Скрыть
9:1
9:2
9:4
9:5
9:7
9:8
9:11
9:12
9:14
9:15
9:17
9:18
9:20
9:22
9:23
9:24
9:25
9:26
9:27
9:34
9:38
9:39
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, о та́йныхъ сы́на, псало́мъ Дави́ду, 9.
Исповѣ́мся Тебѣ́, Го́споди, всѣ́мъ се́рдцемъ мо­и́мъ, повѣ́мъ вся́ чудеса́ Твоя́.
Возвеселю́ся и воз­ра́дуюся о Тебѣ́, пою́ и́мени Тво­ему́, Вы́шнiй.
Внегда́ воз­врати́тися врагу́ мо­ему́ вспя́ть, изнемо́гутъ и поги́бнутъ от­ лица́ Тво­его́.
Я́ко сотвори́лъ еси́ су́дъ мо́й и прю́ мою́: сѣ́лъ еси́ на престо́лѣ, судя́й пра́вду.
Запрети́лъ еси́ язы́комъ, и поги́бе нечести́вый: и́мя его́ потреби́лъ еси́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.
Врагу́ оскудѣ́ша ору́жiя въ коне́цъ, и гра́ды разруши́лъ еси́: поги́бе па́мять его́ съ шу́момъ.
И Госпо́дь во вѣ́къ пребыва́етъ, угото́ва на су́дъ престо́лъ Сво́й:
и То́й суди́ти и́мать вселе́н­нѣй въ пра́вду, суди́ти и́мать лю́демъ въ правотѣ́.
И бы́сть Госпо́дь при­­бѣ́жище убо́гому, помо́щникъ во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ.
И да упова́ютъ на Тя́ зна́ющiи и́мя Твое́, я́ко не оста́вилъ еси́ взыска́ющихъ Тя́, Го́споди.
По́йте Го́сподеви, живу́щему въ Сiо́нѣ, воз­вѣсти́те во язы́цѣхъ начина́нiя Его́:
я́ко взыска́яй кро́ви и́хъ помяну́, не забы́ зва́нiя убо́гихъ.
Поми́луй мя́, Го́споди, ви́ждь смире́нiе мое́ от­ вра́гъ мо­и́хъ, воз­нося́й мя́ от­ вра́тъ сме́ртныхъ:
я́ко да воз­вѣщу́ вся́ хвалы́ Твоя́ во вратѣ́хъ дще́ре Сiо́ни: воз­ра́дуемся о спасе́нiи Тво­е́мъ.
Углѣбо́ша язы́цы въ па́губѣ, ю́же сотвори́ша: въ сѣ́ти се́й, ю́же скры́ша, увязе́ нога́ и́хъ.
Зна́емь е́сть Госпо́дь судьбы́ творя́й: въ дѣ́лѣхъ руку́ свое́ю увязе́ грѣ́шникъ.
Да воз­вратя́т­ся грѣ́шницы во а́дъ, вси́ язы́цы забыва́ющiи Бо́га.
Я́ко не до конца́ забве́нъ бу́детъ ни́щiй, терпѣ́нiе убо́гихъ не поги́бнетъ до конца́.
Воскре́сни́, Го́споди, да не крѣпи́т­ся человѣ́къ, да су́дят­ся язы́цы предъ Тобо́ю.
Поста́ви, Го́споди, законоположи́теля надъ ни́ми, да разумѣ́ютъ язы́цы, я́ко человѣ́цы су́ть.
Вску́ю, Го́споди, от­стоя́ дале́че, презира́еши во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ?
Внегда́ горди́тися нечести́вому, воз­гара́ет­ся ни́щiй: увяза́ютъ въ совѣ́тѣхъ, я́же помышля́ютъ.
Я́ко хвали́мь е́сть грѣ́шный въ по́хотехъ души́ сво­ея́, и оби́дяй благослови́мь е́сть.
Раздражи́ Го́спода грѣ́шный: по мно́же­ст­ву гнѣ́ва сво­его́ не взы́щетъ: нѣ́сть Бо́га предъ ни́мъ.
Оскверня́ют­ся путiе́ его́ на вся́ко вре́мя: отъ­е́млют­ся судьбы́ Твоя́ от­ лица́ его́: всѣ́ми враги́ сво­и́ми облада́етъ.
Рече́ бо въ се́рдцы сво­е́мъ: не подви́жуся от­ ро́да въ ро́дъ безъ зла́:
его́же кля́твы уста́ его́ по́лна су́ть, и го́рести и льсти́: подъ язы́комъ его́ тру́дъ и болѣ́знь.
Присѣди́тъ въ лови́тел­ст­вѣ съ бога́тыми въ та́йныхъ, е́же уби́ти непови́н­наго: о́чи его́ на ни́щаго при­­зира́етѣ.
Лови́тъ въ та́йнѣ я́ко ле́въ во огра́дѣ сво­е́й, лови́тъ е́же восхи́тити ни́щаго, внегда́ при­­влещи́ и́ въ сѣ́ти сво­е́й.
Смири́тъ его́: преклони́т­ся и паде́тъ, внегда́ ему́ облада́ти убо́гими.
Рече́ бо въ се́рдцы сво­е́мъ: забы́ Бо́гъ, от­врати́ лице́ Свое́, да не ви́дитъ до конца́.
Воскре́сни́, Го́споди Бо́же мо́й, да воз­несе́т­ся рука́ Твоя́, не забу́ди убо́гихъ Тво­и́хъ до конца́.
Чесо́ ра́ди прогнѣ́ва нечести́вый Бо́га? Рече́ бо въ се́рдцы сво­е́мъ: не взы́щетъ.
Ви́диши, я́ко Ты́ болѣ́знь и я́рость смотря́еши, да пре́данъ бу́детъ въ ру́цѣ Тво­и́: Тебѣ́ оста́вленъ е́сть ни́щiй, си́ру Ты́ бу́ди помо́щникъ.
Сокруши́ мы́шцу грѣ́шному и лука́вому: взы́щет­ся грѣ́хъ его́ и не обря́щет­ся.
Госпо́дь Ца́рь во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: поги́бнете, язы́цы, от­ земли́ Его́.
Жела́нiе убо́гихъ услы́шалъ еси́, Го́споди, угото́ванiю се́рдца и́хъ вня́тъ у́хо Твое́.
Суди́ си́ру и смире́ну, да не при­­ложи́тъ ктому́ велича́тися человѣ́къ на земли́.
Рус. (Бируковы)
В конец, о тайнах сына, псалом Давида.
Прославлю Тебя, Господи, всем сердцем моим, поведаю чудеса Твои.
Возвеселюсь и возрадуюсь о Тебе; воспою имя Твое, Всевышний!
Когда обратятся враги мои вспять, изнемогут и погибнут они по воле Твоей.
Ибо сотворил Ты мне суд и разрешил тяжбу мою; воссел на Престоле, Судия праведный!
Наказал народы, и погиб нечестивый; имя его истребил Ты навеки.
У врага истощилось оружие вконец, и города его разрушил Ты; погибла память о нем с шумом.
А Господь вовеки пребывает, уготовил для суда Престол Свой.
И судить будет Он вселенную по правде, судить будет народы праведно.
И стал Господь прибежищем убогому, Подателем помощи в благоденствии и в скорбях.
И да уповают на Тебя знающие имя Твое, ибо не оставил Ты ищущих Тебя, Господи!
Пойте Господу, живущему на Сионе, возвестите народам деяния Его!
Ибо взыскав за кровь, помянул Он убогих, не забыл вопля их.
Помилуй меня, Господи! Воззри, сколь унижен я врагами моими, Ты, возносящий меня от врат смерти,
Чтоб возвещал я славу Твою у врат дочери Сиона; и мы возрадуемся, спасенные Тобою.
Погрязли народы в злодействе, ими сотворенном; в сети, расставленной ими, увязли ноги их.
Совершая суды, открывается людям Господь; в делах рук своих увяз грешник.
Да сойдут грешники во ад, все народы, забывающие Бога!
Ибо не до конца забыт будет нищий, надежда убогих не погибнет до конца.
Восстань, Господи! Да не торжествует нечестивый человек; да совершится суд Твой над народами!
Поставь, Господи, законодателя над ними, да уразумеют народы, что они только люди!
Зачем, Господи, отдалившись от нас, не взираешь Ты на благоденствие и скорби?
Когда гордится нечестивый, разгорается зависть нищего, и оба вязнут в кознях, замышленных ими.
Ибо хвалят грешника льстецы за прихоти души его и творящего обиды благословляют.
Прогневал Господа грешник, сказав в великой дерзости своей: «Не взыщет Бог!»; нет Бога пред очами его.
Оскверняются пути его во всякое время; о судах Твоих позабыл он; подчинил он себе врагов своих.
Ибо сказал он в сердце своем: «Не поколеблюсь! Из рода в род потомки мои не испытают зла»!
Уста его полны проклятий, горечи и лжи; на языке его тягота и мучение.
Сидит он с богатыми в засаде, в тайниках, готовый убить неповинного; очи его следят за нищим.
Подстерегает он тайно, как лев у логова своего, подстерегает, готовый схватить нищего, схватить нищего, накрыв его сетью своей.
Повергнет его на землю; но пошатнется и падет сам, одолев убогого.
Ибо сказал он в сердце своем: «Забыл про нас Бог, отвратил лицо Свое навек, – не видит Он нас».
Восстань, Господи, Боже мой, да вознесется в защиту рука Твоя, не забудь убогих Твоих!
Чем прогневал нечестивый Бога? Сказал в сердце своем: «Не взыщет Он!»
Но Ты видишь все, взирая на мучения и скорби. Прими убогого на попечение Твое! Тебе вверяется нищий, сироте даруй помощь!
Сокруши силу грешного и лукавого! Взыщутся грехи его, погибнет он, и следов его не найдут.
Господь Царь навеки и на все века! Исчезните, язычники, с лица земли Его!
Желание убогих услышал Ты, Господи, преданным
Тебе сердцам внимало ухо Твое. Сотвори правый суд сироте и смиренному, да не превозносится впредь человек на земле!
Немецкий (GNB)
Ein Lied Davids, für hohe Knabenstimmen.
HERR, von ganzem Herzen will ich dir danken,
deine machtvollen Taten allen verkünden.
Über dich will ich jubeln und mich freuen,
von dir will ich singen, du höchster Gott!
Vor dir mussten meine Feinde weichen,
sie stürzten und kamen um.
Du hast dich auf den Richterstuhl gesetzt
und mir zu meinem Recht verholfen,
denn deine Urteile sind gerecht.
Den Völkern hast du gedroht,
die Unheilstifter zerschlagen,
ihre Namen für immer ausgetilgt.
Völlig vernichtet hast du sie,
ihre Städte entvölkert und in Trümmer gelegt,
für immer sind sie vergessen.
Doch der HERR regiert für alle Zeiten,
sein Richterstuhl ist aufgestellt.
Der ganzen Welt spricht er gerechtes Urteil,
unparteiisch entscheidet er über die Völker.
Den Unterdrückten bietet er sicheren Schutz;
in schlimmer Zeit sind sie bei ihm geborgen.
Alle, die dich kennen, HERR,
setzen auf dich ihr Vertrauen.
Du lässt niemand im Stich,
der deine Nähe sucht.
Preist den HERRN mit eurem Lied,
ihn, dessen Thron auf dem Zionsberg steht;
macht bei den Völkern seine Taten bekannt!
Den Hilfeschrei der Armen überhört er nicht,
er vergisst nicht die Qual der Verfolgten
und zieht die Verfolger zur Rechenschaft.
HERR, hab Erbarmen mit mir!
Sieh doch, wie sie mir zusetzen mit ihrem Hass!
Hol mich weg von den Toren des Totenreichs!
Dann stelle ich mich an die Tore deiner Stadt
und rühme dich vor allen
für das, was du an mir getan hast.
Die anderen Völker sind in die Grube gefallen,
die sie für uns gegraben hatten.
Sie legten ihre Netze aus
und haben sich selbst darin gefangen.
Der HERR hat seine Macht erwiesen,
er hat für Recht gesorgt.
Die Unheilstifter sind in die eigene Falle gelaufen.
Hinab zu den Toten gehören sie alle,
die Völker, die Gott den Rücken kehren!
Doch die Armen sind nur scheinbar vergessen,
ihre Hoffnung ist nicht für immer dahin.
Greif ein, HERR!
Lass nicht zu,
dass ein Mensch dir die Stirn bietet!
Zieh die Völker vor Gericht,
sprich ihnen allen das Urteil!
Stürze sie in Angst und Schrecken, HERR,
zeig ihnen, dass sie nur Menschen sind!
10:1Warum bist du so weit weg, HERR? Warum verbirgst du dich vor uns?
Wir sind vor Elend am Ende!
10:2Schamlose Schurken stellen den Armen nach
und fangen sie in heimtückischen Fallen.
10:3Sie geben auch noch damit an,
dass sie so unersättlich sind.
Nichts zählt bei ihnen, nur ihr Gewinn.
Sie danken dir nicht, Gott, sie lästern dich nur!
10:4In ihrem Größenwahn reden sie sich ein:
»Wie sollte Gott uns zur Rechenschaft ziehen?
Wo er doch gar nicht existiert!«
Weiter reicht ihr vermessenes Denken nicht.
10:5Sie tun, was sie wollen, und alles gelingt.
Ob du sie verurteilst, berührt sie nicht;
du bist ja so fern dort oben!

Sie lachen spöttisch über jeden Gegner.

10:6»Was soll uns erschüttern?«, sagen sie.
»An uns geht jedes Unglück vorüber;
so war es immer, so bleibt es auch!«
10:7Sie fluchen, sie lügen und drohen,
was sie reden, bringt Verderben und Unheil.
10:8Im Hinterhalt liegen sie nah bei den Dörfern,
warten auf Leute, die nichts Böses ahnen,
heimlich ermorden sie schuldlose Menschen.
10:9Sie liegen und lauern wie Löwen im Dickicht,
sie spähen nach hilflosen Opfern aus
und fangen sie ein mit ihren Netzen.
10:10Sie ducken sich, werfen sich auf die Armen
und stoßen sie nieder mit roher Gewalt.
10:11Bei alledem sagen diese Verbrecher:
»Gott fragt nicht danach, er sieht niemals her,
er will von uns gar nichts wissen.«
10:12Steh auf, HERR! Greif doch ein, Gott!
Vergiss nicht die Schwachen,
nimm sie in Schutz!
10:13Lass nicht zu,
dass die Schurken dich missachten!
Warum dürfen sie sagen:
»Er straft uns ja nicht«?
10:14Aber du bist nicht blind!
Du siehst all das Leiden und Unheil
und du kannst helfen.
Darum kommen die Schwachen und Waisen zu dir
und vertrauen dir ihre Sache an.
10:15Zerschlage die Macht der Unheilstifter,
rechne mit ihnen ab,
mach dem Verbrechen ein Ende!
10:16Du, HERR, bist König für immer und ewig.
Die Fremden, die nichts von dir wissen wollen,
müssen aus deinem Land verschwinden.
10:17Du nimmst die Bitten der Armen an,
du hörst ihr Rufen, HERR,
du machst ihnen Mut.
10:18Den Waisen und Unterdrückten verschaffst du Recht
und lässt keinen Menschen mehr Schrecken verbreiten auf der Erde.
9:1 لامام المغنين. على موت الابن. مزمور لداود احمد الرب بكل قلبي. احدث بجميع عجائبك.
9:2 افرح وابتهج بك ارنم لاسمك ايها العلي.
9:3 عند رجوع اعدائي الى خلف يسقطون ويهلكون من قدام وجهك.
9:4 لانك اقمت حقي ودعواي. جلست على الكرسي قاضيا عادلا.
9:5 انتهرت الامم. اهلكت الشرير. محوت اسمهم الى الدهر والابد.
9:6 العدو تم خرابه الى الابد. وهدمت مدنا. باد ذكره نفسه.
9:7 اما الرب فالى الدهر يجلس. ثبّت للقضاء كرسيه
9:8 وهو يقضي للمسكونة بالعدل. يدين الشعوب بالاستقامة.
9:9 ويكون الرب ملجأ للمنسحق. ملجأ في ازمنة الضيق.
9:10 ويتكل عليك العارفون اسمك. لانك لم تترك طالبيك يا رب
9:11 رنموا للرب الساكن في صهيون. اخبروا بين الشعوب بافعاله.
9:12 لانه مطالب بالدماء. ذكرهم. لم ينس صراخ المساكين
9:13 ارحمني يا رب. انظر مذلتي من مبغضيّ يا رافعي من ابواب الموت.
9:14 لكي احدث بكل تسابيحك في ابواب ابنة صهيون مبتهجا بخلاصك
9:15 تورطت الامم في الحفرة التي عملوها. في الشبكة التي اخفوها انتشبت ارجلهم.
9:16 معروف هو الرب. قضاء امضى. الشرير يعلق بعمل يديه. ضرب الاوتار. سلاه
9:17 الاشرار يرجعون الى الهاوية. كل الامم الناسين الله.
9:18 لانه لا ينسى المسكين الى الابد. رجاء البائسين لا يخيب الى الدهر.
9:19 قم يا رب. لا يعتزّ الانسان. لتحاكم الامم قدامك.
9:20 يا رب اجعل عليهم رعبا. ليعلم الامم انهم بشر. سلاه
10:1 يا رب لماذا تقف بعيدا. لماذا تختفي في ازمنة الضيق.
10:2 في كبرياء الشرير يحترق المسكين. يؤخذون بالمؤامرة التي فكروا بها.
10:3 لان الشرير يفتخر بشهوات نفسه. والخاطف يجدف يهين الرب.
10:4 الشرير حسب تشامخ انفه يقول لا يطالب. كل افكاره انه لا اله.
10:5 تثبت سبله في كل حين. عالية احكامك فوقه. كل اعدائه ينفث فيهم.
10:6 قال في قلبه لا اتزعزع. من دور الى دور بلا سوء.
10:7 فمه مملوء لعنة وغشا وظلما. تحت لسانه مشقة واثم.
10:8 يجلس في مكمن الديار في المختفيات يقتل البري. عيناه تراقبان المسكين.
10:9 يكمن في المختفى كاسد في عرّيسه. يكمن ليخطف المسكين. يخطف المسكين بجذبه في شبكته.
10:10 فتنسحق وتنحني وتسقط المساكين ببراثنه.
10:11 قال في قلبه ان الله قد نسي. حجب وجهه. لا يرى الى الابد
10:12 قم يا رب. يا الله ارفع يدك. لا تنس المساكين.
10:13 لماذا اهان الشرير الله. لماذا قال في قلبه لا تطالب.
10:14 قد رأيت لانك تبصر المشقة والغم لتجازي بيدك. اليك يسلم المسكين امره. انت صرت معين اليتيم
10:15 احطم ذراع الفاجر. والشرير تطلب شرّه ولا تجده.
10:16 الرب ملك الى الدهر والابد بادت الامم من ارضه.
10:17 تأوه الودعاء قد سمعت يا رب. تثبت قلوبهم. تميل اذنك
10:18 لحق اليتيم والمنسحق لكي لا يعود ايضا يرعبهم انسان من الارض
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible