Къ Тебѣ́, Го́споди, воззову́, Бо́же мо́й: да не премолчи́ши от мене́ {о мнѣ́}: да не когда́ премолчи́ши от мене́ {о мнѣ́}, и уподо́блюся низходя́щымъ въ ро́въ.

Услы́ши, Го́споди, гла́съ моле́нiя моего́, внегда́ моли́тимися къ Тебѣ́, внегда́ воздѣ́ти ми́ ру́цѣ мои́ ко хра́му свято́му Твоему́.

Не привлецы́ мене́ со грѣ́шники, и съ дѣ́лающими непра́вду не погуби́ мене́, глаго́лющими ми́ръ съ бли́жними свои́ми, зла́я же въ сердца́хъ свои́хъ.

Да́ждь и́мъ, Го́споди, по дѣло́мъ и́хъ и по лука́вству начина́нiй и́хъ, по дѣло́мъ руку́ и́хъ да́ждь и́мъ, возда́ждь воздая́нiе и́хъ и́мъ.

Я́ко не разумѣ́ша въ дѣла́ Госпо́дня и въ дѣла́ руку́ Его́: разори́ши я́ и не сози́ждеши я́.

Благослове́нъ Госпо́дь, я́ко услы́ша гла́съ моле́нiя моего́.

Госпо́дь помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й: на Него́ упова́ се́рдце мое́, и помо́же ми́, и процвѣте́ пло́ть моя́: и во́лею мое́ю исповѣ́мся Ему́.

Госпо́дь утвержде́нiе люді́й Свои́хъ и защи́титель спасе́нiй Христа́ Своего́ е́сть.

Спаси́ лю́ди Твоя́, и благослови́ достоя́нiе Твое́, и упаси́ я́, и возми́ {и вознеси́} я́ до вѣ́ка.

Рус. (Аверинцев)

В этом переводе выбранная книга отсутствует

Латинский (Nova Vulgata)

^28:1 David. Ad te, Domine, clamabo; Deus meus, ne sileas a me. Ne quando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.

^28:2 Exaudi vocem deprecationis meae, dum clamo ad te, dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum.

^28:3 Ne simul trahas me cum peccatoribus et cum operantibus iniquitatem. Qui loquuntur pacem cum proximo suo, mala autem in cordibus eorum.

^28:4 Da illis secundum opera eorum et secundum nequitiam adinventionum ipsorum. Secundum opus manuum eorum tribue illis, redde retributionem eorum ipsis.

^28:5 Quoniam non intellexerunt opera Domini et opus manuum eius, destruet illos et non aedificabit eos.

^28:6 Benedictus Dominus, quoniam exaudivit vocem deprecationis meae;

^28:7 Dominus adiutor meus et protector meus, in ipso speravit cor meum, et adiutus sum, et exsultavit cor meum, et in cantico meo confitebor ei.

^28:8 Dominus fortitudo plebi suae, et refugium salvationum christi sui est.

^28:9 Salvum fac populum tuum et benedic hereditati tuae et pasce eos et extolle illos usque in aeternum.

Таджикский

Языки

Таронаи Довуд. Сӯи Ту, эй Парвардигор, мехонам. Эй кӯҳпораи ман, аз пешам хомӯш нагузар: мабодо аз пешам хомӯш гузарӣ, ва ман мисли фурӯравандагони гӯр гардам.

Овози зориҳои маро бишнав, вақте ки аз Ту ёрӣ мехоҳам ва дастҳои худро сӯи ҳарами поки Ту мебардорам.

Маро бо бадкорон ва бадкирдорон нобуд накун, ки бо ёронашон дар бораи сулҳу осоиштагӣ сухан меронанд, вале бадӣ дар дил доранд.

Ба онҳо мувофиқи корҳошон, мувофиқи кирдорҳои бадашон мукофот деҳ; мувофиқи корҳои дастҳошон ба онҳо подош деҳ; сазояшонро ба онҳо баргардон.

Азбаски ба корномаҳои Парвардигор ва ба корҳои дастҳои Ӯ диққат намедиҳанд, онҳоро хароб хоҳад кард ва бино нахоҳад намуд.

Парвардигор муборак аст, зеро ки овози зориҳои маро шунидааст.

Парвардигор қуввати ман ва сипари ман аст; дилам ба Ӯ таваккал намуд, ва ман мадад ёфтам, ва дилам шод шуд, ва Ӯро бо суруди худ сипос хоҳам гуфт.

Парвардигор қуввати қавми Худ ва истеҳкоми қалъаи наҷоти масеҳи Худ мебошад.

Қавми Худро наҷот деҳ ва мероси Худро баракат фармо; онҳоро чӯпонӣ бикун ва барафроз ҷовидона!