Скрыть
43:5
43:8
43:9
43:11
43:12
43:15
43:16
43:17
43:19
43:20
43:21
43:27
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, сыно́въ Коре́овыхъ, въ ра́зумъ, псало́мъ.
Бо́же, уши́ма на́шима услы́шахомъ, и отцы́ на́ши воз­вѣсти́ша на́мъ дѣ́ло, е́же содѣ́лалъ еси́ во дне́хъ и́хъ, во дне́хъ дре́внихъ.
Рука́ Твоя́ язы́ки потреби́, и насади́лъ я́ еси́: озло́билъ еси́ лю́ди и изгна́лъ еси́ я́.
Не бо мече́мъ сво­и́мъ наслѣ́диша зе́млю, и мы́шца и́хъ не спасе́ и́хъ, но десни́ца Твоя́ и мы́шца Твоя́ и просвѣще́нiе лица́ Тво­его́, я́ко благоволи́лъ еси́ въ ни́хъ.
Ты́ еси́ са́мъ Ца́рь мо́й и Бо́гъ мо́й, заповѣ́даяй спасе́нiя Иа́ковля.
О Тебѣ́ враги́ на́шя избоде́мъ ро́ги, и о и́мени Тво­е́мъ уничижи́мъ востаю́щыя на ны́.
Не на лу́къ бо мо́й упова́ю, и ме́чь мо́й не спасе́тъ мене́:
спаслъ бо еси́ на́съ от­ стужа́ющихъ на́мъ, и ненави́дящихъ на́съ посрами́лъ еси́.
О Бо́зѣ похва́лимся ве́сь де́нь, и о и́мени Тво­е́мъ исповѣ́мыся во вѣ́къ.
Ны́нѣ же от­ри́нулъ еси́ и посрами́лъ еси́ на́съ, и не изы́деши, Бо́же, въ си́лахъ на́шихъ.
Возврати́лъ еси́ на́съ вспя́ть при­­ вразѣ́хъ на́шихъ, и ненави́дящiи на́съ расхища́ху себѣ́.
Да́лъ еси́ на́съ я́ко о́вцы снѣ́ди, и во язы́цѣхъ разсѣ́ялъ ны́ еси́.
Отда́лъ еси́ лю́ди Твоя́ безъ цѣны́, и не бѣ́ мно́же­с­т­во въ восклица́нiихъ на́шихъ.
Положи́лъ еси́ на́съ поноше́нiе сосѣ́домъ на́шымъ, подражне́нiе и поруга́нiе су́щымъ о́крестъ на́съ.
Положи́лъ еси́ на́съ въ при́тчу во язы́цѣхъ, покива́нiю главы́ въ лю́дехъ.
Ве́сь де́нь сра́мъ мо́й предо мно́ю е́сть, и сту́дъ лица́ мо­его́ покры́ мя,
от­ гла́са поноша́ющаго и оклевета́ющаго, от­ лица́ вра́жiя и изгоня́щаго.
Сiя́ вся́ прiидо́ша на ны́, и не забы́хомъ Тебе́, и не непра́вдовахомъ въ завѣ́тѣ Тво­е́мъ,
и не от­ступи́ вспя́ть се́рдце на́­ше: и уклони́лъ еси́ стези́ на́шя от­ пути́ Тво­его́,
я́ко смири́лъ еси́ на́съ на мѣ́стѣ озлобле́нiя, и при­­кры́ ны сѣ́нь сме́ртная.
А́ще забы́хомъ и́мя Бо́га на́­шего, и а́ще воз­дѣ́хомъ ру́ки на́шя къ бо́гу чужде́му,
не Бо́гъ ли взы́щетъ си́хъ? То́й бо вѣ́сть та́йная се́рдца.
Зане́ Тебе́ ра́ди умерщвля́емся ве́сь де́нь, вмѣни́хомся я́ко о́вцы заколе́нiя.
Воста́ни, вску́ю спи́ши, Го́споди? Воскре́сни́, и не от­ри́ни до конца́.
Вску́ю лице́ Твое́ от­враща́еши? Забыва́еши нищету́ на́шу и ско́рбь на́шу?
Я́ко смири́ся въ пе́рсть душа́ на́ша, при­­льпе́ земли́ утро́ба на́ша.
Воскре́сни́, Го́споди, помози́ на́мъ, и изба́ви на́съ и́мене ра́ди Тво­его́.
Рус. (Бируковы)
В конец, сынов Кореевых, в поучение, псалом.
Боже, ушами нашими слышали мы, и отцы наши возвестили нам деяние, какое соделал Ты в их дни, дни древние.
Рука Твоя истребила племена, и укоренил Ты отцов наших; поразил Ты народы и изгнал их!
Ибо не мечом своим приобрели отцы наши землю, и не мышца их спасла их, но десница Твоя, и мышца Твоя, и сияние лица Твоего, ибо Ты благоволил к ним.
Ты Царь мой и Бог мой, дарующий спасение Иакову!
С Тобою врагов наших пронзим, будто рогами, и именем Твоим уничтожим восстающих на нас!
Ибо не на лук мой надеюсь, и меч мой не спасет меня;
Ибо спас Ты нас от гонителей наших и ненавистников наших посрамил.
Восхвалять Бога будем всяк день и прославим имя Его вовеки.
А ныне отринул Ты нас и посрамил нас самих, и не шествуешь, Боже, во главе ополчений наших.
Обратил Ты нас вспять пред врагами нашими, и ненавистники наши расхищали наше добро.
Отдал Ты нас, будто овец, на съедение, и среди язычников рассеял нас.
Отдал народ Твой, как не имеющий никакой цены, и уже немного нас, взывающих к Тебе.
Предал нас на поношение соседям нашим, на посмеяние и поругание живущим окрест нас.
Соделал нас притчею у язычников, кивают на нас головой народы.
Всяк день позор мой предо мной, и стыд на лице моем
От голоса обидчика и клеветника, от речей врага и гонителя.
Все это постигло нас, но не забыли мы Тебя и не нарушили завета Твоего.
И не отступило вспять сердце наше, хотя и отклонил Ты стези наши от пути Твоего.
Ибо смирил Ты нас там, где постигли нас беды, и покрыла нас тень смертная.
Если бы забыли мы имя Бога нашего, если бы простерли руки наши к богу чужому,
Не Бог ли взыскал бы за это? Ибо Он ведает тайны сердца.
Но за верность Тебе умерщвляют нас всяк день, для них мы, как овцы, отданные на заклание.
Восстань, – что опочил Ты, Господи? Восстань и не отринь нас до конца!
Что отвращаешь Ты лицо Твое? Забываешь нищету нашу и скорбь нашу?
Ибо унижена в прах душа наша, и на землю повержено тело наше.
Восстань, Господи, помоги нам и избавь нас во славу имени Твоего!
Греческий [Greek (Koine)]
εἰς τὸ τέλος τοῖς υἱοῖς Κορε εἰς σύνεσιν ψαλμός
ὁ θεός ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν ἠκούσαμεν οἱ πατέρες ἡμῶν ἀνήγγειλαν ἡμῖν ἔργον ὃ εἰργάσω ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἐν ἡμέραις ἀρχαίαις
ἡ χείρ σου ἔθνη ἐξωλέθρευσεν καὶ κατεφύτευσας αὐτούς ἐκάκωσας λαοὺς καὶ ἐξέβαλες αὐτούς
οὐ γὰρ ἐν τῇ ῥομφαίᾳ αὐτῶν ἐκληρονόμησαν γῆν καὶ ὁ βραχίων αὐτῶν οὐκ ἔσωσεν αὐτούς ἀλλ᾿ ἡ δεξιά σου καὶ ὁ βραχίων σου καὶ ὁ φωτισμὸς τοῦ προ­σώπου σου ὅτι εὐδόκησας ἐν αὐτοῖς
σὺ εἶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου ὁ ἐν­τελλό­με­νος τὰς σωτηρίας Ιακωβ
ἐν σοὶ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν κερατιοῦμεν καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξουθενώσομεν τοὺς ἐπανιστανο­μέ­νους ἡμῖν
οὐ γὰρ ἐπι­̀ τῷ τόξῳ μου ἐλπιῶ καὶ ἡ ῥομφαία μου οὐ σώσει με
ἔσωσας γὰρ ἡμᾶς ἐκ τῶν θλιβόν­των ἡμᾶς καὶ τοὺς μισοῦν­τας ἡμᾶς κατῄσχυνας
ἐν τῷ θεῷ ἐπαινεσθησόμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξομολογησόμεθα εἰς τὸν αἰῶνα (δια­́ψαλμα)
νυνὶ δὲ ἀπώσω καὶ κατῄσχυνας ἡμᾶς καὶ οὐκ ἐξελεύ­σῃ ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν
ἀπέστρεψας ἡμᾶς εἰς τὰ ὀπίσω παρα­̀ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν καὶ οἱ μισοῦν­τες ἡμᾶς διήρπαζον ἑαυτοῖς
ἔδωκας ἡμᾶς ὡς προ­́βατα βρώσεως καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν διέσπειρας ἡμᾶς
ἀπέδου τὸν λαόν σου ἄνευ τιμῆς καὶ οὐκ ἦν πλῆ­θος ἐν τοῖς ἀλλάγμασιν αὐτῶν
ἔθου ἡμᾶς ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν μυκτηρισμὸν καὶ κατα­γέλωτα τοῖς κύκλῳ ἡμῶν
ἔθου ἡμᾶς εἰς παρα­βολὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν κίνησιν κεφαλῆς ἐν τοῖς λαοῖς
ὅλην τὴν ἡμέραν ἡ ἐν­τροπή μου κατεναν­τίον μού ἐστιν καὶ ἡ αἰσχύνη τοῦ προ­σώπου μου ἐκάλυψέν με
ἀπο­̀ φωνῆς ὀνειδίζον­τος καὶ παρα­λαλοῦν­τος ἀπο­̀ προ­σώπου ἐχθροῦ καὶ ἐκδιώκον­τος
ταῦτα πάν­τα ἦλθεν ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ οὐκ ἐπελαθόμεθά σου καὶ οὐκ ἠδικήσαμεν ἐν δια­θήκῃ σου
καὶ οὐκ ἀπέστη εἰς τὰ ὀπίσω ἡ καρδία ἡμῶν καὶ ἐξέκλινας τὰς τρίβους ἡμῶν ἀπο­̀ τῆς ὁδοῦ σου
ὅτι ἐταπείνωσας ἡμᾶς ἐν τόπῳ κακώσεως καὶ ἐπεκάλυψεν ἡμᾶς σκιὰ θανάτου
εἰ ἐπελαθόμεθα τοῦ ὀνόμα­τος τοῦ θεοῦ ἡμῶν καὶ εἰ διεπετάσαμεν χεῖρας ἡμῶν προ­̀ς θεὸν ἀλλότριον
οὐχὶ ὁ θεὸς ἐκζητήσει ταῦτα αὐτὸς γὰρ γινώσκει τὰ κρύφια τῆς καρδίας
ὅτι ἕνεκα σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλογίσθημεν ὡς προ­́βατα σφαγῆς
ἐξεγέρθητι ἵνα τί ὑπνοῖς κύριε ἀνάστηθι καὶ μὴ ἀπώσῃ εἰς τέλος
ἵνα τί τὸ προ­́σωπόν σου ἀπο­στρέφεις ἐπι­λανθάνῃ τῆς πτωχείας ἡμῶν καὶ τῆς θλίψεως ἡμῶν
ὅτι ἐταπεινώθη εἰς χοῦν ἡ ψυχὴ ἡμῶν ἐκολλήθη εἰς γῆν ἡ γαστὴρ ἡμῶν
ἀνάστα κύριε βοήθησον ἡμῖν καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου
44:1 Magistro chori. Filiorum Core. Maskil.
44:2 Deus, auribus nostris audivimus; patres nostri annuntiaverunt nobis opus, quod operatus es in diebus eorum, in diebus antiquis.
44:3 Tu manu tua gentes depulisti et plantasti illos, afflixisti populos et dilatasti eos.
44:4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos; sed dextera tua et brachium tuum et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
44:5 Tu es rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Iacob.
44:6 In te inimicos nostros proiecimus, et in nomine tuo conculcavimus insurgentes in nos. -
44:7 Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me.
44:8 Tu autem salvasti nos de affligentibus nos et odientes nos confudisti.
44:9 In Deo gloriabimur tota die et in nomine tuo confitebimur in saeculum.
44:10 Nunc autem reppulisti et confudisti nos et non egredieris, Deus, cum virtutibus nostris.
44:11 Convertisti nos retrorsum coram inimicis nostris; et, qui oderunt nos, diripuerunt sibi.
44:12 Dedisti nos tamquam oves ad vescendum et in gentibus dispersisti nos.
44:13 Vendidisti populum tuum sine lucro nec ditior factus es in commutatione eorum.
44:14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
44:15 Posuisti nos similitudinem in gentibus, commotionem capitis in populis.
44:16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meae cooperuit me
44:17 a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et ultoris.
44:18 Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te et inique non egimus in testamentum tuum.
44:19 Et non recessit retro cor nostrum, nec declinaverunt gressus nostri a via tua;
44:20 sed humiliasti nos in loco vulpium et operuisti nos umbra mortis.
44:21 Si obliti fuerimus nomen Dei nostri et si expanderimus manus nostras ad deum alienum,
44:22 nonne Deus requiret ista? Ipse enim novit abscondita cordis.
44:23 Quoniam propter te mortificamur tota die, aestimati sumus sicut oves occisionis.
44:24 Evigila, quare obdormis, Domine? Exsurge et ne repellas in finem.
44:25 Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae?
44:26 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra, conglutinatus est in terra venter noster. Exsurge, Domine, adiuva nos et redime nos propter misericordiam tuam.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible