Обрати́ся, Го́споди, доко́лѣ? и умоле́нъ бу́ди на рабы́ твоя́.
Испо́лнихомся зау́тра ми́лости твоея́, Го́споди, и возра́довахомся и возвесели́хомся:
во вся́ дни́ на́шя возвесели́хомся, за дни́, въ ня́же смири́лъ ны́ еси́, лѣ́та, въ ня́же ви́дѣхомъ зла́я.
И при́зри на рабы́ твоя́ и на дѣла́ твоя́, и наста́ви сы́ны и́хъ.
И бу́ди свѣ́тлость Го́спода Бо́га на́шего на на́съ, и дѣла́ ру́къ на́шихъ испра́ви на на́съ, и дѣ́ло ру́къ на́шихъ испра́ви.
Молитва Моисея, человека Божия.
Господи! Ты нам прибежище в род и род.
Прежде нежели родились горы, и Ты образовал землю и вселенную, и от века и до века Ты – Бог.
Ты возвращаешь человека в тление и говоришь: «возвратитесь, сыны человеческие!»
Ибо пред очами Твоими тысяча лет, как день вчерашний, когда он прошел, и как стража в ночи.
Ты как наводнением уносишь их; *они – как сон, как трава, которая утром вырастает, утром цветет и зеленеет, вечером подсекается и засыхает;
ибо мы исчезаем от гнева Твоего и от ярости Твоей мы в смятении.
Ты положил беззакония наши пред Тобою и тайное наше пред светом лица Твоего.
Все дни наши прошли во гневе Твоем; мы теряем *лета наши, как звук.
Дней лет наших – семьдесят лет, а при большей крепости – восемьдесят лет; и самая лучшая пора их – труд и болезнь, ибо проходят быстро, и мы летим.
Кто знает силу гнева Твоего, и ярость Твою по мере страха Твоего?
Научи нас так счислять дни наши, чтобы нам приобрести сердце мудрое.
Обратись, Господи! Доколе? Умилосердись над рабами Твоими.
Рано насыти нас милостью Твоею, и мы будем радоваться и веселиться во все дни наши.
Возвесели нас за дни, в которые Ты поражал нас, за лета, в которые мы видели бедствие.
Да явится на рабах Твоих дело Твое и на сынах их слава Твоя;
и да будет благоволение Господа Бога нашего на нас, и в деле рук наших споспешествуй нам, в деле рук наших споспешествуй.
قصيدة لايثان الازراحي. بمراحم الرب اغني الى الدهر. لدور فدور اخبر عن حقك بفمي.
لاني قلت ان الرحمة الى الدهر تبنى. السموات تثبت فيها حقك.
قطعت عهدا مع مختاري. حلفت لداود عبدي
الى الدهر اثبت نسلك وابني الى دور فدور كرسيك. سلاه.
والسموات تحمد عجائبك يا رب وحقك ايضا في جماعة القديسين.
لانه من في السماء يعادل الرب. من يشبه الرب بين ابناء الله.
اله مهوب جدا في مؤامرة القديسين ومخوف عند جميع الذين حوله
يا رب اله الجنود من مثلك قوي رب وحقك من حولك.
انت متسلط على كبرياء البحر. عند ارتفاع لججه انت تسكنها.
انت سحقت رهب مثل القتيل. بذراع قوتك بددت اعداءك.
لك السموات. لك ايضا الارض . المسكونة وملؤها انت اسّستهما.
الشمال والجنوب انت خلقتهما. تابور وحرمون باسمك يهتفان.
لك ذراع القدرة. قوية يدك. مرتفعة يمينك.
العدل والحق قاعدة كرسيك. الرحمة والامانة تتقدمان امام وجهك.
طوبى للشعب العارفين الهتاف. يا رب بنور وجهك يسلكون.
باسمك يبتهجون اليوم كله وبعدلك يرتفعون.
لانك انت فخر قوتهم وبرضاك ينتصب قرننا.
لان الرب مجننا وقدوس اسرائيل ملكنا
حينئذ كلمت برؤيا تقيكوقلت جعلت عونا على قوي. رفعت مختارا من بين الشعب.
وجدت داود عبدي. بدهن قدسي مسحته.
الذي تثبت يدي معه. ايضا ذراعي تشدده.
لا يرغمه عدو وابن الاثم لا يذلله.
واسحق اعداءه امام وجهه واضرب مبغضيه.
اما امانتي ورحمتي فمعه وباسمي ينتصب قرنه.
واجعل على البحر يده وعلى الانهار يمينه.
هو يدعوني ابي انت. الهي وصخرة خلاصي.
انا ايضا اجعله بكرا اعلى من ملوك الارض.
الى الدهر احفظ له رحمتي. وعهدي يثبت له.
واجعل الى الابد نسله وكرسيه مثل ايام السموات.
ان ترك بنوه شريعتي ولم يسلكوا باحكامي
ان نقضوا فرائضي ولم يحفظوا وصاياي
افتقد بعصا معصيتهم وبضربات اثمهم.
اما رحمتي فلا انزعها عنه ولا اكذب من جهة امانتي.
لا انقض عهدي ولا اغيّر ما خرج من شفتيّ.
مرة حلفت بقدسي اني لا اكذب لداود.
نسله الى الدهر يكون وكرسيه كالشمس امامي.
مثل القمر يثبت الى الدهر. والشاهد في السماء امين. سلاه
لكنك رفضت ورذلت. غضبت على مسيحك.
نقضت عهد عبدك. نجست تاجه في التراب.
هدمت كل جدرانه. جعلت حصونه خرابا.
افسده كل عابري الطريق. صار عارا عند جيرانه.
رفعت يمين مضايقيه. فرحت جميع اعدائه.
ايضا رددت حد سيفه ولم تنصره في القتال.
ابطلت بهاءه والقيت كرسيه الى الارض.
قصرت ايام شبابه غطيته بالخزي. سلاه
حتى متى يا رب تختبئ كل الاختباء. حتى متى يتقد كالنار غضبك
اذكر كيف انا زائل. الى اي باطل خلقت جميع بني آدم.
اي انسان يحيا ولا يرى الموت اي ينجي نفسه من يد الهاوية. سلاه.
اين مراحمك الأول يا رب التي حلفت بها لداود بامانتك.
اذكر يا رب عار عبيدك. الذي احتمله في حضني من كثرة الامم كلها
الذي به عير اعداؤك يا رب الذين عيّروا آثار مسيحك.
مبارك الرب الى الدهر. آمين فآمين
Ein Gedicht des Esrachiters Etan.
HERR, für immer will ich singen von den Beweisen deiner Güte. Mein Lied soll deine Treue verkünden für alle kommenden Generationen.
»Deine Güte hört niemals auf«, sage ich, »deine Treue steht fest wie der Himmel.«
Du hast gesagt: »Ich habe mir einen Mann erwählt und einen Bund mit ihm geschlossen. David, meinem Vertrauten, habe ich geschworen:
́Ich bestätige dein Königshaus für immer und festige deinen Thron für alle Generationen.́«
HERR, der Himmel rühmt deine Wunder, die Schar der Engel preist deine Treue;
denn niemand dort oben ist dir gleich, von den Göttern kann sich keiner mit dir messen.
Gott, du bist sehr gefürchtet im himmlischen Rat, Ehrfurcht erfüllt alle, die dich umgeben.
Gott, du Herrscher der ganzen Welt, wer ist so mächtig wie du, wer ist so durch und durch treu?
Du bändigst das rebellische Meer; wenn seine Wellen toben, glättest du sie wieder.
Du hast den Meeresdrachen getötet und zertreten und deine Feinde mit starker Hand zerstreut.
Dir gehört der Himmel, dir gehört die Erde, das Festland mit allem, was darauf lebt; denn du hast sie ins Dasein gerufen.
Norden und Süden hast du geschaffen, Tabor und Hermon jubeln dir zu.
Du allein hast den starken Arm, die siegreich erhobene rechte Hand!
Dein Thron ist gegründet auf Recht und Gerechtigkeit, Güte und Treue gehen vor dir her.
Wie glücklich ist das Volk, das dich mit Jubelrufen begrüßt! Es lebt in deiner segensreichen Nähe.
Es freut sich täglich, weil du sein Gott bist. Durch deine Treue machst du es groß.
Du gibst ihm deine wunderbare Kraft. Weil du uns liebst, sind wir stark.
Dir, HERR, gehört auch unser Beschützer; du hast unseren König berufen, du heiliger Gott Israels.
Einst hast du zu deinem Volk gesprochen, in einer Vision hast du gesagt: »Einen Helden habe ich zum Helfer gemacht, ihn aus dem Volk erwählt und erhöht.
Ich habe David gefunden, meinen Vertrauten, und ihn mit heiligem Öl zum König gesalbt.
Mit meiner Hand werde ich ihn halten, durch meine Macht will ich ihn stärken.
Kein Feind wird ihn jemals überlisten, kein Aufrührer ihn bezwingen können.
Seine Gegner werde ich vernichten und alle niederschlagen, die ihn hassen.
Meine Treue und Güte sind ihm sicher. Weil ich bei ihm bin, wächst seine Macht.
Ich gebe ihm die Herrschaft über das Meer und unterwerfe ihm die großen Ströme.
Er wird zu mir sagen: ́Du bist mein Vater, mein Gott, mein starker Beschützer!́
Ich mache ihn zu meinem Erstgeborenen, zum höchsten unter den Königen der Erde.
Jederzeit umgibt ihn meine Güte, mein Bund mit ihm ist unverbrüchlich.
Ich bestätige sein Königshaus für immer, sein Thron bleibt fest, solange der Himmel besteht.
Wenn seine Nachkommen mein Gesetz verlassen und meinen Weisungen nicht gehorchen,
wenn sie meine Vorschriften übertreten und meine Anordnungen nicht befolgen,
dann werde ich ihren Ungehorsam bestrafen, für ihre Verfehlung werde ich sie schlagen.
Aber David werde ich die Treue halten, ihm niemals meine Güte entziehen.
Mein Bund mit ihm wird nicht gebrochen, meine Zusagen ändere ich nicht ab.
Ein für alle Mal habe ich es geschworen und bürge dafür mit meiner Heiligkeit: Ich werde David niemals täuschen!
Sein Königshaus soll für immer bestehen. Seinen Thron werde ich stets vor Augen haben, ebenso lange wie die Sonne;
für alle Zeiten bleibt er stehen wie der Mond, dieser treue Zeuge in den Wolken.«
Und doch hast du ihn fallen lassen und verstoßen! Du bist zornig geworden auf den König, den du doch selber eingesetzt hast.
Den Bund mit deinem Diener hast du widerrufen, seine Krone in den Schmutz geworfen und geschändet.
Die Mauern seiner Stadt hast du zerbrochen, seine festen Burgen in Trümmer gelegt.
Alle, die vorübergingen, haben ihn beraubt. Seine Nachbarn treiben ihren Spott mit ihm.
Du hast seinen Gegnern den Sieg gegeben und alle seine Feinde mit Freude erfüllt.
Sein Schwert hast du stumpf werden lassen und im Kampf hast du ihm nicht geholfen.
Seinem Glanz hast du ein Ende gemacht und seinen Thron zu Boden gestürzt.
Du hast ihn vor der Zeit altern lassen und ihn mit Schimpf und Schande bedeckt.
Wie lange noch, HERR? Willst du dich für immer verbergen? Wie lange soll dein Zorn noch brennen?
Denk doch wieder an mich, mein Leben ist so kurz! Nur für einen winzigen Augenblick hast du uns Menschen geschaffen.
Gibt es denn einen, der leben darf, ohne jemals den Tod zu sehen, einen, der sich retten kann vor den Klauen der Totenwelt?
Herr, wo sind sie, die früheren Beweise deiner Güte? Du hattest sie David versprochen und dich mit deiner Treue dafür verbürgt!
Denk daran, wie man deine Diener beschimpft! Ich muss den Hohn vieler Völker ertragen.
HERR, deine Feinde verhöhnen den König, den du gesalbt und eingesetzt hast; sie verhöhnen ihn auf Schritt und Tritt.
Der HERR sei für alle Zeiten gepriesen! Amen, so soll es sein!
Cantique d'Éthan, l'Ézrachite. Je chanterai toujours les bontés de l'Éternel; Ma bouche fera connaître à jamais ta fidélité.
Car je dis: La bonté a des fondements éternels; Tu établis ta fidélité dans les cieux.
J'ai fait alliance avec mon élu; Voici ce que j'ai juré à David, mon serviteur:
J'affermirai ta postérité pour toujours, Et j'établirai ton trône à perpétuité. Pause.
Les cieux célèbrent tes merveilles, ô Éternel! Et ta fidélité dans l'assemblée des saints.
Car qui, dans le ciel, peut se comparer à l'Éternel? Qui est semblable à toi parmi les fils de Dieu?
Dieu est terrible dans la grande assemblée des saints, Il est redoutable pour tous ceux qui l'entourent.
Éternel, Dieu des armées! qui est comme toi puissant, ô Éternel? Ta fidélité t'environne.
Tu domptes l'orgueil de la mer; Quand ses flots se soulèvent, tu les apaises.
Tu écrasas l'Égypte comme un cadavre, Tu dispersas tes ennemis par la puissance de ton bras.
C'est à toi qu'appartiennent les cieux et la terre, C'est toi qui as fondé le monde et ce qu'il renferme.
Tu as créé le nord et le midi; Le Thabor et l'Hermon se réjouissent à ton nom.
Ton bras est puissant, Ta main forte, ta droite élevée.
La justice et l'équité sont la base de ton trône. La bonté et la fidélité sont devant ta face.
Heureux le peuple qui connaît le son de la trompette; Il marche à la clarté de ta face, ô Éternel!
Il se réjouit sans cesse de ton nom, Et il se glorifie de ta justice.
Car tu es la gloire de sa puissance; C'est ta faveur qui relève notre force.
Car l'Éternel est notre bouclier, Le Saint d'Israël est notre roi.
Alors tu parlas dans une vision à ton bien-aimé, Et tu dis: J'ai prêté mon secours à un héros, J'ai élevé du milieu du peuple un jeune homme;
J'ai trouvé David, mon serviteur, Je l'ai oint de mon huile sainte.
Ma main le soutiendra, Et mon bras le fortifiera.
L'ennemi ne le surprendra pas, Et le méchant ne l'opprimera point;
J'écraserai devant lui ses adversaires, Et je frapperai ceux qui le haïssent.
Ma fidélité et ma bonté seront avec lui, Et sa force s'élèvera par mon nom.
Je mettrai sa main sur la mer, Et sa droite sur les fleuves.
Lui, il m'invoquera: Tu es mon père, Mon Dieu et le rocher de mon salut!
Et moi, je ferai de lui le premier-né, Le plus élevé des rois de la terre.
Je lui conserverai toujours ma bonté, Et mon alliance lui sera fidèle;
Je rendrai sa postérité éternelle, Et son trône comme les jours des cieux.
Si ses fils abandonnent ma loi Et ne marchent pas selon ses ordonnances,
S'ils violent mes préceptes Et n'observent pas mes commandements,
Je punirai de la verge leurs transgressions, Et par des coups leurs iniquités;
Mais je ne lui retirerai point ma bonté Et je ne trahirai pas ma fidélité,
Je ne violerai point mon alliance Et je ne changerai pas ce qui est sorti de mes lèvres.
J'ai juré une fois par ma sainteté: Mentirai-je à David?
Sa postérité subsistera toujours; Son trône sera devant moi comme le soleil,
Comme la lune il aura une éternelle durée. Le témoin qui est dans le ciel est fidèle. Pause.
Et pourtant, tu as rejeté, tu as repoussé! Tu t'es irrité contre ton oint!
Tu as dédaigné l'alliance avec ton serviteur; Tu as abattu, profané sa couronne.
Tu as détruit toutes ses murailles, Tu as mis en ruines ses forteresses.
Tous les passants le dépouillent; Il est un objet d'opprobre pour ses voisins.
Tu as élevé la droite de ses adversaires, Tu as réjoui tous ses ennemis;
Tu as fait reculer le tranchant de son glaive, Et tu ne l'as pas soutenu dans le combat.
Tu as mis un terme à sa splendeur, Et tu as jeté son trône à terre;
Tu as abrégé les jours de sa jeunesse, Tu l'as couvert de honte. Pause.
Jusques à quand, Éternel! te cacheras-tu sans cesse, Et ta fureur s'embrasera-t-elle comme le feu?
Rappelle-toi ce qu'est la durée de ma vie, Et pour quel néant tu as créé tous les fils de l'homme.
Y a-t-il un homme qui puisse vivre et ne pas voir la mort, Qui puisse sauver son âme du séjour des morts? Pause.
Où sont, Seigneur! tes bontés premières, Que tu juras à David dans ta fidélité?
Souviens-toi, Seigneur! de l'opprobre de tes serviteurs, Souviens-toi que je porte en mon sein tous les peuples nombreux;
Souviens-toi des outrages de tes ennemis, ô Éternel! De leurs outrages contre les pas de ton oint.