Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
Псалом 91
91:1
91:4
91:5
91:10
91:12
91:14
91:16
Псалом 92
92:0
92:2
92:3
Псалом 93
93:0
93:2
93:3
93:8
93:10
93:13
93:15
93:16
93:17
93:18
93:19
93:20
93:22
93:23
Псалом 94
94:0
94:2
94:3
см.:1Пар.16:25;
94:5
94:8
94:9
см.:Исх.17:2:7;
Псалом 95
95:0
95:1
см.:1Пар.16:23;
95:2
95:3
95:6
см.:1Пар.16:27;
95:8
95:9
95:12
Псалом 96
96:0
96:3
96:5
96:8
Псалом 97
97:0
97:6
97:7
97:8
см.:1Пар.16:32;
Псалом 98
98:0
98:2
98:8
Псалом 99
99:0
99:2
99:4
Псалом 100
100:0
100:5
100:7
100:8
Псало́мъ пѣ́сни, въ де́нь суббо́тный.
Благо е́сть исповѣ́датися Го́сподеви и пѣ́ти и́мени Твоему́, Вы́шнiй:
возвѣща́ти зау́тра ми́лость Твою́ и и́стину Твою́ на вся́ку но́щь,
въ десятостру́ннѣмъ псалти́ри съ пѣ́снiю въ гу́слехъ.
Я́ко возвесели́лъ мя́ еси́, Го́споди, въ творе́нiи Твое́мъ, и въ дѣ́лѣхъ руку́ Твое́ю возра́дуюся.
Я́ко возвели́чишася дѣла́ Твоя́, Го́споди: зѣло́ углуби́шася помышле́нiя Твоя́.
Му́жъ безу́менъ не позна́етъ, и неразуми́въ не разумѣ́етъ си́хъ.
Внегда́ прозябо́ша грѣ́шницы я́ко трава́, и пронико́ша вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе, я́ко да потребя́тся въ вѣ́къ вѣ́ка:
Ты́ же вы́шнiй во вѣ́къ, Го́споди.
Я́ко се́, врази́ Твои́, Го́споди, я́ко се́, врази́ Твои́ поги́бнутъ, и разы́дутся вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе.
И вознесе́тся я́ко единоро́га ро́гъ мо́й, и ста́рость моя́ въ еле́и масти́тѣ:
и воззрѣ́ о́ко мое́ на враги́ моя́, и востаю́щыя на мя́ лука́внующыя услы́шитъ у́хо мое́.
Пра́ведникъ я́ко фи́никсъ процвѣте́тъ: я́ко ке́дръ, и́же въ Лива́нѣ, умно́жится.
Насажде́ни въ дому́ Госпо́дни во дво́рѣхъ Бо́га на́шего процвѣту́тъ:
еще́ умно́жатся въ ста́рости масти́тѣ, и благопрiе́млюще бу́дутъ.
Да возвѣстя́тъ, я́ко пра́въ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ, и нѣ́сть непра́вды въ Не́мъ.
Въ де́нь предсуббо́тный, внегда́ насели́ся земля́, хвала́ пѣ́сни Дави́ду.
Госпо́дь воцари́ся, въ лѣ́поту облече́ся: облече́ся Госпо́дь въ си́лу и препоя́сася: и́бо утверди́ вселе́нную, я́же не подви́жится.
Гото́въ престо́лъ Тво́й отто́лѣ: от вѣ́ка Ты́ еси́.
Воздвиго́ша рѣ́ки, Го́споди, воздвиго́ша рѣ́ки гла́сы своя́:
во́змутъ рѣ́ки сотре́нiя своя́, от гласо́въ во́дъ мно́гихъ. 5Ди́вны высоты́ морскі́я: ди́венъ въ высо́кихъ Госпо́дь.
6Свидѣ́нiя твоя́ увѣ́ришася зѣло́. До́му твоему́ подоба́етъ святы́ня, Го́споди, въ долготу́ дні́й.
Псало́мъ Дави́ду, въ четве́ртый суббо́ты.
Бо́гъ отмще́нiй Госпо́дь, Бо́гъ отмще́нiй не обину́лся е́сть.
Вознеси́ся, Судя́й земли́, возда́ждь воздая́нiе го́рдымъ.
Доко́лѣ грѣ́шницы, Го́споди, доко́лѣ грѣ́шницы восхва́лятся?
Провѣща́ютъ и возглаго́лютъ непра́вду, возглаго́лютъ вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе?
Лю́ди Твоя́, Го́споди, смири́ша, и достоя́нiе Твое́ озло́биша:
вдови́цу и си́ра умори́ша, и прише́лца уби́ша,
и рѣ́ша: не у́зритъ Госпо́дь, ниже́ уразумѣ́етъ Бо́гъ Иа́ковль.
Разумѣ́йте же, безу́мнiи въ лю́дехъ, и бу́iи нѣ́когда, умудри́теся:
насажде́й у́хо, не слы́шитъ ли? Или́ созда́вый о́ко, не сматря́етъ ли?
Наказу́яй язы́ки, не обличи́тъ ли, уча́й человѣ́ка ра́зуму?
Госпо́дь вѣ́сть помышле́нiя человѣ́ческая, я́ко су́ть су́етна.
Блаже́нъ человѣ́къ, его́же а́ще нака́жеши, Го́споди, и от зако́на Твоего́ научи́ши его́:
укроти́ти его́ от дні́й лю́тыхъ, до́ндеже изры́ется грѣ́шному я́ма.
Я́ко не отри́нетъ Госпо́дь люді́й Свои́хъ, и достоя́нiя Своего́ не оста́витъ:
до́ндеже пра́вда обрати́тся на су́дъ, и держа́щiися ея́ вси́ пра́вiи се́рдцемъ.
Кто́ воста́нетъ ми́ на лука́внующыя? Или́ кто́ спредста́нетъ ми́ на дѣ́лающыя беззако́нiе?
А́ще не Госпо́дь помо́глъ бы ми́, вма́лѣ всели́лася бы во а́дъ душа́ моя́.
А́ще глаго́лахъ: подви́жеся нога́ моя́, ми́лость Твоя́, Го́споди, помога́ше ми́:
по мно́жеству болѣ́зней мои́хъ въ се́рдцы мое́мъ, утѣше́нiя Твоя́ возвесели́ша ду́шу мою́.
Да не пребу́детъ Тебѣ́ престо́лъ беззако́нiя, созида́яй тру́дъ на повелѣ́нiе.
Уловя́тъ на ду́шу пра́ведничу, и кро́вь непови́нную осу́дятъ.
И бы́сть мнѣ́ Госпо́дь въ прибѣ́жище, и Бо́гъ мо́й въ по́мощь упова́нiя моего́:
и возда́стъ и́мъ Госпо́дь беззако́нiе и́хъ, и по лука́вствiю и́хъ погуби́тъ я́ Госпо́дь Бо́гъ {на́шъ}.
Хвала́ пѣ́сни Дави́ду, не надпи́санъ у Евре́й.
Прiиди́те, возра́дуемся Го́сподеви, воскли́кнемъ Бо́гу спаси́телю на́шему:
предвари́мъ лице́ Его́ во исповѣ́данiи, и во псалмѣ́хъ воскли́кнемъ Ему́:
я́ко Бо́гъ ве́лiй Госпо́дь, и Ца́рь ве́лiй по все́й земли́:
я́ко въ руцѣ́ Его́ вси́ концы́ земли́, и высоты́ го́ръ Того́ су́ть.
Я́ко Того́ е́сть мо́ре, и То́й сотвори́ е́, и су́шу ру́цѣ Его́ созда́стѣ.
Прiиди́те, поклони́мся и припаде́мъ Ему́, и воспла́чемся предъ Го́сподемъ сотво́ршимъ на́съ:
я́ко То́й е́сть Бо́гъ на́шъ, и мы́ лю́дiе па́жити Его́ и о́вцы руки́ Его́. Дне́сь а́ще гла́съ Его́ услы́шите,
не ожесточи́те серде́цъ ва́шихъ, я́ко въ прогнѣ́ванiи, по дни́ искуше́нiя въ пусты́ни:
въ о́ньже {идѣ́же} искуси́ша Мя́ отцы́ ва́ши, искуси́ша Мя́, и ви́дѣша дѣла́ Моя́.
Четы́редесять лѣ́тъ негодова́хъ ро́да того́, и рѣ́хъ: при́сно заблужда́ютъ се́рдцемъ, ті́и же не позна́ша путі́й Мои́хъ:
я́ко кля́хся во гнѣ́вѣ Мое́мъ, а́ще вни́дутъ въ поко́й Мо́й.
Хвала́ пѣ́сни Дави́ду, внегда́ до́мъ созида́шеся по плѣне́нiи, не надпи́санъ у Евре́й.
Воспо́йте Го́сподеви пѣ́снь но́ву, воспо́йте Го́сподеви вся́ земля́:
воспо́йте Го́сподеви, благослови́те и́мя Его́: благовѣсти́те де́нь от дне́ спасе́нiе Его́.
Возвѣсти́те во язы́цѣхъ сла́ву Его́, во всѣ́хъ лю́дехъ чудеса́ Его́.
Я́ко ве́лiй Госпо́дь и хва́ленъ зѣло́, стра́шенъ е́сть надъ всѣ́ми бо́ги.
Я́ко вси́ бо́зи язы́къ бѣ́сове: Госпо́дь же небеса́ сотвори́.
Исповѣ́данiе и красота́ предъ Ни́мъ, святы́ня и великолѣ́пiе во святи́лѣ Его́.
Принеси́те Го́сподеви, оте́чествiя язы́къ, принеси́те Го́сподеви сла́ву и че́сть.
Принеси́те Го́сподеви сла́ву и́мени Его́: возми́те же́ртвы и входи́те во дворы́ Его́.
Поклони́теся Го́сподеви во дворѣ́ святѣ́мъ Его́: да подви́жится от лица́ Его́ вся́ земля́.
Рцы́те во язы́цѣхъ, я́ко Госпо́дь воцари́ся: и́бо испра́ви вселе́нную, я́же не подви́жится: су́дитъ лю́демъ пра́востiю.
Да возвеселя́тся небеса́, и ра́дуется земля́: да подви́жится мо́ре и исполне́нiе его́:
возра́дуются поля́, и вся́ я́же на ни́хъ: тогда́ возра́дуются вся́ древа́ дубра́вная
от лица́ Госпо́дня, я́ко гряде́тъ, я́ко гряде́тъ суди́ти земли́: суди́ти вселе́ннѣй въ пра́вду, и лю́демъ и́стиною Свое́ю.
Псало́мъ Дави́ду, егда́ земля́ его́ устроя́шеся, не надпи́санъ у евре́й
Госпо́дь воцари́ся, да ра́дуется земля́, да веселя́тся о́строви мно́зи.
О́блакъ и мра́къ о́крестъ Его́: пра́вда и судьба́ исправле́нiе престо́ла Его́.
О́гнь предъ Ни́мъ предъи́детъ и попали́тъ о́крестъ враги́ Его́.
Освѣти́ша мо́лнiя Его́ вселе́нную: ви́дѣ и подви́жеся земля́.
Го́ры я́ко во́скъ раста́яша от лица́ Госпо́дня, от лица́ Го́спода всея́ земли́.
Возвѣсти́ша небеса́ пра́вду Его́, и ви́дѣша вси́ лю́дiе сла́ву Его́.
Да постыдя́тся вси́ кла́няющiися истука́ннымъ, хва́лящiися о и́долѣхъ свои́хъ: поклони́теся Ему́, вси́ а́нгели Его́.
Слы́ша и возвесели́ся Сiо́нъ, и возра́довашася дще́ри Иуде́йскiя, суде́бъ ра́ди Твои́хъ, Го́споди:
я́ко Ты́ Госпо́дь вы́шнiй надъ все́ю земле́ю, зѣло́ превозне́слся еси́ надъ всѣ́ми бо́ги.
Лю́бящiи Го́спода, ненави́дите зла́я: храни́тъ Госпо́дь ду́шы преподо́бныхъ Свои́хъ, изъ руки́ грѣ́шничи изба́витъ я́.
Свѣ́тъ возсiя́ пра́веднику, и пра́вымъ се́рдцемъ весе́лiе.
Весели́теся, пра́веднiи, о Го́сподѣ, и исповѣ́дайте па́мять святы́ни Его́.
Псало́мъ Дави́ду.
Воспо́йте Го́сподеви пѣ́снь но́ву, я́ко ди́вна сотвори́ Госпо́дь: спасе́ Его́ десни́ца Его́ и мы́шца свята́я Его́.
Сказа́ Госпо́дь спасе́нiе Свое́, предъ язы́ки откры́ пра́вду Свою́.
Помяну́ ми́лость Свою́ Иа́кову и и́стину Свою́ до́му Изра́илеву: ви́дѣша вси́ концы́ земли́ спасе́нiе Бо́га на́шего.
Воскли́кните Богови, вся́ земля́, воспо́йте и ра́дуйтеся и по́йте.
По́йте Го́сподеви въ гу́слехъ, въ гу́слехъ и гла́сѣ псало́мстѣ,
въ труба́хъ ко́ваныхъ и гла́сомъ трубы́ ро́жаны: воструби́те предъ Царе́мъ Го́сподемъ.
Да подви́жится мо́ре и исполне́нiе его́, вселе́нная и вси́ живу́щiи на не́й.
Рѣ́ки воспле́щутъ руко́ю вку́пѣ, го́ры возра́дуются
от лица́ Госпо́дня, я́ко гряде́тъ, я́ко и́детъ суди́ти земли́: суди́ти вселе́ннѣй въ пра́вду, и лю́демъ пра́востiю.
Псало́мъ Дави́ду.
Госпо́дь воцари́ся, да гнѣ́ваются лю́дiе: сѣдя́й на Херуви́мѣхъ, да подви́жится земля́.
Госпо́дь въ Сiо́нѣ вели́къ, и высо́къ е́сть надъ всѣ́ми людьми́.
Да исповѣ́дятся и́мени Твоему́ вели́кому, я́ко стра́шно и свято е́сть.
И че́сть царе́ва су́дъ лю́битъ: Ты́ угото́валъ еси́ правоты́, су́дъ и пра́вду во Иа́ковѣ Ты́ сотвори́лъ еси́.
Возноси́те Го́спода Бо́га на́шего и покланя́йтеся подно́жiю но́гу Его́, я́ко свято е́сть.
Моисе́й и Ааро́нъ во иере́ехъ Его́, и Самуи́лъ въ призыва́ющихъ и́мя Его́: призыва́ху Го́спода, и То́й послу́шаше и́хъ.
Въ столпѣ́ о́блачнѣ глаго́лаше къ ни́мъ: я́ко храня́ху свидѣ́нiя Его́ и повелѣ́нiя Его́, я́же даде́ и́мъ.
Го́споди Бо́же на́шъ, Ты́ послу́шалъ еси́ и́хъ: Бо́же, Ты́ ми́лостивъ быва́лъ еси́ и́мъ, и мща́я на вся́ начина́нiя и́хъ.
Возноси́те Го́спода Бо́га на́шего и покланя́йтеся въ горѣ́ святѣ́й Его́: я́ко свя́тъ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ.
Псало́мъ Дави́ду во исповѣ́данiе.
Воскли́кните Богови вся́ земля́:
рабо́тайте Го́сподеви въ весе́лiи, вни́дите предъ Ни́мъ въ ра́дости.
Увѣ́дите, я́ко Госпо́дь То́й е́сть Бо́гъ на́шъ: То́й сотвори́ на́съ, а не мы́: мы́ же лю́дiе Его́ и о́вцы па́жити Его́.
Вни́дите во врата́ Его́ во исповѣ́данiи, во дворы́ Его́ въ пѣ́нiихъ: исповѣ́дайтеся Ему́, хвали́те и́мя Его́.
Я́ко бла́гъ Госпо́дь, въ вѣ́къ ми́лость Его́, и да́же до ро́да и ро́да и́стина Его́.
Псало́мъ Дави́ду.
Ми́лость и су́дъ воспою́ Тебѣ́, Го́споди:
пою́ и разумѣ́ю въ пути́ непоро́чнѣ: когда́ прiи́деши ко мнѣ́? Прехожда́хъ въ незло́бiи се́рдца моего́ посредѣ́ до́му моего́.
Не предлага́хъ предъ очи́ма мои́ма ве́щь законопресту́пную: творя́щыя преступле́нiе возненави́дѣхъ:
не прильпе́ мнѣ́ се́рдце стропти́во: уклоня́ющагося от мене́ лука́ваго не позна́хъ.
Оклевета́ющаго та́й и́скренняго своего́, сего́ изгоня́хъ: го́рдымъ о́комъ и несы́тымъ се́рдцемъ, съ си́мъ не ядя́хъ.
О́чи мои́ на вѣ́рныя земли́, посажда́ти я́ со мно́ю: ходя́й по пути́ непоро́чну, се́й ми́ служа́ше.
Не живя́ше посредѣ́ до́му моего́ творя́й горды́ню: глаго́ляй непра́ведная не исправля́ше предъ очи́ма мои́ма.
Воу́трiя избива́хъ вся́ грѣ́шныя земли́, е́же потреби́ти от гра́да Госпо́дня вся́ дѣ́лающыя беззако́нiе.
92:1 Psaume. Cantique pour le jour du sabbat.
Il est beau de louer l'Éternel, Et de célébrer ton nom, ô Très Haut!
92:2 D'annoncer le matin ta bonté, Et ta fidélité pendant les nuits,
92:3 Sur l'instrument à dix cordes et sur le luth, Aux sons de la harpe.
92:4 Tu me réjouis par tes oeuvres, ô Éternel! Et je chante avec allégresse l'ouvrage de tes mains.
92:5 Que tes oeuvres sont grandes, ô Éternel! Que tes pensées sont profondes!
92:6 L'homme stupide n'y connaît rien, Et l'insensé n'y prend point garde.
92:7 Si les méchants croissent comme l'herbe, Si tous ceux qui font le mal fleurissent, C'est pour être anéantis à jamais.
92:8 Mais toi, tu es le Très Haut, A perpétuité, ô Éternel!
92:9 Car voici, tes ennemis, ô Éternel! Car voici, tes ennemis périssent; Tous ceux qui font le mal sont dispersés.
92:10 Et tu me donnes la force du buffle; Je suis arrosé avec une huile fraîche.
92:11 Mon oeil se plaît à contempler mes ennemis, Et mon oreille à entendre mes méchants adversaires.
92:12 Les justes croissent comme le palmier, Ils s'élèvent comme le cèdre du Liban.
92:13 Plantés dans la maison de l'Éternel, Ils prospèrent dans les parvis de notre Dieu;
92:14 Ils portent encore des fruits dans la vieillesse, Ils sont pleins de sève et verdoyants,
92:15 Pour faire connaître que l'Éternel est juste. Il est mon rocher, et il n'y a point en lui d'iniquité.
93:1 L'Éternel règne, il est revêtu de majesté, L'Éternel est revêtu, il est ceint de force. Aussi le monde est ferme, il ne chancelle pas.
93:2 Ton trône est établi dès les temps anciens; Tu existes de toute éternité.
93:3 Les fleuves élèvent, ô Éternel! Les fleuves élèvent leur voix, Les fleuves élèvent leurs ondes retentissantes.
93:4 Plus que la voix des grandes, des puissantes eaux, Des flots impétueux de la mer, L'Éternel est puissant dans les lieux célestes.
93:5 Tes témoignages sont entièrement véritables; La sainteté convient à ta maison, O Éternel! pour toute la durée des temps.
94:1 Dieu des vengeances, Éternel! Dieu des vengeances, parais!
94:2 Lève-toi, juge de la terre! Rends aux superbes selon leurs oeuvres!
94:3 Jusques à quand les méchants, ô Éternel! Jusques à quand les méchants triompheront-ils?
94:4 Ils discourent, ils parlent avec arrogance; Tous ceux qui font le mal se glorifient.
94:5 Éternel! ils écrasent ton peuple, Ils oppriment ton héritage;
94:6 Ils égorgent la veuve et l'étranger, Ils assassinent les orphelins.
94:7 Et ils disent: L'Éternel ne regarde pas, Le Dieu de Jacob ne fait pas attention!
94:8 Prenez-y garde, hommes stupides! Insensés, quand serez-vous sages?
94:9 Celui qui a planté l'oreille n'entendrait-il pas? Celui qui a formé l'oeil ne verrait-il pas?
94:10 Celui qui châtie les nations ne punirait-il point, Lui qui donne à l'homme l'intelligence?
94:11 L'Éternel connaît les pensées de l'homme, Il sait qu'elles sont vaines.
94:12 Heureux l'homme que tu châties, ô Éternel! Et que tu instruis par ta loi,
94:13 Pour le calmer aux jours du malheur, Jusqu'à ce que la fosse soit creusée pour le méchant!
94:14 Car l'Éternel ne délaisse pas son peuple, Il n'abandonne pas son héritage;
94:15 Car le jugement sera conforme à la justice, Et tous ceux dont le coeur est droit l'approuveront.
94:16 Qui se lèvera pour moi contre les méchants? Qui me soutiendra contre ceux qui font le mal?
94:17 Si l'Éternel n'était pas mon secours, Mon âme serait bien vite dans la demeure du silence.
94:18 Quand je dis: Mon pied chancelle! Ta bonté, ô Éternel! me sert d'appui.
94:19 Quand les pensées s'agitent en foule au dedans de moi, Tes consolations réjouissent mon âme.
94:20 Les méchants te feraient-ils siéger sur leur trône, Eux qui forment des desseins iniques en dépit de la loi?
94:21 Ils se rassemblent contre la vie du juste, Et ils condamnent le sang innocent.
94:22 Mais l'Éternel est ma retraite, Mon Dieu est le rocher de mon refuge.
94:23 Il fera retomber sur eux leur iniquité, Il les anéantira par leur méchanceté; L'Éternel, notre Dieu, les anéantira.
95:1 Venez, chantons avec allégresse à l'Éternel! Poussons des cris de joie vers le rocher de notre salut.
95:2 Allons au-devant de lui avec des louanges, Faisons retentir des cantiques en son honneur!
95:3 Car l'Éternel est un grand Dieu, Il est un grand roi au-dessus de tous les dieux.
95:4 Il tient dans sa main les profondeurs de la terre, Et les sommets des montagnes sont à lui.
95:5 La mer est à lui, c'est lui qui l'a faite; La terre aussi, ses mains l'ont formée.
95:6 Venez, prosternons-nous et humilions-nous, Fléchissons le genou devant l'Éternel, notre créateur!
95:7 Car il est notre Dieu, Et nous sommes le peuple de son pâturage, Le troupeau que sa main conduit... Oh! si vous pouviez écouter aujourd'hui sa voix!
95:8 N'endurcissez pas votre coeur, comme à Meriba, Comme à la journée de Massa, dans le désert,
95:9 Où vos pères me tentèrent, M'éprouvèrent, quoiqu'ils vissent mes oeuvres.
95:10 Pendant quarante ans j'eus cette race en dégoût, Et je dis: C'est un peuple dont le coeur est égaré; Ils ne connaissent pas mes voies.
95:11 Aussi je jurai dans ma colère: Ils n'entreront pas dans mon repos!
96:1 Chantez à l'Éternel un cantique nouveau! Chantez à l'Éternel, vous tous, habitants de la terre!
96:2 Chantez à l'Éternel, bénissez son nom, Annoncez de jour en jour son salut!
96:3 Racontez parmi les nations sa gloire, Parmi tous les peuples ses merveilles!
96:4 Car l'Éternel est grand et très digne de louange, Il est redoutable par-dessus tous les dieux;
96:5 Car tous les dieux des peuples sont des idoles, Et l'Éternel a fait les cieux.
96:6 La splendeur et la magnificence sont devant sa face, La gloire et la majesté sont dans son sanctuaire.
96:7 Familles des peuples, rendez à l'Éternel, Rendez à l'Éternel gloire et honneur!
96:8 Rendez à l'Éternel gloire pour son nom! Apportez des offrandes, et entrez dans ses parvis!
96:9 Prosternez-vous devant l'Éternel avec des ornements sacrés. Tremblez devant lui, vous tous, habitants de la terre!
96:10 Dites parmi les nations: L'Éternel règne; Aussi le monde est ferme, il ne chancelle pas; L'Éternel juge les peuples avec droiture.
96:11 Que les cieux se réjouissent, et que la terre soit dans l'allégresse, Que la mer retentisse avec tout ce qu'elle contient,
96:12 Que la campagne s'égaie avec tout ce qu'elle renferme, Que tous les arbres des forêts poussent des cris de joie,
96:13 Devant l'Éternel! Car il vient, Car il vient pour juger la terre; Il jugera le monde avec justice, Et les peuples selon sa fidélité.
97:1 L'Éternel règne: que la terre soit dans l'allégresse, Que les îles nombreuses se réjouissent!
97:2 Les nuages et l'obscurité l'environnent, La justice et l'équité sont la base de son trône.
97:3 Le feu marche devant lui, Et embrase à l'entour ses adversaires.
97:4 Ses éclairs illuminent le monde, La terre le voit et tremble;
97:5 Les montagnes se fondent comme la cire devant l'Éternel, Devant le Seigneur de toute la terre.
97:6 Les cieux publient sa justice, Et tous les peuples voient sa gloire.
97:7 Ils sont confus, tous ceux qui servent les images, Qui se font gloire des idoles. Tous les dieux se prosternent devant lui.
97:8 Sion l'entend et se réjouit, Les filles de Juda sont dans l'allégresse, A cause de tes jugements, ô Éternel!
97:9 Car toi, Éternel! tu es le Très Haut sur toute la terre, Tu es souverainement élevé au-dessus de tous les dieux.
97:10 Vous qui aimez l'Éternel, haïssez le mal! Il garde les âmes de ses fidèles, Il les délivre de la main des méchants.
97:11 La lumière est semée pour le juste, Et la joie pour ceux dont le coeur est droit.
97:12 Justes, réjouissez-vous en l'Éternel, Et célébrez par vos louanges sa sainteté!
98:1 Psaume. Chantez à l'Éternel un cantique nouveau! Car il a fait des prodiges. Sa droite et son bras saint lui sont venus en aide.
98:2 L'Éternel a manifesté son salut, Il a révélé sa justice aux yeux des nations.
98:3 Il s'est souvenu de sa bonté et de sa fidélité envers la maison d'Israël, Toutes les extrémités de la terre ont vu le salut de notre Dieu.
98:4 Poussez vers l'Éternel des cris de joie, Vous tous, habitants de la terre! Faites éclater votre allégresse, et chantez!
98:5 Chantez à l'Éternel avec la harpe; Avec la harpe chantez des cantiques!
98:6 Avec les trompettes et au son du cor, Poussez des cris de joie devant le roi, l'Éternel!
98:7 Que la mer retentisse avec tout ce qu'elle contient, Que le monde et ceux qui l'habitent éclatent d'allégresse,
98:8 Que les fleuves battent des mains, Que toutes les montagnes poussent des cris de joie,
98:9 Devant l'Éternel! Car il vient pour juger la terre; Il jugera le monde avec justice, Et les peuples avec équité.
99:1 L'Éternel règne: les peuples tremblent; Il est assis sur les chérubins: la terre chancelle.
99:2 L'Éternel est grand dans Sion, Il est élevé au-dessus de tous les peuples.
99:3 Qu'on célèbre ton nom grand et redoutable! Il est saint!
99:4 Qu'on célèbre la force du roi qui aime la justice! Tu affermis la droiture, Tu exerces en Jacob la justice et l'équité.
99:5 Exaltez l'Éternel, notre Dieu, Et prosternez-vous devant son marchepied! Il est saint!
99:6 Moïse et Aaron parmi ses sacrificateurs, Et Samuel parmi ceux qui invoquaient son nom, Invoquèrent l'Éternel, et il les exauça.
99:7 Il leur parla dans la colonne de nuée; Ils observèrent ses commandements Et la loi qu'il leur donna.
99:8 Éternel, notre Dieu, tu les exauças, Tu fus pour eux un Dieu qui pardonne, Mais tu les as punis de leurs fautes.
99:9 Exaltez l'Éternel, notre Dieu, Et prosternez-vous sur sa montagne sainte! Car il est saint, l'Éternel, notre Dieu!
100:1 Psaume de louange. Poussez vers l'Éternel des cris de joie, Vous tous, habitants de la terre!
100:2 Servez l'Éternel, avec joie, Venez avec allégresse en sa présence!
100:3 Sachez que l'Éternel est Dieu! C'est lui qui nous a faits, et nous lui appartenons; Nous sommes son peuple, et le troupeau de son pâturage.
100:4 Entrez dans ses portes avec des louanges, Dans ses parvis avec des cantiques! Célébrez-le, bénissez son nom!
100:5 Car l'Éternel est bon; sa bonté dure toujours, Et sa fidélité de génération en génération.
101:1 De David. Psaume. Je chanterai la bonté et la justice; C'est à toi, Éternel! que je chanterai.
101:2 Je prendrai garde à la voie droite. Quand viendras-tu à moi? Je marcherai dans l'intégrité de mon coeur, Au milieu de ma maison.
101:3 Je ne mettrai rien de mauvais devant mes yeux; Je hais la conduite des pécheurs; Elle ne s'attachera point à moi.
101:4 Le coeur pervers s'éloignera de moi; Je ne veux pas connaître le méchant.
101:5 Celui qui calomnie en secret son prochain, je l'anéantirai; Celui qui a des regards hautains et un coeur enflé, je ne le supporterai pas.
101:6 J'aurai les yeux sur les fidèles du pays, Pour qu'ils demeurent auprès de moi; Celui qui marche dans une voie intègre sera mon serviteur.
101:7 Celui qui se livre à la fraude n'habitera pas dans ma maison; Celui qui dit des mensonges ne subsistera pas en ma présence.
101:8 Chaque matin j'anéantirai tous les méchants du pays, Afin d'exterminer de la ville de l'Éternel Tous ceux qui commettent l'iniquité.
2 Отрадно славить Бога и воспевать Его милости. 5 Бог наполнил меня восхищением от великих дел, которые часто недоступны пониманию человека. 7 Нечестивые умножаются для того, чтобы погибнуть, а праведника Бог возносит. 14 Как деревья плодовиты и сочны даже в старости, так праведник, насажденный в доме Господнем, всегда будет восхвалять Бога.
Псалом. Песнь на день субботний
Благо есть славить Господа и петь имени Твоему, Всевышний,
возвещать утром милость Твою и истину Твою в ночи,
на десятиструнном и псалтири, с песнью на гуслях.
Ибо Ты возвеселил меня, Господи, творением Твоим: я восхищаюсь делами рук Твоих.
Как велики дела Твои, Господи! дивно глубоки помышления Твои!
Человек несмысленный не знает, и невежда не разумеет того.
Тогда как нечестивые возникают, как трава, и делающие беззаконие цветут, чтобы исчезнуть на веки, –
Ты, Господи, высок во веки!
Ибо вот, враги Твои, Господи, – вот, враги Твои гибнут, и рассыпаются все делающие беззаконие;
а мой рог Ты возносишь, как рог единорога, и я умащен свежим елеем;
и око мое смотрит на врагов моих, и уши мои слышат о восстающих на меня злодеях.
Праведник цветет, как пальма, возвышается подобно кедру на Ливане.
Насажденные в доме Господнем, они цветут во дворах Бога нашего;
они и в старости плодовиты, сочны и свежи,
чтобы возвещать, что праведен Господь, твердыня моя, и нет неправды в Нем.
1 Господь всемогущий и вечный есть Царь мира, поэтому Вселенная «не подвигнется». 3 Реки и моря поднимают свои волны, но они ничтожны пред Богом. 5 Все обетования Его исполнятся и дом Божий не сокрушится.
[Хвалебная песнь Давида. В день предсубботний, когда населена земля.]
Господь царствует; Он облечен величием, облечен Господь могуществом [и] препоясан: потому вселенная тверда, не подвигнется.
Престол Твой утвержден искони: Ты – от века.
Возвышают реки, Господи, возвышают реки голос свой, возвышают реки волны свои.
Но паче шума вод многих, сильных волн морских, силен в вышних Господь.
Откровения Твои несомненно верны. Дому Твоему, Господи, принадлежит святость на долгие дни.
1 Восстань, Господи, на суд над нечестивыми. 8 Неужели Бог не знает суетных мыслей нечестивых и не видит их дел? 12 Блажен тот, кто слушает обличения Господа, за это он получит награду, а нечестивый погибнет. 14 Если народ будет жить в согласии с законом, он не будет отринут Господом. 16 На кого, кроме Бога можно надеяться? 20 Там, где Господь явится на защиту, исчезнут все противящиеся Его закону. В Нем праведник найдет опору, а нечестивых за их злодейство Бог истребит.
[Псалом Давида в четвертый день недели.]
Боже отмщений, Господи, Боже отмщений, яви Себя!
Восстань, Судия земли, воздай возмездие гордым.
Доколе, Господи, нечестивые, доколе нечестивые торжествовать будут?
Они изрыгают дерзкие речи; величаются все делающие беззаконие;
попирают народ Твой, Господи, угнетают наследие Твое;
вдову и пришельца убивают, и сирот умерщвляют
и говорят: «не увидит Господь, и не узнает Бог Иаковлев».
Образумьтесь, бессмысленные люди! когда вы будете умны, невежды?
Насадивший ухо не услышит ли? и образовавший глаз не увидит ли?
Вразумляющий народы неужели не обличит, – Тот, Кто учит человека разумению?
Господь знает мысли человеческие, что они суетны.
Блажен человек, которого вразумляешь Ты, Господи, и наставляешь законом Твоим,
чтобы дать ему покой в бедственные дни, доколе нечестивому выроется яма!
Ибо не отринет Господь народа Своего и не оставит наследия Своего.
Ибо суд возвратится к правде, и за ним последуют все правые сердцем.
Кто восстанет за меня против злодеев? кто станет за меня против делающих беззаконие?
Если бы не Господь был мне помощником, вскоре вселилась бы душа моя в страну молчания.
Когда я говорил: «колеблется нога моя», – милость Твоя, Господи, поддерживала меня.
При умножении скорбей моих в сердце моем, утешения Твои услаждают душу мою.
Станет ли близ Тебя седалище губителей, умышляющих насилие вопреки закону?
Толпою устремляются они на душу праведника и осуждают кровь неповинную.
Но Господь – защита моя, и Бог мой – твердыня убежища моего,
и обратит на них беззаконие их, и злодейством их истребит их, истребит их Господь Бог наш.
1 Придите для славословия Господа. 6 Будем молиться пред этим великим Господом, Который есть Бог наш, а мы – овцы его паствы. 8 Если бы нам сейчас послушать Его зова: «не оказывайте мне непослушания, как то было в пустыне, когда Я осудил вас на сорокалетнее странствование!»
[Хвалебная песнь Давида.]
Приидите, воспоем Господу, воскликнем [Богу], твердыне спасения нашего;
предстанем лицу Его со славословием, в песнях воскликнем Ему,
ибо Господь есть Бог великий и Царь великий над всеми богами.
В Его руке глубины земли, и вершины гор – Его же;
Его – море, и Он создал его, и сушу образовали руки Его.
Приидите, поклонимся и припадем, преклоним колени пред лицем Господа, Творца нашего;
ибо Он есть Бог наш, и мы – народ паствы Его и овцы руки Его. О, если бы вы ныне послушали гласа Его:
«не ожесточите сердца вашего, как в Мериве, как в день искушения в пустыне,
где искушали Меня отцы ваши, испытывали Меня, и видели дело Мое.
Сорок лет Я был раздражаем родом сим, и сказал: это народ, заблуждающийся сердцем; они не познали путей Моих,
и потому Я поклялся во гневе Моем, что они не войдут в покой Мой».
1 Вся земля приглашается воспевать Господа. 8 Несите дары Господу и возвестите народам, что Господь воцарился, а с Ним вместе – правда. 11 Пусть радуется вся земля, Господь идет судить.
[Хвалебная песнь Давида. На построение дома.]
Воспойте Господу песнь новую; воспойте Господу, вся земля;
пойте Господу, благословляйте имя Его, благовествуйте со дня на день спасение Его;
возвещайте в народах славу Его, во всех племенах чудеса Его;
ибо велик Господь и достохвален, страшен Он паче всех богов.
Ибо все боги народов – идолы, а Господь небеса сотворил.
Слава и величие пред лицем Его, сила и великолепие во святилище Его.
Воздайте Господу, племена народов, воздайте Господу славу и честь;
воздайте Господу славу имени Его, несите дары и идите во дворы Его;
поклонитесь Господу во благолепии святыни. Трепещи пред лицем Его, вся земля!
Скажите народам: Господь царствует! потому тверда вселенная, не поколеблется. Он будет судить народы по правде.
Да веселятся небеса и да торжествует земля; да шумит море и что наполняет его;
да радуется поле и все, что на нем, и да ликуют все дерева дубравные
пред лицем Господа; ибо идет, ибо идет судить землю. Он будет судить вселенную по правде, и народы – по истине Своей.
1 Господь – Царь мира. Да радуются все народы. Окрест Его – мрак; правда – основание Его престола. 3 Он уничтожит врагов, пред Ним трепещет земля. 6 Небеса возвещают Его правду. 8 Народ еврейский радуется величию Господа над «богами». 10 Все должны любить Бога, так как Он источник всякого блага.
[Псалом Давида, когда устроялась земля его.]
Господь царствует: да радуется земля; да веселятся многочисленные острова.
Облако и мрак окрест Его; правда и суд – основание престола Его.
Пред Ним идет огонь и вокруг попаляет врагов Его.
Молнии Его освещают вселенную; земля видит и трепещет.
Горы, как воск, тают от лица Господа, от лица Господа всей земли.
Небеса возвещают правду Его, и все народы видят славу Его.
Да постыдятся все служащие истуканам, хвалящиеся идолами. Поклонитесь пред Ним, все боги*. //*По переводу 70-ти: все Ангелы Его.
Слышит Сион и радуется, и веселятся дщери Иудины ради судов Твоих, Господи,
ибо Ты, Господи, высок над всею землею, превознесен над всеми богами.
Любящие Господа, ненавидьте зло! Он хранит души святых Своих; из руки нечестивых избавляет их.
Свет сияет на праведника, и на правых сердцем – веселие.
Радуйтесь, праведные, о Господе и славьте память святыни Его.
Этот псалом почти повторяет 95 пс., продолжается хвалебная и благодарственная песнь Богу за Его милость, но она пока только ожидаемое благо, ещё не пришедшее («идет судить землю... будет судить... народы»).
Псалом [Давида.]
Воспойте Господу новую песнь, ибо Он сотворил чудеса. Его десница и святая мышца Его доставили Ему победу.
Явил Господь спасение Свое, открыл пред очами народов правду Свою.
Вспомнил Он милость Свою [к Иакову] и верность Свою к дому Израилеву. Все концы земли увидели спасение Бога нашего.
Восклицайте Господу, вся земля; торжествуйте, веселитесь и пойте;
пойте Господу с гуслями, с гуслями и с гласом псалмопения;
при звуке труб и рога торжествуйте пред Царем Господом.
Да шумит море и что наполняет его, вселенная и живущие в ней;
да рукоплещут реки, да ликуют вместе горы
пред лицем Господа, ибо Он идет судить землю. Он будет судить вселенную праведно и народы – верно.
1 Господь есть Царь над всем миром и народами, люди должны восхвалять Его. 4 Делами Его справедливости полна история жизни Иакова. 6 Господь внимал избранникам Своим, покровительствовал всему народу, прощал его, но и наказывал. Вечен и милостив Господь, достоин хвалы и превозношения.
[Псалом Давида.]
Господь царствует: да трепещут народы! Он восседает на Херувимах: да трясется земля!
Господь на Сионе велик, и высок Он над всеми народами.
Да славят великое и страшное имя Твое: свято оно!
И могущество царя любит суд. Ты утвердил справедливость; суд и правду Ты совершил в Иакове.
Превозносите Господа, Бога нашего, и поклоняйтесь подножию Его: свято оно!
Моисей и Аарон между священниками и Самуил между призывающими имя Его взывали к Господу, и Он внимал им.
В столпе облачном говорил Он к ним; они хранили Его заповеди и устав, который Он дал им.
Господи, Боже наш! Ты внимал им; Ты был для них Богом прощающим и наказывающим за дела их.
Превозносите Господа, Бога нашего, и поклоняйтесь на святой горе Его, ибо свят Господь, Бог наш.
Псалом [Давида] хвалебный.
1 Воспевайте Господа, служите пред Ним. 3 Он наш Творец и Пастырь, а потому входите в Его храм для прославления Его великого имени, от служения и верности Ему зависит и вечность Его великих обетований над Его народом.
Воскликните Господу, вся земля!
Служи́те Господу с веселием; идите пред лице Его с восклицанием!
Познайте, что Господь есть Бог, что Он сотворил нас, и мы – Его, Его народ и овцы паствы Его.
Входите во врата Его со славословием, во дворы Его – с хвалою. Славьте Его, благословляйте имя Его,
ибо благ Господь: милость Его вовек, и истина Его в род и род.
Давид рисует образ своего будущего правления, идеал своего царствования, и вместе с тем мучительное ожидание: «когда Ты, Господи, придешь ко мне?»
Псалом Давида.
Милость и суд буду петь; Тебе, Господи, буду петь.
Буду размышлять о пути непорочном: «когда ты придешь ко мне?» Буду ходить в непорочности моего сердца посреди дома моего.
Не положу пред очами моими вещи непотребной; дело преступное я ненавижу: не прилепится оно ко мне.
Сердце развращенное будет удалено от меня; злого я не буду знать.
Тайно клевещущего на ближнего своего изгоню; гордого очами и надменного сердцем не потерплю.
Глаза мои на верных земли, чтобы они пребывали при мне; кто ходит путем непорочности, тот будет служить мне.
Не будет жить в доме моем поступающий коварно; говорящий ложь не останется пред глазами моими.
С раннего утра буду истреблять всех нечестивцев земли, дабы искоренить из града Господня всех делающих беззаконие.
Греческий [Greek (Koine)]
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Рус. (Бируковы)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
ψαλμὸς ᾠδῆς εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ σαββάτου
ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι τῷ κυρίῳ καὶ ψάλλειν τῷ ὀνόματί σου ὕψιστε
τοῦ ἀναγγέλλειν τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου κατὰ νύκτα
ἐν δεκαχόρδῳ ψαλτηρίῳ μετ᾿ ᾠδῆς ἐν κιθάρᾳ
ὅτι εὔφρανάς με κύριε ἐν τῷ ποιήματί σου καὶ ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν σου ἀγαλλιάσομαι
ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου κύριε σφόδρα ἐβαθύνθησαν οἱ διαλογισμοί σου
ἀνὴρ ἄφρων οὐ γνώσεται καὶ ἀσύνετος οὐ συνήσει ταῦτα
ἐν τῷ ἀνατεῖλαι τοὺς ἁμαρτωλοὺς ὡς χόρτον καὶ διέκυψαν πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν ὅπως ἂν ἐξολεθρευθῶσιν εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος
σὺ δὲ ὕψιστος εἰς τὸν αἰῶνα κύριε
ὅτι ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἀπολοῦνται καὶ διασκορπισθήσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν
καὶ ὑψωθήσεται ὡς μονοκέρωτος τὸ κέρας μου καὶ τὸ γῆράς μου ἐν ἐλαίῳ πίονι
καὶ ἐπεῖδεν ὁ ὀφθαλμός μου ἐν τοῖς ἐχθροῖς μου καὶ ἐν τοῖς ἐπανιστανομένοις ἐπ᾿ ἐμὲ πονηρευομένοις ἀκούσεται τὸ οὖς μου
δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται
πεφυτευμένοι ἐν τῷ οἴκῳ κυρίου ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσουσιν
ἔτι πληθυνθήσονται ἐν γήρει πίονι καὶ εὐπαθοῦντες ἔσονται
τοῦ ἀναγγεῖλαι ὅτι εὐθὴς κύριος ὁ θεός μου καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ
εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ προσαββάτου ὅτε κατῴκισται ἡ γῆ αἶνος ᾠδῆς τῷ Δαυιδ
ὁ κύριος ἐβασίλευσεν εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο ἐνεδύσατο κύριος δύναμιν καὶ περιεζώσατο καὶ γὰρ ἐστερέωσεν τὴν οἰκουμένην ἥτις οὐ σαλευθήσεται
ἕτοιμος ὁ θρόνος σου ἀπὸ τότε ἀπὸ τοῦ αἰῶνος σὺ εἶ
ἐπῆραν οἱ ποταμοί κύριε ἐπῆραν οἱ ποταμοὶ φωνὰς αὐτῶν
ἀπὸ φωνῶν ὑδάτων πολλῶν θαυμαστοὶ οἱ μετεωρισμοὶ τῆς θαλάσσης θαυμαστὸς ἐν ὑψηλοῖς ὁ κύριος
τὰ μαρτύριά σου ἐπιστώθησαν σφόδρα τῷ οἴκῳ σου πρέπει ἁγίασμα κύριε εἰς μακρότητα ἡμερῶν
ψαλμὸς τῷ Δαυιδ τετράδι σαββάτων
ὁ θεὸς ἐκδικήσεων κύριος ὁ θεὸς ἐκδικήσεων ἐπαρρησιάσατο
ὑψώθητι ὁ κρίνων τὴν γῆν ἀπόδος ἀνταπόδοσιν τοῖς ὑπερηφάνοις
ἕως πότε ἁμαρτωλοί κύριε ἕως πότε ἁμαρτωλοὶ καυχήσονται
φθέγξονται καὶ λαλήσουσιν ἀδικίαν λαλήσουσιν πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν
τὸν λαόν σου κύριε ἐταπείνωσαν καὶ τὴν κληρονομίαν σου ἐκάκωσαν
χήραν καὶ προσήλυτον ἀπέκτειναν καὶ ὀρφανοὺς ἐφόνευσαν
καὶ εἶπαν οὐκ ὄψσεται κύριος οὐδὲ συνήσει ὁ θεὸς τοῦ Ιακωβ
σύνετε δή ἄφρονες ἐν τῷ λαῷ καί μωροί ποτὲ φρονήσατε
ὁ φυτεύσας τὸ οὖς οὐχὶ ἀκούει ἢ ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμὸν οὐ κατανοεῖ
ὁ παιδεύων ἔθνη οὐχὶ ἐλέγξει ὁ διδάσκων ἄνθρωπον γνῶσιν
κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων ὅτι εἰσὶν μάταιοι
μακάριος ἄνθρωπος ὃν ἂν σὺ παιδεύσῃς κύριε καὶ ἐκ τοῦ νόμου σου διδάξῃς αὐτὸν
τοῦ πραῦναι αὐτῷ ἀφ᾿ ἡμερῶν πονηρῶν ἕως οὗ ὀρυγῇ τῷ ἁμαρτωλῷ βόθρος
ὅτι οὐκ ἀπώσεται κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ οὐκ ἐγκαταλείψει
ἕως οὗ δικαιοσύνη ἐπιστρέψῃ εἰς κρίσιν καὶ ἐχόμενοι αὐτῆς πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ (διάψαλμα)
τίς ἀναστήσεταί μοι ἐπὶ πονηρευομένους ἢ τίς συμπαραστήσεταί μοι ἐπὶ ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν
εἰ μὴ ὅτι κύριος ἐβοήθησέν μοι παρὰ βραχὺ παρῴκησεν τῷ ᾅδῃ ἡ ψυχή μου
εἰ ἔλεγον σεσάλευται ὁ πούς μου τὸ ἔλεός σου κύριε βοηθεῖ μοι
κύριε κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν μου ἐν τῇ καρδίᾳ μου αἱ παρακλήσεις σου ἠγάπησαν τὴν ψυχήν μου
μὴ συμπροσέσται σοι θρόνος ἀνομίας ὁ πλάσσων κόπον ἐπὶ προστάγματι
θηρεύσουσιν ἐπὶ ψυχὴν δικαίου καὶ αἷμα ἀθῷον καταδικάσονται
καὶ ἐγένετό μοι κύριος εἰς καταφυγὴν καὶ ὁ θεός μου εἰς βοηθὸν ἐλπίδος μου
καὶ ἀποδώσει αὐτοῖς τὴν ἀνομίαν αὐτῶν καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν αὐτῶν ἀφανιεῖ αὐτοὺς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν
αἶνος ᾠδῆς τῷ Δαυιδ
δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ κυρίῳ ἀλαλάξωμεν τῷ θεῷ τῷ σωτῆρι ἡμῶν
προφθάσωμεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει καὶ ἐν ψαλμοῖς ἀλαλάξωμεν αὐτῷ
ὅτι θεὸς μέγας κύριος καὶ βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πάντας τοὺς θεούς
ὅτι ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ τὰ ὕψη τῶν ὀρέων αὐτοῦ εἰσιν
ὅτι αὐτοῦ ἐστιν ἡ θάλασσα καὶ αὐτὸς ἐποίησεν αὐτήν καὶ τὴν ξηρὰν αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἔπλασαν
δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον κυρίου τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς
ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς αὐτοῦ καὶ πρόβατα χειρὸς αὐτοῦ σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε
μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ
οὗ ἐπείρασαν οἱ πατέρες ὑμῶν ἐδοκίμασαν καὶ εἴδοσαν τὰ ἔργα μου
τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ καὶ αὐτοὶ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου
ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου
ὅτε ὁ οἶκος ᾠκοδομεῖτο μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν ᾠδὴ τῷ Δαυιδ
ᾄσατε τῷ κυρίῳ ᾆσμα καινόν ᾄσατε τῷ κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ
ᾄσατε τῷ κυρίῳ εὐλογήσατε τὸ ὄνομα αὐτοῦ εὐαγγελίζεσθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τὸ σωτήριον αὐτοῦ
ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν τὴν δόξαν αὐτοῦ ἐν πᾶσι τοῖς λαοῖς τὰ θαυμάσια αὐτοῦ
ὅτι μέγας κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα φοβερός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς θεούς
ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια ὁ δὲ κύριος τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν
ἐξομολόγησις καὶ ὡραιότης ἐνώπιον αὐτοῦ ἁγιωσύνη καὶ μεγαλοπρέπεια ἐν τῷ ἁγιάσματι αὐτοῦ
ἐνέγκατε τῷ κυρίῳ αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν ἐνέγκατε τῷ κυρίῳ δόξαν καὶ τιμήν
ἐνέγκατε τῷ κυρίῳ δόξαν ὀνόματι αὐτοῦ ἄρατε θυσίας καὶ εἰσπορεύεσθε εἰς τὰς αὐλὰς αὐτοῦ
προσκυνήσατε τῷ κυρίῳ ἐν αὐλῇ ἁγίᾳ αὐτοῦ σαλευθήτω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ
εἴπατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν ὁ κύριος ἐβασίλευσεν καὶ γὰρ κατώρθωσεν τὴν οἰκουμένην ἥτις οὐ σαλευθήσεται κρινεῖ λαοὺς ἐν εὐθύτητι
εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοί καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς
χαρήσεται τὰ πεδία καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς τότε ἀγαλλιάσονται πάντα τὰ ξύλα τοῦ δρυμοῦ
πρὸ προσώπου κυρίου ὅτι ἔρχεται ὅτι ἔρχεται κρῖναι τὴν γῆν κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ αὐτοῦ
τῷ Δαυιδ ὅτε ἡ γῆ αὐτοῦ καθίσταται
ὁ κύριος ἐβασίλευσεν ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ εὐφρανθήτωσαν νῆσοι πολλαί
νεφέλη καὶ γνόφος κύκλῳ αὐτοῦ δικαιοσύνη καὶ κρίμα κατόρθωσις τοῦ θρόνου αὐτοῦ
πῦρ ἐναντίον αὐτοῦ προπορεύσεται καὶ φλογιεῖ κύκλῳ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ
ἔφαναν αἱ ἀστραπαὶ αὐτοῦ τῇ οἰκουμένῃ εἶδεν καὶ ἐσαλεύθη ἡ γῆ
τὰ ὄρη ἐτάκησαν ὡσεὶ κηρὸς ἀπὸ προσώπου κυρίου ἀπὸ προσώπου κυρίου πάσης τῆς γῆς
ἀνήγγειλαν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ εἴδοσαν πάντες οἱ λαοὶ τὴν δόξαν αὐτοῦ
αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ προσκυνοῦντες τοῖς γλυπτοῖς οἱ ἐγκαυχώμενοι ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν προσκυνήσατε αὐτῷ πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ
ἤκουσεν καὶ εὐφράνθη Σιων καὶ ἠγαλλιάσαντο αἱ θυγατέρες τῆς Ιουδαίας ἕνεκεν τῶν κριμάτων σου κύριε
ὅτι σὺ εἶ κύριος ὁ ὕψιστος ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν σφόδρα ὑπερυψώθης ὑπὲρ πάντας τοὺς θεούς
οἱ ἀγαπῶντες τὸν κύριον μισεῖτε πονηρόν φυλάσσει κύριος τὰς ψυχὰς τῶν ὁσίων αὐτοῦ ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλῶν ῥύσεται αὐτούς
φῶς ἀνέτειλεν τῷ δικαίῳ καὶ τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ εὐφροσύνη
εὐφράνθητε δίκαιοι ἐπὶ τῷ κυρίῳ καὶ ἐξομολογεῖσθε τῇ μνήμῃ τῆς ἁγιωσύνης αὐτοῦ
ψαλμὸς τῷ Δαυιδ
ᾄσατε τῷ κυρίῳ ᾆσμα καινόν ὅτι θαυμαστὰ ἐποίησεν κύριος ἔσωσεν αὐτῷ ἡ δεξιὰ αὐτοῦ καὶ ὁ βραχίων ὁ ἅγιος αὐτοῦ
ἐγνώρισεν κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ ἐναντίον τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψεν τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ
ἐμνήσθη τοῦ ἐλέους αὐτοῦ τῷ Ιακωβ καὶ τῆς ἀληθείας αὐτοῦ τῷ οἴκῳ Ισραηλ εἴδοσαν πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς τὸ σωτήριον τοῦ θεοῦ ἡμῶν
ἀλαλάξατε τῷ θεῷ πᾶσα ἡ γῆ ᾄσατε καὶ ἀγαλλιᾶσθε καὶ ψάλατε
ψάλατε τῷ κυρίῳ ἐν κιθάρᾳ ἐν κιθάρᾳ καὶ φωνῇ ψαλμοῦ
ἐν σάλπιγξιν ἐλαταῖς καὶ φωνῇ σάλπιγγος κερατίνης ἀλαλάξατε ἐνώπιον τοῦ βασιλέως κυρίου
σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς ἡ οἰκουμένη καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ
ποταμοὶ κροτήσουσιν χειρὶ ἐπὶ τὸ αὐτό τὰ ὄρη ἀγαλλιάσονται
ὅτι ἥκει κρῖναι τὴν γῆν κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺς ἐν εὐθύτητι
ψαλμὸς τῷ Δαυιδ
ὁ κύριος ἐβασίλευσεν ὀργιζέσθωσαν λαοί ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν χερουβιν σαλευθήτω ἡ γῆ
κύριος ἐν Σιων μέγας καὶ ὑψηλός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς λαούς
ἐξομολογησάσθωσαν τῷ ὀνόματί σου τῷ μεγάλῳ ὅτι φοβερὸν καὶ ἅγιόν ἐστιν
καὶ τιμὴ βασιλέως κρίσιν ἀγαπᾷ σὺ ἡτοίμασας εὐθύτητας κρίσιν καὶ δικαιοσύνην ἐν Ιακωβ σὺ ἐποίησας
ὑψοῦτε κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν καὶ προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ ὅτι ἅγιός ἐστιν
Μωυσῆς καὶ Ααρων ἐν τοῖς ἱερεῦσιν αὐτοῦ καὶ Σαμουηλ ἐν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπεκαλοῦντο τὸν κύριον καὶ αὐτὸς ἐπήκουσεν αὐτῶν
ἐν στύλῳ νεφέλης ἐλάλει πρὸς αὐτούς ἐφύλασσον τὰ μαρτύρια αὐτοῦ καὶ τὰ προστάγματα ἃ ἔδωκεν αὐτοῖς
κύριε ὁ θεὸς ἡμῶν σὺ ἐπήκουες αὐτῶν ὁ θεός σὺ εὐίλατος ἐγίνου αὐτοῖς καὶ ἐκδικῶν ἐπὶ πάντα τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτῶν
ὑψοῦτε κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν καὶ προσκυνεῖτε εἰς ὄρος ἅγιον αὐτοῦ ὅτι ἅγιος κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν
ψαλμὸς εἰς ἐξομολόγησιν
ἀλαλάξατε τῷ κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ
δουλεύσατε τῷ κυρίῳ ἐν εὐφροσύνῃ εἰσέλθατε ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει
γνῶτε ὅτι κύριος αὐτός ἐστιν ὁ θεός αὐτὸς ἐποίησεν ἡμᾶς καὶ οὐχ ἡμεῖς λαὸς αὐτοῦ καὶ πρόβατα τῆς νομῆς αὐτοῦ
εἰσέλθατε εἰς τὰς πύλας αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει εἰς τὰς αὐλὰς αὐτοῦ ἐν ὕμνοις ἐξομολογεῖσθε αὐτῷ αἰνεῖτε τὸ ὄνομα αὐτοῦ
ὅτι χρηστὸς κύριος εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ ἕως γενεᾶς καὶ γενεᾶς ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ
τῷ Δαυιδ ψαλμός
ἔλεος καὶ κρίσιν ᾄσομαί σοι κύριε
ψαλῶ καὶ συνήσω ἐν ὁδῷ ἀμώμῳ πότε ἥξεις πρός με διεπορευόμην ἐν ἀκακίᾳ καρδίας μου ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου μου
οὐ προεθέμην πρὸ ὀφθαλμῶν μου πρᾶγμα παράνομον ποιοῦντας παραβάσεις ἐμίσησα
οὐκ ἐκολλήθη μοι καρδία σκαμβή ἐκκλίνοντος ἀπ᾿ ἐμοῦ τοῦ πονηροῦ οὐκ ἐγίνωσκον
τὸν καταλαλοῦντα λάθρᾳ τοῦ πλησίον αὐτοῦ τοῦτον ἐξεδίωκον ὑπερηφάνῳ ὀφθαλμῷ καὶ ἀπλήστῳ καρδίᾳ τούτῳ οὐ συνήσθιον
οἱ ὀφθαλμοί μου ἐπὶ τοὺς πιστοὺς τῆς γῆς τοῦ συγκαθῆσθαι αὐτοὺς μετ᾿ ἐμοῦ πορευόμενος ἐν ὁδῷ ἀμώμῳ οὗτός μοι ἐλειτούργει
οὐ κατῴκει ἐν μέσῳ τῆς οἰκίας μου ποιῶν ὑπερηφανίαν λαλῶν ἄδικα οὐ κατεύθυνεν ἐναντίον τῶν ὀφθαλμῶν μου
εἰς τὰς πρωίας ἀπέκτεννον πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς τοῦ ἐξολεθρεῦσαι ἐκ πόλεως κυρίου πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν