Скрыть
93:0
93:2
93:3
93:8
93:10
93:13
93:15
93:16
93:17
93:18
93:19
93:20
93:22
93:23
Церковнославянский (рус)
Псало́мъ Дави́ду, въ четве́ртый суббо́ты.
Бо́гъ от­мще́нiй Госпо́дь, Бо́гъ от­мще́нiй не обину́л­ся е́сть.
Вознеси́ся, Судя́й земли́, воз­да́ждь воз­дая́нiе го́рдымъ.
Доко́лѣ грѣ́шницы, Го́споди, доко́лѣ грѣ́шницы восхва́лят­ся?
Провѣща́ютъ и воз­глаго́лютъ непра́вду, воз­глаго́лютъ вси́ дѣ́ла­ю­щiи беззако́нiе?
Лю́ди Твоя́, Го́споди, смири́ша, и достоя́нiе Твое́ озло́биша:
вдови́цу и си́ра умори́ша, и при­­ше́лца уби́ша,
и рѣ́ша: не у́зритъ Госпо́дь, ниже́ уразумѣ́етъ Бо́гъ Иа́ковль.
Разумѣ́йте же, безу́мнiи въ лю́дехъ, и бу́iи нѣ́когда, умудри́теся:
насажде́й у́хо, не слы́шитъ ли? Или́ созда́вый о́ко, не сматря́етъ ли?
Наказу́яй язы́ки, не обличи́тъ ли, уча́й человѣ́ка ра́зуму?
Госпо́дь вѣ́сть помышле́нiя человѣ́ческая, я́ко су́ть су́етна.
Блаже́нъ человѣ́къ, его́же а́ще нака́жеши, Го́споди, и от­ зако́на Тво­его́ научи́ши его́:
укроти́ти его́ от­ дні́й лю́тыхъ, до́ндеже изры́ет­ся грѣ́шному я́ма.
Я́ко не от­ри́нетъ Госпо́дь люді́й Сво­и́хъ, и достоя́нiя Сво­его́ не оста́витъ:
до́ндеже пра́вда обрати́т­ся на су́дъ, и держа́щiися ея́ вси́ пра́вiи се́рдцемъ.
Кто́ воста́нетъ ми́ на лука́вну­ю­щыя? Или́ кто́ спредста́нетъ ми́ на дѣ́ла­ю­щыя беззако́нiе?
А́ще не Госпо́дь помо́глъ бы ми́, вма́лѣ всели́лася бы во а́дъ душа́ моя́.
А́ще глаго́лахъ: подви́жеся нога́ моя́, ми́лость Твоя́, Го́споди, помога́­ше ми́:
по мно́же­ст­ву болѣ́зней мо­и́хъ въ се́рдцы мо­е́мъ, утѣше́нiя Твоя́ воз­весели́ша ду́шу мою́.
Да не пребу́детъ Тебѣ́ престо́лъ беззако́нiя, созида́яй тру́дъ на повелѣ́нiе.
Уловя́тъ на ду́шу пра́ведничу, и кро́вь непови́н­ную осу́дятъ.
И бы́сть мнѣ́ Госпо́дь въ при­­бѣ́жище, и Бо́гъ мо́й въ по́мощь упова́нiя мо­его́:
и воз­да́стъ и́мъ Госпо́дь беззако́нiе и́хъ, и по лука́в­ст­вiю и́хъ погуби́тъ я́ Госпо́дь Бо́гъ {на́шъ}.
Французский (LSG)
94:1 Dieu des vengeances, Éternel! Dieu des vengeances, parais!
94:2 Lève-toi, juge de la terre! Rends aux superbes selon leurs oeuvres!
94:3 Jusques à quand les méchants, ô Éternel! Jusques à quand les méchants triompheront-ils?
94:4 Ils discourent, ils parlent avec arrogance; Tous ceux qui font le mal se glorifient.
94:5 Éternel! ils écrasent ton peuple, Ils oppriment ton héritage;
94:6 Ils égorgent la veuve et l'étranger, Ils assassinent les orphelins.
94:7 Et ils disent: L'Éternel ne regarde pas, Le Dieu de Jacob ne fait pas attention!
94:8 Prenez-y garde, hommes stupides! Insensés, quand serez-vous sages?
94:9 Celui qui a planté l'oreille n'entendrait-il pas? Celui qui a formé l'oeil ne verrait-il pas?
94:10 Celui qui châtie les nations ne punirait-il point, Lui qui donne à l'homme l'intelligence?
94:11 L'Éternel connaît les pensées de l'homme, Il sait qu'elles sont vaines.
94:12 Heureux l'homme que tu châties, ô Éternel! Et que tu instruis par ta loi,
94:13 Pour le calmer aux jours du malheur, Jusqu'à ce que la fosse soit creusée pour le méchant!
94:14 Car l'Éternel ne délaisse pas son peuple, Il n'abandonne pas son héritage;
94:15 Car le jugement sera conforme à la justice, Et tous ceux dont le coeur est droit l'approuveront.
94:16 Qui se lèvera pour moi contre les méchants? Qui me soutiendra contre ceux qui font le mal?
94:17 Si l'Éternel n'était pas mon secours, Mon âme serait bien vite dans la demeure du silence.
94:18 Quand je dis: Mon pied chancelle! Ta bonté, ô Éternel! me sert d'appui.
94:19 Quand les pensées s'agitent en foule au dedans de moi, Tes consolations réjouissent mon âme.
94:20 Les méchants te feraient-ils siéger sur leur trône, Eux qui forment des desseins iniques en dépit de la loi?
94:21 Ils se rassemblent contre la vie du juste, Et ils condamnent le sang innocent.
94:22 Mais l'Éternel est ma retraite, Mon Dieu est le rocher de mon refuge.
94:23 Il fera retomber sur eux leur iniquité, Il les anéantira par leur méchanceté; L'Éternel, notre Dieu, les anéantira.
Эй Худои қасосҳо, эй Парвардигор, эй Худои қасосҳо биё нур биафкан!
Бархез, эй Довари замин, подоши ҳавобаландонро бидеҳ.
То ба кай бадкорон, эй Парвардигор, то ба кай бадкорон шод бошанд?
Лоф мезананд, ҳавобаландона сухан меронанд; ҳамаи бадкирдорон калонигарӣ мекунанд.
Қавми Туро, эй Парвардигор, поймол месозанд, ва бар мероси Ту ситам зулм мекунанд.
Бева ва ғарибро мекушанд, ва ятимонро қатл мекунанд.
Ва мегӯянд: «Парвардигор намебинад, ва Худои Яъқуб сарфаҳм намеравад».
Бифаҳмед, эй нодонони халқ нодонон дар байни халқ! Ва эй бехирадон, кай боақл мешавед?
Он ки гӯшро шинондааст, оё намешунавад? Он ки чашмро офаридааст, оё намебинад?
Он ки халқҳоро танбеҳ медиҳад, оё сарзаниш намекунад? – Он ки одамро ақл меомӯзад.
Парвардигор фикрҳои одамро медонад, ки онҳо ҳеҷ ҳастанд.
Хушо марде ки ӯро Ту, эй Парвардигор, танбеҳ медиҳӣ мекунӣ, ва аз шариати дастури Худ ӯро таълим медиҳӣ,
То ки ӯро дар аз рӯзҳои бад роҳат осоиш бахшӣ, то даме ки чоҳе барои бадкор канда шавад.
Зеро ки Парвардигор қавми Худро рад нахоҳад кард, ва мероси Худро тарк нахоҳад намуд.
Зеро ки доварӣ сӯи росткорӣ хоҳад баргашт, ва ҳамаи ростдилон онро пайравӣ хоҳанд кард.
Кист, ки барои ман бар зидди бадкешон бархезад? Кист, ки барои ман бар зидди бадкирдорон истодагӣ намояд?
Агар Парвардигор мададгори ёвари ёри ман намебуд, кам монда буд, ки ҷонам дар олами хомӯшӣ сокин шавад.
Вақте ки мегуфтам: «Пои ман мелағжад», – меҳру вафои Ту, эй Парвардигор, маро дастгирӣ мекард.
Вақте ки андешаҳоям андаруни ман биафзоянд, дилбардориҳои тасаллиҳои Ту ҷонамро осудагӣ мебахшанд.
Оё курсии расвоиҳо метавонад бо Ту рафоқат дӯстӣ дошта бошад, ки он аз номи қонун ноинсофиро ба вуҷуд меоварад?
Бар ҷони росткор тӯда мешаванд, ва хуни бегуноҳро маҳкум мекунанд.
Валекин Парвардигор қалъаи ман аст; ва Худои ман кӯҳпораи паноҳгоҳи ман аст.
Ва бедодгарии гуноҳи онҳоро бар онҳо хоҳад баргардонид, ва онҳоро ба ивази бадиашон нест хоҳад кард; Парвардигор Худои мо онҳоро нест хоҳад кард..

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible