Скрыть
48:1
48:2
48:3
48:4
48:6
48:10
48:12
48:14
48:17
48:20
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, сыно́мъ Коре́овымъ, псало́мъ.
Услы́шите сiя́, вси́ язы́цы, внуши́те, вси́ живу́щiи по вселе́н­нѣй,
земноро́днiи же и сы́нове человѣ́честiи, вку́пѣ бога́тъ и убо́гъ.
Уста́ моя́ воз­глаго́лютъ прему́дрость, и по­уче́нiе се́рдца мо­его́ ра́зумъ.
Приклоню́ въ при́тчу у́хо мое́, от­ве́рзу во псалти́ри гана́нiе мое́.
Вску́ю бою́ся въ де́нь лю́тъ? Беззако́нiе пяты́ мо­ея́ обы́детъ мя́.
Надѣ́ющiися на си́лу свою́ и о мно́же­ст­вѣ бога́т­ст­ва сво­его́ хва́лящiися:
бра́тъ не изба́витъ, изба́витъ ли человѣ́къ? Не да́стъ Бо́гу измѣ́ны за ся́,
и цѣ́ну избавле́нiя души́ сво­ея́: и утруди́ся въ вѣ́къ,
и жи́въ бу́детъ до конца́, не у́зритъ па́губы.
Егда́ уви́дитъ прему́дрыя умира́ющыя, вку́пѣ безу́менъ и несмы́сленъ поги́бнутъ, и оста́вятъ чужди́мъ бога́т­ст­во свое́.
И гро́би и́хъ жили́ща и́хъ во вѣ́къ, селе́нiя и́хъ въ ро́дъ и ро́дъ, нареко́ша имена́ своя́ на земля́хъ.
И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, при­­ложи́ся ското́мъ несмы́слен­нымъ и уподо́бися и́мъ.
Се́й пу́ть и́хъ собла́знъ и́мъ, и по си́хъ во устѣ́хъ сво­и́хъ благоволя́тъ.
Я́ко о́вцы во а́дѣ положе́ни су́ть, сме́рть упасе́тъ я́: и облада́ютъ и́ми пра́вiи зау́тра, и по́мощь и́хъ обетша́етъ во а́дѣ: от­ сла́вы сво­ея́ изринове́ни бы́ша.
Оба́че Бо́гъ изба́витъ ду́шу мою́ изъ руки́ а́довы, егда́ прiе́млетъ мя́.
Не убо́йся, егда́ разбогатѣ́етъ человѣ́къ, или́ егда́ умно́жит­ся сла́ва до́му его́:
я́ко внегда́ умре́ти ему́, не во́зметъ вся́, ниже́ сни́детъ съ ни́мъ сла́ва его́.
Я́ко душа́ его́ въ животѣ́ его́ благослови́т­ся, исповѣ́ст­ся тебѣ́, егда́ благосотвори́ши ему́.
Вни́детъ да́же до ро́да оте́цъ сво­и́хъ, да́же до вѣ́ка не у́зритъ свѣ́та.
И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, при­­ложи́ся ското́мъ несмы́слен­нымъ и уподо́бися и́мъ.
Синодальный
2 Все люди, слушайте изречение мудрости. 6 Не бойтесь преследований нечестивых, так как нет никого, кто бы мог избежать смерти. 12 Нечестивый не избежит преисподней; а праведный будет принят Богом. 17 Не бойся, когда видишь увеличение силы и славы нечестивого: по смерти он пойдет к своим отцам, которые не видят света.
Начальнику хора. Сынов Кореевых. Псалом
Слушайте сие, все народы; внимайте сему, все живущие во вселенной, –
и простые и знатные, богатый, равно как бедный.
Уста мои изрекут премудрость, и размышления сердца моего – знание.
Приклоню ухо мое к притче, на гуслях открою загадку мою:
«для чего бояться мне во дни бедствия, когда беззаконие путей моих окружит меня?»
Надеющиеся на силы свои и хвалящиеся множеством богатства своего!
человек никак не искупит брата своего и не даст Богу выкупа за него:
дорога́ цена искупления души их, и не будет того вовек,
чтобы остался кто жить навсегда и не увидел могилы.
Каждый видит, что и мудрые умирают, равно как и невежды и бессмысленные погибают и оставляют имущество свое другим.
В мыслях у них, что домы их вечны, и что жилища их в род и род, и земли свои они называют своими именами.
Но человек в чести не пребудет; он уподобится животным, которые погибают.
Этот путь их есть безумие их, хотя последующие за ними одобряют мнение их.
Как овец, заключат их в преисподнюю; смерть будет пасти их, и наутро праведники будут владычествовать над ними; сила их истощится; могила – жилище их.
Но Бог избавит душу мою от власти преисподней, когда примет меня.
Не бойся, когда богатеет человек, когда слава дома его умножается:
ибо умирая не возьмет ничего; не пойдет за ним слава его;
хотя при жизни он ублажает душу свою, и прославляют тебя, что ты удовлетворяешь себе,
но он пойдет к роду отцов своих, которые никогда не увидят света.
Человек, который в чести и неразумен, подобен животным, которые погибают.
Немецкий (GNB)
49:1Ein Lied der Korachiter.
49:2Hört mir zu, ihr Völker,
merkt auf, ihr Bewohner der ganzen Erde!
49:3Hohe und Geringe, Reiche und Arme,
die einen wie die anderen rufe ich!
49:4Aus meinen Worten spricht Erfahrung
und tiefe Einsicht aus meinen Gedanken.
49:5Ich lausche auf Eingebungen von Gott
und werde sie beim Harfenspiel erklären:
49:6Warum soll ich mich ängstigen an Unglückstagen,
wenn ich umringt bin von den Unheilstiftern,
die sich an meine Fersen heften?
49:7Sie verlassen sich auf ihr vieles Geld
und brüsten sich mit ihrem großen Reichtum.
49:8Doch Gott ein Menschenleben abzukaufen ist unmöglich!
Auch sein eigenes Leben kann niemand auslösen:
49:9Der Kaufpreis für ein Menschenleben ist zu hoch;
was man auch bietet, es ist niemals genug.
49:10Kein Mensch kann für immer leben,
am Sterben führt kein Weg vorbei!
49:11Es ist offenkundig:
Auch die Klügsten sterben,
genauso wie unvernünftige Narren;
was sie besitzen, bleibt zurück für andere.
49:12Für immer wird das enge Grab ihre Wohnung,
auch wenn sie ganze Länder ihr Eigen nannten.
49:13Durch Größe und Reichtum
bleibt keiner am Leben;
der Mensch geht ebenso zugrunde
wie das Vieh.
49:14Voll Sicherheit sind diese Leute,
so vermessen, nur auf sich selber zu vertrauen,
so überzeugt von ihren eigenen Reden.
Wie aber ist ihr Schicksal?
Was ist ihre Zukunft?
49:15Wie Schafe trotten sie zur Totenwelt;
der Hirt, der sie dort weidet, ist der Tod.
Weit weg von ihren prachtvollen Häusern
zerfrisst die Verwesung ihre Gestalt.
49:16Mein Leben aber – Gott selbst kauft es frei;
aus den Krallen des Todes reißt er mich heraus!
49:17Lass dich nicht ängstigen,
wenn einer reich wird
und der Wohlstand seines Hauses immer größer!
49:18Denn wenn er stirbt,
nimmt er nichts davon mit,
sein Reichtum folgt ihm nicht ins Grab.
49:19Sein Leben lang lobt er sich selber
und andere schmeicheln ihm,
weil es ihm gut geht.
49:20Und doch muss er dorthin,
wo seine Väter sind,
die nie mehr das Licht erblicken.
49:21Größe und Reichtum
mag ein Mensch gewinnen;
aber wenn er keine Einsicht hat,
geht er zugrunde wie das Vieh.
εἰς τὸ τέλος τοῖς υἱοῖς Κορε ψαλμός
ἀκούσατε ταῦτα πάν­τα τὰ ἔθνη ἐνωτίσασθε πάν­τες οἱ κατοικοῦν­τες τὴν οἰκουμένην
οἵ τε γηγενεῖς καὶ οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐπι­̀ τὸ αὐτὸ πλούσιος καὶ πένης
τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν
κλινῶ εἰς παρα­βολὴν τὸ οὖς μου ἀνοίξω ἐν ψαλτηρίῳ τὸ προ­́βλημά μου
ἵνα τί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ ἡ ἀνομία τῆς πτέρνης μου κυκλώσει με
οἱ πεποιθότες ἐπι­̀ τῇ δυνάμει αὐτῶν καὶ ἐπι­̀ τῷ πλή­θει τοῦ πλούτου αὐτῶν καυχώμενοι
ἀδελφὸς οὐ λυτροῦται λυτρώ­σε­ται ἄνθρωπος οὐ δώσει τῷ θεῷ ἐξίλασμα αὐτοῦ
καὶ τὴν τιμὴν τῆς λυτρώσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ
καὶ ἐκόπασεν εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ζή­σε­ται εἰς τέλος ὅτι οὐκ ὄψ­σε­ται κατα­φθοράν ὅταν ἴδῃ σοφοὺς ἀπο­θνῄσκον­τας
ἐπι­̀ τὸ αὐτὸ ἄφρων καὶ ἄνους ἀπο­λοῦν­ται καὶ κατα­λείψουσιν ἀλλοτρίοις τὸν πλοῦτον αὐτῶν
καὶ οἱ τάφοι αὐτῶν οἰκίαι αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα σκηνώματα αὐτῶν εἰς γενεὰν καὶ γενεάν ἐπεκαλέσαν­το τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἐπι­̀ τῶν γαιῶν αὐτῶν
καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συν­ῆκεν παρα­συν­εβλήθη τοῖς κτήνεσιν τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς
αὕτη ἡ ὁδὸς αὐτῶν σκάνδαλον αὐτοῖς καὶ μετὰ ταῦτα ἐν τῷ στόματι αὐτῶν εὐδοκήσουσιν (δια­́ψαλμα)
ὡς προ­́βατα ἐν ᾅδῃ ἔθεν­το θάνα­τος ποιμαίνει αὐτούς καὶ κατα­κυριεύ­σουσιν αὐτῶν οἱ εὐθεῖς τὸ πρωί καὶ ἡ βοήθεια αὐτῶν παλαιωθή­σε­ται ἐν τῷ ᾅδῃ ἐκ τῆς δόξης αὐτῶν
πλη­̀ν ὁ θεὸς λυτρώ­σε­ται τὴν ψυχήν μου ἐκ χειρὸς ᾅδου ὅταν λαμβάνῃ με (δια­́ψαλμα)
μὴ φοβοῦ ὅταν πλουτήσῃ ἄνθρωπος καὶ ὅταν πλη­θυνθῇ ἡ δόξα τοῦ οἴκου αὐτοῦ
ὅτι οὐκ ἐν τῷ ἀπο­θνῄσκειν αὐτὸν λήμψ­σε­ται τὰ πάν­τα οὐδὲ συγκατα­βή­σε­ται αὐτῷ ἡ δόξα αὐτοῦ
ὅτι ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ εὐλογηθή­σε­ται ἐξομολογή­σε­ταί σοι ὅταν ἀγαθύνῃς αὐτῷ
εἰσελεύ­­σε­ται ἕως γενεᾶς πατέρων αὐτοῦ ἕως αἰῶνος οὐκ ὄψ­σε­ται φῶς
ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συν­ῆκεν παρα­συν­εβλήθη τοῖς κτήνεσιν τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible