Скрыть
73:0
73:2
73:5
73:6
73:8
73:10
73:11
73:12
73:14
73:16
73:19
73:20
73:23
Синодальный
1 Вспомни, Господи, народ, Тобою избранный, который теперь Ты отринул. 4 Враги всё уничтожили, всем завладели, разрушили святилище и места собраний, у нас нет пророка. 10 Доколе Ты будешь отклонять руку Твоей помощи? 13 Ты освободил их из рабства, охранял потом от гибели. В Твоей власти все моменты времени и вся земля. 18 Вспомни об угнетенном народе.
Учение Асафа.
Для чего, Боже, отринул нас навсегда? возгорелся гнев Твой на овец пажити Твоей?
Вспомни сонм Твой, который Ты стяжал издревле, искупил в жезл достояния Твоего, – эту гору Сион, на которой Ты вселился.
Подвигни стопы Твои к вековым развалинам: все разрушил враг во святилище.
Рыкают враги Твои среди собраний Твоих; поставили знаки свои вместо знамений наших;
показывали себя подобными поднимающему вверх секиру на сплетшиеся ветви дерева;
и ныне все резьбы в нем в один раз разрушили секирами и бердышами;
предали огню святилище Твое; совсем осквернили жилище имени Твоего;
сказали в сердце своем: «разорим их совсем», – и сожгли все места собраний Божиих на земле.
Знамений наших мы не видим, нет уже пророка, и нет с нами, кто знал бы, доколе это будет.
Доколе, Боже, будет поносить враг? вечно ли будет хулить противник имя Твое?
Для чего отклоняешь руку Твою и десницу Твою? Из среды недра Твоего порази их.
Боже, Царь мой от века, устрояющий спасение посреди земли!
Ты расторг силою Твоею море, Ты сокрушил головы змиев в воде;
Ты сокрушил голову левиафана, отдал его в пищу людям пустыни, [Ефиопским];
Ты иссек источник и поток, Ты иссушил сильные реки.
Твой день и Твоя ночь: Ты уготовал светила и солнце;
Ты установил все пределы земли, лето и зиму Ты учредил.
Вспомни же: враг поносит Господа, и люди безумные хулят имя Твое.
Не предай зверям душу горлицы Твоей; собрания убогих Твоих не забудь навсегда.
Призри на завет Твой; ибо наполнились все мрачные места земли жилищами насилия.
Да не возвратится угнетенный посрамленным; нищий и убогий да восхвалят имя Твое.
Восстань, Боже, защити дело Твое, вспомни вседневное поношение Твое от безумного;
не забудь крика врагов Твоих; шум восстающих против Тебя непрестанно поднимается.
Церковнославянский (рус)
Ра́зума Аса́фу.
Вску́ю, Бо́же, от­ри́нулъ еси́ до конца́? Разгнѣ́вася я́рость Твоя́ на о́вцы па́жити Тво­ея́?
Помяни́ со́нмъ Тво́й, его́же стяжа́лъ еси́ испе́рва, изба́вилъ еси́ жезло́мъ достоя́нiя Тво­его́, гора́ Сiо́нъ сiя́ {же́злъ достоя́нiя Тво­его́, го́ру Сiо́нъ сiю́}, въ не́йже всели́л­ся еси́.
Воздви́гни ру́цѣ Тво­и́ на горды́ни и́хъ въ коне́цъ, ели́ка лука́внова вра́гъ во святѣ́мъ Тво­е́мъ.
И восхвали́шася ненави́дящiи Тя́ посредѣ́ пра́здника Тво­его́: положи́ша зна́менiя своя́ зна́менiя, и не позна́ша,
я́ко во исхо́дѣ превы́ше: я́ко въ дубра́вѣ дре́вянѣ сѣки́рами разсѣко́ша
две́ри его́ вку́пѣ, сѣ́чивомъ и оско́рдомъ разруши́ша и́.
Возжго́ша огне́мъ святи́ло Твое́: на земли́ оскверни́ша жили́ще и́мене Тво­его́.
Рѣ́ша въ се́рдцы сво­е́мъ ю́жики и́хъ вку́пѣ: прiиди́те, и от­ста́вимъ вся́ пра́здники Бо́жiя от­ земли́.
Зна́менiя и́хъ {зна́менiй на́шихъ} не ви́дѣхомъ: нѣ́сть ктому́ проро́ка, и на́съ не позна́етъ ктому́.
Доко́лѣ, Бо́же, поно́ситъ вра́гъ? Раздражи́тъ проти́вный и́мя Твое́ до конца́?
Вску́ю от­враща́еши ру́ку Твою́ и десни́цу Твою́ от­ среды́ нѣ́дра Тво­его́ въ коне́цъ?
Бо́гъ же, Ца́рь на́шъ, пре́жде вѣ́ка содѣ́ла спасе́нiе посредѣ́ земли́.
Ты́ утверди́лъ еси́ си́лою Тво­е́ю мо́ре: Ты́ сте́рлъ еси́ главы́ змие́въ въ водѣ́:
Ты́ сокруши́лъ еси́ главу́ змі́еву, да́лъ еси́ того́ бра́шно лю́демъ еѳiо́пскимъ.
Ты́ расто́рглъ еси́ исто́чники и пото́ки: Ты́ изсуши́лъ еси́ рѣ́ки иѳа́мскiя.
Тво́й е́сть де́нь, и Твоя́ е́сть но́щь: Ты́ соверши́лъ еси́ зарю́ и со́лнце.
Ты́ сотвори́лъ еси́ вся́ предѣ́лы земли́: жа́тву и ве́сну Ты́ созда́лъ еси́ я́.
Помяни́ сiя́: вра́гъ поноси́ Го́сподеви, и лю́дiе безу́мнiи раздражи́ша и́мя Твое́.
Не преда́ждь звѣре́мъ ду́шу исповѣ́да­ю­щуюся Тебѣ́: ду́шъ убо́гихъ Тво­и́хъ не забу́ди до конца́.
При́зри на завѣ́тъ Тво́й: я́ко испо́лнишася помраче́н­нiи земли́ домо́въ беззако́нiй.
Да не воз­врати́т­ся смире́н­ный посра́мленъ: ни́щъ и убо́гъ восхвали́та и́мя Твое́.
Воста́ни, Бо́же, суди́ прю́ Твою́: помяни́ поноше́нiе Твое́, е́же от­ безу́мнаго ве́сь де́нь.
Не забу́ди гла́са моли́твен­никъ Тво­и́хъ: горды́ня ненави́дящихъ Тя́ взы́де вы́ну {да восхо́дитъ вы́ну къ Тебѣ́}.
74:1 Maskil. Di Asaf.
O Dio, perché ci respingi per sempre, fumante di collera contro il gregge del tuo pascolo?
74:2 Ricòrdati della comunità che ti sei acquistata nei tempi antichi.
Hai riscattato la tribù che è tua proprietà, il monte Sion, dove hai preso dimora.
74:3 Volgi i tuoi passi a queste rovine eterne: il nemico ha devastato tutto nel santuario.
74:4 Ruggirono i tuoi avversari nella tua assemblea, issarono le loro bandiere come insegna.
74:5 Come gente che s'apre un varco verso l'alto con la scure nel folto della selva,
74:6 con l'ascia e con le mazze frantumavano le sue porte.
74:7 Hanno dato alle fiamme il tuo santuario, hanno profanato e demolito la dimora del tuo nome;
74:8 pensavano: "Distruggiamoli tutti". Hanno incendiato nel paese tutte le dimore di Dio.
74:9 Non vediamo più le nostre bandiere, non ci sono più profeti e tra noi nessuno sa fino a quando.
74:10 Fino a quando, o Dio, insulterà l'avversario? Il nemico disprezzerà per sempre il tuo nome?
74:11 Perché ritiri la tua mano e trattieni in seno la tua destra?
74:12 Eppure Dio è nostro re dai tempi antichi, ha operato la salvezza nella nostra terra.
74:13 Tu con potenza hai diviso il mare, hai spezzato la testa dei draghi sulle acque.
74:14 Tu hai frantumato le teste di Leviatàn, lo hai dato in pasto a un branco di belve.
74:15 Tu hai fatto scaturire fonti e torrenti, tu hai inaridito fiumi perenni.
74:16 Tuo è il giorno e tua è la notte, tu hai fissato la luna e il sole;
74:17 tu hai stabilito i confini della terra, l'estate e l'inverno tu li hai plasmati.
74:18 Ricòrdati di questo: il nemico ha insultato il Signore, un popolo stolto ha disprezzato il tuo nome.
74:19 Non abbandonare ai rapaci la vita della tua tortora, non dimenticare per sempre la vita dei tuoi poveri.
74:20 Volgi lo sguardo alla tua alleanza; gli angoli della terra sono covi di violenza.
74:21 L'oppresso non ritorni confuso, il povero e il misero lodino il tuo nome.
74:22 Àlzati, o Dio, difendi la mia causa, ricorda che lo stolto ti insulta tutto il giorno.
74:23 Non dimenticare il clamore dei tuoi nemici; il tumulto dei tuoi avversari cresce senza fine.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible