Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
Псалом 40
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
40:1
40:3
40:6
40:7
40:11
40:12
40:13
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Блаже́нъ разумѣва́яй на ни́ща и убо́га, въ де́нь лю́тъ изба́витъ его́ Госпо́дь.
Госпо́дь да сохрани́тъ его́ и живи́тъ его́, и да ублажи́тъ его́ на земли́ и да не преда́стъ его́ въ ру́ки враго́въ его́.
Госпо́дь да помо́жетъ ему́ на одрѣ́ болѣ́зни его́: все́ ло́же его́ обрати́лъ еси́ въ болѣ́зни его́.
А́зъ рѣ́хъ: Го́споди, поми́луй мя́, изцѣли́ ду́шу мою́, я́ко согрѣши́хъ Ти́.
Врази́ мои́ рѣ́ша мнѣ́ зла́я: когда́ у́мретъ, и поги́бнетъ и́мя его́?
И вхожда́ше ви́дѣти, всу́е глаго́лаше се́рдце его́: собра́ беззако́нiе себѣ́, исхожда́ше во́нъ и глаго́лаше вку́пѣ.
На мя́ шепта́ху вси́ врази́ мои́, на мя́ помышля́ху зла́я мнѣ́.
Сло́во законопресту́пное возложи́ша на мя́: еда́ спя́й не приложи́тъ воскресну́ти?
И́бо человѣ́къ ми́ра моего́, на него́же упова́хъ, яды́й хлѣ́бы моя́, возвели́чи на мя́ запина́нiе.
Ты́ же, Го́споди, поми́луй мя́ и возста́ви мя́, и возда́мъ и́мъ.
Въ се́мъ позна́хъ, я́ко восхотѣ́лъ мя́ еси́, я́ко не возра́дуется вра́гъ мо́й о мнѣ́.
Мене́ же за незло́бiе прiя́лъ, и утверди́лъ мя́ еси́ предъ Тобо́ю въ вѣ́къ.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от вѣ́ка и до вѣ́ка: бу́ди, бу́ди.
εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τῷ Δαυιδ
μακάριος ὁ συνίων ἐπὶ πτωχὸν καὶ πένητα ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ ῥύσεται αὐτὸν ὁ κύριος
κύριος διαφυλάξαι αὐτὸν καὶ ζήσαι αὐτὸν καὶ μακαρίσαι αὐτὸν ἐν τῇ γῇ καὶ μὴ παραδῴη αὐτὸν εἰς χεῖρας ἐχθροῦ αὐτοῦ
κύριος βοηθήσαι αὐτῷ ἐπὶ κλίνης ὀδύνης αὐτοῦ ὅλην τὴν κοίτην αὐτοῦ ἔστρεψας ἐν τῇ ἀρρωστίᾳ αὐτοῦ
ἐγὼ εἶπα κύριε ἐλέησόν με ἴασαι τὴν ψυχήν μου ὅτι ἥμαρτόν σοι
οἱ ἐχθροί μου εἶπαν κακά μοι πότε ἀποθανεῖται καὶ ἀπολεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ
καὶ εἰ εἰσεπορεύετο τοῦ ἰδεῖν μάτην ἐλάλει ἡ καρδία αὐτοῦ συνήγαγεν ἀνομίαν ἑαυτῷ ἐξεπορεύετο ἔξω καὶ ἐλάλει
ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατ᾿ ἐμοῦ ἐψιθύριζον πάντες οἱ ἐχθροί μου κατ᾿ ἐμοῦ ἐλογίζοντο κακά μοι
λόγον παράνομον κατέθεντο κατ᾿ ἐμοῦ μὴ ὁ κοιμώμενος οὐχὶ προσθήσει τοῦ ἀναστῆναι
καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωπος τῆς εἰρήνης μου ἐφ᾿ ὃν ἤλπισα ὁ ἐσθίων ἄρτους μου ἐμεγάλυνεν ἐπ᾿ ἐμὲ πτερνισμόν
σὺ δέ κύριε ἐλέησόν με καὶ ἀνάστησόν με καὶ ἀνταποδώσω αὐτοῖς
ἐν τούτῳ ἔγνων ὅτι τεθέληκάς με ὅτι οὐ μὴ ἐπιχαρῇ ὁ ἐχθρός μου ἐπ᾿ ἐμέ
ἐμοῦ δὲ διὰ τὴν ἀκακίαν ἀντελάβου καὶ ἐβεβαίωσάς με ἐνώπιόν σου εἰς τὸν αἰῶνα
εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ εἰς τὸν αἰῶνα γένοιτο γένοιτο
41:1לַמְנַצֵּחַ, מִזְמוֹר לְדָוִד׃
41:2אַשְׁרֵי מַשְׂכִּיל אֶל־דָּל; בְּיוֹם רָעָה, יְמַלְּטֵהוּ יְהוָה׃
41:3יְהוָה יִשְׁמְרֵהוּ וִיחַיֵּהוּ יֶאְשֹּׁר (וְאֻשַּׁר) בָּאָרֶץ; וְאַל־תִּתְּנֵהוּ, בְּנֶפֶשׁ אֹיְבָיו׃
41:4יְהוָה, יִסְעָדֶנּוּ עַל־עֶרֶשׂ דְּוָי; כָּל־מִשְׁכָּבוֹ, הָפַכְתָּ בְחָלְיוֹ׃
41:5אֲנִי־אָמַרְתִּי יְהוָה חָנֵּנִי; רְפָאָה נַפְשִׁי, כִּי־חָטָאתִי לָךְ׃
41:6אוֹיְבַי, יֹאמְרוּ רַע לִי; מָתַי יָמוּת, וְאָבַד שְׁמוֹ׃
41:7וְאִם־בָּא לִרְאוֹת שָׁוְא יְדַבֵּר, לִבּוֹ, יִקְבָּץ־אָוֶן לוֹ; יֵצֵא לַחוּץ יְדַבֵּר׃
41:8יַחַד, עָלַי יִתְלַחֲשׁוּ כָּל־שֹׂנְאָי; עָלַי יַחְשְׁבוּ רָעָה לִי׃
41:9דְּבַר־בְּלִיַּעַל יָצוּק בּוֹ; וַאֲשֶׁר שָׁכַב, לֹא־יוֹסִיף לָקוּם׃
41:10גַּם־אִישׁ שְׁלוֹמִי אֲשֶׁר־בָּטַחְתִּי בוֹ אוֹכֵל לַחְמִי; הִגְדִּיל עָלַי עָקֵב׃
41:11וְאַתָּה יְהוָה, חָנֵּנִי וַהֲקִימֵנִי; וַאֲשַׁלְּמָה לָהֶם׃
41:12בְּזֹאת יָדַעְתִּי כִּי־חָפַצְתָּ בִּי; כִּי לֹא־יָרִיעַ אֹיְבִי עָלָי׃
41:13וַאֲנִי, בְּתֻמִּי תָּמַכְתָּ בִּי; וַתַּצִּיבֵנִי לְפָנֶיךָ לְעוֹלָם׃
41:14בָּרוּךְ יְהוָה אֱלֹהֵי יִשְׂרָאֵל, מֵהָעוֹלָם וְעַד הָעוֹלָם, אָמֵן וְאָמֵן׃
Немецкий (GNB)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Бируковы)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
41:1Ein Lied Davids.
41:2Wie glücklich sind alle,
die für die Hilflosen sorgen!
Wenn sie in Not geraten,
holt der HERR sie heraus
die für die Hilflosen sorgen!
Wenn sie in Not geraten,
holt der HERR sie heraus
41:3und erhält sie am Leben;
alle im Land werden sie glücklich preisen.
Der HERR überlässt sie nicht der Willkür ihrer Feinde.
alle im Land werden sie glücklich preisen.
Der HERR überlässt sie nicht der Willkür ihrer Feinde.
41:4Wenn Krankheit sie niederwirft,
steht der HERR ihnen bei
und hilft ihnen wieder auf.
steht der HERR ihnen bei
und hilft ihnen wieder auf.
41:5Weil ich das weiß, sage ich:
HERR, hab Erbarmen mit mir
und mach mich wieder gesund!
Denn gegen dich habe ich mich vergangen!
HERR, hab Erbarmen mit mir
und mach mich wieder gesund!
Denn gegen dich habe ich mich vergangen!
41:6Meine Feinde sind grausam,
sie fragen: »Wann ist er endlich tot,
damit man ihn schnellstens vergisst?«
sie fragen: »Wann ist er endlich tot,
damit man ihn schnellstens vergisst?«
41:7Wenn mich überhaupt noch einer von ihnen besucht,
dann tut er es in böser Absicht:
Er sucht nach Beweisen für meine Schuld;
kaum ist er wieder draußen,
verleumdet er mich.
dann tut er es in böser Absicht:
Er sucht nach Beweisen für meine Schuld;
kaum ist er wieder draußen,
verleumdet er mich.
41:8Alle, die mich hassen,
stecken ihre Köpfe zusammen;
einmütig ziehen sie über mich her
und reden schon von meinem Ende:
stecken ihre Köpfe zusammen;
einmütig ziehen sie über mich her
und reden schon von meinem Ende:
41:9»Den lässt die Hölle nicht mehr los,
sein Bett verlässt er nur noch als Toter!«
sein Bett verlässt er nur noch als Toter!«
41:10Sogar mein Freund,
dem ich Vertrauen schenkte,
der bei mir von meinem Brot gegessen hat –
auch er hat sich nun gegen mich gewandt!
dem ich Vertrauen schenkte,
der bei mir von meinem Brot gegessen hat –
auch er hat sich nun gegen mich gewandt!
41:11Du aber hab Erbarmen mit mir,
HERR, richte mich doch wieder auf,
damit ich sie zur Rechenschaft ziehe!
HERR, richte mich doch wieder auf,
damit ich sie zur Rechenschaft ziehe!
41:12Wenn das Siegesgeschrei meiner Feinde verstummt,
dann weiß ich, dass du es gut mit mir meinst.
dann weiß ich, dass du es gut mit mir meinst.
41:13Weil ich schuldlos bin, hältst du zu mir
und lässt mich für immer in deiner Nähe leben.
und lässt mich für immer in deiner Nähe leben.
41:14Gepriesen sei der HERR, der Gott Israels,
vom Anfang der Zeiten bis in alle Zukunft!
Amen, so soll es sein!
vom Anfang der Zeiten bis in alle Zukunft!
Amen, so soll es sein!