Вся́ ко́сти моя́ реку́тъ: Го́споди, Го́споди, кто́ подо́бенъ Тебѣ́? Избавля́яй ни́ща изъ руки́ крѣ́пльшихъ его́, и ни́ща, и убо́га от расхища́ющихъ его́.

Воста́вше на мя́ свидѣ́теле непра́веднiи, я́же не вѣ́дяхъ, вопроша́ху мя́.

Возда́ша ми́ лука́вая возъ блага́я, и безча́дiе души́ мое́й.

А́зъ же, внегда́ они́ стужа́ху ми́, облача́хся во вре́тище и смиря́хъ посто́мъ ду́шу мою́, и моли́тва моя́ въ нѣ́дро мое́ возврати́тся.

Я́ко бли́жнему, я́ко бра́ту на́шему, та́ко угожда́хъ: я́ко пла́чя и сѣ́туя, та́ко смиря́хся.

И на мя́ возвесели́шася и собра́шася: собра́шася на мя́ ра́ны, и не позна́хъ: раздѣли́шася, и не умили́шася.

Искуси́ша мя́, подражни́ша мя́ подражне́нiемъ, поскрежета́ша на мя́ зубы́ свои́ми.

Го́споди, когда́ у́зриши? Устро́й ду́шу мою́ от злодѣ́йства и́хъ, от ле́въ единоро́дную мою́.

Исповѣ́мся Тебѣ́ въ це́ркви мно́зѣ, въ лю́дехъ тя́жцѣхъ восхвалю́ Тя.

Да не возра́дуются о мнѣ́ вражду́ющiи ми́ непра́ведно, ненави́дящiи мя́ ту́не и помиза́ющiи очи́ма:

я́ко мнѣ́ у́бо ми́рная глаго́лаху, и на гнѣ́въ ле́сти помышля́ху.

Разшири́ша на мя́ уста́ своя́, рѣ́ша: бла́гоже, бла́гоже, ви́дѣша о́чи на́ши.

Ви́дѣлъ еси́, Го́споди, да не премолчи́ши: Го́споди, не отступи́ от мене́.

Воста́ни, Го́споди, и вонми́ суду́ моему́, Бо́же мо́й и Го́споди мо́й, на прю́ мою́.

Суди́ ми, Го́споди, по пра́вдѣ Твое́й, Го́споди Бо́же мо́й, и да не возра́дуются о мнѣ́.

Да не реку́тъ въ сердца́хъ свои́хъ: бла́гоже, бла́гоже души́ на́шей: ниже́ да реку́тъ: пожро́хомъ его́.

Да постыдя́тся и посра́мятся вку́пѣ ра́дующiися зло́мъ мои́мъ: да облеку́тся въ сту́дъ и сра́мъ велерѣ́чующiи на мя́.

Да возра́дуются и возвеселя́тся хотя́щiи пра́вды моея́: и да реку́тъ вы́ну, да возвели́чится Госпо́дь, хотя́щiи ми́ра рабу́ Его́.

И язы́къ мо́й поучи́тся пра́вдѣ Твое́й, ве́сь де́нь хвалѣ́ Твое́й.

Латинский (Nova Vulgata)

^35:1 David. Iudica, Domine, iudicantes me; impugna impugnantes me.

^35:2 Apprehende clipeum et scutum et exsurge in adiutorium mihi.

^35:3 Effunde frameam et securim adversus eos, qui persequuntur me. Dic animae meae: «Salus tua ego sum».

^35:4 Confundantur et revereantur quaerentes animam meam; avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.

^35:5 Fiant tamquam pulvis ante ventum, et angelus Domini impellens eos;

^35:6 fiat via illorum tenebrae et lubricum, et angelus Domini persequens eos.

^35:7 Quoniam gratis absconderunt mihi laqueum suum, gratis foderunt foveam animae meae.

^35:8 Veniat illi calamitas, quam ignorat, et captio, quam abscondit, apprehendat eum, et in eandem calamitatem ipse cadat.

^35:9 Anima autem mea exsultabit in Domino et delectabitur super salutari suo.

^35:10 Omnia ossa mea dicent: «Domine, quis similis tibi? Eripiens inopem de manu fortiorum eius, egenum et pauperem a diripientibus eum».

^35:11 Surgentes testes iniqui, quae ignorabam, interrogabant me;

^35:12 retribuebant mihi mala pro bonis, desolatio est animae meae.

^35:13 Ego autem, cum infirmarentur, induebar cilicio, humiliabam in ieiunio animam meam; et oratio mea in sinu meo convertebatur.

^35:14 Quasi pro proximo et quasi pro fratre meo ambulabam, quasi lugens matrem contristatus incurvabar.

^35:15 Cum autem vacillarem, laetati sunt et convenerunt; convenerunt contra me percutientes, et ignoravi.

^35:16 Diripuerunt et non desistebant; tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione, frenduerunt super me dentibus suis.

^35:17 Domine, quamdiu aspicies? Restitue animam meam a malignitate eorum, a leonibus unicam meam.

^35:18 Confitebor tibi in ecclesia magna, in populo multo laudabo te.

^35:19 Non supergaudeant mihi inimici mei mendaces, qui oderunt me gratis et annuunt oculis.

^35:20 Etenim non pacifice loquebantur et contra mansuetos terrae dolos cogitabant.

^35:21 Et dilataverunt super me os suum; dixerunt: «Euge, euge, viderunt oculi nostri». -

^35:22 Vidisti, Domine, ne sileas; Domine, ne discedas a me.

^35:23 Exsurge et evigila ad iudicium meum, Deus meus et Dominus meus, ad causam meam.

^35:24 Iudica me secundum iustitiam tuam, Domine Deus meus, et non supergaudeant mihi.

^35:25 Non dicant in cordibus suis: «Euge animae nostrae»; nec dicant: «Devoravimus eum».

^35:26 Erubescant et revereantur simul, qui gratulantur malis meis; induantur confusione et reverentia, qui magna loquuntur super me

^35:27 Exsultent et laetentur, qui volunt iustitiam meam, et dicant semper: «Magnificetur Dominus, qui vult pacem servi sui».

^35:28 Et lingua mea meditabitur iustitiam tuam, tota die laudem tuam.

Синодальный

1 Господи, защити от врагов. 7 Пусть они погибнут от посланного Тобою Ангела, а я всем существом моим буду восхвалять Тебя. 11 За добро моё они платят злом. 17 Не дай восторжествовать надо мною врагам. 22 Ты видел мои страдания и злорадство врагов; защити и дай возможность всегда восхвалять Тебя.

Псалом Давида.

Вступись, Господи, в тяжбу с тяжущимися со мною, побори борющихся со мною;

возьми щит и латы и восстань на помощь мне;

обнажи меч и прегради путь преследующим меня; скажи душе моей: «Я – спасение твое!»

Да постыдятся и посрамятся ищущие души моей; да обратятся назад и покроются бесчестием умышляющие мне зло;

да будут они, как прах пред лицем ветра, и Ангел Господень да прогоняет их;

да будет путь их темен и скользок, и Ангел Господень да преследует их,

ибо они без вины скрыли для меня яму – сеть свою, без вины выкопали ее для души моей.

Да придет на него гибель неожиданная, и сеть его, которую он скрыл для меня, да уловит его самого; да впадет в нее на погибель.

А моя душа будет радоваться о Господе, будет веселиться о спасении от Него.

Все кости мои скажут: «Господи! кто подобен Тебе, избавляющему слабого от сильного, бедного и нищего от грабителя его?»

Восстали на меня свидетели неправедные: чего я не знаю, о том допрашивают меня;

воздают мне злом за добро, сиротством душе моей.

Я во время болезни их одевался во вретище, изнурял постом душу мою, и молитва моя возвращалась в недро мое.

Я поступал, как бы это был друг мой, брат мой; я ходил скорбный, с поникшею головою, как бы оплакивающий мать.

А когда я претыкался, они радовались и собирались; собирались ругатели против меня, не знаю за что, поносили и не переставали;

с лицемерными насмешниками скрежетали на меня зубами своими.

Господи! долго ли будешь смотреть на это? Отведи душу мою от злодейств их, от львов – одинокую мою.

Я прославлю Тебя в собрании великом, среди народа многочисленного восхвалю Тебя,

чтобы не торжествовали надо мною враждующие против меня неправедно, и не перемигивались глазами ненавидящие меня безвинно;

ибо не о мире говорят они, но против мирных земли составляют лукавые замыслы;

расширяют на меня уста свои; говорят: «хорошо! хорошо! видел глаз наш».

Ты видел, Господи, не умолчи; Господи! не удаляйся от меня.

Подвигнись, пробудись для суда моего, для тяжбы моей, Боже мой и Господи мой!

Суди меня по правде Твоей, Господи, Боже мой, и да не торжествуют они надо мною;

да не говорят в сердце своем: «хорошо! [хорошо!] по душе нашей!» Да не говорят: «мы поглотили его».

Да постыдятся и посрамятся все, радующиеся моему несчастью; да облекутся в стыд и позор величающиеся надо мною.

Да радуются и веселятся желающие правоты моей и говорят непрестанно: «да возвеличится Господь, желающий мира рабу Своему!»

И язык мой будет проповедовать правду Твою и хвалу Твою всякий день.

Грузинский

Языки

დავითისა. ედავე, უფალო, ჩემს მოდავეებს, ებრძოლე ჩემს წინააღმდეგ მებრძოლთ.

მოიმარჯვე ფარი და ჯავშანი და აღსდექ ჩემდა შესაწევნელად.

იშიშვლე მახვილი და გზა გადაუკეტე ჩემს მდევნელებს: უთხარი ჩემს სულს: „შენი მხსნელი ვარ“.

შერცხვნენ და გაწბილდნენ ჩემი სულის მაძიებელნი, უკუიქცნენ და სირცხვილნაჭამნი დარჩნენ ჩემზე სიავის მოფიქრალნი.

შეიქნენ ვითარცა ჩელხი ქარის წინაშე და უფლის ანგელოზმა უკუაგდოს ისინი.

იყოს მათი გზები ბნელი და მოლიპული და უფლის ანგელოზი სდევნიდეს მათ.

რადგან უმიზეზოდ მომიმზადეს ორმო თავიანთი ხაფანგით, უმიზეზოდ არცხვენდნენ ჩემს სულს.

და ეწიოს მას უბედურება მოულოდნელად და მახეში, რომელიც მოამზადა, თვითონ გაებას, დასაღუპავად ჩავარდეს შიგ;

ჩემი სული კი იხარებდეს უფლით, ილხენდეს მისი შემწეობით.

ყოველნი ძვალნი ჩემნი იტყვიან: უფალო, ვინ არის შენი მსგავსი? შენ იხსნი საწყალს ძლიერისაგან, ღარიბს და ღატაკს - მისი მძარცველისაგან.

აღდგებიან ჩემს მიმართ ბოროტი ცრუმოწმენი; რაც არ ვიცი, იმას მკითხავენ.

სიკეთის წილ ბოროტით მიხდიან, ჩემი სულის დაობლება სურთ.

ხოლო მე მათი სნეულების ჟამს ძაძებს ვიცვამდი, ჩემს სულს მარხვით ვაძაბუნებდი და ჩემი ლოცვა ჩემთან ბრუნდებოდა.

როგორც მეგობრის, როგორც ჩემი ძმის მიმართ, ისე ვიქცეოდი; მგლოვიარე დედასავით თავჩაღუნული ვიარებოდი.

ხოლო ჩემი მარცხის ჟამს ხარობდნენ და იკრიბებოდნენ; იკრიბებოდნენ ჩემს წინააღმდეგ სულმდაბალნი და არ ვიცოდი - რატომ; სულს მიგლეჯდნენ და არ მეშვებოდნენ.

პირფერული მანჭვა-დაცინვით აღრჭენდნენ კბილებს ჩემს წინააღმდეგ.

უფალო, რამდენს უყურებ? დამიბრუნე ჩემი სული მათი გაპარტახებისგან, ლომის ბოკვერებისგან - მხოლოდშობილი ჩემი.

მადლობას გეტყვი დიდ კრებულში, მირიად ხალხში შეგასხამ ხოტბას.

არ გაიხარონ ჩემზე მტრებმა ტყუილუბრალოდ, ჩემი მოძულენი უმიზეზოდ თვალით ანიშნებენ ერთიმეორეს.

რადგან მშვიდობაზე არ ლაპარაკობენ და ქვეყნიერების მორჩილთა მიმართ მზაკვრობას ფიქრობენ.

ფართოდ გააღეს პირი ჩემზე, თქვეს: ოჰო! ოჰო! იხილა თვალმა ჩვენმა.

შენ ხომ ნახე, უფალო, ნუ დადუმდები, ღმერთო, ნუ განმერიდები მე;

გამოიღვიძე, გამოიღვიძე ჩემდა განსაკითხად, ღმერთო და უფალო ჩემო, ჩემი დავის გასარჩევად.

გამასამართლე შენი სიმართლით და ნურავინ გაიხარებს ჩემზე.

ნუ იტყვიან თავიანთ გულში: ოჰო! ასე გვენება. ნუ იტყვიან: ჩავყლაპეთ იგი.

შერცხვნენ და გაწბილდნენ ყველანი, ვისაც ჩემი ცუდი უხარია, სირცხვილით შეიმოსონ, ვინც ჩემთან მედიდურად იქცევა.

იგალობონ და იმხიარულონ ჩემი სიმართლის მსურველებმა და თქვან მარადჟამს: განდიდდეს უფალი, მისი მორჩილისთვის მშვიდობის მსურველი.

და ჩემი ენა იღაღადებს სიმართლეს შენსას და ქებას შენსას დღენიადაგ.