Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
Псалом 9
9:1
9:2
9:4
9:5
9:7
9:8
9:11
9:12
9:14
9:15
9:17
9:18
9:20
9:22
9:23
9:24
9:25
9:26
9:27
9:29
см.:Деян.23:15;
9:34
9:38
9:39
Псалом 10
10:0
10:2
10:3
10:5
10:7
Псалом 11
11:1
11:6
11:8
11:9
Псалом 12
12:1
12:3
12:5
12:7
Псалом 13
13:0
13:4
13:5
Псалом 14
14:0
Псалом 15
15:0
15:1
15:2
15:6
15:7
15:9
15:10
см.:Деян.13:35;
Псалом 16
16:0
16:2
16:4
16:6
16:7
16:9
16:11
16:12
16:13
16:14
Въ коне́цъ, о та́йныхъ сы́на, псало́мъ Дави́ду, 9.
Исповѣ́мся Тебѣ́, Го́споди, всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ, повѣ́мъ вся́ чудеса́ Твоя́.
Возвеселю́ся и возра́дуюся о Тебѣ́, пою́ и́мени Твоему́, Вы́шнiй.
Внегда́ возврати́тися врагу́ моему́ вспя́ть, изнемо́гутъ и поги́бнутъ от лица́ Твоего́.
Я́ко сотвори́лъ еси́ су́дъ мо́й и прю́ мою́: сѣ́лъ еси́ на престо́лѣ, судя́й пра́вду.
Запрети́лъ еси́ язы́комъ, и поги́бе нечести́вый: и́мя его́ потреби́лъ еси́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.
Врагу́ оскудѣ́ша ору́жiя въ коне́цъ, и гра́ды разруши́лъ еси́: поги́бе па́мять его́ съ шу́момъ.
И Госпо́дь во вѣ́къ пребыва́етъ, угото́ва на су́дъ престо́лъ Сво́й:
и То́й суди́ти и́мать вселе́ннѣй въ пра́вду, суди́ти и́мать лю́демъ въ правотѣ́.
И бы́сть Госпо́дь прибѣ́жище убо́гому, помо́щникъ во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ.
И да упова́ютъ на Тя́ зна́ющiи и́мя Твое́, я́ко не оста́вилъ еси́ взыска́ющихъ Тя́, Го́споди.
По́йте Го́сподеви, живу́щему въ Сiо́нѣ, возвѣсти́те во язы́цѣхъ начина́нiя Его́:
я́ко взыска́яй кро́ви и́хъ помяну́, не забы́ зва́нiя убо́гихъ.
Поми́луй мя́, Го́споди, ви́ждь смире́нiе мое́ от вра́гъ мои́хъ, вознося́й мя́ от вра́тъ сме́ртныхъ:
я́ко да возвѣщу́ вся́ хвалы́ Твоя́ во вратѣ́хъ дще́ре Сiо́ни: возра́дуемся о спасе́нiи Твое́мъ.
Углѣбо́ша язы́цы въ па́губѣ, ю́же сотвори́ша: въ сѣ́ти се́й, ю́же скры́ша, увязе́ нога́ и́хъ.
Зна́емь е́сть Госпо́дь судьбы́ творя́й: въ дѣ́лѣхъ руку́ свое́ю увязе́ грѣ́шникъ.
Да возвратя́тся грѣ́шницы во а́дъ, вси́ язы́цы забыва́ющiи Бо́га.
Я́ко не до конца́ забве́нъ бу́детъ ни́щiй, терпѣ́нiе убо́гихъ не поги́бнетъ до конца́.
Воскре́сни́, Го́споди, да не крѣпи́тся человѣ́къ, да су́дятся язы́цы предъ Тобо́ю.
Поста́ви, Го́споди, законоположи́теля надъ ни́ми, да разумѣ́ютъ язы́цы, я́ко человѣ́цы су́ть.
Вску́ю, Го́споди, отстоя́ дале́че, презира́еши во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ?
Внегда́ горди́тися нечести́вому, возгара́ется ни́щiй: увяза́ютъ въ совѣ́тѣхъ, я́же помышля́ютъ.
Я́ко хвали́мь е́сть грѣ́шный въ по́хотехъ души́ своея́, и оби́дяй благослови́мь е́сть.
Раздражи́ Го́спода грѣ́шный: по мно́жеству гнѣ́ва своего́ не взы́щетъ: нѣ́сть Бо́га предъ ни́мъ.
Оскверня́ются путiе́ его́ на вся́ко вре́мя: отъе́млются судьбы́ Твоя́ от лица́ его́: всѣ́ми враги́ свои́ми облада́етъ.
Рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: не подви́жуся от ро́да въ ро́дъ безъ зла́:
его́же кля́твы уста́ его́ по́лна су́ть, и го́рести и льсти́: подъ язы́комъ его́ тру́дъ и болѣ́знь.
Присѣди́тъ въ лови́телствѣ съ бога́тыми въ та́йныхъ, е́же уби́ти непови́ннаго: о́чи его́ на ни́щаго призира́етѣ.
Лови́тъ въ та́йнѣ я́ко ле́въ во огра́дѣ свое́й, лови́тъ е́же восхи́тити ни́щаго, внегда́ привлещи́ и́ въ сѣ́ти свое́й.
Смири́тъ его́: преклони́тся и паде́тъ, внегда́ ему́ облада́ти убо́гими.
Рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: забы́ Бо́гъ, отврати́ лице́ Свое́, да не ви́дитъ до конца́.
Воскре́сни́, Го́споди Бо́же мо́й, да вознесе́тся рука́ Твоя́, не забу́ди убо́гихъ Твои́хъ до конца́.
Чесо́ ра́ди прогнѣ́ва нечести́вый Бо́га? Рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: не взы́щетъ.
Ви́диши, я́ко Ты́ болѣ́знь и я́рость смотря́еши, да пре́данъ бу́детъ въ ру́цѣ Твои́: Тебѣ́ оста́вленъ е́сть ни́щiй, си́ру Ты́ бу́ди помо́щникъ.
Сокруши́ мы́шцу грѣ́шному и лука́вому: взы́щется грѣ́хъ его́ и не обря́щется.
Госпо́дь Ца́рь во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: поги́бнете, язы́цы, от земли́ Его́.
Жела́нiе убо́гихъ услы́шалъ еси́, Го́споди, угото́ванiю се́рдца и́хъ вня́тъ у́хо Твое́.
Суди́ си́ру и смире́ну, да не приложи́тъ ктому́ велича́тися человѣ́къ на земли́.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
На Го́спода упова́хъ, ка́ко рече́те души́ мое́й: превита́й по гора́мъ, я́ко пти́ца?
Я́ко се́, грѣ́шницы наляко́ша лу́къ, угото́ваша стрѣ́лы въ ту́лѣ, сострѣля́ти во мра́цѣ пра́выя се́рдцемъ.
Зане́ я́же Ты́ соверши́лъ еси́, они́ разруши́ша: пра́ведникъ же что́ сотвори́?
Госпо́дь во хра́мѣ святѣ́мъ Свое́мъ. Госпо́дь, на небеси́ престо́лъ Его́: о́чи Его́ на ни́щаго призира́етѣ, вѣ́жди Его́ испыта́етѣ сы́ны человѣ́ческiя.
Госпо́дь испыта́етъ пра́веднаго и нечести́ваго: любя́й же непра́вду ненави́дитъ свою́ ду́шу.
Одожди́тъ на грѣ́шники сѣ́ти: о́гнь и жу́пелъ, и ду́хъ бу́ренъ ча́сть ча́ши и́хъ.
Я́ко пра́веденъ Госпо́дь и пра́вды возлюби́: правоты́ ви́дѣ лице́ Его́.
Въ коне́цъ, о осмѣ́й, псало́мъ Дави́ду.
Спаси́ мя, Го́споди, я́ко оскудѣ́ преподо́бный: я́ко ума́лишася и́стины от сыно́въ человѣ́ческихъ.
Су́етная глаго́ла кі́йждо ко и́скреннему своему́: устнѣ́ льсти́выя въ се́рдцы, и въ се́рдцы глаго́лаша зла́я.
Потреби́тъ Госпо́дь вся́ устны́ льсти́выя, язы́къ велерѣ́чивый,
ре́кшыя: язы́къ на́шъ возвели́чимъ, устны́ на́ша при на́съ су́ть: кто́ на́мъ госпо́дь е́сть?
Стра́сти ра́ди ни́щихъ и воздыха́нiя убо́гихъ ны́нѣ воскре́сну́, глаго́летъ Госпо́дь: положу́ся во спасе́нiе, не обиню́ся о не́мъ.
Словеса́ Госпо́дня словеса́ чи́ста, сребро́ разжже́но, искуше́но земли́, очище́но седмери́цею.
Ты́, Го́споди, сохрани́ши ны́ и соблюде́ши ны́ от ро́да сего́ и во вѣ́къ.
О́крестъ нечести́вiи хо́дятъ: по высотѣ́ твое́й умно́жилъ еси́ сы́ны человѣ́ческiя.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Доко́лѣ, Го́споди, забу́деши мя́ до конца́? Доко́лѣ отвраща́еши лице́ Твое́ от мене́?
Доко́лѣ положу́ совѣ́ты въ души́ мое́й, болѣ́зни въ се́рдцы мое́мъ де́нь и но́щь? Доко́лѣ вознесе́тся вра́гъ мо́й на мя́?
При́зри, услы́ши мя́, Го́споди Бо́же мо́й: просвѣти́ о́чи мои́, да не когда́ усну́ въ сме́рть:
да не когда́ рече́тъ вра́гъ мо́й: укрѣпи́хся на него́.
6Стужа́ющiи ми́ возра́дуются, а́ще подви́жуся.
6Стужа́ющiи ми́ возра́дуются, а́ще подви́жуся.
7А́зъ же на ми́лость Твою́ упова́хъ: возра́дуется се́рдце мое́ о спасе́нiи Твое́мъ: воспою́ Го́сподеви благодѣ́явшему мнѣ́ и пою́ и́мени Го́спода Вы́шняго.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Рече́ безу́менъ въ се́рдцы свое́мъ: нѣ́сть Бо́гъ. Растлѣ́ша и омерзи́шася въ начина́нiихъ: нѣ́сть творя́й благосты́ню.
Госпо́дь съ небесе́ прини́че на сы́ны человѣ́ческiя, ви́дѣти, а́ще е́сть разумѣва́яй, или́ взыска́яй Бо́га.
Вси́ уклони́шася, вку́пѣ неключи́ми бы́ша: нѣ́сть творя́й благосты́ню, нѣ́сть до еди́наго.
Ни ли́ уразумѣ́ютъ вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе, снѣда́ющiи лю́ди моя́ въ снѣ́дь хлѣ́ба? Го́спода не призва́ша.
Та́мо убоя́шася стра́ха, идѣ́же не бѣ́ стра́хъ: я́ко Госпо́дь въ ро́дѣ пра́ведныхъ.
Совѣ́тъ ни́щаго посрами́сте: Госпо́дь же упова́нiе его́ е́сть.
Кто́ да́стъ от Сiо́на спасе́нiе Изра́илево? Внегда́ возврати́тъ Госпо́дь плѣне́нiе люді́й свои́хъ, возра́дуется Иа́ковъ, и возвесели́тся Изра́иль.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду, 14.
Го́споди, кто́ обита́етъ въ жили́щи Твое́мъ? Или́ кто́ всели́тся во святу́ю го́ру Твою́?
Ходя́й непоро́ченъ и дѣ́лаяй пра́вду, глаго́ляй и́стину въ се́рдцы свое́мъ:
и́же не ульсти́ язы́комъ свои́мъ и не сотвори́ и́скреннему своему́ зла́, и поноше́нiя не прiя́тъ на бли́жнiя своя́:
уничиже́нъ е́сть предъ ни́мъ лука́внуяй, боя́щыяжеся Го́спода сла́витъ: клены́йся и́скреннему своему́ и не отмета́яся:
сребра́ своего́ не даде́ въ ли́хву и мзды́ на непови́нныхъ не прiя́тъ. Творя́й сiя́ не подви́жится во вѣ́къ.
Столпописа́нiе, Дави́ду, 15.
Сохрани́ мя, Го́споди, я́ко на Тя́ упова́хъ.
Рѣ́хъ Го́сподеви: Госпо́дь мо́й еси́ Ты́, я́ко благи́хъ мои́хъ не тре́буеши.
Святы́мъ, и́же су́ть на земли́ его́, удиви́ Госпо́дь вся́ хотѣ́нiя Своя́ въ ни́хъ.
Умно́жишася не́мощи и́хъ, по си́хъ ускори́ша: не соберу́ собо́ры и́хъ от крове́й, ни помяну́ же име́нъ и́хъ устна́ма мои́ма.
Госпо́дь ча́сть достоя́нiя моего́ и ча́ши моея́: Ты́ еси́ устроя́яй достоя́нiе мое́ мнѣ́.
У́жя нападо́ша ми́ въ держа́вныхъ мои́хъ: и́бо достоя́нiе мое́ держа́вно е́сть мнѣ́.
Благословлю́ Го́спода вразуми́вшаго мя́: еще́ же и до но́щи наказа́ша мя́ утро́бы моя́.
Предзрѣ́хъ Го́спода предо мно́ю вы́ну, я́ко одесну́ю мене́ е́сть, да не подви́жуся.
Сего́ ра́ди возвесели́ся се́рдце мое́, и возра́довася язы́къ мо́й: еще́ же и пло́ть моя́ всели́тся на упова́нiи.
Я́ко не оста́виши ду́шу мою́ во а́дѣ, ниже́ да́си преподобному Твоему́ ви́дѣти истлѣ́нiя.
Сказа́лъ ми́ еси́ пути́ живота́: испо́лниши мя́ весе́лiя съ лице́мъ Твои́мъ: красота́ {сла́дость} въ десни́цѣ Твое́й въ коне́цъ.
Моли́тва Дави́ду, 16.
Услы́ши, Го́споди, пра́вду мою́, вонми́ моле́нiю моему́, внуши́ моли́тву мою́ не во устна́хъ льсти́выхъ.
От лица́ Твоего́ судьба́ моя́ изы́детъ: о́чи мои́ да ви́дита правоты́.
Искуси́лъ еси́ се́рдце мое́, посѣти́лъ еси́ но́щiю: искуси́лъ мя́ еси́, и не обрѣ́теся во мнѣ́ непра́вда.
Я́ко да не возглаго́лютъ уста́ моя́ дѣ́лъ человѣ́ческихъ, за словеса́ усте́нъ Твои́хъ а́зъ сохрани́хъ пути́ же́стоки.
Соверши́ стопы́ моя́ во стезя́хъ Твои́хъ, да не подви́жутся стопы́ моя́.
А́зъ воззва́хъ, я́ко услы́шалъ мя́ еси́, Бо́же: приклони́ у́хо Твое́ мнѣ́ и услы́ши глаго́лы моя́.
Удиви́ ми́лости Твоя́, спаса́яй упова́ющыя на Тя́ от проти́вящихся десни́цѣ Твое́й:
сохрани́ мя, Го́споди, я́ко зѣ́ницу о́ка: въ кро́вѣ крилу́ Твое́ю покры́еши мя́
от лица́ нечести́выхъ остра́стшихъ {оби́дящихъ} мя́: врази́ мои́ ду́шу мою́ одержа́ша
ту́къ сво́й затвори́ша, уста́ и́хъ глаго́лаша горды́ню.
Изгоня́щiи мя́ ны́нѣ обыдо́ша мя́, о́чи свои́ возложи́ша уклони́ти на зе́млю.
Объя́ша мя́ я́ко ле́въ гото́въ на ло́въ и я́ко ски́менъ обита́яй въ та́йныхъ.
Воскре́сни́, Го́споди, предвари́ я́ и запни́ и́мъ: изба́ви ду́шу мою́ от нечести́ваго, ору́жiе Твое́
от вра́гъ руки́ Твоея́, Го́споди, от ма́лыхъ от земли́: раздѣли́ я́ въ животѣ́ и́хъ, и сокрове́нныхъ Твои́хъ испо́лнися чре́во и́хъ: насы́тишася сыно́въ, и оста́виша оста́нки младе́нцемъ свои́мъ.
А́зъ же пра́вдою явлю́ся лицу́ Твоему́, насы́щуся, внегда́ яви́тимися сла́вѣ Твое́й.
2 Давид обещает восхвалять Бога, 4 так как Он помог ему одолеть врагов. 8 Угнетаемый праведник найдет в Боге защиту. 12 За оказанную помощь нужно восхвалять Бога. 14 Пусть Господь продлит помощь и на будущее время. 21 Почему Ты, Господи, даешь нечестивому успех, когда он не верит в Промысл Твой на земле? 33 Восстань, Господи, на защиту угнетенных и накажи нечестивого.
Начальнику хора. По смерти Лабена. Псалом Давида.
Буду славить [Тебя], Господи, всем сердцем моим, возвещать все чудеса Твои.
Буду радоваться и торжествовать о Тебе, петь имени Твоему, Всевышний.
Когда враги мои обращены назад, то преткнутся и погибнут пред лицем Твоим,
ибо Ты производил мой суд и мою тяжбу; Ты воссел на престоле, Судия праведный.
Ты вознегодовал на народы, погубил нечестивого, имя их изгладил на веки и веки.
У врага совсем не стало оружия, и города́ Ты разрушил; погибла память их с ними.
Но Господь пребывает вовек; Он приготовил для суда престол Свой,
и Он будет судить вселенную по правде, совершит суд над народами по правоте.
И будет Господь прибежищем угнетенному, прибежищем во времена скорби;
и будут уповать на Тебя знающие имя Твое, потому что Ты не оставляешь ищущих Тебя, Господи.
Пойте Господу, живущему на Сионе, возвещайте между народами дела Его,
ибо Он взыскивает за кровь; помнит их, не забывает вопля угнетенных.
Помилуй меня, Господи; воззри на страдание мое от ненавидящих меня, – Ты, Который возносишь меня от врат смерти,
чтобы я возвещал все хвалы Твои во вратах дщери Сионовой: буду радоваться о спасении Твоем.
Обрушились народы в яму, которую выкопали; в сети, которую скрыли они, запуталась нога их.
Познан был Господь по суду, который Он совершил; нечестивый уловлен делами рук своих.
Да обратятся нечестивые в ад, – все народы, забывающие Бога.
Ибо не навсегда забыт будет нищий, и надежда бедных не до конца погибнет.
Восстань, Господи, да не преобладает человек, да судятся народы пред лицем Твоим.
Наведи, Господи, страх на них; да знают народы, что человеки они.
Для чего, Господи, стоишь вдали, скрываешь Себя во время скорби?
По гордости своей нечестивый преследует бедного: да уловятся они ухищрениями, которые сами вымышляют.
Ибо нечестивый хвалится похотью души своей; корыстолюбец ублажает себя.
В надмении своем нечестивый пренебрегает Господа: «не взыщет»; во всех помыслах его: «нет Бога!»
Во всякое время пути его гибельны; суды Твои далеки для него; на всех врагов своих он смотрит с пренебрежением;
говорит в сердце своем: «не поколеблюсь; в род и род не приключится мне зла»;
уста его полны проклятия, коварства и лжи; под языком – его мучение и пагуба;
сидит в засаде за двором, в потаенных местах убивает невинного; глаза его подсматривают за бедным;
подстерегает в потаенном месте, как лев в логовище; подстерегает в засаде, чтобы схватить бедного; хватает бедного, увлекая в сети свои;
сгибается, прилегает, – и бедные падают в сильные когти его;
говорит в сердце своем: «забыл Бог, закрыл лице Свое, не увидит никогда».
Восстань, Господи, Боже [мой], вознеси руку Твою, не забудь угнетенных [Твоих до конца].
Зачем нечестивый пренебрегает Бога, говоря в сердце своем: «Ты не взыщешь»?
Ты видишь, ибо Ты взираешь на обиды и притеснения, чтобы воздать Твоею рукою. Тебе предает себя бедный; сироте Ты помощник.
Сокруши мышцу нечестивому и злому, так чтобы искать и не найти его нечестия.
Господь – царь на веки, навсегда; исчезнут язычники с земли Его.
Господи! Ты слышишь желания смиренных; укрепи сердце их; открой ухо Твое,
чтобы дать суд сироте и угнетенному, да не устрашает более человек на земле.
1 Друзья Давида советовали ему спасаться в горах, 4 Давид же, сознавая себя чистым пред Авессаломом и народом, продолжает оставаться в Иерусалиме, веря в то, что Господь покарает нечестивцев.
Начальнику хора. Псалом Давида.
На Господа уповаю; как же вы говорите душе моей: «улетай на гору вашу, как птица»?
Ибо вот, нечестивые натянули лук, стрелу свою приложили к тетиве, чтобы во тьме стрелять в правых сердцем.
Когда разрушены основания, что сделает праведник?
Господь во святом храме Своем, Господь, – престол Его на небесах, очи Его зрят [на нищего]; вежды Его испытывают сынов человеческих.
Господь испытывает праведного, а нечестивого и любящего насилие ненавидит душа Его.
Дождем прольет Он на нечестивых горящие угли, огонь и серу; и палящий ветер – их доля из чаши;
ибо Господь праведен, любит правду; лице Его видит праведника.
2 Давид молит Бога оказать ему помощь, так как он отовсюду окружен людьми лживыми. 4 Давид верит, что Господь спасет того, кого они хотят погубить. 7 Обетование Бога о защите праведного непреложно и истинно.
Начальнику хора. На восьмиструнном. Псалом Давида.
Спаси [меня], Господи, ибо не стало праведного, ибо нет верных между сынами человеческими.
Ложь говорит каждый своему ближнему; уста льстивы, говорят от сердца притворного.
Истребит Господь все уста льстивые, язык велеречивый,
тех, которые говорят: «языком нашим пересилим, уста наши с нами; кто нам господин»?
Ради страдания нищих и воздыхания бедных ныне восстану, говорит Господь, поставлю в безопасности того, кого уловить хотят.
Слова Господни – слова чистые, серебро, очищенное от земли в горниле, семь раз переплавленное.
Ты, Господи, сохранишь их, соблюдешь от рода сего вовек.
Повсюду ходят нечестивые, когда ничтожные из сынов человеческих возвысились.
2 Давид, измученный и обессиленный гонениями со стороны Саула, с болезненным воплем обращается к Господу. 4 Защити меня, Господи, не дай врагу победы надо мной, дай мне возможность в гимнах восхвалять Тебя.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Доколе, Господи, будешь забывать меня вконец, доколе будешь скрывать лице Твое от меня?
Доколе мне слагать советы в душе моей, скорбь в сердце моем день [и ночь]? Доколе врагу моему возноситься надо мною?
Призри, услышь меня, Господи Боже мой! Просвети очи мои, да не усну я сном смертным;
да не скажет враг мой: «я одолел его». Да не возрадуются гонители мои, если я поколеблюсь.
Я же уповаю на милость Твою; сердце мое возрадуется о спасении Твоем; воспою Господу, облагодетельствовавшему меня, [и буду петь имени Господа Всевышнего].
1 Саул и его сподвижники настолько развратились, что Господь среди них не находит ни одного, «делающего добро». 4 Неужели нечестивцы не вразумятся? Господь покарает их за смех над верой праведника.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Сказал безумец в сердце своем: «нет Бога». Они развратились, совершили гнусные дела; нет делающего добро.
Господь с небес призрел на сынов человеческих, чтобы видеть, есть ли разумеющий, ищущий Бога.
Все уклонились, сделались равно непотребными; нет делающего добро, нет ни одного.
Неужели не вразумятся все, делающие беззаконие, съедающие народ мой, как едят хлеб, и не призывающие Господа?
Там убоятся они страха, [где нет страха,] ибо Бог в роде праведных.
Вы посмеялись над мыслью нищего, что Господь упование его.
«Кто даст с Сиона спасение Израилю!» Когда Господь возвратит пленение народа Своего, тогда возрадуется Иаков и возвеселится Израиль.
1 Кто может обитать около жилища Господня? Кто чист мыслями и делами, 3 кто ни словами, ни поступками не причиняет ближнему зла.
Псалом Давида.
Господи! кто может пребывать в жилище Твоем? кто может обитать на святой горе Твоей?
Тот, кто ходит непорочно и делает правду, и говорит истину в сердце своем;
кто не клевещет языком своим, не делает искреннему своему зла и не принимает поношения на ближнего своего;
тот, в глазах которого презрен отверженный, но который боящихся Господа славит; кто клянется, хотя бы злому, и не изменяет;
кто серебра своего не отдает в рост и не принимает даров против невинного. Поступающий так не поколеблется вовек.
1 Сохрани меня, Господи! Я взываю к Тебе, и стремлюсь к святым на Твоей земле. 4 Не приму участия в служении идолам. 7 Благословляю Тебя, научающего и подкрепляющего меня. 9 Уверен, что Ты не оставишь меня в аду, не дашь истлеть, но пошлешь блаженство.
Песнь Давида.
Храни меня, Боже, ибо я на Тебя уповаю.
Я сказал Господу: Ты – Господь мой; блага мои Тебе не нужны.
К святым, которые на земле, и к дивным Твоим – к ним все желание мое.
Пусть умножаются скорби у тех, которые текут к богу чужому; я не возлию кровавых возлияний их и не помяну имен их устами моими.
Господь есть часть наследия моего и чаши моей. Ты держишь жребий мой.
Межи мои прошли по прекрасным местам, и наследие мое приятно для меня.
Благословлю Господа, вразумившего меня; даже и ночью учит меня внутренность моя.
Всегда видел я пред собою Господа, ибо Он одесную меня; не поколеблюсь.
Оттого возрадовалось сердце мое и возвеселился язык мой; даже и плоть моя успокоится в уповании,
ибо Ты не оставишь души моей в аде и не дашь святому Твоему увидеть тление,
Ты укажешь мне путь жизни: полнота радостей пред лицем Твоим, блаженство в деснице Твоей вовек.
1 Услышь, Господи, мою молитву о помощи и спаси меня, праведного в мыслях и делах. 5 Спаси меня от врагов, 10 подстерегающих меня. 13 Восстань, Господи, низложи их, а я буду воспевать Тебя.
Молитва Давида.
Услышь, Господи, правду [мою], внемли воплю моему, прими мольбу из уст нелживых.
От Твоего лица суд мне да изыдет; да воззрят очи Твои на правоту.
Ты испытал сердце мое, посетил меня ночью, искусил меня и ничего не нашел; от мыслей моих не отступают уста мои.
В делах человеческих, по слову уст Твоих, я охранял себя от путей притеснителя.
Утверди шаги мои на путях Твоих, да не колеблются стопы мои.
К Тебе взываю я, ибо Ты услышишь меня, Боже; приклони ухо Твое ко мне, услышь слова мои.
Яви дивную милость Твою, Спаситель уповающих [на Тебя] от противящихся деснице Твоей.
Храни меня, как зеницу ока; в тени крыл Твоих укрой меня
от лица нечестивых, нападающих на меня, – от врагов души моей, окружающих меня:
они заключились в туке своем, надменно говорят устами своими.
На всяком шагу нашем ныне окружают нас; они устремили глаза свои, чтобы низложить меня на землю;
они подобны льву, жаждущему добычи, подобны скимну, сидящему в местах скрытных.
Восстань, Господи, предупреди их, низложи их. Избавь душу мою от нечестивого мечом Твоим,
от людей – рукою Твоею, Господи, от людей мира, которых удел в этой жизни, которых чрево Ты наполняешь из сокровищниц Твоих; сыновья их сыты и оставят остаток детям своим.
А я в правде буду взирать на лице Твое; пробудившись, буду насыщаться образом Твоим.
Испанский Reina-Valera 1995
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Рус. (Бируковы)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
9:1 Al músico principal; sobre Mut-labén. Salmo de David
9:2 Te alabaré, Jehová, con todo mi corazón.
Contaré todas tus maravillas.
Contaré todas tus maravillas.
9:3 Me alegraré y me regocijaré en ti;
cantaré a tu nombre, Altísimo.
cantaré a tu nombre, Altísimo.
9:4 Mis enemigos se volvieron atrás;
cayeron y perecieron delante de ti.
cayeron y perecieron delante de ti.
9:5 Has mantenido mi derecho y mi causa;
te has sentado en el trono juzgando con justicia.
te has sentado en el trono juzgando con justicia.
9:6 Reprendiste a las naciones, destruiste al malo;
¡borraste el nombre de ellos eternamente y para siempre!
¡borraste el nombre de ellos eternamente y para siempre!
9:7 Los enemigos han perecido;
han quedado desolados para siempre;
y las ciudades que derribaste,
su memoria pereció con ellas.
han quedado desolados para siempre;
y las ciudades que derribaste,
su memoria pereció con ellas.
9:8 Pero Jehová permanecerá para siempre;
ha dispuesto su trono para juicio.
ha dispuesto su trono para juicio.
9:9 Él juzgará al mundo con justicia
y a los pueblos con rectitud.
y a los pueblos con rectitud.
9:10 Jehová será refugio del pobre,
refugio para el tiempo de angustia.
refugio para el tiempo de angustia.
9:11 En ti confiarán los que conocen tu nombre,
por cuanto tú, Jehová, no desamparaste a los que te buscaron.
por cuanto tú, Jehová, no desamparaste a los que te buscaron.
9:12 Cantad a Jehová, que habita en Sión;
publicad entre los pueblos sus obras.
publicad entre los pueblos sus obras.
9:13 El que demanda la sangre se acordó de ellos;
no se olvidó del clamor de los afligidos.
no se olvidó del clamor de los afligidos.
9:14 Ten misericordia de mí, Jehová;
mira la aflicción que padezco a causa de los que me aborrecen,
tú, que me levantas de las puertas de la muerte
mira la aflicción que padezco a causa de los que me aborrecen,
tú, que me levantas de las puertas de la muerte
9:15 para que cuente todas tus alabanzas
a las puertas de Sión,
y me goce en tu salvación.
a las puertas de Sión,
y me goce en tu salvación.
9:16 Se hundieron las naciones en el hoyo que hicieron;
en la red que escondieron fue atrapado su pie.
en la red que escondieron fue atrapado su pie.
9:17 Jehová se ha hecho conocer en el juicio que ejecutó;
en la obra de sus manos fue enlazado el malo. Higaión. Selah
en la obra de sus manos fue enlazado el malo. Higaión. Selah
9:18 Los malos serán trasladados al seol,
todas las naciones que se olvidan de Dios.
todas las naciones que se olvidan de Dios.
9:19 No para siempre será olvidado el menesteroso,
ni la esperanza de los pobres perecerá perpetuamente.
ni la esperanza de los pobres perecerá perpetuamente.
9:20 Levántate, Jehová; no se fortalezca el hombre;
sean juzgadas las naciones delante de ti.
sean juzgadas las naciones delante de ti.
9:21 Infunde, Jehová, tu temor en ellos;
¡conozcan las naciones que no son sino hombres! Selah
¡conozcan las naciones que no son sino hombres! Selah
10:1¿Por qué estás lejos, Jehová,
y te escondes en el tiempo de la tribulación?
y te escondes en el tiempo de la tribulación?
10:2Con arrogancia, el malo persigue al pobre;
será atrapado en las trampas que ha preparado.
será atrapado en las trampas que ha preparado.
10:3El malo se jacta del deseo de su alma,
bendice al codicioso y desprecia a Jehová;
bendice al codicioso y desprecia a Jehová;
10:4el malo, por la altivez de su rostro, no busca a Dios;
no hay Dios en ninguno de sus pensamientos.
no hay Dios en ninguno de sus pensamientos.
10:5Sus caminos son torcidos en todo tiempo;
tus juicios los tiene muy lejos de su vista;
a todos sus adversarios desprecia.
tus juicios los tiene muy lejos de su vista;
a todos sus adversarios desprecia.
10:6Dice en su corazón: «No caeré jamás;
nunca me alcanzará la desgracia.»
nunca me alcanzará la desgracia.»
10:7Llena está su boca de maldición y de engaños y fraude;
debajo de su lengua hay insulto y maldad.
debajo de su lengua hay insulto y maldad.
10:8Se sienta al acecho cerca de las aldeas;
en escondrijos mata al inocente.
Sus ojos están acechando al desvalido,
en escondrijos mata al inocente.
Sus ojos están acechando al desvalido,
10:9acecha en oculto, como el león desde su cueva;
acecha para atrapar al pobre;
atrapa al pobre trayéndolo a su red.
acecha para atrapar al pobre;
atrapa al pobre trayéndolo a su red.
10:10Se encoge, se agacha,
y en sus fuertes garras caen muchos desdichados.
y en sus fuertes garras caen muchos desdichados.
10:11Dice en su corazón: «Dios lo olvida;
cubre su rostro, nunca ve nada.»
cubre su rostro, nunca ve nada.»
10:12¡Levántate, Jehová Dios, alza tu mano!
¡No te olvides de los pobres!
¡No te olvides de los pobres!
10:13¿Por qué desprecia el malo a Dios?
En su corazón ha dicho: «Tú no habrás de pedir cuentas.»
En su corazón ha dicho: «Tú no habrás de pedir cuentas.»
10:14Tú lo has visto, porque miras el trabajo y la vejación,
para dar la recompensa con tu mano;
a ti se acoge el desvalido;
tú eres el amparo del huérfano.
para dar la recompensa con tu mano;
a ti se acoge el desvalido;
tú eres el amparo del huérfano.
10:15¡Rompe el brazo del inicuo
y castiga la maldad del malo hasta que no halles ninguna!
y castiga la maldad del malo hasta que no halles ninguna!
10:16Jehová es Rey eternamente y para siempre;
de su tierra desaparecerán las naciones.
de su tierra desaparecerán las naciones.
10:17El deseo de los humildes oíste, Jehová;
tú los animas y les prestas atención.
tú los animas y les prestas atención.
10:18Tú haces justicia al huérfano y al oprimido,
a fin de que no vuelva más a hacer violencia el hombre de la tierra.
a fin de que no vuelva más a hacer violencia el hombre de la tierra.
Al músico principal. Salmo de David
11:1 En Jehová he confiado;
¿cómo decís a mi alma
que escape al monte cual ave?,
¿cómo decís a mi alma
que escape al monte cual ave?,
11:2 porque los malos tienden el arco,
disponen sus saetas sobre la cuerda,
para lanzarlas en oculto
a los rectos de corazón.
disponen sus saetas sobre la cuerda,
para lanzarlas en oculto
a los rectos de corazón.
11:3 Si son destruidos los fundamentos,
¿qué puede hacer el justo?
¿qué puede hacer el justo?
11:4 Jehová está en su santo Templo;
Jehová tiene en el cielo su trono;
sus ojos observan,
sus párpados examinan a los hijos de los hombres.
Jehová tiene en el cielo su trono;
sus ojos observan,
sus párpados examinan a los hijos de los hombres.
11:5 Jehová prueba al justo;
pero al malo y al que ama la violencia
los repudia su alma.
pero al malo y al que ama la violencia
los repudia su alma.
11:6 Sobre los malos hará llover calamidades;
fuego, azufre y viento abrasador serán la porción de su copa.
fuego, azufre y viento abrasador serán la porción de su copa.
11:7 Porque Jehová es justo y ama la justicia,
el hombre recto verá su rostro.
el hombre recto verá su rostro.
12:1 Al músico principal; sobre Seminit. Salmo de David
12:2 Salva, Jehová, porque se acabaron los piadosos,
porque han desaparecido los fieles de entre los hijos de los hombres.
porque han desaparecido los fieles de entre los hijos de los hombres.
12:3 Habla mentira cada cual con su prójimo;
adulan con los labios, pero con doblez de corazón.
adulan con los labios, pero con doblez de corazón.
12:4 Jehová destruirá todos los labios aduladores,
y la lengua que habla con jactancia;
y la lengua que habla con jactancia;
12:5 a los que han dicho: «Por nuestra lengua prevaleceremos,
nuestros labios son nuestros, ¿quién es señor de nosotros?»
nuestros labios son nuestros, ¿quién es señor de nosotros?»
12:6 «Por la opresión de los pobres, por el gemido de los necesitados,
ahora me levantaré —dice Jehová—,
pondré a salvo al que por ello suspira.»
ahora me levantaré —dice Jehová—,
pondré a salvo al que por ello suspira.»
12:7 Las palabras de Jehová son palabras limpias,
como plata refinada en horno de barro,
purificada siete veces.
como plata refinada en horno de barro,
purificada siete veces.
12:8 Tú, Jehová, los guardarás;
los preservarás para siempre de esta generación.
los preservarás para siempre de esta generación.
12:9 Rondando andan los malos
cuando la infamia es enaltecida entre los hijos de los hombres.
cuando la infamia es enaltecida entre los hijos de los hombres.
13:1 Al músico principal. Salmo de David
13:2 ¿Hasta cuándo, Jehová? ¿Me olvidarás para siempre?
¿Hasta cuándo esconderás de mí tu rostro?
¿Hasta cuándo esconderás de mí tu rostro?
13:3 ¿Hasta cuándo tendré conflictos en mi alma,
con angustias en mi corazón cada día?
¿Hasta cuándo será enaltecido mi enemigo sobre mí?
con angustias en mi corazón cada día?
¿Hasta cuándo será enaltecido mi enemigo sobre mí?
13:4 Mira, respóndeme, Jehová, Dios mío;
alumbra mis ojos, para que no duerma de muerte,
alumbra mis ojos, para que no duerma de muerte,
13:5 para que no diga mi enemigo: «Lo vencí.»
Mis enemigos se alegrarán si yo resbalo.
Mis enemigos se alegrarán si yo resbalo.
13:6 Mas yo en tu misericordia he confiado;
mi corazón se alegrará en tu salvación.
mi corazón se alegrará en tu salvación.
13:7 Cantaré a Jehová
porque me ha hecho bien.
porque me ha hecho bien.
Al músico principal. Salmo de David
14:1 Dice el necio en su corazón:
«No hay Dios.»
Se han corrompido, hacen obras despreciables,
no hay quien haga lo bueno.
«No hay Dios.»
Se han corrompido, hacen obras despreciables,
no hay quien haga lo bueno.
14:2 Jehová miró desde los cielos
sobre los hijos de los hombres,
para ver si había algún entendido
que buscara a Dios.
sobre los hijos de los hombres,
para ver si había algún entendido
que buscara a Dios.
14:3 Todos se desviaron,
a una se han corrompido;
no hay quien haga lo bueno,
no hay ni siquiera uno.
a una se han corrompido;
no hay quien haga lo bueno,
no hay ni siquiera uno.
14:4 ¿No tienen discernimiento todos los que cometen maldad,
que devoran a mi pueblo como si comieran pan
y no invocan a Jehová?
que devoran a mi pueblo como si comieran pan
y no invocan a Jehová?
14:5 Ellos temblarán de espanto,
porque Dios está con la generación de los justos.
porque Dios está con la generación de los justos.
14:6 De los planes del pobre se han burlado,
pero Jehová es su esperanza.
pero Jehová es su esperanza.
14:7 ¡Ah, si de Sión viniera la salvación de Israel!
Cuando Jehová haga volver a los cautivos de su pueblo,
se gozará Jacob, se alegrará Israel.
Cuando Jehová haga volver a los cautivos de su pueblo,
se gozará Jacob, se alegrará Israel.
Salmo de David
15:1 Jehová, ¿quién habitará en tu Tabernáculo?,
¿quién morará en tu monte santo?
¿quién morará en tu monte santo?
15:2 El que anda en integridad y hace justicia;
el que habla verdad en su corazón;
el que habla verdad en su corazón;
15:3 el que no calumnia con su lengua
ni hace mal a su prójimo
ni admite reproche alguno contra su vecino;
ni hace mal a su prójimo
ni admite reproche alguno contra su vecino;
15:4 aquel a cuyos ojos el indigno es menospreciado,
pero honra a los que temen a Jehová;
el que aun jurando en perjuicio propio, no por eso cambia;
pero honra a los que temen a Jehová;
el que aun jurando en perjuicio propio, no por eso cambia;
15:5 quien su dinero no dio a usura
ni contra el inocente admitió soborno.El que hace estas cosas, no resbalará jamás.
ni contra el inocente admitió soborno.El que hace estas cosas, no resbalará jamás.
Mictam de David
16:1 Guárdame, Dios,
porque en ti he confiado.
porque en ti he confiado.
16:2 Alma mía, dijiste a Jehová:
«Tú eres mi Señor;
no hay para mí bien fuera de ti.»
«Tú eres mi Señor;
no hay para mí bien fuera de ti.»
16:3 Para los santos que están en la tierra
y para los íntegros es toda mi complacencia.
y para los íntegros es toda mi complacencia.
16:4 Se multiplicarán los dolores de aquellos
que sirven diligentes a otro dios.
No ofreceré yo sus libaciones de sangre
ni en mis labios tomaré sus nombres.
que sirven diligentes a otro dios.
No ofreceré yo sus libaciones de sangre
ni en mis labios tomaré sus nombres.
16:5 Jehová es la porción de mi herencia y de mi copa;
tú aseguras mi suerte.
tú aseguras mi suerte.
16:6 Las cuerdas me cayeron en lugares deleitosos
y es hermosa la heredad que me ha tocado.
y es hermosa la heredad que me ha tocado.
16:7 Bendeciré a Jehová que me aconseja;
aun en las noches me enseña mi conciencia.
aun en las noches me enseña mi conciencia.
16:8 A Jehová he puesto siempre delante de mí;
porque está a mi diestra, no seré conmovido.
porque está a mi diestra, no seré conmovido.
16:9 Se alegró por tanto mi corazón y se gozó mi alma;
mi carne también descansará confiadamente,
mi carne también descansará confiadamente,
16:10 porque no dejarás mi alma en el seol,
ni permitirás que tu santo vea corrupción.
ni permitirás que tu santo vea corrupción.
16:11 Me mostrarás la senda de la vida;
en tu presencia hay plenitud de gozo,
delicias a tu diestra para siempre.
en tu presencia hay plenitud de gozo,
delicias a tu diestra para siempre.
Oración de David
17:1 Oye, Jehová, una causa justa;
atiende a mi clamor.
Escucha mi oración
hecha de labios sin engaño.
atiende a mi clamor.
Escucha mi oración
hecha de labios sin engaño.
17:2 De tu presencia proceda mi defensa;
vean tus ojos la rectitud.
vean tus ojos la rectitud.
17:3 Tú has probado mi corazón, me has visitado de noche;
me has puesto a prueba y nada malo hallaste.
He resuelto que mi boca no cometa delito.
me has puesto a prueba y nada malo hallaste.
He resuelto que mi boca no cometa delito.
17:4 En cuanto a las obras humanas,
por la palabra de tus labios
yo me he guardado de las sendas de los violentos.
por la palabra de tus labios
yo me he guardado de las sendas de los violentos.
17:5 Afirma mis pasos en tus caminos,
para que mis pies no resbalen.
para que mis pies no resbalen.
17:6 Yo te he invocado por cuanto tú, Dios, me oirás;
inclina a mí tu oído, escucha mi palabra.
inclina a mí tu oído, escucha mi palabra.
17:7 Muestra tus maravillosas misericordias,
tú que salvas a los que se refugian a tu diestra
de los que se levantan contra ellos.
tú que salvas a los que se refugian a tu diestra
de los que se levantan contra ellos.
17:8 Guárdame como a la niña de tus ojos;
escóndeme bajo la sombra de tus alas,
escóndeme bajo la sombra de tus alas,
17:9 de la vista de los malos que me oprimen,
de mis enemigos que buscan mi vida.
de mis enemigos que buscan mi vida.
17:10 Envueltos están en su gordura;
con su boca hablan arrogantemente.
con su boca hablan arrogantemente.
17:11 Han cercado ahora nuestros pasos;
tienen puestos sus ojos para echarnos por tierra.
tienen puestos sus ojos para echarnos por tierra.
17:12 Son como león que ansía agarrar su presa
y como leoncillo que está en su escondite.
y como leoncillo que está en su escondite.
17:13 Levántate, Jehová; sal a su encuentro, derríbalos;
libra mi vida de los malos con tu espada,
libra mi vida de los malos con tu espada,
17:14 de los hombres, con tu mano, Jehová,
de los hombres de este mundo,
para quienes lo mejor es esta vida,
y cuyo vientre está lleno de tus bienes.
Sacian a sus hijos
y aun les sobra para sus pequeños.
de los hombres de este mundo,
para quienes lo mejor es esta vida,
y cuyo vientre está lleno de tus bienes.
Sacian a sus hijos
y aun les sobra para sus pequeños.
17:15 En cuanto a mí, veré tu rostro en justicia;
estaré satisfecho cuando despierte a tu semejanza.
estaré satisfecho cuando despierte a tu semejanza.