Не бо мече́мъ свои́мъ наслѣ́диша зе́млю, и мы́шца и́хъ не спасе́ и́хъ, но десни́ца Твоя́ и мы́шца Твоя́ и просвѣще́нiе лица́ Твоего́, я́ко благоволи́лъ еси́ въ ни́хъ.

Ты́ еси́ са́мъ Ца́рь мо́й и Бо́гъ мо́й, заповѣ́даяй спасе́нiя Иа́ковля.

О Тебѣ́ враги́ на́шя избоде́мъ ро́ги, и о и́мени Твое́мъ уничижи́мъ востаю́щыя на ны́.

Не на лу́къ бо мо́й упова́ю, и ме́чь мо́й не спасе́тъ мене́:

спаслъ бо еси́ на́съ от стужа́ющихъ на́мъ, и ненави́дящихъ на́съ посрами́лъ еси́.

О Бо́зѣ похва́лимся ве́сь де́нь, и о и́мени Твое́мъ исповѣ́мыся во вѣ́къ.

Ны́нѣ же отри́нулъ еси́ и посрами́лъ еси́ на́съ, и не изы́деши, Бо́же, въ си́лахъ на́шихъ.

Возврати́лъ еси́ на́съ вспя́ть при вразѣ́хъ на́шихъ, и ненави́дящiи на́съ расхища́ху себѣ́.

Да́лъ еси́ на́съ я́ко о́вцы снѣ́ди, и во язы́цѣхъ разсѣ́ялъ ны́ еси́.

Отда́лъ еси́ лю́ди Твоя́ безъ цѣны́, и не бѣ́ мно́жество въ восклица́нiихъ на́шихъ.

Положи́лъ еси́ на́съ поноше́нiе сосѣ́домъ на́шымъ, подражне́нiе и поруга́нiе су́щымъ о́крестъ на́съ.

Положи́лъ еси́ на́съ въ при́тчу во язы́цѣхъ, покива́нiю главы́ въ лю́дехъ.

Ве́сь де́нь сра́мъ мо́й предо мно́ю е́сть, и сту́дъ лица́ моего́ покры́ мя,

от гла́са поноша́ющаго и оклевета́ющаго, от лица́ вра́жiя и изгоня́щаго.

Сiя́ вся́ прiидо́ша на ны́, и не забы́хомъ Тебе́, и не непра́вдовахомъ въ завѣ́тѣ Твое́мъ,

и не отступи́ вспя́ть се́рдце на́ше: и уклони́лъ еси́ стези́ на́шя от пути́ Твоего́,

я́ко смири́лъ еси́ на́съ на мѣ́стѣ озлобле́нiя, и прикры́ ны сѣ́нь сме́ртная.

А́ще забы́хомъ и́мя Бо́га на́шего, и а́ще воздѣ́хомъ ру́ки на́шя къ бо́гу чужде́му,

не Бо́гъ ли взы́щетъ си́хъ? То́й бо вѣ́сть та́йная се́рдца.

Зане́ Тебе́ ра́ди умерщвля́емся ве́сь де́нь, вмѣни́хомся я́ко о́вцы заколе́нiя.

Воста́ни, вску́ю спи́ши, Го́споди? Воскре́сни́, и не отри́ни до конца́.

Вску́ю лице́ Твое́ отвраща́еши? Забыва́еши нищету́ на́шу и ско́рбь на́шу?

Я́ко смири́ся въ пе́рсть душа́ на́ша, прильпе́ земли́ утро́ба на́ша.

Воскре́сни́, Го́споди, помози́ на́мъ, и изба́ви на́съ и́мене ра́ди Твоего́.

Синодальный

1 Праведные должны славословить Господа, 4 так как Он непогрешим в своих постановлениях. 9 Он всемогущ. 12 Блажен народ, которому покровительствует Господь! 18 Господь покровительствует боящимся Его и спасет их от бедствий. Да будет Его милость над нами.

[Псалом Давида.]

Радуйтесь, праведные, о Господе: правым прилично славословить.

Славьте Господа на гуслях, пойте Ему на десятиструнной псалтири;

пойте Ему новую песнь; пойте Ему стройно, с восклицанием,

ибо слово Господне право и все дела Его верны.

Он любит правду и суд; милости Господней полна земля.

Словом Господа сотворены небеса, и духом уст Его – все воинство их:

Он собрал, будто груды, морские воды, положил бездны в хранилищах.

Да боится Господа вся земля; да трепещут пред Ним все живущие во вселенной,

ибо Он сказал, – и сделалось; Он повелел, – и явилось.

Господь разрушает советы язычников, уничтожает замыслы народов, [уничтожает советы князей].

Совет же Господень стоит вовек; помышления сердца Его – в род и род.

Блажен народ, у которого Господь есть Бог, – племя, которое Он избрал в наследие Себе.

С небес призирает Господь, видит всех сынов человеческих;

с престола, на котором восседает, Он призирает на всех, живущих на земле:

Он создал сердца всех их и вникает во все дела их.

Не спасется царь множеством воинства; исполина не защитит великая сила.

Ненадежен конь для спасения, не избавит великою силою своею.

Вот, око Господне над боящимися Его и уповающими на милость Его,

что Он душу их спасет от смерти и во время голода пропитает их.

Душа наша уповает на Господа: Он – помощь наша и защита наша;

о Нем веселится сердце наше, ибо на святое имя Его мы уповали.

Да будет милость Твоя, Господи, над нами, как мы уповаем на Тебя.

2 История нашего народа полна славных побед над язычниками. Этими победами мы обязаны Твоему покровительству и защите. 10 Теперь же Бог оставил нас: мы поражены врагами, тогда как мы сохраняем верность Тебе и не отступаем от Твоих заповедей. 24 Восстань, Господи, на нашу защиту и избавь нас по Твоей милости.

Начальнику хора. Учение. Сынов Кореевых.

Боже, мы слышали ушами своими, отцы наши рассказывали нам о деле, какое Ты соделал во дни их, во дни древние:

Ты рукою Твоею истребил народы, а их насадил; поразил племена и изгнал их;

ибо они не мечом своим приобрели землю, и не их мышца спасла их, но Твоя десница и Твоя мышца и свет лица Твоего, ибо Ты благоволил к ним.

Боже, Царь мой! Ты – тот же; даруй спасение Иакову.

С Тобою избодаем рогами врагов наших; во имя Твое попрем ногами восстающих на нас:

ибо не на лук мой уповаю, и не меч мой спасет меня;

но Ты спасешь нас от врагов наших, и посрамишь ненавидящих нас.

О Боге похвалимся всякий день, и имя Твое будем прославлять вовек.

Но ныне Ты отринул и посрамил нас, и не выходишь с войсками нашими;

обратил нас в бегство от врага, и ненавидящие нас грабят нас;

Ты отдал нас, как овец, на съедение и рассеял нас между народами;

без выгоды Ты продал народ Твой и не возвысил цены его;

отдал нас на поношение соседям нашим, на посмеяние и поругание живущим вокруг нас;

Ты сделал нас притчею между народами, покиванием головы между иноплеменниками.

Всякий день посрамление мое предо мною, и стыд покрывает лице мое

от голоса поносителя и клеветника, от взоров врага и мстителя:

все это пришло на нас, но мы не забыли Тебя и не нарушили завета Твоего.

Не отступило назад сердце наше, и стопы наши не уклонились от пути Твоего,

когда Ты сокрушил нас в земле драконов и покрыл нас тенью смертною.

Если бы мы забыли имя Бога нашего и простерли руки наши к богу чужому,

то не взыскал ли бы сего Бог? Ибо Он знает тайны сердца.

Но за Тебя умерщвляют нас всякий день, считают нас за овец, обреченных на заклание.

Восстань, что спишь, Господи! пробудись, не отринь навсегда.

Для чего скрываешь лице Твое, забываешь скорбь нашу и угнетение наше?

ибо душа наша унижена до праха, утроба наша прильнула к земле.

Восстань на помощь нам и избавь нас ради милости Твоей.

Грузинский

Языки

იხარეთ, მართალნო, უფალში; გულწრფელებს შეშვენით შექება.

ადიდეთ უფალი ქნარით, ათსიმიანი ებნით უგალობეთ მას.

უგალობეთ მას გალობა ახალი, უკეთ ააწყეთ ჰანგი მოძახილით.

რადგან სწორია სიტყვა უფლისა და ყოველი საქმე მისი ჭეშმარიტია.

უყვარს სიმართლე და სამართალი; უფლის წყალობით სავსეა ქვეყანა.

უფლის სიტყვით შეიქმნა ზეცა და მისი ბაგეების ქარით - მთელი მისი საკრებულო.

შეკრიბა, ვითარცა ტიკში, წყლები ზღვისანი, საცავებში მოათავსა უფსკრულები.

ეშინოდეს უფლისა მთელ დედამიწას, თრთოდეს მისგან ყველა მკვიდრი სამყაროისა.

რადგან მან თქვა და - შეიქმნა, მან ბრძანა და - არსებობს.

უფალი ჩაშლის ხალხების აზრებს, გააცამტვერებს ხალხების ზრახვებს.

აზრი უფლისა იარსებებს მარადიულად და თაობიდან თაობამდე - ზრახვანი მისნი.

ნეტარ არს ხალხი, რომლისთვისაც უფალია ღმერთი, ხალხი - მისდა სამემკვიდრეოდ ამორჩეული.

ზეციდან იმზირება უფალი, ხედავს ყველა ადამიანს.

თავისი საბრძანისიდან უთვალთვალებს ქვეყნის ყველა მკვიდრს.

მან შეჰქმნა გული თითოეულისა, და სწვდება ყველა მათ საქმეს.

მეფეს ვერ უშველის ჯარის სიმრავლე, გმირს ვერ იხსნის დიდი ძალა.

უიმედოა ცხენი შველისათვის და თავისი ჯარების სიმრავლე ვერ იხსნის.

აი, თვალი უფლისა მის მოშიშთა თავზე, ვინც მის წყალობას ელის;

რომ იხსნას მათი სული სიკვდილისაგან და ასაზრდოოს შიმშილობის დროს.

ჩვენი სული მომლოდინეა უფლისა, ის არის დამხმარე და მფარველი ჩვენი.

რადგან მისით ხარობს ჩვენი გული, რადგან ვესასოებით მის წმიდა სახელს.

იყოს ჩვენდამი, უფალო, შენი წყალობა, რადგანაც შენზე ვამყარებთ იმედს.

გუნდის ლოტბარს, კორახის ძეთა მოძღვრება.

ღმერთო, ჩვენი ყურით მოვისმინეთ, ჩვენი მამები გვიამბობდნენ, თუ რა საქმე მოიმოქმედე მათ დღეებში, უძველეს დროში.

შენ შენი ხელით განდევნე ხალხები, ხოლო ისინი დანერგე; გაანადგურე ერები და განდევნე.

ვინაიდან მათ ხმლით არ მოუპოვებიათ ქვეყანა, და მათ მკლავებს არ დაუხსნიათ ისინი, არამედ შენმა მარჯვენამ, შენმა მკლავმა და შენი სახის ნათელმა, რადგან მათდამი კეთილგანეწყვე.

შენ ხარ ის, ხელმწიფეო ჩემო, ღმერთო; უბოძე შველა იაკობს.

შენით დავანარცხებთ ჩვენს მტრებს; შენი სახელით გავთელავთ, ვინც აღდგება ჩვენს წინააღმდეგ.

რადგან ჩემს მშვილდზე არა ვარ დანდობილი და ჩემი მახვილი არ დამიხსნის.

არამედ შენ გვიხსნი ჩვენი მტრებისაგან და ჩვენს მოძულეებს შეარცხვენ.

ღმერთით ვტრაბახობდით ყოველდღე და შენს სახელს ვადიდებთ უკუნისამდე. სელა.

მაგრამ მიგვატოვე და შეგვარცხვინე, და არ გამოდიხარ ჩვენს მხედრობასთან.

უკუგვაქციე მტრისაგან და ჩვენმა მოძულეებმა გაგვძარცვეს ჩვენ.

მიგვეცი ჩვენ, როგორც ცხვარი, შესაჭმელად, და დაგვფანტე ხალხებს შორის.

გაჰყიდე შენი ერი სარგებლის გარეშე, და არ იდავე მათ ფასზე.

მიგვეცი შესარცხვენად მეზობლებს, დასაცინად და საგინებლად - ჩვენს ირგვლივ მყოფთ.

იგავად გვაქციე ხალხებს შორის, თავის გასაქნევ-გამოსაქნევად ერებს შორის.

ყოველდღე ჩემი აუგი ჩემს წინაშეა და სირცხვილი მიფარავს სახეს

შემარცხვენლისა და მაგინებლის ხმისაგან, მტრისა და შურისმაძიებლის პირისაგან.

ყოველივე ეს გვეწია ჩვენ, და მაინც არ დაგივიწყეთ შენ, არ გაგვიმრუდებია შენი აღთქმა.

არ უკუქცეულან ჩვენი გულები და არც ჩვენს ტერფებს გადაუხვევიათ შენი გზიდან.

როცა შენ შეგვმუსრე ტურების ადგილას და გადაგვაფარე სირცხვილის ჩრდილი.

ჩვენ რომ დაგვევიწყებინა სახელი ჩვენი ღმერთისა, და ხელი გაგვეშვირა უცხო კერპებისთვის,

განა ღმერთი არ გვაზღვევინებს ამას? რადგან მან იცის საიდუმლონი გულისა.

ხოლო შენი გულისათვის გვკლავდნენ ყოველდღე, მივაჩნდით დასაკლავ ცხვრად.

გამოიღვიძე, რატომ გძინავს, უფალო, გამოფხიზლდი, სამუდამოდ ნუ მიგვატოვებ.

რატომ ფარავ შენს სახეს? ივიწყებ ჩვენს მწუხარებასა და გაჭირვებას?

რადგან მეტისმეტად სულდამძიმებულნი ვართ, მიწას განერთხა ჩვენი მუცელი.

აღსდექ ჩვენს დასახმარებლად და გვიხსენი შენი წყალობის გულისათვის.