Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
Псалом 48
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
48:1
48:2
48:3
48:4
48:6
48:10
48:12
48:14
48:17
48:19
см.:Втор.29:19;
48:20
Въ коне́цъ, сыно́мъ Коре́овымъ, псало́мъ.
Услы́шите сiя́, вси́ язы́цы, внуши́те, вси́ живу́щiи по вселе́ннѣй,
земноро́днiи же и сы́нове человѣ́честiи, вку́пѣ бога́тъ и убо́гъ.
Уста́ моя́ возглаго́лютъ прему́дрость, и поуче́нiе се́рдца моего́ ра́зумъ.
Приклоню́ въ при́тчу у́хо мое́, отве́рзу во псалти́ри гана́нiе мое́.
Вску́ю бою́ся въ де́нь лю́тъ? Беззако́нiе пяты́ моея́ обы́детъ мя́.
Надѣ́ющiися на си́лу свою́ и о мно́жествѣ бога́тства своего́ хва́лящiися:
бра́тъ не изба́витъ, изба́витъ ли человѣ́къ? Не да́стъ Бо́гу измѣ́ны за ся́,
и цѣ́ну избавле́нiя души́ своея́: и утруди́ся въ вѣ́къ,
и жи́въ бу́детъ до конца́, не у́зритъ па́губы.
Егда́ уви́дитъ прему́дрыя умира́ющыя, вку́пѣ безу́менъ и несмы́сленъ поги́бнутъ, и оста́вятъ чужди́мъ бога́тство свое́.
И гро́би и́хъ жили́ща и́хъ во вѣ́къ, селе́нiя и́хъ въ ро́дъ и ро́дъ, нареко́ша имена́ своя́ на земля́хъ.
И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, приложи́ся ското́мъ несмы́сленнымъ и уподо́бися и́мъ.
Се́й пу́ть и́хъ собла́знъ и́мъ, и по си́хъ во устѣ́хъ свои́хъ благоволя́тъ.
Я́ко о́вцы во а́дѣ положе́ни су́ть, сме́рть упасе́тъ я́: и облада́ютъ и́ми пра́вiи зау́тра, и по́мощь и́хъ обетша́етъ во а́дѣ: от сла́вы своея́ изринове́ни бы́ша.
Оба́че Бо́гъ изба́витъ ду́шу мою́ изъ руки́ а́довы, егда́ прiе́млетъ мя́.
Не убо́йся, егда́ разбогатѣ́етъ человѣ́къ, или́ егда́ умно́жится сла́ва до́му его́:
я́ко внегда́ умре́ти ему́, не во́зметъ вся́, ниже́ сни́детъ съ ни́мъ сла́ва его́.
Я́ко душа́ его́ въ животѣ́ его́ благослови́тся, исповѣ́стся тебѣ́, егда́ благосотвори́ши ему́.
Вни́детъ да́же до ро́да оте́цъ свои́хъ, да́же до вѣ́ка не у́зритъ свѣ́та.
И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, приложи́ся ското́мъ несмы́сленнымъ и уподо́бися и́мъ.
εἰς τὸ τέλος τοῖς υἱοῖς Κορε ψαλμός
ἀκούσατε ταῦτα πάντα τὰ ἔθνη ἐνωτίσασθε πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην
οἵ τε γηγενεῖς καὶ οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὸ αὐτὸ πλούσιος καὶ πένης
τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν
κλινῶ εἰς παραβολὴν τὸ οὖς μου ἀνοίξω ἐν ψαλτηρίῳ τὸ πρόβλημά μου
ἵνα τί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ ἡ ἀνομία τῆς πτέρνης μου κυκλώσει με
οἱ πεποιθότες ἐπὶ τῇ δυνάμει αὐτῶν καὶ ἐπὶ τῷ πλήθει τοῦ πλούτου αὐτῶν καυχώμενοι
ἀδελφὸς οὐ λυτροῦται λυτρώσεται ἄνθρωπος οὐ δώσει τῷ θεῷ ἐξίλασμα αὐτοῦ
καὶ τὴν τιμὴν τῆς λυτρώσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ
καὶ ἐκόπασεν εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ζήσεται εἰς τέλος ὅτι οὐκ ὄψσεται καταφθοράν ὅταν ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας
ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἄφρων καὶ ἄνους ἀπολοῦνται καὶ καταλείψουσιν ἀλλοτρίοις τὸν πλοῦτον αὐτῶν
καὶ οἱ τάφοι αὐτῶν οἰκίαι αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα σκηνώματα αὐτῶν εἰς γενεὰν καὶ γενεάν ἐπεκαλέσαντο τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἐπὶ τῶν γαιῶν αὐτῶν
καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκεν παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσιν τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς
αὕτη ἡ ὁδὸς αὐτῶν σκάνδαλον αὐτοῖς καὶ μετὰ ταῦτα ἐν τῷ στόματι αὐτῶν εὐδοκήσουσιν (διάψαλμα)
ὡς πρόβατα ἐν ᾅδῃ ἔθεντο θάνατος ποιμαίνει αὐτούς καὶ κατακυριεύσουσιν αὐτῶν οἱ εὐθεῖς τὸ πρωί καὶ ἡ βοήθεια αὐτῶν παλαιωθήσεται ἐν τῷ ᾅδῃ ἐκ τῆς δόξης αὐτῶν
πλὴν ὁ θεὸς λυτρώσεται τὴν ψυχήν μου ἐκ χειρὸς ᾅδου ὅταν λαμβάνῃ με (διάψαλμα)
μὴ φοβοῦ ὅταν πλουτήσῃ ἄνθρωπος καὶ ὅταν πληθυνθῇ ἡ δόξα τοῦ οἴκου αὐτοῦ
ὅτι οὐκ ἐν τῷ ἀποθνῄσκειν αὐτὸν λήμψσεται τὰ πάντα οὐδὲ συγκαταβήσεται αὐτῷ ἡ δόξα αὐτοῦ
ὅτι ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ εὐλογηθήσεται ἐξομολογήσεταί σοι ὅταν ἀγαθύνῃς αὐτῷ
εἰσελεύσεται ἕως γενεᾶς πατέρων αὐτοῦ ἕως αἰῶνος οὐκ ὄψσεται φῶς
ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκεν παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσιν τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς
49:1 Magistro chori. Filiorum Core. PSALMUS.
49:2 Audite haec, omnes gentes; auribus percipite, omnes, qui habitatis orbem:
49:3 quique humiles et viri nobiles, simul in unum dives et pauper!
49:4 Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.
49:5 Inclinabo in parabolam aurem meam, aperiam in psalterio aenigma meum.
49:6 Cur timebo in diebus malis, cum iniquitas supplantantium circumdabit me?
49:7 Qui confidunt in virtute sua et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.
49:8 Etenim seipsum non redimet homo; non dabit Deo propitiationem suam.
49:9 Nimium est pretium redemptionis animae eius: ad ultimum deficiet,
49:10 ut vivat usque in finem nec videat interitum.
49:11 Et videbit sapientes morientes; simul insipiens et stultus peribunt et relinquent alienis divitias suas.
49:12 Sepulcra eorum domus illorum in aeternum; tabernacula eorum in progeniem et progeniem, etsi vocaverunt nominibus suis terras suas.
49:13 Et homo, cum sit in honore, non permanebit; comparatus est iumentis, quae pereunt, et similis factus est illis.
49:14 Haec via illorum, quorum fiducia in semetipsis, et finis eorum, qui complacent in ore suo.
49:15 Sicut oves in inferno positi sunt, mors depascet eos; descendent praecipites ad sepulcrum, et figura eorum erit in consumptionem: infernus habitaculum eorum.
49:16 Verumtamen Deus redimet animam meam, de manu inferi vere suscipiet me.
49:17 Ne timueris, cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus eius,
49:18 quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria eius.
49:19 Cum animae suae in vita ipsius benedixerit: «Laudabunt te quod benefecisti tibi»,
49:20 tamen introibit ad progeniem patrum suorum, qui in aeternum non videbunt lumen.
49:21 Homo, cum in honore esset, non intellexit; comparatus est iumentis, quae pereunt, et similis factus est illis.
Немецкий (GNB)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Бируковы)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
49:1Ein Lied der Korachiter.
49:2Hört mir zu, ihr Völker,
merkt auf, ihr Bewohner der ganzen Erde!
merkt auf, ihr Bewohner der ganzen Erde!
49:3Hohe und Geringe, Reiche und Arme,
die einen wie die anderen rufe ich!
die einen wie die anderen rufe ich!
49:4Aus meinen Worten spricht Erfahrung
und tiefe Einsicht aus meinen Gedanken.
und tiefe Einsicht aus meinen Gedanken.
49:5Ich lausche auf Eingebungen von Gott
und werde sie beim Harfenspiel erklären:
und werde sie beim Harfenspiel erklären:
49:6Warum soll ich mich ängstigen an Unglückstagen,
wenn ich umringt bin von den Unheilstiftern,
die sich an meine Fersen heften?
wenn ich umringt bin von den Unheilstiftern,
die sich an meine Fersen heften?
49:7Sie verlassen sich auf ihr vieles Geld
und brüsten sich mit ihrem großen Reichtum.
und brüsten sich mit ihrem großen Reichtum.
49:8Doch Gott ein Menschenleben abzukaufen ist unmöglich!
Auch sein eigenes Leben kann niemand auslösen:
Auch sein eigenes Leben kann niemand auslösen:
49:9Der Kaufpreis für ein Menschenleben ist zu hoch;
was man auch bietet, es ist niemals genug.
was man auch bietet, es ist niemals genug.
49:10Kein Mensch kann für immer leben,
am Sterben führt kein Weg vorbei!
am Sterben führt kein Weg vorbei!
49:11Es ist offenkundig:
Auch die Klügsten sterben,
genauso wie unvernünftige Narren;
was sie besitzen, bleibt zurück für andere.
Auch die Klügsten sterben,
genauso wie unvernünftige Narren;
was sie besitzen, bleibt zurück für andere.
49:12Für immer wird das enge Grab ihre Wohnung,
auch wenn sie ganze Länder ihr Eigen nannten.
auch wenn sie ganze Länder ihr Eigen nannten.
49:13Durch Größe und Reichtum
bleibt keiner am Leben;
der Mensch geht ebenso zugrunde
wie das Vieh.
bleibt keiner am Leben;
der Mensch geht ebenso zugrunde
wie das Vieh.
49:14Voll Sicherheit sind diese Leute,
so vermessen, nur auf sich selber zu vertrauen,
so überzeugt von ihren eigenen Reden.
Wie aber ist ihr Schicksal?
Was ist ihre Zukunft?
so vermessen, nur auf sich selber zu vertrauen,
so überzeugt von ihren eigenen Reden.
Wie aber ist ihr Schicksal?
Was ist ihre Zukunft?
49:15Wie Schafe trotten sie zur Totenwelt;
der Hirt, der sie dort weidet, ist der Tod.
Weit weg von ihren prachtvollen Häusern
zerfrisst die Verwesung ihre Gestalt.
der Hirt, der sie dort weidet, ist der Tod.
Weit weg von ihren prachtvollen Häusern
zerfrisst die Verwesung ihre Gestalt.
49:16Mein Leben aber – Gott selbst kauft es frei;
aus den Krallen des Todes reißt er mich heraus!
aus den Krallen des Todes reißt er mich heraus!
49:17Lass dich nicht ängstigen,
wenn einer reich wird
und der Wohlstand seines Hauses immer größer!
wenn einer reich wird
und der Wohlstand seines Hauses immer größer!
49:18Denn wenn er stirbt,
nimmt er nichts davon mit,
sein Reichtum folgt ihm nicht ins Grab.
nimmt er nichts davon mit,
sein Reichtum folgt ihm nicht ins Grab.
49:19Sein Leben lang lobt er sich selber
und andere schmeicheln ihm,
weil es ihm gut geht.
und andere schmeicheln ihm,
weil es ihm gut geht.
49:20Und doch muss er dorthin,
wo seine Väter sind,
die nie mehr das Licht erblicken.
wo seine Väter sind,
die nie mehr das Licht erblicken.
49:21Größe und Reichtum
mag ein Mensch gewinnen;
aber wenn er keine Einsicht hat,
geht er zugrunde wie das Vieh.
mag ein Mensch gewinnen;
aber wenn er keine Einsicht hat,
geht er zugrunde wie das Vieh.