Скрыть
21:1
21:3
21:4
21:7
21:11
21:12
21:14
21:15
21:20
21:21
21:22
21:24
21:32
Псалом 39 
39:1
39:2
39:6
39:12
39:17
Псалом 40 
40:1
40:3
40:6
40:7
40:11
40:12
40:13
Псалом 68 
68:1
68:4
68:6
68:7
68:8
68:9
68:11
68:12
68:16
68:17
68:19
68:24
68:25
68:30
68:31
68:32
68:37
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, о заступле́нiи у́трен­немъ, псало́мъ Дави́ду.
Бо́же, Бо́же мо́й, вонми́ ми, вску́ю оста́вилъ мя́ еси́? Дале́че от­ спасе́нiя мо­его́ словеса́ грѣхопаде́нiй мо­и́хъ.
Бо́же мо́й, воз­зову́ во дни́, и не услы́шиши, и въ нощи́, и не въ безу́мiе мнѣ́.
Ты́ же во Святѣ́мъ живе́ши, хвало́ Изра́илева.
На Тя́ упова́ша отцы́ на́ши: упова́ша, и изба́вилъ еси́ я́:
къ Тебѣ́ воз­зва́ша, и спасо́шася: на Тя́ упова́ша, и не постыдѣ́шася.
А́зъ же е́смь че́рвь, а не человѣ́къ, поноше́нiе человѣ́ковъ и уничиже́нiе люді́й.
Вси́ ви́дящiи мя́ поруга́шамися, глаго́лаша устна́ми, покива́ша главо́ю:
упова́ на Го́спода, да изба́витъ его́, да спасе́тъ его́, я́ко хо́щетъ его́.
Я́ко Ты́ еси́ исто́ргiй мя́ изъ чре́ва, упова́нiе мое́ от­ сосцу́ ма́тере мо­ея́.
Къ Тебѣ́ при­­ве́рженъ е́смь от­ ложе́снъ, от­ чре́ва ма́тере мо­ея́ Бо́гъ мо́й еси́ Ты́.
Да не от­сту́пиши от­ мене́, я́ко ско́рбь бли́зъ, я́ко нѣ́сть помога́яй ми́.
Обыдо́ша мя́ телцы́ мно́зи, юнцы́ ту́чнiи одержа́ша мя́:
от­верзо́ша на мя́ уста́ своя́, я́ко ле́въ восхища́яй и рыка́яй.
Я́ко вода́ излiя́хся, и разсы́пашася вся́ ко́сти моя́: бы́сть се́рдце мое́ я́ко во́скъ та́яй посредѣ́ чре́ва мо­его́.
И́зсше я́ко скуде́ль крѣ́пость моя́, и язы́къ мо́й при­­льпе́ горта́ни мо­ему́, и въ пе́рсть сме́рти све́лъ мя́ еси́.
Я́ко обыдо́ша мя́ пси́ мно́зи, со́нмъ лука́выхъ одержа́ша мя́: ископа́ша ру́цѣ мо­и́ и но́зѣ мо­и́.
Исчето́ша вся́ ко́сти моя́: ті́и же смотри́ша и презрѣ́ша мя́.
Раздѣли́ша ри́зы моя́ себѣ́, и о оде́жди мо­е́й мета́ша жре́бiй.
Ты́ же, Го́споди, не удали́ по́мощь твою́ от­ мене́: на заступле́нiе мое́ вонми́.
Изба́ви от­ ору́жiя ду́шу мою́, и изъ руки́ пе́сiи единоро́дную мою́.
Спаси́ мя от­ у́стъ льво́выхъ, и от­ ро́гъ единоро́жь смире́нiе мое́.
Повѣ́мъ и́мя Твое́ бра́тiи мо­е́й, посредѣ́ це́ркве воспою́ Тя́.
Боя́щiися Го́спода, восхвали́те Его́, все́ сѣ́мя Иа́ковле, просла́вите Его́, да убо­и́т­ся же от­ Него́ все́ сѣ́мя Изра́илево:
я́ко не уничижи́, ниже́ негодова́ моли́твы ни́щаго, ниже́ от­врати́ лице́ Свое́ от­ мене́, и егда́ воз­зва́хъ къ Нему́, услы́ша мя́.
От Тебе́ похвала́ моя́, въ це́ркви вели́цѣй исповѣ́мся Тебѣ́: моли́твы моя́ воз­да́мъ предъ боя́щимися Его́.
Ядя́тъ убо́зiи, и насы́тят­ся, и восхва́лятъ Го́спода взыска́ющiи Его́: жива́ бу́дутъ сердца́ и́хъ въ вѣ́къ вѣ́ка.
Помяну́т­ся и обратя́т­ся ко Го́споду вси́ концы́ земли́, и покло́нят­ся предъ Ни́мъ вся́ оте́че­ст­вiя язы́къ:
я́ко Госпо́дне е́сть ца́р­ст­вiе, и То́й облада́етъ язы́ки.
Ядо́ша и поклони́шася вси́ ту́чнiи земли́: предъ Ни́мъ при­­паду́тъ вси́ низходя́щiи въ зе́млю: и душа́ моя́ тому́ живе́тъ.
И сѣ́мя мое́ порабо́таетъ Ему́: воз­вѣсти́тъ Го́сподеви ро́дъ гряду́щiй:
и воз­вѣстя́тъ пра́вду Его́ лю́демъ ро́ждшымся {роди́тися иму́щымъ}, я́же сотвори́ Госпо́дь.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Терпя́ потерпѣ́хъ Го́спода, и вня́тъ ми́ и услы́ша моли́тву мою́:
и воз­веде́ мя от­ ро́ва страсте́й и от­ бре́нiя ти́ны, и поста́ви на ка́мени но́зѣ мо­и́ и испра́ви стопы́ моя́:
и вложи́ во уста́ моя́ пѣ́снь но́ву, пѣ́нiе Бо́гу на́­шему. У́зрятъ мно́зи и убоя́т­ся, и упова́ютъ на Го́спода.
Блаже́нъ му́жъ, ему́же е́сть и́мя Госпо́дне упова́нiе его́, и не при­­зрѣ́ въ суеты́ и неистовле́нiя ло́жная.
Мно́га сотвори́лъ еси́ Ты́, Го́споди Бо́же мо́й, чудеса́ Твоя́, и помышле́ниемъ Тво­и́мъ нѣ́сть кто́ уподо́бит­ся Тебѣ́: воз­вѣсти́хъ и глаго́лахъ: умно́жишася па́че числа́.
Же́ртвы и при­­ноше́нiя не восхотѣ́лъ еси́, тѣ́ло же сверши́лъ ми́ еси́: всесожже́нiй и о грѣсѣ́ не взыска́лъ еси́.
Тогда́ рѣ́хъ: се́, прiиду́: въ глави́знѣ кни́жнѣ пи́сано е́сть о мнѣ́:
е́же сотвори́ти во́лю Твою́, Бо́же мо́й, восхотѣ́хъ, и зако́нъ Тво́й посредѣ́ чре́ва мо­его́.
Благовѣсти́хъ пра́вду въ це́ркви вели́цѣй, се́, устна́мъ мо­и́мъ не воз­браню́: Го́споди, Ты́ разумѣ́лъ еси́.
Пра́вду Твою́ не скры́хъ въ се́рдцы мо­е́мъ, и́стину Твою́ и спасе́нiе Твое́ рѣ́хъ, не скры́хъ ми́лость Твою́ и и́стину Твою́ от­ со́нма мно́га.
Ты́ же, Го́споди, не удали́ щедро́тъ Тво­и́хъ от­ мене́: ми́лость Твоя́ и и́стина Твоя́ вы́ну да засту́питѣ мя́.
Я́ко одержа́ша мя́ зла́я, и́мже нѣ́сть числа́: постиго́ша мя́ беззако́нiя моя́, и не воз­мого́хъ зрѣ́ти: умно́жишася па́че вла́съ главы́ мо­ея́, и се́рдце мое́ оста́ви мя́.
Благоволи́, Го́споди, изба́вити мя́: Го́споди, во е́же помощи́ ми, вонми́.
Да постыдя́т­ся и посра́мят­ся вку́пѣ и́щущiи ду́шу мою́, изъя́ти ю́: да воз­вратя́т­ся вспя́ть и постыдя́т­ся хотя́щiи ми́ зла́я.
Да прiи́мутъ а́бiе сту́дъ сво́й глаго́лющiи ми́: бла́гоже, бла́гоже.
Да воз­ра́дуют­ся и воз­веселя́т­ся о Тебѣ́ вси́ и́щущiи Тебе́, Го́споди, и да реку́тъ вы́ну, да воз­вели́чит­ся Госпо́дь, лю́бящiи спасе́нiе Твое́.
А́зъ же ни́щъ е́смь и убо́гъ, Госпо́дь попече́т­ся о мнѣ́: помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й еси́ ты́, Бо́же мо́й, не закосни́.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Блаже́нъ разумѣва́яй на ни́ща и убо́га, въ де́нь лю́тъ изба́витъ его́ Госпо́дь.
Госпо́дь да сохрани́тъ его́ и живи́тъ его́, и да ублажи́тъ его́ на земли́ и да не преда́стъ его́ въ ру́ки враго́въ его́.
Госпо́дь да помо́жетъ ему́ на одрѣ́ болѣ́зни его́: все́ ло́же его́ обрати́лъ еси́ въ болѣ́зни его́.
А́зъ рѣ́хъ: Го́споди, поми́луй мя́, изцѣли́ ду́шу мою́, я́ко согрѣши́хъ Ти́.
Врази́ мо­и́ рѣ́ша мнѣ́ зла́я: когда́ у́мретъ, и поги́бнетъ и́мя его́?
И вхожда́­ше ви́дѣти, всу́е глаго́лаше се́рдце его́: собра́ беззако́нiе себѣ́, исхожда́­ше во́нъ и глаго́лаше вку́пѣ.
На мя́ шепта́ху вси́ врази́ мо­и́, на мя́ помышля́ху зла́я мнѣ́.
Сло́во законопресту́пное воз­ложи́ша на мя́: еда́ спя́й не при­­ложи́тъ воскресну́ти?
И́бо человѣ́къ ми́ра мо­его́, на него́же упова́хъ, яды́й хлѣ́бы моя́, воз­вели́чи на мя́ запина́нiе.
Ты́ же, Го́споди, поми́луй мя́ и воз­ста́ви мя́, и воз­да́мъ и́мъ.
Въ се́мъ позна́хъ, я́ко восхотѣ́лъ мя́ еси́, я́ко не воз­ра́дует­ся вра́гъ мо́й о мнѣ́.
Мене́ же за незло́бiе прiя́лъ, и утверди́лъ мя́ еси́ предъ Тобо́ю въ вѣ́къ.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от­ вѣ́ка и до вѣ́ка: бу́ди, бу́ди.
Въ коне́цъ, о измѣ́ншихся {о иму́щихъ измѣни́тися}, псало́мъ Дави́ду.
Спаси́ мя, Бо́же, я́ко внидо́ша во́ды до души́ мо­ея́.
Углѣбо́хъ въ тимѣ́нiи глубины́, и нѣ́сть постоя́нiя: прiидо́хъ во глубины́ морскі́я, и бу́ря потопи́ мя.
Утруди́хся зовы́й, измолче́ горта́нь мо́й: исчезо́стѣ о́чи мо­и́, от­ е́же упова́ти ми́ на Бо́га мо­его́.
Умно́жишася па́че вла́съ главы́ мо­ея́ ненави́дящiи мя́ ту́не: укрѣпи́шася врази́ мо­и́, изгоня́щiи мя́ непра́ведно: я́же не восхища́хъ, тогда́ воз­дая́хъ.
Бо́же, Ты́ увѣ́дѣлъ еси́ безу́мiе мое́, и прегрѣше́нiя моя́ от­ Тебе́ не утаи́шася.
Да не постыдя́т­ся о мнѣ́ терпя́щiи Тебе́, Го́споди, Го́споди си́лъ: ниже́ да посра́мят­ся о мнѣ́ и́щущiи Тебе́, Бо́же Изра́илевъ.
Я́ко Тебе́ ра́ди претерпѣ́хъ поноше́нiе, покры́ срамота́ лице́ мое́.
Чу́ждь бы́хъ бра́тiи мо­е́й и стра́ненъ сыново́мъ ма́тере мо­ея́:
я́ко ре́вность до́му Тво­его́ снѣде́ мя, и поноше́нiя понося́щихъ Ти́ нападо́ша на мя́.
И покры́хъ посто́мъ ду́шу мою́, и бы́сть въ поноше́нiе мнѣ́:
и положи́хъ одѣя́нiе мое́ вре́тище, и бы́хъ и́мъ въ при́тчу.
О мнѣ́ глумля́хуся сѣдя́щiи во вратѣ́хъ, и о мнѣ́ поя́ху пiю́щiи вино́.
А́зъ же моли́твою мо­е́ю къ Тебѣ́, Бо́же: вре́мя благоволе́нiя, Бо́же: во мно́же­ст­вѣ ми́лости Тво­ея́ услы́ши мя́, во и́стинѣ спасе́нiя Тво­его́.
Спаси́ мя от­ бре́нiя, да не углѣ́бну: да изба́влюся от­ ненави́дящихъ мя́ и от­ глубо́кихъ во́дъ.
Да не потопи́тъ мене́ бу́ря водна́я, ниже́ да пожре́тъ мене́ глубина́, ниже́ сведе́тъ о мнѣ́ рове́н­никъ у́стъ сво­и́хъ.
Услы́ши мя́, Го́споди, я́ко бла́га ми́лость Твоя́: по мно́же­ст­ву щедро́тъ Тво­и́хъ при́зри на мя́.
Не от­врати́ лица́ Тво­его́ от­ о́трока Тво­его́, я́ко скорблю́: ско́ро услы́ши мя́.
Вонми́ души́ мо­е́й и изба́ви ю́: вра́гъ мо­и́хъ ра́ди изба́ви мя́.
Ты́ бо вѣ́си поноше́нiе мое́, и сту́дъ мо́й, и срамоту́ мою́: предъ Тобо́ю вси́ оскорбля́ющiи мя́.
Поноше́нiе ча́яше душа́ моя́ и стра́сть: и жда́хъ соскорбя́щаго, и не бѣ́, и утѣша́ющихъ, и не обрѣто́хъ.
И да́ша въ снѣ́дь мою́ же́лчь, и въ жа́жду мою́ напо­и́ша мя́ о́цта.
Да бу́детъ трапе́за и́хъ предъ ни́ми въ сѣ́ть и въ воз­дая́нiе и въ собла́знъ.
Да помрача́т­ся о́чи и́хъ, е́же не ви́дѣти, и хребе́тъ и́хъ вы́ну сляцы́.
Пролі́й на ня́ гнѣ́въ Тво́й, и я́рость гнѣ́ва Тво­его́ да пости́гнетъ и́хъ.
Да бу́детъ дво́ръ и́хъ пу́стъ, и въ жили́щихъ и́хъ да не бу́детъ живы́й.
Зане́ его́же Ты́ порази́лъ еси́, ті́и погна́ша, и къ болѣ́зни я́звъ мо­и́хъ при­­ложи́ша.
Приложи́ беззако́нiе къ беззако́нiю и́хъ, и да не вни́дутъ въ пра́вду Твою́.
Да потребя́т­ся от­ кни́ги живы́хъ, и съ пра́ведными да не напи́шут­ся.
Ни́щъ и боля́й е́смь а́зъ: спасе́нiе Твое́, Бо́же, да прiи́метъ мя́.
Восхвалю́ и́мя Бо́га мо­его́ съ пѣ́снiю, воз­вели́чу Его́ во хвале́нiи:
и уго́дно бу́детъ Бо́гу па́че телца́ ю́на, ро́ги износя́ща и па́знокти.
Да у́зрятъ ни́щiи и воз­веселя́т­ся: взыщи́те Бо́га, и жива́ бу́детъ душа́ ва́ша.
Я́ко услы́ша убо́гiя Госпо́дь, и окова́н­ныя Своя́ не уничижи́.
Да восхва́лятъ Его́ небеса́ и земля́, мо́ре и вся́ живу́щая въ не́мъ.
Я́ко Бо́гъ спасе́тъ Сiо́на, и сози́ждут­ся гра́ди Иуде́йстiи, и вселя́т­ся та́мо и наслѣ́дятъ и́:
и сѣ́мя рабо́въ Тво­и́хъ удержи́тъ и́, и лю́бящiи и́мя Твое́ вселя́т­ся въ не́мъ.
Синодальный
2 Боже мой, для чего Ты оставил меня? 4 Буду взывать к Тебе, 7 хотя я в презрении у народа. 11 Моя надежда только на Бога. 24 Пусть восхвалят Его все ищущие Его!
Начальнику хора. При появлении зари. Псалом Давида.
Боже мой! Боже мой! [внемли мне] для чего Ты оставил меня? Далеки от спасения моего слова вопля моего.
Боже мой! я вопию днем, – и Ты не внемлешь мне, ночью, – и нет мне успокоения.
Но Ты, Святый, живешь среди славословий Израиля.
На Тебя уповали отцы наши; уповали, и Ты избавлял их;
к Тебе взывали они, и были спасаемы; на Тебя уповали, и не оставались в стыде.
Я же червь, а не человек, поношение у людей и презрение в народе.
Все, видящие меня, ругаются надо мною, говорят устами, кивая головою:
«он уповал на Господа; пусть избавит его, пусть спасет, если он угоден Ему».
Но Ты извел меня из чрева, вложил в меня упование у грудей матери моей.
На Тебя оставлен я от утробы; от чрева матери моей Ты – Бог мой.
Не удаляйся от меня, ибо скорбь близка, а помощника нет.
Множество тельцов обступили меня; тучные Васанские окружили меня,
раскрыли на меня пасть свою, как лев, алчущий добычи и рыкающий.
Я пролился, как вода; все кости мои рассыпались; сердце мое сделалось, как воск, растаяло посреди внутренности моей.
Сила моя иссохла, как черепок; язык мой прильпнул к гортани моей, и Ты свел меня к персти смертной.
Ибо псы окружили меня, скопище злых обступило меня, пронзили руки мои и ноги мои.
Можно было бы перечесть все кости мои; а они смотрят и делают из меня зрелище;
делят ризы мои между собою и об одежде моей бросают жребий.
Но Ты, Господи, не удаляйся от меня; сила моя! поспеши на помощь мне;
избавь от меча душу мою и от псов одинокую мою;
спаси меня от пасти льва и от рогов единорогов, услышав, избавь меня.
Буду возвещать имя Твое братьям моим, посреди собрания восхвалять Тебя.
Боящиеся Господа! восхвалите Его. Все семя Иакова! прославь Его. Да благоговеет пред Ним все семя Израиля,
ибо Он не презрел и не пренебрег скорби страждущего, не скрыл от него лица Своего, но услышал его, когда сей воззвал к Нему.
О Тебе хвала моя в собрании великом; воздам обеты мои пред боящимися Его.
Да едят бедные и насыщаются; да восхвалят Господа ищущие Его; да живут сердца ваши во веки!
Вспомнят, и обратятся к Господу все концы земли, и поклонятся пред Тобою все племена язычников,
ибо Господне есть царство, и Он – Владыка над народами.
Будут есть и поклоняться все тучные земли; преклонятся пред Ним все нисходящие в персть и не могущие сохранить жизни своей.
Потомство [мое] будет служить Ему, и будет называться Господним вовек:
придут и будут возвещать правду Его людям, которые родятся, что́ сотворил Господь.
2 Воспоминание об испытанных опасностях, от которых избавил Господь. 10 Откровение, бывшее Давиду от Бога, и 12 молитва об избавлении от вновь переживаемых бедствий.
Начальнику хора. Псалом Давида
Твердо уповал я на Господа, и Он приклонился ко мне и услышал вопль мой;
извлек меня из страшного рва, из тинистого болота, и поставил на камне ноги мои и утвердил стопы мои;
и вложил в уста мои новую песнь – хвалу Богу нашему. Увидят многие и убоятся и будут уповать на Господа.
Блажен человек, который на Господа возлагает надежду свою и не обращается к гордым и к уклоняющимся ко лжи.
Много соделал Ты, Господи, Боже мой: о чудесах и помышлениях Твоих о нас – кто уподобится Тебе! – хотел бы я проповедовать и говорить, но они превышают число.
Жертвы и приношения Ты не восхотел; Ты открыл мне уши*; всесожжения и жертвы за грех Ты не потребовал. //*По переводу 70-ти: уготовил мне тело.
Тогда я сказал: вот, иду; в свитке книжном написано о мне:
я желаю исполнить волю Твою, Боже мой, и закон Твой у меня в сердце.
Я возвещал правду Твою в собрании великом; я не возбранял устам моим: Ты, Господи, знаешь.
Правды Твоей не скрывал в сердце моем, возвещал верность Твою и спасение Твое, не утаивал милости Твоей и истины Твоей пред собранием великим.
Не удерживай, Господи, щедрот Твоих от меня; милость Твоя и истина Твоя да охраняют меня непрестанно,
ибо окружили меня беды неисчислимые; постигли меня беззакония мои, так что видеть не могу: их более, нежели волос на голове моей; сердце мое оставило меня.
Благоволи, Господи, избавить меня; Господи! поспеши на помощь мне.
Да постыдятся и посрамятся все, ищущие погибели душе моей! Да будут обращены назад и преданы посмеянию желающие мне зла!
Да смятутся от посрамления своего говорящие мне: «хорошо! хорошо!»
Да радуются и веселятся Тобою все ищущие Тебя, и любящие спасение Твое да говорят непрестанно: «велик Господь!»
Я же беден и нищ, но Господь печется о мне. Ты – помощь моя и избавитель мой, Боже мой! не замедли.
2 Да укрепит Господь того, кто помнит и заботится о нищем и убогом. 5 Оставленный во время болезни я молился к Господу о помиловании. Враги много злорадствовали надо мною; меня покинул даже мой друг. 11 Исцели меня, Господи, не дай врагу восторжествовать надо мною, поставь меня навеки пред Собою.
Начальнику хора. Псалом Давида
Блажен, кто помышляет о бедном [и нищем]! В день бедствия избавит его Господь.
Господь сохранит его и сбережет ему жизнь; блажен будет он на земле. И Ты не отдашь его на волю врагов его.
Господь укрепит его на одре болезни его. Ты изменишь все ложе его в болезни его.
Я сказал: Господи! помилуй меня, исцели душу мою, ибо согрешил я пред Тобою.
Враги мои говорят обо мне злое: «когда он умрет и погибнет имя его?»
И если приходит кто видеть меня, говорит ложь; сердце его слагает в себе неправду, и он, выйдя вон, толкует.
Все ненавидящие меня шепчут между собою против меня, замышляют на меня зло:
«слово велиала пришло на него; он слег; не встать ему более».
Даже человек мирный со мною, на которого я полагался, который ел хлеб мой, поднял на меня пяту.
Ты же, Господи, помилуй меня и восставь меня, и я воздам им.
Из того узнаю, что Ты благоволишь ко мне, если враг мой не восторжествует надо мною,
а меня сохранишь в целости моей и поставишь пред лицем Твоим на веки.
Благословен Господь Бог Израилев от века и до века! Аминь, аминь!
2 Спаси меня, Боже, от бедствий. 4 Я истомился от ожидания помощи, а враги усилились. 6 Помоги мне и ободри всех, Тебя ищущих. 8 Ради Тебя я несу поношение. 14 Окажи мне помощь, извлеки из глубоких вод бедствий. Услышь меня, так как Ты видишь мои страдания: меня кормят желчью и поят уксусом. 23 Да погибнут враги от Твоего гнева за их жестокость ко мне. 30 Я буду славить Тебя и все страждущие возрадуются.
Начальнику хора. На Шошанниме. Псалом Давида
Спаси меня, Боже, ибо воды дошли до души [моей].
Я погряз в глубоком болоте, и не на чем стать; вошел во глубину вод, и быстрое течение их увлекает меня.
Я изнемог от вопля, засохла гортань моя, истомились глаза мои от ожидания Бога [моего].
Ненавидящих меня без вины больше, нежели волос на голове моей; враги мои, преследующие меня несправедливо, усилились; чего я не отнимал, то должен отдать.
Боже! Ты знаешь безумие мое, и грехи мои не сокрыты от Тебя.
Да не постыдятся во мне все, надеющиеся на Тебя, Господи, Боже сил. Да не посрамятся во мне ищущие Тебя, Боже Израилев,
ибо ради Тебя несу я поношение, и бесчестием покрывают лице мое.
Чужим стал я для братьев моих и посторонним для сынов матери моей,
ибо ревность по доме Твоем снедает меня, и злословия злословящих Тебя падают на меня;
и пла́чу, постясь душею моею, и это ставят в поношение мне;
и возлагаю на себя вместо одежды вретище, – и делаюсь для них притчею;
о мне толкуют сидящие у ворот, и поют в песнях пьющие вино.
А я с молитвою моею к Тебе, Господи; во время благоугодное, Боже, по великой благости Твоей услышь меня в истине спасения Твоего;
извлеки меня из тины, чтобы не погрязнуть мне; да избавлюсь от ненавидящих меня и от глубоких вод;
да не увлечет меня стремление вод, да не поглотит меня пучина, да не затворит надо мною пропасть зева своего.
Услышь меня, Господи, ибо блага милость Твоя; по множеству щедрот Твоих призри на меня;
не скрывай лица Твоего от раба Твоего, ибо я скорблю; скоро услышь меня;
приблизься к душе моей, избавь ее; ради врагов моих спаси меня.
Ты знаешь поношение мое, стыд мой и посрамление мое: враги мои все пред Тобою.
Поношение сокрушило сердце мое, и я изнемог, ждал сострадания, но нет его, – утешителей, но не нахожу.
И дали мне в пищу желчь, и в жажде моей напоили меня уксусом.
Да будет трапеза их сетью им, и мирное пиршество их – западнею;
да помрачатся глаза их, чтоб им не видеть, и чресла их расслабь навсегда;
излей на них ярость Твою, и пламень гнева Твоего да обымет их;
жилище их да будет пусто, и в шатрах их да не будет живущих,
ибо, кого Ты поразил, они еще преследуют, и страдания уязвленных Тобою умножают.
Приложи беззаконие к беззаконию их, и да не войдут они в правду Твою;
да изгладятся они из книги живых и с праведниками да не напишутся.
А я беден и страдаю; помощь Твоя, Боже, да восставит меня.
Я буду славить имя Бога [моего] в песни, буду превозносить Его в славословии,
и будет это благоугоднее Господу, нежели вол, нежели телец с рогами и с копытами.
Увидят это страждущие и возрадуются. И оживет сердце ваше, ищущие Бога,
ибо Господь внемлет нищим и не пренебрегает узников Своих.
Да восхвалят Его небеса и земля, моря и все движущееся в них;
ибо спасет Бог Сион, создаст города Иудины, и поселятся там и наследуют его,
и потомство рабов Его утвердится в нем, и любящие имя Его будут поселяться на нем.
22:1 Al maestro del coro. Su "Cerva dell'aurora". Salmo. Di Davide.
22:2 Dio mio, Dio mio, perché mi hai abbandonato? Lontane dalla mia salvezza le parole del mio grido!
22:3 Mio Dio, grido di giorno e non rispondi; di notte, e non c'è tregua per me.
22:4 Eppure tu sei il Santo, tu siedi in trono fra le lodi d'Israele.
22:5 In te confidarono i nostri padri, confidarono e tu li liberasti;
22:6 a te gridarono e furono salvati, in te confidarono e non rimasero delusi.
22:7 Ma io sono un verme e non un uomo, rifiuto degli uomini, disprezzato dalla gente.
22:8 Si fanno beffe di me quelli che mi vedono, storcono le labbra, scuotono il capo:
22:9 "Si rivolga al Signore; lui lo liberi, lo porti in salvo, se davvero lo ama!".
22:10 Sei proprio tu che mi hai tratto dal grembo, mi hai affidato al seno di mia madre.
22:11 Al mio nascere, a te fui consegnato; dal grembo di mia madre sei tu il mio Dio.
22:12 Non stare lontano da me, perché l'angoscia è vicina e non c'è chi mi aiuti.
22:13 Mi circondano tori numerosi, mi accerchiano grossi tori di Basan.
22:14 Spalancano contro di me le loro fauci: un leone che sbrana e ruggisce.
22:15 Io sono come acqua versata, sono slogate tutte le mie ossa. Il mio cuore è come cera, si scioglie in mezzo alle mie viscere.
22:16 Arido come un coccio è il mio vigore, la mia lingua si è incollata al palato, mi deponi su polvere di morte.
22:17 Un branco di cani mi circonda, mi accerchia una banda di malfattori; hanno scavato le mie mani e i miei piedi.
22:18 Posso contare tutte le mie ossa. Essi stanno a guardare e mi osservano:
22:19 si dividono le mie vesti, sulla mia tunica gettano la sorte.
22:20 Ma tu, Signore, non stare lontano, mia forza, vieni presto in mio aiuto.
22:21 Libera dalla spada la mia vita, dalle zampe del cane l'unico mio bene.
22:22 Salvami dalle fauci del leone e dalle corna dei bufali.
Tu mi hai risposto!
22:23 Annuncerò il tuo nome ai miei fratelli, ti loderò in mezzo all'assemblea.
22:24 Lodate il Signore, voi suoi fedeli, gli dia gloria tutta la discendenza di Giacobbe, lo tema tutta la discendenza d'Israele;
22:25 perché egli non ha disprezzato né disdegnato l'afflizione del povero, il proprio volto non gli ha nascosto ma ha ascoltato il suo grido di aiuto.
22:26 Da te la mia lode nella grande assemblea; scioglierò i miei voti davanti ai suoi fedeli.
22:27 I poveri mangeranno e saranno saziati, loderanno il Signore quanti lo cercano; il vostro cuore viva per sempre!
22:28 Ricorderanno e torneranno al Signore tutti i confini della terra; davanti a te si prostreranno tutte le famiglie dei popoli.
22:29 Perché del Signore è il regno: è lui che domina sui popoli!
22:30 A lui solo si prostreranno quanti dormono sotto terra, davanti a lui si curveranno quanti discendono nella polvere; ma io vivrò per lui,
22:31 lo servirà la mia discendenza. Si parlerà del Signore alla generazione che viene;
22:32 annunceranno la sua giustizia; al popolo che nascerà diranno: "Ecco l'opera del Signore!".
40:1 Al maestro del coro. Di Davide. Salmo.
40:2 Ho sperato, ho sperato nel Signore, ed egli su di me si è chinato, ha dato ascolto al mio grido.
40:3 Mi ha tratto da un pozzo di acque tumultuose, dal fango della palude; ha stabilito i miei piedi sulla roccia, ha reso sicuri i miei passi.
40:4 Mi ha messo sulla bocca un canto nuovo, una lode al nostro Dio. Molti vedranno e avranno timore e confideranno nel Signore.
40:5 Beato l'uomo che ha posto la sua fiducia nel Signore e non si volge verso chi segue gli idoli né verso chi segue la menzogna.
40:6 Quante meraviglie hai fatto, tu, Signore, mio Dio, quanti progetti in nostro favore: nessuno a te si può paragonare! Se li voglio annunciare e proclamare, sono troppi per essere contati.
40:7 Sacrificio e offerta non gradisci, gli orecchi mi hai aperto, non hai chiesto olocausto né sacrificio per il peccato.
40:8 Allora ho detto: "Ecco, io vengo. Nel rotolo del libro su di me è scritto
40:9 di fare la tua volontà:
mio Dio, questo io desidero; la tua legge è nel mio intimo".
40:10 Ho annunciato la tua giustizia nella grande assemblea; vedi: non tengo chiuse le labbra, Signore, tu lo sai.
40:11 Non ho nascosto la tua giustizia dentro il mio cuore, la tua verità e la tua salvezza ho proclamato. Non ho celato il tuo amore e la tua fedeltà alla grande assemblea.
40:12 Non rifiutarmi, Signore, la tua misericordia; il tuo amore e la tua fedeltà mi proteggano sempre,
40:13 perché mi circondano mali senza numero, le mie colpe mi opprimono e non riesco più a vedere: sono più dei capelli del mio capo, il mio cuore viene meno.
40:14 Dégnati, Signore, di liberarmi; Signore, vieni presto in mio aiuto.
40:15 Siano svergognati e confusi quanti cercano di togliermi la vita. Retrocedano, coperti d'infamia, quanti godono della mia rovina.
40:16 Se ne tornino indietro pieni di vergogna quelli che mi dicono: "Ti sta bene!".
40:17 Esultino e gioiscano in te quelli che ti cercano; dicano sempre: "Il Signore è grande!" quelli che amano la tua salvezza.
40:18 Ma io sono povero e bisognoso: di me ha cura il Signore. Tu sei mio aiuto e mio liberatore: mio Dio, non tardare.
41:1 Al maestro del coro. Salmo. Di Davide.
41:2 Beato l'uomo che ha cura del debole: nel giorno della sventura il Signore lo libera.
41:3 Il Signore veglierà su di lui, lo farà vivere beato sulla terra, non lo abbandonerà in preda ai nemici.
41:4 Il Signore lo sosterrà sul letto del dolore; tu lo assisti quando giace ammalato.
41:5 Io ho detto: "Pietà di me, Signore, guariscimi: contro di te ho peccato".
41:6 I miei nemici mi augurano il male: "Quando morirà e perirà il suo nome?".
41:7 Chi viene a visitarmi dice il falso, il suo cuore cova cattiveria e, uscito fuori, sparla.
41:8 Tutti insieme, quelli che mi odiano contro di me tramano malefìci, hanno per me pensieri maligni:
41:9 "Lo ha colpito una malattia infernale; dal letto dove è steso non potrà più rialzarsi".
41:10 Anche l'amico in cui confidavo, che con me divideva il pane, contro di me alza il suo piede.
41:11 Ma tu, Signore, abbi pietà, rialzami, che io li possa ripagare.
41:12 Da questo saprò che tu mi vuoi bene: se non trionfa su di me il mio nemico.
41:13 Per la mia integrità tu mi sostieni e mi fai stare alla tua presenza per sempre.
41:14 Sia benedetto il Signore, Dio d'Israele, da sempre e per sempre. Amen, amen.
69:1 Al maestro del coro. Su "I gigli". Di Davide.
69:2 Salvami, o Dio: l'acqua mi giunge alla gola.
69:3 Affondo in un abisso di fango, non ho nessun sostegno; sono caduto in acque profonde e la corrente mi travolge.
69:4 Sono sfinito dal gridare, la mia gola è riarsa; i miei occhi si consumano nell'attesa del mio Dio.
69:5 Sono più numerosi dei capelli del mio capo quelli che mi odiano senza ragione. Sono potenti quelli che mi vogliono distruggere, i miei nemici bugiardi: quanto non ho rubato, dovrei forse restituirlo?
69:6 Dio, tu conosci la mia stoltezza e i miei errori non ti sono nascosti.
69:7 Chi spera in te, per colpa mia non sia confuso, Signore, Dio degli eserciti; per causa mia non si vergogni chi ti cerca, Dio d'Israele.
69:8 Per te io sopporto l'insulto e la vergogna mi copre la faccia;
69:9 sono diventato un estraneo ai miei fratelli, uno straniero per i figli di mia madre.
69:10 Perché mi divora lo zelo per la tua casa, gli insulti di chi ti insulta ricadono su di me.
69:11 Piangevo su di me nel digiuno, ma sono stato insultato.
69:12 Ho indossato come vestito un sacco e sono diventato per loro oggetto di scherno.
69:13 Sparlavano di me quanti sedevano alla porta, gli ubriachi mi deridevano.
69:14 Ma io rivolgo a te la mia preghiera, Signore, nel tempo della benevolenza. O Dio, nella tua grande bontà, rispondimi, nella fedeltà della tua salvezza.
69:15 Liberami dal fango, perché io non affondi, che io sia liberato dai miei nemici e dalle acque profonde.
69:16 Non mi travolga la corrente, l'abisso non mi sommerga, la fossa non chiuda su di me la sua bocca.
69:17 Rispondimi, Signore, perché buono è il tuo amore; volgiti a me nella tua grande tenerezza.
69:18 Non nascondere il volto al tuo servo; sono nell'angoscia: presto, rispondimi!
69:19 Avvicìnati a me, riscattami, liberami a causa dei miei nemici.
69:20 Tu sai quanto sono stato insultato: quanto disonore, quanta vergogna! Sono tutti davanti a te i miei avversari.
69:21 L'insulto ha spezzato il mio cuore e mi sento venir meno. Mi aspettavo compassione, ma invano, consolatori, ma non ne ho trovati.
69:22 Mi hanno messo veleno nel cibo e quando avevo sete mi hanno dato aceto.
69:23 La loro tavola sia per loro una trappola, un'insidia i loro banchetti.
69:24 Si offuschino i loro occhi e più non vedano: sfibra i loro fianchi per sempre.
69:25 Riversa su di loro il tuo sdegno, li raggiunga la tua ira ardente.
69:26 Il loro accampamento sia desolato, senza abitanti la loro tenda;
69:27 perché inseguono colui che hai percosso, aggiungono dolore a chi tu hai ferito.
69:28 Aggiungi per loro colpa su colpa e non possano appellarsi alla tua giustizia.
69:29 Dal libro dei viventi siano cancellati e non siano iscritti tra i giusti.
69:30 Io sono povero e sofferente: la tua salvezza, Dio, mi ponga al sicuro.
69:31 Loderò il nome di Dio con un canto, lo magnificherò con un ringraziamento,
69:32 che per il Signore è meglio di un toro, di un torello con corna e zoccoli.
69:33 Vedano i poveri e si rallegrino; voi che cercate Dio, fatevi coraggio,
69:34 perché il Signore ascolta i miseri e non disprezza i suoi che sono prigionieri.
69:35 A lui cantino lode i cieli e la terra, i mari e quanto brulica in essi.
69:36 Perché Dio salverà Sion, ricostruirà le città di Giuda: vi abiteranno e ne riavranno il possesso.
69:37 La stirpe dei suoi servi ne sarà erede e chi ama il suo nome vi porrà dimora.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible