Blessed is the man You choose, And cause to approach You, That he may dwell in Your courts. We shall be satisfied with the goodness of Your house, Of Your holy temple.

By awesome deeds in righteousness You will answer us, O God of our salvation, You who are the confidence of all the ends of the earth, And of the far-off seas;

Who established the mountains by His strength, Being clothed with power;

You who still the noise of the seas, The noise of their waves, And the tumult of the peoples.

They also who dwell in the farthest parts are afraid of Your signs; You make the outgoings of the morning and evening rejoice.

You visit the earth and water it, You greatly enrich it; The river of God is full of water; You provide their grain, For so You have prepared it.

You water its ridges abundantly, You settle its furrows; You make it soft with showers, You bless its growth.

You crown the year with Your goodness, And Your paths drip with abundance.

They drop on the pastures of the wilderness, And the little hills rejoice on every side.

The pastures are clothed with flocks; The valleys also are covered with grain; They shout for joy, they also sing.

Make a joyful shout to God, all the earth!

Sing out the honor of His name; Make His praise glorious.

Say to God, «How awesome are Your works! Through the greatness of Your power Your enemies shall submit themselves to You.

All the earth shall worship You And sing praises to You; They shall sing praises to Your name.»Selah

Come and see the works of God; He is awesome in His doing toward the sons of men.

He turned the sea into dry land; They went through the river on foot. There we will rejoice in Him.

He rules by His power forever; His eyes observe the nations; Do not let the rebellious exalt themselves.Selah

Oh, bless our God, you peoples! And make the voice of His praise to be heard,

Who keeps our soul among the living, And does not allow our feet to be moved.

For You, O God, have tested us; You have refined us as silver is refined.

You brought us into the net; You laid affliction on our backs.

You have caused men to ride over our heads; We went through fire and through water; But You brought us out to rich fulfillment.

I will go into Your house with burnt offerings; I will pay You my vows,

Which my lips have uttered And my mouth has spoken when I was in trouble.

I will offer You burnt sacrifices of fat animals, With the sweet aroma of rams; I will offer bulls with goats.Selah

Come and hear, all you who fear God, And I will declare what He has done for my soul.

I cried to Him with my mouth, And He was extolled with my tongue.

If I regard iniquity in my heart, The Lord will not hear.

But certainly God has heard me; He has attended to the voice of my prayer.

Blessed be God, Who has not turned away my prayer, Nor His mercy from me!

God be merciful to us and bless us, And cause His face to shine upon us,Selah

That Your way may be known on earth, Your salvation among all nations.

Let the peoples praise You, O God; Let all the peoples praise You.

Oh, let the nations be glad and sing for joy! For You shall judge the people righteously, And govern the nations on earth.Selah

Let the peoples praise You, O God; Let all the peoples praise You.

Then the earth shall yield her increase; God, our own God, shall bless us.

God shall bless us, And all the ends of the earth shall fear Him.

Let God arise, Let His enemies be scattered; Let those also who hate Him flee before Him.

As smoke is driven away, So drive them away; As wax melts before the fire, So let the wicked perish at the presence of God.

But let the righteous be glad; Let them rejoice before God; Yes, let them rejoice exceedingly.

Sing to God, sing praises to His name; Extol Him who rides on the clouds, By His name YAH, And rejoice before Him.

A father of the fatherless, a defender of widows, Is God in His holy habitation.

God sets the solitary in families; He brings out those who are bound into prosperity; But the rebellious dwell in a dry land.

O God, when You went out before Your people, When You marched through the wilderness,Selah

The earth shook; The heavens also dropped rain at the presence of God; Sinai itself was moved at the presence of God, the God of Israel.

You, O God, sent a plentiful rain, Whereby You confirmed Your inheritance, When it was weary.

Your congregation dwelt in it; You, O God, provided from Your goodness for the poor.

The Lord gave the word; Great was the company of those who proclaimed it:

«Kings of armies flee, they flee, And she who remains at home divides the spoil.

Though you lie down among the sheepfolds, You will be like the wings of a dove covered with silver, And her feathers with yellow gold.»

When the Almighty scattered kings in it, It was white as snow in Zalmon.

A mountain of God is the mountain of Bashan; A mountain of many peaks is the mountain of Bashan.

Why do you fume with envy, you mountains of many peaks? This is the mountain which God desires to dwell in; Yes, the LORD will dwell in it forever.

The chariots of God are twenty thousand, Even thousands of thousands; The Lord is among them as in Sinai, in the Holy Place.

You have ascended on high, You have led captivity captive; You have received gifts among men, Even from the rebellious, That the LORD God might dwell there.

Blessed be the Lord, Who daily loads us with benefits, The God of our salvation!Selah

Our God is the God of salvation; And to GOD the Lord belong escapes from death.

But God will wound the head of His enemies, The hairy scalp of the one who still goes on in his trespasses.

The Lord said, «I will bring back from Bashan, I will bring them back from the depths of the sea,

That your foot may crush them in blood, And the tongues of your dogs may have their portion from your enemies.»

They have seen Your procession, O God, The procession of my God, my King, into the sanctuary.

The singers went before, the players on instruments followed after; Among them were the maidens playing timbrels.

Bless God in the congregations, The Lord, from the fountain of Israel.

There is little Benjamin, their leader, The princes of Judah and their company, The princes of Zebulun and the princes of Naphtali.

Your God has commanded your strength; Strengthen, O God, what You have done for us.

Because of Your temple at Jerusalem, Kings will bring presents to You.

Rebuke the beasts of the reeds, The herd of bulls with the calves of the peoples, Till everyone submits himself with pieces of silver. Scatter the peoples who delight in war.

Envoys will come out of Egypt; Ethiopia will quickly stretch out her hands to God.

Sing to God, you kingdoms of the earth; Oh, sing praises to the Lord,Selah

To Him who rides on the heaven of heavens, which were of old! Indeed, He sends out His voice, a mighty voice.

Ascribe strength to God; His excellence is over Israel, And His strength is in the clouds.

O God, You are more awesome than Your holy places. The God of Israel is He who gives strength and power to His people. Blessed be God!

Save me, O God! For the waters have come up to my neck.

I sink in deep mire, Where there is no standing; I have come into deep waters, Where the floods overflow me.

I am weary with my crying; My throat is dry; My eyes fail while I wait for my God.

Those who hate me without a cause Are more than the hairs of my head; They are mighty who would destroy me, Being my enemies wrongfully; Though I have stolen nothing, I still must restore it.

O God, You know my foolishness; And my sins are not hidden from You.

Let not those who wait for You, O Lord GOD of hosts, be ashamed because of me; Let not those who seek You be confounded because of me, O God of Israel.

Because for Your sake I have borne reproach; Shame has covered my face.

I have become a stranger to my brothers, And an alien to my motheŕs children;

Because zeal for Your house has eaten me up, And the reproaches of those who reproach You have fallen on me.

When I wept and chastened my soul with fasting, That became my reproach.

I also made sackcloth my garment; I became a byword to them.

Those who sit in the gate speak against me, And I am the song of the drunkards.

But as for me, my prayer is to You, O LORD, in the acceptable time; O God, in the multitude of Your mercy, Hear me in the truth of Your salvation.

Deliver me out of the mire, And let me not sink; Let me be delivered from those who hate me, And out of the deep waters.

Let not the floodwater overflow me, Nor let the deep swallow me up; And let not the pit shut its mouth on me.

Hear me, O LORD, for Your lovingkindness is good; Turn to me according to the multitude of Your tender mercies.

And do not hide Your face from Your servant, For I am in trouble; Hear me speedily.

Draw near to my soul, and redeem it; Deliver me because of my enemies.

You know my reproach, my shame, and my dishonor; My adversaries are all before You.

Reproach has broken my heart, And I am full of heaviness; I looked for someone to take pity, but there was none; And for comforters, but I found none.

They also gave me gall for my food, And for my thirst they gave me vinegar to drink.

Let their table become a snare before them, And their well-being a trap.

Let their eyes be darkened, so that they do not see; And make their loins shake continually.

Pour out Your indignation upon them, And let Your wrathful anger take hold of them.

Let their dwelling place be desolate; Let no one live in their tents.

For they persecute the ones You have struck, And talk of the grief of those You have wounded.

Add iniquity to their iniquity, And let them not come into Your righteousness.

Let them be blotted out of the book of the living, And not be written with the righteous.

But I am poor and sorrowful; Let Your salvation, O God, set me up on high.

I will praise the name of God with a song, And will magnify Him with thanksgiving.

This also shall please the LORD better than an ox or bull, Which has horns and hooves.

The humble shall see this and be glad; And you who seek God, your hearts shall live.

For the LORD hears the poor, And does not despise His prisoners.

Let heaven and earth praise Him, The seas and everything that moves in them.

For God will save Zion And build the cities of Judah, That they may dwell there and possess it.

Also, the descendants of His servants shall inherit it, And those who love His name shall dwell in it.

Make haste, O God, to deliver me! Make haste to help me, O LORD!

Let them be ashamed and confounded Who seek my life; Let them be turned back and confused Who desire my hurt.

Let them be turned back because of their shame, Who say, «Aha, aha!»

Let all those who seek You rejoice and be glad in You; And let those who love Your salvation say continually, «Let God be magnified!»

But I am poor and needy; Make haste to me, O God! You are my help and my deliverer; O LORD, do not delay.

Церковнославянский (рус)

Въ коне́цъ, псало́мъ пѣ́сни Дави́ду, пѣ́снь Иеремі́ева и Иезекі́илева, люді́й преселе́нiя, егда́ хотя́ху исходи́ти.

Тебѣ́ подоба́етъ пѣ́снь, Бо́же, въ Сiо́нѣ, и Тебѣ́ возда́стся моли́тва во Иерусали́мѣ.

Услы́ши моли́тву мою́: къ Тебѣ́ вся́ка пло́ть прiи́детъ.

Словеса́ беззако́нникъ премого́ша на́съ: и нече́стiя на́ша Ты́ очи́стиши.

Блаже́нъ, его́же избра́лъ еси́ и прiя́лъ, всели́тся во дво́рѣхъ Твои́хъ. Испо́лнимся во благи́хъ до́му Твоего́: свя́тъ хра́мъ Тво́й.

Ди́венъ въ пра́вдѣ, услы́ши ны́, Бо́же, Спаси́телю на́шъ, упова́нiе всѣ́хъ конце́й земли́ и су́щихъ въ мо́ри дале́че:

уготовля́яй го́ры крѣ́постiю Свое́ю, препоя́санъ си́лою:

смуща́яй глубину́ морску́ю, шу́му во́лнъ его́ кто́ постои́тъ? Смяту́тся язы́цы,

и убоя́тся живу́щiи въ конца́хъ от зна́менiй Твои́хъ: исхо́ды у́тра и ве́чера украси́ши.

Посѣти́лъ еси́ зе́млю и упои́лъ еси́ ю́, умно́жилъ еси́ обогати́ти ю́: рѣка́ Бо́жiя напо́лнися во́дъ: угото́валъ еси́ пи́щу и́мъ, я́ко та́ко [е́сть] угото́ванiе.

Бразды́ ея́ упо́й, умно́жи жи́та ея́: въ ка́пляхъ ея́ возвесели́тся возсiя́ющи {прозяба́ющи}.

Благослови́ши вѣне́цъ лѣ́та бла́гости Твоея́, и поля́ Твоя́ испо́лнятся ту́ка:

разботѣ́ютъ кра́сная пусты́ни, и ра́достiю хо́лми препоя́шутся.

Одѣ́яшася о́вни о́вчiи, и удо́лiя умно́жатъ пшени́цу: воззову́тъ, и́бо воспою́тъ.

Въ коне́цъ, пѣ́снь псалма́ воскресе́нiя. ²Воскли́кните Го́сподеви вся́ земля́,^–

^–по́йте же и́мени Его́, дади́те сла́ву хвалѣ́ Его́.

Рцы́те Бо́гу: ко́ль стра́шна дѣла́ Твоя́? Во мно́жествѣ си́лы Твоея́ со́лжутъ Тебѣ́ врази́ Твои́.

Вся́ земля́ да покло́нится Тебѣ́ и пое́тъ Тебѣ́, да пое́тъ же и́мени Твоему́, Вы́шнiй.

Прiиди́те и ви́дите дѣла́ Бо́жiя, ко́ль стра́шенъ въ совѣ́тѣхъ па́че сыно́въ человѣ́ческихъ.

Обраща́яй мо́ре въ су́шу, въ рѣцѣ́ про́йдутъ нога́ми: та́мо возвесели́мся о Не́мъ,

влады́чествующемъ си́лою Свое́ю вѣ́комъ: о́чи Его́ на язы́ки призира́етѣ: преогорчева́ющiи да не возно́сятся въ себѣ́.

Благослови́те, язы́цы, Бо́га на́шего, и услы́шанъ сотвори́те гла́съ хвалы́ Его́,

поло́жшаго ду́шу мою́ въ живо́тъ, и не да́вшаго во смяте́нiе но́гъ мои́хъ.

Я́ко искуси́лъ ны́ еси́, Бо́же, разже́глъ ны́ еси́, я́коже разжиза́ется сребро́.

Вве́лъ ны́ еси́ въ сѣ́ть, положи́лъ еси́ ско́рби на хребтѣ́ на́шемъ.

Возве́лъ еси́ человѣ́ки на главы́ на́шя: проидо́хомъ сквозѣ́ о́гнь и во́ду, и изве́лъ еси́ ны́ въ поко́й.

Вни́ду въ до́мъ Тво́й со всесожже́нiемъ, возда́мъ Тебѣ́ моли́твы моя́,

я́же изреко́стѣ устнѣ́ мои́, и глаго́лаша уста́ моя́ въ ско́рби мое́й.

Всесожже́нiя ту́чна вознесу́ Тебѣ́ съ кади́ломъ, и овны́, вознесу́ Тебѣ́ волы́ съ козлы́.

Прiиди́те, услы́шите, и повѣ́мъ ва́мъ, вси́ боя́щiися Бо́га, ели́ка сотвори́ души́ мое́й.

Къ Нему́ усты́ мои́ми воззва́хъ, и вознесо́хъ подъ язы́комъ мои́мъ.

Непра́вду а́ще узрѣ́хъ въ се́рдцы мое́мъ, да не услы́шитъ мене́ Госпо́дь.

Сего́ ра́ди услы́ша мя́ Бо́гъ, вня́тъ гла́су моле́нiя моего́.

Благослове́нъ Бо́гъ, И́же не отста́ви моли́тву мою́ и ми́лость Свою́ от мене́.

Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ, псало́мъ пѣ́сни Дави́ду.

Бо́же, уще́дри ны́ и благослови́ ны, просвѣти́ лице́ Твое́ на ны́ и поми́луй ны́:

позна́ти на земли́ пу́ть Тво́й, во всѣ́хъ язы́цѣхъ спасе́нiе Твое́.

Да исповѣ́дятся Тебѣ́ лю́дiе, Бо́же, да исповѣ́дятся Тебѣ́ лю́дiе вси́.

Да возвеселя́тся и да возра́дуются язы́цы: я́ко су́диши лю́демъ правото́ю, и язы́ки на земли́ наста́виши.

Да исповѣ́дятся Тебѣ́ лю́дiе, Бо́же, да исповѣ́дятся Тебѣ́ лю́дiе вси́.

Земля́ даде́ пло́дъ сво́й: благослови́ ны, Бо́же, Бо́же на́шъ,

благослови́ ны, Бо́же: и да убоя́тся Его́ вси́ концы́ земли́.

Въ коне́цъ, псало́мъ пѣ́сни Дави́ду.

Да воскре́снетъ Бо́гъ, и расточа́тся врази́ Его́, и да бѣжа́тъ от лица́ Его́ ненави́дящiи Его́.

Я́ко изчеза́етъ ды́мъ, да изче́знутъ: я́ко та́етъ во́скъ от лица́ огня́, та́ко да поги́бнутъ грѣ́шницы от лица́ Бо́жiя:

а пра́ведницы да возвеселя́тся, да возра́дуются предъ Бо́гомъ, да насладя́тся въ весе́лiи.

Воспо́йте Бо́гу, по́йте и́мени Его́: путесотвори́те Возше́дшему на за́пады, Госпо́дь и́мя Ему́: и ра́дуйтеся предъ Ни́мъ.

Да смяту́тся от лица́ Его́, Отца́ си́рыхъ и судiи́ вдови́цъ: Бо́гъ въ мѣ́стѣ святѣ́мъ Свое́мъ.

Бо́гъ вселя́етъ единомы́сленныя въ до́мъ, изводя́ окова́нныя му́жествомъ, та́кожде преогорчева́ющыя живу́щыя во гробѣ́хъ.

Бо́же, внегда́ исходи́ти Тебѣ́ предъ людьми́ Твои́ми, внегда́ мимоходи́ти Тебѣ́ въ пусты́ни,

земля́ потрясе́ся, и́бо небеса́ ка́нуша от лица́ Бо́га Сина́ина, от лица́ Бо́га Изра́илева.

До́ждь во́ленъ отлучи́ши, Бо́же, достоя́нiю Твоему́, и изнемо́же, Ты́ же соверши́лъ еси́ е́.

Живо́тная Твоя́ живу́тъ на не́й: угото́валъ еси́ бла́гостiю Твое́ю ни́щему, Бо́же.

Госпо́дь да́стъ глаго́лъ благовѣству́ющымъ си́лою мно́гою:

Ца́рь си́лъ возлю́бленнаго, красото́ю {ра́ди красоты́} до́му раздѣли́ти коры́сти.

А́ще поспите́ посредѣ́ предѣ́лъ, крилѣ́ голуби́нѣ посре́бренѣ, и междора́мiя ея́ въ блеща́нiи зла́та:

внегда́ ра́знствитъ Небе́сный цари́ на не́й, оснѣжа́тся въ Селмо́нѣ.

Гора́ Бо́жiя, гора́ ту́чная, гора́ усыре́нная, гора́ ту́чная.

Вску́ю непщу́ете, го́ры усыре́нныя? Гора́, ю́же благоволи́ Бо́гъ жи́ти въ не́й: и́бо Госпо́дь всели́тся до конца́.

Колесни́ца Бо́жiя тма́ми те́мъ, ты́сяща гобзу́ющихъ: Госпо́дь въ ни́хъ въ Сина́и во святѣ́мъ.

Возше́лъ еси́ на высоту́, плѣни́лъ еси́ плѣ́нъ: прiя́лъ еси́ дая́нiя въ человѣ́цѣхъ, и́бо не покаря́ющыяся, е́же всели́тися.

Госпо́дь Бо́гъ благослове́нъ, благослове́нъ Госпо́дь де́нь дне́: поспѣши́тъ на́мъ Бо́гъ спасе́нiй на́шихъ.

Бо́гъ на́шъ Бо́гъ е́же спаса́ти: и Госпо́дня, Госпо́дня исхо́дища сме́ртная.

Оба́че Бо́гъ сокруши́тъ главы́ враго́въ Свои́хъ, ве́рхъ вла́съ преходя́щихъ въ прегрѣше́нiихъ свои́хъ.

Рече́ Госпо́дь: от Васа́на обращу́, обращу́ во глубина́хъ морски́хъ:

я́ко да омо́чится нога́ твоя́ въ кро́ви, язы́къ пе́съ твои́хъ от вра́гъ от него́.

Ви́дѣна бы́ша ше́ствiя Твоя́, Бо́же, ше́ствiя Бо́га моего́ Царя́, и́же во святѣ́мъ.

Предвари́ша кня́зи бли́зъ пою́щихъ, посредѣ́ дѣ́въ тимпа́нницъ.

Въ це́рквахъ благослови́те Бо́га, Го́спода от исто́чникъ Изра́илевыхъ.

Та́мо Венiами́нъ юнѣ́йшiй во у́жасѣ, кня́зи Иу́довы влады́ки и́хъ, кня́зи Завуло́ни, кня́зи Нефѳали́мли.

Заповѣ́ждь, Бо́же, си́лою Твое́ю: укрѣпи́, Бо́же, сiе́, е́же содѣ́лалъ еси́ въ на́съ.

От хра́ма Твоего́ во Иерусали́мъ Тебѣ́ принесу́тъ ца́рiе да́ры.

Запрети́ звѣре́мъ тро́стнымъ: со́нмъ юне́цъ въ ю́ницахъ людски́хъ, е́же затвори́ти искуше́нныя сребро́мъ: расточи́ язы́ки хотя́щыя бра́немъ.

Прiи́дутъ моли́твенницы от Еги́пта: Еѳiо́пiа предвари́тъ ру́ку свою́ къ Бо́гу.

Ца́рства земна́я, по́йте Бо́гу, воспо́йте Го́сподеви,

возше́дшему на небо небесе́ на восто́ки: се́, да́стъ гла́су Своему́ гла́съ си́лы.

Дади́те сла́ву Богови: на Изра́или велелѣ́пота Его́, и си́ла Его́ на о́блацѣхъ.

Ди́венъ Бо́гъ во святы́хъ Свои́хъ: Бо́гъ Изра́илевъ, То́й да́стъ си́лу и держа́ву лю́демъ Свои́мъ. Благослове́нъ Бо́гъ.

Въ коне́цъ, о измѣ́ншихся {о иму́щихъ измѣни́тися}, псало́мъ Дави́ду.

Спаси́ мя, Бо́же, я́ко внидо́ша во́ды до души́ моея́.

Углѣбо́хъ въ тимѣ́нiи глубины́, и нѣ́сть постоя́нiя: прiидо́хъ во глубины́ морскі́я, и бу́ря потопи́ мя.

Утруди́хся зовы́й, измолче́ горта́нь мо́й: исчезо́стѣ о́чи мои́, от е́же упова́ти ми́ на Бо́га моего́.

Умно́жишася па́че вла́съ главы́ моея́ ненави́дящiи мя́ ту́не: укрѣпи́шася врази́ мои́, изгоня́щiи мя́ непра́ведно: я́же не восхища́хъ, тогда́ воздая́хъ.

Бо́же, Ты́ увѣ́дѣлъ еси́ безу́мiе мое́, и прегрѣше́нiя моя́ от Тебе́ не утаи́шася.

Да не постыдя́тся о мнѣ́ терпя́щiи Тебе́, Го́споди, Го́споди си́лъ: ниже́ да посра́мятся о мнѣ́ и́щущiи Тебе́, Бо́же Изра́илевъ.

Я́ко Тебе́ ра́ди претерпѣ́хъ поноше́нiе, покры́ срамота́ лице́ мое́.

Чу́ждь бы́хъ бра́тiи мое́й и стра́ненъ сыново́мъ ма́тере моея́:

я́ко ре́вность до́му Твоего́ снѣде́ мя, и поноше́нiя понося́щихъ Ти́ нападо́ша на мя́.

И покры́хъ посто́мъ ду́шу мою́, и бы́сть въ поноше́нiе мнѣ́:

и положи́хъ одѣя́нiе мое́ вре́тище, и бы́хъ и́мъ въ при́тчу.

О мнѣ́ глумля́хуся сѣдя́щiи во вратѣ́хъ, и о мнѣ́ поя́ху пiю́щiи вино́.

А́зъ же моли́твою мое́ю къ Тебѣ́, Бо́же: вре́мя благоволе́нiя, Бо́же: во мно́жествѣ ми́лости Твоея́ услы́ши мя́, во и́стинѣ спасе́нiя Твоего́.

Спаси́ мя от бре́нiя, да не углѣ́бну: да изба́влюся от ненави́дящихъ мя́ и от глубо́кихъ во́дъ.

Да не потопи́тъ мене́ бу́ря водна́я, ниже́ да пожре́тъ мене́ глубина́, ниже́ сведе́тъ о мнѣ́ рове́нникъ у́стъ свои́хъ.

Услы́ши мя́, Го́споди, я́ко бла́га ми́лость Твоя́: по мно́жеству щедро́тъ Твои́хъ при́зри на мя́.

Не отврати́ лица́ Твоего́ от о́трока Твоего́, я́ко скорблю́: ско́ро услы́ши мя́.

Вонми́ души́ мое́й и изба́ви ю́: вра́гъ мои́хъ ра́ди изба́ви мя́.

Ты́ бо вѣ́си поноше́нiе мое́, и сту́дъ мо́й, и срамоту́ мою́: предъ Тобо́ю вси́ оскорбля́ющiи мя́.

Поноше́нiе ча́яше душа́ моя́ и стра́сть: и жда́хъ соскорбя́щаго, и не бѣ́, и утѣша́ющихъ, и не обрѣто́хъ.

И да́ша въ снѣ́дь мою́ же́лчь, и въ жа́жду мою́ напои́ша мя́ о́цта.

Да бу́детъ трапе́за и́хъ предъ ни́ми въ сѣ́ть и въ воздая́нiе и въ собла́знъ.

Да помрача́тся о́чи и́хъ, е́же не ви́дѣти, и хребе́тъ и́хъ вы́ну сляцы́.

Пролі́й на ня́ гнѣ́въ Тво́й, и я́рость гнѣ́ва Твоего́ да пости́гнетъ и́хъ.

Да бу́детъ дво́ръ и́хъ пу́стъ, и въ жили́щихъ и́хъ да не бу́детъ живы́й.

Зане́ его́же Ты́ порази́лъ еси́, ті́и погна́ша, и къ болѣ́зни я́звъ мои́хъ приложи́ша.

Приложи́ беззако́нiе къ беззако́нiю и́хъ, и да не вни́дутъ въ пра́вду Твою́.

Да потребя́тся от кни́ги живы́хъ, и съ пра́ведными да не напи́шутся.

Ни́щъ и боля́й е́смь а́зъ: спасе́нiе Твое́, Бо́же, да прiи́метъ мя́.

Восхвалю́ и́мя Бо́га моего́ съ пѣ́снiю, возвели́чу Его́ во хвале́нiи:

и уго́дно бу́детъ Бо́гу па́че телца́ ю́на, ро́ги износя́ща и па́знокти.

Да у́зрятъ ни́щiи и возвеселя́тся: взыщи́те Бо́га, и жива́ бу́детъ душа́ ва́ша.

Я́ко услы́ша убо́гiя Госпо́дь, и окова́нныя Своя́ не уничижи́.

Да восхва́лятъ Его́ небеса́ и земля́, мо́ре и вся́ живу́щая въ не́мъ.

Я́ко Бо́гъ спасе́тъ Сiо́на, и сози́ждутся гра́ди Иуде́йстiи, и вселя́тся та́мо и наслѣ́дятъ и́:

и сѣ́мя рабо́въ Твои́хъ удержи́тъ и́, и лю́бящiи и́мя Твое́ вселя́тся въ не́мъ.

Въ коне́цъ Дави́ду, въ воспомина́нiе, во е́же спасти́ мя Го́споду.

Бо́же, въ по́мощь мою́ вонми́: Го́споди, помощи́ ми потщи́ся.

Да постыдя́тся и посра́мятся и́щущiи ду́шу мою́, да возвратя́тся вспя́ть и постыдя́тся хотя́щiи ми́ зла́я:

да возвратя́тся а́бiе стыдя́щеся глаго́лющiи ми́: бла́гоже, бла́гоже.

Да возра́дуются и возвеселя́тся о Тебѣ́ вси́ и́щущiи Тебе́, Бо́же: и да глаго́лютъ вы́ну, да возвели́чится Госпо́дь, лю́бящiи спасе́нiе Твое́.

А́зъ же ни́щъ е́смь и убо́гъ, Бо́же, помози́ ми: помо́щникъ мо́й и изба́витель мо́й еси́ Ты́, Го́споди, не закосни́.

Арабский (Arabic Van Dyke)

^65:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. مَزْمُورٌ لِدَاوُدَ. تَسْبِيحَةٌ

^65:1 لَكَ يَنْبَغِي التَّسْبِيحُ يَا اَللهُ فِي صِهْيَوْنَ، وَلَكَ يُوفَى النَّذْرُ.

^65:2 يَا سَامِعَ الصَّلاَةِ، إِلَيْكَ يَأْتِي كُلُّ بَشَرٍ.

^65:3 آثامٌ قَدْ قَوِيَتْ عَلَيَّ. مَعَاصِينَا أَنْتَ تُكَفِّرُ عَنْهَا.

^65:4 طُوبَى لِلَّذِي تَخْتَارُهُ وَتُقَرِّبُهُ لِيَسْكُنَ فِي دِيَارِكَ. لَنَشْبَعَنَّ مِنْ خَيْرِ بَيْتِكَ، قُدْسِ هَيْكَلِكَ.

^65:5 بِمَخَاوِفَ فِي الْعَدْلِ تَسْتَجِيبُنَا يَا إِلهَ خَلاَصِنَا، يَا مُتَّكَلَ جَمِيعِأَقَاصِي الأَرْضِ وَالْبَحْرِ الْبَعِيدَةِ.

^65:6 الْمُثْبِتُ الْجِبَالََ بِقُوَّتِهِ، الْمُتَنَطِّقُ بِالْقُدْرَةِ،

^65:7 الْمُهْدِّئُ عَجِيجَ الْبِحَارِ، عَجِيجَ أَمْوَاجِهَا، وَضَجِيجَ الأُمَمِ.

^65:8 وَتَخَافُ سُكَّانُ الأَقَاصِي مِنْ آيَاتِكَ. تَجْعَلُ مَطَالِعَ الصَّبَاحِ وَالْمَسَاءِ تَبْتَهِجُ.

^65:9 تَعَهَّدْتَ الأَرْضَ وَجَعَلْتَهَا تَفِيضُ. تُغْنِيهَا جِدًّا. سَوَاقِي اللهِ مَلآنَةٌ مَاءً. تُهَيِّئُ طَعَامَهُمْ لأَنَّكَ هكَذَا تُعِدُّهَا.

^65:10 أَرْوِ أَتْلاَمَهَا. مَهِّدْ أَخَادِيدَهَا. بِالْغُيُوثِ تُحَلِّلُهَا. تُبَارِكُ غَلَّتَهَا.

^65:11 كَلَّلْتَ السَّنَةَ بِجُودِكَ، وَآثارُكَ تَقْطُرُ دَسَمًا.

^65:12 تَقْطُرُ مَرَاعِي الْبَرِّيَّةِ، وَتَتَنَطَّقُ الآكَامُ بِالْبَهْجَةِ.

^65:13 اكْتَسَتِ الْمُرُوجُ غَنَمًا، وَالأَوْدِيَةُ تَتَعَطَّفُ بُرًّا. تَهْتِفُ وَأَيْضًا تُغَنِّي.

^66:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. تَسْبِيحَةٌ. مَزْمُورٌ

^66:1 اِهْتِفِي ِللهِ يَا كُلَّ الأَرْضِ!

^66:2 رَنِّمُوا بِمَجْدِ اسْمِهِ. اجْعَلُوا تَسْبِيحَهُ مُمَجَّدًا.

^66:3 قُولُوا ِللهِ: «مَا أَهْيَبَ أَعْمَالَكَ! مِنْ عِظَمِ قُوَّتِكَ تَتَمَلَّقُ لَكَ أَعْدَاؤُكَ.

^66:4 كُلُّ الأَرْضِ تَسْجُدُ لَكَ وَتُرَنِّمُ لَكَ. تُرَنِّمُ لاسْمِكَ». سِلاَهْ.

^66:5 هَلُمَّ انْظُرُوا أَعْمَالَ اللهِ. فِعْلَهُ الْمُرْهِبَ نَحْوَ بَنِي آدَمَ!

^66:6 حَوَّلَ الْبَحْرَ إِلَى يَبَسٍ، وَفِي النَّهْرِ عَبَرُوا بِالرِّجْلِ. هُنَاكَ فَرِحْنَا بِهِ.

^66:7 مُتَسَلِّطٌ بِقُوَّتِهِ إِلَى الدَّهْرِ. عَيْنَاهُ تُرَاقِبَانِ الأُمَمَ. الْمُتَمَرِّدُونَ لاَ يَرْفَعُونَ أَنْفُسَهُمْ. سِلاَهْ.

^66:8 بَارِكُوا إِلهَنَا يَا أَيُّهَا الشُّعُوبُ، وَسَمِّعُوا صَوْتَ تَسْبِيحِهِ.

^66:9 الْجَاعِلَ أَنْفُسَنَا فِي الْحَيَاةِ، وَلَمْ يُسَلِّمْ أَرْجُلَنَا إِلَى الزَّلَلِ.

^66:10 لأَنَّكَ جَرَّبْتَنَا يَا اَللهُ. مَحَصْتَنَا كَمَحْصِ الْفِضَّةِ.

^66:11 أَدْخَلْتَنَا إِلَى الشَّبَكَةِ. جَعَلْتَ ضَغْطًا عَلَى مُتُونِنَا.

^66:12 رَكَّبْتَ أُنَاسًا عَلَى رُؤُوسِنَا. دَخَلْنَا فِي النَّارِ وَالْمَاءِ، ثُمَّ أَخْرَجْتَنَا إِلَى الْخِصْبِ.

^66:13 أَدْخُلُ إِلَى بَيْتِكَ بِمُحْرَقَاتٍ، أُوفِيكَ نُذُورِي

^66:14 الَّتِي نَطَقَتْ بِهَا شَفَتَايَ، وَتَكَلَّمَ بِهَا فَمِي فِي ضِيقِي.

^66:15 أُصْعِدُ لَكَ مُحْرَقَاتٍ سَمِينَةً مَعَ بْخُورِ كِبَاشٍ. أُقَدِّمُ بَقَرًا مَعَ تُيُوسٍ. سِلاَهْ.

^66:16 هَلُمَّ اسْمَعُوا فَأُخْبِرَكُمْ يَا كُلَّ الْخَائِفِينَ اللهَ بِمَا صَنَعَ لِنَفْسِي.

^66:17 صَرَخْتُ إِلَيْهِ بِفَمِي، وَتَبْجِيلٌ عَلَى لِسَانِي.

^66:18 إِنْ رَاعَيْتُ إِثْمًا فِي قَلْبِي لاَ يَسْتَمِعُ لِيَ الرَّبُّ.

^66:19 لكِنْ قَدْ سَمِعَ اللهُ. أَصْغَى إِلَى صَوْتِ صَلاَتِي.

^66:20 مُبَارَكٌ اللهُ، الَّذِي لَمْ يُبْعِدْ صَلاَتِي وَلاَ رَحْمَتَهُ عَنِّي.

^67:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ عَلَى «ذَوَاتِ الأَوْتَارِ». مَزْمُورٌ. تَسْبِيحَةٌ

^67:1 لِيَتَحَنَّنِ اللهُ عَلَيْنَا وَلْيُبَارِكْنَا. لِيُنِرْ بِوَجْهِهِ عَلَيْنَا. سِلاَهْ.

^67:2 لِكَيْ يُعْرَفَ فِي الأَرْضِ طَرِيقُكَ، وَفِي كُلِّ الأُمَمِ خَلاَصُكَ.

^67:3 يَحْمَدُكَ الشُّعُوبُ يَا اَللهُ. يَحْمَدُكَ الشُّعُوبُ كُلُّهُمْ.

^67:4 تَفْرَحُ وَتَبْتَهِجُ الأُمَمُ لأَنَّكَ تَدِينُ الشُّعُوبَ بِالاسْتِقَامَةِ، وَأُمَمَ الأَرْضِ تَهْدِيهِمْ. سِلاَهْ.

^67:5 يَحْمَدُكَ الشُّعُوبُ يَا اَللهُ. يَحْمَدُكَ الشُّعُوبُ كُلُّهُمْ.

^67:6 الأَرْضُ أَعْطَتْ غَلَّتَهَا. يُبَارِكُنَا اللهُ إِلهُنَا.

^67:7 يُبَارِكُنَا اللهُ، وَتَخْشَاهُ كُلُّ أَقَاصِي الأَرْضِ.

^68:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. لِدَاوُدَ. مَزْمُورٌ. تَسْبِيحَةٌ

^68:1 يَقُومُ اللهُ. يَتَبَدَّدُ أَعْدَاؤُهُ وَيَهْرُبُ مُبْغِضُوهُ مِنْ أَمَامِ وَجْهِهِ.

^68:2 كَمَا يُذْرَى الدُّخَانُ تُذْرِيهِمْ. كَمَا يَذُوبُ الشَّمَعُ قُدَّامَ النَّارِ يَبِيدُ الأَشْرَارُ قُدَّامَ اللهِ.

^68:3 وَالصِّدِّيقُونَ يَفْرَحُونَ. يَبْتَهِجُونَ أَمَامَ اللهِ وَيَطْفِرُونَ فَرَحًا.

^68:4 غَنُّوا ِللهِ. رَنِّمُوا لاسْمِهِ. أَعِدُّوا طَرِيقًا لِلرَّاكِبِ فِي الْقِفَارِ بِاسْمِهِ يَاهْ، وَاهْتِفُوا أَمَامَهُ.

^68:5 أَبُو الْيَتَامَى وَقَاضِي الأَرَامِلِ، اَللهُ فِي مَسْكِنِ قُدْسِهِ.

^68:6 اَللهُ مُسْكِنُ الْمُتَوَحِّدِينَ فِي بَيْتٍ. مُخْرِجُ الأَسْرَى إِلَى فَلاَحٍ. إِنَّمَا الْمُتَمَرِّدُونَ يَسْكُنُونَ الرَّمْضَاءَ.

^68:7 اَلَّلهُمَّ، عِنْدَ خُرُوجِكَ أَمَامَ شَعْبِكَ، عِنْدَ صُعُودِكَ فِي الْقَفْرِ. سِلاَهْ.

^68:8 الأَرْضُ ارْتَعَدَتِ. السَّمَاوَاتُ أَيْضًا قَطَرَتْ أَمَامَ وَجْهِ اللهِ. سِينَا نَفْسُهُ مِنْ وَجْهِ اللهِ إِلهِ إِسْرَائِيلَ.

^68:9 مَطَرًا غَزِيرًا نَضَحْتَ يَا اَللهُ. مِيرَاثُكَ وَهُوَ مُعْيٍ أَنْتَ أَصْلَحْتَهُ.

^68:10 قَطِيعُكَ سَكَنَ فِيهِ. هَيَّأْتَ بِجُودِكَ لِلْمَسَاكِينِ يَا اَللهُ.

^68:11 الرَّبُّ يُعْطِي كَلِمَةً. الْمُبَشِّرَاتُ بِهَا جُنْدٌ كَثِيرٌ:

^68:12 «مُلُوكُ جُيُوشٍ يَهْرُبُونَ يَهْرُبُونَ، الْمُلاَزِمَةُ الْبَيْتَ تَقْسِمُ الْغَنَائِمَ.

^68:13 إِذَا اضْطَجَعْتُمْ بَيْنَ الْحَظَائِرِ فَأَجْنِحَةُ حَمَامَةٍ مُغَشَّاةٌ بِفِضَّةٍ وَرِيشُهَا بِصُفْرَةِ الذَّهَبِ».

^68:14 عِنْدَمَا شَتَّتَ الْقَدِيرُ مُلُوكًا فِيهَا، أَثْلَجَتْ فِي صَلْمُونَ.

^68:15 جَبَلُ اللهِ، جَبَلُ بَاشَانَ. جَبَلُ أَسْنِمَةٍ، جَبَلُ بَاشَانَ.

^68:16 لِمَاذَا أَيَّتُهَا الْجِبَالُ الْمُسَنَّمَةُ تَرْصُدْنَ الْجَبَلَ الَّذِي اشْتَهَاهُ اللهُ لِسَكَنِهِ؟ بَلِ الرَّبُّ يَسْكُنُ فِيهِ إِلَى الأَبَدِ.

^68:17 مَرْكَبَاتُ اللهِ رِبْوَاتٌ، أُلُوفٌ مُكَرَّرَةٌ. الرَّبُّ فِيهَا. سِينَا فِي الْقُدْسِ.

^68:18 صَعِدْتَ إِلَى الْعَلاَءِ. سَبَيْتَ سَبْيًا. قَبِلْتَ عَطَايَا بَيْنَ النَّاسِ، وَأَيْضًا الْمُتَمَرِّدِينَ لِلسَّكَنِ أَيُّهَا الرَّبُّ الإِلهُ.

^68:19 مُبَارَكٌ الرَّبُّ، يَوْمًا فَيَوْمًا يُحَمِّلُنَا إِلهُ خَلاَصِنَا. سِلاَهْ.

^68:20 اَللهُ لَنَا إِلهُ خَلاَصٍ، وَعِنْدَ الرَّبِّ السَّيِّدِ لِلْمَوْتِ مَخَارِجُ.

^68:21 وَلكِنَّ اللهَ يَسْحَقُ رُؤُوسَ أَعْدَائِهِ، الْهَامَةَ الشَّعْرَاءَ لِلسَّالِكِ فِي ذُنُوبِهِ.

^68:22 قَالَ الرَّبُّ: «مِنْ بَاشَانَ أُرْجعُ. أُرْجعُ مِنْ أَعْمَاقِ الْبَحْرِ،

^68:23 لِكَيْ تَصْبغَ رِجْلَكَ بِالدَّمِ. أَلْسُنُ كِلاَبِكَ مِنَ الأَعْدَاءِ نَصِيبُهُمْ».

^68:24 رَأَوْا طُرُقَكَ يَا اَللهُ، طُرُقَ إِلهِي مَلِكِي فِي الْقُدْسِ.

^68:25 مِنْ قُدَّامٍ الْمُغَنُّونَ. مِنْ وَرَاءٍ ضَارِبُو الأَوْتَارِ. فِي الْوَسَطِ فَتَيَاتٌ ضَارِبَاتُ الدُّفُوفِ.

^68:26 فِي الْجَمَاعَاتِ بَارِكُوا اللهَ الرَّبَّ، أَيُّهَا الْخَارِجُونَ مِنْ عَيْنِ إِسْرَائِيلَ.

^68:27 هُنَاكَ بِنْيَامِينُ الصَّغِيرُ مُتَسَلِّطُهُمْ، رُؤَسَاءُ يَهُوذَا جُلُّهُمْ، رُؤَسَاءُ زَبُولُونَ، رُؤَسَاءُ نَفْتَالِي.

^68:28 قَدْ أَمَرَ إِلهُكَ بِعِزِّكَ. أَيِّدْ يَا اَللهُ هذَا الَّذِي فَعَلْتَهُ لَنَا.

^68:29 مِنْ هَيْكَلِكَ فَوْقَ أُورُشَلِيمَ، لَكَ تُقَدِّمُ مُلُوكٌ هَدَايَا.

^68:30 انْتَهِرْ وَحْشَ الْقَصَبِ، صِوَارَ الثِّيرَانِ مَعَ عُجُولِ الشُّعُوبِ الْمُتَرَامِينَ بِقِطَعِ فِضَّةٍ. شَتِّتِ الشُّعُوبَ الَّذِينَ يُسَرُّونَ بِالْقِتَالِ.

^68:31 يَأْتِي شُرَفَاءُ مِنْ مِصْرَ. كُوشُ تُسْرِعُ بِيَدَيْهَا إِلَى اللهِ.

^68:32 يَا مَمَالِكَ الأَرْضِ غَنُّوا لِلهِ. رَنِّمُوا لِلسَّيِّدِ. سِلاَهْ.

^68:33 لِلرَّاكِبِ عَلَى سَمَاءِ السَّمَاوَاتِ الْقَدِيمَةِ. هُوَذَا يُعْطِي صَوْتَهُ صَوْتَ قُوَّةٍ.

^68:34 أَعْطُوا عِزًّا ِللهِ. عَلَى إِسْرَائِيلَ جَلاَلُهُ، وَقُوَّتُهُ فِي الْغَمَامِ.

^68:35 مَخُوفٌ أَنْتَ يَا اَللهُ مِنْ مَقَادِسِكَ. إِلهُ إِسْرَائِيلَ هُوَ الْمُعْطِي قُوَّةً وَشِدَّةً لِلشَّعْبِ. مُبَارَكٌ اللهُ!

^69:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. عَلَى «السُّوْسَنّ»ِ. لِدَاوُدَ

^69:1 خَلِّصْنِي يَا اَللهُ، لأَنَّ الْمِيَاهَ قَدْ دَخَلَتْ إِلَى نَفْسِي.

^69:2 غَرِقْتُ فِي حَمْأَةٍ عَمِيقَةٍ، وَلَيْسَ مَقَرٌّ. دَخَلْتُ إِلَى أَعْمَاقِ الْمِيَاهِ، وَالسَّيْلُ غَمَرَنِي.

^69:3 تَعِبْتُ مِنْ صُرَاخِي. يَبِسَ حَلْقِي. كَلَّتْ عَيْنَايَ مِنِ انْتِظَارِ إِلهِي.

^69:4 أَكْثَرُ مِنْ شَعْرِ رَأْسِي الَّذِينَ يُبْغِضُونَنِي بِلاَ سَبَبٍ. اعْتَزَّ مُسْتَهْلِكِيَّ أَعْدَائِي ظُلْمًا. حِينَئِذٍ رَدَدْتُ الَّذِي لَمْ أَخْطَفْهُ.

^69:5 يَا اَللهُ أَنْتَ عَرَفْتَ حَمَاقَتِي، وَذُنُوبِي عَنْكَ لَمْ تَخْفَ.

^69:6 لاَ يَخْزَ بِي مُنْتَظِرُوكَ يَا سَيِّدُ رَبَّ الْجُنُودِ. لاَ يَخْجَلْ بِي مُلْتَمِسُوكَ يَا إِلهَ إِسْرَائِيلَ.

^69:7 لأَنِّي مِنْ أَجْلِكَ احْتَمَلْتُ الْعَارَ. غَطَّى الْخَجَلُ وَجْهِي.

^69:8 صِرْتُ أَجْنَبِيًّا عِنْدَ إِخْوَتِي، وَغَرِيبًا عِنْدَ بَنِي أُمِّي.

^69:9 لأَنَّ غَيْرَةَ بَيْتِكَ أَكَلَتْنِي، وَتَعْيِيرَاتِ مُعَيِّرِيكَ وَقَعَتْ عَلَيَّ.

^69:10 وَأَبْكَيْتُ بِصَوْمٍ نَفْسِي، فَصَارَ ذلِكَ عَارًا عَلَيَّ.

^69:11 جَعَلْتُ لِبَاسِي مِسْحًا، وَصِرْتُ لَهُمْ مَثَلاً.

^69:12 يَتَكَلَّمُ فِيَّ الْجَالِسُونَ فِي الْبَابِ، وَأَغَانِيُّ شَرَّابِي الْمُسْكِرِ.

^69:13 أَمَّا أَنَا فَلَكَ صَلاَتِي يَا رَبُّفِي وَقْتِ رِضًى. يَا اَللهُ، بِكَثْرَةِ رَحْمَتِكَ اسْتَجِبْ لِي، بِحَقِّ خَلاَصِكَ.

^69:14 نَجِّنِي مِنَ الطِّينِ فَلاَ أَغْرَقَ. نَجِّنِي مِنْ مُبْغِضِيَّ وَمِنْ أَعْمَاقِ الْمِيَاهِ.

^69:15 لاَ يَغْمُرَنِّي سَيْلُ الْمِيَاهِ، وَلاَ يَبْتَلِعَنِّي الْعُمْقُ، وَلاَ تُطْبِقِ الْهَاوِيَةُ عَلَيَّ فَاهَا.

^69:16 اسْتَجِبْ لِي يَا رَبُّ لأَنَّ رَحْمَتَكَ صَالِحَةٌ. كَكَثْرَةِ مَرَاحِمِكَ الْتَفِتْ إِلَيَّ.

^69:17 وَلاَ تَحْجُبْ وَجْهَكَ عَنْ عَبْدِكَ، لأَنَّ لِي ضِيْقًا. اسْتَجِبْ لِي سَرِيعًا.

^69:18 اقْتَرِبْ إِلَى نَفْسِي. فُكَّهَا. بِسَبَبِ أَعْدَائِي افْدِنِي.

^69:19 أَنْتَ عَرَفْتَ عَارِي وَخِزْيِي وَخَجَلِي. قُدَّامَكَ جَمِيعُ مُضَايِقِيَّ.

^69:20 الْعَارُ قَدْ كَسَرَ قَلْبِي فَمَرِضْتُ. انْتَظَرْتُ رِقَّةً فَلَمْ تَكُنْ، وَمُعَزِّينَ فَلَمْ أَجِدْ.

^69:21 وَيَجْعَلُونَ فِي طَعَامِي عَلْقَمًا، وَفِي عَطَشِي يَسْقُونَنِي خَلاُ.

^69:22 لِتَصِرْ مَائِدَتُهُمْ قُدَّامَهُمْ فَخًّا، وَلِلآمِنِينَ شَرَكًا.

^69:23 لِتُظْلِمْ عُيُونُهُمْ عَنِ الْبَصَرِ، وَقَلْقِلْ مُتُونَهُمْ دَائِمًا.

^69:24 صُبَّ عَلَيْهِمْ سَخَطَكَ، وَلْيُدْرِكْهُمْ حُمُوُّ غَضَبِكَ.

^69:25 لِتَصِرْ دَارُهُمْ خَرَابًا، وَفِي خِيَامِهِمْ لاَ يَكُنْ سَاكِنٌ.

^69:26 لأَنَّ الَّذِي ضَرَبْتَهُ أَنْتَ هُمْ طَرَدُوهُ، وَبِوَجَعِ الَّذِينَ جَرَحْتَهُمْ يَتَحَدَّثُونَ.

^69:27 اِجْعَلْ إِثْمًا عَلَى إِثْمِهِمْ، وَلاَ يَدْخُلُوا فِي بِرِّكَ.

^69:28 لِيُمْحَوْا مِنْ سِفْرِ الأَحْيَاءِ، وَمَعَ الصِّدِّيقِينَ لاَ يُكْتَبُوا.

^69:29 أَمَّا أَنَا فَمِسْكِينٌ وَكَئِيبٌ. خَلاَصُكَ يَا اَللهُ فَلْيُرَفِّعْنِي.

^69:30 أُسَبِّحُ اسْمَ اللهِ بِتَسْبِيحٍ، وَأُعَظِّمُهُ بِحَمْدٍ.

^69:31 فَيُسْتَطَابُ عِنْدَ الرَّبِّ أَكْثَرَ مِنْ ثَوْرِ بَقَرٍ ذِي قُرُونٍ وَأَظْلاَفٍ.

^69:32 يَرَى ذلِكَ الْوُدَعَاءُ فَيَفْرَحُونَ، وَتَحْيَا قُلُوبُكُمْ يَا طَالِبِي اللهِ.

^69:33 لأَنَّ الرَّبَّ سَامِعٌ لِلْمَسَاكِينِ وَلاَ يَحْتَقِرُ أَسْرَاهُ.

^69:34 تُسَبِّحُهُ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ، الْبِحَارُ وَكُلُّ مَا يَدِبُّ فِيهَا.

^69:35 لأَنَّ اللهَ يُخَلِّصُ صِهْيَوْنَ وَيَبْنِي مُدُنَ يَهُوذَا، فَيَسْكُنُونَ هُنَاكَ وَيَرِثُونَهَا.

^69:36 وَنَسْلُ عَبِيدِهِ يَمْلِكُونَهَا، وَمُحِبُّو اسْمِهِ يَسْكُنُونَ فِيهَا.

^70:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. لِدَاوُدَ لِلتَّذْكِيرِ

^70:1 اَلَّلهُُمَّ، إِلَى تَنْجِيَتِي. يَا رَبُّ، إِلَى مَعُونَتِي أَسْرِعْ.

^70:2 لِيَخْزَ وَيَخْجَلْ طَالِبُو نَفْسِي. لِيَرْتَدَّ إِلَى خَلْفٍ وَيَخْجَلِ الْمُشْتَهُونَ لِي شَرًّا.

^70:3 لِيَرْجعْ مِنْ أَجْلِ خِزْيِهِمُ الْقَائِلُونَ: «هَهْ! هَهْ!».

^70:4 وَلْيَبْتَهِجْ وَيَفْرَحْ بِكَ كُلُّ طَالِبِيكَ، وَلْيَقُلْ دَائِمًا مُحِبُّو خَلاَصِكَ: «لِيَتَعَظَّمِ الرَّبُّ».

^70:5 أَمَّا أَنَا فَمِسْكِينٌ وَفَقِيرٌ. اَللَّهُمَّ، أَسْرِعْ إِلَيَّ. مُعِينِي وَمُنْقِذِي أَنْتَ. يَا رَبُّ، لاَ تَبْطُؤْ.

Таджикский

Языки

Барои сардори сарояндагон. Таронаи Довуд. Суруд.

Туро, эй Худо, дар Сион ҳамду сано мунтазир аст, ва қавлҳо назрҳо ба Ту адо карда хоҳанд шуд.

Азбаски дуоро мешунавӣ, тамоми башар назди Ту хоҳанд омад.

Гуноҳкориҳо бар ман ғолиб омадаанд: ҷиноятҳои маро Ту хоҳӣ омурзид.

Хушо касе ки Ту ӯро баргузидаӣ ва ба Худ наздик гардондаӣ, то ки ба саҳнҳои Ту сокин шавад. Аз неъматҳои хонаи Ту, аз покии қасри Ту сер хоҳем шуд.

Бо корномаҳои саҳмгин тарснок аз рӯи ростӣ ба мо ҷавоб хоҳӣ гардонд моро иҷобат хоҳӣ намуд, эй Худои наҷоти мо, ки Ту паноҳи тамоми канорҳои замин ва ҷазираҳои дурдасти баҳр ҳастӣ;

Кӯҳҳоро бо қуввати Худ барпо кардаӣ; бо қудрат камар бастаӣ;

Талотуми баҳрҳоро – талотуми мавҷҳои онҳоро, ва ошӯби қабилаҳоро ором мекунӣ.

Ва сокинони канорҳои замин аз аломатҳои Ту ҳаросонанд; баромадгоҳҳои субҳ ва шомро шод мегардонӣ.

Ба замин назар карда, онро сероб намудаӣ, онро бисёр сарватдор кардаӣ; ҷӯйбори Худо пур аз об аст; ғаллаи онҳоро муҳайё менамоӣ, зеро ки онро чунин тайёр кардаӣ.

Ҷӯякҳои Огардҳои онро обшор, дӯнгиҳои пуштаҳои онро ҳамвор мекунӣ, бо боронҳо онро нарм месозӣ, растаниҳои онро баракат медиҳӣ.

Бо файзи Худ солро тоҷ мебахшӣ, ва аз қадамгоҳи Ту равған мечакад;

Аз чарогоҳҳо низ равған мечакад, ва талҳо ба шодмонӣ камар мебандад.

Марғзорҳо бо рама ва водиҳо бо ғалла пӯшида шудаанд; бонги шодӣ мезананд ва суруд мехонанд.

Барои сардори сарояндагон. Суруд. Тарона. Эй тамоми аҳли замин, барои Худо бонги шодӣ занед.

Ҷалоли номи Ӯро бисароед; ҳамду санои Ӯро ҷалол диҳед.

Ба Худо бигӯед: «Чӣ саҳмгинанд тарсноканд корҳои Ту! Аз бузургии қуввати Ту душманонат ба Ту хушомад хоҳанд кард зад.

Тамоми аҳли замин ба Ту саҷда хоҳанд кард ва Туро хоҳанд сароид; номи Туро хоҳанд сароид». Село.

Биёед ва корномаҳои Худоро бубинед; дар амалиёти Худ бар банӣ одам саҳмгин тарснок аст.

Баҳрро ба хушкӣ табдил дод; пои пиёда аз дарё гузаштанд; он ҷо дар Ӯ хурсандӣ кардем.

Бо қудрати Худ бар ҷаҳон ҳукмфармост; чашмони Ӯ ба халқҳо менигаранд; исёнгарон сар нахоҳанд бардошт. Село.

Эй қавмҳо, Худои моро муборак хонед, ва овози ҳамду санои Ӯро бишнавонед,

Ки Ӯ ҷонҳои моро дар ҳаёт боқӣ гузошт, ва пойҳои моро намонд, ки фурӯ ғалтанд.

Зеро ки моро, эй Худо, имтиҳон кардӣ; моро гудохтӣ, чунон ки нуқраро мегудозанд.

Моро ба дом даровардӣ; бори гароне бар камари мо гузоштӣ.

Одамизодро бар сари мо савор кардӣ; ба оташ ва об даромадем, ва моро ба макони пурфайз баровардӣ.

Ба хонаи Ту бо қурбониҳои сӯхтанӣ хоҳам омад, қавлҳои назрҳои худро ба Ту адо хоҳам кард,

Ки онҳо аз лабҳоям берун омадаанд, ва забонам дар тангии ман онҳоро ифода намудааст.

Қурбониҳои сӯхтании парворӣ ба Ту хоҳам овард, бо бухури қӯчқорҳо; нарговҳо ва такаҳо барои қурбонӣ муҳайё хоҳам кард. Село.

Биёед, бишнавед, эй ҳамаи тарсгорони Худо, то он чиро, ки Ӯ барои ҷонам кардааст, ҳикоя намоям.

Бо даҳонам сӯи Ӯ хондам, ва ситоиш бар забонам буд.

Агар дар дили худ бадиро медидам, Худованд маро намешунид.

Аммо Худо шунид, ба овози дуоям ниёишам диққат дод.

Муборак Фархунда аст Худо, ки дуоямро ниёишамро рад нанамуд ва меҳру вафои Худро аз ман дур накард.

Барои сардори сарояндагон бар созҳои торнок. Тарона. Суруд.

Худо ба мо шафқат хоҳад кард дилсӯзӣ кунад ва моро баракат хоҳад дод фархундагӣ диҳад; рӯи Худро ба мо тобон созад, село,

То ки роҳи Ту дар замин шинохта шавад, ва наҷоти Ту дар ҳамаи халқҳо.

Туро, эй Худо, қавмҳо сипос хоҳанд гуфт; Туро ҳамаи қавмҳо сипос хоҳанд гуфт.

Қабилаҳо хурсандӣ ва сурудхонӣ хоҳанд кард, зеро ки қавмҳоро аз рӯи ростӣ доварӣ менамоӣ, ва қабилаҳоро дар замин роҳнамоӣ мекунӣ. Село.

Туро, эй Худо, қавмҳо сипос хоҳанд гуфт; Туро ҳамаи қавмҳо сипос хоҳанд гуфт.

Замин ҳосили худро дод; Худо, Худои мо, моро баракат фархундагӣ хоҳад дод.

Худо моро баракат фархундагӣ хоҳад дод, ва тамоми канорҳои замин аз Ӯ хоҳанд тарсид.

Барои сардори сарояндагон. Таронаи Довуд. Суруд.

Худо хоҳад бархост, душманони Ӯ пароканда хоҳанд шуд, ва бадхоҳони Ӯ аз пеши Ӯ хоҳанд гурехт.

Мисли он ки дуд пароканда мешавад, Ту онҳоро пароканда намо; мисли он ки мум аз оташ гудохта мешавад, бадкорон аз ҳузури Худо нест хоҳанд шуд.

Аммо росткорон шодӣ хоҳанд кард, пеши Худо хурсанд хоҳанд шуд, ва аз шодмонӣ ба ваҷд хоҳанд омад.

Барои Худо суруд хонед, номи Ӯро бисароед; барои Ӯ, ки бар осмонҳо савор аст, роҳе тайёр кунед; номи Ӯ Парвардигор аст, ва пеши Ӯ ба ваҷд оед.

Падари ятимон ва довари бевазанон аст Худо дар манзили пок Худ.

Худо оворагонро ба хонаашон бармегардонад, бандиёнро аз завлонаҳо берун меоварад; аммо исёнгарон дар биёбони тафсон сокин хоҳанд шуд.

Худоё! Вақте ки Ту пеши қавми Худ берун омадӣ, вақте ки Ту дар биёбон қадамгузор шудӣ, село,

Замин ба ларза афтод, ҳатто осмон пеши рӯи Худо ба боридан даромад; ин Сино низ пеши рӯи Худо, ки Худои Исроил аст.

Борони пурфайз борондӣ, эй Худо; мероси Худро, ки хаста лакот буд, пурзӯр гардондӣ.

Қавми Ту дар он ҷо сокин шуданд; аз рӯи меҳрубонии Худ, эй Худо, хоҷати камбағалро раво кардӣ.

Парвардигор фармон медиҳад амр мефармояд; занони муждабар занҳое ки мужда мерасонанд анбӯҳи азиманд.

Подшоҳони лашкаркаш гурезогурез мекунанд; ва зани хонанишин ғаниматро тақсим мекунад.

Агарчи байни оғилҳо хобида будед, болҳои кабӯтар бо нуқра пӯшида шудаанд, ва парҳояш бо зари холис.

Вақте ки Тавоно подшоҳонро дар он пароканда намуд, кӯҳи Салмӯнро барф зер кард.

Кӯҳи Худо кӯҳи Бошон аст; кӯҳе бо қуллаҳои афрошта баланд кӯҳи Бошон аст.

Чаро шумо, эй кӯҳҳо бо қуллаҳои афрошта, бо ҳасад менигаред ба кӯҳе ки Худо онро манзили Худ ихтиёр кардааст? Парвардигор бар он ҷовидона сокин хоҳад буд.

Аробаҳои Худо беҳадду ҳисобанд, ҳазорон ҳазор ҳастанд; Худованд дар миёни онҳост, чунон ки дар покии Худ бар Сино буд.

Ту ба баландӣ баромадӣ, ба асирӣ гирифтӣ, ба одамон атоҳо қабул кардӣ, ва ҳатто дар байни исёнгарон Парвардигор Худо сокин хоҳад шуд. Ба афроз боло шудаӣ, асиронро ба асирӣ бурдаӣ, аз байни одамон бахшишҳо гирифтаӣ, ва аз байни исёнгарон низ, то ки Ту, эй Парвардигор Худо, бар он афроз сокин бошӣ.

Муборак аст Худованд, ки ҳар рӯз бори моро мебардорад, Худое ки наҷоти мост, село,

Худое ки барои мо Худои наҷот аст; ва роҳҳои халосӣ аз марг дар дасти Парвардигор Худованд аст.

Ба ростӣ Худо сари душманони Худро хоҳад кӯфт; фарқи сари мӯйдори касеро, ки бо роҳи айбҳои худ як зайл равон бошад.

Парвардигор гуфт: «Аз Бошон хоҳам баргардонд, аз қаъри баҳр хоҳам баргардонд,

То ки пои ту дар хун ғӯта занад, ва забони сагони ту аз душманон баҳравар шавад».

Намоишҳои Туро, эй Худо, дидаанд, намоишҳои Худои маро, Подшоҳи маро дар покгоҳ.

Пешопеш сарояндагон равон, аз ақиби онҳо – навозандагон, дар миёна – духтарони дафнавоз:

«Дар ҷамъомадҳо Худоро муборак хонед, Худовандро, эй шумо ки аз чашмаи Исроил ҳастед!»

Он ҷо Бинёмини ҷавон – пешоҳанги онҳо; мирони Яҳудо – анбӯҳи онҳо; мирони Забулун, мирони Нафтолӣ.

Худои ту қувватро барои ту фармудааст. Он чиро, ки Ту, эй Худо, барои мо ба амал овардаӣ, устувор гардон!

Аз қасри Ту, ки дар Уршалим аст, подшоҳон ба Ту ҳадияҳо хоҳанд овард.

Даррандаи найистонро ром кун, галаи говмешонро низ дар миёни гӯсолаҳои қавмҳо, ки аз барои сихҳои нуқра косалесӣ мекунанд; қавмҳои ҷангҷӯро пароканда намо.

Сарварон аз Миср хоҳанд омад; Ҳабаш дастҳои худро сӯи Худо дароз хоҳад кард.

Эй мамлакатҳои дунё! Барои Худо суруд хонед, Худовандро бисароед, село,

Ки Ӯ бар осмони осмонҳои куҳан савор аст. Инак, овози Худро медиҳад, ки овози пурқувват аст.

Бузургии Худоро сипос гӯед! Ҷалоли Ӯ бар Исроил аст, ва қуввати Ӯ дар бар абрҳо.

Ту, эй Худо, аз покгоҳҳои Худ саҳмгин тарсовар ҳастӣ. Худои Исроил ба қавми Худ қувват ва қудрат мебахшад. Муборак Фархунда аст Худо!

Барои сардори сарояндагон бар сози савсанҳо. Таронаи Довуд.

Маро наҷот деҳ, эй Худо, зеро ки обҳо то ба ҷонам расидаанд.

Дар ботлоқи чуқуре ғӯтидаам, ва ҷои истодан нест; ба умқҳои об даромадаам, ва ҷараёни об маро кашида мебарад.

Аз фиғон лакот монда гардидаам, гулӯям хушкидааст, чашмонам аз интизорӣ ба Худои ман хаста шудааст.

Онҳое ки бесабаб аз ман нафрат доранд, аз мӯйҳои сарам зиёд шудаанд. Онҳое ки ноҳақ ба ман душманӣ доранд ва маро нест кардан мехоҳанд, пурзӯр шудаанд: он чи нагирифтаам, бояд баргардонам.

Худоё! Ту беақлии маро медонӣ, ва айбҳои ман аз Ту пӯшида нестанд.

Умедворони Ту, эй Худованд Парвардигори лашкарҳо, аз боиси ман шармсор нашаванд. Ҷӯяндагони Ту, эй Худои Исроил, аз боиси ман шарманда нахоҳанд шуд.

Зеро ки ба хотири Ту бори нангро бардоштаам, ва пардаи расвоӣ рӯи маро пӯшидааст.

Барои бародарони худ ғайр ҳисоб шудаам, ва барои писарони модари худ – бегона.

Зеро ки рашки хонаи Ту маро хӯрдааст, ва бадгӯиҳои бадгӯёни Ту бар ман афтодаанд.

Ва рӯза дошта, бо гиря дили худро холӣ кардаам, ва ин сабаби маломатҳо таънаҳо дар ҳаққи ман гардидааст.

Ва палосро либоси худ кардаам, ва барои онҳо зарбулмасал шудаам.

Дар бораи ман дарвозанишинон гап мезананд, ва суруди майнӯшон гаштаам.

Валекин ман дуоямро ниёишамро пеши Ту, эй Парвардигор, дар вақти шунидан мегӯям; Худоё, дар бузургии меҳру вафои Худ ва ростии наҷоти Худ ба ман ҷавоб деҳ.

Маро аз ботлоқ халос кун, то ки ғӯтида наравам: аз бадхоҳонам ва аз умқи жарфи обҳо раҳо шавам;

Ҷараёни об маро набарад, ва чуқурӣ маро ба коми худ накашад, ва чоҳ даҳони худро бар ман напӯшад.

Ба ман ҷавоб деҳ Маро бишнав, эй Парвардигор, зеро ки меҳру вафои Ту некӯст; аз рӯи фаровонии марҳаматҳои раҳмдилиҳои Худ бар ман назар намо рӯ овар.

Ва рӯи Худро аз бандаи Худ пинҳон надор, зеро ки ба танг омадаам; маро ба зудӣ бишнав.

Ба ҷонам наздик шуда, онро халос кун; бар хилофи душманонам маро раҳоӣ деҳ.

Ту нанги маро, хиҷолати маро ва расвоии маро медонӣ; ҳамаи кинҷӯёнам бадхоҳонам пеши назари Туанд.

Нанг диламро шикастааст, ва ман хеле ранҷур шудаам; ба дилсӯзе интизорӣ доштам, аммо набуд, ба тасаллидиҳандагон низ, лекин наёфтам.

Ва барои хӯрданам заҳра доданд, ва дар ташнагиам маро сирко нӯшонданд.

Бигзор дастархони онҳо пеши рӯяшон ба доме, ва зиёфати осоиштаи онҳо ба қапқоне табдил ёбад;

Бигзор чашмони онҳо хира шаванд, то ки набинанд, ва камарҳои онҳоро ҷовидона суст гардон.

Хашми Худро бар онҳо бирез, ва ғазаби Ту бигзор онҳоро дарёбад.

Бигзор хонаҳошон хароб гарданд, ва касе дар ҳаймаҳошон сокин нашавад.

Зеро касеро, ки Ту задаӣ, таъқиб мекунанд, ва дардҳои захмиҳоятро кӯфтагонатро нақл менамоянд.

Гуноҳ бар гуноҳашон илова намо, ва бигзор дар росткории Ту дохил нашаванд.

Бигзор аз дафтари ҳаёт нобуд гарданд, ва бо росткорон навишта нашаванд.

Валекин ман бечора мискин ва ҷафокаш дардман ҳастам; наҷоти Ту, эй Худо, паноҳи ман хоҳад шуд.

Номи Худоро бо суруд ситоиш хоҳам кард; ва Ӯро бо шукрона бузург хоҳам хонд.

Ва ин ба Парвардигор писанд хоҳад омад, бештар аз гов ва гӯсолае ки дорои шохҳо ва сумҳост.

Нармдилон Фурӯтанон дида, шод хоҳанд шуд. Эй ҷӯяндагони Худо, дилатон зинда хоҳад шуд.

Зеро ки Парвардигор камбағалонро мискинонро мешунавад, ва бандиёни Худро хор намешуморад.

Осмон ва замин, баҳрҳо ва ҳар он чи дар онҳо меҷунбад, Ӯро ситоиш мекунанд.

Зеро ки Худо Сионро наҷот хоҳад дод, ва шаҳрҳои Яҳудоро бино хоҳад кард, ва дар он ҷо сокин хоҳанд шуд, ва онро мерос хоҳанд гирифт.

Ва зурёти бандагонаш вориси он хоҳанд шуд, ва дӯстдорони номи Ӯ дар он сокин хоҳанд буд.

Барои сардори сарояндагон. Таронаи Довуд барои ёдоварӣ.

Худоё барои халоси ман бишитоб; Парвардигоро ба мадади ёрии ман шитоб намо!

Бигзор ҷӯяндагони ҷонам хиҷил ва шарманда шаванд; бадхоҳонам қафо гарданд ва расво шаванд;

Онҳое ки «ҳай-ҳай» мегӯянд, ба сабаби шармандагии худ ақиб гарданд;

Ҳамаи ҷӯяндагони Ту дар Ту шодӣ ва хурсандӣ кунанд, ва дӯстдорони наҷоти Ту доимо гӯянд: «Афзун бод бузургии Худо!»

Валекин ман бечора ва камбағал ҳастам. Худоё! Сӯи ман шитоб кун: мададгор ёр ва раҳокунандаи ман Ту ҳастӣ; Парвардигоро! Дер накун.