Скрыть
40:1
40:3
40:6
40:7
40:11
40:12
40:13
Псалом 108 
108:0
108:1
108:3
108:7
108:12
108:18
108:19
108:20
108:21
108:22
108:24
108:26
108:29
Синодальный
2 Да укрепит Господь того, кто помнит и заботится о нищем и убогом. 5 Оставленный во время болезни я молился к Господу о помиловании. Враги много злорадствовали надо мною; меня покинул даже мой друг. 11 Исцели меня, Господи, не дай врагу восторжествовать надо мною, поставь меня навеки пред Собою.
Начальнику хора. Псалом Давида
Блажен, кто помышляет о бедном [и нищем]! В день бедствия избавит его Господь.
Господь сохранит его и сбережет ему жизнь; блажен будет он на земле. И Ты не отдашь его на волю врагов его.
Господь укрепит его на одре болезни его. Ты изменишь все ложе его в болезни его.
Я сказал: Господи! помилуй меня, исцели душу мою, ибо согрешил я пред Тобою.
Враги мои говорят обо мне злое: «когда он умрет и погибнет имя его?»
И если приходит кто видеть меня, говорит ложь; сердце его слагает в себе неправду, и он, выйдя вон, толкует.
Все ненавидящие меня шепчут между собою против меня, замышляют на меня зло:
«слово велиала пришло на него; он слег; не встать ему более».
Даже человек мирный со мною, на которого я полагался, который ел хлеб мой, поднял на меня пяту.
Ты же, Господи, помилуй меня и восставь меня, и я воздам им.
Из того узнаю, что Ты благоволишь ко мне, если враг мой не восторжествует надо мною,
а меня сохранишь в целости моей и поставишь пред лицем Твоим на веки.
Благословен Господь Бог Израилев от века и до века! Аминь, аминь!
1 Боже, услышь мою молитву, меня окружают враги. 6 Суди врага по его делам. 11 Пусть ответит он в полной мере за злое. 21 Меня же, Господи, бедного, спаси, чтобы враги знали, что это сделал Ты.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Боже хвалы моей! не премолчи,
ибо отверзлись на меня уста нечестивые и уста коварные; говорят со мною языком лживым;
отвсюду окружают меня словами ненависти, вооружаются против меня без причины;
за любовь мою они враждуют на меня, а я молюсь;
воздают мне за добро злом, за любовь мою – ненавистью.
Поставь над ним нечестивого, и диавол да станет одесную его.
Когда будет судиться, да выйдет виновным, и молитва его да будет в грех;
да будут дни его кратки, и достоинство его да возьмет другой;
дети его да будут сиротами, и жена его – вдовою;
да скитаются дети его и нищенствуют, и просят хлеба из развалин своих;
да захватит заимодавец все, что есть у него, и чужие да расхитят труд его;
да не будет сострадающего ему, да не будет милующего сирот его;
да будет потомство его на погибель, и да изгладится имя их в следующем роде;
да будет воспомянуто пред Господом беззаконие отцов его, и грех матери его да не изгладится;
да будут они всегда в очах Господа, и да истребит Он память их на земле,
за то, что он не думал оказывать милость, но преследовал человека бедного и нищего и сокрушенного сердцем, чтобы умертвить его;
возлюбил проклятие, – оно и придет на него; не восхотел благословения, – оно и удалится от него;
да облечется проклятием, как ризою, и да войдет оно, как вода, во внутренность его и, как елей, в кости его;
да будет оно ему, как одежда, в которую он одевается, и как пояс, которым всегда опоясывается.
Таково воздаяние от Господа врагам моим и говорящим злое на душу мою!
Со мною же, Господи, Господи, твори ради имени Твоего, ибо блага милость Твоя; спаси меня,
ибо я беден и нищ, и сердце мое уязвлено во мне.
Я исчезаю, как уклоняющаяся тень; гонят меня, как саранчу.
Колени мои изнемогли от поста, и тело мое лишилось тука.
Я стал для них посмешищем: увидев меня, кивают головами [своими].
Помоги мне, Господи, Боже мой, спаси меня по милости Твоей,
да познают, что это – Твоя рука, и что Ты, Господи, соделал это.
Они проклинают, а Ты благослови; они восстают, но да будут постыжены; раб же Твой да возрадуется.
Да облекутся противники мои бесчестьем и, как одеждою, покроются стыдом своим.
И я громко буду устами моими славить Господа и среди множества прославлять Его,
ибо Он стоит одесную бедного, чтобы спасти его от судящих душу его.
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Блаже́нъ разумѣва́яй на ни́ща и убо́га, въ де́нь лю́тъ изба́витъ его́ Госпо́дь.
Госпо́дь да сохрани́тъ его́ и живи́тъ его́, и да ублажи́тъ его́ на земли́ и да не преда́стъ его́ въ ру́ки враго́въ его́.
Госпо́дь да помо́жетъ ему́ на одрѣ́ болѣ́зни его́: все́ ло́же его́ обрати́лъ еси́ въ болѣ́зни его́.
А́зъ рѣ́хъ: Го́споди, поми́луй мя́, изцѣли́ ду́шу мою́, я́ко согрѣши́хъ Ти́.
Врази́ мо­и́ рѣ́ша мнѣ́ зла́я: когда́ у́мретъ, и поги́бнетъ и́мя его́?
И вхожда́­ше ви́дѣти, всу́е глаго́лаше се́рдце его́: собра́ беззако́нiе себѣ́, исхожда́­ше во́нъ и глаго́лаше вку́пѣ.
На мя́ шепта́ху вси́ врази́ мо­и́, на мя́ помышля́ху зла́я мнѣ́.
Сло́во законопресту́пное воз­ложи́ша на мя́: еда́ спя́й не при­­ложи́тъ воскресну́ти?
И́бо человѣ́къ ми́ра мо­его́, на него́же упова́хъ, яды́й хлѣ́бы моя́, воз­вели́чи на мя́ запина́нiе.
Ты́ же, Го́споди, поми́луй мя́ и воз­ста́ви мя́, и воз­да́мъ и́мъ.
Въ се́мъ позна́хъ, я́ко восхотѣ́лъ мя́ еси́, я́ко не воз­ра́дует­ся вра́гъ мо́й о мнѣ́.
Мене́ же за незло́бiе прiя́лъ, и утверди́лъ мя́ еси́ предъ Тобо́ю въ вѣ́къ.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от­ вѣ́ка и до вѣ́ка: бу́ди, бу́ди.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Бо́же, хвалы́ мо­ея́ не премолчи́:
я́ко уста́ грѣ́шнича и уста́ льсти́ваго на мя́ от­верзо́шася, глаго́лаша на мя́ язы́комъ льсти́вымъ,
и словесы́ ненави́стными обыдо́ша мя́, и бра́шася со мно́ю ту́не.
Вмѣ́сто е́же люби́ти мя́, оболга́ху мя́, а́зъ же моля́хся:
и положи́ша на мя́ зла́я за блага́я, и не́нависть за воз­любле́нiе мое́.
Поста́ви на него́ грѣ́шника, и дiа́волъ да ста́нетъ одесну́ю его́:
внегда́ суди́тися ему́, да изы́детъ осужде́нъ, и моли́тва его́ да бу́детъ въ грѣ́хъ.
Да бу́дутъ дні́е его́ ма́ли, и епи́скоп­ст­во его́ да прiи́метъ и́нъ:
да бу́дутъ сы́нове его́ си́ри, и жена́ его́ вдова́:
дви́жущеся да преселя́т­ся сы́нове его́ и воспро́сятъ, да изгна́ни бу́дутъ изъ домо́въ сво­и́хъ.
Да взы́щетъ заимода́вецъ вся́, ели́ка су́ть его́: и да восхи́тятъ чужді́и труды́ его́.
Да не бу́детъ ему́ засту́пника, ниже́ да бу́детъ ущедря́яй сироты́ его́:
да бу́дутъ ча́да его́ въ погубле́нiе, въ ро́дѣ еди́нѣмъ да потреби́т­ся и́мя его́.
Да воспомяне́т­ся беззако́нiе оте́цъ его́ предъ Го́сподемъ, и грѣ́хъ ма́тере его́ да не очи́стит­ся:
да бу́дутъ предъ Го́сподемъ вы́ну, и да потреби́т­ся от­ земли́ па́мять и́хъ:
зане́же не помяну́ сотвори́ти ми́лость, и погна́ человѣ́ка ни́ща и убо́га, и умиле́на се́рдцемъ умертви́ти.
И воз­люби́ кля́тву, и прiи́детъ ему́: и не восхотѣ́ благослове́нiя, и удали́т­ся от­ него́.
И облече́ся въ кля́тву я́ко въ ри́зу, и вни́де я́ко вода́ во утро́бу его́ и я́ко еле́й въ ко́сти его́:
да бу́детъ ему́ я́ко ри́за, въ ню́же облачи́т­ся, и я́ко по́ясъ, и́мже вы́ну опоясу́ет­ся.
Сiе́ дѣ́ло оболга́ющихъ мя́ у Го́спода и глаго́лющихъ лука́вая на ду́шу мою́.
И Ты́, Го́споди, Го́споди, сотвори́ со мно́ю и́мене ра́ди Тво­его́, я́ко бла́га ми́лость Твоя́:
изба́ви мя́, я́ко ни́щъ и убо́гъ е́смь а́зъ, и се́рдце мое́ смяте́ся вну́трь мене́.
Я́ко сѣ́нь, внегда́ уклони́тися е́й, отъ­я́хся: стрясо́хся я́ко пру́зи.
Колѣ́на моя́ изнемо́госта от­ поста́, и пло́ть моя́ измѣни́ся еле́а ра́ди.
И а́зъ бы́хъ поноше́нiе и́мъ: ви́дѣша мя́, покива́ша глава́ми сво­и́ми.
Помози́ ми, Го́споди Бо́же мо́й, и спаси́ мя по ми́лости Тво­е́й:
и да разумѣ́ютъ, я́ко рука́ Твоя́ сiя́, и Ты́, Го́споди, сотвори́лъ еси́ ю́.
Проклену́тъ ті́и, и Ты́ благослови́ши: востаю́щiи на мя́ да постыдя́т­ся, ра́бъ же Тво́й воз­весели́т­ся.
Да облеку́т­ся оболга́ющiи мя́ въ срамоту́ и оде́ждут­ся я́ко оде́ждою студо́мъ сво­и́мъ.
Исповѣ́мся Го́сподеви зѣло́ усты́ мо­и́ми и посредѣ́ мно́гихъ восхвалю́ Его́:
я́ко предста́ одесну́ю убо́гаго, е́же спасти́ от­ гоня́щихъ ду́шу мою́.
41:1 Magistro chori. PSALMUS. David.
41:2 Beatus, qui intellegit de egeno; in die mala liberabit eum Dominus.
41:3 Dominus servabit eum et vivificabit eum et beatum faciet eum in terra et non tradet eum in animam inimicorum eius.
41:4 Dominus opem feret illi super lectum doloris eius; universum stratum eius versabis in infirmitate eius.
41:5 Ego dixi: «Domine, miserere mei; sana animam meam, quia peccavi tibi».
41:6 Inimici mei dixerunt mala mihi: «Quando morietur, et peribit nomen eius?».
41:7 Et si ingrediebatur, ut visitaret, vana loquebatur; cor eius congregabat iniquitatem sibi, egrediebatur foras et detrahebat.
41:8 Simul adversum me susurrabant omnes inimici mei; adversum me cogitabant mala mihi:
41:9 «Maleficium effusum est in eo; et, qui decumbit, non adiciet ut resurgat».
41:10 Sed et homo pacis meae, in quo speravi, qui edebat panem meum, levavit contra me calcaneum.
41:11 Tu autem, Domine, miserere mei et resuscita me, et retribuam eis.
41:12 In hoc cognovi quoniam voluisti me, quia non gaudebit inimicus meus super me;
41:13 me autem propter innocentiam suscepisti et statuisti me in conspectu tuo in aeternum.
41:14 Benedictus Dominus, Deus Israel, a saeculo et usque in saeculum. Fiat, fiat.
109:1 Magistro chori. David. PSALMUS. Deus laudis meae, ne tacueris,
109:2 quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est. Locuti sunt adversum me lingua dolosa
109:3 et sermonibus odii circumdederunt me et expugnaverunt me gratis.
109:4 Pro dilectione mea adversabantur mihi; ego autem orabam.
109:5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis et odium pro dilectione mea.
109:6 Constitue super eum peccatorem, et adversarius stet a dextris eius.
109:7 Cum iudicatur, exeat condemnatus, et oratio eius fiat in peccatum.
109:8 Fiant dies eius pauci, et ministerium eius accipiat alter.
109:9 Fiant filii eius orphani, et uxor eius vidua.
109:10 Instabiles vagentur filii eius et mendicent et eiciantur de ruinis suis. -
109:11 Scrutetur fenerator omnem substantiam eius, et diripiant alieni labores eius.
109:12 Non sit qui praebeat illi misericordiam, nec sit qui misereatur pupillis eius.
109:13 Fiant nati eius in interitum, in generatione una deleatur nomen eorum.
109:14 In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini, et peccatum matris eius non deleatur.
109:15 Fiant contra Dominum semper, et disperdat de terra memoriam eorum.
109:16 Pro eo quod non est recordatus facere misericordiam et persecutus est hominem inopem et mendicum et compunctum corde, ut mortificaret.
109:17 Et dilexit maledictionem: et veniat ei; et noluit benedictionem: et elongetur ab eo.
109:18 Et induit maledictionem sicut vestimentum: et intret sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossa eius.
109:19 Fiat ei sicut indumentum, quo operitur, et sicut zona, qua semper praecingitur.
109:20 Haec retributio eorum, qui adversantur mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam.
109:21 Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua; libera me,
109:22 quia egenus et pauper ego sum, et cor meum vulneratum est intra me.
109:23 Sicut umbra, cum declinat, pertransii, excussus sum sicut locustae.
109:24 Genua mea infirmata sunt ieiunio, et caro mea contabuit absque oleo.
109:25 Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me et moverunt capita sua.
109:26 Adiuva me, Domine Deus meus, salvum me fac secundum misericordiam tuam.
109:27 Et sciant quia manus tua haec: tu, Domine, hoc fecisti.
109:28 Maledicant illi, et tu benedicas; qui insurgunt in me, confundantur, servus autem tuus laetabitur.
109:29 Induantur, qui detrahunt mihi, pudore et operiantur sicut diploide confusione sua.
109:30 Confitebor Domino nimis in ore meo et in medio multorum laudabo eum,
109:31 quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a iudicantibus animam eius.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible