Скрыть
55:2
55:3
55:4
55:6
55:7
55:8
55:9
55:11
55:13
55:14
Псалом 85 
85:0
85:2
85:3
85:4
85:6
85:12
85:16
85:17
Псалом 106 
106:0
106:3
106:5
106:7
106:8
106:11
106:13
106:14
106:15
106:17
106:19
106:21
106:23
106:26
106:28
106:30
106:31
106:32
106:33
106:36
106:37
106:38
Псалом 115 
115:0
115:3
115:6
115:9
115:10
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, о лю́дехъ от­ святы́хъ удале́н­ныхъ, Дави́ду въ столпописа́нiе, внегда́ удержа́ша и́ иноплеме́н­ницы въ Ге́ѳѣ, псало́мъ.
Поми́луй мя́, Бо́же, я́ко попра́ мя человѣ́къ: ве́сь де́нь боря́ стужи́ ми.
Попра́ша мя́ врази́ мо­и́ ве́сь де́нь: я́ко мно́зи борю́щiи мя́ съ высоты́.
Въ де́нь не {се́й рѣ́чи не въ нѣ́кiихъ не имѣ́ет­ся} убою́ся, а́зъ же упова́ю на Тя́.
О Бо́зѣ похвалю́ словеса́ Моя́: на Бо́га упова́хъ, не убою́ся: что́ сотвори́тъ мнѣ́ пло́ть?
Ве́сь де́нь слове́съ мо­и́хъ гнуша́хуся: на мя́ вся́ помышле́нiя и́хъ на зло́.
Вселя́т­ся и скры́ютъ, ті́и пя́ту мою́ сохраня́тъ, я́коже потерпѣ́ша ду́шу мою́ {ті́и пя́ту мою́ наблюда́ти бу́дутъ, я́коже жда́ху души́ мо­ея́}.
Ни о чесо́мже от­ри́неши я́, гнѣ́вомъ лю́ди низведе́ши.
Бо́же, живо́тъ мо́й воз­вѣсти́хъ Тебѣ́: положи́лъ еси́ сле́зы моя́ предъ Тобо́ю, я́ко и во обѣтова́нiи Тво­е́мъ.
Да воз­вратя́т­ся врази́ мо­и́ вспя́ть, въ о́ньже а́ще де́нь при­­зову́ Тя: се́, позна́хъ, я́ко Бо́гъ мо́й еси́ Ты́.
О Бо́зѣ похвалю́ глаго́лъ, о Го́сподѣ похвалю́ сло́во.
На Бо́га упова́хъ, не убою́ся: что́ сотвори́тъ мнѣ́ человѣ́къ?
Во мнѣ́, Бо́же, моли́твы, я́же воз­да́мъ хвалы́ Тво­ея́:
я́ко изба́вилъ еси́ ду́шу мою́ от­ сме́рти, о́чи мо­и́ от­ сле́зъ и но́зѣ мо­и́ от­ поползнове́нiя: благо­угожду́ предъ Го́сподемъ во свѣ́тѣ живы́хъ.
Моли́тва Дави́ду.
Приклони́, Го́споди, у́хо Твое́, и услы́ши мя́: я́ко ни́щъ и убо́гъ е́смь а́зъ.
Сохрани́ ду́шу мою́, я́ко преподо́бенъ е́смь: спаси́ раба́ Тво­его́, Бо́же мо́й, упова́ющаго на Тя́.
Поми́луй мя́, Го́споди, я́ко къ Тебѣ́ воз­зову́ ве́сь де́нь.
Возвесели́ ду́шу раба́ Тво­его́: я́ко къ Тебѣ́ взя́хъ ду́шу мою́.
Я́ко Ты́, Го́споди, бла́гъ и кро́токъ и многоми́лостивъ всѣ́мъ при­­зыва́ющымъ Тя́.
Внуши́, Го́споди, моли́тву мою́ и вонми́ гла́су моле́нiя мо­его́.
Въ де́нь ско́рби мо­ея́ воз­зва́хъ къ Тебѣ́, я́ко услы́шалъ мя́ еси́.
Нѣ́сть подо́бенъ Тебѣ́ въ бозѣ́хъ, Го́споди, и нѣ́сть по дѣло́мъ Тво­и́мъ.
Вси́ язы́цы, ели́ки сотвори́лъ еси́, прiи́дутъ и покло́нят­ся предъ Тобо́ю, Го́споди, и просла́вятъ и́мя Твое́:
я́ко ве́лiй еси́ Ты́ и творя́й чудеса́, Ты́ еси́ Бо́гъ еди́нъ.
Наста́ви мя́, Го́споди, на пу́ть Тво́й, и пойду́ во и́стинѣ Тво­е́й: да воз­весели́т­ся се́рдце мое́ боя́тися и́мене Тво­его́.
Исповѣ́мся Тебѣ́, Го́споди Бо́же мо́й, всѣ́мъ се́рдцемъ мо­и́мъ и просла́влю и́мя Твое́ въ вѣ́къ:
я́ко ми́лость Твоя́ ве́лiя на мнѣ́, и изба́вилъ еси́ ду́шу мою́ от­ а́да преиспо́днѣйшаго.
Бо́же, законопресту́пницы воста́ша на мя́, и со́нмъ держа́вныхъ взыска́ша ду́шу мою́, и не предложи́ша Тебе́ предъ собо́ю.
И Ты́, Го́споди Бо́же мо́й, ще́дрый и ми́лостивый, долготерпѣли́вый и многоми́лостивый и и́стин­ный,
при́зри на мя́ и поми́луй мя́: да́ждь держа́ву Твою́ о́троку Тво­ему́ и спаси́ сы́на рабы́ Тво­ея́.
Сотвори́ со мно́ю зна́менiе во благо: и да ви́дятъ ненави́дящiи мя́, и постыдя́т­ся, я́ко Ты́, Го́споди, помо́глъ ми́ и утѣ́шилъ мя́ еси́.
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Да реку́тъ изба́влен­нiи Го́сподемъ, и́хже изба́ви изъ руки́ врага́,
и от­ стра́нъ собра́ и́хъ, от­ восто́къ и за́падъ, и сѣ́вера и мо́ря:
заблуди́ша въ пусты́ни безво́днѣй, пути́ гра́да оби́телнаго не обрѣто́ша:
а́лчуще и жа́ждуще, душа́ и́хъ въ ни́хъ изчезе́.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ изба́ви я́:
и наста́ви я́ на пу́ть пра́въ, вни́ти во гра́дъ оби́телный.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
я́ко насы́тилъ е́сть ду́шу тщу́, и ду́шу а́лчущу испо́лни бла́гъ:
сѣдя́щыя во тмѣ́ и сѣ́ни сме́ртнѣй, окова́н­ныя нището́ю и желѣ́зомъ,
я́ко преогорчи́ша словеса́ Бо́жiя, и совѣ́тъ Вы́шняго раздражи́ша.
И смири́ся въ трудѣ́хъ се́рдце и́хъ, и изнемого́ша, и не бѣ́ помага́яй.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ спасе́ я́:
и изведе́ я́ изъ тмы́ и сѣ́ни сме́ртныя, и у́зы и́хъ растерза́.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
я́ко сокруши́ врата́ мѣ́дная, и вереи́ желѣ́зныя сломи́.
Воспрiя́тъ я́ от­ пути́ беззако́нiя и́хъ: беззако́нiй бо ра́ди сво­и́хъ смири́шася.
Вся́каго бра́шна воз­гнуша́ся душа́ и́хъ, и при­­бли́жишася до вра́тъ сме́ртныхъ.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ спасе́ я́:
посла́ сло́во Свое́, и изцѣли́ я́, и изба́ви я́ от­ растлѣ́нiй и́хъ.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
и да пожру́тъ Ему́ же́ртву хвалы́ и да воз­вѣстя́тъ дѣла́ Его́ въ ра́дости.
Сходя́щiи въ мо́ре въ корабле́хъ, творя́щiи дѣ́ланiя въ вода́хъ мно́гихъ,
ті́и ви́дѣша дѣла́ Госпо́дня и чудеса́ Его́ во глубинѣ́.
Рече́, и ста́ ду́хъ бу́ренъ, и воз­несо́шася во́лны его́:
восхо́дятъ до небе́съ и низхо́дятъ до бе́зднъ: душа́ и́хъ въ злы́хъ та́яше:
смято́шася, подвиго́шася я́ко пiя́ный, и вся́ му́дрость и́хъ поглощена́ бы́сть.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ изведе́ я́:
и повелѣ́ бу́ри, и ста́ въ тишину́, и умолко́ша во́лны его́.
И воз­весели́шася, я́ко умолко́ша, и наста́ви я́ въ при­­ста́нище хотѣ́нiя Сво­его́.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
да воз­несу́тъ Его́ въ це́ркви людстѣ́й, и на сѣда́лищи ста́рецъ восхва́лятъ Его́.
Положи́лъ е́сть рѣ́ки въ пусты́ню и исхо́диша водна́я въ жа́жду,
зе́млю плодоно́сную въ сла́ность, от­ зло́бы живу́щихъ на не́й.
Положи́лъ е́сть пусты́ню во езе́ра водна́я и зе́млю безво́дную во исхо́дища водна́я.
И насели́ та́мо а́лчущыя, и соста́виша гра́ды оби́телны:
и насѣ́яша се́ла, и насади́ша виногра́ды, и сотвори́ша пло́дъ жи́тенъ.
И благослови́ я́, и умно́жишася зѣло́: и скоты́ и́хъ не ума́ли.
И ума́лишася и озло́бишася от­ ско́рби зо́лъ и болѣ́зни:
излiя́ся уничиже́нiе на кня́зи и́хъ, и облазни́ {заблужда́ти сотвори́} я́ по непрохо́днѣй, а не по пути́.
И помо́же убо́гу от­ нищеты́ и положи́ я́ко о́вцы оте́че­ст­вiя.
У́зрятъ пра́вiи и воз­веселя́т­ся, и вся́кое беззако́нiе загради́тъ уста́ своя́.
Кто́ прему́дръ и сохрани́тъ сiя́? И уразумѣ́ютъ ми́лости Госпо́дни.
Аллилу́iа.
Вѣ́ровахъ, тѣ́мже воз­глаго́лахъ: а́зъ же смири́хся зѣло́.
А́зъ же рѣ́хъ во изступле́нiи мо­е́мъ: вся́къ человѣ́къ ло́жъ.
Что́ воз­да́мъ Го́сподеви о всѣ́хъ, я́же воз­даде́ ми?
Ча́шу спасе́нiя прiиму́ и и́мя Госпо́дне при­­зову́:
моли́твы моя́ Го́сподеви воз­да́мъ предъ всѣ́ми людьми́ Его́.
Честна́ предъ Го́сподемъ сме́рть преподо́бныхъ Его́.
О, Го́споди, а́зъ ра́бъ Тво́й, а́зъ ра́бъ Тво́й и сы́нъ рабы́ни Тво­ея́: растерза́лъ еси́ у́зы моя́.
Тебѣ́ пожру́ же́ртву хвалы́, и во и́мя Госпо́дне при­­зову́.
Моли́твы моя́ Го́сподеви воз­да́мъ предъ всѣ́ми людьми́ Его́,
во дво́рѣхъ до́му Госпо́дня, посредѣ́ тебе́, Иерусали́ме.
Синодальный
2 Помилуй меня, Господи, от врагов моих. 4 На Тебя уповаю и верю Тебе. 6 Враги зорко следят за мною. Неужели Ты не накажешь их? 9 Мои бедствия исчислены у Тебя, и Ты мой Защитник, потому я не боюсь врагов и за посланное Тобою спасение я воздам Тебе мои обеты.
Начальнику хора. О голубице, безмолвствующей в удалении. Писание Давида, когда Филистимляне захватили его в Гефе
Помилуй меня, Боже! ибо человек хочет поглотить меня; нападая всякий день, теснит меня.
Враги мои всякий день ищут поглотить меня, ибо много восстающих на меня, о, Всевышний!
Когда я в страхе, на Тебя я уповаю.
В Боге восхвалю я слово Его; на Бога уповаю, не боюсь; что сделает мне плоть?
Всякий день извращают слова мои; все помышления их обо мне – на зло:
собираются, притаиваются, наблюдают за моими пятами, чтобы уловить душу мою.
Неужели они избегнут воздаяния за неправду свою? Во гневе низложи, Боже, народы.
У Тебя исчислены мои скитания; положи слезы мои в сосуд у Тебя, – не в книге ли они Твоей?
Враги мои обращаются назад, когда я взываю к Тебе, из этого я узнаю́, что Бог за меня.
В Боге восхвалю я слово Его, в Господе восхвалю слово Его.
На Бога уповаю, не боюсь; что сделает мне человек?
На мне, Боже, обеты Тебе; Тебе воздам хвалы,
ибо Ты избавил душу мою от смерти, [очи мои от слез,] да и ноги мои от преткновения, чтобы я ходил пред лицем Божиим во свете живых.
1 Услышь, Господи, меня уповающего на Твою милость. 7 В день скорби я обращаюсь к Тебе, как единому истинному Богу, пред Которым преклонятся все народы. 11 Наставь меня следовать истине Твоей, и я восхвалю Тебя за Твое спасение. 14 Враги мятежные восстали на меня, помоги мне.
Молитва Давида.
Приклони, Господи, ухо Твое и услышь меня, ибо я беден и нищ.
Сохрани душу мою, ибо я благоговею пред Тобою; спаси, Боже мой, раба Твоего, уповающего на Тебя.
Помилуй меня, Господи, ибо к Тебе взываю каждый день.
Возвесели душу раба Твоего, ибо к Тебе, Господи, возношу душу мою,
ибо Ты, Господи, благ и милосерд и многомилостив ко всем, призывающим Тебя.
Услышь, Господи, молитву мою и внемли гласу моления моего.
В день скорби моей взываю к Тебе, потому что Ты услышишь меня.
Нет между богами, как Ты, Господи, и нет дел, как Твои.
Все народы, Тобою сотворенные, приидут и поклонятся пред Тобою, Господи, и прославят имя Твое,
ибо Ты велик и творишь чудеса, – Ты, Боже, един Ты.
Наставь меня, Господи, на путь Твой, и буду ходить в истине Твоей; утверди сердце мое в страхе имени Твоего.
Буду восхвалять Тебя, Господи, Боже мой, всем сердцем моим и славить имя Твое вечно,
ибо велика милость Твоя ко мне: Ты избавил душу мою от ада преисподнего.
Боже! гордые восстали на меня, и скопище мятежников ищет души моей: не представляют они Тебя пред собою.
Но Ты, Господи, Боже щедрый и благосердный, долготерпеливый и многомилостивый и истинный,
призри на меня и помилуй меня; даруй крепость Твою рабу Твоему, и спаси сына рабы Твоей;
покажи на мне знамение во благо, да видят ненавидящие меня и устыдятся, потому что Ты, Господи, помог мне и утешил меня.
2 Да восхвалят Господа избавленные от врага. 9 За то, что они не покорялись Господу, Он смирил их бедствиями, но по обращении к Нему избавил от уз. 16 Покаяние пред Богом спасло их. 23 Пребывание в плену походило на состояние моряков во время бури. 33 Прежде превращенная в пустыню страна возрождается. Мудрый видит это и понимает оказанную милость Господа.
Аллилуия.
Славьте Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его!
Так да скажут избавленные Господом, которых избавил Он от руки врага,
и собрал от стран, от востока и запада, от севера и моря.
Они блуждали в пустыне по безлюдному пути и не находили населенного города;
терпели голод и жажду, душа их истаевала в них.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он избавил их от бедствий их,
и повел их прямым путем, чтобы они шли к населенному городу.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих:
ибо Он насытил душу жаждущую и душу алчущую исполнил благами.
Они сидели во тьме и тени смертной, окованные скорбью и железом;
ибо не покорялись словам Божиим и небрегли о воле Всевышнего.
Он смирил сердце их работами; они преткнулись, и не было помогающего.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он спас их от бедствий их;
вывел их из тьмы и тени смертной, и расторгнул узы их.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих:
ибо Он сокрушил врата медные и вереи железные сломил.
Безрассудные страдали за беззаконные пути свои и за неправды свои;
от всякой пищи отвращалась душа их, и они приближались ко вратам смерти.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он спас их от бедствий их;
послал слово Свое и исцелил их, и избавил их от могил их.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих!
Да приносят Ему жертву хвалы и да возвещают о делах Его с пением!
Отправляющиеся на кораблях в море, производящие дела на больших водах,
видят дела Господа и чудеса Его в пучине:
Он речет, – и восстанет бурный ветер и высоко поднимает волны его:
восходят до небес, нисходят до бездны; душа их истаевает в бедствии;
они кружатся и шатаются, как пьяные, и вся мудрость их исчезает.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он вывел их из бедствия их.
Он превращает бурю в тишину, и волны умолкают.
И веселятся, что они утихли, и Он приводит их к желаемой пристани.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих!
Да превозносят Его в собрании народном и да славят Его в сонме старейшин!
Он превращает реки в пустыню и источники вод – в сушу,
землю плодородную – в солончатую, за нечестие живущих на ней.
Он превращает пустыню в озеро, и землю иссохшую – в источники вод;
и поселяет там алчущих, и они строят город для обитания;
засевают поля, насаждают виноградники, которые приносят им обильные плоды.
Он благословляет их, и они весьма размножаются, и скота их не умаляет.
Уменьшились они и упали от угнетения, бедствия и скорби, –
Он изливает бесчестие на князей и оставляет их блуждать в пустыне, где нет путей.
Бедного же извлекает из бедствия и умножает род его, как стада овец.
Праведники видят сие и радуются, а всякое нечестие заграждает уста свои.
Кто мудр, тот заметит сие и уразумеет милость Господа.
1 В смущении от тяжелых обстоятельств, я сказал, что человек – ложь, 3 а потому прибегал только к Твоей, Господи, помощи. Что я могу воздать Тебе за Твои блага? Буду возносить Тебе возлияния, исполнять обеты. 6 Смерть святых дорога пред Тобою. Ты спас меня, я буду восхвалять Тебя в дому Господнем.
[Аллилуия.]
Я веровал, и потому говорил: я сильно сокрушен.
Я сказал в опрометчивости моей: всякий человек ложь.
Что воздам Господу за все благодеяния Его ко мне?
Чашу спасения прииму и имя Господне призову.
Обеты мои воздам Господу пред всем народом Его.
Дорога́ в очах Господних смерть святых Его!
О, Господи! я раб Твой, я раб Твой и сын рабы Твоей; Ты разрешил узы мои.
Тебе принесу жертву хвалы, и имя Господне призову.
Обеты мои воздам Господу пред всем народом Его,
во дворах дома Господня, посреди тебя, Иерусалим! Аллилуия.
Be merciful to me, O God, for man would swallow me up; Fighting all day he oppresses me.
My enemies would hound me all day, For there are many who fight against me, O Most High.
Whenever I am afraid, I will trust in You.
In God (I will praise His word), In God I have put my trust; I will not fear. What can flesh do to me?
All day they twist my words; All their thoughts are against me for evil.
They gather together, They hide, they mark my steps, When they lie in wait for my life.
Shall they escape by iniquity? In anger cast down the peoples, O God!
You number my wanderings; Put my tears into Your bottle; Are they not in Your book?
When I cry out to You, Then my enemies will turn back; This I know, because God is for me.
In God (I will praise His word), In the LORD (I will praise His word),
In God I have put my trust; I will not be afraid. What can man do to me?
Vows made to You are binding upon me, O God; I will render praises to You,
For You have delivered my soul from death. Have You not kept my feet from falling, That I may walk before God In the light of the living?
Bow down Your ear, O LORD, hear me; For I am poor and needy.
Preserve my life, for I am holy; You are my God; Save Your servant who trusts in You!
Be merciful to me, O Lord, For I cry to You all day long.
Rejoice the soul of Your servant, For to You, O Lord, I lift up my soul.
For You, Lord, are good, and ready to forgive, And abundant in mercy to all those who call upon You.
Give ear, O LORD, to my prayer; And attend to the voice of my supplications.
In the day of my trouble I will call upon You, For You will answer me.
Among the gods there is none like You, O Lord; Nor are there any works like Your works.
All nations whom You have made Shall come and worship before You, O Lord, And shall glorify Your name.
For You are great, and do wondrous things; You alone are God.
Teach me Your way, O LORD; I will walk in Your truth; Unite my heart to fear Your name.
I will praise You, O Lord my God, with all my heart, And I will glorify Your name forevermore.
For great is Your mercy toward me, And You have delivered my soul from the depths of Sheol.
O God, the proud have risen against me, And a mob of violent men have sought my life, And have not set You before them.
But You, O Lord, are a God full of compassion, and gracious, Longsuffering and abundant in mercy and truth.
Oh, turn to me, and have mercy on me! Give Your strength to Your servant, And save the son of Your maidservant.
Show me a sign for good, That those who hate me may see it and be ashamed, Because You, LORD, have helped me and comforted me.
Oh, give thanks to the LORD, for He is good! For His mercy endures forever.
Let the redeemed of the LORD say so, Whom He has redeemed from the hand of the enemy,
And gathered out of the lands, From the east and from the west, From the north and from the south.
They wandered in the wilderness in a desolate way; They found no city to dwell in.
Hungry and thirsty, Their soul fainted in them.
Then they cried out to the LORD in their trouble, And He delivered them out of their distresses.
And He led them forth by the right way, That they might go to a city for a dwelling place.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
For He satisfies the longing soul, And fills the hungry soul with goodness.
Those who sat in darkness and in the shadow of death, Bound in affliction and irons--
Because they rebelled against the words of God, And despised the counsel of the Most High,
Therefore He brought down their heart with labor; They fell down, and there was none to help.
Then they cried out to the LORD in their trouble, And He saved them out of their distresses.
He brought them out of darkness and the shadow of death, And broke their chains in pieces.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
For He has broken the gates of bronze, And cut the bars of iron in two.
Fools, because of their transgression, And because of their iniquities, were afflicted.
Their soul abhorred all manner of food, And they drew near to the gates of death.
Then they cried out to the LORD in their trouble, And He saved them out of their distresses.
He sent His word and healed them, And delivered them from their destructions.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
Let them sacrifice the sacrifices of thanksgiving, And declare His works with rejoicing.
Those who go down to the sea in ships, Who do business on great waters,
They see the works of the LORD, And His wonders in the deep.
For He commands and raises the stormy wind, Which lifts up the waves of the sea.
They mount up to the heavens, They go down again to the depths; Their soul melts because of trouble.
They reel to and fro, and stagger like a drunken man, And are at their witś end.
Then they cry out to the LORD in their trouble, And He brings them out of their distresses.
He calms the storm, So that its waves are still.
Then they are glad because they are quiet; So He guides them to their desired haven.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
Let them exalt Him also in the assembly of the people, And praise Him in the company of the elders.
He turns rivers into a wilderness, And the watersprings into dry ground;
A fruitful land into barrenness, For the wickedness of those who dwell in it.
He turns a wilderness into pools of water, And dry land into watersprings.
There He makes the hungry dwell, That they may establish a city for a dwelling place,
And sow fields and plant vineyards, That they may yield a fruitful harvest.
He also blesses them, and they multiply greatly; And He does not let their cattle decrease.
When they are diminished and brought low Through oppression, affliction and sorrow,
He pours contempt on princes, And causes them to wander in the wilderness where there is no way;
Yet He sets the poor on high, far from affliction, And makes their families like a flock.
The righteous see it and rejoice, And all iniquity stops its mouth.
Whoever is wise will observe these things, And they will understand the lovingkindness of the LORD.
I believed, therefore I spoke, «I am greatly afflicted.»
I said in my haste, «All men are liars.»
What shall I render to the LORD For all His benefits toward me?
I will take up the cup of salvation, And call upon the name of the LORD.
I will pay my vows to the LORD Now in the presence of all His people.
Precious in the sight of the LORD Is the death of His saints.
O LORD, truly I am Your servant; I am Your servant, the son of Your maidservant; You have loosed my bonds.
I will offer to You the sacrifice of thanksgiving, And will call upon the name of the LORD.
I will pay my vows to the LORD Now in the presence of all His people,
In the courts of the LORD́s house, In the midst of you, O Jerusalem. Praise the LORD!
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible