́ все́ сѣ́мя Изра́илево:
я́ко не уничижи́, ниже́ негодова́ моли́твы ни́щаго, ниже́ от­врати́ лице́ Свое́ от­ мене́, и егда́ воз­зва́хъ къ Нему́, услы́ша мя́.
От Тебе́ похвала́ моя́, въ це́ркви вели́цѣй исповѣ́мся Тебѣ́: моли́твы моя́ воз­да́мъ предъ боя́щимися Его́.
Ядя́тъ убо́зiи, и насы́тят­ся, и восхва́лятъ Го́спода взыска́ющiи Его́: жива́ бу́дутъ сердца́ и́хъ въ вѣ́къ вѣ́ка.
Помяну́т­ся и обратя́т­ся ко Го́споду вси́ концы́ земли́, и покло́нят­ся предъ Ни́мъ вся́ оте́че­ст­вiя язы́къ:
я́ко Госпо́дне е́сть ца́р­ст­вiе, и То́й облада́етъ язы́ки.
Ядо́ша и поклони́шася вси́ ту́чнiи земли́: предъ Ни́мъ при­­паду́тъ вси́ низходя́щiи въ зе́млю: и душа́ моя́ тому́ живе́тъ.
И сѣ́мя мое́ порабо́таетъ Ему́: воз­вѣсти́тъ Го́сподеви ро́дъ гряду́щiй:
и воз­вѣстя́тъ пра́вду Его́ лю́демъ ро́ждшымся {роди́тися иму́щымъ}, я́же сотвори́ Госпо́дь.
Псало́мъ Дави́ду.
Госпо́дь пасе́тъ мя́, и ничто́же мя́ лиши́тъ.
На мѣ́сте зла́чнѣ, та́мо всели́ мя, на водѣ́ поко́йнѣ воспита́ мя.
Ду́шу мою́ обрати́, наста́ви мя́ на стези́ пра́вды, и́мене ра́ди Сво­его́.
А́ще бо и пойду́ посредѣ́ сѣ́ни сме́ртныя, не убою́ся зла́, я́ко Ты́ со мно́ю еси́: же́злъ Тво́й и па́лица Твоя́, та́ мя́ утѣ́шиста.
Угото́валъ еси́ предо мно́ю трапе́зу сопроти́въ стужа́ющымъ мнѣ́: ума́стилъ еси́ еле́омъ главу́ мою́, и ча́ша твоя́ упоява́ющи мя́, я́ко держа́вна.
И ми́лость Твоя́ пожене́тъ мя́ вся́ дни́ живота́ мо­его́, и е́же всели́тимися въ до́мъ Госпо́день въ долготу́ дні́й.
Псало́мъ Дави́ду, еди́ныя от­ суббо́тъ.
Госпо́дня земля́, и исполне́нiе ея́, вселе́н­ная и вси́ живу́щiи на не́й.
То́й на моря́хъ основа́лъ ю́ е́сть и на рѣка́хъ угото́валъ ю́ е́сть.
Кто́ взы́детъ на го́ру Госпо́дню? Или́ кто́ ста́нетъ на мѣ́стѣ святѣ́мъ Его́?
Непови́ненъ рука́ма и чи́стъ се́рдцемъ, и́же не прiя́тъ всу́е ду́шу свою́ и не кля́т­ся ле́стiю и́скрен­нему сво­ему́:
се́й прiи́метъ благослове́нiе от­ Го́спода и ми́лостыню от­ Бо́га Спа́са сво­его́.
Се́й ро́дъ и́щущихъ Го́спода, и́щущихъ лице́ Бо́га Иа́ковля.
Возми́те врата́ кня́зи ва́ша, и воз­ми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы.
Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь крѣ́покъ и си́ленъ, Госпо́дь си́ленъ въ бра́ни.
Возми́те врата́ кня́зи ва́ша, и воз­ми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы.
Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь си́лъ, То́й е́сть Ца́рь сла́вы.
Французский (LSG)
18:1 Au chef des chantres. Du serviteur de l'Éternel, de David, qui adressa à l'Éternel les paroles de ce cantique, lorsque l'Éternel l'eut délivré de la main de tous ses ennemis et de la main de Saül. Il dit:
Je t'aime, ô Éternel, ma force!
18:2 Éternel, mon rocher, ma forteresse, mon libérateur! Mon Dieu, mon rocher, où je trouve un abri! Mon bouclier, la force qui me sauve, ma haute retraite!
18:3 Je m'écrie: Loué soit l'Éternel! Et je suis délivré de mes ennemis.
18:4 Les liens de la mort m'avaient environné, Et les torrents de la destruction m'avaient épouvanté;
18:5 Les liens du sépulcre m'avaient entouré, Les filets de la mort m'avaient surpris.
18:6 Dans ma détresse, j'ai invoqué l'Éternel, J'ai crié à mon Dieu; De son palais, il a entendu ma voix, Et mon cri est parvenu devant lui à ses oreilles.
18:7 La terre fut ébranlée et trembla, Les fondements des montagnes frémirent, Et ils furent ébranlés, parce qu'il était irrité.
18:8 Il s'élevait de la fumée dans ses narines, Et un feu dévorant sortait de sa bouche: Il en jaillissait des charbons embrasés.
18:9 Il abaissa les cieux, et il descendit: Il y avait une épaisse nuée sous ses pieds.
18:10 Il était monté sur un chérubin, et il volait, Il planait sur les ailes du vent.
18:11 Il faisait des ténèbres sa retraite, sa tente autour de lui, Il était enveloppé des eaux obscures et de sombres nuages.
18:12 De la splendeur qui le précédait s'échappaient les nuées, Lançant de la grêle et des charbons de feu.
18:13 L'Éternel tonna dans les cieux, Le Très Haut fit retentir sa voix, Avec la grêle et les charbons de feu.
18:14 Il lança ses flèches et dispersa mes ennemis, Il multiplia les coups de la foudre et les mit en déroute.
18:15 Le lit des eaux apparut, Les fondements du monde furent découverts, Par ta menace, ô Éternel! Par le bruit du souffle de tes narines.
18:16 Il étendit sa main d'en haut, il me saisit, Il me retira des grandes eaux;
18:17 Il me délivra de mon adversaire puissant, De mes ennemis qui étaient plus forts que moi.
18:18 Ils m'avaient surpris au jour de ma détresse; Mais l'Éternel fut mon appui.
18:19 Il m'a mis au large, Il m'a sauvé, parce qu'il m'aime.
18:20 L'Éternel m'a traité selon ma droiture, Il m'a rendu selon la pureté de mes mains;
18:21 Car j'ai observé les voies de l'Éternel, Et je n'ai point été coupable envers mon Dieu.
18:22 Toutes ses ordonnances ont été devant moi, Et je ne me suis point écarté de ses lois.
18:23 J'ai été sans reproche envers lui, Et je me suis tenu en garde contre mon iniquité.
18:24 Aussi l'Éternel m'a rendu selon ma droiture, Selon la pureté de mes mains devant ses yeux.
18:25 Avec celui qui est bon tu te montres bon, Avec l'homme droit tu agis selon la droiture,
18:26 Avec celui qui est pur tu te montres pur, Et avec le pervers tu agis selon sa perversité.
18:27 Tu sauves le peuple qui s'humilie, Et tu abaisses les regards hautains.
18:28 Oui, tu fais briller ma lumière; L'Éternel, mon Dieu, éclaire mes ténèbres.
18:29 Avec toi je me précipite sur une troupe en armes, Avec mon Dieu je franchis une muraille.
18:30 Les voies de Dieu sont parfaites, La parole de l'Éternel est éprouvée; Il est un bouclier pour tous ceux qui se confient en lui.
18:31 Car qui est Dieu, si ce n'est l'Éternel; Et qui est un rocher, si ce n'est notre Dieu?
18:32 C'est Dieu qui me ceint de force, Et qui me conduit dans la voie droite.
18:33 Il rend mes pieds semblables à ceux des biches, Et il me place sur mes lieux élevés.
18:34 Il exerce mes mains au combat, Et mes bras tendent l'arc d'airain.
18:35 Tu me donnes le bouclier de ton salut, Ta droite me soutient, Et je deviens grand par ta bonté.
18:36 Tu élargis le chemin sous mes pas, Et mes pieds ne chancellent point.
18:37 Je poursuis mes ennemis, je les atteins, Et je ne reviens pas avant de les avoir anéantis.
18:38 Je les brise, et ils ne peuvent se relever; Ils tombent sous mes pieds.
18:39 Tu me ceins de force pour le combat, Tu fais plier sous moi mes adversaires.
18:40 Tu fais tourner le dos à mes ennemis devant moi, Et j'extermine ceux qui me haïssent.
18:41 Ils crient, et personne pour les sauver! Ils crient à l'Éternel, et il ne leur répond pas!
18:42 Je les broie comme la poussière qu'emporte le vent, Je les foule comme la boue des rues.
18:43 Tu me délivres des dissensions du peuple; Tu me mets à la tête des nations; Un peuple que je ne connaissais pas m'est asservi.
18:44 Ils m'obéissent au premier ordre, Les fils de l'étranger me flattent;
18:45 Les fils de l'étranger sont en défaillance, Ils tremblent hors de leurs forteresses.
18:46 Vive l'Éternel, et béni soit mon rocher! Que le Dieu de mon salut soit exalté,
18:47 Le Dieu qui est mon vengeur, Qui m'assujettit les peuples,
18:48 Qui me délivre de mes ennemis! Tu m'élèves au-dessus de mes adversaires, Tu me sauves de l'homme violent.
18:49 C'est pourquoi je te louerai parmi les nations, ô Éternel! Et je chanterai à la gloire de ton nom.
18:50 Il accorde de grandes délivrances à son roi, Et il fait miséricorde à son oint, A David, et à sa postérité, pour toujours.
19:1 Au chef des chantres. Psaume de David.
Les cieux racontent la gloire de Dieu, Et l'étendue manifeste l'oeuvre de ses mains.
19:2 Le jour en instruit un autre jour, La nuit en donne connaissance à une autre nuit.
19:3 Ce n'est pas un langage, ce ne sont pas des paroles Dont le son ne soit point entendu:
19:4 Leur retentissement parcourt toute la terre, Leurs accents vont aux extrémités du monde, Où il a dressé une tente pour le soleil.
19:5 Et le soleil, semblable à un époux qui sort de sa chambre, S'élance dans la carrière avec la joie d'un héros;
19:6 Il se lève à une extrémité des cieux, Et achève sa course à l'autre extrémité: Rien ne se dérobe à sa chaleur.
19:7 La loi de l'Éternel est parfaite, elle restaure l'âme; Le témoignage de l'Éternel est véritable, il rend sage l'ignorant.
19:8 Les ordonnances de l'Éternel sont droites, elles réjouissent le coeur; Les commandements de l'Éternel sont purs, ils éclairent les yeux.
19:9 La crainte de l'Éternel est pure, elle subsiste à toujours; Les jugements de l'Éternel sont vrais, ils sont tous justes.
19:10 Ils sont plus précieux que l'or, que beaucoup d'or fin; Ils sont plus doux que le miel, que celui qui coule des rayons.
19:11 Ton serviteur aussi en reçoit instruction; Pour qui les observe la récompense est grande.
19:12 Qui connaît ses égarements? Pardonne-moi ceux que j'ignore.
19:13 Préserve aussi ton serviteur des orgueilleux; Qu'ils ne dominent point sur moi! Alors je serai intègre, innocent de grands péchés.
19:14 Reçois favorablement les paroles de ma bouche Et les sentiments de mon coeur, O Éternel, mon rocher et mon libérateur!
20:1 Au chef des chantres. Psaume de David.
Que l'Éternel t'exauce au jour de la détresse, Que le nom du Dieu de Jacob te protège!
20:2 Que du sanctuaire il t'envoie du secours, Que de Sion il te soutienne!
20:3 Qu'il se souvienne de toutes tes offrandes, Et qu'il agrée tes holocaustes!
20:4 Qu'il te donne ce que ton coeur désire, Et qu'il accomplisse tous tes desseins!
20:5 Nous nous réjouirons de ton salut, Nous lèverons l'étendard au nom de notre Dieu; L'Éternel exaucera tous tes voeux.
20:6 Je sais déjà que l'Éternel sauve son oint; Il l'exaucera des cieux, de sa sainte demeure, Par le secours puissant de sa droite.
20:7 Ceux-ci s'appuient sur leurs chars, ceux-là sur leurs chevaux; Nous, nous invoquons le nom de l'Éternel, notre Dieu.
20:8 Eux, ils plient, et ils tombent; Nous, nous tenons ferme, et restons debout.
20:9 Éternel, sauve le roi! Qu'il nous exauce, quand nous l'invoquons!
21:1 Au chef des chantres. Psaume de David.
Éternel! le roi se réjouit de ta protection puissante. Oh! comme ton secours le remplit d'allégresse!
21:2 Tu lui as donné ce que désirait son coeur, Et tu n'as pas refusé ce que demandaient ses lèvres.
21:3 Car tu l'as prévenu par les bénédictions de ta grâce, Tu as mis sur sa tête une couronne d'or pur.
21:4 Il te demandait la vie, tu la lui as donnée, Une vie longue pour toujours et à perpétuité.
21:5 Sa gloire est grande à cause de ton secours; Tu places sur lui l'éclat et la magnificence.
21:6 Tu le rends à jamais un objet de bénédictions, Tu le combles de joie devant ta face.
21:7 Le roi se confie en l'Éternel; Et, par la bonté du Très Haut, il ne chancelle pas.
21:8 Ta main trouvera tous tes ennemis, Ta droite trouvera ceux qui te haïssent.
21:9 Tu les rendras tels qu'une fournaise ardente, Le jour où tu te montreras; L'Éternel les anéantira dans sa colère, Et le feu les dévorera.
21:10 Tu feras disparaître leur postérité de la terre, Et leur race du milieu des fils de l'homme.
21:11 Ils ont projeté du mal contre toi, Ils ont conçu de mauvais desseins, mais ils seront impuissants.
21:12 Car tu leur feras tourner le dos, Et avec ton arc tu tireras sur eux.
21:13 Lève-toi, Éternel, avec ta force! Nous voulons chanter, célébrer ta puissance.
22:1 Au chef des chantres. Sur [Biche de l'aurore]. Psaume de David.
Mon Dieu! mon Dieu! pourquoi m'as-tu abandonné, Et t'éloignes-tu sans me secourir, sans écouter mes plaintes?
22:2 Mon Dieu! je crie le jour, et tu ne réponds pas; La nuit, et je n'ai point de repos.
22:3 Pourtant tu es le Saint, Tu sièges au milieu des louanges d'Israël.
22:4 En toi se confiaient nos pères; Ils se confiaient, et tu les délivrais.
22:5 Ils criaient à toi, et ils étaient sauvés; Ils se confiaient en toi, et ils n'étaient point confus.
22:6 Et moi, je suis un ver et non un homme, L'opprobre des hommes et le méprisé du peuple.
22:7 Tous ceux qui me voient se moquent de moi, Ils ouvrent la bouche, secouent la tête:
22:8 Recommande-toi à l'Éternel! L'Éternel le sauvera, Il le délivrera, puisqu'il l'aime! -
22:9 Oui, tu m'as fait sortir du sein maternel, Tu m'as mis en sûreté sur les mamelles de ma mère;
22:10 Dès le sein maternel j'ai été sous ta garde, Dès le ventre de ma mère tu as été mon Dieu.
22:11 Ne t'éloigne pas de moi quand la détresse est proche, Quand personne ne vient à mon secours!
22:12 De nombreux taureaux sont autour de moi, Des taureaux de Basan m'environnent.
22:13 Ils ouvrent contre moi leur gueule, Semblables au lion qui déchire et rugit.
22:14 Je suis comme de l'eau qui s'écoule, Et tous mes os se séparent; Mon coeur est comme de la cire, Il se fond dans mes entrailles.
22:15 Ma force se dessèche comme l'argile, Et ma langue s'attache à mon palais; Tu me réduis à la poussière de la mort.
22:16 Car des chiens m'environnent, Une bande de scélérats rôdent autour de moi, Ils ont percé mes mains et mes pieds.
22:17 Je pourrais compter tous mes os. Eux, ils observent, ils me regardent;
22:18 Ils se partagent mes vêtements, Ils tirent au sort ma tunique.
22:19 Et toi, Éternel, ne t'éloigne pas! Toi qui es ma force, viens en hâte à mon secours!
22:20 Protège mon âme contre le glaive, Ma vie contre le pouvoir des chiens!
22:21 Sauve-moi de la gueule du lion, Délivre-moi des cornes du buffle!
22:22 Je publierai ton nom parmi mes frères, Je te célébrerai au milieu de l'assemblée.
22:23 Vous qui craignez l'Éternel, louez-le! Vous tous, postérité de Jacob, glorifiez-le! Tremblez devant lui, vous tous, postérité d'Israël!
22:24 Car il n'a ni mépris ni dédain pour les peines du misérable, Et il ne lui cache point sa face; Mais il l'écoute quand il crie à lui.
22:25 Tu seras dans la grande assemblée l'objet de mes louanges; J'accomplirai mes voeux en présence de ceux qui te craignent.
22:26 Les malheureux mangeront et se rassasieront, Ceux qui cherchent l'Éternel le célébreront. Que votre coeur vive à toujours!
22:27 Toutes les extrémités de la terre penseront à l'Éternel et se tourneront vers lui; Toutes les familles des nations se prosterneront devant ta face.
22:28 Car à l'Éternel appartient le règne: Il domine sur les nations.
22:29 Tous les puissants de la terre mangeront et se prosterneront aussi; Devant lui s'inclineront tous ceux qui descendent dans la poussière, Ceux qui ne peuvent conserver leur vie.
22:30 La postérité le servira; On parlera du Seigneur à la génération future.
22:31 Quand elle viendra, elle annoncera sa justice, Elle annoncera son oeuvre au peuple nouveau-né.
23:1 Cantique de David. L'Éternel est mon berger: je ne manquerai de rien.
23:2 Il me fait reposer dans de verts pâturages, Il me dirige près des eaux paisibles.
23:3 Il restaure mon âme, Il me conduit dans les sentiers de la justice, A cause de son nom.
23:4 Quand je marche dans la vallée de l'ombre de la mort, Je ne crains aucun mal, car tu es avec moi: Ta houlette et ton bâton me rassurent.
23:5 Tu dresses devant moi une table, En face de mes adversaires; Tu oins d'huile ma tête, Et ma coupe déborde.
23:6 Oui, le bonheur et la grâce m'accompagneront Tous les jours de ma vie, Et j'habiterai dans la maison de l'Éternel Jusqu'à la fin de mes jours.
24:1 Psaume de David. A l'Éternel la terre et ce qu'elle renferme, Le monde et ceux qui l'habitent!
24:2 Car il l'a fondée sur les mers, Et affermie sur les fleuves.
24:3 Qui pourra monter à la montagne de l'Éternel? Qui s'élèvera jusqu'à son lieu saint? -
24:4 Celui qui a les mains innocentes et le coeur pur; Celui qui ne livre pas son âme au mensonge, Et qui ne jure pas pour tromper.
24:5 Il obtiendra la bénédiction de l'Éternel, La miséricorde du Dieu de son salut.
24:6 Voilà le partage de la génération qui l'invoque, De ceux qui cherchent ta face, de Jacob!
24:7 Portes, élevez vos linteaux; Élevez-vous, portes éternelles! Que le roi de gloire fasse son entrée! -
24:8 Qui est ce roi de gloire? -L'Éternel fort et puissant, L'Éternel puissant dans les combats.
24:9 Portes, élevez vos linteaux; Élevez-les, portes éternelles! Que le roi de gloire fasse son entrée! -
24:10 Qui donc est ce roi de gloire? -L'Éternel des armées: Voilà le roi de gloire!
Синодальный
1 Возлюблю Господа, избавившего меня от смертельных опасностей. 6 На зов о помощи явился Господь. 17 Он помог, потому что я никогда не отступал от Его заповедей и был пред Ним непорочен. 26 Господь с каждым поступает так, как он того заслуживает. 29 Господь хранил меня во всю жизнь. 47 Жив Господь, мой Помощник и Избавитель, Которого я буду славить всю свою жизнь.
Начальнику хора. Раба Господня Давида, который произнес слова песни сей к Господу, когда Господь избавил его от рук всех врагов его и от руки Саула. И он сказал:
Возлюблю Тебя, Господи, крепость моя!
Господь – твердыня моя и прибежище мое, Избавитель мой, Бог мой, – скала моя; на Него я уповаю; щит мой, рог спасения моего и убежище мое.
Призову достопоклоняемого Господа и от врагов моих спасусь.
Объяли меня муки смертные, и потоки беззакония устрашили меня;
цепи ада облегли меня, и сети смерти опутали меня.
В тесноте моей я призвал Господа и к Богу моему воззвал. И Он услышал от [святаго] чертога Своего голос мой, и вопль мой дошел до слуха Его.
Потряслась и всколебалась земля, дрогнули и подвиглись основания гор, ибо разгневался [Бог];
поднялся дым от гнева Его и из уст Его огонь поядающий; горячие угли сыпались от Него.
Наклонил Он небеса и сошел, – и мрак под ногами Его.
И воссел на Херувимов и полетел, и понесся на крыльях ветра.
И мрак сделал покровом Своим, сению вокруг Себя мрак вод, облаков воздушных.
От блистания пред Ним бежали облака Его, град и угли огненные.
Возгремел на небесах Господь, и Всевышний дал глас Свой, град и угли огненные.
Пустил стрелы Свои и рассеял их, множество молний, и рассыпал их.
И явились источники вод, и открылись основания вселенной от грозного гласа Твоего, Господи, от дуновения духа гнева Твоего.
Он простер руку с высоты и взял меня, и извлек меня из вод многих;
избавил меня от врага моего сильного и от ненавидящих меня, которые были сильнее меня.
Они восстали на меня в день бедствия моего, но Господь был мне опорою.
Он вывел меня на пространное место и избавил меня, ибо Он благоволит ко мне.
Воздал мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих вознаградил меня,
ибо я хранил пути Господни и не был нечестивым пред Богом моим;
ибо все заповеди Его предо мною, и от уставов Его я не отступал.
Я был непорочен пред Ним и остерегался, чтобы не согрешить мне;
и воздал мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих пред очами Его.
С милостивым Ты поступаешь милостиво, с мужем искренним – искренно,
с чистым – чисто, а с лукавым – по лукавству его,
ибо Ты людей угнетенных спасаешь, а очи надменные унижаешь.
Ты возжигаешь светильник мой, Господи; Бог мой просвещает тьму мою.
С Тобою я поражаю войско, с Богом моим восхожу на стену.
Бог! – Непорочен путь Его, чисто слово Господа; щит Он для всех, уповающих на Него.
Ибо кто Бог, кроме Господа, и кто защита, кроме Бога нашего?
Бог препоясывает меня силою и устрояет мне верный путь;
делает ноги мои, как оленьи, и на высотах моих поставляет меня;
научает руки мои брани, и мышцы мои сокрушают медный лук.
Ты дал мне щит спасения Твоего, и десница Твоя поддерживает меня, и милость Твоя возвеличивает меня.
Ты расширяешь шаг мой подо мною, и не колеблются ноги мои.
Я преследую врагов моих и настигаю их, и не возвращаюсь, доколе не истреблю их;
поражаю их, и они не могут встать, падают под ноги мои,
ибо Ты препоясал меня силою для войны и низложил под ноги мои восставших на меня;
Ты обратил ко мне тыл врагов моих, и я истребляю ненавидящих меня:
они вопиют, но нет спасающего; ко Господу, – но Он не внемлет им;
я рассеваю их, как прах пред лицем ветра, как уличную грязь попираю их.
Ты избавил меня от мятежа народа, поставил меня главою иноплеменников; народ, которого я не знал, служит мне;
по одному слуху о мне повинуются мне; иноплеменники ласкательствуют предо мною;
иноплеменники бледнеют и трепещут в укреплениях своих.
Жив Господь и благословен защитник мой! Да будет превознесен Бог спасения моего,
Бог, мстящий за меня и покоряющий мне народы,
и избавляющий меня от врагов моих! Ты вознес меня над восстающими против меня и от человека жестокого избавил меня.
За то буду славить Тебя, Господи, между иноплеменниками и буду петь имени Твоему,
величественно спасающий царя и творящий милость помазаннику Твоему Давиду и потомству его во веки.
2 Небо свидетельствует о славе Божией пред всем живущим. 6 Как благодетельно солнце для земли, так благодетелен нравственный закон Бога для человека. 13 Поэтому Давид молит Господа охранить его от действия греховных влечений.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Небеса проповедуют славу Божию, и о делах рук Его вещает твердь.
День дню передает речь, и ночь ночи открывает знание.
Нет языка, и нет наречия, где не слышался бы голос их.
По всей земле проходит звук их, и до пределов вселенной слова́ их. Он поставил в них жилище солнцу,
и оно выходит, как жених из брачного чертога своего, радуется, как исполин, пробежать поприще:
от края небес исход его, и шествие его до края их, и ничто не укрыто от теплоты его.
Закон Господа совершен, укрепляет душу; откровение Господа верно, умудряет простых.
Повеления Господа праведны, веселят сердце; заповедь Господа светла, просвещает очи.
Страх Господень чист, пребывает вовек. Суды Господни истина, все праведны;
они вожделеннее золота и даже множества золота чистого, слаще меда и капель сота;
и раб Твой охраняется ими, в соблюдении их великая награда.
Кто усмотрит погрешности свои? От тайных моих очисти меня
и от умышленных удержи раба Твоего, чтобы не возобладали мною. Тогда я буду непорочен и чист от великого развращения.
Да будут слова уст моих и помышление сердца моего благоугодны пред Тобою, Господи, твердыня моя и Избавитель мой!
Молитва к Богу от лица народа о даровании Давиду победы над превосходящими силами врага.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Да услышит тебя Господь в день печали, да защитит тебя имя Бога Иаковлева.
Да пошлет тебе помощь из Святилища и с Сиона да подкрепит тебя.
Да воспомянет все жертвоприношения твои и всесожжение твое да соделает тучным.
Да даст тебе [Господь] по сердцу твоему и все намерения твои да исполнит.
Мы возрадуемся о спасении твоем и во имя Бога нашего поднимем знамя. Да исполнит Господь все прошения твои.
Ныне познал я, что Господь спасает помазанника Своего, отвечает ему со святых небес Своих могуществом спасающей десницы Своей.
Иные колесницами, иные конями, а мы именем Господа Бога нашего хвалимся:
они поколебались и пали, а мы встали и стоим прямо.
Господи! спаси царя и услышь нас, когда будем взывать [к Тебе].
Продолжение молитвы к Богу от лица народа о даровании Давиду победы над врагами.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Господи! силою Твоею веселится царь и о спасении Твоем безмерно радуется.
Ты дал ему, чего желало сердце его, и прошения уст его не отринул,
ибо Ты встретил его благословениями благости, возложил на голову его венец из чистого золота.
Он просил у Тебя жизни; Ты дал ему долгоденствие на век и век.
Велика слава его в спасении Твоем; Ты возложил на него честь и величие.
Ты положил на него благословения на веки, возвеселил его радостью лица Твоего,
ибо царь уповает на Господа, и во благости Всевышнего не поколеблется.
Рука Твоя найдет всех врагов Твоих, десница Твоя найдет [всех] ненавидящих Тебя.
Во время гнева Твоего Ты сделаешь их, как печь огненную; во гневе Своем Господь погубит их, и пожрет их огонь.
Ты истребишь плод их с земли и семя их – из среды сынов человеческих,
ибо они предприняли против Тебя злое, составили замыслы, но не могли [выполнить их].
Ты поставишь их целью, из луков Твоих пустишь стрелы в лице их.
Вознесись, Господи, силою Твоею: мы будем воспевать и прославлять Твое могущество.
2 Боже мой, для чего Ты оставил меня? 4 Буду взывать к Тебе, 7 хотя я в презрении у народа. 11 Моя надежда только на Бога. 24 Пусть восхвалят Его все ищущие Его!
Начальнику хора. При появлении зари. Псалом Давида.
Боже мой! Боже мой! [внемли мне] для чего Ты оставил меня? Далеки от спасения моего слова вопля моего.
Боже мой! я вопию днем, – и Ты не внемлешь мне, ночью, – и нет мне успокоения.
Но Ты, Святый, живешь среди славословий Израиля.
На Тебя уповали отцы наши; уповали, и Ты избавлял их;
к Тебе взывали они, и были спасаемы; на Тебя уповали, и не оставались в стыде.
Я же червь, а не человек, поношение у людей и презрение в народе.
Все, видящие меня, ругаются надо мною, говорят устами, кивая головою:
«он уповал на Господа; пусть избавит его, пусть спасет, если он угоден Ему».
Но Ты извел меня из чрева, вложил в меня упование у грудей матери моей.
На Тебя оставлен я от утробы; от чрева матери моей Ты – Бог мой.
Не удаляйся от меня, ибо скорбь близка, а помощника нет.
Множество тельцов обступили меня; тучные Васанские окружили меня,
раскрыли на меня пасть свою, как лев, алчущий добычи и рыкающий.
Я пролился, как вода; все кости мои рассыпались; сердце мое сделалось, как воск, растаяло посреди внутренности моей.
Сила моя иссохла, как черепок; язык мой прильпнул к гортани моей, и Ты свел меня к персти смертной.
Ибо псы окружили меня, скопище злых обступило меня, пронзили руки мои и ноги мои.
Можно было бы перечесть все кости мои; а они смотрят и делают из меня зрелище;
делят ризы мои между собою и об одежде моей бросают жребий.
Но Ты, Господи, не удаляйся от меня; сила моя! поспеши на помощь мне;
избавь от меча душу мою и от псов одинокую мою;
спаси меня от пасти льва и от рогов единорогов, услышав, избавь меня.
Буду возвещать имя Твое братьям моим, посреди собрания восхвалять Тебя.
Боящиеся Господа! восхвалите Его. Все семя Иакова! прославь Его. Да благоговеет пред Ним все семя Израиля,
ибо Он не презрел и не пренебрег скорби страждущего, не скрыл от него лица Своего, но услышал его, когда сей воззвал к Нему.
О Тебе хвала моя в собрании великом; воздам обеты мои пред боящимися Его.
Да едят бедные и насыщаются; да восхвалят Господа ищущие Его; да живут сердца ваши во веки!
Вспомнят, и обратятся к Господу все концы земли, и поклонятся пред Тобою все племена язычников,
ибо Господне есть царство, и Он – Владыка над народами.
Будут есть и поклоняться все тучные земли; преклонятся пред Ним все нисходящие в персть и не могущие сохранить жизни своей.
Потомство [мое] будет служить Ему, и будет называться Господним вовек:
придут и будут возвещать правду Его людям, которые родятся, что́ сотворил Господь.
1 Господь – мой Пастырь, покоящий меня и оберегающий даже в долине смертной. 5 Он пред врагами приготовил мне трапезу, оказал милость, которая сохранит меня во все дни моей жизни.
Псалом Давида.
Господь – Пастырь мой; я ни в чем не буду нуждаться:
Он покоит меня на злачных пажитях и водит меня к водам тихим,
подкрепляет душу мою, направляет меня на стези правды ради имени Своего.
Если я пойду и долиною смертной тени, не убоюсь зла, потому что Ты со мной; Твой жезл и Твой посох – они успокаивают меня.
Ты приготовил предо мною трапезу в виду врагов моих; умастил елеем голову мою; чаша моя преисполнена.
Так, благость и милость [Твоя] да сопровождают меня во все дни жизни моей, и я пребуду в доме Господнем многие дни.
1 Господь велик: Ему принадлежит земля и всё, что на ней. 3 С Богом обитает тот, кто чист мыслями, делами и словами, кто ищет Его. 5 Ворота города! Поднимите верхи ваши, чтобы сделать свободным вход Господу. 6 Он – царь славы, сильный в брани, Он – Господь сил!
Псалом Давида. [В первый день недели].
Господня земля и что наполняет ее, вселенная и все живущее в ней,
ибо Он основал ее на морях и на реках утвердил ее.
Кто взойдет на гору Господню, или кто станет на святом месте Его?
Тот, у которого руки неповинны и сердце чисто, кто не клялся душею своею напрасно и не божился ложно [ближнему своему], –
тот получит благословение от Господа и милость от Бога, Спасителя своего.
Таков род ищущих Его, ищущих лица Твоего, Боже Иакова!
Поднимите, врата, верхи ваши, и поднимитесь, двери вечные, и войдет Царь славы!
Кто сей Царь славы? – Господь крепкий и сильный, Господь, сильный в брани.
Поднимите, врата, верхи ваши, и поднимитесь, двери вечные, и войдет Царь славы!
Кто сей Царь славы? – Господь сил, Он – царь славы.
გუნდის ლოტბარს. უფლის მორჩილი დავითისა, რომელმაც წარმოთქვა უფლის მიმართ სიტყვები ამ გალობისა იმ დღეს, როცა უფალმა გადაარჩინა ყველა თავისი მტრის ხელთაგან და საულის ხელთაგან.
და თქვა: შეგიყვარებ, უფალო, სიმტკიცევ ჩემო.
უფალო, კლდევ და სიმაგრევ ჩემო და მხსნელო ჩემო, ღმერთო ჩემო, - ჩემი კლდე ხარ, თავშესაფარი. ფარო ჩემო და დამხმარეო, საყრდენო ჩემო.
ქებულია, ვიძახი, უფალი, და მტრებისაგან გადამარჩენს.
გარს შემომერტყა სიკვდილის ხვია და შემაძრწუნეს ნაკადებმა უკუღმართებმა.
შუა მოვექეც ბორკილებში ჯოჯოხეთისა და წინ სიკვდილის ხაფანგები გადამეღობა.
გაჭირვებაში ვუხმობდი უფალს და ღმერთსა ჩემსა მოვუწოდებდი. ისმინა ხმა ჩემი თავისი სამხილიდან და მისწვდა მის ყურს ჩემი ღაღადი.
შეძრწუნდა და შეირყა დედამიწა, შეკრთნენ მთათა ფუძენი; შეძრწუნდნენ, რადგან განრისხდა იგი.
აღმოხდა კვამლი მისი რისხვისა, ცეცხლი მომსვრელი მის ბაგეთაგან, ნაკვერჩხლები აღმოენთნენ მისგან.
დახარა ცანი და გარდმოვიდა, და მის ფეხთა ქვეშ - ნისლი უკუნი.
ქერუბიმებზე ამხედრდა და გაფრინდა, და გაეშურა ქარის ფრთებით.
წყვდიადი თავის საფარად აქცია, გარემო მისი - საბურველად, მძიმე ღრუბლები, სიბნელე წყლისა.
მისი პირის ბრწყინვალებით გაიფანტნენ ღრუბლები, სეტყვა და ნაკვერჩხლები.
და დაიგრგვინა უფალმა ზეცაში, და ზეციერმა გამოსცა ხმა თავისი სეტყვით და ნაკვერჩხლებით.
გაუშვა ისრები და მიმოფანტა, ელვანი მრავალნი - და განაბნია.
და გამოჩნდნენ წყარონი წყალთა და გაშიშვლდნენ ფუძენი სამყაროსი შენს მრისხანე დაძახილზე, უფალო, შენი პირის ქარის ქროლვაზე.
გამომიწოდა სიმაღლიდან, ამომიყვანა. მრავალ წყალთაგან გამომიხსნა.
დამიხსნა ძლიერი მტრისაგან და მოძულეთაგან ჩემთა, ჩემზე ძლიერნი რომ იყვნენ.
აღდგნენ ჩემს წინააღმდეგ ჩემი გაჭირვების ჟამს, და უფალი იყო ჩემი საყრდენი.
გამომიყვანა გაშლილ სივრცეზე, მიშველა, რადგან ვუყვარვარ მე.
მიზღო უფალმა ჩემი სიმართლით, ჩემთა ხელთა სიწმიდის კვალობაზე დამაჯილდოვა.
ვინაიდან მივყვებოდი უფლის გზებს და არ ვცოდავდი ღმერთის წინაშე;
ვინაიდან ჩემს თვალწინაა ყველა მისი მცნება და მისი კანონებიდან არ გადამიხვევია.
უცოდველი ვიყავი მის წინაშე და თავს ვიცავდი შეცოდებისგან.
და მომიზღო უფალმა ჩემი სიმართლით, ჩემთა ხელთა სიწმიდის კვალობაზე მის თვალთა წინაშე.
გულმოწყალეს წყალობით ექცევი, გულმართალს - გულმართლად.
ჭეშმარიტს ჭეშმარიგად ექცევი, უკუღმართს - უკუღმართად;
რადგან საწყალ ხალხს იხსნი და მედიდურ თვალებს ამდაბლებ.
ამიტომ ანთებ ჩემს ლამპარს, უფალო; ჩემი ღმერთი სინათლედ მიქცევს სიბნელეს.
შენით ვამარცხებ ლაშქარს და ჩემი ღმერთის შეწევნით გადავევლები გალავანს.
უმწიკვლოა გზა ღმერთისა, ხალასია სიტყვა უფლისა; ფარია იგი ყველასათვის, ვინც მას მიენდობა.
რადგან ვინ არის ღმერთი, გარდა უფლისა? ანდა ვინ არის ბურჯი, გარდა ჩვენი ღმერთისა?
ღმერთი მიმატებს ძალას და სწორ გზას მაძლევს.
ჩემს ფეხებს ირმისას ამსგავსებს და ჩემს სიმაღლეებზე მაყენებს.
ომს ასწავლის ჩემს ხელებს და რვალის მშვილდს ადრეკინებს ჩემს მკლავებს.
მომეცი ფარი შენი ხსნისა და შემეწიე შენი მარჯვენით. და განმადიდე შენი წყალობით.
გამიფართოვე ნაბიჯი ჩემს ქვეშ და ჩემი კანჭები აღარ წაბორძიკებულან.
დავედევნები ჩემს მტრებს და წამოვეწევი და არ დავბრუნდები, ვიდრე არ მოვსპობ.
დავამარცხებ და წამოდგომას ვეღარ შეძლებენ, ჩემთა ფეხთა ქვეშ განირთხმებიან.
და შენ შთამბერე ძალა საომრად, მოდრიკე ჩემზე აღმდგარნი ჩემს ფეხქვეშ.
ჩემს მტრებს ზურგი შენ აბრუნებინე ჩემგან და მე ამოვწყვეტ ჩემს მოძულეებს.
იღაღადებენ და მშველელი არ ეყოლებათ, უფლის მიმართ - და არ უპასუხებს.
გავაცამტვერებ, როგორც ქარი მტვერს, გავთელავ, როგორც ტალახს ქუჩაში.
მიხსენი ხალხის დავისაგან, დამაყენე ერთა უფროსად, ხალხი, რომელსაც არ ვიცნობდი, მემსახუროს მე.
ყურის მოკვრითაც მორჩილნი გახდებიან ჩემს წინაშე, უცხო ტომები პირფერულად მომეპყრობიან.
უცხო ტომები გაილევიან და ათრთოლდებიან თავიანთ სიმაგრეებში.
უკვდავია უფალი და დიდებულია სიმაგრე ჩემი! და ამაღლდება ღმერთი - ჩემი მშველელი.
ღმერთი, რომელიც შურს იძიებს ჩემთვის და მიმორჩილებს ერებს.
ჩემო მხსნელო მტრებისაგან! შენ ამამაღლე მათზე, ვინც აღმდგარია ჩემს წინააღმდეგ! და უკეთური კაცისაგან მიხსენი.
ამისთვის გადიდებ ერებში, უფალო, და შენს სახელს ვუგალობებ.
ამრავლებს შველას მეფისათვის და წყალობას თავისი ცხებულისთვის - დავითისა და მისი მოდგმისთვის უკუნითი უკუნისამდე.
გუნდის ლოტბარს, დავითის საგალობელი.
ცანი ღაღადებენ ღმერთის დიდებას და მისთა ხელთა ნამოქმედარს გვამცნობს სამყარო.
დღე დღეს გადასცემს სიტყვას, ღამე კი ღამეს უმხელს აზრს.
არც მთქმელია და არც ნათქვამი, სადაც მათი ხმა არ ისმოდეს.
მთელი დედამიწის ზურგზე გადის მათი ხაზი და სამყაროს კიდეებამდე აღწევს მათი სიტყვები; მან მზეს დაუდგა კარავი მათში.
და ის ვითარცა ნეფე, გამოდის საქორწინო გავალაკიდან; გმირივით ხარობს გარბენას გზისას.
ცათა კიდიდან არის მისი აღმოსავალი და მისი ბრუნვა - მათ კიდეებამდე, და ვერაფერი ემალება მის მხურვალებას.
რჯული უფლისა სრულყოფილია, სულს განამტკიცებს; მცნება უფლისა ჭეშმარიტია, გააბრძნობს გულუბრყვილოებს.
მართებულია უფლის ბრძანებანი, გულს ახარებენ; მცნება უფლისა სპეტაკია, შუქს აძლევს თვალებს.
შიში უფლისა წმიდა არის, მარადიული. უფლის განსჯანი - ჭეშმარიტნი, მართალნი ერთობ.
სასურველი არიან ოქროზე და თვით ბაჯაღლოზე მეტად და უტკბილესნი თაფლისა და გოლეულისა.
და შენი მორჩილი მათით არის განათებული; დიდია საზღაური მათი დაცვისათვის.
ვინ გულისხმა-ჰყოს შეცდომები? განმწმინდე მე დაფარულთაგან.
ბოროტთაგანც განაშორე მორჩილი შენი, რათა არ გაბატონდნენ ჩემზე; მაშინ უმწაკვლო შევიქმნები და თავს დავაღწევ დიდ ცოდვას.
დაე, იყოს შენთვის სასურველი სიტყვანი ჩემი პირისა და ზრახვანი ჩემი გულისა, უფალო, ბურჯო და დამხსნელო ჩემო.
გუნდის ლოტბარს, დავითის საგალობელი.
გიპასუხოს შენ უფალმა გაჭირვების დღეს, აგამაღლოს შენ იაკობის ღმერთის სახელმა.
გამოგიგზავნოს შემწეობა საწმიდრიდან. და სიონიდან შეგამაგროს შენ.
გაიხსენოს ყველა შენი შესაწირავი და მსუყედ ექმნეს აღსავლენი შენი. სელა.
მოგცეს შენ შენი გულისამებრ და აღგისრულოს ყოველი შენი განაზრახი.
ვიმხიარულებთ შენი შველით და ღმერთის სახელით დროშას ავაფრიალებთ; ყველა შენი სათხოვარი შეგისრულოს უფალმა.
ახლა მივხვდი, რომ იხსნა უფალმა ცხებული თვისი, თავისი წმიდა ზეციდან უპასუხებს მას თავისი მხსნელი მარჯვენის ძლიერებით.
ზოგნი ეტლებით და ზოგნი ცხენებით, ჩვენი კი ჩვენი ღმერთის სახელს ვიხსენებთ;
ისინი მოიდრიკნენ და დაეცნენ, ჩვენ კი წამოვდექით და წელში გავიმართეთ.
უფალო, გვიხსენი. დაე, მეუფემ შეგვისმინოს ჩვენი მოხმობის დღეს.
გუნდის ლოტბარს, დავითის საგალობელი.
უფალო, შენი სიძლიერით იხარებს მეფე და შენი შველით მოილხენს მეტად.
შენ შეუსრულე მას გულის ნატვრა და სათხოვარი მისთა ბაგეთა არ უკუაგდე. სელა.
რადგან წინ შეაგებე კეთილი კურთხევანი, თავზე დაადგი გვირგვინი წმინდა ოქროსი.
სიცოცხლე გთხოვა და მიეცი მას, დღეგრძელობა უკუნითი უკუნისამდე.
დიდია ღირსება მისი შენი შემწეობით, დიდება და დიდმშვენიერება მიანიჭე მას.
შენ უბოძე მას კურთხევანი სამარადჟამოდ, ალხინე იგი სიხარულით შენს წინაშე.
რადგანაც მეფე მინდობილი არის უფალზე და ზეციერის მოწყალებით არ დაეცემა.
შენი ხელი მისწვდება ყველა მტერს შენსას, მარჯვენა გაანადგურებს შენს მოძულეებს.
ცეცხლოვან თონეს დაამსგავსებ მათ შენი რისხვის ჟამს; უფალი თავისი რისხვით დასწვავს, ხოლო ცეცხლი შთანთქავს მათ.
შენ მათ ნაშიერს წარხოც ქვეყნიდან და მათ მოდგმას ძეთაგან კაცთა.
რადგან სიავე განიზრახეს შენს წინააღმდეგ, ბოროტს ზრახვიდნენ და ვერ შეიძლეს,
ვინაიდან შენ უკუშეაქცევ მათ, შენს მშვილდს მიმართავ მათი სახისაკენ.
ამაღლდი შენი ძალით, უფალო; ჩვენ ვუმღერებთ და ვუგალობებთ შენს ძლიერებას.
გუნდის ლოტბარს, ცისკრის აღმობრწყინებისას, დავითის ფსალმუნი.
ღმერთო ჩემო! ღმერთო ჩემო! რად მიმატოვე? შორს არის ჩემი შველისაგან სიტყვები ჩემი ღაღადისისა.
ღმერთო ჩემო! მოგიხმობ დღისით და არ მიპასუხებ, ღამით - და არ არის სიმშვიდე ჩემთვის.
შენ კი, წმიდაო, მკვიდრობ ისრაელის ხოტბათა შორის.
შენით იმედოვნებდნენ ჩვენი მამები, იმედოვნებდნენ და იხსენი კიდეც.
შენ გევედრებოდნენ და გადარჩნენ; შენით იმედოვნებდნენ და არ გაწბილდნენ.
მე კი მატლი ვარ და არა კაცი, საძრახისი ადამიანთა და საძულველი ერისა.
ყველა, ვინც მხედავს, მე დამცინის; მქირდავენ და თავს გადააქნევენ.
ღმერთზე მინდობილს იგი დაიხსნის, ის გადაარჩენს, თუ ნებავს იგი.
რადგან შენ გამომიყვანე დედის მუცლიდან, დამამშვიდე დედის მკერდზე.
შენით ვიმედოვნებდი დაბადებიდან; დედის მუცლიდან შენ ხარ ჩემი ღმერთი.
ნუ გამშორდები, რაკი ახლოა უბედურება, ხოლო შემწე არავინ არის.
ირგვლივ მომადგნენ მე მოზვრები აურაცხელნი, ბაშანის ხარებმა რკალი შემომარტყეს.
პირი დააღეს ჩემს წინააღმდეგ, ვითარცა ლომმა, მსხვერპლს დადევნებულმა და მბრდღვინავმა.
ვითარცა წყალი დავიღვარე და დაიშალნენ ჩემი ძვლები; ცვილს დაემსგავსა ჩემი გული, დადნა ჩემს გვამში.
გამოიფიტა ჩემი ძალა, ვითარცა თიხა; ენა სასაზე მიმეკრა და მიმიყვანა სიკვდილის პირას.
რადგან გარს შემომეხვივრენ მე ძაღლები, ბოროტთა ხროვა წრედ შემომერტყა ლომის მსგავსად ჩემი ხელ-ფეხის გასაგმირავად.
მთელი ჩემი ძვლები დაითვლება; ისინი მიჭვრეტენ ნიშნის მოგებით.
ჩემს სამოსელს ინაწილებენ და წილს ყრიან ჩემს კვართზე.
და შენ, უფალო, ნუ დამშორდები; სიმძლავრევ ჩემო, ჩემდა შემწედ გამოეშურე.
გადაარჩინე ჩემი სული მახვილისაგან და ძაღლისაგან სული ჩემი, მარტოდ შთენილი.
მიხსენი ლომის ხახისაგან და მარტორქისგან გადამარჩინე.
ჩემს ძმებს მოვუთხრობ შენს სახელზე, კრებულთა შორის შეგაქებ შენ.
უფლის მოშიშნო! ადიდეთ იგი; პატივი სცეს იაკობის მთელმა მოდგმამ და ეშინოდეს მისი ისრაელის მთელ მოდგმას.
რადგან არ დაამცირა მან და არ უგულებელყო ტანჯვა გლახაკისა, და არ მოარიდა პირი თავისი, და უსმინა მას, როცა მოუხმობდა.
შენს გამოა ჩემი ხოტბა მრავალ კრებულში, შენთა მოშიშთა წინაშე გადაგიხდი აღთქმულს.
ჭამონ ღატაკთა და დანაყრდნენ, ადიდონ უფალი მისმა მაძიებლებმა; სამარადჟამოდ იცოცხლონ თქვენმა გულებმა.
გაიხსენებენ და უფალთან დაბრუნდებიან ქვეყნიერების ყველა კიდენი, და თაყვანს სცემს ყველა ტომი ხალხებისა.
რადგანაც უფალს შვენის მეფობა და იგი არის ხალხთა მბრძანებელი.
ჭამს და თაყვანს სცემს ამ ქვეყნის ყველა გათქვირებული, მის წინაშე ქედს მოიხრის ყველა, ვინც მტვრად უნდა იქცეს, ვისაც არ ძალუძს თავისი სულის გადარჩენა.
შთამომავლობა ემსახუროს მას; მოუთხრობს თაობებს უფლის შესახებ.
მოვლენ და მოუყვებიან მის სიმართლეს ხალხს, ახალშობილს, რაც მოიმოქმედა უფალმა.
საგალობელი დავითისა. უფალი ჩემი მწყემსია, არაფერი არ მომაკლდება.
ხასხასა მოლზე დამასვენებს და წყნარ წყლებზე წამიძღვება მე.
სულს დამიწყნარებს, სიმართლის კვალზე დამაყენებს თვისი სახელის გულისათვის.
შავეთის ველზეც რომ ვიარო, ბოროტისა არ მეშინია, რადგან შენა ხარ ჩემთან; მანუგეშებენ შენი კვერთხი და შენი საყრდენი.
გააწყე ტაბლა ჩემს წინაშე ჩემს მტერთა თვალწინ. ზეთი სცხე ჩემს თავს; სავსეა თასი ჩემი პირთამდე.
ასე, სიკეთე და წყალობა დამდევს კვალდაკვალ მთელი სიცოცხლე და დავმკვიდრდები უფლის სახლში დღენი მრავალნი.
საგალობელი დავითისა. უფლისა არის ქვეყნიერება და სავსება მისი, სამყარო და მისი მკვიდრნი.
რადგან ზღვებზე დააფუძნა მან იგი და მდინარეებზე მოაწყო იგი.
ვინ ავა უფლის მთაზე ან ვინ დადგება მის წმიდა ადგილზე?
ვისაც ხელები სუფთა აქვს და გული სპეტაკი, ვინც მიუღწეველს არ წაპოტინებია და ყალბად არ დაუფიცია,
ის მიიღებს კურთხევას უფლისაგან და წყალობას თავისი მხსნელი ღმერთისაგან.
ეს არის თაობა მაძიებელთა, ვინც მოიძიებს სახებას შენსას, ღმერთო იაკობისა! სელა.
მაღლა ასწიეთ, კარიბჭეებო, თქვენი თავები, და აიწიეთ, კარნო მარადნო, რომ შემოვიდეს მეფე დიდებისა.
ვინ არის ეს მეფე დიდებისა? უფალი მტკიცე და ძლიერი, უფალი - ომში ძლევამოსილი.
მაღლა ასწიეთ კარიბჭეებო, თქვენი თავები, და აიწიეთ, კარნო მარადნო, რომ შემოვიდეს მეფე დიდებისა.
ვინ არის ეს მეფე დიდებისა? უფალი ძალთა. ის არის მეფე დიდებისა. სელა.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible