Скрыть
Псалом 24 
24:0
24:2
24:5
24:9
24:12
24:16
24:18
24:20
24:21
24:22
Псалом 25 
25:0
25:1
25:3
25:7
25:9
25:10
25:11
Псалом 26 
26:0
26:2
26:6
Псалом 27 
27:0
27:6
27:9
Псалом 28 
28:0
28:2
28:4
28:7
28:8
28:11
Псалом 29 
29:8
29:9
29:11
29:12
Псалом 30 
30:1
30:3
30:5
30:8
30:15
30:18
30:19
30:25
Псалом 31 
31:0
31:3
31:11
Церковнославянский (рус)
Псало́мъ Дави́ду.
Къ Тебѣ́, Го́споди, воз­двиго́хъ ду́шу мою́, Бо́же мо́й, на Тя́ упова́хъ, да не постыжу́ся во вѣ́къ, ниже́ да посмѣю́тмися врази́ мо­и́:
и́бо вси́ терпя́щiи Тя́ не постыдя́т­ся.
Да постыдя́т­ся беззако́н­ну­ю­щiи вотще́.
Пути́ Твоя́, Го́споди, скажи́ ми и стезя́мъ Тво­и́мъ научи́ мя.
Наста́ви мя́ на и́стину Твою́ и научи́ мя: я́ко Ты́ еси́ Бо́гъ Спа́съ мо́й, и Тебе́ терпѣ́хъ ве́сь де́нь.
Помяни́ щедро́ты Твоя́, Го́споди, и ми́лости Твоя́, я́ко от­ вѣ́ка су́ть.
Грѣ́хъ ю́ности мо­ея́ и невѣ́дѣнiя мо­его́ не помяни́: по ми́лости Тво­е́й помяни́ мя Ты́, ра́ди бла́гости Тво­ея́, Го́споди.
Бла́гъ и пра́въ Госпо́дь, сего́ ра́ди законоположи́тъ согрѣша́ющымъ на пути́.
Наста́витъ кро́ткiя на су́дъ, научи́тъ кро́ткiя путе́мъ Сво­и́мъ.
Вси́ путiе́ Госпо́дни ми́лость и и́стина, взыска́ющымъ завѣ́та Его́ и свидѣ́нiя Его́.
Ра́ди и́мене Тво­его́, Го́споди, и очи́сти грѣ́хъ мо́й, мно́гъ бо е́сть.
Кто́ есть человѣ́къ боя́йся Го́спода? Законоположи́тъ ему́ на пути́, его́же изво́ли.
Душа́ его́ во благи́хъ водвори́т­ся, и сѣ́мя его́ наслѣ́дитъ зе́млю.
Держа́ва Госпо́дь боя́щихся Его́, и завѣ́тъ Его́ яви́тъ и́мъ.
О́чи мо­и́ вы́ну ко Го́споду, я́ко То́й исто́ргнетъ от­ сѣ́ти но́зѣ мо­и́.
При́зри на мя́ и поми́луй мя́, я́ко единоро́дъ и ни́щ е́смь а́зъ.
Ско́рби се́рдца мо­его́ умно́жишася, от­ ну́ждъ мо­и́хъ изведи́ мя.
Ви́ждь смире́нiе мое́ и тру́дъ мо́й, и оста́ви вся́ грѣхи́ моя́.
Ви́ждь враги́ моя́, я́ко умно́жишася, и ненавидѣ́нiемъ непра́веднымъ воз­ненави́дѣша мя́.
Сохрани́ ду́шу мою́ и изба́ви мя́, да не постыжу́ся, я́ко упова́хъ на Тя́.
Незло́бивiи и пра́вiи при­­лѣпля́хуся мнѣ́, я́ко потерпѣ́хъ Тя́, Го́споди.
Изба́ви, Бо́же, Изра́иля от­ всѣ́хъ скорбе́й его́.
Псало́мъ Дави́ду.
Суди́ ми, Го́споди, я́ко а́зъ незло́бою мо­е́ю ходи́хъ: и на Го́спода упова́я не изнемогу́.
Искуси́ мя, Го́споди, и испыта́й мя́, разжжи́ утро́бы моя́ и се́рдце мое́.
Я́ко ми́лость Твоя́ предъ очи́ма мо­и́ма е́сть, и благо­угоди́хъ во и́стинѣ Тво­е́й.
Не сѣдо́хъ съ со́нмомъ су́етнымъ, и со законопресту́пными не вни́ду.
Возненави́дѣхъ це́рковь лука́вну­ю­щихъ, и съ нечести́выми не ся́ду.
Умы́ю въ непови́н­ныхъ ру́цѣ мо­и́, и обы́ду же́ртвен­никъ Тво́й, Го́споди,
е́же услы́шати ми́ гла́съ хвалы́ Тво­ея́ и повѣ́дати вся́ чудеса́ Твоя́.
Го́споди, воз­люби́хъ благолѣ́пiе до́му Тво­его́ и мѣ́сто селе́нiя сла́вы Тво­ея́.
Да не погуби́ши съ нечести́выми ду́шу мою́ и съ му́жи крове́й живо́тъ мо́й,
и́хже въ руку́ беззако́нiя, десни́ца и́хъ испо́лнися мзды́.
А́зъ же незло́бою мо­е́ю ходи́хъ: изба́ви мя́, Го́споди, и поми́луй мя́.
Нога́ моя́ ста́ на правотѣ́: въ це́рквахъ благословлю́ Тя, Го́споди.
Псало́мъ Дави́ду, пре́жде пома́занiя
Госпо́дь просвѣще́нiе мое́ и спаси́тель мо́й, кого́ убою́ся? Госпо́дь защи́титель живота́ мо­его́, от­ кого́ устрашу́ся?
Внегда́ при­­ближа́тися на мя́ зло́бу­ю­щымъ, е́же снѣ́сти пло́ти моя́, оскорбля́ющiи мя́ и врази́ мо­и́, ті́и изнемого́ша и падо́ша.
А́ще ополчи́т­ся на мя́ по́лкъ, не убо­и́т­ся се́рдце мое́: а́ще воста́нетъ на мя́ бра́нь, на Него́ азъ упова́ю.
Еди́но проси́хъ от­ Го́спода, то́ взыщу́: е́же жи́ти ми́ въ дому́ Госпо́дни вся́ дни́ живота́ мо­его́, зрѣ́ти ми́ красоту́ Госпо́дню и посѣща́ти хра́мъ святы́й Его́.
Я́ко скры́ мя въ селе́нiи Сво­е́мъ въ де́нь зо́лъ мо­и́хъ, покры́ мя въ та́йнѣ селе́нiя Сво­его́, на ка́мень воз­несе́ мя.
И ны́нѣ се́, воз­несе́ главу́ мою́ на враги́ моя́: обыдо́хъ и пожро́хъ въ селе́нiи Его́ же́ртву хвале́нiя и воскликнове́нiя: пою́ и воспою́ Го́сподеви.
Услы́ши, Го́споди, гла́съ мо́й, и́мже воз­зва́хъ, поми́луй мя́ и услы́ши мя́.
Тебѣ́ рече́ се́рдце мое́: Го́спода взыщу́, взыска́ Тебе́ лице́ мое́, лица́ Тво­его́, Го́споди, взыщу́.
Не от­врати́ лица́ Тво­его́ от­ мене́ и не уклони́ся гнѣ́вомъ от­ раба́ Тво­его́: помо́щникъ мо́й бу́ди, не от­ри́ни мене́ и не оста́ви мене́, Бо́же, Спаси́телю мо́й.
Я́ко оте́цъ мо́й и ма́ти моя́ оста́виста мя́, Госпо́дь же воспрiя́тъ мя́.
Законоположи́ ми, Го́споди, въ пути́ Тво­е́мъ, и наста́ви мя́ на стезю́ пра́вую вра́гъ мо­и́хъ ра́ди.
Не преда́ждь мене́ въ ду́шы стужа́ющихъ ми́: я́ко воста́ша на мя́ свидѣ́теле непра́веднiи, и солга́ непра́вда себѣ́.
Вѣ́рую ви́дѣти блага́я Госпо́дня на земли́ живы́хъ.
Потерпи́ Го́спода, мужа́йся, и да крѣпи́т­ся се́рдце твое́, и потерпи́ Го́спода.
Псало́мъ Дави́ду.
Къ Тебѣ́, Го́споди, воз­зову́, Бо́же мо́й: да не премолчи́ши от­ мене́ {о мнѣ́}: да не когда́ премолчи́ши от­ мене́ {о мнѣ́}, и уподо́блюся низходя́щымъ въ ро́въ.
Услы́ши, Го́споди, гла́съ моле́нiя мо­его́, внегда́ моли́тимися къ Тебѣ́, внегда́ воз­дѣ́ти ми́ ру́цѣ мо­и́ ко хра́му свято́му Тво­ему́.
Не при­­влецы́ мене́ со грѣ́шники, и съ дѣ́ла­ю­щими непра́вду не погуби́ мене́, глаго́лющими ми́ръ съ бли́жними сво­и́ми, зла́я же въ сердца́хъ сво­и́хъ.
Да́ждь и́мъ, Го́споди, по дѣло́мъ и́хъ и по лука́в­ст­ву начина́нiй и́хъ, по дѣло́мъ руку́ и́хъ да́ждь и́мъ, воз­да́ждь воз­дая́нiе и́хъ и́мъ.
Я́ко не разумѣ́ша въ дѣла́ Госпо́дня и въ дѣла́ руку́ Его́: разори́ши я́ и не сози́ждеши я́.
Благослове́нъ Госпо́дь, я́ко услы́ша гла́съ моле́нiя мо­его́.
Госпо́дь помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й: на Него́ упова́ се́рдце мое́, и помо́же ми́, и процвѣте́ пло́ть моя́: и во́лею мо­е́ю исповѣ́мся Ему́.
Госпо́дь утвержде́нiе люді́й Сво­и́хъ и защи́титель спасе́нiй Христа́ Сво­его́ е́сть.
Спаси́ лю́ди Твоя́, и благослови́ достоя́нiе Твое́, и упаси́ я́, и воз­ми́ {и воз­неси́} я́ до вѣ́ка.
Псало́мъ Дави́ду, исхо́да ски́нiи.
Принеси́те Го́сподеви, сы́нове Бо́жiи, при­­неси́те Го́сподеви сы́ны о́вни, при­­неси́те Го́сподеви сла́ву и че́сть:
при­­неси́те Го́сподеви сла́ву и́мени Его́: поклони́теся Го́сподеви во дворѣ́ святѣ́мъ Его́.
Гла́съ Госпо́день на вода́хъ, Бо́гъ сла́вы воз­гремѣ́, Госпо́дь на вода́хъ мно́гихъ.
Гла́съ Госпо́день въ крѣ́пости, гла́съ Госпо́день въ великолѣ́пiи.
Гла́съ Го́спода, сокруша́ющаго ке́дры: и стры́етъ Госпо́дь ке́дры Лива́нскiя,
и истни́тъ я́ я́ко телца́ Лива́нска: и воз­лю́блен­ный я́ко сы́нъ единоро́жь.
Гла́съ Го́спода, пресѣца́ющаго пла́мень огня́.
Гла́съ Го́спода, стряса́ющаго пусты́ню: и стрясе́тъ Госпо́дь пусты́ню Кадді́йскую.
Гла́съ Госпо́день, сверша́ющiй еле́ни, и от­кры́етъ дубра́вы: и въ хра́мѣ Его́ вся́кiй глаго́летъ сла́ву.
Госпо́дь пото́пъ населя́етъ, и ся́детъ Госпо́дь Ца́рь въ вѣ́къ.
Госпо́дь крѣ́пость лю́демъ Сво­и́мъ да́стъ, Госпо́дь благослови́тъ лю́ди Своя́ ми́ромъ.
Псало́мъ пѣ́сни обновле́нiя до́му Дави́дова.
Вознесу́ Тя, Го́споди, я́ко подъя́лъ мя́ еси́, и не воз­весели́лъ еси́ враго́въ мо­и́хъ о мнѣ́.
Го́споди Бо́же мо́й, воз­зва́хъ къ Тебѣ́, и изцѣли́лъ мя́ еси́.
Го́споди, воз­ве́лъ еси́ от­ а́да ду́шу мою́, спа́слъ мя́ еси́ от­ низходя́щихъ въ ро́въ.
По́йте Го́сподеви, преподо́бнiи Его́, и исповѣ́дайте па́мять святы́ни Его́:
я́ко гнѣ́въ въ я́рости Его́, и живо́тъ въ во́ли Его́: ве́черъ водвори́т­ся пла́чь, и зау́тра ра́дость.
А́зъ же рѣ́хъ во оби́лiи мо­е́мъ: не подви́жуся во вѣ́къ.
Го́споди, во́лею Тво­е́ю пода́ждь добро́тѣ мо­е́й си́лу: от­врати́лъ же еси́ лице́ Твое́, и бы́хъ смуще́нъ.
Къ Тебѣ́, Го́споди, воз­зову́, и къ Бо́гу мо­ему́ помолю́ся.
Ка́я по́льза въ кро́ви мо­е́й, внегда́ сходи́ти ми́ во истлѣ́нiе? Еда́ исповѣ́ст­ся Тебѣ́ пе́рсть? Или́ воз­вѣсти́тъ и́стину Твою́?
Слы́ша Госпо́дь и поми́лова мя́: Госпо́дь бы́сть помо́щникъ мо́й.
Обрати́лъ еси́ пла́чь мо́й въ ра́дость мнѣ́, растерза́лъ еси́ вре́тище мое́ и препоя́салъ мя́ еси́ весе́лiемъ,
я́ко да воспо­е́тъ Тебѣ́ сла́ва моя́, и не умилю́ся. Го́споди Бо́же мо́й, во вѣ́къ исповѣ́мся Тебѣ́.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду, изступле́нiя.
На Тя́, Го́споди, упова́хъ, да не постыжу́ся во вѣ́къ: пра́вдою Тво­е́ю изба́ви мя́ и изми́ мя.
Приклони́ ко мнѣ́ у́хо Твое́, ускори́ изъя́ти мя́: бу́ди ми́ въ Бо́га защи́тителя и въ до́мъ при­­бѣ́жища, е́же спасти́ мя.
Я́ко держа́ва моя́ и при­­бѣ́жище мое́ еси́ Ты́: и и́мене Тво­его́ ра́ди наста́виши мя́ и препита́еши мя́.
Изведе́ши мя́ от­ сѣ́ти сея́, ю́же скры́ша ми́: я́ко Ты́ еси́ защи́титель мо́й, Го́споди.
Въ ру́цѣ Тво­и́ предложу́ ду́хъ мо́й: изба́вилъ мя́ еси́, Го́споди Бо́же и́стины.
Возненави́дѣлъ еси́ храня́щыя суеты́ вотще́: а́зъ же на Го́спода упова́хъ.
Возра́дуюся и воз­веселю́ся о ми́лости Тво­е́й, я́ко при­­зрѣ́лъ еси́ на смире́нiе мое́, спа́слъ еси́ от­ ну́ждъ ду́шу мою́
и нѣ́си мене́ затвори́лъ въ рука́хъ вра́жiихъ, поста́вилъ еси́ на простра́н­нѣ но́зѣ мо­и́.
Поми́луй мя́, Го́споди, я́ко скорблю́: смяте́ся я́ростiю о́ко мое́, душа́ моя́ и утро́ба моя́.
Я́ко изчезе́ въ болѣ́зни живо́тъ мо́й, и лѣ́та моя́ въ воз­дыха́нiихъ: изнемо́же нището́ю крѣ́пость моя́, и ко́сти моя́ смято́шася.
От всѣ́хъ вра́гъ мо­и́хъ бы́хъ поноше́нiе, и сосѣ́домъ мо­и́мъ зѣло́, и стра́хъ зна́емымъ мо­и́мъ: ви́дящiи мя́ во́нъ бѣжа́ша от­ мене́.
Забве́нъ бы́хъ я́ко ме́ртвъ от­ се́рдца: бы́хъ я́ко сосу́дъ погубле́нъ.
Я́ко слы́шахъ гажде́нiе {укоре́нiе} мно́гихъ живу́щихъ о́крестъ: внегда́ собра́тися и́мъ вку́пѣ на мя́, прiя́ти ду́шу мою́ совѣща́ша.
А́зъ же на Тя́, Го́споди, упова́хъ, рѣ́хъ: Ты́ еси́ Бо́гъ мо́й.
Въ руку́ Твое́ю жре́бiи мо­и́: изба́ви мя́ изъ руки́ вра́гъ мо­и́хъ и от­ гоня́щихъ мя́.
Просвѣти́ лице́ Твое́ на раба́ Тво­его́: спаси́ мя ми́лостiю Тво­е́ю.
Го́споди, да не постыжу́ся, я́ко при­­зва́хъ Тя́: да постыдя́т­ся нечести́вiи, и сни́дутъ во а́дъ.
Нѣ́мы да бу́дутъ устны́ льсти́выя, глаго́лющыя на пра́веднаго беззако́нiе, горды́нею и уничиже́нiемъ.
Ко́ль мно́гое мно́же­с­т­во бла́гости Тво­ея́, Го́споди, ю́же скры́лъ еси́ боя́щымся Тебе́, содѣ́лалъ еси́ упова́ющымъ на Тя́, предъ сы́ны человѣ́ческими:
скры́еши и́хъ въ та́йнѣ лица́ Тво­его́ от­ мяте́жа человѣ́ческа, покры́еши и́хъ въ кро́вѣ от­ прерѣка́нiя язы́къ.
Благослове́нъ Госпо́дь, я́ко удиви́ ми́лость Свою́ во гра́дѣ огражде́нiя.
А́зъ же рѣ́хъ во изступле́нiи мо­е́мъ: от­ве́рженъ е́смь от­ лица́ о́чiю Твое́ю: сего́ ра́ди услы́шалъ еси́ гла́съ моли́твы мо­ея́, внегда́ воз­зва́хъ къ Тебѣ́.
Возлюби́те Го́спода, вси́ преподо́бнiи Его́: я́ко и́стины взыска́етъ Госпо́дь и воз­дае́тъ изли́ше творя́щымъ горды́ню.
Мужа́йтеся, и да крѣпи́т­ся се́рдце ва́­ше, вси́ упова́ющiи на Го́спода.
Псало́мъ Дави́ду, ра́зума.
Блаже́ни, и́хже оста́вишася беззако́нiя, и и́хже при­­кры́шася грѣси́.
Блаже́нъ му́жъ, ему́же не вмѣни́тъ Госпо́дь грѣха́, ниже́ е́сть во устѣ́хъ его́ ле́сть.
Я́ко умолча́хъ, обетша́ша ко́сти моя́, от­ е́же зва́ти ми́ ве́сь де́нь,
я́ко де́нь и но́щь отяготѣ́ на мнѣ́ рука́ Твоя́: воз­врати́хся на стра́сть, егда́ унзе́ ми те́рнъ.
Беззако́нiе мое́ позна́хъ и грѣха́ мо­его́ не покры́хъ, рѣ́хъ: исповѣ́мъ на мя́ беззако́нiе мое́ Го́сподеви: и Ты́ оста́вилъ еси́ нече́стiе се́рдца мо­его́.
За то́ помо́лит­ся къ Тебѣ́ вся́къ преподо́бный во вре́мя благопотре́бно: оба́че въ пото́пѣ во́дъ мно́гихъ къ нему́ не при­­бли́жат­ся.
Ты́ еси́ при­­бѣ́жище мое́ от­ ско́рби обдержа́щiя мя́: ра́досте моя́, изба́ви мя́ от­ обыше́дшихъ мя́.
Вразумлю́ тя, и наста́влю тя́ на пу́ть се́й, въ о́ньже по́йдеши: утвержу́ на тя́ о́чи Мо­и́.
Не бу́дите я́ко ко́нь и ме́скъ, и́мже нѣ́сть ра́зума: брозда́ми и уздо́ю че́люсти и́хъ востя́гнеши, не при­­ближа́ющихся къ тебѣ́.
Мно́ги ра́ны грѣ́шному: упова́ющаго же на Го́спода ми́лость обы́детъ.
Весели́теся о Го́сподѣ и ра́дуйтеся пра́веднiи, и хвали́теся, вси́ пра́вiи се́рдцемъ.
Украинский (Огієнко)
25:1 Давидів.
До Тебе підношу я, Господи, душу свою,
25:2 Боже мій, я на Тебе надіюсь, нехай же я не засоромлюсь, нехай не радіють мої вороги ради мене!
25:3 Не будуть також посоромлені всі, хто на Тебе надіється, та нехай посоромляться ті, хто на Тебе встає надаремно!
25:4 Дороги Твої дай пізнати мені, Господи, стежками Своїми мене попровадь,
25:5 провадь мене в правді Своїй і навчи Ти мене, бо Ти Бог спасіння мого, кожен день я на Тебе надіюсь!
25:6 Пам́ятай милосердя Своє, о мій Господи, і ласки Свої, бо відвічні вони!
25:7 Гріхи молодечого віку мого та провини мої не пригадуй, пам́ятай мене, Господи, в ласці Своїй через добрість Свою!
25:8 Господь добрий та праведний, тому грішних навчає в дорозі,
25:9 Він провадить покірних у правді, і лагідних навчає дороги Своєї!
25:10 Всі Господні стежки милосердя та правда для тих, хто Його заповіта й свідоцтва додержує.
25:11 Ради Ймення Свого, о Господи, прости мені прогріх, великий бо він!
25:12 Хто той чоловік, що боїться він Господа?
Він наставить його на дорогу, котру має вибрати:
25:13 душа його житиме в щасті, і насіння його вспадку землю!
25:14 Приязнь Господня до тих, хто боїться Його, і Свій заповіт Він звістить їм.
25:15 Мої очі постійно до Господа, бо Він з пастки витягує ноги мої.
25:16 Обернися до мене й помилуй мене, я ж бо самітний та бідний!
25:17 Муки серця мого поширились, визволь мене з моїх утисків!
25:18 Подивися на горе моє та на муку мою, і прости всі гріхи мої!
25:19 Подивись на моїх ворогів, як їх стало багато, вони лютою ненавистю ненавидять мене!…
25:20 Пильнуй же моєї душі та мене хорони, щоб не бути мені засоромленим, бо надіюсь на Тебе!
25:21 Невинність та правда нехай оточають мене, бо надіюсь на Тебе!
25:22 Визволи, Боже, ізраїля від усіх його утисків!
26:1 Давидів.
Суди мене, Господи, бо ходив я в своїй непорочності, і надіявсь на Господа, тому не спіткнуся!
26:2 Перевір мене, Господи, і випробуй мене, перетопи мої нирки та серце моє,
26:3 бо перед очима моїми Твоє милосердя, і в правді Твоїй я ходив.
26:4 Не сидів я з людьми неправдивими, і не буду ходити з лукавими,
26:5 я громаду злочинців зненавидів, і з грішниками я сидіти не буду.
26:6 Умию в невинності руки свої, й обійду Твого, Господи, жертівника,
26:7 щоб хвалу Тобі голосно виголосити, та звістити про всі чуда Твої.
26:8 Господи, полюбив я оселю дому Твого, і місце перебування слави Твоєї.
26:9 Не губи Ти моєї душі з нечестивими, та мого життя з кровожерами,
26:10 що в руках їх злодійство, що їхня правиця наповнена підкупом.
26:11 А я буду ходити в своїй непорочності, визволь мене та помилуй мене!
26:12 Нога моя стала на рівному місці, на зборах я благословлятиму Господа!
27:1 Давидів.
Господь моє світло й спасіння моє, кого буду боятись?
Господь то твердиня мого життя, кого буду лякатись?
27:2 Коли будуть зближатись до мене злочинці, щоб жерти їм тіло моє, мої напасники та мої вороги, вони спотикнуться й попадають!…
27:3 коли проти мене розложиться табір, то серце моє не злякається, коли проти мене повстане війна, я надіятись буду на те, на поміч Його!
27:4 Одного прошу я від Господа, буду жадати того, щоб я міг пробувати в Господньому домі по всі дні свого життя, щоб я міг оглядати Господню приємність і в храмі Його пробувати!
27:5 бо Він заховає мене дня нещастя в Своїй скинії, сховає мене потаємно в Своєму наметі, на скелю мене проведе!
27:6 А тепер піднесеться моя голова понад ворогами моїми навколо мене, і я в Його скинії буду приносити жертви при відзвуках сурм, і я буду співати та грати Господеві!
27:7 Почуй, Господи, голос мій, коли кличу, і помилуй мене, і озвися до мене!
27:8 За Тебе промовило серце моє: Шукайте Мого лиця!
тому, Господи, буду шукати обличчя Твого:
27:9 не ховай же від мене обличчя Свого, у гніві Свого раба не відкинь!
Ти був мені поміч, не кидай мене, і не лишай мене, Боже спасіння мого,
27:10 бо мій батько та мати моя мене кинули, та Господь прийме мене!
27:11 Дорогу Свою покажи мені, Господи, і провадь мене стежкою рівною, ради моїх ворогів!
27:12 Не видай мене на сваволю моїх ворогів, бо повстали на мене ті свідки облудні та неправдомовці,
27:13 немов би не вірував я, що в країні життя я побачу Господнє добро!
27:14 Надійся на Господа, будь сильний, і хай буде міцне твоє серце, і надійся на Господа!
28:1 Давидів.
До Тебе я кличу, о Господи скеле моя, не будь же безмовним до мене, бо коли Ти замовкнеш до мене, я стану подібний до тих, що сходять до гробу…
28:2 Почуй голос благання мого, як я кличу до Тебе, коли руки свої я підношу до храму святого Твого!
28:3 Не хапай мене з грішними й тими, хто чинить безправство, хто плете своїм ближнім про мир, але зло в їхнім серці!
28:4 Віддай їм за їхнім учинком, і за злом їхніх учинків, згідно з ділом їхніх рук Ти їм дай, верни їм заслужене ними,
28:5 бо вони не вдивляються в чинність Господню й діла Його рук, нехай їх поруйнує, й нехай не будує Він їх!
28:6 Благословенний Господь, бо Він почув голос благання мого!
28:7 Господь моя сила та щит мій, на нього надіялось серце моє, й Він мені допоміг, і втішилося моє серце, і співом своїм я прославлю Його!
28:8 Господь сила народу Свого, і захист спасіння Свого помазанця!
28:9 Спаси Свій народ, і поблагослови спадщину Свою, і спаси їх, і піднось їх навіки!
29:1 Псалом Давидів.
Дайте Господу, Божі сини, дайте Господу славу та силу!
29:2 Дайте Господу славу імення Його, у препишній святині впадіть перед Господом!
29:3 Голос Господній над водами, Бог слави гримить, Господь над великими водами!
29:4 Голос Господній із силою, голос Господній з величністю.
29:5 Голос Господній ламає кедрини, голос Господній торощить кедрини ливанські.
29:6 Він примусить скакати Ливан як теля, та Сиріон, мов молоду антилопу.
29:7 Голос Господній викрешує полум́я огняне,
29:8 голос Господній пустиню тремтіти примушує, Господь чинить пустелю Кадеша тремтячою.
29:9 Голос Господній примушує лані тремтіти, й ліси обнажає, а в храмі Його все належне Йому виголошує: Слава!
29:10 Господь пробував в час потопу, і буде Господь пробувати повік віку Царем!
29:11 Господь подасть силу народу Своєму, Господь поблагословить миром народ Свій!
30:1 Псалом Давидів.
Пісня освячення дому.
30:2 Буду тебе величати, о Господи, бо Ти з глибини мене витяг, і не потішив моїх ворогів ради мене!
30:3 Господи, Боже мій, я кликав до Тебе, і мене вздоровив Ти.
30:4 Господи, вивів Ти душу мою із шеолу, Ти мене оживив, щоб в могилу не сходити мені!
30:5 Співайте Господеві, святії Його, й славте пам́ять святині Його!
30:6 Бо хвилю триває Він у гніві Своїм, все життя в Своїй ласці: буває увечорі плач, а радість на ранок!
30:7 А я говорив був у мирі своєму: Я не захитаюсь навіки!
30:8 Господи, в ласці Своїй Ти поставив мене на горі моїх сил.
Як лице Своє Ти заховав, то збентежився я.
30:9 До Тебе я кличу, о Господи, і благаю я Господа:
30:10 Яка користь із крови моєї, коли я до гробу зійду?
Чи хвалити Тебе буде порох?
Чи він виявить правду Твою?
30:11 Почуй, Господи, і помилуй мене, Господи, будь мені помічником!
30:12 Ти перемінив мені плач мій на радість, жалобу мою розв́язав, і підперезав мене радістю,
30:13 щоб славу співала людина Тобі й не замовкла!
Господи, Боже мій, повік славити буду Тебе!
31:1 Для дириґетна хору.
Псалом Давидів.
31:2 На Тебе надіюсь я, Господи, хай не буду повік засоромлений, визволь мене в Своїй правді!
31:3 Нахили Своє ухо до мене, скоро мене порятуй, стань для мене могутньою скелею, домом твердині, щоб спас Ти мене!
31:4 Бо ти скеля моя та твердиня моя, і ради Ймення Свого Ти будеш провадити мене й керувати мене!
31:5 Ти витягнеш з пастки мене, що на мене таємно поставили, бо Ти сила моя!
31:6 У руку Твою доручаю я духа свого, і Ти мене визволиш, Господи, Боже правди!
31:7 Я зненавидив всіх, хто шанує бовванів марних, я ж надіюсь на Господа.
31:8 Я буду радіти та тішитися в Твоїй милості, що побачив Ти горе моє, що приглянувся Ти до скорботи моєї душі,
31:9 і мене не віддав в руку ворога, на місці розлогім поставив Ти ноги мої!
31:10 Помилуй мене, Господи, бо тісно мені, від горя вже виснажилось моє око, душа моя й нутро моє,
31:11 бо скінчилось життя моє в смутку, а роки мої у квилінні, моя сила спіткнулася через мій гріх, і виснажились мої кості!
31:12 Я в усіх ворогів своїх став посміховищем, надто сусідам своїм, і страхіттям знайомим моїм, хто бачить надворі мене утікають від мене!
31:13 Я забутий у серці, немов той небіжчик, став я немов та розбита посудина…
31:14 Бо чую багато шептання, страхання навколо, як змовляються разом на мене, вони замишляють забрати мою душу,
31:15 а я покладаю надію на Тебе, о Господи, я кажу: Ти мій Бог!
31:16 В Твою руку кладу свою долю, Ти ж визволь мене від руки ворогів моїх і моїх переслідників!
31:17 Хай засяє обличчя Твоє на Твого раба, та спаси мене в ласці Своїй,
31:18 Господи, щоб не бути мені посоромленим, що кличу до Тебе!
Нехай посоромлені будуть безбожні, хай замовкнуть та йдуть до шеолу,
31:19 нехай заніміють облудні уста, що гидоту говорять на праведного із пихою й погордою!
31:20 Яка величезна Твоя доброта, яку заховав Ти для тих, хто боїться Тебе, яку приготовив для тих, хто на Тебе надіється перед людськими синами!
31:21 Ти їх у заслоні обличчя Свого заховаєш від людських тенет, Ти їх від лихих язиків у наметі сховаєш!
31:22 Благословенний Господь, що вчинив мені милість чудовну Свою в оборонному місті!
31:23 А я говорив у своїм побентеженні: Я відрізаний з-перед очей Твоїх!
Та дійсно Ти вислухав голос благання мого, коли я до Тебе взивав…
31:24 Любіть Господа, усі святії Його, стереже Господь вірних, а гордому з лишком відплачує.
31:25 Будьте сильні, і хай буде міцне ваше серце, усі, хто надію покладає на Господа!
32:1 Давидів.
Пісня навчальна.
Блаженний, кому подарований злочин, кому гріх закрито,
32:2 блаженна людина, що Господь їй гріха не залічить, що нема в її дусі лукавства!
32:3 Коли я мовчав, спорохнявіли кості мої в цілоденному зойку моєму,
32:4 бо рука Твоя вдень та вночі надо мною тяжить, і волога моя обернулась на літню посуху!
Села.
32:5 Я відкрив Тобі гріх свій, і не сховав був провини своєї.
Я сказав був: Признаюся в проступках своїх перед Господом!
і провину мого гріха Ти простив.
Села.
32:6 Тому кожен побожний відповідного часу молитися буде до Тебе, і навіть велика навала води не досягне до нього!
32:7 Ти покрова моя, Ти від утиску будеш мене стерегти, Ти обгорнеш мене радістю спасіння!
Села.
32:8 Я зроблю тебе мудрим, і буду навчати тебе у дорозі, якою ти будеш ходити, Я дам тобі раду, Моє око вважає на тебе!
32:9 Не будьте, як кінь, як той мул нерозумні, що їх треба приборкати оздобою їхньою вудилом і вуздечкою, як до тебе вони не зближаються.
32:10 Багато хворіб на безбожного, хто ж надію свою покладає на Господа того милість оточує!
32:11 Веселітесь у Господі, і тіштеся, праведні, і співайте із радістю, всі щиросерді!
Латинский (Nova Vulgata)
25:1 David. ALEPH. Ad te, Domine, levavi animam meam,
25:2 BETH. Deus meus, in te confido; non erubescam. Neque exsultent super me inimici mei,
25:3 GHIMEL. etenim universi, qui sustinent te, non confundentur. Confundantur infideliter agentes propter vanitatem.
25:4 DALETH. Vias tuas, Domine, demonstra mihi et semitas tuas edoce me.
25:5 HE. Dirige me in veritate tua et doce me, quia tu es Deus salutis meae, VAU. et te sustinui tota die.
25:6 ZAIN. Reminiscere miserationum tuarum, Domine, et misericordiarum tuarum, quoniam a saeculo sunt.
25:7 HETH. Peccata iuventutis meae et delicta mea ne memineris; secundum misericordiam tuam memento mei tu, propter bonitatem tuam, Domine.
25:8 TETH. Dulcis et rectus Dominus, propter hoc peccatores viam docebit;
25:9 IOD. diriget mansuetos in iudicio, docebit mites vias suas.
25:10 CAPH. Universae viae Domini misericordia et veritas custodientibus testamentum eius et testimonia eius.
25:11 LAMED. Propter nomen tuum, Domine, propitiaberis peccato meo: multum est enim.
25:12 MEM. Quis est homo, qui timet Dominum? Docebit eum viam, quam eligat.
25:13 NUN. Anima eius in bonis demorabitur, et semen eius hereditabit terram.
25:14 SAMECH. Familiariter aget Dominus cum timentibus eum, ut testamentum suum manifestet illis.
25:15 AIN. Oculi mei semper ad Dominum, quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos.
25:16 PHE. Respice in me et miserere mei, quia unicus et pauper sum ego.
25:17 SADE. Dilata angustias cordis mei et de necessitatibus meis erue me.
25:18 Vide humilitatem meam et laborem meum et dimitte universa delicta mea.
25:19 RES. Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt et odio crudeli oderunt me.
25:20 SIN. Custodi animam meam et erue me; non erubescam, quoniam speravi in te.
25:21 TAU. Innocentia et aequitas custodiant me, quia sustinui te.
25:22 PHE. Libera, Deus, Israel ex omnibus tribulationibus suis.
26:1 David. Iudica me, Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus sum et in Domino sperans non infirmabor.
26:2 Proba me, Domine, et tenta me; ure renes meos et cor meum. —
26:3 Quoniam misericordia tua ante oculos meos est, et ambulavi in veritate tua.
26:4 Non sedi cum viris vanitatis et cum occulte agentibus non introibo.
26:5 Odivi ecclesiam malignantium et cum impiis non sedebo.
26:6 Lavabo in innocentia manus meas et circumdabo altare tuum, Domine,
26:7 ut auditas faciam voces laudis et enarrem universa mirabilia tua.
26:8 Domine, dilexi habitaculum domus tuae et locum habitationis gloriae tuae.
26:9 Ne colligas cum impiis animam meam et cum viris sanguinum vitam meam,
26:10 in quorum manibus iniquitates sunt, dextera eorum repleta est muneribus.
26:11 Ego autem in innocentia mea ingressus sum; redime me et miserere mei.
26:12 Pes meus stetit in directo, in ecclesiis benedicam Domino.
27:1 David. Dominus illuminatio mea et salus mea; quem timebo? Dominus protector vitae meae; a quo trepidabo?
27:2 Dum appropiant super me nocentes, ut edant carnes meas; qui tribulant me et inimici mei, ipsi infirmati sunt et ceciderunt.
27:3 Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum; si exsurgat adversum me proelium, in hoc ego sperabo.
27:4 Unum petii a Domino, hoc requiram: ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitae meae, ut videam voluptatem Domini et visitem templum eius.
27:5 Quoniam occultabit me in tentorio suo in die malorum. Abscondet me in abscondito tabernaculi sui, in petra exaltabit me.
27:6 Et nunc exaltatur caput meum super inimicos meos in circuitu meo. Immolabo in tabernaculo eius hostias vociferationis, cantabo et psalmum dicam Domino.
27:7 Exaudi, Domine, vocem meam, qua clamavi; miserere mei et exaudi me.
27:8 De te dixit cor meum: «Exquirite faciem meam!». Faciem tuam, Domine, exquiram.
27:9 Ne avertas faciem tuam a me, ne declines in ira a servo tuo. Adiutor meus es tu, ne me reicias neque derelinquas me, Deus salutis meae.
27:10 Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me, Dominus autem assumpsit me.
27:11 Ostende mihi, Domine, viam tuam et dirige me in semitam rectam propter inimicos meos.
27:12 Ne tradideris me in animam tribulantium me, quoniam insurrexerunt in me testes iniqui, et qui violentiam spirant.
27:13 Credo videre bona Domini in terra viventium.
27:14 Exspecta Dominum, viriliter age, et confortetur cor tuum, et sustine Dominum.
28:1 David. Ad te, Domine, clamabo; Deus meus, ne sileas a me. Ne quando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.
28:2 Exaudi vocem deprecationis meae, dum clamo ad te, dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum.
28:3 Ne simul trahas me cum peccatoribus et cum operantibus iniquitatem. Qui loquuntur pacem cum proximo suo, mala autem in cordibus eorum.
28:4 Da illis secundum opera eorum et secundum nequitiam adinventionum ipsorum. Secundum opus manuum eorum tribue illis, redde retributionem eorum ipsis.
28:5 Quoniam non intellexerunt opera Domini et opus manuum eius, destruet illos et non aedificabit eos.
28:6 Benedictus Dominus, quoniam exaudivit vocem deprecationis meae;
28:7 Dominus adiutor meus et protector meus, in ipso speravit cor meum, et adiutus sum, et exsultavit cor meum, et in cantico meo confitebor ei.
28:8 Dominus fortitudo plebi suae, et refugium salvationum christi sui est.
28:9 Salvum fac populum tuum et benedic hereditati tuae et pasce eos et extolle illos usque in aeternum.
29:1 PSALMUS. David. Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino gloriam et potentiam,
29:2 afferte Domino gloriam nominis eius, adorate Dominum in splendore sancto.
29:3 Vox Domini super aquas; Deus maiestatis intonuit, Dominus super aquas multas.
29:4 Vox Domini in virtute, vox Domini in magnificentia.
29:5 Vox Domini confringentis cedros; et confringet Dominus cedros Libani.
29:6 Et saltare faciet, tamquam vitulum, Libanum, et Sarion, quemadmodum filium unicornium. -
29:7 Vox Domini intercidentis flammam ignis,
29:8 vox Domini concutientis desertum, et concutiet Dominus desertum Cades.
29:9 Vox Domini properantis partum cervarum, et denudabit condensa; et in templo eius omnes dicent gloriam.
29:10 Dominus super diluvium habitat, et sedebit Dominus rex in aeternum.
29:11 Dominus virtutem populo suo dabit, Dominus benedicet populo suo in pace.
30:1 PSALMUS. Canticum festi Dedicationis Templi. David.
30:2 Exaltabo te, Domine, quoniam extraxisti me nec delectasti inimicos meos super me.
30:3 Domine Deus meus, clamavi ad te, et sanasti me.
30:4 Domine, eduxisti ab inferno animam meam, vivificasti me, ut non descenderem in lacum.
30:5 Psallite Domino, sancti eius, et confitemini memoriae sanctitatis eius,
30:6 quoniam ad momentum indignatio eius, et per vitam voluntas eius. Ad vesperum demoratur fletus, ad matutinum laetitia.
30:7 Ego autem dixi in securitate mea: «Non movebor in aeternum».
30:8 Domine, in voluntate tua praestitisti decori meo virtutem; avertisti faciem tuam a me, et factus sum conturbatus.
30:9 Ad te, Domine, clamabam et ad Deum meum deprecabar.
30:10 Quae utilitas in sanguine meo, dum descendo in corruptionem? Numquid confitebitur tibi pulvis aut annuntiabit veritatem tuam?
30:11 Audivit Dominus et misertus est mei, Dominus factus est adiutor meus.
30:12 Convertisti planctum meum in choros mihi, conscidisti saccum meum et accinxisti me laetitia,
30:13 ut cantet tibi gloria mea et non taceat. Domine Deus meus, in aeternum confitebor tibi.
31:1 Magistro chori. PSALMUS. David.
31:2 In te, Domine, speravi, non confundar in aeternum; in iustitia tua libera me.
31:3 Inclina ad me aurem tuam, accelera, ut eruas me. Esto mihi in rupem praesidii et in domum munitam, ut salvum me facias.
31:4 Quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu et propter nomen tuum deduces me et pasces me.
31:5 Educes me de laqueo, quem absconderunt mihi, quoniam tu es fortitudo mea.
31:6 In manus tuas commendo spiritum meum; redemisti me, Domine, Deus veritatis.
31:7 Odisti observantes vanitates supervacuas, ego autem in Domino speravi.
31:8 Exsultabo et laetabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; agnovisti necessitates animae meae
31:9 nec conclusisti me in manibus inimici; statuisti in loco spatioso pedes meos.
31:10 Miserere mei, Domine, quoniam tribulor; conturbatus est in maerore oculus meus, anima mea et venter meus.
31:11 Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus; infirmata est in paupertate virtus mea, et ossa mea contabuerunt.
31:12 Apud omnes inimicos meos factus sum opprobrium et vicinis meis valde et timor notis meis: qui videbant me foras, fugiebant a me.
31:13 Oblivioni a corde datus sum tamquam mortuus; factus sum tamquam vas perditum.
31:14 Quoniam audivi vituperationem multorum: horror in circuitu; in eo dum convenirent simul adversum me, auferre animam meam consiliati sunt.
31:15 Ego autem in te speravi, Domine; dixi: «Deus meus es tu,
31:16 in manibus tuis sortes meae». Eripe me de manu inimicorum meorum et a persequentibus me;
31:17 illustra faciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericordia tua.
31:18 Domine, non confundar, quoniam invocavi te; erubescant impii et obmutescant in inferno.
31:19 Muta fiant labia dolosa, quae loquuntur adversus iustum proterva in superbia et in abusione.
31:20 Quam magna multitudo dulcedinis tuae, Domine, quam abscondisti timentibus te. Perfecisti eis, qui sperant in te, in conspectu filiorum hominum.
31:21 Abscondes eos in abscondito faciei tuae a conturbatione hominum; proteges eos in tabernaculo a contradictione linguarum.
31:22 Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.
31:23 Ego autem dixi in trepidatione mea: «Praecisus sum a conspectu oculorum tuorum». Verumtamen exaudisti vocem orationis meae, dum clamarem ad te.
31:24 Diligite Dominum, omnes sancti eius: fideles conservat Dominus et retribuit abundanter facientibus superbiam.
31:25 Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes, qui speratis in Domino.
32:1 David. Maskil. Beatus, cui remissa est iniquitas, et obtectum est peccatum.
32:2 Beatus vir, cui non imputavit Dominus delictum, nec est in spiritu eius dolus.
32:3 Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, dum rugirem tota die.
32:4 Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, immutatus est vigor meus in ardoribus aestatis.
32:5 Peccatum meum cognitum tibi feci et delictum meum non abscondi. Dixi: «Confitebor adversum me iniquitatem meam Domino». Et tu remisisti impietatem peccati mei.
32:6 Propter hoc orabit ad te omnis sanctus in tempore opportuno. Et in diluvio aquarum multarum ad eum non approximabunt.
32:7 Tu es refugium meum, a tribulatione conservabis me; exsultationibus salutis circumdabis me.
32:8 Intellectum tibi dabo et instruam te in via, qua gradieris; firmabo super te oculos meos.
32:9 Nolite fieri sicut equus et mulus, quibus non est intellectus; in camo et freno si accedis ad constringendum, non approximant ad te.
32:10 Multi dolores impii, sperantem autem in Domino misericordia circumdabit.
32:11 Laetamini in Domino et exsultate, iusti; et gloriamini, omnes recti corde.
25:1Von David.

Auf dich, HERR, richte ich Herz und Sinn.

25:2Dir, meinem Gott, vertraue ich;
enttäusche mich nicht!
Diesen Triumph dürfen meine Feinde nicht haben!
25:3Enttäuscht wird niemand, der auf dich hofft;
aber wer dich treulos verlässt, wird zuschanden.
25:4HERR, zeig mir den Weg, den ich gehen soll;
lass mich erkennen, was du von mir verlangst.
25:5Lehre mich, in Treue zu dir mein Leben zu führen.
Du bist doch der Gott, bei dem ich Hilfe finde;
auf dich hoffe ich zu jeder Zeit.
25:6HERR, denke an deine Güte und dein Erbarmen,
die du von Anfang an deinem Volk erwiesen hast.
25:7Denke nicht an die Fehler meiner Jugend,
auch nicht an die späteren Vergehen;
aber denke an mich in deiner Liebe –
auf deine Güte, HERR, verlasse ich mich!
25:8Gut und zuverlässig ist der HERR:
Den Sündern zeigt er den richtigen Weg;
25:9den Entrechteten verhilft er zu ihrem Recht
und lehrt sie, seinen Willen zu erkennen.
25:10Alles, was der HERR tut, ist Güte und Treue
für die, die seinen Bund achten
und seinen Weisungen gehorchen.
25:11Dein Name, HERR, bürgt für deine Liebe;
darum vergib mir meine Schuld – sie ist so groß!
25:12Wie steht es mit den Menschen,
die den HERRN ernst nehmen?
Der HERR zeigt ihnen den Weg,
den sie gehen sollen.
25:13Sie leben in Glück und Frieden
und ihren Kindern wird das Land gehören.
25:14Alle, die den HERRN ernst nehmen, zieht er ins Vertrauen
und enthüllt ihnen das Geheimnis seines Bundes.
25:15Meine Augen blicken immer zum HERRN;
er wird meine Füße aus dem Fangnetz ziehen.
25:16HERR, wende dich mir zu und hab Erbarmen;
ich bin so verlassen und hilflos.
25:17Die Angst presst mir das Herz zusammen.
Mach mich frei, nimm den Druck von mir!
25:18Sieh doch mein Elend an und meine Not!
Vergib mir meine ganze Schuld!
25:19Sieh meine Feinde, HERR: Es sind so viele,
sie setzen mir zu mit Grausamkeit und Hass.
25:20Beschütze mein Leben und rette mich!
Bei dir suche ich Zuflucht,
enttäusche mich nicht!
25:21Hilf mir, rein und redlich zu leben;
HERR, ich rechne mit dir.
25:22Gott, befreie Israel aus aller Not!
26:1Von David.

HERR, verschaffe mir Recht!
Ich habe mir nichts zuschulden kommen lassen.
Ich habe dir immer vertraut,
nichts hat mich davon abbringen können.

26:2Stell mich auf die Probe, HERR,
prüfe mich auf Herz und Nieren!
26:3Ich hatte deine Güte immer vor Augen,
im Wissen um deine Treue habe ich mein Leben geführt.
26:4Ich hatte nichts zu tun mit falschen Leuten
und gab mich nicht ab mit Hinterhältigen.
26:5Ich mied die Gemeinschaft der Verbrecher
und blieb den Gewissenlosen fern.
26:6Zum Zeichen meiner Unschuld
wasche ich meine Hände, HERR.
Dann schreite ich um deinen Altar;
26:7ich danke dir mit meinem Lied
und verkünde deine Wundertaten.
26:8Ich liebe das Haus, in dem du wohnst,
wo du in deiner Herrlichkeit uns nahe bist.
26:9Töte mich nicht
zusammen mit den Sündern;
nimm mir nicht das Leben
zusammen mit den Mördern!
26:10An ihren Händen klebt schlimmes Unrecht,
sie füllen ihre Taschen mit Bestechungsgeld.
26:11Ich aber führe ein Leben ohne Tadel.
Erbarme dich und rette mich!
26:12Jetzt stehe ich auf sicherem Grund.
Dafür will ich den HERRN preisen,
wenn sein Volk zusammenkommt.
27:1Von David.

Der HERR ist mein Licht,
er befreit mich und hilft mir;
darum habe ich keine Angst.
Bei ihm bin ich sicher wie in einer Burg;
darum zittere ich vor niemand.

27:2Wenn meine Feinde mich bedrängen,
wenn sie mir voller Hass ans Leben wollen,
dann stürzen sie und richten sich zugrunde.
27:3Mag ein ganzes Heer mich umzingeln,
ich habe keine Angst.
Auch wenn es zum Kampf kommt:
Ich vertraue auf ihn.
27:4Nur eine Bitte habe ich an den HERRN,
das ist mein Herzenswunsch:
Mein ganzes Leben lang
möchte ich in seinem Haus bleiben,
um dort seine Freundlichkeit zu schauen
und seinen Tempel zu bewundern.
27:5Wenn schlimme Tage kommen,
nimmt der HERR mich bei sich auf,
er gibt mir Schutz unter seinem Dach
und stellt mich auf sicheren Felsengrund.
27:6Dann triumphiere ich über die Feinde,
die mich von allen Seiten umringen.
Im Tempel bringe ich ihm meine Opfer,
mit lautem Jubel danke ich dem HERRN,
mit Singen und Spielen preise ich ihn.
27:7HERR, höre mich, wenn ich dich rufe;
hab doch Erbarmen und antworte mir!
27:8Ich erinnere mich an deine Weisung;
du hast gesagt: »Kommt zu mir!«
Darum suche ich deine Nähe, HERR.
27:9Verbirg dich nicht vor mir!
Jag mich nicht im Zorn von dir weg!
Du hast mir doch immer geholfen;
lass mich jetzt nicht im Stich!
Verstoß mich nicht, Gott, du mein Retter!
27:10Wenn auch Vater und Mutter mich verstoßen,
du, HERR, nimmst mich auf.
27:11HERR, zeige mir den richtigen Weg,
leite mich auf gerader Bahn,
damit meine Feinde schweigen müssen.
27:12Gib mich nicht ihrer Mordgier preis!
Die Zeugen, die mich belasten sollen,
Lügner sind sie, die das Recht zerstören!
27:13Doch ich weiß,
ich muss nicht hinab zu den Toten;
ich darf weiterleben, um deine Güte zu sehen.
27:14Vertrau auf den HERRN,
sei stark und fasse Mut,
vertrau auf den HERRN!
28:1Von David.

HERR, ich rufe zu dir um Hilfe!
Du mein Beschützer, stell dich nicht taub!
Wenn du mich schweigend von dir weist,
dann ist für mein Leben keine Hoffnung mehr.

28:2Höre mich, wenn ich dich rufe,
wenn ich zu dir um Hilfe schreie,
dir betend meine Hände entgegenstrecke
zum innersten Raum deines Heiligtums hin.
28:3Verurteile mich nicht zusammen mit denen,
die deine Gebote frech missachten,
auch nicht mit denen, die Unheil stiften –
die zwar mit allen freundlich reden,
doch im Herzen nur böse Pläne aushecken.
28:4Gib ihnen den verdienten Lohn,
bestrafe sie für ihre Taten,
zahl ihnen ihre Schändlichkeiten heim!
28:5Sie haben keine Augen für dein Tun,
sie merken nicht, wie du eingreifst, HERR!
Du wirst sie zu Boden werfen,
dass sie nicht wieder aufstehen können.
28:6Der HERR sei gepriesen,
denn er hat meinen Hilferuf gehört.
28:7Er hat mich verteidigt und beschützt,
auf ihn kann ich mich verlassen.
Er hat mir geholfen, darum freue ich mich
und danke ihm mit meinem Lied.
28:8Der HERR ist ein machtvoller Schutz für sein Volk.
Der König, den er erwählt und gesalbt hat,
ist bei ihm geborgen wie in einer Festung.
28:9Rette dein Volk, HERR!
Segne uns, dein Volk, das dir allein gehört,
führe uns und steh uns immer bei!
29:1Ein Lied Davids.

Ehrt den HERRN, ihr Mächtigen im Himmel,
ehrt ihn und unterwerft euch seiner Macht!

29:2Gebt ihm die Ehre, die ihm allein zusteht!
Werft euch nieder vor ihm,
wenn er in seiner Heiligkeit erscheint.
29:3Die Stimme des HERRN schallt über das Wasser,
der mächtige Gott lässt den Donner grollen;
der HERR thront über den Ozeanen.
29:4Voller Gewalt ist seine Stimme,
voll Hoheit dröhnt sie, diese Stimme,
29:5die starken Zedern zerschmettert sie;
der HERR zerschlägt die Libanonzedern.
29:6Der Libanon hüpft vor ihm wie ein Kalb,
der Hermon springt auf wie ein junger Büffel.
29:7Zuckende Flammen sprüht seine Stimme,
29:8die Wüste erzittert vor dieser Stimme;
der HERR lässt die Wüste von Kadesch erbeben.
29:9Die Hirschkühe kalben aus Angst vor seiner Stimme,
die Wälder verlieren ihr Laub vor dieser Stimme.
Und in seinem Tempel rufen alle die Seinen:
»Ehre dem HERRN!«
29:10Der HERR thront über dem Himmelsozean,
er herrscht als König für ewige Zeiten.
29:11Der HERR wird seinem Volk Kraft geben,
er wird es mit Glück und Frieden beschenken.
30:1Ein Lied Davids; Gesang zur Wiedereinweihung des Tempels.
30:2Ich preise dich, HERR,
denn aus dem Abgrund hast du mich heraufgeholt
und meinen Feinden keinen Grund gegeben,
sich über meinen Sturz zu freuen.
30:3HERR, mein Gott, ich schrie zu dir um Hilfe,
und du hast mich wieder gesund gemacht.
30:4Du hast mich von den Toten zurückgeholt.
Ich stand schon mit einem Fuß im Grab,
doch du hast mir das Leben neu geschenkt.
30:5Ihr alle, die ihr zum HERRN gehört,
preist ihn mit euren Liedern,
dankt ihm und denkt daran, dass er heilig ist!
30:6Nur einen Augenblick trifft uns sein Zorn,
doch lebenslang umgibt uns seine Güte.
Am Abend mögen Tränen fließen –
am Morgen jubeln wir vor Freude.
30:7Als ich mich sicher fühlte, dachte ich:
»Was kann mir schon geschehen?«
30:8Durch deine Güte, HERR,
stand ich fester als die Berge.
Doch dann verbargst du dich vor mir
und stürztest mich in Angst und Schrecken.
30:9Ich schrie zu dir um Hilfe, HERR,
ich fragte dich:
30:10»Was nützt es dir, wenn ich jetzt sterbe,
wenn ich ins Grab hinunter muss?
Kann einer dir auch dann noch danken,
wenn er zu Staub zerfallen ist?
Kann denn ein Toter deine Treue preisen?
30:11HERR, hab Erbarmen, höre mich,
sei du mein Helfer, HERR!«
30:12Du hast mein Klagelied in einen Freudentanz verwandelt,
mir statt des Trauerkleids ein Festgewand gegeben.
30:13Ich musste nicht für immer verstummen;
ich kann dich mit meinen Liedern preisen.
Dir, HERR, mein Gott, gilt allezeit mein Dank!
31:1Ein Lied Davids.
31:2HERR, bei dir suche ich Zuflucht;
lass mich nie enttäuscht werden!
Rette mich, wie du es versprochen hast!
31:3Hör mich doch, hilf mir schnell!
Sei mir ein rettender Fels, eine schützende Burg,
dann bin ich in Sicherheit.
31:4Du gibst mir Halt, du bietest mir Schutz.
Geh mit mir und führe mich,
denn du bist mein Gott!
31:5Bewahre mich vor der Falle,
die man mir heimlich gestellt hat;
du bist doch mein Beschützer!
31:6Ich gebe mich ganz in deine Hand,
du wirst mich retten, HERR, du treuer Gott!
31:7Ich verabscheue alle,
die sich an die Götzen klammern;
ich selber, HERR, verlasse mich nur auf dich!
31:8Ich bin glücklich, dass du so gut zu mir bist.
Du hast meine Not gesehen
und erkannt, wie verzweifelt ich war.
31:9Den Feinden hast du mich nicht ausgeliefert,
sondern mir Raum zum Leben verschafft.
31:10Hab Erbarmen, HERR,
ich weiß nicht mehr weiter!
Meine Augen sind müde vom Weinen,
ich bin völlig am Ende.
31:11Die Sorgen verkürzen mein Leben,
der Kummer frisst meine Jahre.
Die Verzweiflung raubt mir die Kraft,
meine Glieder versagen den Dienst.
31:12Zur Spottfigur bin ich geworden für meine Feinde,
zum Hohngelächter für meine Nachbarn,
zum Schreckgespenst für meine Freunde.
Alle, die mich auf der Straße sehen,
laufen vor mir davon.
31:13Vergessen hat man mich
wie einen, der schon lange tot ist,
wie weggeworfenes, zerbrochenes Geschirr.
31:14Ich höre, wie sie über mich tuscheln;
von allen Seiten bin ich bedroht.
Sie stecken ihre Köpfe zusammen
und überlegen, wie sie mich zur Strecke bringen.
31:15Doch ich verlasse mich auf dich!
Du, HERR, du bist und bleibst mein Gott!
31:16Was aus mir wird, liegt in deiner Hand.
Rette mich vor meinen Feinden,
die mich verfolgen!
31:17HERR, sieh mich freundlich an,
denn ich gehöre dir.
Hilf mir in deiner Güte!
31:18Zu dir, HERR, rufe ich,
enttäusche mich nicht!
Doch diese Verbrecher sollen sich täuschen:
31:19Schick sie hinunter in die Totenwelt,
damit sie für immer verstummen!
Bring sie zum Schweigen,
diese eingebildeten Lügner,
die den Schuldlosen frech verleumden!
31:20Wie groß ist deine Güte, HERR!
Du wendest sie denen zu, die dir gehorchen.
Vor aller Augen zeigt sich diese Güte
an denen, die bei dir Zuflucht suchen.
31:21In deiner Nähe sind sie geborgen,
vor allen Ränken sicher unter deinem Dach.
Du nimmst sie in Schutz vor ihren Verklägern.
31:22Dank sei dir, HERR!
Du hast mir deine Güte erwiesen;
ein Wunder hast du an mir getan,
als meine Feinde mich ringsum bedrängten.
31:23Ich dachte schon in meiner Angst,
ich wäre aus deiner Nähe verbannt.
Doch du hast mich gehört,
als ich um Hilfe schrie.
31:24Liebt den Herrn, ihr, die ihr ihm gehört;
denn er schützt alle, die ihm die Treue halten.
Doch wer sich über ihn erhebt,
bekommt seinen Zorn zu spüren.
31:25Ihr, die ihr auf den HERRN vertraut,
seid stark, fasst Mut!
32:1Ein Gedicht Davids.

Freuen dürfen sich alle,
denen Gott ihr Unrecht vergeben
und ihre Verfehlungen zugedeckt hat!

32:2Freuen dürfen sich alle,
denen der HERR die Schuld nicht anrechnet
und deren Gewissen nicht mehr belastet ist!
32:3HERR,
erst wollte ich meine Schuld verschweigen;
doch davon wurde ich so krank,
dass ich von früh bis spät nur stöhnen konnte.
32:4Ich spürte deine Hand bei Tag und Nacht;
sie drückte mich zu Boden,
ließ meine Lebenskraft entschwinden
wie in der schlimmsten Sommerdürre.
32:5Darum entschloss ich mich,
dir meine Verfehlungen zu bekennen.
Was ich getan hatte, gestand ich dir;
ich verschwieg dir meine Schuld nicht länger.
Und du – du hast mir alles vergeben!
32:6Deshalb soll jeder, der dir die Treue hält,
zu dir beten, wenn er in Not gerät.
Wenn sie ihn dann bedrängt wie eine Flut,
wird sie ihn nicht verschlingen können.
32:7Bei dir finde ich Schutz;
du hältst die Not von mir fern
und lässt mich jubeln über meine Rettung.
32:8Der HERR hat mir geantwortet:
»Ich sage dir, was du tun sollst,
und zeige dir den richtigen Weg.
Ich lasse dich nicht aus den Augen.
32:9Sei doch nicht unverständig
wie ein Maultier oder Pferd!
Die musst du mit Zaum und Zügel bändigen,
sonst folgen sie dir nicht.«
32:10Wer nicht nach Gott fragt,
schafft sich viel Kummer;
aber wer dem HERRN vertraut,
wird seine Güte erfahren.
32:11Freut euch und jubelt über den HERRN,
ihr, die ihr ihm treu seid!
Alle, die redlich und rechtschaffen sind,
sollen vor Freude singen!
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible