Скрыть
37:1
37:4
37:6
37:8
37:9
37:10
37:11
37:13
37:15
37:16
37:17
37:18
37:20
37:22
37:23
Церковнославянский (рус)
Псало́мъ Дави́ду, въ воспомина́нiе о суббо́тѣ.
Го́споди, да не я́ростiю Тво­е́ю обличи́ши мене́, ниже́ гнѣ́вомъ Тво­и́мъ нака́жеши мене́:
я́ко стрѣ́лы Твоя́ унзо́ша во мнѣ́, и утверди́лъ еси́ на мнѣ́ ру́ку Твою́.
Нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мо­е́й от­ лица́ гнѣ́ва Тво­его́, нѣ́сть ми́ра въ косте́хъ мо­и́хъ от­ лица́ грѣ́хъ мо­и́хъ.
Я́ко беззако́нiя моя́ превзыдо́ша главу́ мою́, я́ко бре́мя тя́жкое отяготѣ́ша на мнѣ́.
Возсмердѣ́ша и согни́ша ра́ны моя́, от­ лица́ безу́мiя мо­его́.
Пострада́хъ и сляко́хся до конца́, ве́сь де́нь сѣ́туя хожда́хъ:
я́ко ля́двiя моя́ напо́лнишася поруга́нiй, и нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мо­е́й.
Озло́бленъ бы́хъ и смири́хся до зѣла́, рыка́хъ от­ воз­дыха́нiя се́рдца мо­его́.
Го́споди, предъ Тобо́ю все́ жела́нiе мое́, и воз­дыха́нiе мое́ от­ Тебе́ не утаи́ся.
Се́рдце мое́ смяте́ся, оста́ви мя́ си́ла моя́, и свѣ́тъ о́чiю мое́ю, и то́й нѣ́сть со мно́ю.
Дру́зи мо­и́ и и́скрен­нiи мо­и́ пря́мо мнѣ́ при­­бли́жишася и ста́ша.
И бли́жнiи мо­и́ от­дале́че мене́ ста́ша, и нужда́хуся и́щущiи ду́шу мою́: и и́щущiи зла́я мнѣ́ глаго́лаху су́етная, и льсти́внымъ ве́сь де́нь по­уча́хуся.
А́зъ же я́ко глу́хъ не слы́шахъ, и я́ко нѣ́мъ не от­верза́яй у́стъ сво­и́хъ:
и бы́хъ я́ко человѣ́къ не слы́шай и не имы́й во устѣ́хъ сво­и́хъ обличе́нiя.
Я́ко на Тя́, Го́споди, упова́хъ, Ты́ услы́шиши, Го́споди Бо́же мо́й.
Я́ко рѣ́хъ: да не когда́ пора́дуютмися врази́ мо­и́: и внегда́ подвижа́тися нога́мъ мо­и́мъ, на мя́ велерѣ́чеваша.
Я́ко а́зъ на ра́ны гото́въ, и болѣ́знь моя́ предо мно́ю е́сть вы́ну.
Я́ко беззако́нiе мое́ а́зъ воз­вѣщу́ и попеку́ся о грѣсѣ́ мо­е́мъ.
Врази́ же мо­и́ живу́тъ и укрѣпи́шася па́че мене́, и умно́жишася ненави́дящiи мя́ безъ пра́вды:
воз­даю́щiи ми́ зла́я воз­ъ блага́я оболга́ху мя́, зане́ гоня́хъ благосты́ню.
Не оста́ви мене́, Го́споди Бо́же мо́й, не от­ступи́ от­ мене́:
вонми́ въ по́мощь мою́, Го́споди спасе́нiя мо­его́.
Синодальный
2 Господи, снизойди к моим страданиям и болезням тела и души. 6 Я покрыт ранами и изнемог. 13 Друзья оставили меня, а враги усилились. 16 Я только на Тебя надеюсь. Сознание моего греха тяготит меня, и враги умножаются. Не оставь меня, Господи.
Псалом Давида. В воспоминание [о субботе]
Господи! не в ярости Твоей обличай меня и не во гневе Твоем наказывай меня,
ибо стрелы Твои вонзились в меня, и рука Твоя тяготеет на мне.
Нет целого места в плоти моей от гнева Твоего; нет мира в костях моих от грехов моих,
ибо беззакония мои превысили голову мою, как тяжелое бремя отяготели на мне,
смердят, гноятся раны мои от безумия моего.
Я согбен и совсем поник, весь день сетуя хожу,
ибо чресла мои полны воспалениями, и нет целого места в плоти моей.
Я изнемог и сокрушен чрезмерно; кричу от терзания сердца моего.
Господи! пред Тобою все желания мои, и воздыхание мое не сокрыто от Тебя.
Сердце мое трепещет; оставила меня сила моя, и свет очей моих, – и того нет у меня.
Друзья мои и искренние отступили от язвы моей, и ближние мои стоят вдали.
Ищущие же души моей ставят сети, и желающие мне зла говорят о погибели моей и замышляют всякий день козни;
а я, как глухой, не слышу, и как немой, который не открывает уст своих;
и стал я, как человек, который не слышит и не имеет в устах своих ответа,
ибо на Тебя, Господи, уповаю я; Ты услышишь, Господи, Боже мой.
И я сказал: да не восторжествуют надо мною [враги мои]; когда колеблется нога моя, они величаются надо мною.
Я близок к падению, и скорбь моя всегда предо мною.
Беззаконие мое я сознаю, сокрушаюсь о грехе моем.
А враги мои живут и укрепляются, и умножаются ненавидящие меня безвинно;
и воздающие мне злом за добро враждуют против меня за то, что я следую добру.
Не оставь меня, Господи, Боже мой! Не удаляйся от меня;
поспеши на помощь мне, Господи, Спаситель мой!
Греческий [Greek (Koine)]
ψαλμὸς τῷ Δαυιδ εἰς ἀνάμνησιν περὶ σαββάτου
κύριε μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύ­σῃς με
ὅτι τὰ βέλη σου ἐνεπάγησάν μοι καὶ ἐπεστήρισας ἐπ᾿ ἐμὲ τὴν χεῖρά σου
οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τῇ σαρκί μου ἀπο­̀ προ­σώπου τῆς ὀργῆς σου οὐκ ἔστιν εἰρήνη τοῖς ὀστέοις μου ἀπο­̀ προ­σώπου τῶν ἁμαρτιῶν μου
ὅτι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῆραν τὴν κεφαλήν μου ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ᾿ ἐμέ
προ­σώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου ἀπο­̀ προ­σώπου τῆς ἀφροσύνης μου
ἐταλαιπώρησα καὶ κατεκάμφθην ἕως τέλους ὅλην τὴν ἡμέραν σκυθρωπάζων ἐπορευόμην
ὅτι αἱ ψύαι μου ἐπλή­σθησαν ἐμπαιγμῶν καὶ οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τῇ σαρκί μου
ἐκακώθην καὶ ἐταπεινώθην ἕως σφόδρα ὠρυόμην ἀπο­̀ στεναγμοῦ τῆς καρδίας μου
κύριε ἐναν­τίον σου πᾶσα ἡ ἐπι­θυμία μου καὶ ὁ στεναγμός μου ἀπο­̀ σοῦ οὐκ ἐκρύβη
ἡ καρδία μου ἐταράχθη ἐγκατέλιπέν με ἡ ἰσχύς μου καὶ τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου καὶ αὐτὸ οὐκ ἔστιν μετ᾿ ἐμοῦ
οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλη­σίον μου ἐξ ἐναν­τίας μου ἤγγισαν καὶ ἔστησαν καὶ οἱ ἔγγιστά μου ἀπο­̀ μακρόθεν ἔστησαν
καὶ ἐξεβιάσαν­το οἱ ζητοῦν­τες τὴν ψυχήν μου καὶ οἱ ζητοῦν­τες τὰ κακά μοι ἐλάλησαν ματαιότητας καὶ δολιότητας ὅλην τὴν ἡμέραν ἐμελέτησαν
ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον καὶ ὡσεὶ ἄλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὐτοῦ
καὶ ἐγενόμην ὡσεὶ ἄνθρωπος οὐκ ἀκούων καὶ οὐκ ἔχων ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ ἐλεγμούς
ὅτι ἐπι­̀ σοί κύριε ἤλπισα σὺ εἰσακούσῃ κύριε ὁ θεός μου
ὅτι εἶπα μήποτε ἐπι­χαρῶσίν μοι οἱ ἐχθροί μου καὶ ἐν τῷ σαλευθῆναι πόδας μου ἐπ᾿ ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησαν
ὅτι ἐγὼ εἰς μάστιγας ἕτοιμος καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μου δια­̀ παν­τός
ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ ἀναγγελῶ καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας μου
οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσιν καὶ κεκραταίων­ται ὑπὲρ ἐμέ καὶ ἐπλη­θύνθησαν οἱ μισοῦν­τές με ἀδίκως
οἱ ἀν­ταποδιδόν­τες κακὰ ἀν­τὶ ἀγαθῶν ἐνδιέβαλλόν με ἐπεὶ κατεδίωκον δικαιοσύνην καὶ ἀπέρριψάν με τὸν ἀγαπητὸν ὡσεὶ νεκρὸν ἐβδελυγμένον
μὴ ἐγκατα­λίπῃς με κύριε ὁ θεός μου μὴ ἀπο­στῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ
προ­́σχες εἰς τὴν βοήθειάν μου κύριε τῆς σωτηρίας μου
38:1 PSALMUS. David. Ad commemorandum.
38:2 Domine, ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me,
38:3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, et descendit super me manus tua.
38:4 Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae, non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
38:5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum et sicut onus grave gravant me nimis. -
38:6 Putruerunt et corrupti sunt livores mei a facie insipientiae meae.
38:7 Inclinatus sum et incurvatus nimis; tota die contristatus ingrediebar.
38:8 Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus, et non est sanitas in carne mea.
38:9 Afflictus sum et humiliatus sum nimis, rugiebam a gemitu cordis mei.
38:10 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
38:11 Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
38:12 Amici mei et proximi mei procul a plaga mea steterunt, et propinqui mei de longe steterunt.
38:13 Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam; et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias et dolos tota die meditabantur.
38:14 Ego autem tamquam surdus non audiebam et sicut mutus non aperiens os suum;
38:15 et factus sum sicut homo non audiens et non habens in ore suo redargutiones.
38:16 Quoniam in te, Domine, speravi, tu exaudies, Domine Deus meus.
38:17 Quia dixi: "Ne quando supergaudeant mihi; dum commoventur pedes mei, magnificantur super me».
38:18 Quoniam ego in lapsum paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
38:19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo et sollicitus sum de peccato meo.
38:20 Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt; et multiplicati sunt, qui oderunt me inique.
38:21 Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi, pro eo quod sequebar bonitatem.
38:22 Ne derelinquas me, Domine; Deus meus, ne discesseris a me.
38:23 Festina in adiutorium meum, Domine, salus mea.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible