Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
Псалом 33
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
33:1
см.:1Цар.21:13;
33:2
33:4
33:12
33:14
33:17
33:18
33:22
см.:Притч.22:8;
Псалом 88
88:1
см.:1Пар.15:17;
88:3
88:5
88:6
88:8
88:11
88:13
88:14
88:16
88:17
88:20
88:24
88:25
88:29
88:31
88:32
88:34
88:36
88:39
88:43
88:44
88:45
88:46
88:48
88:51
88:52
88:53
Псалом 114
114:0
114:1
114:4
114:7
114:9
Псало́мъ Дави́ду, внегда́ измѣни́ лице́ свое́ предъ Авимеле́хомъ: и отпусти́ его́, и отъи́де.
Благословлю́ Го́спода на вся́кое вре́мя, вы́ну хвала́ Его́ во устѣ́хъ мои́хъ.
О Го́сподѣ похва́лится душа́ моя́: да услы́шатъ кро́тцыи и возвеселя́тся.
Возвели́чите Го́спода со мно́ю, и вознесе́мъ и́мя Его́ вку́пѣ.
Взыска́хъ Го́спода, и услы́ша мя́ и от всѣ́хъ скорбе́й мои́хъ изба́ви мя́.
Приступи́те къ Нему́ и просвѣти́теся, и ли́ца ва́ша не постыдя́тся.
Се́й ни́щiй воззва́, и Госпо́дь услы́ша и́, и от всѣ́хъ скорбе́й его́ спасе́ и́.
Ополчи́тся А́нгелъ Госпо́день о́крестъ боя́щихся Его́ и изба́витъ и́хъ.
Вкуси́те и ви́дите, я́ко бла́гъ Госпо́дь: блаже́нъ му́жъ, и́же упова́етъ На́нь.
Бо́йтеся Го́спода, вси́ святі́и Его́, я́ко нѣ́сть лише́нiя боя́щымся Его́.
Бога́тiи обнища́ша и взалка́ша: взыска́ющiи же Го́спода не лиша́тся вся́каго бла́га.
Прiиди́те, ча́да, послу́шайте мене́, стра́ху Госпо́дню научу́ ва́съ.
Кто́ есть человѣ́къ хотя́й живо́тъ, любя́й дни́ ви́дѣти бла́ги?
Удержи́ язы́къ тво́й от зла́ и устнѣ́ твои́, е́же не глаго́лати льсти́.
Уклони́ся от зла́ и сотвори́ бла́го: взыщи́ ми́ра и пожени́ и́.
О́чи Госпо́дни на пра́ведныя, и у́ши Его́ въ моли́тву и́хъ.
Лице́ же Госпо́дне на творя́щыя зла́я, е́же потреби́ти от земли́ па́мять и́хъ.
Воззва́ша пра́веднiи, и Госпо́дь услы́ша и́хъ и от всѣ́хъ скорбе́й и́хъ изба́ви и́хъ.
Бли́зъ Госпо́дь сокруше́нныхъ се́рдцемъ, и смире́нныя ду́хомъ спасе́тъ.
Мно́ги ско́рби пра́веднымъ, и от всѣ́хъ и́хъ изба́витъ я́ Госпо́дь.
Храни́тъ Госпо́дь вся́ ко́сти и́хъ, ни еди́на от ни́хъ сокруши́тся.
Сме́рть грѣ́шниковъ люта́, и ненави́дящiи пра́веднаго прегрѣша́тъ.
Изба́витъ Госпо́дь ду́шы ра́бъ Свои́хъ, и не прегрѣша́тъ вси́ упова́ющiи на Него́.
Ра́зума Еѳа́ма Изра́илтянина.
Ми́лости Твоя́, Го́споди, во вѣ́къ воспою́, въ ро́дъ и ро́дъ возвѣщу́ и́стину Твою́ усты́ мои́ми.
Зане́ ре́клъ еси́: въ вѣ́къ ми́лость сози́ждется: на небесѣ́хъ угото́вится и́стина Твоя́.
Завѣща́хъ завѣ́тъ избра́ннымъ Мои́мъ, кля́хся Дави́ду рабу́ Моему́:
до вѣ́ка угото́ваю сѣ́мя твое́, и сози́жду въ ро́дъ и ро́дъ престо́лъ тво́й.
Исповѣ́дятъ небеса́ чудеса́ Твоя́, Го́споди, и́бо и́стину Твою́ въ це́ркви святы́хъ.
Я́ко кто́ во о́блацѣхъ уравни́тся Го́сподеви? Уподо́бится Го́сподеви въ сынѣ́хъ Бо́жiихъ?
Бо́гъ прославля́емь въ совѣ́тѣ святы́хъ, ве́лiй и стра́шенъ е́сть надъ всѣ́ми окре́стными Его́.
Го́споди Бо́же си́лъ, кто́ подо́бенъ Тебѣ́? Си́ленъ еси́, Го́споди, и и́стина Твоя́ о́крестъ Тебе́.
Ты́ влады́чествуеши держа́вою морско́ю: возмуще́нiе же во́лнъ его́ Ты́ укроча́еши.
Ты́ смири́лъ, еси́, я́ко я́звена, го́рдаго: мы́шцею си́лы Твоея́ расточи́лъ еси́ враги́ Твоя́.
Твоя́ су́ть небеса́, и Твоя́ е́сть земля́: вселе́нную и исполне́нiе ея́ Ты́ основа́лъ еси́.
Сѣ́веръ и мо́ре Ты́ созда́лъ еси́: Ѳаво́ръ и Ермо́нъ о и́мени Твое́мъ возра́дуетася.
Твоя́ мы́шца съ си́лою: да укрѣпи́тся рука́ Твоя́, и вознесе́тся десни́ца Твоя́.
Пра́вда и судьба́ угото́ванiе престо́ла Твоего́: ми́лость и и́стина предъи́детѣ предъ лице́мъ Твои́мъ.
Блаже́ни лю́дiе вѣ́дущiи воскликнове́нiе: Го́споди, во свѣ́тѣ лица́ Твоего́ по́йдутъ,
и о и́мени Твое́мъ возра́дуются ве́сь де́нь, и пра́вдою Твое́ю вознесу́тся.
Я́ко похвала́ си́лы и́хъ Ты́ еси́, и во благоволе́нiи Твое́мъ вознесе́тся ро́гъ на́шъ:
я́ко Госпо́дне е́сть заступле́нiе, и Свята́го Изра́илева царя́ на́шего.
Тогда́ глаго́лалъ еси́ въ видѣ́нiи сыново́мъ Твои́мъ, и ре́клъ еси́: положи́хъ по́мощь на си́льнаго, вознесо́хъ избра́ннаго от люді́й Мои́хъ:
обрѣто́хъ Дави́да раба́ Моего́, еле́емъ святы́мъ Мои́мъ пома́захъ его́.
И́бо рука́ Моя́ засту́питъ его́, и мы́шца Моя́ укрѣпи́тъ его́:
ничто́же успѣ́етъ вра́гъ на него́, и сы́нъ беззако́нiя не приложи́тъ озло́бити его́.
И ссѣку́ от лица́ его́ враги́ его́, и ненави́дящыя его́ побѣжду́:
и и́стина Моя́ и ми́лость Моя́ съ ни́мъ, и о и́мени Мое́мъ вознесе́тся ро́гъ его́:
и положу́ на мо́ри ру́ку его́, и на рѣка́хъ десни́цу его́.
То́й призове́тъ Мя́: оте́цъ мо́й еси́ Ты́, Бо́гъ мо́й и засту́пникъ спасе́нiя моего́.
И А́зъ пе́рвенца положу́ его́, высока́ па́че царе́й земны́хъ:
въ вѣ́къ сохраню́ ему́ ми́лость Мою́, и завѣ́тъ Мо́й вѣ́ренъ ему́:
и положу́ въ вѣ́къ вѣ́ка сѣ́мя его́, и престо́лъ его́ я́ко дні́е не́ба.
А́ще оста́вятъ сы́нове его́ зако́нъ Мо́й, и въ судьба́хъ Мои́хъ не по́йдутъ:
а́ще оправда́нiя Моя́ оскверня́тъ, и за́повѣдiй Мои́хъ не сохраня́тъ:
посѣщу́ жезло́мъ беззако́нiя и́хъ, и ра́нами непра́вды и́хъ,
ми́лость же Мою́ не разорю́ от ни́хъ, ни преврежду́ во и́стинѣ Мое́й:
ниже́ оскверню́ завѣ́та Моего́, и исходя́щихъ от у́стъ Мои́хъ не отве́ргуся.
Еди́ною кля́хся о святѣ́мъ Мое́мъ: а́ще Дави́ду солжу́?
Сѣ́мя его́ во вѣ́къ пребу́детъ, и престо́лъ его́ я́ко со́лнце предо Мно́ю,
и я́ко луна́ соверше́на въ вѣ́къ, и свидѣ́тель на небеси́ вѣ́ренъ.
Ты́ же отри́нулъ еси́ и уничижи́лъ, негодова́лъ еси́ пома́заннаго Твоего́:
разори́лъ еси́ завѣ́тъ раба́ Твоего́, оскверни́лъ еси́ на земли́ святы́ню его́:
разори́лъ еси́ вся́ опло́ты его́, положи́лъ еси́ тве́рдая его́ стра́хъ.
Расхища́ху его́ вси́ мимоходя́щiи путе́мъ, бы́сть поноше́нiе сосѣ́домъ свои́мъ.
Возвы́силъ еси́ десни́цу стужа́ющихъ ему́, возвесели́лъ еси́ вся́ враги́ его́:
отврати́лъ еси́ по́мощь меча́ его́ и не заступи́лъ еси́ его́ во бра́ни:
разори́лъ еси́ от очище́нiя его́, престо́лъ его́ на зе́млю пове́рглъ еси́:
ума́лилъ еси́ дни́ вре́мене его́, облiя́лъ еси́ его́ студо́мъ.
Доко́лѣ, Го́споди, отвраща́ешися въ коне́цъ, разжже́тся я́ко о́гнь гнѣ́въ Тво́й?
Помяни́, кі́й мо́й соста́въ: еда́ бо всу́е созда́лъ еси́ вся́ сы́ны человѣ́ческiя?
Кто́ е́сть человѣ́къ, и́же поживе́тъ и не у́зритъ сме́рти, изба́витъ ду́шу свою́ изъ руки́ а́довы?
Гдѣ́ су́ть ми́лости Твоя́ дре́внiя, Го́споди, и́миже кля́лся еси́ Дави́ду во и́стинѣ Твое́й?
Помяни́, Го́споди, поноше́нiе ра́бъ Твои́хъ, е́же удержа́хъ въ нѣ́дрѣ мое́мъ мно́гихъ язы́къ:
и́мже поноси́ша врази́ Твои́, Го́споди, и́мже поноси́ша измѣне́нiю христа́ Твоего́.
Благослове́нъ Госпо́дь во вѣ́къ: бу́ди, бу́ди.
Аллилу́iа.
Возлюби́хъ, я́ко услы́шитъ Госпо́дь гла́съ моле́нiя моего́,
я́ко приклони́ у́хо Свое́ мнѣ́: и во дни́ моя́ призову́.
Объя́ша мя́ болѣ́зни сме́ртныя, бѣды́ а́довы обрѣто́ша мя́: ско́рбь и болѣ́знь обрѣто́хъ–
–и и́мя Госпо́дне призва́хъ: 4о, Го́споди, изба́ви ду́шу мою́:–
–ми́лостивъ Госпо́дь и пра́веденъ, и Бо́гъ на́шъ ми́луетъ.
5Храня́й младе́нцы Госпо́дь: смири́хся, и спасе́ мя.
6Обрати́ся, душе́ моя́, въ поко́й тво́й, я́ко Госпо́дь благодѣ́йствова тя́:
7я́ко изъя́тъ ду́шу мою́ от сме́рти, о́чи мои́ от сле́зъ и но́зѣ мои́ от поползнове́нiя.
8Благоугожду́ предъ Го́сподемъ во странѣ́ живы́хъ.
2 Воспеваю Господа и к хвале приглашаю всех праведных, так как Он всегдашний защитник во время бедствий. 9 Каждый может убедиться, что Господь охраняет боящихся Его. 12 Чтобы заслужить такую милость Господа, нужно иметь страх пред Ним. 16 Господь милует праведников, а делающий зло гибнет.
Псалом Давида, когда он притворился безумным пред Авимелехом и был изгнан от него и удалился
Благословлю Господа во всякое время; хвала Ему непрестанно в устах моих.
Господом будет хвалиться душа моя; услышат кроткие и возвеселятся.
Величайте Господа со мною, и превознесем имя Его вместе.
Я взыскал Господа, и Он услышал меня, и от всех опасностей моих избавил меня.
Кто обращал взор к Нему, те просвещались, и лица их не постыдятся.
Сей нищий воззвал, – и Господь услышал и спас его от всех бед его.
Ангел Господень ополчается вокруг боящихся Его и избавляет их.
Вкусите, и увидите, как благ Господь! Блажен человек, который уповает на Него!
Бойтесь Господа, [все] святые Его, ибо нет скудости у боящихся Его.
Скимны бедствуют и терпят голод, а ищущие Господа не терпят нужды ни в каком благе.
Придите, дети, послушайте меня: страху Господню научу вас.
Хочет ли человек жить и любит ли долгоденствие, чтобы видеть благо?
Удерживай язык свой от зла и уста свои от коварных слов.
Уклоняйся от зла и делай добро; ищи мира и следуй за ним.
Очи Господни обращены на праведников, и уши Его – к воплю их.
Но лице Господне против делающих зло, чтобы истребить с земли память о них.
Взывают [праведные], и Господь слышит, и от всех скорбей их избавляет их.
Близок Господь к сокрушенным сердцем и смиренных духом спасет.
Много скорбей у праведного, и от всех их избавит его Господь.
Он хранит все кости его; ни одна из них не сокрушится.
Убьет грешника зло, и ненавидящие праведного погибнут.
Избавит Господь душу рабов Своих, и никто из уповающих на Него не погибнет.
2 Господи, буду вечно восхвалять Тебя за милость, дарованную Давиду в обетовании, что Ты навек утвердишь его семя. 6 Это обетование будут восхвалять Ангелы, Тебе подчиняются моря. Ты низложил Раава, вся земля в Твоей власти. 16 Блажен народ, верный Тебе. 20 Ты дал обетование о Давиде, что сделаешь его грозным для врагов. Если же сыновья его оставят Тебя, Ты накажешь их, но не лишишь Давида дарованного Тобою обетования. 39 Но ныне Ты лишил помазанника Твоего милости: он унижен и сделался посмешищем у народов. 47 Доколе, Господи, будет продолжаться Твой гнев?
Учение Ефама Езрахита
Милости [Твои], Господи, буду петь вечно, в род и род возвещать истину Твою устами моими.
Ибо говорю: навек основана милость, на небесах утвердил Ты истину Твою, когда сказал:
«Я поставил завет с избранным Моим, клялся Давиду, рабу Моему:
навек утвержу семя твое, в род и род устрою престол твой».
И небеса прославят чудные дела Твои, Господи, и истину Твою в собрании святых.
Ибо кто на небесах сравнится с Господом? кто между сынами Божиими уподобится Господу?
Страшен Бог в великом сонме святых, страшен Он для всех окружающих Его.
Господи, Боже сил! кто силен, как Ты, Господи? И истина Твоя окрест Тебя.
Ты владычествуешь над яростью моря: когда воздымаются волны его, Ты укрощаешь их.
Ты низложил Раава, как пораженного; крепкою мышцею Твоею рассеял врагов Твоих.
Твои небеса и Твоя земля; вселенную и что наполняет ее, Ты основал.
Север и юг Ты сотворил; Фавор и Ермон о имени Твоем радуются.
Крепка мышца Твоя, сильна рука Твоя, высока десница Твоя!
Правосудие и правота – основание престола Твоего; милость и истина предходят пред лицем Твоим.
Блажен народ, знающий трубный зов! Они ходят во свете лица Твоего, Господи,
о имени Твоем радуются весь день и правдою Твоею возносятся,
ибо Ты украшение силы их, и благоволением Твоим возвышается рог наш.
От Господа – щит наш, и от Святаго Израилева – царь наш.
Некогда говорил Ты в видении святому Твоему, и сказал: «Я оказал помощь мужественному, вознес избранного из народа.
Я обрел Давида, раба Моего, святым елеем Моим помазал его.
Рука Моя пребудет с ним, и мышца Моя укрепит его.
Враг не превозможет его, и сын беззакония не притеснит его.
Сокрушу пред ним врагов его и поражу ненавидящих его.
И истина Моя и милость Моя с ним, и Моим именем возвысится рог его.
И положу на море руку его, и на реки – десницу его.
Он будет звать Меня: Ты отец мой, Бог мой и твердыня спасения моего.
И Я сделаю его первенцем, превыше царей земли,
вовек сохраню ему милость Мою, и завет Мой с ним будет верен.
И продолжу вовек семя его, и престол его – как дни неба.
Если сыновья его оставят закон Мой и не будут ходить по заповедям Моим;
если нарушат уставы Мои и повелений Моих не сохранят:
посещу жезлом беззаконие их, и ударами – неправду их;
милости же Моей не отниму от него, и не изменю истины Моей.
Не нарушу завета Моего, и не переменю того, что вышло из уст Моих.
Однажды Я поклялся святостью Моею: солгу ли Давиду?
Семя его пребудет вечно, и престол его, как солнце, предо Мною,
вовек будет тверд, как луна, и верный свидетель на небесах».
Но ныне Ты отринул и презрел, прогневался на помазанника Твоего;
пренебрег завет с рабом Твоим, поверг на землю венец его;
разрушил все ограды его, превратил в развалины крепости его.
Расхищают его все проходящие путем; он сделался посмешищем у соседей своих.
Ты возвысил десницу противников его, обрадовал всех врагов его;
Ты обратил назад острие меча его и не укрепил его на брани;
отнял у него блеск и престол его поверг на землю;
сократил дни юности его и покрыл его стыдом.
Доколе, Господи, будешь скрываться непрестанно, будет пылать ярость Твоя, как огонь?
Вспомни, какой мой век: на какую суету сотворил Ты всех сынов человеческих?
Кто из людей жил – и не видел смерти, избавил душу свою от руки преисподней?
Где прежние милости Твои, Господи? Ты клялся Давиду истиною Твоею.
Вспомни, Господи, поругание рабов Твоих, которое я ношу в недре моем от всех сильных народов;
как поносят враги Твои, Господи, как бесславят следы помазанника Твоего.
Благословен Господь вовек! Аминь, аминь.
1 Радуюсь, что Господь помог мне, когда я призвал Его в бедствиях. 5 Господь милостив и помогает всем простодушным пред Ним. 7 Я спокоен, так как Господь дал мне увидеть ниспосланные Им блага.
[Аллилуия.]
Я радуюсь, что Господь услышал голос мой, моление мое;
приклонил ко мне ухо Свое, и потому буду призывать Его во все дни мои.
Объяли меня болезни смертные, муки адские постигли меня; я встретил тесноту и скорбь.
Тогда призвал я имя Господне: Господи! избавь душу мою.
Милостив Господь и праведен, и милосерд Бог наш.
Хранит Господь простодушных: я изнемог, и Он помог мне.
Возвратись, душа моя, в покой твой, ибо Господь облагодетельствовал тебя.
Ты избавил душу мою от смерти, очи мои от слез и ноги мои от преткновения.–
–Буду ходить пред лицем Господним на земле живых.
Латинский (Nova Vulgata)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Бируковы)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
34:1 David, quando se mente alienatum simulavit coram Abimelech et, ab illo dimissus, abiit.
34:2 ALEPH. Benedicam Dominum in omni tempore, semper laus eius in ore meo.
34:3 BETH. In Domino gloriabitur anima mea, audiant mansueti et laetentur.
34:4 GHIMEL. Magnificate Dominum mecum, et exaltemus nomen eius in idipsum.
34:5 DALETH. Exquisivi Dominum, et exaudivit me et ex omnibus terroribus meis eripuit me.
34:6 HE. Respicite ad eum, et illuminamini, et facies vestrae non confundentur.
34:7 ZAIN. Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum et de omnibus tribulationibus eius salvavit eum.
34:8 HETH. Vallabit angelus Domini in circuitu timentes eum et eripiet eos.
34:9 TETH. Gustate et videte quoniam suavis est Dominus; beatus vir, qui sperat in eo.
34:10 IOD. Timete Dominum, sancti eius, quoniam non est inopia timentibus eum.
34:11 CAPH. Divites eguerunt et esurierunt, inquirentes autem Dominum non deficient omni bono.
34:12 LAMED. Venite, filii, audite me: timorem Domini docebo vos.
34:13 MEM. Quis est homo, qui vult vitam, diligit dies, ut videat bonum? -
34:14 NUN. Prohibe linguam tuam a malo, et labia tua, ne loquantur dolum.
34:15 SAMECH. Diverte a malo et fac bonum, inquire pacem et persequere eam.
34:16 AIN. Oculi Domini super iustos, et aures eius in clamorem eorum.
34:17 PHE. Vultus autem Domini super facientes mala, ut perdat de terra memoriam eorum.
34:18 SADE. Clamaverunt, et Dominus exaudivit et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.
34:19 COPH. Iuxta est Dominus iis, qui contrito sunt corde, et confractos spiritu salvabit.
34:20 RES. Multae tribulationes iustorum, et de omnibus his liberabit eos Dominus.
34:21 SIN. Custodit omnia ossa eorum, unum ex his non conteretur.
34:22 TAU. Interficiet peccatorem malitia; et, qui oderunt iustum, punientur.
34:23 PHE. Redimet Dominus animas servorum suorum; et non punientur omnes, qui sperant in eo.
89:1 Maskil. Ethan Ezrahitae.
89:2 Misericordias Domini in aeternum cantabo; in generationem et generationem annuntiabo veritatem tuam in ore meo.
89:3 Quoniam dixisti: «In aeternum misericordia aedificabitur», in caelis firmabitur veritas tua.
89:4 «Disposui testamentum electo meo, iuravi David servo meo:
89:5 Usque in aeternum confirmabo semen tuum et aedificabo in generationem et generationem sedem tuam».
89:6 Confitebuntur caeli mirabilia tua, Domine, etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum.
89:7 Quoniam quis in nubibus aequabitur Domino, similis erit Domino in filiis Dei?
89:8 Deus, metuendus in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes, qui in circuitu eius sunt.
89:9 Domine, Deus virtutum, quis similis tibi? Potens es, Domine, et veritas tua in circuitu tuo.
89:10 Tu dominaris superbiae maris, elationes fluctuum eius tu mitigas.
89:11 Tu conculcasti sicut vulneratum Rahab, in brachio virtutis tuae dispersisti inimicos tuos.
89:12 Tui sunt caeli, et tua est terra, orbem terrae et plenitudinem eius tu fundasti;
89:13 Aquilonem et austrum tu creasti, Thabor et Hermon in nomine tuo exsultabunt.
89:14 Tibi brachium cum potentia; firma est manus tua, et exaltata dextera tua.
89:15 Iustitia et iudicium firmamentum sedis tuae. Misericordia et veritas praecedent faciem tuam.
89:16 Beatus populus, qui scit iubilationem. Domine, in lumine vultus tui ambulabunt
89:17 et in nomine tuo exsultabunt tota die et in iustitia tua exaltabuntur,
89:18 quoniam decor virtutis eorum tu es, et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.
89:19 Quia Domini est scutum nostrum, et Sancti Israel rex noster.
89:20 Tunc locutus es in visione sanctis tuis et dixisti: «Posui adiutorium in potente et exaltavi electum de plebe.
89:21 Inveni David servum meum; oleo sancto meo unxi eum.
89:22 Manus enim mea firma erit cum eo, et brachium meum confortabit eum.
89:23 Nihil proficiet inimicus in eo, et filius iniquitatis non opprimet eum.
89:24 Et concidam a facie ipsius inimicos eius et odientes eum percutiam.
89:25 Et veritas mea et misericordia mea cum ipso, et in nomine meo exaltabitur cornu eius.
89:26 Et ponam super mare manum eius et super flumina dexteram eius.
89:27 Ipse invocabit me: "Pater meus es tu, Deus meus et refugium salutis meae".
89:28 Et ego primogenitum ponam illum, excelsum prae regibus terrae.
89:29 In aeternum servabo illi misericordiam meam; et testamentum meum fidele ipsi.
89:30 Et ponam in saeculum saeculi semen eius; et thronum eius sicut dies caeli.
89:31 Si autem dereliquerint filii eius legem meam et in iudiciis meis non ambulaverint,
89:32 si iustificationes meas profanaverint et mandata mea non custodierint,
89:33 visitabo in virga delictum eorum et in verberibus iniquitatem eorum.
89:34 Misericordiam autem meam non avertam ab eo neque mentiar in veritate mea.
89:35 Non profanabo testamentum meum et, quae procedunt de labiis meis, non faciam irrita.
89:36 Semel iuravi in sancto meo: David non mentiar.
89:37 Semen eius in aeternum manebit, et thronus eius sicut sol in conspectu meo
89:38 et sicut luna firmus stabit in aeternum et testis in caelo fidelis».
89:39 Tu vero reppulisti et reiecisti, iratus es contra christum tuum;
89:40 evertisti testamentum servi tui, profanasti in terram diadema eius.
89:41 Destruxisti omnes muros eius, posuisti munitiones eius in ruinas.
89:42 Diripuerunt eum omnes transeuntes viam, factus est opprobrium vicinis suis.
89:43 Exaltasti dexteram deprimentium eum, laetificasti omnes inimicos eius.
89:44 Avertisti aciem gladii eius et non es auxiliatus ei in bello.
89:45 Finem posuisti splendori eius et sedem eius in terram collisisti.
89:46 Minorasti dies iuventutis eius, perfudisti eum confusione.
89:47 Usquequo, Domine, absconderis in finem, exardescet sicut ignis ira tua?
89:48 Memorare, quam brevis mea substantia. Ad quam vanitatem creasti omnes filios hominum?
89:49 Quis est homo, qui vivet et non videbit mortem, eruet animam suam de manu inferi?
89:50 Ubi sunt misericordiae tuae antiquae, Domine, sicut iurasti David in veritate tua?
89:51 Memor esto, Domine, opprobrii servorum tuorum, quod continui in sinu meo, multarum gentium,
89:52 quo exprobraverunt inimici tui, Domine, quo exprobraverunt vestigia christi tui.
89:53 Benedictus Dominus in aeternum. Fiat, fiat.
114:1 ALLELUIA. Dilexi, quoniam exaudit Dominus vocem deprecationis meae.
114:2 Quia inclinavit aurem suam mihi, cum in diebus meis invocabam.
114:3 Circumdederunt me funes mortis, et angustiae inferni invenerunt me. Tribulationem et dolorem inveni
114:4 et nomen Domini invocabam: «O Domine, libera animam meam».
114:5 Misericors Dominus et iustus, et Deus noster miseretur.
114:6 Custodiens parvulos Dominus; humiliatus sum, et salvum me faciet.
114:7 Convertere, anima mea, in requiem tuam, quia Dominus benefecit tibi;
114:8 quia eripuit animam meam de morte, oculos meos a lacrimis, pedes meos a lapsu.
116:9 Ambulabo coram Domino in regione vivorum. -