Прiими́те наказа́нiе, да не когда́ прогнѣ́вается Госпо́дь, и поги́бнете от пути́ пра́веднаго, егда́ возгори́тся вско́рѣ я́рость Его́: блаже́ни вси́ надѣ́ющiися На́нь.

Еврейский

לָמָּה רָגְשׁוּ גוֹיִם; וּלְאֻמִּים, יֶהְגּוּ־רִיק׃

יִתְיַצְּבוּ מַלְכֵי־אֶרֶץ, וְרוֹזְנִים נוֹסְדוּ־יָחַד; עַל־יְהוָה וְעַל־מְשִׁיחוֹ׃

נְנַתְּקָה אֶת־מוֹסְרוֹתֵימוֹ; וְנַשְׁלִיכָה מִמֶּנּוּ עֲבֹתֵימוֹ׃

יוֹשֵׁב בַּשָּׁמַיִם יִשְׂחָק; אֲדֹנָי, יִלְעַג־לָמוֹ׃

אָז יְדַבֵּר אֵלֵימוֹ בְאַפּוֹ; וּבַחֲרוֹנוֹ יְבַהֲלֵמוֹ׃

וַאֲנִי נָסַכְתִּי מַלְכִּי; עַל־צִיּוֹן, הַר־קָדְשִׁי׃

אֲסַפְּרָה, אֶל חֹק יְהוָה, אָמַר אֵלַי בְּנִי אַתָּה; אֲנִי, הַיּוֹם יְלִדְתִּיךָ׃

שְׁאַל מִמֶּנִּי, וְאֶתְּנָה גוֹיִם נַחֲלָתֶךָ; וַאֲחֻזָּתְךָ, אַפְסֵי־אָרֶץ׃

תְּרֹעֵם בְּשֵׁבֶט בַּרְזֶל; כִּכְלִי יוֹצֵר תְּנַפְּצֵם׃

וְעַתָּה מְלָכִים הַשְׂכִּילוּ; הִוָּסְרוּ, שֹׁפְטֵי אָרֶץ׃

עִבְדוּ אֶת־יְהוָה בְּיִרְאָה; וְגִילוּ, בִּרְעָדָה׃

נַשְּׁקוּ־בַר פֶּן־יֶאֱנַף וְתֹאבְדוּ דֶרֶךְ, כִּי־יִבְעַר כִּמְעַט אַפּוֹ; אַשְׁרֵי, כָּל־חוֹסֵי בוֹ׃

Немецкий (GNB)

Was soll der Aufruhr unter den Völkern? Wozu schmieden sie vergebliche Pläne?

Die Herrscher der Erde lehnen sich auf,
die Machthaber verbünden sich gegen den HERRN
und den König, den er erwählt hat:

»Wir wollen nicht mehr ihre Knechte sein!
Auf, lasst uns die Fesseln zerreißen!«

Doch der Herr im Himmel lacht,
er spottet nur über sie.

Dann aber wird er zornig; er herrscht sie an,
stürzt sie in Angst und Schrecken:

»Ich habe meinen König eingesetzt!
Er regiert auf dem Zion,
meinem heiligen Berg.«

Ich gebe bekannt, was der HERR verfügt hat.
Er hat zu mir gesagt:
»Du bist mein Sohn,
heute habe ich dich dazu gemacht.

Fordere von mir alle Völker,
ich schenke sie dir;
die ganze Erde gebe ich dir zum Besitz.

Regiere sie mit eiserner Faust!
Wenn du willst, zerschlag sie wie Töpfe aus Ton!«

Darum nehmt Vernunft an, ihr Könige;
lasst euch warnen, ihr Mächtigen der Erde!

Unterwerft euch dem HERRN,
zittert vor ihm und jubelt ihm zu!

Huldigt seinem Sohn!
Sonst wird er unwillig
und es ist um euch geschehen;
denn sein Zorn ist schnell entflammt.
Wohl allen, die bei ihm Schutz suchen!

Таджикский

Языки

Чаро халқҳо ба шӯр меоянд, ва қабилаҳо беҳуда қасд мекунанд?

Подшоҳони замин бармехезанд, ва мирон бо ҳам машварат менамоянд бар зидди Парвардигор ва бар зидди Масеҳи Ӯ:

«Бандҳои онҳоро қатъ хоҳем кард, ва завлонаҳои онҳоро аз худ дур хоҳем андохт».

Он ки дар осмон нишастааст, механдад: Парвардигор онҳоро масхара менамояд.

Он гоҳ дар хашми Худ ба онҳо сухан меронад, ва бо ғазаби Худ онҳоро ба ҳарос меандозад:

«Валекин Ман подшоҳи Худро бар Сион, кӯҳи поки Худ, таъин кардаам».

Амри Парвардигорро баён мекунам. Ӯ ба Ман гуфт: «Ту Писари Ман ҳастӣ; Ман имрӯз Падари Ту шудаам.

Аз Ман талаб намо, ва қавмҳоро ба мероси Ту, ва канорҳои заминро ба ихтиёри соҳибии Ту хоҳам дод.

Онҳоро бо асои оҳанин шикаст хоҳӣ дод; мисли кӯзаи кулол пора-пора хоҳӣ кард».

Пас, эй подшоҳон, ба ақл оед; эй доварони замин, таълим гиред!

Парвардигорро бо тарс парастиш намоед, ва бо ларз шодӣ кунед.
Дар тарс ба Парвардигор хизмат кунед, ва бо ларз шодӣ кунед.

Писарро иззат кунед, ки мабодо ба ғазаб ояд, ва шумо дар роҳ нобуд шавед; зеро ки ғазаби Ӯ зуд аланга хоҳад гирифт. Хушо ҳамаи онҳое ки ба Ӯ умед мебанданд паноҳ мебаранд!