|
Псало́мъ Дави́ду.
Госпо́дь пасе́тъ мя́, и ничто́же мя́ лиши́тъ.
На мѣ́сте зла́чнѣ, та́мо всели́ мя, на водѣ́ поко́йнѣ воспита́ мя.
Ду́шу мою́ обрати́, наста́ви мя́ на стези́ пра́вды, и́мене ра́ди своего́.
А́ще бо и пойду́ посредѣ́ сѣ́ни сме́ртныя, не убою́ся зла́, я́ко ты́ со мно́ю еси́: же́злъ тво́й и па́лица твоя́, та́ мя́ утѣ́шиста.
Угото́валъ еси́ предо мно́ю трапе́зу сопроти́въ стужа́ющымъ мнѣ́: ума́стилъ еси́ еле́омъ главу́ мою́, и ча́ша твоя́ упоява́ющи мя́, я́ко держа́вна.
И ми́лость твоя́ пожене́тъ мя́ вся́ дни́ живота́ моего́, и е́же всели́тимися въ до́мъ Госпо́день въ долготу́ дні́й.
Псало́мъ Дави́ду.
Госпо́дь пасе́тъ мя́, и ничто́же мя́ лиши́тъ.
На мѣ́сте зла́чнѣ, та́мо всели́ мя, на водѣ́ поко́йнѣ воспита́ мя.
Ду́шу мою́ обрати́, наста́ви мя́ на стези́ пра́вды, и́мене ра́ди своего́.
А́ще бо и пойду́ посредѣ́ сѣ́ни сме́ртныя, не убою́ся зла́, я́ко ты́ со мно́ю еси́: же́злъ тво́й и па́лица твоя́, та́ мя́ утѣ́шиста.
Угото́валъ еси́ предо мно́ю трапе́зу сопроти́въ стужа́ющымъ мнѣ́: ума́стилъ еси́ еле́омъ главу́ мою́, и ча́ша твоя́ упоява́ющи мя́, я́ко держа́вна.
И ми́лость твоя́ пожене́тъ мя́ вся́ дни́ живота́ моего́, и е́же всели́тимися въ до́мъ Госпо́день въ долготу́ дні́й.
|
Господь – Пастырь мой; я ни в чем не буду нуждаться:
Он покоит меня на злачных пажитях и водит меня к водам тихим,
подкрепляет душу мою, направляет меня на стези правды ради имени Своего.
Если я пойду и долиною смертной тени, не убоюсь зла, потому что Ты со мной; Твой жезл и Твой посох – они успокаивают меня.
Ты приготовил предо мною трапезу в виду врагов моих; умастил елеем голову мою; чаша моя преисполнена.
Так, благость и милость [Твоя] да сопровождают меня во все дни жизни моей, и я пребуду в доме Господнем многие дни.
|
Псалом Давидов. Господь – мой Пастырь, и нет мне нужды:
на пажитях щедрых пасет Он меня, к водопоям покоя ведет Он меня,
обновляет душу мою, пути правды открывает Он мне, – ради имени Своего.
Если в низине, где смерти тень, ляжет мой путь, не убоюся зла! Ты – со мною, жезл Твой и посох Твой защитят меня.
Ты устроил мне пир у гонителей моих на виду, умастил елеем главу мою, и полна чаша моя.
Так! благость и милость провожают меня во все дни жизни моей, и несчетные дни мне пребывать в Господнем дому!
|
Magistro chori. Ad modum cantici» Cerva diluculo». PSALMUS. David.
Deus, Deus meus, quare me dereliquisti? Longe a salute mea verba rugitus mei.
Deus meus, clamo per diem, et non exaudis, et nocte, et non est requies mihi.
Tu autem sanctus es, qui habitas in laudibus Israel.
In te speraverunt patres nostri, speraverunt, et liberasti eos;
ad te clamaverunt et salvi facti sunt, in te speraverunt et non sunt confusi.
Ego autem sum vermis et non homo, opprobrium hominum et abiectio plebis.
Omnes videntes me deriserunt me; torquentes labia moverunt caput:
«Speravit in Domino: eripiat eum, salvum faciat eum, quoniam vult eum».
Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ad ubera matris meae.
In te proiectus sum ex utero, de ventre matris meae Deus meus es tu.
Ne longe fias a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adiuvet.
Circumdederunt me vituli multi, tauri Basan obsederunt me.
Aperuerunt super me os suum sicut leo rapiens et rugiens.
Sicut aqua effusus sum, et dissoluta sunt omnia ossa mea. Factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.
Aruit tamquam testa palatum meum, et lingua mea adhaesit faucibus meis, et in pulverem mortis deduxisti me.
Quoniam circumdederunt me canes multi, concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos,
et dinumeravi omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me;
diviserunt sibi vestimenta mea et super vestem meam miserunt sortem.
Tu autem, Domine, ne elongaveris; fortitudo mea, ad adiuvandum me festina.
Erue a framea animam meam et de manu canis unicam meam.
Salva me ex ore leonis et a cornibus unicornium humilitatem meam.
Narrabo nomen tuum fratribus meis, in medio ecclesiae laudabo te.
Qui timetis Dominum, laudate eum; universum semen Iacob, glorificate eum. Metuat eum omne semen Israel,
quoniam non sprevit neque despexit afflictionem pauperis nec avertit faciem suam ab eo et, cum clamaret ad eum, exaudivit.
Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum.
Edent pauperes et saturabuntur; et laudabunt Dominum, qui requirunt eum: «Vivant corda eorum in saeculum saeculi!».
Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terrae, et adorabunt in conspectu eius universae familiae gentium.
Quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium.
Ipsum solum adorabunt omnes, qui dormiunt in terra; in conspectu eius procident omnes, qui descendunt in pulverem. Anima autem mea illi vivet,
et semen meum serviet ipsi. Narrabitur de Domino generationi venturae;
et annuntiabunt iustitiam eius populo, qui nascetur: «Haec fecit Dominus!».
|