Скрыть
48:1
48:2
48:3
48:4
48:6
48:10
48:12
48:14
48:17
48:20
Псалом 72 
72:0
72:2
72:4
72:5
72:6
72:8
72:10
72:12
72:14
72:15
72:16
72:17
72:21
72:24
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, сыно́мъ Коре́овымъ, псало́мъ.
Услы́шите сiя́, вси́ язы́цы, внуши́те, вси́ живу́щiи по вселе́н­нѣй,
земноро́днiи же и сы́нове человѣ́честiи, вку́пѣ бога́тъ и убо́гъ.
Уста́ моя́ воз­глаго́лютъ прему́дрость, и по­уче́нiе се́рдца мо­его́ ра́зумъ.
Приклоню́ въ при́тчу у́хо мое́, от­ве́рзу во псалти́ри гана́нiе мое́.
Вску́ю бою́ся въ де́нь лю́тъ? Беззако́нiе пяты́ мо­ея́ обы́детъ мя́.
Надѣ́ющiися на си́лу свою́ и о мно́же­ст­вѣ бога́т­ст­ва сво­его́ хва́лящiися:
бра́тъ не изба́витъ, изба́витъ ли человѣ́къ? Не да́стъ Бо́гу измѣ́ны за ся́,
и цѣ́ну избавле́нiя души́ сво­ея́: и утруди́ся въ вѣ́къ,
и жи́въ бу́детъ до конца́, не у́зритъ па́губы.
Егда́ уви́дитъ прему́дрыя умира́ющыя, вку́пѣ безу́менъ и несмы́сленъ поги́бнутъ, и оста́вятъ чужди́мъ бога́т­ст­во свое́.
И гро́би и́хъ жили́ща и́хъ во вѣ́къ, селе́нiя и́хъ въ ро́дъ и ро́дъ, нареко́ша имена́ своя́ на земля́хъ.
И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, при­­ложи́ся ското́мъ несмы́слен­нымъ и уподо́бися и́мъ.
Се́й пу́ть и́хъ собла́знъ и́мъ, и по си́хъ во устѣ́хъ сво­и́хъ благоволя́тъ.
Я́ко о́вцы во а́дѣ положе́ни су́ть, сме́рть упасе́тъ я́: и облада́ютъ и́ми пра́вiи зау́тра, и по́мощь и́хъ обетша́етъ во а́дѣ: от­ сла́вы сво­ея́ изринове́ни бы́ша.
Оба́че Бо́гъ изба́витъ ду́шу мою́ изъ руки́ а́довы, егда́ прiе́млетъ мя́.
Не убо́йся, егда́ разбогатѣ́етъ человѣ́къ, или́ егда́ умно́жит­ся сла́ва до́му его́:
я́ко внегда́ умре́ти ему́, не во́зметъ вся́, ниже́ сни́детъ съ ни́мъ сла́ва его́.
Я́ко душа́ его́ въ животѣ́ его́ благослови́т­ся, исповѣ́ст­ся тебѣ́, егда́ благосотвори́ши ему́.
Вни́детъ да́же до ро́да оте́цъ сво­и́хъ, да́же до вѣ́ка не у́зритъ свѣ́та.
И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, при­­ложи́ся ското́мъ несмы́слен­нымъ и уподо́бися и́мъ.
Оконча́шася пѣ́сни Дави́да, сы́на Иессе́ова. Псало́мъ Аса́фу.
Ко́ль бла́гъ Бо́гъ Изра́илевъ пра́вымъ се́рдцемъ.
Мо­и́ же вма́лѣ не подвижа́стѣся но́зѣ: вма́лѣ не пролiя́шася стопы́ моя́:
я́ко воз­ревнова́хъ на беззако́н­ныя, ми́ръ грѣ́шниковъ зря́:
я́ко нѣ́сть восклоне́нiя въ сме́рти и́хъ и утвержде́нiя въ ра́нѣ и́хъ:
въ трудѣ́хъ человѣ́ческихъ не су́ть, и съ человѣ́ки не прiи́мутъ ра́нъ.
Сего́ ра́ди удержа́ я́ горды́ня и́хъ до конца́: одѣ́яшася непра́вдою и нече́стiемъ сво­и́мъ.
Изы́детъ я́ко изъ ту́ка непра́вда и́хъ: преидо́ша въ любо­́вь се́рдца.
Помы́слиша и глаго́лаша въ лука́в­ст­вѣ, непра́вду въ высоту́ глаго́лаша:
положи́ша на небеси́ уста́ своя́, и язы́къ и́хъ пре́йде по земли́.
Сего́ ра́ди обратя́т­ся лю́дiе Мо­и́ сѣ́мо, и дні́е испо́лнени обря́щут­ся въ ни́хъ.
И рѣ́ша: ка́ко увѣ́дѣ Бо́гъ? И а́ще е́сть ра́зумъ въ Вы́шнѣмъ?
Се́, сі́и грѣ́шницы и гобзу́ющiи въ вѣ́къ удержа́ша бога́т­ст­во.
И рѣ́хъ: еда́ {у́бо} всу́е оправди́хъ се́рдце мое́ и умы́хъ въ непови́н­ныхъ ру́цѣ мо­и́,
и бы́хъ я́звенъ ве́сь де́нь, и обличе́нiе мое́ на у́тренихъ?
А́ще глаго́лахъ, повѣ́мъ та́ко: се́, ро́ду сыно́въ Тво­и́хъ, ему́же обѣща́хся {се́, ро́ду сыно́въ Тво­и́хъ преступи́хъ}:
и непщева́хъ разумѣ́ти: сiе́ тру́дъ е́сть предо мно́ю,
до́ндеже вни́ду во святи́ло Бо́жiе и разумѣ́ю въ послѣ́дняя и́хъ.
Оба́че за льще́нiя и́хъ положи́лъ еси́ и́мъ зла́я, низложи́лъ еси́ я́, внегда́ разгордѣ́шася.
Ка́ко бы́ша въ запустѣ́нiе? Внеза́пу изчезо́ша, погибо́ша за беззако́нiе свое́.
Я́ко со́нiе востаю́щаго, Го́споди, во гра́дѣ Тво­е́мъ о́бразъ и́хъ уничижи́ши.
Я́ко разжже́ся се́рдце мое́, и утро́бы моя́ измѣни́шася:
и а́зъ уничиже́нъ, и не разумѣ́хъ, ско́тенъ бы́хъ у Тебе́.
И а́зъ вы́ну съ Тобо́ю: удержа́лъ еси́ ру́ку десну́ю мою́,
и совѣ́томъ Тво­и́мъ наста́вилъ мя́ еси́, и со сла́вою прiя́лъ мя́ еси́.
Что́ бо ми́ е́сть на небеси́? И от­ Тебе́ что́ восхотѣ́хъ на земли́?
Изчезе́ се́рдце мое́ и пло́ть моя́, Бо́же се́рдца мо­его́, и ча́сть моя́, Бо́же, во вѣ́къ.
Я́ко се́, удаля́ющiи себе́ от­ Тебе́ поги́бнутъ: потреби́лъ еси́ вся́каго любо­дѣ́ющаго от­ Тебе́.
Мнѣ́ же при­­лѣпля́тися Богови бла́го е́сть, полага́ти на Го́спода упова́нiе мое́, воз­вѣсти́ти ми́ вся́ хвалы́ Твоя́, во вратѣ́хъ дще́ре Сiо́ни.
Синодальный
2 Все люди, слушайте изречение мудрости. 6 Не бойтесь преследований нечестивых, так как нет никого, кто бы мог избежать смерти. 12 Нечестивый не избежит преисподней; а праведный будет принят Богом. 17 Не бойся, когда видишь увеличение силы и славы нечестивого: по смерти он пойдет к своим отцам, которые не видят света.
Начальнику хора. Сынов Кореевых. Псалом
Слушайте сие, все народы; внимайте сему, все живущие во вселенной, –
и простые и знатные, богатый, равно как бедный.
Уста мои изрекут премудрость, и размышления сердца моего – знание.
Приклоню ухо мое к притче, на гуслях открою загадку мою:
«для чего бояться мне во дни бедствия, когда беззаконие путей моих окружит меня?»
Надеющиеся на силы свои и хвалящиеся множеством богатства своего!
человек никак не искупит брата своего и не даст Богу выкупа за него:
дорога́ цена искупления души их, и не будет того вовек,
чтобы остался кто жить навсегда и не увидел могилы.
Каждый видит, что и мудрые умирают, равно как и невежды и бессмысленные погибают и оставляют имущество свое другим.
В мыслях у них, что домы их вечны, и что жилища их в род и род, и земли свои они называют своими именами.
Но человек в чести не пребудет; он уподобится животным, которые погибают.
Этот путь их есть безумие их, хотя последующие за ними одобряют мнение их.
Как овец, заключат их в преисподнюю; смерть будет пасти их, и наутро праведники будут владычествовать над ними; сила их истощится; могила – жилище их.
Но Бог избавит душу мою от власти преисподней, когда примет меня.
Не бойся, когда богатеет человек, когда слава дома его умножается:
ибо умирая не возьмет ничего; не пойдет за ним слава его;
хотя при жизни он ублажает душу свою, и прославляют тебя, что ты удовлетворяешь себе,
но он пойдет к роду отцов своих, которые никогда не увидят света.
Человек, который в чести и неразумен, подобен животным, которые погибают.
1 Господь благ к чистым сердцем. Я сомневался в этой истине при виде благоденствия нечестивых, вслед за которыми идет и народ. 14 Я колебался: для чего я забочусь о своей чистоте? Но меня удержало сознание ответственности пред людьми. 16 Когда же я стал вдумываться и вошел в святилище, то узнал, как быстро падение нечестивцев. 21 Колебания были выражением моего невежества, теперь же знаю, только в Боге истинная жизнь и награда, а удаляющиеся от Него погибнут.
Псалом Асафа.
Как благ Бог к Израилю, к чистым сердцем!
А я – едва не пошатнулись ноги мои, едва не поскользнулись стопы мои, –
я позавидовал безумным, видя благоденствие нечестивых,
ибо им нет страданий до смерти их, и крепки силы их;
на работе человеческой нет их, и с прочими людьми не подвергаются ударам.
Оттого гордость, как ожерелье, обложила их, и дерзость, как наряд, одевает их;
выкатились от жира глаза их, бродят помыслы в сердце;
над всем издеваются, злобно разглашают клевету, говорят свысока;
поднимают к небесам уста свои, и язык их расхаживает по земле.
Потому туда же обращается народ Его, и пьют воду полною чашею,
и говорят: «как узнает Бог? и есть ли ведение у Вышнего?»
И вот, эти нечестивые благоденствуют в веке сем, умножают богатство.
[И я сказал:] так не напрасно ли я очищал сердце мое и омывал в невинности руки мои,
и подвергал себя ранам всякий день и обличениям всякое утро?
Но если бы я сказал: «буду рассуждать так», – то я виновен был бы пред родом сынов Твоих.
И думал я, как бы уразуметь это, но это трудно было в глазах моих,
доколе не вошел я во святилище Божие и не уразумел конца их.
Так! на скользких путях поставил Ты их и низвергаешь их в пропасти.
Как нечаянно пришли они в разорение, исчезли, погибли от ужасов!
Как сновидение по пробуждении, так Ты, Господи, пробудив их, уничтожишь мечты их.
Когда кипело сердце мое, и терзалась внутренность моя,
тогда я был невежда и не разумел; как скот был я пред Тобою.
Но я всегда с Тобою: Ты держишь меня за правую руку;
Ты руководишь меня советом Твоим и потом примешь меня в славу.
Кто мне на небе? и с Тобою ничего не хочу на земле.
Изнемогает плоть моя и сердце мое: Бог твердыня сердца моего и часть моя вовек.
Ибо вот, удаляющие себя от Тебя гибнут; Ты истребляешь всякого отступающего от Тебя.
А мне благо приближаться к Богу! На Господа Бога я возложил упование мое, чтобы возвещать все дела Твои [во вратах дщери Сионовой].
49:1 Magistro chori. Filiorum Core. PSALMUS.
49:2 Audite haec, omnes gentes; auribus percipite, omnes, qui habitatis orbem:
49:3 quique humiles et viri nobiles, simul in unum dives et pauper!
49:4 Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.
49:5 Inclinabo in parabolam aurem meam, aperiam in psalterio aenigma meum.
49:6 Cur timebo in diebus malis, cum iniquitas supplantantium circumdabit me?
49:7 Qui confidunt in virtute sua et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.
49:8 Etenim seipsum non redimet homo; non dabit Deo propitiationem suam.
49:9 Nimium est pretium redemptionis animae eius: ad ultimum deficiet,
49:10 ut vivat usque in finem nec videat interitum.
49:11 Et videbit sapientes morientes; simul insipiens et stultus peribunt et relinquent alienis divitias suas.
49:12 Sepulcra eorum domus illorum in aeternum; tabernacula eorum in progeniem et progeniem, etsi vocaverunt nominibus suis terras suas.
49:13 Et homo, cum sit in honore, non permanebit; comparatus est iumentis, quae pereunt, et similis factus est illis.
49:14 Haec via illorum, quorum fiducia in semetipsis, et finis eorum, qui complacent in ore suo.
49:15 Sicut oves in inferno positi sunt, mors depascet eos; descendent praecipites ad sepulcrum, et figura eorum erit in consumptionem: infernus habitaculum eorum.
49:16 Verumtamen Deus redimet animam meam, de manu inferi vere suscipiet me.
49:17 Ne timueris, cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus eius,
49:18 quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria eius.
49:19 Cum animae suae in vita ipsius benedixerit: «Laudabunt te quod benefecisti tibi»,
49:20 tamen introibit ad progeniem patrum suorum, qui in aeternum non videbunt lumen.
49:21 Homo, cum in honore esset, non intellexit; comparatus est iumentis, quae pereunt, et similis factus est illis.
73:1 PSALMUS. Asaph. Quam bonus rectis est Deus, Deus his, qui mundo sunt corde!
73:2 Mei autem paene moti sunt pedes, paene effusi sunt gressus mei,
73:3 quia zelavi super gloriantes, pacem peccatorum videns.
73:4 Quia non sunt eis impedimenta, sanus et pinguis est venter eorum.
73:5 In labore mortalium non sunt et cum hominibus non flagellantur.
73:6 Ideo quasi torques est eis superbia, et tamquam indumentum operuit eos violentia.
73:7 Prodit quasi ex adipe iniquitas eorum, erumpunt cogitationes cordis.
73:8 Subsannaverunt et locuti sunt nequitiam, iniquitatem ab excelso locuti sunt.
73:9 Posuerunt in caelo os suum, et lingua eorum transivit in terra.
73:10 Ideo in alto sedent, et aquae plenae non pervenient ad eos.
73:11 Et dixerunt: «Quomodo scit Deus, et si est scientia in Excelso?».
73:12 Ecce ipsi peccatores et abundantes in saeculo multiplicaverunt divitias.
73:13 Et dixi: «Ergo sine causa mundavi cor meum et lavi in innocentia manus meas;
73:14 et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis».
73:15 Si dixissem: «Loquar ut illi», ecce generationem filiorum tuorum prodidissem.
73:16 Et cogitabam, ut cognoscerem hoc; labor erat in oculis meis,
73:17 donec intravi in sanctuarium Dei et intellexi novissima eorum.
73:18 Verumtamen in lubrico posuisti eos, deiecisti eos in ruinas.
73:19 Quomodo facti sunt in desolationem! Subito defecerunt, perierunt prae horrore.
73:20 Velut somnium evigilantis, Domine, surgens imaginem ipsorum contemnes.
73:21 Quia exacerbatum est cor meum, et renes mei compuncti sunt;
73:22 et ego insipiens factus sum et nescivi: ut iumentum factus sum apud te.
73:23 Ego autem semper tecum; tenuisti manum dexteram meam.
73:24 In consilio tuo deduces me et postea cum gloria suscipies me.
73:25 Quis enim mihi est in caelo? Et tecum nihil volui super terram.
73:26 Defecit caro mea et cor meum; Deus cordis mei, et pars mea Deus in aeternum.
73:27 Quia ecce, qui elongant se a te, peribunt; perdidisti omnes, qui fornicantur abs te.
73:28 Mihi autem adhaerere Deo bonum est, ponere in Domino Deo spem meam, ut annuntiem omnes operationes tuas in portis filiae Sion.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible