Скрыть
17:2
17:4
17:5
17:10
17:11
17:13
17:15
17:16
17:18
17:19
17:22
17:23
17:24
17:25
17:26
17:27
17:33
17:36
17:38
17:39
17:40
17:45
17:46
17:49
17:51
Синодальный
1 Возлюблю Господа, избавившего меня от смертельных опасностей. 6 На зов о помощи явился Господь. 17 Он помог, потому что я никогда не отступал от Его заповедей и был пред Ним непорочен. 26 Господь с каждым поступает так, как он того заслуживает. 29 Господь хранил меня во всю жизнь. 47 Жив Господь, мой Помощник и Избавитель, Которого я буду славить всю свою жизнь.
Начальнику хора. Раба Господня Давида, который произнес слова песни сей к Господу, когда Господь избавил его от рук всех врагов его и от руки Саула. И он сказал:
Возлюблю Тебя, Господи, крепость моя!
Господь – твердыня моя и прибежище мое, Избавитель мой, Бог мой, – скала моя; на Него я уповаю; щит мой, рог спасения моего и убежище мое.
Призову достопоклоняемого Господа и от врагов моих спасусь.
Объяли меня муки смертные, и потоки беззакония устрашили меня;
цепи ада облегли меня, и сети смерти опутали меня.
В тесноте моей я призвал Господа и к Богу моему воззвал. И Он услышал от [святаго] чертога Своего голос мой, и вопль мой дошел до слуха Его.
Потряслась и всколебалась земля, дрогнули и подвиглись основания гор, ибо разгневался [Бог];
поднялся дым от гнева Его и из уст Его огонь поядающий; горячие угли сыпались от Него.
Наклонил Он небеса и сошел, – и мрак под ногами Его.
И воссел на Херувимов и полетел, и понесся на крыльях ветра.
И мрак сделал покровом Своим, сению вокруг Себя мрак вод, облаков воздушных.
От блистания пред Ним бежали облака Его, град и угли огненные.
Возгремел на небесах Господь, и Всевышний дал глас Свой, град и угли огненные.
Пустил стрелы Свои и рассеял их, множество молний, и рассыпал их.
И явились источники вод, и открылись основания вселенной от грозного гласа Твоего, Господи, от дуновения духа гнева Твоего.
Он простер руку с высоты и взял меня, и извлек меня из вод многих;
избавил меня от врага моего сильного и от ненавидящих меня, которые были сильнее меня.
Они восстали на меня в день бедствия моего, но Господь был мне опорою.
Он вывел меня на пространное место и избавил меня, ибо Он благоволит ко мне.
Воздал мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих вознаградил меня,
ибо я хранил пути Господни и не был нечестивым пред Богом моим;
ибо все заповеди Его предо мною, и от уставов Его я не отступал.
Я был непорочен пред Ним и остерегался, чтобы не согрешить мне;
и воздал мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих пред очами Его.
С милостивым Ты поступаешь милостиво, с мужем искренним – искренно,
с чистым – чисто, а с лукавым – по лукавству его,
ибо Ты людей угнетенных спасаешь, а очи надменные унижаешь.
Ты возжигаешь светильник мой, Господи; Бог мой просвещает тьму мою.
С Тобою я поражаю войско, с Богом моим восхожу на стену.
Бог! – Непорочен путь Его, чисто слово Господа; щит Он для всех, уповающих на Него.
Ибо кто Бог, кроме Господа, и кто защита, кроме Бога нашего?
Бог препоясывает меня силою и устрояет мне верный путь;
делает ноги мои, как оленьи, и на высотах моих поставляет меня;
научает руки мои брани, и мышцы мои сокрушают медный лук.
Ты дал мне щит спасения Твоего, и десница Твоя поддерживает меня, и милость Твоя возвеличивает меня.
Ты расширяешь шаг мой подо мною, и не колеблются ноги мои.
Я преследую врагов моих и настигаю их, и не возвращаюсь, доколе не истреблю их;
поражаю их, и они не могут встать, падают под ноги мои,
ибо Ты препоясал меня силою для войны и низложил под ноги мои восставших на меня;
Ты обратил ко мне тыл врагов моих, и я истребляю ненавидящих меня:
они вопиют, но нет спасающего; ко Господу, – но Он не внемлет им;
я рассеваю их, как прах пред лицем ветра, как уличную грязь попираю их.
Ты избавил меня от мятежа народа, поставил меня главою иноплеменников; народ, которого я не знал, служит мне;
по одному слуху о мне повинуются мне; иноплеменники ласкательствуют предо мною;
иноплеменники бледнеют и трепещут в укреплениях своих.
Жив Господь и благословен защитник мой! Да будет превознесен Бог спасения моего,
Бог, мстящий за меня и покоряющий мне народы,
и избавляющий меня от врагов моих! Ты вознес меня над восстающими против меня и от человека жестокого избавил меня.
За то буду славить Тебя, Господи, между иноплеменниками и буду петь имени Твоему,
величественно спасающий царя и творящий милость помазаннику Твоему Давиду и потомству его во веки.
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, о́троку Госпо́дню Дави́ду, я́же глаго́ла Го́сподеви словеса́ пѣ́сни сея́, въ де́нь, въ о́ньже изба́ви его́ Госпо́дь от­ руки́ всѣ́хъ вра́гъ его́ и изъ руки́ Сау́ли: и рече́:
Возлюблю́ Тя, Го́споди, крѣ́посте моя́:
Госпо́дь утвержде́нiе мое́, и при­­бѣ́жище мое́, и изба́витель мо́й, Бо́гъ мо́й, помо́щникъ мо́й, и упова́ю на Него́: защи́титель мо́й, и ро́гъ спасе́нiя мо­его́, и засту́пникъ мо́й.
Хваля́ при­­зову́ Го́спода и от­ вра́гъ мо­и́хъ спасу́ся.
Одержа́ша мя́ болѣ́зни сме́ртныя, и пото́цы беззако́нiя смято́ша мя́:
болѣ́зни а́довы обыдо́ша мя́, предвари́ша мя́ сѣ́ти сме́ртныя.
И внегда́ скорбѣ́ти ми́, при­­зва́хъ Го́спода и къ Бо́гу мо­ему́ воз­зва́хъ: услы́ша от­ хра́ма свята́го Сво­его́ гла́съ мо́й, и во́пль мо́й предъ Ни́мъ вни́детъ во у́шы Его́.
И подви́жеся и тре́петна бы́сть земля́, и основа́нiя го́ръ смято́шася и подвиго́шася, я́ко прогнѣ́вася на ня́ Бо́гъ.
Взы́де ды́мъ гнѣ́вомъ Его́, и о́гнь от­ лица́ Его́ воспла́менит­ся: у́глiе воз­горѣ́ся от­ Него́.
И при­­клони́ небеса́ и сни́де, и мра́къ подъ нога́ма Его́.
И взы́де на Херуви́мы и летѣ́, летѣ́ на крилу́ вѣ́треню.
И положи́ тму́ закро́въ Сво́й: о́крестъ Его́ селе́нiе Его́: темна́ вода́ во о́блацѣхъ воз­ду́шныхъ.
От облиста́нiя предъ Ни́мъ о́блацы про­идо́ша, гра́дъ и у́глiе о́гнен­ное.
И воз­гремѣ́ съ небесе́ Госпо́дь, и Вы́шнiй даде́ гла́съ Сво́й.
Низпосла́ стрѣ́лы и разгна́ я́, и мо́лнiи умно́жи и смяте́ я́.
И яви́шася исто́чницы водні́и, и от­кры́шася основа́нiя вселе́н­ныя от­ запреще́нiя Тво­его́, Го́споди, от­ дохнове́нiя ду́ха гнѣ́ва Тво­его́.
Низпосла́ съ высоты́ и прiя́тъ мя́, воспрiя́тъ мя́ от­ во́дъ мно́гихъ.
Изба́витъ мя́ от­ враго́въ мо­и́хъ си́льныхъ и от­ ненави́дящихъ мя́: я́ко утверди́шася па́че мене́.
Предвари́ша мя́ въ де́нь озлобле́нiя мо­его́: и бы́сть Госпо́дь утвержде́нiе мое́.
И изведе́ мя на широту́: изба́витъ мя́, я́ко восхотѣ́ мя.
И воз­да́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мо­е́й, и по чистотѣ́ руку́ мое́ю воз­да́стъ ми́,
я́ко сохрани́хъ пути́ Госпо́дни и не нече́­ст­вовахъ от­ Бо́га мо­его́.
Я́ко вся́ судьбы́ Его́ предо мно́ю, и оправда́нiя Его́ не от­ступи́ша от­ мене́.
И бу́ду непоро́ченъ съ Ни́мъ и сохраню́ся от­ беззако́нiя мо­его́.
И воз­да́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мо­е́й и по чистотѣ́ руку́ мое́ю предъ очи́ма Его́.
Съ преподо́бнымъ преподо́бенъ бу́деши, и съ му́жемъ непови́н­нымъ непови́ненъ бу́деши,
и со избра́н­нымъ избра́нъ бу́деши, и со стропти́вымъ разврати́шися.
Я́ко Ты́ лю́ди смире́н­ныя спасе́ши и о́чи го́рдыхъ смири́ши.
Я́ко Ты́ просвѣти́ши свѣти́лникъ мо́й, Го́споди: Бо́же мо́й, просвѣти́ши тму́ мою́.
Я́ко Тобо́ю изба́влюся от­ искуше́нiя, и Бо́гомъ мо­и́мъ прейду́ стѣ́ну.
Бо́гъ мо́й, непоро́ченъ пу́ть Его́: словеса́ Госпо́дня разжже́на. Защи́титель е́сть всѣ́хъ упова́ющихъ на Него́.
Я́ко кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Го́спода? Или́ кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Бо́га на́­шего?
Бо́гъ препоясу́яй мя́ си́лою, и положи́ непоро́ченъ пу́ть мо́й:
соверша́яй но́зѣ мо­и́ я́ко еле́ни, и на высо́кихъ поставля́яй мя́:
науча́яй ру́цѣ мо­и́ на бра́нь, и положи́лъ еси́ лу́къ мѣ́дянъ мы́шца моя́:
и да́лъ ми́ еси́ защище́нiе спасе́нiя, и десни́ца Твоя́ воспрiя́тъ мя́: и наказа́нiе Твое́ испра́витъ мя́ въ коне́цъ, и наказа́нiе Твое́ то́ мя́ научи́тъ.
Ушири́лъ еси́ стопы́ моя́ подо мно́ю, и не изнемого́стѣ плеснѣ́ мо­и́.
Пожену́ враги́ моя́, и пости́гну я́, и не воз­вращу́ся, до́ндеже сконча́ют­ся:
оскорблю́ и́хъ, и не воз­мо́гутъ ста́ти, паду́тъ подъ нога́ма мо­и́ма.
И препоя́салъ мя́ еси́ си́лою на бра́нь, спя́лъ еси́ вся́ востаю́щыя на мя́ подъ мя́.
И враго́въ мо­и́хъ да́лъ ми́ еси́ хребе́тъ и ненави́дящыя мя́ потреби́лъ еси́.
Воззва́ша, и не бѣ́ спаса́яй: ко Го́споду, и не услы́ша и́хъ.
И истню́ я́ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, я́ко бре́нiе путі́й погла́жду я́.
Изба́виши мя́ от­ прерѣка́нiя люді́й: поста́виши мя́ во главу́ язы́ковъ: лю́дiе, и́хже не вѣ́дѣхъ, рабо́таша ми́,
въ слу́хъ у́ха послу́шаша мя́. Сы́нове чужді́и солга́ша ми́,
сы́нове чужді́и обетша́ша и охромо́ша от­ сте́зь сво­и́хъ.
Жи́въ Госпо́дь, и благослове́нъ Бо́гъ, и да воз­несе́т­ся Бо́гъ спасе́нiя мо­его́,
Бо́гъ дая́й от­мще́нiе мнѣ́ и покори́вый лю́ди подъ мя́,
изба́витель мо́й от­ вра́гъ мо­и́хъ гнѣвли́выхъ: от­ востаю́щихъ на мя́ воз­несе́ши мя́, от­ му́жа непра́ведна изба́виши мя́.
Сего́ ра́ди исповѣ́мся Тебѣ́ во язы́цѣхъ, Го́споди, и и́мени Тво­ему́ пою́:
Велича́яй спасе́ния царе́ва и творя́й ми́лость Христу́ своему́ Давиду и сѣ́мени его́ до вѣ́ка.
18:1 Tänu- ja võidulaul
Laulujuhatajale: Issanda sulase Taaveti laul. Taavet rääkis selle laulu sõnad Issandale sel ajal, kui Issand oli ta päästnud kõigi ta vaenlaste käest ja Sauli käest.
18:2 Siis ta ütles: „Sind ma armastan südamest, Issand, mu vägi!
18:3 Issand on mu kalju, mu mäelinnus ja mu päästja; mu Jumal on mu kalju, kus ma pelgupaika otsin, mu kilp ja abisarv, mu kõrge varjupaik!
18:4 „Kiidetud olgu Issand!” nõnda ma hüüan, ja ma pääsen oma vaenlaste käest.
18:5 Surma köidikud piirasid mind ja nurjatuse jõed tegid mulle hirmu.
18:6 Surmavalla köied ümbritsesid mind, surma võrgud sattusid mu ette.
18:7 Oma kitsikuses ma hüüdsin Issandat ja kisendasin oma Jumala poole. Ta kuulis mu häält oma templist ja mu appihüüd jõudis ta palge ette, ta kõrvu.
18:8 Siis värises ja vabises maa, mägede alused kõikusid ja põrusid üksteise vastu, sest ta viha süttis.
18:9 Suits tõusis ta sõõrmeist ja tuli ta suust oli neelamas, tulised söed lõõmasid tema seest.
18:10 Ta vajutas taeva ja tuli maha, ja ta jalge all oli tume pilv.
18:11 Ta sõitis keerubi peal ja lendas ning ta hõljus tuule tiibadel.
18:12 Ta pani enesele katteks pimeduse, majaks enda ümber mustavad veed, paksud pilved.
18:13 Kumast lõhkesid pilved ta ees, sadas rahet ja tuliseid süsi.
18:14 Issand müristas taevast ja Kõigekõrgem andis kuulda oma häält rahe ja tuliste sütega.
18:15 Ta heitis oma nooli ja pillutas neid, lõi kangesti välku, ja pani need sähvima.
18:16 Siis said nähtavaks vete sügavused ja maailma alused paljastusid sinu sõitluse läbi, Issand, sinu sõõrmete tuule puhangust.
18:17 Ta ulatas kõrgusest käe, ta võttis minu, ta tõmbas mu välja suurest veest.
18:18 Ta päästis minu mu tugeva vaenlase käest, mu vihkajate käest, sest nad olid vägevamad minust.
18:19 Nad tulid mu kallale mu õnnetuse päeval, aga Issand oli mulle toeks.
18:20 Ta tõi mu välja lagedale, ta päästis minu, sest tal oli minust hea meel.
18:21 Issand teeb mulle head mu õigust mööda, ta tasub mulle mu käte puhtust mööda.
18:22 Sest ma hoidsin Issanda teid ega taganenud õelasti Jumalast.
18:23 Sest kõik ta määrused on mu ees, ma ei ole hüljanud tema seadlusi.
18:24 Ma olin laitmatu tema ees ja hoidusin pahateost.
18:25 Seepärast Issand tasus mulle mu õigust mööda, mu käte puhtust mööda tema silma ees.
18:26 Heldele sa osutad heldust, laitmatu mehe vastu sa oled laitmatu;
18:27 puhta vastu sa oled puhas ja kõvera vastu sa osutud keeruliseks.
18:28 Sest sina päästad viletsa rahva, aga alandad suurelised silmad.
18:29 Sest sina süütad mu lambi; Issand, mu Jumal, valgustab mu pimedust.
18:30 Sest sinuga ma jooksen väehulga kallale, oma Jumalaga ma hüppan üle müüri.
18:31 Jumala tee on laitmatu, Issanda kõne on sulatatud puhtaks; tema on kilbiks kõigile, kes tema juures pelgupaika otsivad.
18:32 Sest kes on Jumal peale Issanda? Ja kes muu on kalju, kui mitte meie Jumal?
18:33 See on Jumal, kes paneb rammu mu vööle ja teeb laitmatuks mu tee.
18:34 Ta teeb mu jalad emahirve jalgade sarnaseks ja paneb mind seisma mu kõrgustikele.
18:35 Ta õpetab mu käsi sõdima ja mu käsivart vaskambu vinnastama.
18:36 Sa annad mulle oma päästekilbi, su parem käsi toetab mind, su abi teeb mind suureks.
18:37 Sa teed maa avaraks mu sammule, et mu luupeksed ei libiseks.
18:38 Ma tahan jälitada oma vaenlasi ja nad kätte saada ega taha tulla tagasi enne, kui olen teinud neile lõpu.
18:39 Ma tahan nad purustada, nõnda et nad ei saa tõusta, vaid langevad mu jalge alla.
18:40 Sa vöötad mind rammuga sõja jaoks, sa surud maha mu alla need, kes tõusevad mu vastu.
18:41 Sa pöörad minu poole mu vaenlaste selja, ma hävitan oma vihamehed.
18:42 Nad hüüavad appi, aga päästjat ei ole; nad hüüavad Issanda poole, aga tema ei vasta neile.
18:43 Nüüd ma hõõrun nad pihuks nagu tolmu tuule ees; ma põrmustan nad nagu tänavate pori.
18:44 Sina päästad mind rahva riidlemistest; sa sead mind rahvaste peaks. Hõimud, keda ma ei tunne, hakkavad mind orjama.
18:45 Kuuldes minust nad kuulevad mu sõna, võõra rahva lapsed meelitavad mind.
18:46 Võõra rahva lapsed nõrkevad ja väljuvad värisedes oma linnustest.
18:47 Issand elab, kiidetud olgu mu kalju! Ülistatud olgu mu päästmise Jumal,
18:48 Jumal, kes mulle annab kättemaksu ja alistab mulle rahvad!
18:49 Sina, kes mind päästad mu vaenlaste käest, sa ülendad mu mulle vastuhakkajate üle ja vabastad mu vägivallameeste käest.
18:50 Sellepärast ma tahan, Issand, sind tänada rahvaste seas ja laulda kiitust su nimele.
18:51 Sina teed suureks oma kuninga võidud ning osutad heldust oma võitule, Taavetile ja tema soole igavesti!”
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible