Скрыть
34:0
34:2
34:3
34:6
34:9
34:12
34:13
34:14
34:16
34:17
34:20
34:22
34:24
34:25
34:28
Церковнославянский (рус)
Псало́мъ Дави́ду.
Суди́, Го́споди, оби́дящыя мя́, побори́ борю́щыя мя́.
Прiими́ ору́жiе и щи́тъ и воста́ни въ по́мощь мою́:
изсу́ни ме́чь и заключи́ сопроти́въ гоня́щихъ мя́: рцы́ души́ мо­е́й: спасе́нiе твое́ е́смь А́зъ.
Да постыдя́т­ся и посра́мят­ся и́щущiи ду́шу мою́, да воз­вратя́т­ся вспя́ть и постыдя́т­ся мы́слящiи ми́ зла́я.
Да бу́дутъ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, и А́нгелъ Госпо́день оскорбля́я и́хъ:
да бу́детъ пу́ть и́хъ тма́ и по́лзокъ, и А́нгелъ Госпо́день погоня́яй и́хъ:
я́ко ту́не скры́ша ми́ па́губу сѣ́ти сво­ея́, всу́е поноси́ша души́ мо­е́й.
Да прiи́детъ ему́ сѣ́ть, ю́же не вѣ́сть, и лови́тва, ю́же скры́, да обы́метъ и́, и въ сѣ́ть да впаде́тъ въ ню́.
Душа́ же моя́ воз­ра́дует­ся о Го́сподѣ, воз­весели́т­ся о спасе́нiи Его́.
Вся́ ко́сти моя́ реку́тъ: Го́споди, Го́споди, кто́ подо́бенъ Тебѣ́? Избавля́яй ни́ща изъ руки́ крѣ́пльшихъ его́, и ни́ща, и убо́га от­ расхища́ющихъ его́.
Воста́в­ше на мя́ свидѣ́теле непра́веднiи, я́же не вѣ́дяхъ, вопроша́ху мя́.
Возда́ша ми́ лука́вая воз­ъ блага́я, и безча́дiе души́ мо­е́й.
А́зъ же, внегда́ они́ стужа́ху ми́, облача́хся во вре́тище и смиря́хъ посто́мъ ду́шу мою́, и моли́тва моя́ въ нѣ́дро мое́ воз­врати́т­ся.
Я́ко бли́жнему, я́ко бра́ту на́­шему, та́ко угожда́хъ: я́ко пла́чя и сѣ́туя, та́ко смиря́хся.
И на мя́ воз­весели́шася и собра́шася: собра́шася на мя́ ра́ны, и не позна́хъ: раздѣли́шася, и не умили́шася.
Искуси́ша мя́, подражни́ша мя́ подражне́нiемъ, поскрежета́ша на мя́ зубы́ сво­и́ми.
Го́споди, когда́ у́зриши? Устро́й ду́шу мою́ от­ злодѣ́й­ст­ва и́хъ, от­ ле́въ единоро́дную мою́.
Исповѣ́мся Тебѣ́ въ це́ркви мно́зѣ, въ лю́дехъ тя́жцѣхъ восхвалю́ Тя.
Да не воз­ра́дуют­ся о мнѣ́ вражду́ющiи ми́ непра́ведно, ненави́дящiи мя́ ту́не и помиза́ющiи очи́ма:
я́ко мнѣ́ у́бо ми́рная глаго́лаху, и на гнѣ́въ ле́сти помышля́ху.
Разшири́ша на мя́ уста́ своя́, рѣ́ша: бла́гоже, бла́гоже, ви́дѣша о́чи на́ши.
Ви́дѣлъ еси́, Го́споди, да не премолчи́ши: Го́споди, не от­ступи́ от­ мене́.
Воста́ни, Го́споди, и вонми́ суду́ мо­ему́, Бо́же мо́й и Го́споди мо́й, на прю́ мою́.
Суди́ ми, Го́споди, по пра́вдѣ Тво­е́й, Го́споди Бо́же мо́й, и да не воз­ра́дуют­ся о мнѣ́.
Да не реку́тъ въ сердца́хъ сво­и́хъ: бла́гоже, бла́гоже души́ на́­шей: ниже́ да реку́тъ: пожро́хомъ его́.
Да постыдя́т­ся и посра́мят­ся вку́пѣ ра́ду­ю­щiися зло́мъ мо­и́мъ: да облеку́т­ся въ сту́дъ и сра́мъ велерѣ́чу­ю­щiи на мя́.
Да воз­ра́дуют­ся и воз­веселя́т­ся хотя́щiи пра́вды мо­ея́: и да реку́тъ вы́ну, да воз­вели́чит­ся Госпо́дь, хотя́щiи ми́ра рабу́ Его́.
И язы́къ мо́й по­учи́т­ся пра́вдѣ Тво­е́й, ве́сь де́нь хвалѣ́ Тво­е́й.
Синодальный
1 Господи, защити от врагов. 7 Пусть они погибнут от посланного Тобою Ангела, а я всем существом моим буду восхвалять Тебя. 11 За добро моё они платят злом. 17 Не дай восторжествовать надо мною врагам. 22 Ты видел мои страдания и злорадство врагов; защити и дай возможность всегда восхвалять Тебя.
Псалом Давида.
Вступись, Господи, в тяжбу с тяжущимися со мною, побори борющихся со мною;
возьми щит и латы и восстань на помощь мне;
обнажи меч и прегради путь преследующим меня; скажи душе моей: «Я – спасение твое!»
Да постыдятся и посрамятся ищущие души моей; да обратятся назад и покроются бесчестием умышляющие мне зло;
да будут они, как прах пред лицем ветра, и Ангел Господень да прогоняет их;
да будет путь их темен и скользок, и Ангел Господень да преследует их,
ибо они без вины скрыли для меня яму – сеть свою, без вины выкопали ее для души моей.
Да придет на него гибель неожиданная, и сеть его, которую он скрыл для меня, да уловит его самого; да впадет в нее на погибель.
А моя душа будет радоваться о Господе, будет веселиться о спасении от Него.
Все кости мои скажут: «Господи! кто подобен Тебе, избавляющему слабого от сильного, бедного и нищего от грабителя его?»
Восстали на меня свидетели неправедные: чего я не знаю, о том допрашивают меня;
воздают мне злом за добро, сиротством душе моей.
Я во время болезни их одевался во вретище, изнурял постом душу мою, и молитва моя возвращалась в недро мое.
Я поступал, как бы это был друг мой, брат мой; я ходил скорбный, с поникшею головою, как бы оплакивающий мать.
А когда я претыкался, они радовались и собирались; собирались ругатели против меня, не знаю за что, поносили и не переставали;
с лицемерными насмешниками скрежетали на меня зубами своими.
Господи! долго ли будешь смотреть на это? Отведи душу мою от злодейств их, от львов – одинокую мою.
Я прославлю Тебя в собрании великом, среди народа многочисленного восхвалю Тебя,
чтобы не торжествовали надо мною враждующие против меня неправедно, и не перемигивались глазами ненавидящие меня безвинно;
ибо не о мире говорят они, но против мирных земли составляют лукавые замыслы;
расширяют на меня уста свои; говорят: «хорошо! хорошо! видел глаз наш».
Ты видел, Господи, не умолчи; Господи! не удаляйся от меня.
Подвигнись, пробудись для суда моего, для тяжбы моей, Боже мой и Господи мой!
Суди меня по правде Твоей, Господи, Боже мой, и да не торжествуют они надо мною;
да не говорят в сердце своем: «хорошо! [хорошо!] по душе нашей!» Да не говорят: «мы поглотили его».
Да постыдятся и посрамятся все, радующиеся моему несчастью; да облекутся в стыд и позор величающиеся надо мною.
Да радуются и веселятся желающие правоты моей и говорят непрестанно: «да возвеличится Господь, желающий мира рабу Своему!»
И язык мой будет проповедовать правду Твою и хвалу Твою всякий день.
Таджикский
Таронаи Довуд. Ба мухолифонам, эй Парвардигор, мухолифат намо, бо ҷангҷӯёнам ҷанг кун;
Сипар ва ҷавшан бигир, ва ба мадади ман бархез;
Ва найзаро бикаш ва пеши роҳи таъқибкунандагони маро бигир; ба ҷонам бигӯй: «Ман наҷоти ту ҳастам!»
Бигзор ҷӯяндагони ҷонам шармсор ва расво шаванд; бадандешонам қафо гарданд ва шарманда шаванд;
Мисли каҳ пеши бод бошанд, ва фариштаи Парвардигор онҳоро биронад;
Роҳашон торик ва лағжонак бошад, ва фариштаи Парвардигор онҳоро таъқиб намояд,
Зеро ки бе сабабе барои ман доми худро бар рӯи чоҳ дар чуқурие пинҳон кардаанд; онро бе сабаб барои ҷонам кандаанд.
Бигзор бар ӯ ҳалокати ногаҳоние биёяд, ва доме ки пинҳон кардааст, худи ӯро бигирад; дар торикӣ дар он фурӯ ғалтад.
Валекин ҷонам дар Парвардигор хурсандӣ хоҳад кард; дар наҷоти Ӯ шод хоҳам шуд.
Хамаи устухонҳоям мегӯянд: Парвардигоро! Кист монанди Ту, ки камбағалро бечора аз каси пурзӯртар аз вай халос мекунӣ, ва бечораву камбағалу мискинро аз ғораткунандаи вай!
Гувоҳони Шоҳидони бадкин бархостаанд: он чи намедонам, аз ман мепурсанд;
Ба ивази некӣ ба ман бадӣ мекунанд, ҷонамро гирифтори ҳалокат бекасӣ мегардонанд.
Валекин ман дар бемории онҳо палос мепӯшидам, ҷонамро бо рӯзадорӣ азоб медодам, аммо бигзор дуоям ба оғӯшам баргардад.
Мисли он ки дӯстам ё бародарам бошад, рафтор мекардам; мисли он ки барои модарам мотам гирифта бошам, ғамгин ва сархам будам.
Валекин вақте ки меафтодам, шодӣ мекарданд ва ҷамъ мешуданд; нокасоне бар зидди ман ҷамъ мешуданд, ки намешинохтам; маро дашном медоданд, ва бас намекарданд;
Бо масхаракунандагони дурӯя дар ҳаққи ман дандонҳои худро ғиҷиррос мезанонданд.
Худовандо! То ба кай нигоҳ хоҳӣ кард? Ҷонамро аз ситамҳои онҳо, ягонаамро аз шерони ҷавон халос кун.
Туро дар ҷамоати бузург сипос хоҳам гуфт, дар миёни қавми азим Туро ситоиш хоҳам кард,
То онҳое ки ноҳақ ба ман душманӣ доранд, бар ман шодкомӣ наёбанд, онҳое ки бесабаб аз ман нафрат доранд, ба ҳамдигар чашмакӣ назананд;
Зеро ки на дар бораи сулҳу осоиштагӣ сухан меронанд, балки дар ҳаққи сулҳҷӯёни замин тӯҳматҳои макромез мебофанд;
Ва даҳони худро ба ман воз карда, мегӯянд: «Ҳай-ҳай, чашми мо дид!»
Инҳоро Ту, эй Парвардигор, дидаӣ, хомӯш набош. Худовандо! Аз ман дур набош.
Барои мурофиаи ман, барои даъвои ман аз хоб хез ва бедор шав, эй Худои ман ва Худованди ман!
Маро аз рӯи росткории Худ дар доварӣ ҳимоя намо, эй Парвардигор Худои ман, то ки бар ман шодкомӣ наёбанд,
Ва дар дили худ нагӯянд: «Ҳа, Бале, Ҳай-ҳай, хости ҷонамон шуд инро мехостем!» Ва нагӯянд: «Ӯро фурӯ бурдем».
Бигзор онҳое ки дар мусибати бадбахтии ман шодӣ мекунанд, якҷоя шарманда ва расво шаванд, онҳое ки бар ман калонигарӣ менамоянд, куртаи пероҳани шармандагӣ хиҷолат дар бар кунанд.
Бигзор онҳое ки хоҳишманди ҳаққонияти мананд, шод ва хурсанд шаванд ва доимо гӯянд: «Афзун бод бузургии Парвардигор, ки осоиши бандаи Худро хоҳон аст!»
Ва забонам росткории Туро ва ҳамду санои Туро ҳар рӯз баён хоҳад кард.

35:1 De David. Éternel! défends-moi contre mes adversaires, Combats ceux qui me combattent!
35:2 Saisis le petit et le grand bouclier, Et lève-toi pour me secourir!
35:3 Brandis la lance et le javelot contre mes persécuteurs! Dis à mon âme: Je suis ton salut!
35:4 Qu'ils soient honteux et confus, ceux qui en veulent à ma vie! Qu'ils reculent et rougissent, ceux qui méditent ma perte!
35:5 Qu'ils soient comme la balle emportée par le vent, Et que l'ange de l'Éternel les chasse!
35:6 Que leur route soit ténébreuse et glissante, Et que l'ange de l'Éternel les poursuive!
35:7 Car sans cause ils m'ont tendu leur filet sur une fosse, Sans cause ils l'ont creusée pour m'ôter la vie.
35:8 Que la ruine les atteigne à l'improviste, Qu'ils soient pris dans le filet qu'ils ont tendu, Qu'ils y tombent et périssent!
35:9 Et mon âme aura de la joie en l'Éternel, De l'allégresse en son salut.
35:10 Tous mes os diront: Éternel! qui peut, comme toi, Délivrer le malheureux d'un plus fort que lui, Le malheureux et le pauvre de celui qui le dépouille?
35:11 De faux témoins se lèvent: Ils m'interrogent sur ce que j'ignore.
35:12 Ils me rendent le mal pour le bien: Mon âme est dans l'abandon.
35:13 Et moi, quand ils étaient malades, je revêtais un sac, J'humiliais mon âme par le jeûne, Je priais, la tête penchée sur mon sein.
35:14 Comme pour un ami, pour un frère, je me traînais lentement; Comme pour le deuil d'une mère, je me courbais avec tristesse.
35:15 Puis, quand je chancelle, ils se réjouissent et s'assemblent, Ils s'assemblent à mon insu pour m'outrager, Ils me déchirent sans relâche;
35:16 Avec les impies, les parasites moqueurs, Ils grincent des dents contre moi.
35:17 Seigneur! Jusques à quand le verras-tu? Protège mon âme contre leurs embûches, Ma vie contre les lionceaux!
35:18 Je te louerai dans la grande assemblée, Je te célébrerai au milieu d'un peuple nombreux.
35:19 Que ceux qui sont à tort mes ennemis ne se réjouissent pas à mon sujet, Que ceux qui me haïssent sans cause ne m'insultent pas du regard!
35:20 Car ils tiennent un langage qui n'est point celui de la paix, Ils méditent la tromperie contre les gens tranquilles du pays.
35:21 Ils ouvrent contre moi leur bouche, Ils disent: Ah! ah! nos yeux regardent! -
35:22 Éternel, tu le vois! ne reste pas en silence! Seigneur, ne t'éloigne pas de moi!
35:23 Réveille-toi, réveille-toi pour me faire justice! Mon Dieu et mon Seigneur, défends ma cause!
35:24 Juge-moi selon ta justice, Éternel, mon Dieu! Et qu'ils ne se réjouissent pas à mon sujet!
35:25 Qu'ils ne disent pas dans leur coeur: Ah! voilà ce que nous voulions! Qu'ils ne disent pas: Nous l'avons englouti!
35:26 Que tous ensemble ils soient honteux et confus, Ceux qui se réjouissent de mon malheur! Qu'ils revêtent l'ignominie et l'opprobre, Ceux qui s'élèvent contre moi!
35:27 Qu'ils aient de l'allégresse et de la joie, Ceux qui prennent plaisir à mon innocence, Et que sans cesse ils disent: Exalté soit l'Éternel, Qui veut la paix de son serviteur!
35:28 Et ma langue célébrera ta justice, Elle dira tous les jours ta louange.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible