Скрыть
43:5
43:8
43:9
43:11
43:12
43:15
43:16
43:17
43:19
43:20
43:21
43:27
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, сыно́въ Коре́овыхъ, въ ра́зумъ, псало́мъ.
Бо́же, уши́ма на́шима услы́шахомъ, и отцы́ на́ши воз­вѣсти́ша на́мъ дѣ́ло, е́же содѣ́лалъ еси́ во дне́хъ и́хъ, во дне́хъ дре́внихъ.
Рука́ Твоя́ язы́ки потреби́, и насади́лъ я́ еси́: озло́билъ еси́ лю́ди и изгна́лъ еси́ я́.
Не бо мече́мъ сво­и́мъ наслѣ́диша зе́млю, и мы́шца и́хъ не спасе́ и́хъ, но десни́ца Твоя́ и мы́шца Твоя́ и просвѣще́нiе лица́ Тво­его́, я́ко благоволи́лъ еси́ въ ни́хъ.
Ты́ еси́ са́мъ Ца́рь мо́й и Бо́гъ мо́й, заповѣ́даяй спасе́нiя Иа́ковля.
О Тебѣ́ враги́ на́шя избоде́мъ ро́ги, и о и́мени Тво­е́мъ уничижи́мъ востаю́щыя на ны́.
Не на лу́къ бо мо́й упова́ю, и ме́чь мо́й не спасе́тъ мене́:
спаслъ бо еси́ на́съ от­ стужа́ющихъ на́мъ, и ненави́дящихъ на́съ посрами́лъ еси́.
О Бо́зѣ похва́лимся ве́сь де́нь, и о и́мени Тво­е́мъ исповѣ́мыся во вѣ́къ.
Ны́нѣ же от­ри́нулъ еси́ и посрами́лъ еси́ на́съ, и не изы́деши, Бо́же, въ си́лахъ на́шихъ.
Возврати́лъ еси́ на́съ вспя́ть при­­ вразѣ́хъ на́шихъ, и ненави́дящiи на́съ расхища́ху себѣ́.
Да́лъ еси́ на́съ я́ко о́вцы снѣ́ди, и во язы́цѣхъ разсѣ́ялъ ны́ еси́.
Отда́лъ еси́ лю́ди Твоя́ безъ цѣны́, и не бѣ́ мно́же­с­т­во въ восклица́нiихъ на́шихъ.
Положи́лъ еси́ на́съ поноше́нiе сосѣ́домъ на́шымъ, подражне́нiе и поруга́нiе су́щымъ о́крестъ на́съ.
Положи́лъ еси́ на́съ въ при́тчу во язы́цѣхъ, покива́нiю главы́ въ лю́дехъ.
Ве́сь де́нь сра́мъ мо́й предо мно́ю е́сть, и сту́дъ лица́ мо­его́ покры́ мя,
от­ гла́са поноша́ющаго и оклевета́ющаго, от­ лица́ вра́жiя и изгоня́щаго.
Сiя́ вся́ прiидо́ша на ны́, и не забы́хомъ Тебе́, и не непра́вдовахомъ въ завѣ́тѣ Тво­е́мъ,
и не от­ступи́ вспя́ть се́рдце на́­ше: и уклони́лъ еси́ стези́ на́шя от­ пути́ Тво­его́,
я́ко смири́лъ еси́ на́съ на мѣ́стѣ озлобле́нiя, и при­­кры́ ны сѣ́нь сме́ртная.
А́ще забы́хомъ и́мя Бо́га на́­шего, и а́ще воз­дѣ́хомъ ру́ки на́шя къ бо́гу чужде́му,
не Бо́гъ ли взы́щетъ си́хъ? То́й бо вѣ́сть та́йная се́рдца.
Зане́ Тебе́ ра́ди умерщвля́емся ве́сь де́нь, вмѣни́хомся я́ко о́вцы заколе́нiя.
Воста́ни, вску́ю спи́ши, Го́споди? Воскре́сни́, и не от­ри́ни до конца́.
Вску́ю лице́ Твое́ от­враща́еши? Забыва́еши нищету́ на́шу и ско́рбь на́шу?
Я́ко смири́ся въ пе́рсть душа́ на́ша, при­­льпе́ земли́ утро́ба на́ша.
Воскре́сни́, Го́споди, помози́ на́мъ, и изба́ви на́съ и́мене ра́ди Тво­его́.
Греческий [Greek (Koine)]
εἰς τὸ τέλος τοῖς υἱοῖς Κορε εἰς σύνεσιν ψαλμός
ὁ θεός ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν ἠκούσαμεν οἱ πατέρες ἡμῶν ἀνήγγειλαν ἡμῖν ἔργον ὃ εἰργάσω ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἐν ἡμέραις ἀρχαίαις
ἡ χείρ σου ἔθνη ἐξωλέθρευσεν καὶ κατεφύτευσας αὐτούς ἐκάκωσας λαοὺς καὶ ἐξέβαλες αὐτούς
οὐ γὰρ ἐν τῇ ῥομφαίᾳ αὐτῶν ἐκληρονόμησαν γῆν καὶ ὁ βραχίων αὐτῶν οὐκ ἔσωσεν αὐτούς ἀλλ᾿ ἡ δεξιά σου καὶ ὁ βραχίων σου καὶ ὁ φωτισμὸς τοῦ προ­σώπου σου ὅτι εὐδόκησας ἐν αὐτοῖς
σὺ εἶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου ὁ ἐν­τελλό­με­νος τὰς σωτηρίας Ιακωβ
ἐν σοὶ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν κερατιοῦμεν καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξουθενώσομεν τοὺς ἐπανιστανο­μέ­νους ἡμῖν
οὐ γὰρ ἐπι­̀ τῷ τόξῳ μου ἐλπιῶ καὶ ἡ ῥομφαία μου οὐ σώσει με
ἔσωσας γὰρ ἡμᾶς ἐκ τῶν θλιβόν­των ἡμᾶς καὶ τοὺς μισοῦν­τας ἡμᾶς κατῄσχυνας
ἐν τῷ θεῷ ἐπαινεσθησόμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξομολογησόμεθα εἰς τὸν αἰῶνα (δια­́ψαλμα)
νυνὶ δὲ ἀπώσω καὶ κατῄσχυνας ἡμᾶς καὶ οὐκ ἐξελεύ­σῃ ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν
ἀπέστρεψας ἡμᾶς εἰς τὰ ὀπίσω παρα­̀ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν καὶ οἱ μισοῦν­τες ἡμᾶς διήρπαζον ἑαυτοῖς
ἔδωκας ἡμᾶς ὡς προ­́βατα βρώσεως καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν διέσπειρας ἡμᾶς
ἀπέδου τὸν λαόν σου ἄνευ τιμῆς καὶ οὐκ ἦν πλῆ­θος ἐν τοῖς ἀλλάγμασιν αὐτῶν
ἔθου ἡμᾶς ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν μυκτηρισμὸν καὶ κατα­γέλωτα τοῖς κύκλῳ ἡμῶν
ἔθου ἡμᾶς εἰς παρα­βολὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν κίνησιν κεφαλῆς ἐν τοῖς λαοῖς
ὅλην τὴν ἡμέραν ἡ ἐν­τροπή μου κατεναν­τίον μού ἐστιν καὶ ἡ αἰσχύνη τοῦ προ­σώπου μου ἐκάλυψέν με
ἀπο­̀ φωνῆς ὀνειδίζον­τος καὶ παρα­λαλοῦν­τος ἀπο­̀ προ­σώπου ἐχθροῦ καὶ ἐκδιώκον­τος
ταῦτα πάν­τα ἦλθεν ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ οὐκ ἐπελαθόμεθά σου καὶ οὐκ ἠδικήσαμεν ἐν δια­θήκῃ σου
καὶ οὐκ ἀπέστη εἰς τὰ ὀπίσω ἡ καρδία ἡμῶν καὶ ἐξέκλινας τὰς τρίβους ἡμῶν ἀπο­̀ τῆς ὁδοῦ σου
ὅτι ἐταπείνωσας ἡμᾶς ἐν τόπῳ κακώσεως καὶ ἐπεκάλυψεν ἡμᾶς σκιὰ θανάτου
εἰ ἐπελαθόμεθα τοῦ ὀνόμα­τος τοῦ θεοῦ ἡμῶν καὶ εἰ διεπετάσαμεν χεῖρας ἡμῶν προ­̀ς θεὸν ἀλλότριον
οὐχὶ ὁ θεὸς ἐκζητήσει ταῦτα αὐτὸς γὰρ γινώσκει τὰ κρύφια τῆς καρδίας
ὅτι ἕνεκα σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλογίσθημεν ὡς προ­́βατα σφαγῆς
ἐξεγέρθητι ἵνα τί ὑπνοῖς κύριε ἀνάστηθι καὶ μὴ ἀπώσῃ εἰς τέλος
ἵνα τί τὸ προ­́σωπόν σου ἀπο­στρέφεις ἐπι­λανθάνῃ τῆς πτωχείας ἡμῶν καὶ τῆς θλίψεως ἡμῶν
ὅτι ἐταπεινώθη εἰς χοῦν ἡ ψυχὴ ἡμῶν ἐκολλήθη εἰς γῆν ἡ γαστὴρ ἡμῶν
ἀνάστα κύριε βοήθησον ἡμῖν καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου
Французский (LSG)
44:1 Au chef des chantres. Des fils de Koré. Cantique.
O Dieu! nous avons entendu de nos oreilles, Nos pères nous ont raconté Les oeuvres que tu as accomplies de leur temps, Aux jours d'autrefois.
44:2 De ta main tu as chassé des nations pour les établir, Tu as frappé des peuples pour les étendre.
44:3 Car ce n'est point par leur épée qu'ils se sont emparés du pays, Ce n'est point leur bras qui les a sauvés; Mais c'est ta droite, c'est ton bras, c'est la lumière de ta face, Parce que tu les aimais.
44:4 O Dieu! tu es mon roi: Ordonne la délivrance de Jacob!
44:5 Avec toi nous renversons nos ennemis, Avec ton nom nous écrasons nos adversaires.
44:6 Car ce n'est pas en mon arc que je me confie, Ce n'est pas mon épée qui me sauvera;
44:7 Mais c'est toi qui nous délivres de nos ennemis, Et qui confonds ceux qui nous haïssent.
44:8 Nous nous glorifions en Dieu chaque jour, Et nous célébrerons à jamais ton nom.
44:9 Cependant tu nous repousses, tu nous couvres de honte, Tu ne sors plus avec nos armées;
44:10 Tu nous fais reculer devant l'ennemi, Et ceux qui nous haïssent enlèvent nos dépouilles.
44:11 Tu nous livres comme des brebis à dévorer, Tu nous disperses parmi les nations.
44:12 Tu vends ton peuple pour rien, Tu ne l'estimes pas à une grande valeur.
44:13 Tu fais de nous un objet d'opprobre pour nos voisins, De moquerie et de risée pour ceux qui nous entourent;
44:14 Tu fais de nous un objet de sarcasme parmi les nations, Et de hochements de tête parmi les peuples.
44:15 Ma honte est toujours devant moi, Et la confusion couvre mon visage,
44:16 A la voix de celui qui m'insulte et m'outrage, A la vue de l'ennemi et du vindicatif.
44:17 Tout cela nous arrive, sans que nous t'ayons oublié, Sans que nous ayons violé ton alliance:
44:18 Notre coeur ne s'est point détourné, Nos pas ne se sont point éloignés de ton sentier,
44:19 Pour que tu nous écrases dans la demeure des chacals, Et que tu nous couvres de l'ombre de la mort.
44:20 Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, Et étendu nos mains vers un dieu étranger,
44:21 Dieu ne le saurait-il pas, Lui qui connaît les secrets du coeur?
44:22 Mais c'est à cause de toi qu'on nous égorge tous les jours, Qu'on nous regarde comme des brebis destinées à la boucherie.
44:23 Réveille-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi! ne nous repousse pas à jamais!
44:24 Pourquoi caches-tu ta face? Pourquoi oublies-tu notre misère et notre oppression?
44:25 Car notre âme est abattue dans la poussière, Notre corps est attaché à la terre.
44:26 Lève-toi, pour nous secourir! Délivre-nous à cause de ta bonté!
2 История нашего народа полна славных побед над язычниками. Этими победами мы обязаны Твоему покровительству и защите. 10 Теперь же Бог оставил нас: мы поражены врагами, тогда как мы сохраняем верность Тебе и не отступаем от Твоих заповедей. 24 Восстань, Господи, на нашу защиту и избавь нас по Твоей милости.
Начальнику хора. Учение. Сынов Кореевых.
Боже, мы слышали ушами своими, отцы наши рассказывали нам о деле, какое Ты соделал во дни их, во дни древние:
Ты рукою Твоею истребил народы, а их насадил; поразил племена и изгнал их;
ибо они не мечом своим приобрели землю, и не их мышца спасла их, но Твоя десница и Твоя мышца и свет лица Твоего, ибо Ты благоволил к ним.
Боже, Царь мой! Ты – тот же; даруй спасение Иакову.
С Тобою избодаем рогами врагов наших; во имя Твое попрем ногами восстающих на нас:
ибо не на лук мой уповаю, и не меч мой спасет меня;
но Ты спасешь нас от врагов наших, и посрамишь ненавидящих нас.
О Боге похвалимся всякий день, и имя Твое будем прославлять вовек.
Но ныне Ты отринул и посрамил нас, и не выходишь с войсками нашими;
обратил нас в бегство от врага, и ненавидящие нас грабят нас;
Ты отдал нас, как овец, на съедение и рассеял нас между народами;
без выгоды Ты продал народ Твой и не возвысил цены его;
отдал нас на поношение соседям нашим, на посмеяние и поругание живущим вокруг нас;
Ты сделал нас притчею между народами, покиванием головы между иноплеменниками.
Всякий день посрамление мое предо мною, и стыд покрывает лице мое
от голоса поносителя и клеветника, от взоров врага и мстителя:
все это пришло на нас, но мы не забыли Тебя и не нарушили завета Твоего.
Не отступило назад сердце наше, и стопы наши не уклонились от пути Твоего,
когда Ты сокрушил нас в земле драконов и покрыл нас тенью смертною.
Если бы мы забыли имя Бога нашего и простерли руки наши к богу чужому,
то не взыскал ли бы сего Бог? Ибо Он знает тайны сердца.
Но за Тебя умерщвляют нас всякий день, считают нас за овец, обреченных на заклание.
Восстань, что спишь, Господи! пробудись, не отринь навсегда.
Для чего скрываешь лице Твое, забываешь скорбь нашу и угнетение наше?
ибо душа наша унижена до праха, утроба наша прильнула к земле.
Восстань на помощь нам и избавь нас ради милости Твоей.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible