Скрыть
Псалом 64 
64:1
64:4
64:5
64:6
64:9
64:11
64:13
64:14
Псалом 65 
65:1
65:4
65:7
65:8
65:9
65:11
65:13
65:14
65:15
65:16
65:17
65:19
65:20
Псалом 66 
66:1
66:3
66:6
Псалом 67 
67:1
67:11
67:13
67:14
67:16
67:20
67:22
67:25
67:28
67:29
67:31
67:33
67:35
67:36
Псалом 68 
68:1
68:4
68:6
68:7
68:8
68:9
68:11
68:12
68:16
68:17
68:19
68:24
68:25
68:30
68:31
68:32
68:37
Псалом 69 
69:1
69:2
69:5
69:6
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, псало́мъ пѣ́сни Дави́ду, пѣ́снь Иеремі́ева и Иезекі́илева, люді́й преселе́нiя, егда́ хотя́ху исходи́ти.
Тебѣ́ подоба́етъ пѣ́снь, Бо́же, въ Сiо́нѣ, и Тебѣ́ воз­да́ст­ся моли́тва во Иерусали́мѣ.
Услы́ши моли́тву мою́: къ Тебѣ́ вся́ка пло́ть прiи́детъ.
Словеса́ беззако́н­никъ премого́ша на́съ: и нече́стiя на́ша Ты́ очи́стиши.
Блаже́нъ, его́же избра́лъ еси́ и прiя́лъ, всели́т­ся во дво́рѣхъ Тво­и́хъ. Испо́лнимся во благи́хъ до́му Тво­его́: свя́тъ хра́мъ Тво́й.
Ди́венъ въ пра́вдѣ, услы́ши ны́, Бо́же, Спаси́телю на́шъ, упова́нiе всѣ́хъ конце́й земли́ и су́щихъ въ мо́ри дале́че:
уготовля́яй го́ры крѣ́постiю Сво­е́ю, препоя́санъ си́лою:
смуща́яй глубину́ морску́ю, шу́му во́лнъ его́ кто́ посто­и́тъ? Смяту́т­ся язы́цы,
и убоя́т­ся живу́щiи въ конца́хъ от­ зна́менiй Тво­и́хъ: исхо́ды у́тра и ве́чера украси́ши.
Посѣти́лъ еси́ зе́млю и упо­и́лъ еси́ ю́, умно́жилъ еси́ обогати́ти ю́: рѣка́ Бо́жiя напо́лнися во́дъ: угото́валъ еси́ пи́щу и́мъ, я́ко та́ко [е́сть] угото́ванiе.
Бразды́ ея́ упо́й, умно́жи жи́та ея́: въ ка́пляхъ ея́ воз­весели́т­ся воз­сiя́ющи {прозяба́ющи}.
Благослови́ши вѣне́цъ лѣ́та бла́гости Тво­ея́, и поля́ Твоя́ испо́лнят­ся ту́ка:
разботѣ́ютъ кра́сная пусты́ни, и ра́достiю хо́лми препоя́шут­ся.
Одѣ́яшася о́вни о́вчiи, и удо́лiя умно́жатъ пшени́цу: воз­зову́тъ, и́бо воспою́тъ.
Въ коне́цъ, пѣ́снь псалма́ воскресе́нiя. 2Воскли́кните Го́сподеви вся́ земля́,
по́йте же и́мени Его́, дади́те сла́ву хвалѣ́ Его́.
Рцы́те Бо́гу: ко́ль стра́шна дѣла́ Твоя́? Во мно́же­ст­вѣ си́лы Тво­ея́ со́лжутъ Тебѣ́ врази́ Тво­и́.
Вся́ земля́ да покло́нит­ся Тебѣ́ и по­е́тъ Тебѣ́, да по­е́тъ же и́мени Тво­ему́, Вы́шнiй.
Прiиди́те и ви́дите дѣла́ Бо́жiя, ко́ль стра́­шенъ въ совѣ́тѣхъ па́че сыно́въ человѣ́ческихъ.
Обраща́яй мо́ре въ су́шу, въ рѣцѣ́ про́йдутъ нога́ми: та́мо воз­весели́мся о Не́мъ,
влады́че­ст­ву­ю­щемъ си́лою Сво­е́ю вѣ́комъ: о́чи Его́ на язы́ки при­­зира́етѣ: преогорчева́ющiи да не воз­но́сят­ся въ себѣ́.
Благослови́те, язы́цы, Бо́га на́­шего, и услы́шанъ сотвори́те гла́съ хвалы́ Его́,
поло́жшаго ду́шу мою́ въ живо́тъ, и не да́в­шаго во смяте́нiе но́гъ мо­и́хъ.
Я́ко искуси́лъ ны́ еси́, Бо́же, разже́глъ ны́ еси́, я́коже разжиза́ет­ся сребро́.
Вве́лъ ны́ еси́ въ сѣ́ть, положи́лъ еси́ ско́рби на хребтѣ́ на́­шемъ.
Возве́лъ еси́ человѣ́ки на главы́ на́шя: про­идо́хомъ сквоз­ѣ́ о́гнь и во́ду, и изве́лъ еси́ ны́ въ поко́й.
Вни́ду въ до́мъ Тво́й со всесожже́нiемъ, воз­да́мъ Тебѣ́ моли́твы моя́,
я́же изреко́стѣ устнѣ́ мо­и́, и глаго́лаша уста́ моя́ въ ско́рби мо­е́й.
Всесожже́нiя ту́чна воз­несу́ Тебѣ́ съ кади́ломъ, и овны́, воз­несу́ Тебѣ́ волы́ съ козлы́.
Прiиди́те, услы́шите, и повѣ́мъ ва́мъ, вси́ боя́щiися Бо́га, ели́ка сотвори́ души́ мо­е́й.
Къ Нему́ усты́ мо­и́ми воз­зва́хъ, и воз­несо́хъ подъ язы́комъ мо­и́мъ.
Непра́вду а́ще узрѣ́хъ въ се́рдцы мо­е́мъ, да не услы́шитъ мене́ Госпо́дь.
Сего́ ра́ди услы́ша мя́ Бо́гъ, вня́тъ гла́су моле́нiя мо­его́.
Благослове́нъ Бо́гъ, И́же не от­ста́ви моли́тву мою́ и ми́лость Свою́ от­ мене́.
Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ, псало́мъ пѣ́сни Дави́ду.
Бо́же, уще́дри ны́ и благослови́ ны, просвѣти́ лице́ Твое́ на ны́ и поми́луй ны́:
позна́ти на земли́ пу́ть Тво́й, во всѣ́хъ язы́цѣхъ спасе́нiе Твое́.
Да исповѣ́дят­ся Тебѣ́ лю́дiе, Бо́же, да исповѣ́дят­ся Тебѣ́ лю́дiе вси́.
Да воз­веселя́т­ся и да воз­ра́дуют­ся язы́цы: я́ко су́диши лю́демъ правото́ю, и язы́ки на земли́ наста́виши.
Да исповѣ́дят­ся Тебѣ́ лю́дiе, Бо́же, да исповѣ́дят­ся Тебѣ́ лю́дiе вси́.
Земля́ даде́ пло́дъ сво́й: благослови́ ны, Бо́же, Бо́же на́шъ,
благослови́ ны, Бо́же: и да убоя́т­ся Его́ вси́ концы́ земли́.
Въ коне́цъ, псало́мъ пѣ́сни Дави́ду.
Да воскре́снетъ Бо́гъ, и расточа́т­ся врази́ Его́, и да бѣжа́тъ от­ лица́ Его́ ненави́дящiи Его́.
Я́ко изчеза́етъ ды́мъ, да изче́знутъ: я́ко та́етъ во́скъ от­ лица́ огня́, та́ко да поги́бнутъ грѣ́шницы от­ лица́ Бо́жiя:
а пра́ведницы да воз­веселя́т­ся, да воз­ра́дуют­ся предъ Бо́гомъ, да насладя́т­ся въ весе́лiи.
Воспо́йте Бо́гу, по́йте и́мени Его́: путесотвори́те Воз­ше́дшему на за́пады, Госпо́дь и́мя Ему́: и ра́дуйтеся предъ Ни́мъ.
Да смяту́т­ся от­ лица́ Его́, Отца́ си́рыхъ и судiи́ вдови́цъ: Бо́гъ въ мѣ́стѣ святѣ́мъ Сво­е́мъ.
Бо́гъ вселя́етъ единомы́слен­ныя въ до́мъ, изводя́ окова́н­ныя му́же­с­т­вомъ, та́кожде преогорчева́ющыя живу́щыя во гробѣ́хъ.
Бо́же, внегда́ исходи́ти Тебѣ́ предъ людьми́ Тво­и́ми, внегда́ мимоходи́ти Тебѣ́ въ пусты́ни,
земля́ потрясе́ся, и́бо небеса́ ка́нуша от­ лица́ Бо́га Сина́ина, от­ лица́ Бо́га Изра́илева.
До́ждь во́ленъ от­лучи́ши, Бо́же, достоя́нiю Тво­ему́, и изнемо́же, Ты́ же соверши́лъ еси́ е́.
Живо́тная Твоя́ живу́тъ на не́й: угото́валъ еси́ бла́гостiю Тво­е́ю ни́щему, Бо́же.
Госпо́дь да́стъ глаго́лъ благовѣ­ст­ву́ющымъ си́лою мно́гою:
Ца́рь си́лъ воз­лю́блен­наго, красото́ю {ра́ди красоты́} до́му раздѣли́ти коры́сти.
А́ще поспите́ посредѣ́ предѣ́лъ, крилѣ́ голуби́нѣ посре́бренѣ, и междора́мiя ея́ въ блеща́нiи зла́та:
внегда́ ра́зн­ствитъ Небе́сный цари́ на не́й, оснѣжа́т­ся въ Селмо́нѣ.
Гора́ Бо́жiя, гора́ ту́чная, гора́ усыре́н­ная, гора́ ту́чная.
Вску́ю непщу́ете, го́ры усыре́н­ныя? Гора́, ю́же благоволи́ Бо́гъ жи́ти въ не́й: и́бо Госпо́дь всели́т­ся до конца́.
Колесни́ца Бо́жiя тма́ми те́мъ, ты́сяща гобзу́ющихъ: Госпо́дь въ ни́хъ въ Сина́и во святѣ́мъ.
Возше́лъ еси́ на высоту́, плѣни́лъ еси́ плѣ́нъ: прiя́лъ еси́ дая́нiя въ человѣ́цѣхъ, и́бо не покаря́ющыяся, е́же всели́тися.
Госпо́дь Бо́гъ благослове́нъ, благослове́нъ Госпо́дь де́нь дне́: поспѣши́тъ на́мъ Бо́гъ спасе́нiй на́шихъ.
Бо́гъ на́шъ Бо́гъ е́же спаса́ти: и Госпо́дня, Госпо́дня исхо́дища сме́ртная.
Оба́че Бо́гъ сокруши́тъ главы́ враго́въ Сво­и́хъ, ве́рхъ вла́съ преходя́щихъ въ прегрѣше́нiихъ сво­и́хъ.
Рече́ Госпо́дь: от­ Васа́на обращу́, обращу́ во глубина́хъ морски́хъ:
я́ко да омо́чит­ся нога́ твоя́ въ кро́ви, язы́къ пе́съ тво­и́хъ от­ вра́гъ от­ него́.
Ви́дѣна бы́ша ше́­ст­вiя Твоя́, Бо́же, ше́­ст­вiя Бо́га мо­его́ Царя́, и́же во святѣ́мъ.
Предвари́ша кня́зи бли́зъ пою́щихъ, посредѣ́ дѣ́въ тимпа́н­ницъ.
Въ це́рквахъ благослови́те Бо́га, Го́спода от­ исто́чникъ Изра́илевыхъ.
Та́мо Венiами́нъ юнѣ́йшiй во у́жасѣ, кня́зи Иу́довы влады́ки и́хъ, кня́зи Завуло́ни, кня́зи Нефѳали́мли.
Заповѣ́ждь, Бо́же, си́лою Тво­е́ю: укрѣпи́, Бо́же, сiе́, е́же содѣ́лалъ еси́ въ на́съ.
От хра́ма Тво­его́ во Иерусали́мъ Тебѣ́ при­­несу́тъ ца́рiе да́ры.
Запрети́ звѣре́мъ тро́стнымъ: со́нмъ юне́цъ въ ю́ницахъ людски́хъ, е́же затвори́ти искуше́н­ныя сребро́мъ: расточи́ язы́ки хотя́щыя бра́немъ.
Прiи́дутъ моли́твен­ницы от­ Еги́пта: Еѳiо́пiа предвари́тъ ру́ку свою́ къ Бо́гу.
Ца́р­ст­ва земна́я, по́йте Бо́гу, воспо́йте Го́сподеви,
воз­ше́дшему на небо небесе́ на восто́ки: се́, да́стъ гла́су Сво­ему́ гла́съ си́лы.
Дади́те сла́ву Богови: на Изра́или велелѣ́пота Его́, и си́ла Его́ на о́блацѣхъ.
Ди́венъ Бо́гъ во святы́хъ Сво­и́хъ: Бо́гъ Изра́илевъ, То́й да́стъ си́лу и держа́ву лю́демъ Сво­и́мъ. Благослове́нъ Бо́гъ.
Въ коне́цъ, о измѣ́ншихся {о иму́щихъ измѣни́тися}, псало́мъ Дави́ду.
Спаси́ мя, Бо́же, я́ко внидо́ша во́ды до души́ мо­ея́.
Углѣбо́хъ въ тимѣ́нiи глубины́, и нѣ́сть постоя́нiя: прiидо́хъ во глубины́ морскі́я, и бу́ря потопи́ мя.
Утруди́хся зовы́й, измолче́ горта́нь мо́й: исчезо́стѣ о́чи мо­и́, от­ е́же упова́ти ми́ на Бо́га мо­его́.
Умно́жишася па́че вла́съ главы́ мо­ея́ ненави́дящiи мя́ ту́не: укрѣпи́шася врази́ мо­и́, изгоня́щiи мя́ непра́ведно: я́же не восхища́хъ, тогда́ воз­дая́хъ.
Бо́же, Ты́ увѣ́дѣлъ еси́ безу́мiе мое́, и прегрѣше́нiя моя́ от­ Тебе́ не утаи́шася.
Да не постыдя́т­ся о мнѣ́ терпя́щiи Тебе́, Го́споди, Го́споди си́лъ: ниже́ да посра́мят­ся о мнѣ́ и́щущiи Тебе́, Бо́же Изра́илевъ.
Я́ко Тебе́ ра́ди претерпѣ́хъ поноше́нiе, покры́ срамота́ лице́ мое́.
Чу́ждь бы́хъ бра́тiи мо­е́й и стра́ненъ сыново́мъ ма́тере мо­ея́:
я́ко ре́вность до́му Тво­его́ снѣде́ мя, и поноше́нiя понося́щихъ Ти́ нападо́ша на мя́.
И покры́хъ посто́мъ ду́шу мою́, и бы́сть въ поноше́нiе мнѣ́:
и положи́хъ одѣя́нiе мое́ вре́тище, и бы́хъ и́мъ въ при́тчу.
О мнѣ́ глумля́хуся сѣдя́щiи во вратѣ́хъ, и о мнѣ́ поя́ху пiю́щiи вино́.
А́зъ же моли́твою мо­е́ю къ Тебѣ́, Бо́же: вре́мя благоволе́нiя, Бо́же: во мно́же­ст­вѣ ми́лости Тво­ея́ услы́ши мя́, во и́стинѣ спасе́нiя Тво­его́.
Спаси́ мя от­ бре́нiя, да не углѣ́бну: да изба́влюся от­ ненави́дящихъ мя́ и от­ глубо́кихъ во́дъ.
Да не потопи́тъ мене́ бу́ря водна́я, ниже́ да пожре́тъ мене́ глубина́, ниже́ сведе́тъ о мнѣ́ рове́н­никъ у́стъ сво­и́хъ.
Услы́ши мя́, Го́споди, я́ко бла́га ми́лость Твоя́: по мно́же­ст­ву щедро́тъ Тво­и́хъ при́зри на мя́.
Не от­врати́ лица́ Тво­его́ от­ о́трока Тво­его́, я́ко скорблю́: ско́ро услы́ши мя́.
Вонми́ души́ мо­е́й и изба́ви ю́: вра́гъ мо­и́хъ ра́ди изба́ви мя́.
Ты́ бо вѣ́си поноше́нiе мое́, и сту́дъ мо́й, и срамоту́ мою́: предъ Тобо́ю вси́ оскорбля́ющiи мя́.
Поноше́нiе ча́яше душа́ моя́ и стра́сть: и жда́хъ соскорбя́щаго, и не бѣ́, и утѣша́ющихъ, и не обрѣто́хъ.
И да́ша въ снѣ́дь мою́ же́лчь, и въ жа́жду мою́ напо­и́ша мя́ о́цта.
Да бу́детъ трапе́за и́хъ предъ ни́ми въ сѣ́ть и въ воз­дая́нiе и въ собла́знъ.
Да помрача́т­ся о́чи и́хъ, е́же не ви́дѣти, и хребе́тъ и́хъ вы́ну сляцы́.
Пролі́й на ня́ гнѣ́въ Тво́й, и я́рость гнѣ́ва Тво­его́ да пости́гнетъ и́хъ.
Да бу́детъ дво́ръ и́хъ пу́стъ, и въ жили́щихъ и́хъ да не бу́детъ живы́й.
Зане́ его́же Ты́ порази́лъ еси́, ті́и погна́ша, и къ болѣ́зни я́звъ мо­и́хъ при­­ложи́ша.
Приложи́ беззако́нiе къ беззако́нiю и́хъ, и да не вни́дутъ въ пра́вду Твою́.
Да потребя́т­ся от­ кни́ги живы́хъ, и съ пра́ведными да не напи́шут­ся.
Ни́щъ и боля́й е́смь а́зъ: спасе́нiе Твое́, Бо́же, да прiи́метъ мя́.
Восхвалю́ и́мя Бо́га мо­его́ съ пѣ́снiю, воз­вели́чу Его́ во хвале́нiи:
и уго́дно бу́детъ Бо́гу па́че телца́ ю́на, ро́ги износя́ща и па́знокти.
Да у́зрятъ ни́щiи и воз­веселя́т­ся: взыщи́те Бо́га, и жива́ бу́детъ душа́ ва́ша.
Я́ко услы́ша убо́гiя Госпо́дь, и окова́н­ныя Своя́ не уничижи́.
Да восхва́лятъ Его́ небеса́ и земля́, мо́ре и вся́ живу́щая въ не́мъ.
Я́ко Бо́гъ спасе́тъ Сiо́на, и сози́ждут­ся гра́ди Иуде́йстiи, и вселя́т­ся та́мо и наслѣ́дятъ и́:
и сѣ́мя рабо́въ Тво­и́хъ удержи́тъ и́, и лю́бящiи и́мя Твое́ вселя́т­ся въ не́мъ.
Въ коне́цъ Дави́ду, въ воспомина́нiе, во е́же спасти́ мя Го́споду.
Бо́же, въ по́мощь мою́ вонми́: Го́споди, помощи́ ми потщи́ся.
Да постыдя́т­ся и посра́мят­ся и́щущiи ду́шу мою́, да воз­вратя́т­ся вспя́ть и постыдя́т­ся хотя́щiи ми́ зла́я:
да воз­вратя́т­ся а́бiе стыдя́щеся глаго́лющiи ми́: бла́гоже, бла́гоже.
Да воз­ра́дуют­ся и воз­веселя́т­ся о Тебѣ́ вси́ и́щущiи Тебе́, Бо́же: и да глаго́лютъ вы́ну, да воз­вели́чит­ся Госпо́дь, лю́бящiи спасе́нiе Твое́.
А́зъ же ни́щъ е́смь и убо́гъ, Бо́же, помози́ ми: помо́щникъ мо́й и изба́витель мо́й еси́ Ты́, Го́споди, не закосни́.
Французский (LSG)
65:1 Au chef des chantres. Psaume de David. Cantique.
Avec confiance, ô Dieu! on te louera dans Sion, Et l'on accomplira les voeux qu'on t'a faits.
65:2 O toi, qui écoutes la prière! Tous les hommes viendront à toi.
65:3 Les iniquités m'accablent: Tu pardonneras nos transgressions.
65:4 Heureux celui que tu choisis et que tu admets en ta présence, Pour qu'il habite dans tes parvis! Nous nous rassasierons du bonheur de ta maison, De la sainteté de ton temple.
65:5 Dans ta bonté, tu nous exauces par des prodiges, Dieu de notre salut, Espoir de toutes les extrémités lointaines de la terre et de la mer!
65:6 Il affermit les montagnes par sa force, Il est ceint de puissance;
65:7 Il apaise le mugissement des mers, le mugissement de leurs flots, Et le tumulte des peuples.
65:8 Ceux qui habitent aux extrémités du monde s'effraient de tes prodiges; Tu remplis d'allégresse l'orient et l'occident.
65:9 Tu visites la terre et tu lui donnes l'abondance, Tu la combles de richesses; Le ruisseau de Dieu est plein d'eau; Tu prépares le blé, quand tu la fertilises ainsi.
65:10 En arrosant ses sillons, en aplanissant ses mottes, Tu la détrempes par des pluies, tu bénis son germe.
65:11 Tu couronnes l'année de tes biens, Et tes pas versent l'abondance;
65:12 Les plaines du désert sont abreuvées, Et les collines sont ceintes d'allégresse;
65:13 Les pâturages se couvrent de brebis, Et les vallées se revêtent de froment. Les cris de joie et les chants retentissent.
66:1 Au chef des chantres. Cantique. Psaume. Poussez vers Dieu des cris de joie, Vous tous, habitants de la terre!
66:2 Chantez la gloire de son nom, Célébrez sa gloire par vos louanges!
66:3 Dites à Dieu: Que tes oeuvres sont redoutables! A cause de la grandeur de ta force, tes ennemis te flattent.
66:4 Toute la terre se prosterne devant toi et chante en ton honneur; Elle chante ton nom.
66:5 Venez et contemplez les oeuvres de Dieu! Il est redoutable quand il agit sur les fils de l'homme.
66:6 Il changea la mer en une terre sèche, On traversa le fleuve à pied: Alors nous nous réjouîmes en lui.
66:7 Il domine éternellement par sa puissance, Ses yeux observent les nations: Que les rebelles ne s'élèvent pas!
66:8 Peuples, bénissez notre Dieu, Faites retentir sa louange!
66:9 Il a conservé la vie à notre âme, Et il n'a pas permis que notre pied chancelât.
66:10 Car tu nous as éprouvés, ô Dieu! Tu nous as fait passer au creuset comme l'argent.
66:11 Tu nous as amenés dans le filet, Tu as mis sur nos reins un pesant fardeau,
66:12 Tu as fait monter des hommes sur nos têtes; Nous avons passé par le feu et par l'eau. Mais tu nous en as tirés pour nous donner l'abondance.
66:13 J'irai dans ta maison avec des holocaustes, J'accomplirai mes voeux envers toi:
66:14 Pour eux mes lèvres se sont ouvertes, Et ma bouche les a prononcés dans ma détresse.
66:15 Je t'offrirai des brebis grasses en holocauste, Avec la graisse des béliers; Je sacrifierai des brebis avec des boucs.
66:16 Venez, écoutez, vous tous qui craignez Dieu, et je raconterai Ce qu'il a fait à mon âme.
66:17 J'ai crié à lui de ma bouche, Et la louange a été sur ma langue.
66:18 Si j'avais conçu l'iniquité dans mon coeur, Le Seigneur ne m'aurait pas exaucé.
66:19 Mais Dieu m'a exaucé, Il a été attentif à la voix de ma prière.
66:20 Béni soit Dieu, Qui n'a pas rejeté ma prière, Et qui ne m'a pas retiré sa bonté!
67:1 Au chef des chantres. Avec instruments à cordes. Psaume. Cantique.
Que Dieu ait pitié de nous et qu'il nous bénisse, Qu'il fasse luire sur nous sa face,
67:2 Afin que l'on connaisse sur la terre ta voie, Et parmi toutes les nations ton salut!
67:3 Les peuples te louent, ô Dieu! Tous les peuples te louent.
67:4 Les nations se réjouissent et sont dans l'allégresse; Car tu juges les peuples avec droiture, Et tu conduis les nations sur la terre.
67:5 Les peuples te louent, ô Dieu! Tous les peuples te louent.
67:6 La terre donne ses produits; Dieu, notre Dieu, nous bénit.
67:7 Dieu, nous bénit, Et toutes les extrémités de la terre le craignent.
68:1 Au chef des chantres. De David. Psaume. Cantique.
Dieu se lève, ses ennemis se dispersent, Et ses adversaires fuient devant sa face.
68:2 Comme la fumée se dissipe, tu les dissipes; Comme la cire se fond au feu, Les méchants disparaissent devant Dieu.
68:3 Mais les justes se réjouissent, ils triomphent devant Dieu, Ils ont des transports d'allégresse.
68:4 Chantez à Dieu, célébrez son nom! Frayez le chemin à celui qui s'avance à travers les plaines! L'Éternel est son nom: réjouissez-vous devant lui!
68:5 Le père des orphelins, le défenseur des veuves, C'est Dieu dans sa demeure sainte.
68:6 Dieu donne une famille à ceux qui étaient abandonnés, Il délivre les captifs et les rend heureux; Les rebelles seuls habitent des lieux arides.
68:7 O Dieu! quand tu sortis à la tête de ton peuple, Quand tu marchais dans le désert,
68:8 La terre trembla, les cieux se fondirent devant Dieu, Le Sinaï s'ébranla devant Dieu, le Dieu d'Israël.
68:9 Tu fis tomber une pluie bienfaisante, ô Dieu! Tu fortifias ton héritage épuisé.
68:10 Ton peuple établit sa demeure dans le pays Que ta bonté, ô Dieu! tu avais préparé pour les malheureux.
68:11 Le Seigneur dit une parole, Et les messagères de bonnes nouvelles sont une grande armée: -
68:12 Les rois des armées fuient, fuient, Et celle qui reste à la maison partage le butin.
68:13 Tandis que vous reposez au milieu des étables, Les ailes de la colombe sont couvertes d'argent, Et son plumage est d'un jaune d'or. -
68:14 Lorsque le Tout Puissant dispersa les rois dans le pays, La terre devint blanche comme la neige du Tsalmon.
68:15 Montagnes de Dieu, montagnes de Basan, Montagnes aux cimes nombreuses, montagnes de Basan,
68:16 Pourquoi, montagnes aux cimes nombreuses, avez-vous de l'envie Contre la montagne que Dieu a voulue pour résidence? L'Éternel n'en fera pas moins sa demeure à perpétuité.
68:17 Les chars de l'Éternel se comptent par vingt mille, Par milliers et par milliers; Le Seigneur est au milieu d'eux, le Sinaï est dans le sanctuaire.
68:18 Tu es monté dans les hauteurs, tu as emmené des captifs, Tu as pris en don des hommes; Les rebelles habiteront aussi près de l'Éternel Dieu.
68:19 Béni soit le Seigneur chaque jour! Quand on nous accable, Dieu nous délivre.
68:20 Dieu est pour nous le Dieu des délivrances, Et l'Éternel, le Seigneur, peut nous garantir de la mort.
68:21 Oui, Dieu brisera la tête de ses ennemis, Le sommet de la tête de ceux qui vivent dans le péché.
68:22 Le Seigneur dit: Je les ramènerai de Basan, Je les ramènerai du fond de la mer,
68:23 Afin que tu plonges ton pied dans le sang, Et que la langue de tes chiens ait sa part des ennemis.
68:24 Ils voient ta marche, ô Dieu! La marche de mon Dieu, de mon roi, dans le sanctuaire.
68:25 En tête vont les chanteurs, puis ceux qui jouent des instruments, Au milieu de jeunes filles battant du tambourin.
68:26 Bénissez Dieu dans les assemblées, Bénissez le Seigneur, descendants d'Israël!
68:27 Là sont Benjamin, le plus jeune, qui domine sur eux, Les chefs de Juda et leur troupe, Les chefs de Zabulon, les chefs de Nephthali.
68:28 Ton Dieu ordonne que tu sois puissant; Affermis, ô Dieu, ce que tu as fait pour nous!
68:29 De ton temple tu règnes sur Jérusalem; Les rois t'apporteront des présents.
68:30 Épouvante l'animal des roseaux, La troupe des taureaux avec les veaux des peuples, Qui se prosternent avec des pièces d'argent! Disperse les peuples qui prennent plaisir à combattre!
68:31 Des grands viennent de l'Égypte; L'Éthiopie accourt, les mains tendues vers Dieu.
68:32 Royaumes de la terre, chantez à Dieu, Célébrez le Seigneur!
68:33 Chantez à celui qui s'avance dans les cieux, les cieux éternels! Voici, il fait entendre sa voix, sa voix puissante.
68:34 Rendez gloire à Dieu! Sa majesté est sur Israël, et sa force dans les cieux.
68:35 De ton sanctuaire, ô Dieu! tu es redoutable. Le Dieu d'Israël donne à son peuple la force et la puissance. Béni soit Dieu!
69:1 Au chef des chantres. Sur les lis. De David.
Sauve-moi, ô Dieu! Car les eaux menacent ma vie.
69:2 J'enfonce dans la boue, sans pouvoir me tenir; Je suis tombé dans un gouffre, et les eaux m'inondent.
69:3 Je m'épuise à crier, mon gosier se dessèche, Mes yeux se consument, tandis que je regarde vers mon Dieu.
69:4 Ils sont plus nombreux que les cheveux de ma tête, Ceux qui me haïssent sans cause; Ils sont puissants, ceux qui veulent me perdre, Qui sont à tort mes ennemis. Ce que je n'ai pas dérobé, il faut que je le restitue.
69:5 O Dieu! tu connais ma folie, Et mes fautes ne te sont point cachées.
69:6 Que ceux qui espèrent en toi ne soient pas confus à cause de moi, Seigneur, Éternel des armées! Que ceux qui te cherchent ne soient pas dans la honte à cause de moi, Dieu d'Israël!
69:7 Car c'est pour toi que je porte l'opprobre, Que la honte couvre mon visage;
69:8 Je suis devenu un étranger pour mes frères, Un inconnu pour les fils de ma mère.
69:9 Car le zèle de ta maison me dévore, Et les outrages de ceux qui t'insultent tombent sur moi.
69:10 Je verse des larmes et je jeûne, Et c'est ce qui m'attire l'opprobre;
69:11 Je prends un sac pour vêtement, Et je suis l'objet de leurs sarcasmes.
69:12 Ceux qui sont assis à la porte parlent de moi, Et les buveurs de liqueurs fortes me mettent en chansons.
69:13 Mais je t'adresse ma prière, ô Éternel! Que ce soit le temps favorable, ô Dieu, par ta grande bonté! Réponds-moi, en m'assurant ton secours!
69:14 Retire-moi de la boue, et que je n'enfonce plus! Que je sois délivré de mes ennemis et du gouffre!
69:15 Que les flots ne m'inondent plus, Que l'abîme ne m'engloutisse pas, Et que la fosse ne se ferme pas sur moi!
69:16 Exauce-moi, Éternel! car ta bonté est immense. Dans tes grandes compassions, tourne vers moi les regards,
69:17 Et ne cache pas ta face à ton serviteur! Puisque je suis dans la détresse, hâte-toi de m'exaucer!
69:18 Approche-toi de mon âme, délivre-la! Sauve-moi, à cause de mes ennemis!
69:19 Tu connais mon opprobre, ma honte, mon ignominie; Tous mes adversaires sont devant toi.
69:20 L'opprobre me brise le coeur, et je suis malade; J'attends de la pitié, mais en vain, Des consolateurs, et je n'en trouve aucun.
69:21 Ils mettent du fiel dans ma nourriture, Et, pour apaiser ma soif, ils m'abreuvent de vinaigre.
69:22 Que leur table soit pour eux un piège, Et un filet au sein de leur sécurité!
69:23 Que leurs yeux s'obscurcissent et ne voient plus, Et fais continuellement chanceler leurs reins!
69:24 Répands sur eux ta colère, Et que ton ardente fureur les atteigne!
69:25 Que leur demeure soit dévastée, Qu'il n'y ait plus d'habitants dans leurs tentes!
69:26 Car ils persécutent celui que tu frappes, Ils racontent les souffrances de ceux que tu blesses.
69:27 Ajoute des iniquités à leurs iniquités, Et qu'ils n'aient point part à ta miséricorde!
69:28 Qu'ils soient effacés du livre de vie, Et qu'ils ne soient point inscrits avec les justes!
69:29 Moi, je suis malheureux et souffrant: O Dieu, que ton secours me relève!
69:30 Je célébrerai le nom de Dieu par des cantiques, Je l'exalterai par des louanges.
69:31 Cela est agréable à l'Éternel, plus qu'un taureau Avec des cornes et des sabots.
69:32 Les malheureux le voient et se réjouissent; Vous qui cherchez Dieu, que votre coeur vive!
69:33 Car l'Éternel écoute les pauvres, Et il ne méprise point ses captifs.
69:34 Que les cieux et la terre le célèbrent, Les mers et tout ce qui s'y meut!
69:35 Car Dieu sauvera Sion, et bâtira les villes de Juda; On s'y établira, et l'on en prendra possession;
69:36 La postérité de ses serviteurs en fera son héritage, Et ceux qui aiment son nom y auront leur demeure.
70:1 Au chef des chantres. De David. Pour souvenir.
O Dieu, hâte-toi de me délivrer! Éternel, hâte-toi de me secourir!
70:2 Qu'ils soient honteux et confus, ceux qui en veulent à ma vie! Qu'ils reculent et rougissent, ceux qui désirent ma perte!
70:3 Qu'ils retournent en arrière par l'effet de leur honte, Ceux qui disent: Ah! ah!
70:4 Que tous ceux qui te cherchent Soient dans l'allégresse et se réjouissent en toi! Que ceux qui aiment ton salut Disent sans cesse: Exalté soit Dieu!
70:5 Moi, je suis pauvre et indigent: O Dieu, hâte-toi en ma faveur! Tu es mon aide et mon libérateur: Éternel, ne tarde pas!
Рус. (Аверинцев)
Начальнику хора. Давидово. В воспоминание.
Поспеши, Боже, избавить меня, – Господи, на помощь мне приди!
Да будет позор и стыд тем, что на душу покусились мою,
да отступят со срамом вспять радующиеся моей беде, да смутятся и отпрянут назад те, что говорят: «Ну, ну!»
Да возликуют и возвеселятся о Тебе все ищущие Тебя, да молвят непрестанно: «велик Бог!» – любящие спасение Твое.
Я же смирен и убог, Боже, скоро приди ко мне! Ты – Помощь моя, Избавитель мой; Господи, поспеши!
2 Тебе, Господи, принадлежит хвала за все милости, которые Ты оказываешь Своему избранному народу. 6 Услышь нас, Боже, упование всей Вселенной, всемогущий Владыка земли и морей. 10 Ты изливаешь на землю дождь, увлажняешь её и покрываешь богатой растительностью.
Начальнику хора. Псалом Давида для пения
Тебе, Боже, принадлежит хвала на Сионе, и Тебе воздастся обет [в Иерусалиме].
Ты слышишь молитву; к Тебе прибегает всякая плоть.
Дела беззаконий превозмогают меня; Ты очистишь преступления наши.
Блажен, кого Ты избрал и приблизил, чтобы он жил во дворах Твоих. Насытимся благами дома Твоего, святаго храма Твоего.
Страшный в правосудии, услышь нас, Боже, Спаситель наш, упование всех концов земли и находящихся в море далеко,
поставивший горы силою Своею, препоясанный могуществом,
укрощающий шум морей, шум волн их и мятеж народов!
И убоятся знамений Твоих живущие на пределах земли. Утро и вечер возбудишь к славе Твоей.
Ты посещаешь землю и утоляешь жажду ее, обильно обогащаешь ее: поток Божий полон воды; Ты приготовляешь хлеб, ибо так устроил ее;
напояешь борозды ее, уравниваешь глыбы ее, размягчаешь ее каплями дождя, благословляешь произрастания ее;
венчаешь лето благости Твоей, и стези Твои источают тук,
источают на пустынные пажити, и холмы препоясываются радостью;
луга одеваются стадами, и долины покрываются хлебом, восклицают и поют.
1 Все народы должны воздать хвалу Богу при виде Его дел. 6 Он чудесно помогал народу раньше, 8 и сейчас, хотя и послал на него сильного врага, но не лишил свободы. 14 Я принес Богу обильные жертвы и за мою чистую молитву Он послал милость спасения от врага.
Начальнику хора. Песнь. Воскликните Богу, вся земля.
Пойте славу имени Его, воздайте славу, хвалу Ему.
Скажите Богу: как страшен Ты в делах Твоих! По множеству силы Твоей, покорятся Тебе враги Твои.
Вся земля да поклонится Тебе и поет Тебе, да поет имени Твоему, [Вышний]!
Придите и воззрите на дела Бога, страшного в делах над сынами человеческими.
Он превратил море в сушу; через реку перешли стопами, там веселились мы о Нем.
Могуществом Своим владычествует Он вечно; очи Его зрят на народы, да не возносятся мятежники.
Благословите, народы, Бога нашего и провозгласите хвалу Ему.
Он сохранил душе нашей жизнь и ноге нашей не дал поколебаться.
Ты испытал нас, Боже, переплавил нас, как переплавляют серебро.
Ты ввел нас в сеть, положил оковы на чресла наши,
посадил человека на главу нашу. Мы вошли в огонь и в воду, и Ты вывел нас на свободу.
Войду в дом Твой со всесожжениями, воздам Тебе обеты мои,
которые произнесли уста мои и изрек язык мой в скорби моей.
Всесожжения тучные вознесу Тебе с воскурением тука овнов, принесу в жертву волов и козлов.
Придите, послушайте, все боящиеся Бога, и я возвещу вам, что сотворил Он для души моей.
Я воззвал к Нему устами моими и превознес Его языком моим.
Если бы я видел беззаконие в сердце моем, то не услышал бы меня Господь.
Но Бог услышал, внял гласу моления моего.
Благословен Бог, Который не отверг молитвы моей и не отвратил от меня милости Своей.
2 Излей на нас, Господи, свои милости, чтобы все народы узнали Тебя и восхвалили. 5 Да радуются все племена, и да восхваляют Тебя как праведного Судию народов. 7 Ты ниспослал великую милость; земля дала урожай. Да продлит на нас Господь милости, да благоговеет пред Ним вся вселенная.
Начальнику хора. На струнных орудиях. Псалом. Песнь
Боже! будь милостив к нам и благослови нас, освети нас лицем Твоим,
дабы познали на земле путь Твой, во всех народах спасение Твое.
Да восхвалят Тебя народы, Боже; да восхвалят Тебя народы все.
Да веселятся и радуются племена, ибо Ты судишь народы праведно и управляешь на земле племенами.
Да восхвалят Тебя народы, Боже, да восхвалят Тебя народы все.
Земля дала плод свой; да благословит нас Бог, Бог наш.
Да благословит нас Бог, и да убоятся Его все пределы земли.
2 Восстанет Бог и рассеет врагов. Праведники возрадуются. 5 Пойте Господу, Отцу всех обездоленных. 7 Он освободил узников от оков, провел через пустыню до Синая. 9 Бог в нужде подкреплял свой народ, обращал в бегство врагов его и назначил для счастливой жизни уделы своему народу. 16 Тщетна зависть высоких гор Сиону, так как Господь на нем останется пребывать навсегда. 18 Господь всемогущ. 20 Будем благословлять нашего Спасителя, Он сокрушит всех Своих врагов, где бы они ни скрывались. 25 Господь торжественно входит в Иерусалим. 29 Утверди, Боже, Твое покровительство Иерусалиму. Тебе цари принесут дары. 33 Воспевайте Того, Кто, даст Израилю силу и крепость.
Начальнику хора. Псалом Давида. Песнь
Да восстанет Бог, и расточатся враги Его, и да бегут от лица Его ненавидящие Его.
Как рассеивается дым, Ты рассей их; как тает воск от огня, так нечестивые да погибнут от лица Божия.
А праведники да возвеселятся, да возрадуются пред Богом и восторжествуют в радости.
Пойте Богу нашему, пойте имени Его, превозносите Шествующего на небесах; имя Ему: Господь, и радуйтесь пред лицем Его.
Отец сирот и судья вдов Бог во святом Своем жилище.
Бог одиноких вводит в дом, освобождает узников от оков, а непокорные остаются в знойной пустыне.
Боже! когда Ты выходил пред народом Твоим, когда Ты шествовал пустынею,
земля тряслась, даже небеса таяли от лица Божия, и этот Синай – от лица Бога, Бога Израилева.
Обильный дождь проливал Ты, Боже, на наследие Твое, и когда оно изнемогало от труда, Ты подкреплял его.
Народ Твой обитал там; по благости Твоей, Боже, Ты готовил необходимое для бедного.
Господь даст слово: провозвестниц великое множество.
Цари воинств бегут, бегут, а сидящая дома делит добычу.
Расположившись в уделах [своих], вы стали, как голубица, которой крылья покрыты серебром, а перья чистым золотом:
когда Всемогущий рассеял царей на сей земле, она забелела, как снег на Селмоне.
Гора Божия – гора Васанская! гора высокая – гора Васанская!
что вы завистливо смотрите, горы высокие, на гору, на которой Бог благоволит обитать и будет Господь обитать вечно?
Колесниц Божиих тьмы, тысячи тысяч; среди их Господь на Синае, во святилище.
Ты восшел на высоту, пленил плен, принял дары для человеков, так чтоб и из противящихся могли обитать у Господа Бога.
Благословен Господь всякий день. Бог возлагает на нас бремя, но Он же и спасает нас.
Бог для нас – Бог во спасение; во власти Господа Вседержителя врата смерти.
Но Бог сокрушит голову врагов Своих, волосатое темя закоснелого в своих беззакониях.
Господь сказал: «от Васана возвращу, выведу из глубины морской,
чтобы ты погрузил ногу твою, как и псы твои язык свой, в крови врагов».
Видели шествие Твое, Боже, шествие Бога моего, Царя моего во святыне:
впереди шли поющие, позади играющие на орудиях, в средине девы с тимпанами:
«в собраниях благословите Бога Господа, вы – от семени Израилева!»
Там Вениамин младший – князь их; князья Иудины – владыки их, князья Завулоновы, князья Неффалимовы.
Бог твой предназначил тебе силу. Утверди, Боже, то, что Ты соделал для нас!
Ради храма Твоего в Иерусалиме цари принесут Тебе дары.
Укроти зверя в тростнике, стадо волов среди тельцов народов, хвалящихся слитками серебра; рассыпь народы, желающие браней.
Придут вельможи из Египта; Ефиопия прострет руки свои к Богу.
Царства земные! пойте Богу, воспевайте Господа,
шествующего на небесах небес от века. Вот, Он дает гласу Своему глас силы.
Воздайте славу Богу! величие Его – над Израилем, и могущество Его – на облаках.
Страшен Ты, Боже, во святилище Твоем. Бог Израилев – Он дает силу и крепость народу [Своему]. Благословен Бог!
2 Спаси меня, Боже, от бедствий. 4 Я истомился от ожидания помощи, а враги усилились. 6 Помоги мне и ободри всех, Тебя ищущих. 8 Ради Тебя я несу поношение. 14 Окажи мне помощь, извлеки из глубоких вод бедствий. Услышь меня, так как Ты видишь мои страдания: меня кормят желчью и поят уксусом. 23 Да погибнут враги от Твоего гнева за их жестокость ко мне. 30 Я буду славить Тебя и все страждущие возрадуются.
Начальнику хора. На Шошанниме. Псалом Давида
Спаси меня, Боже, ибо воды дошли до души [моей].
Я погряз в глубоком болоте, и не на чем стать; вошел во глубину вод, и быстрое течение их увлекает меня.
Я изнемог от вопля, засохла гортань моя, истомились глаза мои от ожидания Бога [моего].
Ненавидящих меня без вины больше, нежели волос на голове моей; враги мои, преследующие меня несправедливо, усилились; чего я не отнимал, то должен отдать.
Боже! Ты знаешь безумие мое, и грехи мои не сокрыты от Тебя.
Да не постыдятся во мне все, надеющиеся на Тебя, Господи, Боже сил. Да не посрамятся во мне ищущие Тебя, Боже Израилев,
ибо ради Тебя несу я поношение, и бесчестием покрывают лице мое.
Чужим стал я для братьев моих и посторонним для сынов матери моей,
ибо ревность по доме Твоем снедает меня, и злословия злословящих Тебя падают на меня;
и пла́чу, постясь душею моею, и это ставят в поношение мне;
и возлагаю на себя вместо одежды вретище, – и делаюсь для них притчею;
о мне толкуют сидящие у ворот, и поют в песнях пьющие вино.
А я с молитвою моею к Тебе, Господи; во время благоугодное, Боже, по великой благости Твоей услышь меня в истине спасения Твоего;
извлеки меня из тины, чтобы не погрязнуть мне; да избавлюсь от ненавидящих меня и от глубоких вод;
да не увлечет меня стремление вод, да не поглотит меня пучина, да не затворит надо мною пропасть зева своего.
Услышь меня, Господи, ибо блага милость Твоя; по множеству щедрот Твоих призри на меня;
не скрывай лица Твоего от раба Твоего, ибо я скорблю; скоро услышь меня;
приблизься к душе моей, избавь ее; ради врагов моих спаси меня.
Ты знаешь поношение мое, стыд мой и посрамление мое: враги мои все пред Тобою.
Поношение сокрушило сердце мое, и я изнемог, ждал сострадания, но нет его, – утешителей, но не нахожу.
И дали мне в пищу желчь, и в жажде моей напоили меня уксусом.
Да будет трапеза их сетью им, и мирное пиршество их – западнею;
да помрачатся глаза их, чтоб им не видеть, и чресла их расслабь навсегда;
излей на них ярость Твою, и пламень гнева Твоего да обымет их;
жилище их да будет пусто, и в шатрах их да не будет живущих,
ибо, кого Ты поразил, они еще преследуют, и страдания уязвленных Тобою умножают.
Приложи беззаконие к беззаконию их, и да не войдут они в правду Твою;
да изгладятся они из книги живых и с праведниками да не напишутся.
А я беден и страдаю; помощь Твоя, Боже, да восставит меня.
Я буду славить имя Бога [моего] в песни, буду превозносить Его в славословии,
и будет это благоугоднее Господу, нежели вол, нежели телец с рогами и с копытами.
Увидят это страждущие и возрадуются. И оживет сердце ваше, ищущие Бога,
ибо Господь внемлет нищим и не пренебрегает узников Своих.
Да восхвалят Его небеса и земля, моря и все движущееся в них;
ибо спасет Бог Сион, создаст города Иудины, и поселятся там и наследуют его,
и потомство рабов Его утвердится в нем, и любящие имя Его будут поселяться на нем.
2 Поспеши, Господи, на помощь мне. 3 Да постыдятся желающие мне зла, 5 а ищущие Тебя да возвеселятся. 6 Поспеши, Боже, на помощь мне.
Начальнику хора. Псалом Давида. В воспоминание
Поспеши, Боже, избавить меня, поспеши, Господи, на помощь мне.
Да постыдятся и посрамятся ищущие души моей! Да будут обращены назад и преданы посмеянию желающие мне зла!
Да будут обращены назад за поношение меня говорящие [мне]: «хорошо! хорошо!»
Да возрадуются и возвеселятся о Тебе все, ищущие Тебя, и любящие спасение Твое да говорят непрестанно: «велик Бог!»
Я же беден и нищ; Боже, поспеши ко мне! Ты помощь моя и Избавитель мой; Господи! не замедли.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible