^25:7 Ne te souviens pas des fautes de ma jeunesse ni de mes transgressions; Souviens-toi de moi selon ta miséricorde, A cause de ta bonté, ô Éternel!

^25:8 L'Éternel est bon et droit: C'est pourquoi il montre aux pécheurs la voie.

^25:9 Il conduit les humbles dans la justice, Il enseigne aux humbles sa voie.

^25:10 Tous les sentiers de l'Éternel sont miséricorde et fidélité, Pour ceux qui gardent son alliance et ses commandements.

^25:11 C'est à cause de ton nom, ô Éternel! Que tu pardonneras mon iniquité, car elle est grande.

^25:12 Quel est l'homme qui craint l'Éternel? L'Éternel lui montre la voie qu'il doit choisir.

^25:13 Son âme reposera dans le bonheur, Et sa postérité possédera le pays.

^25:14 L'amitié de l'Éternel est pour ceux qui le craignent, Et son alliance leur donne instruction.

^25:15 Je tourne constamment les yeux vers l'Éternel, Car il fera sortir mes pieds du filet.

^25:16 Regarde-moi et aie pitié de moi, Car je suis abandonné et malheureux.

^25:17 Les angoisses de mon coeur augmentent; Tire-moi de ma détresse.

^25:18 Vois ma misère et ma peine, Et pardonne tous mes péchés.

^25:19 Vois combien mes ennemis sont nombreux, Et de quelle haine violente ils me poursuivent.

^25:20 Garde mon âme et sauve-moi! Que je ne sois pas confus, Quand je cherche auprès de toi mon refuge!

^25:21 Que l'innocence et la droiture me protègent, Quand je mets en toi mon espérance!

^25:22 O Dieu! délivre Israël De toutes ses détresses!

Латинский (Nova Vulgata)

^25:1 David. ALEPH. Ad te, Domine, levavi animam meam,

^25:2 BETH. Deus meus, in te confido; non erubescam. Neque exsultent super me inimici mei,

^25:3 GHIMEL. etenim universi, qui sustinent te, non confundentur. Confundantur infideliter agentes propter vanitatem.

^25:4 DALETH. Vias tuas, Domine, demonstra mihi et semitas tuas edoce me.

^25:5 HE. Dirige me in veritate tua et doce me, quia tu es Deus salutis meae, VAU. et te sustinui tota die.

^25:6 ZAIN. Reminiscere miserationum tuarum, Domine, et misericordiarum tuarum, quoniam a saeculo sunt.

^25:7 HETH. Peccata iuventutis meae et delicta mea ne memineris; secundum misericordiam tuam memento mei tu, propter bonitatem tuam, Domine.

^25:8 TETH. Dulcis et rectus Dominus, propter hoc peccatores viam docebit;

^25:9 IOD. diriget mansuetos in iudicio, docebit mites vias suas.

^25:10 CAPH. Universae viae Domini misericordia et veritas custodientibus testamentum eius et testimonia eius.

^25:11 LAMED. Propter nomen tuum, Domine, propitiaberis peccato meo: multum est enim.

^25:12 MEM. Quis est homo, qui timet Dominum? Docebit eum viam, quam eligat.

^25:13 NUN. Anima eius in bonis demorabitur, et semen eius hereditabit terram.

^25:14 SAMECH. Familiariter aget Dominus cum timentibus eum, ut testamentum suum manifestet illis.

^25:15 AIN. Oculi mei semper ad Dominum, quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos.

^25:16 PHE. Respice in me et miserere mei, quia unicus et pauper sum ego.

^25:17 SADE. Dilata angustias cordis mei et de necessitatibus meis erue me.

^25:18 Vide humilitatem meam et laborem meum et dimitte universa delicta mea.

^25:19 RES. Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt et odio crudeli oderunt me.

^25:20 SIN. Custodi animam meam et erue me; non erubescam, quoniam speravi in te.

^25:21 TAU. Innocentia et aequitas custodiant me, quia sustinui te.

^25:22 PHE. Libera, Deus, Israel ex omnibus tribulationibus suis.

Таджикский

Языки

Таронаи Довуд. Сӯи Ту, эй Парвардигор, ҷонамро баланд мекунам.

Эй Худои ман! Ба Ту таваккал кардаам, хиҷил шарманда нахоҳам шуд, душманонам бар ман тантана нахоҳанд кард;

Ҳамаи умедворони Ту низ шарманда хиҷил нахоҳанд шуд; онҳое ки бесабаб хиёнат мекунанд, хиҷил хоҳанд шуд.

Роҳҳои Худро, эй Парвардигор, ба ман маълум намо, роҳҳои Худро ба ман таълим деҳ.

Ба ростии Худ маро раҳнамоӣ бикун ҳидоят намо, ва маро таълим деҳ, зеро ки Ту Худои наҷоти ман ҳастӣ; ҳар рӯз ба Ту умедворам.

Парвардигоро! Марҳаматҳо ва меҳру вафоҳои эҳсонҳои Худро ба ёд ор, зеро ки онҳо аз ҷовидон азал буданд.

Хатоҳои ҷавонӣ ва ҷиноятҳои маро ба ёд наор; аз рӯи меҳру вафои Худ Ту маро ёд кун, ба хотири некии меҳрубонии Худ, эй Парвардигор!

Парвардигор некӯ ва росткор аст, бинобар ин ба хатокорон роҳ нишон медиҳад,

Нармдилонро Фурӯтанонро ба роҳи инсоф меандозад, ва ба нармдилон фурӯтанон роҳи Худро таълим медиҳад.

Ҳамаи роҳҳои Парвардигор марҳамат меҳрубонӣ ва ростист, барои онҳое ки паймони Ӯ ва гувоҳиҳои шаҳодатҳои Ӯро риоя мекунанд.

Ба хотири номи Худ, эй Парвардигор, гуноҳи маро бубахш, гарчанде ки бузург аст.

Кист он касе ки аз Парвардигор метарсад? Вайро ӯ ба роҳе ки интихоб намудааст, ҳидоят раҳнамоӣ хоҳад кард.

Ҷони вай дар некӣ сокин хоҳад шуд, ва зурёти вай вориси замин хоҳанд буд.

Сирри Парвардигор бо тарсгорони Ӯст, ва паймони Худро ба онҳо маълум мекунад.

Чашмонам ҳамеша сӯи Парвардигор ҳастанд, зеро ки Ӯ пойҳои маро аз дом берун меоварад.

Ба ман рӯ овар, ва ба ман марҳамат раҳм намо, зеро ки танҳо ва мискин бечора ҳастам.

Ғуссаҳои дилам афзудаанд; маро аз бадбахтиҳоям мусибатҳоям берун ор;

Ба мискинӣ бечорагӣ ва азоби ман назар кун, ва ҳамаи хатоҳоямро бубахш.

Ба душманонам назар андоз, ки чӣ қадар бисёр шудаанд, ва чӣ гуна кинаи гарме сахте ба ман меварзанд.

́Ҷонамро муҳофизат намо, ва маро халосӣ деҳ, то хиҷил шарманда нашавам, зеро ки ба Ту паноҳ бурдаам.

Бигзор беайбӣ ва росткорӣ нигаҳбони ман бошанд, зеро ки ба Ту умед мебандам.

Исроилро, эй Худо, аз ҳамаи тангиҳои вай раҳоӣ деҳ.