Скрыть
Псалом 9 
9:1
9:2
9:4
9:5
9:7
9:8
9:11
9:12
9:14
9:15
9:17
9:18
9:20
9:22
9:23
9:24
9:25
9:26
9:27
9:34
9:38
9:39
Псалом 10 
10:0
10:2
10:3
10:5
10:7
Псалом 11 
11:1
11:6
11:8
11:9
Псалом 12 
12:1
12:3
12:5
12:7
Псалом 13 
13:0
13:4
13:5
Псалом 14 
14:0
Псалом 15 
15:0
15:1
15:2
15:6
15:7
15:9
Псалом 16 
16:0
16:2
16:4
16:6
16:7
16:9
16:11
16:12
16:13
16:14
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, о та́йныхъ сы́на, псало́мъ Дави́ду, 9.
Исповѣ́мся Тебѣ́, Го́споди, всѣ́мъ се́рдцемъ мо­и́мъ, повѣ́мъ вся́ чудеса́ Твоя́.
Возвеселю́ся и воз­ра́дуюся о Тебѣ́, пою́ и́мени Тво­ему́, Вы́шнiй.
Внегда́ воз­врати́тися врагу́ мо­ему́ вспя́ть, изнемо́гутъ и поги́бнутъ от­ лица́ Тво­его́.
Я́ко сотвори́лъ еси́ су́дъ мо́й и прю́ мою́: сѣ́лъ еси́ на престо́лѣ, судя́й пра́вду.
Запрети́лъ еси́ язы́комъ, и поги́бе нечести́вый: и́мя его́ потреби́лъ еси́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.
Врагу́ оскудѣ́ша ору́жiя въ коне́цъ, и гра́ды разруши́лъ еси́: поги́бе па́мять его́ съ шу́момъ.
И Госпо́дь во вѣ́къ пребыва́етъ, угото́ва на су́дъ престо́лъ Сво́й:
и То́й суди́ти и́мать вселе́н­нѣй въ пра́вду, суди́ти и́мать лю́демъ въ правотѣ́.
И бы́сть Госпо́дь при­­бѣ́жище убо́гому, помо́щникъ во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ.
И да упова́ютъ на Тя́ зна́ющiи и́мя Твое́, я́ко не оста́вилъ еси́ взыска́ющихъ Тя́, Го́споди.
По́йте Го́сподеви, живу́щему въ Сiо́нѣ, воз­вѣсти́те во язы́цѣхъ начина́нiя Его́:
я́ко взыска́яй кро́ви и́хъ помяну́, не забы́ зва́нiя убо́гихъ.
Поми́луй мя́, Го́споди, ви́ждь смире́нiе мое́ от­ вра́гъ мо­и́хъ, воз­нося́й мя́ от­ вра́тъ сме́ртныхъ:
я́ко да воз­вѣщу́ вся́ хвалы́ Твоя́ во вратѣ́хъ дще́ре Сiо́ни: воз­ра́дуемся о спасе́нiи Тво­е́мъ.
Углѣбо́ша язы́цы въ па́губѣ, ю́же сотвори́ша: въ сѣ́ти се́й, ю́же скры́ша, увязе́ нога́ и́хъ.
Зна́емь е́сть Госпо́дь судьбы́ творя́й: въ дѣ́лѣхъ руку́ свое́ю увязе́ грѣ́шникъ.
Да воз­вратя́т­ся грѣ́шницы во а́дъ, вси́ язы́цы забыва́ющiи Бо́га.
Я́ко не до конца́ забве́нъ бу́детъ ни́щiй, терпѣ́нiе убо́гихъ не поги́бнетъ до конца́.
Воскре́сни́, Го́споди, да не крѣпи́т­ся человѣ́къ, да су́дят­ся язы́цы предъ Тобо́ю.
Поста́ви, Го́споди, законоположи́теля надъ ни́ми, да разумѣ́ютъ язы́цы, я́ко человѣ́цы су́ть.
Вску́ю, Го́споди, от­стоя́ дале́че, презира́еши во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ?
Внегда́ горди́тися нечести́вому, воз­гара́ет­ся ни́щiй: увяза́ютъ въ совѣ́тѣхъ, я́же помышля́ютъ.
Я́ко хвали́мь е́сть грѣ́шный въ по́хотехъ души́ сво­ея́, и оби́дяй благослови́мь е́сть.
Раздражи́ Го́спода грѣ́шный: по мно́же­ст­ву гнѣ́ва сво­его́ не взы́щетъ: нѣ́сть Бо́га предъ ни́мъ.
Оскверня́ют­ся путiе́ его́ на вся́ко вре́мя: отъ­е́млют­ся судьбы́ Твоя́ от­ лица́ его́: всѣ́ми враги́ сво­и́ми облада́етъ.
Рече́ бо въ се́рдцы сво­е́мъ: не подви́жуся от­ ро́да въ ро́дъ безъ зла́:
его́же кля́твы уста́ его́ по́лна су́ть, и го́рести и льсти́: подъ язы́комъ его́ тру́дъ и болѣ́знь.
Присѣди́тъ въ лови́тел­ст­вѣ съ бога́тыми въ та́йныхъ, е́же уби́ти непови́н­наго: о́чи его́ на ни́щаго при­­зира́етѣ.
Лови́тъ въ та́йнѣ я́ко ле́въ во огра́дѣ сво­е́й, лови́тъ е́же восхи́тити ни́щаго, внегда́ при­­влещи́ и́ въ сѣ́ти сво­е́й.
Смири́тъ его́: преклони́т­ся и паде́тъ, внегда́ ему́ облада́ти убо́гими.
Рече́ бо въ се́рдцы сво­е́мъ: забы́ Бо́гъ, от­врати́ лице́ Свое́, да не ви́дитъ до конца́.
Воскре́сни́, Го́споди Бо́же мо́й, да воз­несе́т­ся рука́ Твоя́, не забу́ди убо́гихъ Тво­и́хъ до конца́.
Чесо́ ра́ди прогнѣ́ва нечести́вый Бо́га? Рече́ бо въ се́рдцы сво­е́мъ: не взы́щетъ.
Ви́диши, я́ко Ты́ болѣ́знь и я́рость смотря́еши, да пре́данъ бу́детъ въ ру́цѣ Тво­и́: Тебѣ́ оста́вленъ е́сть ни́щiй, си́ру Ты́ бу́ди помо́щникъ.
Сокруши́ мы́шцу грѣ́шному и лука́вому: взы́щет­ся грѣ́хъ его́ и не обря́щет­ся.
Госпо́дь Ца́рь во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: поги́бнете, язы́цы, от­ земли́ Его́.
Жела́нiе убо́гихъ услы́шалъ еси́, Го́споди, угото́ванiю се́рдца и́хъ вня́тъ у́хо Твое́.
Суди́ си́ру и смире́ну, да не при­­ложи́тъ ктому́ велича́тися человѣ́къ на земли́.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
На Го́спода упова́хъ, ка́ко рече́те души́ мо­е́й: превита́й по гора́мъ, я́ко пти́ца?
Я́ко се́, грѣ́шницы наляко́ша лу́къ, угото́ваша стрѣ́лы въ ту́лѣ, сострѣля́ти во мра́цѣ пра́выя се́рдцемъ.
Зане́ я́же Ты́ соверши́лъ еси́, они́ разруши́ша: пра́ведникъ же что́ сотвори́?
Госпо́дь во хра́мѣ святѣ́мъ Сво­е́мъ. Госпо́дь, на небеси́ престо́лъ Его́: о́чи Его́ на ни́щаго при­­зира́етѣ, вѣ́жди Его́ испыта́етѣ сы́ны человѣ́ческiя.
Госпо́дь испыта́етъ пра́веднаго и нечести́ваго: любя́й же непра́вду ненави́дитъ свою́ ду́шу.
Одожди́тъ на грѣ́шники сѣ́ти: о́гнь и жу́пелъ, и ду́хъ бу́ренъ ча́сть ча́ши и́хъ.
Я́ко пра́веденъ Госпо́дь и пра́вды воз­люби́: правоты́ ви́дѣ лице́ Его́.
Въ коне́цъ, о осмѣ́й, псало́мъ Дави́ду.
Спаси́ мя, Го́споди, я́ко оскудѣ́ преподо́бный: я́ко ума́лишася и́стины от­ сыно́въ человѣ́ческихъ.
Су́етная глаго́ла кі́йждо ко и́скрен­нему сво­ему́: устнѣ́ льсти́выя въ се́рдцы, и въ се́рдцы глаго́лаша зла́я.
Потреби́тъ Госпо́дь вся́ устны́ льсти́выя, язы́къ велерѣ́чивый,
ре́кшыя: язы́къ на́шъ воз­вели́чимъ, устны́ на́ша при­­ на́съ су́ть: кто́ на́мъ госпо́дь е́сть?
Стра́сти ра́ди ни́щихъ и воз­дыха́нiя убо́гихъ ны́нѣ воскре́сну́, глаго́летъ Госпо́дь: положу́ся во спасе́нiе, не обиню́ся о не́мъ.
Словеса́ Госпо́дня словеса́ чи́ста, сребро́ разжже́но, искуше́но земли́, очище́но седмери́цею.
Ты́, Го́споди, сохрани́ши ны́ и соблюде́ши ны́ от­ ро́да сего́ и во вѣ́къ.
О́крестъ нечести́вiи хо́дятъ: по высотѣ́ тво­е́й умно́жилъ еси́ сы́ны человѣ́ческiя.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Доко́лѣ, Го́споди, забу́деши мя́ до конца́? Доко́лѣ от­враща́еши лице́ Твое́ от­ мене́?
Доко́лѣ положу́ совѣ́ты въ души́ мо­е́й, болѣ́зни въ се́рдцы мо­е́мъ де́нь и но́щь? Доко́лѣ воз­несе́т­ся вра́гъ мо́й на мя́?
При́зри, услы́ши мя́, Го́споди Бо́же мо́й: просвѣти́ о́чи мо­и́, да не когда́ усну́ въ сме́рть:
да не когда́ рече́тъ вра́гъ мо́й: укрѣпи́хся на него́.
6Стужа́ющiи ми́ воз­ра́дуют­ся, а́ще подви́жуся.
7А́зъ же на ми́лость Твою́ упова́хъ: воз­ра́дует­ся се́рдце мое́ о спасе́нiи Тво­е́мъ: воспою́ Го́сподеви благодѣ́яв­шему мнѣ́ и пою́ и́мени Го́спода Вы́шняго.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Рече́ безу́менъ въ се́рдцы сво­е́мъ: нѣ́сть Бо́гъ. Растлѣ́ша и омерзи́шася въ начина́нiихъ: нѣ́сть творя́й благосты́ню.
Госпо́дь съ небесе́ при­­ни́че на сы́ны человѣ́ческiя, ви́дѣти, а́ще е́сть разумѣва́яй, или́ взыска́яй Бо́га.
Вси́ уклони́шася, вку́пѣ неключи́ми бы́ша: нѣ́сть творя́й благосты́ню, нѣ́сть до еди́наго.
Ни ли́ уразумѣ́ютъ вси́ дѣ́ла­ю­щiи беззако́нiе, снѣда́ющiи лю́ди моя́ въ снѣ́дь хлѣ́ба? Го́спода не при­­зва́ша.
Та́мо убоя́шася стра́ха, идѣ́же не бѣ́ стра́хъ: я́ко Госпо́дь въ ро́дѣ пра́ведныхъ.
Совѣ́тъ ни́щаго посрами́сте: Госпо́дь же упова́нiе его́ е́сть.
Кто́ да́стъ от­ Сiо́на спасе́нiе Изра́илево? Внегда́ воз­врати́тъ Госпо́дь плѣне́нiе люді́й сво­и́хъ, воз­ра́дует­ся Иа́ковъ, и воз­весели́т­ся Изра́иль.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду, 14.
Го́споди, кто́ обита́етъ въ жили́щи Тво­е́мъ? Или́ кто́ всели́т­ся во святу́ю го́ру Твою́?
Ходя́й непоро́ченъ и дѣ́лаяй пра́вду, глаго́ляй и́стину въ се́рдцы сво­е́мъ:
и́же не ульсти́ язы́комъ сво­и́мъ и не сотвори́ и́скрен­нему сво­ему́ зла́, и поноше́нiя не прiя́тъ на бли́жнiя своя́:
уничиже́нъ е́сть предъ ни́мъ лука́внуяй, боя́щыяжеся Го́спода сла́витъ: клены́йся и́скрен­нему сво­ему́ и не от­мета́яся:
сребра́ сво­его́ не даде́ въ ли́хву и мзды́ на непови́н­ныхъ не прiя́тъ. Творя́й сiя́ не подви́жит­ся во вѣ́къ.
Столпописа́нiе, Дави́ду, 15.
Сохрани́ мя, Го́споди, я́ко на Тя́ упова́хъ.
Рѣ́хъ Го́сподеви: Госпо́дь мо́й еси́ Ты́, я́ко благи́хъ мо­и́хъ не тре́буеши.
Святы́мъ, и́же су́ть на земли́ его́, удиви́ Госпо́дь вся́ хотѣ́нiя Своя́ въ ни́хъ.
Умно́жишася не́мощи и́хъ, по си́хъ ускори́ша: не соберу́ собо́ры и́хъ от­ крове́й, ни помяну́ же име́нъ и́хъ устна́ма мо­и́ма.
Госпо́дь ча́сть достоя́нiя мо­его́ и ча́ши мо­ея́: Ты́ еси́ устроя́яй достоя́нiе мое́ мнѣ́.
У́жя нападо́ша ми́ въ держа́вныхъ мо­и́хъ: и́бо достоя́нiе мое́ держа́вно е́сть мнѣ́.
Благословлю́ Го́спода вразуми́в­шаго мя́: еще́ же и до но́щи наказа́ша мя́ утро́бы моя́.
Предзрѣ́хъ Го́спода предо мно́ю вы́ну, я́ко одесну́ю мене́ е́сть, да не подви́жуся.
Сего́ ра́ди воз­весели́ся се́рдце мое́, и воз­ра́довася язы́къ мо́й: еще́ же и пло́ть моя́ всели́т­ся на упова́нiи.
Я́ко не оста́виши ду́шу мою́ во а́дѣ, ниже́ да́си преподобному Тво­ему́ ви́дѣти истлѣ́нiя.
Сказа́лъ ми́ еси́ пути́ живота́: испо́лниши мя́ весе́лiя съ лице́мъ Тво­и́мъ: красота́ {сла́дость} въ десни́цѣ Тво­е́й въ коне́цъ.
Моли́тва Дави́ду, 16.
Услы́ши, Го́споди, пра́вду мою́, вонми́ моле́нiю мо­ему́, внуши́ моли́тву мою́ не во устна́хъ льсти́выхъ.
От лица́ Тво­его́ судьба́ моя́ изы́детъ: о́чи мо­и́ да ви́дита правоты́.
Искуси́лъ еси́ се́рдце мое́, посѣти́лъ еси́ но́щiю: искуси́лъ мя́ еси́, и не обрѣ́теся во мнѣ́ непра́вда.
Я́ко да не воз­глаго́лютъ уста́ моя́ дѣ́лъ человѣ́ческихъ, за словеса́ усте́нъ Тво­и́хъ а́зъ сохрани́хъ пути́ же́стоки.
Соверши́ стопы́ моя́ во стезя́хъ Тво­и́хъ, да не подви́жут­ся стопы́ моя́.
А́зъ воз­зва́хъ, я́ко услы́шалъ мя́ еси́, Бо́же: при­­клони́ у́хо Твое́ мнѣ́ и услы́ши глаго́лы моя́.
Удиви́ ми́лости Твоя́, спаса́яй упова́ющыя на Тя́ от­ проти́вящихся десни́цѣ Тво­е́й:
сохрани́ мя, Го́споди, я́ко зѣ́ницу о́ка: въ кро́вѣ крилу́ Твое́ю покры́еши мя́
от­ лица́ нечести́выхъ остра́стшихъ {оби́дящихъ} мя́: врази́ мо­и́ ду́шу мою́ одержа́ша
ту́къ сво́й затвори́ша, уста́ и́хъ глаго́лаша горды́ню.
Изгоня́щiи мя́ ны́нѣ обыдо́ша мя́, о́чи сво­и́ воз­ложи́ша уклони́ти на зе́млю.
Объя́ша мя́ я́ко ле́въ гото́въ на ло́въ и я́ко ски́менъ обита́яй въ та́йныхъ.
Воскре́сни́, Го́споди, предвари́ я́ и запни́ и́мъ: изба́ви ду́шу мою́ от­ нечести́ваго, ору́жiе Твое́
от­ вра́гъ руки́ Тво­ея́, Го́споди, от­ ма́лыхъ от­ земли́: раздѣли́ я́ въ животѣ́ и́хъ, и сокрове́н­ныхъ Тво­и́хъ испо́лнися чре́во и́хъ: насы́тишася сыно́въ, и оста́виша оста́нки младе́нцемъ сво­и́мъ.
А́зъ же пра́вдою явлю́ся лицу́ Тво­ему́, насы́щуся, внегда́ яви́тимися сла́вѣ Тво­е́й.
Синодальный
2 Давид обещает восхвалять Бога, 4 так как Он помог ему одолеть врагов. 8 Угнетаемый праведник найдет в Боге защиту. 12 За оказанную помощь нужно восхвалять Бога. 14 Пусть Господь продлит помощь и на будущее время. 21 Почему Ты, Господи, даешь нечестивому успех, когда он не верит в Промысл Твой на земле? 33 Восстань, Господи, на защиту угнетенных и накажи нечестивого.
Начальнику хора. По смерти Лабена. Псалом Давида.
Буду славить [Тебя], Господи, всем сердцем моим, возвещать все чудеса Твои.
Буду радоваться и торжествовать о Тебе, петь имени Твоему, Всевышний.
Когда враги мои обращены назад, то преткнутся и погибнут пред лицем Твоим,
ибо Ты производил мой суд и мою тяжбу; Ты воссел на престоле, Судия праведный.
Ты вознегодовал на народы, погубил нечестивого, имя их изгладил на веки и веки.
У врага совсем не стало оружия, и города́ Ты разрушил; погибла память их с ними.
Но Господь пребывает вовек; Он приготовил для суда престол Свой,
и Он будет судить вселенную по правде, совершит суд над народами по правоте.
И будет Господь прибежищем угнетенному, прибежищем во времена скорби;
и будут уповать на Тебя знающие имя Твое, потому что Ты не оставляешь ищущих Тебя, Господи.
Пойте Господу, живущему на Сионе, возвещайте между народами дела Его,
ибо Он взыскивает за кровь; помнит их, не забывает вопля угнетенных.
Помилуй меня, Господи; воззри на страдание мое от ненавидящих меня, – Ты, Который возносишь меня от врат смерти,
чтобы я возвещал все хвалы Твои во вратах дщери Сионовой: буду радоваться о спасении Твоем.
Обрушились народы в яму, которую выкопали; в сети, которую скрыли они, запуталась нога их.
Познан был Господь по суду, который Он совершил; нечестивый уловлен делами рук своих.
Да обратятся нечестивые в ад, – все народы, забывающие Бога.
Ибо не навсегда забыт будет нищий, и надежда бедных не до конца погибнет.
Восстань, Господи, да не преобладает человек, да судятся народы пред лицем Твоим.
Наведи, Господи, страх на них; да знают народы, что человеки они.
Для чего, Господи, стоишь вдали, скрываешь Себя во время скорби?
По гордости своей нечестивый преследует бедного: да уловятся они ухищрениями, которые сами вымышляют.
Ибо нечестивый хвалится похотью души своей; корыстолюбец ублажает себя.
В надмении своем нечестивый пренебрегает Господа: «не взыщет»; во всех помыслах его: «нет Бога!»
Во всякое время пути его гибельны; суды Твои далеки для него; на всех врагов своих он смотрит с пренебрежением;
говорит в сердце своем: «не поколеблюсь; в род и род не приключится мне зла»;
уста его полны проклятия, коварства и лжи; под языком – его мучение и пагуба;
сидит в засаде за двором, в потаенных местах убивает невинного; глаза его подсматривают за бедным;
подстерегает в потаенном месте, как лев в логовище; подстерегает в засаде, чтобы схватить бедного; хватает бедного, увлекая в сети свои;
сгибается, прилегает, – и бедные падают в сильные когти его;
говорит в сердце своем: «забыл Бог, закрыл лице Свое, не увидит никогда».
Восстань, Господи, Боже [мой], вознеси руку Твою, не забудь угнетенных [Твоих до конца].
Зачем нечестивый пренебрегает Бога, говоря в сердце своем: «Ты не взыщешь»?
Ты видишь, ибо Ты взираешь на обиды и притеснения, чтобы воздать Твоею рукою. Тебе предает себя бедный; сироте Ты помощник.
Сокруши мышцу нечестивому и злому, так чтобы искать и не найти его нечестия.
Господь – царь на веки, навсегда; исчезнут язычники с земли Его.
Господи! Ты слышишь желания смиренных; укрепи сердце их; открой ухо Твое,
чтобы дать суд сироте и угнетенному, да не устрашает более человек на земле.
1 Друзья Давида советовали ему спасаться в горах, 4 Давид же, сознавая себя чистым пред Авессаломом и народом, продолжает оставаться в Иерусалиме, веря в то, что Господь покарает нечестивцев.
Начальнику хора. Псалом Давида.
На Господа уповаю; как же вы говорите душе моей: «улетай на гору вашу, как птица»?
Ибо вот, нечестивые натянули лук, стрелу свою приложили к тетиве, чтобы во тьме стрелять в правых сердцем.
Когда разрушены основания, что сделает праведник?
Господь во святом храме Своем, Господь, – престол Его на небесах, очи Его зрят [на нищего]; вежды Его испытывают сынов человеческих.
Господь испытывает праведного, а нечестивого и любящего насилие ненавидит душа Его.
Дождем прольет Он на нечестивых горящие угли, огонь и серу; и палящий ветер – их доля из чаши;
ибо Господь праведен, любит правду; лице Его видит праведника.
2 Давид молит Бога оказать ему помощь, так как он отовсюду окружен людьми лживыми. 4 Давид верит, что Господь спасет того, кого они хотят погубить. 7 Обетование Бога о защите праведного непреложно и истинно.
Начальнику хора. На восьмиструнном. Псалом Давида.
Спаси [меня], Господи, ибо не стало праведного, ибо нет верных между сынами человеческими.
Ложь говорит каждый своему ближнему; уста льстивы, говорят от сердца притворного.
Истребит Господь все уста льстивые, язык велеречивый,
тех, которые говорят: «языком нашим пересилим, уста наши с нами; кто нам господин»?
Ради страдания нищих и воздыхания бедных ныне восстану, говорит Господь, поставлю в безопасности того, кого уловить хотят.
Слова Господни – слова чистые, серебро, очищенное от земли в горниле, семь раз переплавленное.
Ты, Господи, сохранишь их, соблюдешь от рода сего вовек.
Повсюду ходят нечестивые, когда ничтожные из сынов человеческих возвысились.
2 Давид, измученный и обессиленный гонениями со стороны Саула, с болезненным воплем обращается к Господу. 4 Защити меня, Господи, не дай врагу победы надо мной, дай мне возможность в гимнах восхвалять Тебя.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Доколе, Господи, будешь забывать меня вконец, доколе будешь скрывать лице Твое от меня?
Доколе мне слагать советы в душе моей, скорбь в сердце моем день [и ночь]? Доколе врагу моему возноситься надо мною?
Призри, услышь меня, Господи Боже мой! Просвети очи мои, да не усну я сном смертным;
да не скажет враг мой: «я одолел его». Да не возрадуются гонители мои, если я поколеблюсь.
Я же уповаю на милость Твою; сердце мое возрадуется о спасении Твоем; воспою Господу, облагодетельствовавшему меня, [и буду петь имени Господа Всевышнего].
1 Саул и его сподвижники настолько развратились, что Господь среди них не находит ни одного, «делающего добро». 4 Неужели нечестивцы не вразумятся? Господь покарает их за смех над верой праведника.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Сказал безумец в сердце своем: «нет Бога». Они развратились, совершили гнусные дела; нет делающего добро.
Господь с небес призрел на сынов человеческих, чтобы видеть, есть ли разумеющий, ищущий Бога.
Все уклонились, сделались равно непотребными; нет делающего добро, нет ни одного.
Неужели не вразумятся все, делающие беззаконие, съедающие народ мой, как едят хлеб, и не призывающие Господа?
Там убоятся они страха, [где нет страха,] ибо Бог в роде праведных.
Вы посмеялись над мыслью нищего, что Господь упование его.
«Кто даст с Сиона спасение Израилю!» Когда Господь возвратит пленение народа Своего, тогда возрадуется Иаков и возвеселится Израиль.
1 Кто может обитать около жилища Господня? Кто чист мыслями и делами, 3 кто ни словами, ни поступками не причиняет ближнему зла.
Псалом Давида.
Господи! кто может пребывать в жилище Твоем? кто может обитать на святой горе Твоей?
Тот, кто ходит непорочно и делает правду, и говорит истину в сердце своем;
кто не клевещет языком своим, не делает искреннему своему зла и не принимает поношения на ближнего своего;
тот, в глазах которого презрен отверженный, но который боящихся Господа славит; кто клянется, хотя бы злому, и не изменяет;
кто серебра своего не отдает в рост и не принимает даров против невинного. Поступающий так не поколеблется вовек.
1 Сохрани меня, Господи! Я взываю к Тебе, и стремлюсь к святым на Твоей земле. 4 Не приму участия в служении идолам. 7 Благословляю Тебя, научающего и подкрепляющего меня. 9 Уверен, что Ты не оставишь меня в аду, не дашь истлеть, но пошлешь блаженство.
Песнь Давида.
Храни меня, Боже, ибо я на Тебя уповаю.
Я сказал Господу: Ты – Господь мой; блага мои Тебе не нужны.
К святым, которые на земле, и к дивным Твоим – к ним все желание мое.
Пусть умножаются скорби у тех, которые текут к богу чужому; я не возлию кровавых возлияний их и не помяну имен их устами моими.
Господь есть часть наследия моего и чаши моей. Ты держишь жребий мой.
Межи мои прошли по прекрасным местам, и наследие мое приятно для меня.
Благословлю Господа, вразумившего меня; даже и ночью учит меня внутренность моя.
Всегда видел я пред собою Господа, ибо Он одесную меня; не поколеблюсь.
Оттого возрадовалось сердце мое и возвеселился язык мой; даже и плоть моя успокоится в уповании,
ибо Ты не оставишь души моей в аде и не дашь святому Твоему увидеть тление,
Ты укажешь мне путь жизни: полнота радостей пред лицем Твоим, блаженство в деснице Твоей вовек.
1 Услышь, Господи, мою молитву о помощи и спаси меня, праведного в мыслях и делах. 5 Спаси меня от врагов, 10 подстерегающих меня. 13 Восстань, Господи, низложи их, а я буду воспевать Тебя.
Молитва Давида.
Услышь, Господи, правду [мою], внемли воплю моему, прими мольбу из уст нелживых.
От Твоего лица суд мне да изыдет; да воззрят очи Твои на правоту.
Ты испытал сердце мое, посетил меня ночью, искусил меня и ничего не нашел; от мыслей моих не отступают уста мои.
В делах человеческих, по слову уст Твоих, я охранял себя от путей притеснителя.
Утверди шаги мои на путях Твоих, да не колеблются стопы мои.
К Тебе взываю я, ибо Ты услышишь меня, Боже; приклони ухо Твое ко мне, услышь слова мои.
Яви дивную милость Твою, Спаситель уповающих [на Тебя] от противящихся деснице Твоей.
Храни меня, как зеницу ока; в тени крыл Твоих укрой меня
от лица нечестивых, нападающих на меня, – от врагов души моей, окружающих меня:
они заключились в туке своем, надменно говорят устами своими.
На всяком шагу нашем ныне окружают нас; они устремили глаза свои, чтобы низложить меня на землю;
они подобны льву, жаждущему добычи, подобны скимну, сидящему в местах скрытных.
Восстань, Господи, предупреди их, низложи их. Избавь душу мою от нечестивого мечом Твоим,
от людей – рукою Твоею, Господи, от людей мира, которых удел в этой жизни, которых чрево Ты наполняешь из сокровищниц Твоих; сыновья их сыты и оставят остаток детям своим.
А я в правде буду взирать на лице Твое; пробудившись, буду насыщаться образом Твоим.
9:1 Al músico principal; sobre Mut-labén. Salmo de David
9:2 Te alabaré, Jehová, con todo mi corazón.
Contaré todas tus maravillas.
9:3 Me alegraré y me regocijaré en ti;
cantaré a tu nombre, Altísimo.
9:4 Mis enemigos se volvieron atrás;
cayeron y perecieron delante de ti.
9:5 Has mantenido mi derecho y mi causa;
te has sentado en el trono juzgando con justicia.
9:6 Reprendiste a las naciones, destruiste al malo;
¡borraste el nombre de ellos eternamente y para siempre!
9:7 Los enemigos han perecido;
han quedado desolados para siempre;
y las ciudades que derribaste,
su memoria pereció con ellas.
9:8 Pero Jehová permanecerá para siempre;
ha dispuesto su trono para juicio.
9:9 Él juzgará al mundo con justicia
y a los pueblos con rectitud.
9:10 Jehová será refugio del pobre,
refugio para el tiempo de angustia.
9:11 En ti confiarán los que conocen tu nombre,
por cuanto tú, Jehová, no desamparaste a los que te buscaron.
9:12 Cantad a Jehová, que habita en Sión;
publicad entre los pueblos sus obras.
9:13 El que demanda la sangre se acordó de ellos;
no se olvidó del clamor de los afligidos.
9:14 Ten misericordia de mí, Jehová;
mira la aflicción que padezco a causa de los que me aborrecen,
tú, que me levantas de las puertas de la muerte
9:15 para que cuente todas tus alabanzas
a las puertas de Sión,
y me goce en tu salvación.
9:16 Se hundieron las naciones en el hoyo que hicieron;
en la red que escondieron fue atrapado su pie.
9:17 Jehová se ha hecho conocer en el juicio que ejecutó;
en la obra de sus manos fue enlazado el malo. Higaión. Selah
9:18 Los malos serán trasladados al seol,
todas las naciones que se olvidan de Dios.
9:19 No para siempre será olvidado el menesteroso,
ni la esperanza de los pobres perecerá perpetuamente.
9:20 Levántate, Jehová; no se fortalezca el hombre;
sean juzgadas las naciones delante de ti.
9:21 Infunde, Jehová, tu temor en ellos;
¡conozcan las naciones que no son sino hombres! Selah
10:1¿Por qué estás lejos, Jehová,
y te escondes en el tiempo de la tribulación?
10:2Con arrogancia, el malo persigue al pobre;
será atrapado en las trampas que ha preparado.
10:3El malo se jacta del deseo de su alma,
bendice al codicioso y desprecia a Jehová;
10:4el malo, por la altivez de su rostro, no busca a Dios;
no hay Dios en ninguno de sus pensamientos.
10:5Sus caminos son torcidos en todo tiempo;
tus juicios los tiene muy lejos de su vista;
a todos sus adversarios desprecia.
10:6Dice en su corazón: «No caeré jamás;
nunca me alcanzará la desgracia.»
10:7Llena está su boca de maldición y de engaños y fraude;
debajo de su lengua hay insulto y maldad.
10:8Se sienta al acecho cerca de las aldeas;
en escondrijos mata al inocente.
Sus ojos están acechando al desvalido,
10:9acecha en oculto, como el león desde su cueva;
acecha para atrapar al pobre;
atrapa al pobre trayéndolo a su red.
10:10Se encoge, se agacha,
y en sus fuertes garras caen muchos desdichados.
10:11Dice en su corazón: «Dios lo olvida;
cubre su rostro, nunca ve nada.»
10:12¡Levántate, Jehová Dios, alza tu mano!
¡No te olvides de los pobres!
10:13¿Por qué desprecia el malo a Dios?
En su corazón ha dicho: «Tú no habrás de pedir cuentas.»
10:14Tú lo has visto, porque miras el trabajo y la vejación,
para dar la recompensa con tu mano;
a ti se acoge el desvalido;
tú eres el amparo del huérfano.
10:15¡Rompe el brazo del inicuo
y castiga la maldad del malo hasta que no halles ninguna!
10:16Jehová es Rey eternamente y para siempre;
de su tierra desaparecerán las naciones.
10:17El deseo de los humildes oíste, Jehová;
tú los animas y les prestas atención.
10:18Tú haces justicia al huérfano y al oprimido,
a fin de que no vuelva más a hacer violencia el hombre de la tierra.
Al músico principal. Salmo de David
11:1 En Jehová he confiado;
¿cómo decís a mi alma
que escape al monte cual ave?,
11:2 porque los malos tienden el arco,
disponen sus saetas sobre la cuerda,
para lanzarlas en oculto
a los rectos de corazón.
11:3 Si son destruidos los fundamentos,
¿qué puede hacer el justo?
11:4 Jehová está en su santo Templo;
Jehová tiene en el cielo su trono;
sus ojos observan,
sus párpados examinan a los hijos de los hombres.
11:5 Jehová prueba al justo;
pero al malo y al que ama la violencia
los repudia su alma.
11:6 Sobre los malos hará llover calamidades;
fuego, azufre y viento abrasador serán la porción de su copa.
11:7 Porque Jehová es justo y ama la justicia,
el hombre recto verá su rostro.
12:1 Al músico principal; sobre Seminit. Salmo de David
12:2 Salva, Jehová, porque se acabaron los piadosos,
porque han desaparecido los fieles de entre los hijos de los hombres.
12:3 Habla mentira cada cual con su prójimo;
adulan con los labios, pero con doblez de corazón.
12:4 Jehová destruirá todos los labios aduladores,
y la lengua que habla con jactancia;
12:5 a los que han dicho: «Por nuestra lengua prevaleceremos,
nuestros labios son nuestros, ¿quién es señor de nosotros?»
12:6 «Por la opresión de los pobres, por el gemido de los necesitados,
ahora me levantaré —dice Jehová—,
pondré a salvo al que por ello suspira.»
12:7 Las palabras de Jehová son palabras limpias,
como plata refinada en horno de barro,
purificada siete veces.
12:8 Tú, Jehová, los guardarás;
los preservarás para siempre de esta generación.
12:9 Rondando andan los malos
cuando la infamia es enaltecida entre los hijos de los hombres.
13:1 Al músico principal. Salmo de David
13:2 ¿Hasta cuándo, Jehová? ¿Me olvidarás para siempre?
¿Hasta cuándo esconderás de mí tu rostro?
13:3 ¿Hasta cuándo tendré conflictos en mi alma,
con angustias en mi corazón cada día?
¿Hasta cuándo será enaltecido mi enemigo sobre mí?
13:4 Mira, respóndeme, Jehová, Dios mío;
alumbra mis ojos, para que no duerma de muerte,
13:5 para que no diga mi enemigo: «Lo vencí.»
Mis enemigos se alegrarán si yo resbalo.
13:6 Mas yo en tu misericordia he confiado;
mi corazón se alegrará en tu salvación.
13:7 Cantaré a Jehová
porque me ha hecho bien.
Al músico principal. Salmo de David
14:1 Dice el necio en su corazón:
«No hay Dios.»
Se han corrompido, hacen obras despreciables,
no hay quien haga lo bueno.
14:2 Jehová miró desde los cielos
sobre los hijos de los hombres,
para ver si había algún entendido
que buscara a Dios.
14:3 Todos se desviaron,
a una se han corrompido;
no hay quien haga lo bueno,
no hay ni siquiera uno.
14:4 ¿No tienen discernimiento todos los que cometen maldad,
que devoran a mi pueblo como si comieran pan
y no invocan a Jehová?
14:5 Ellos temblarán de espanto,
porque Dios está con la generación de los justos.
14:6 De los planes del pobre se han burlado,
pero Jehová es su esperanza.
14:7 ¡Ah, si de Sión viniera la salvación de Israel!
Cuando Jehová haga volver a los cautivos de su pueblo,
se gozará Jacob, se alegrará Israel.

Salmo de David
15:1 Jehová, ¿quién habitará en tu Tabernáculo?,
¿quién morará en tu monte santo?
15:2 El que anda en integridad y hace justicia;
el que habla verdad en su corazón;
15:3 el que no calumnia con su lengua
ni hace mal a su prójimo
ni admite reproche alguno contra su vecino;
15:4 aquel a cuyos ojos el indigno es menospreciado,
pero honra a los que temen a Jehová;
el que aun jurando en perjuicio propio, no por eso cambia;
15:5 quien su dinero no dio a usura
ni contra el inocente admitió soborno.El que hace estas cosas, no resbalará jamás.
Mictam de David
16:1 Guárdame, Dios,
porque en ti he confiado.
16:2 Alma mía, dijiste a Jehová:
«Tú eres mi Señor;
no hay para mí bien fuera de ti.»
16:3 Para los santos que están en la tierra
y para los íntegros es toda mi complacencia.
16:4 Se multiplicarán los dolores de aquellos
que sirven diligentes a otro dios.
No ofreceré yo sus libaciones de sangre
ni en mis labios tomaré sus nombres.
16:5 Jehová es la porción de mi herencia y de mi copa;
tú aseguras mi suerte.
16:6 Las cuerdas me cayeron en lugares deleitosos
y es hermosa la heredad que me ha tocado.
16:7 Bendeciré a Jehová que me aconseja;
aun en las noches me enseña mi conciencia.
16:8 A Jehová he puesto siempre delante de mí;
porque está a mi diestra, no seré conmovido.
16:9 Se alegró por tanto mi corazón y se gozó mi alma;
mi carne también descansará confiadamente,
16:10 porque no dejarás mi alma en el seol,
ni permitirás que tu santo vea corrupción.
16:11 Me mostrarás la senda de la vida;
en tu presencia hay plenitud de gozo,
delicias a tu diestra para siempre.
Oración de David
17:1 Oye, Jehová, una causa justa;
atiende a mi clamor.
Escucha mi oración
hecha de labios sin engaño.
17:2 De tu presencia proceda mi defensa;
vean tus ojos la rectitud.
17:3 Tú has probado mi corazón, me has visitado de noche;
me has puesto a prueba y nada malo hallaste.
He resuelto que mi boca no cometa delito.
17:4 En cuanto a las obras humanas,
por la palabra de tus labios
yo me he guardado de las sendas de los violentos.
17:5 Afirma mis pasos en tus caminos,
para que mis pies no resbalen.
17:6 Yo te he invocado por cuanto tú, Dios, me oirás;
inclina a mí tu oído, escucha mi palabra.
17:7 Muestra tus maravillosas misericordias,
tú que salvas a los que se refugian a tu diestra
de los que se levantan contra ellos.
17:8 Guárdame como a la niña de tus ojos;
escóndeme bajo la sombra de tus alas,
17:9 de la vista de los malos que me oprimen,
de mis enemigos que buscan mi vida.
17:10 Envueltos están en su gordura;
con su boca hablan arrogantemente.
17:11 Han cercado ahora nuestros pasos;
tienen puestos sus ojos para echarnos por tierra.
17:12 Son como león que ansía agarrar su presa
y como leoncillo que está en su escondite.
17:13 Levántate, Jehová; sal a su encuentro, derríbalos;
libra mi vida de los malos con tu espada,
17:14 de los hombres, con tu mano, Jehová,
de los hombres de este mundo,
para quienes lo mejor es esta vida,
y cuyo vientre está lleno de tus bienes.
Sacian a sus hijos
y aun les sobra para sus pequeños.
17:15 En cuanto a mí, veré tu rostro en justicia;
estaré satisfecho cuando despierte a tu semejanza.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible