Не отри́ну Бо́гъ люде́й Свои́хъ, и́хже пре́жде разумѣ́. [Зач. 105.] Или́ не вѣ́сте, о Илiи́ что́ глаго́летъ Писа́нiе, я́ко приповѣ́дуетъ Богови {вопiе́тъ къ Бо́гу} на Изра́иля, глаго́ля:

Го́споди, проро́ки Твоя́ изби́ша и олтари́ Твоя́ раскопа́ша: и а́зъ оста́хъ еди́нъ, и и́щутъ души́ моея́, изъя́ти ю́.

Но что́ глаго́летъ ему́ Божественный отвѣ́тъ? Оста́вихъ Себѣ́ се́дмь ты́сящъ муже́й, и́же не преклони́ша колѣ́на предъ Ваа́ломъ.

Та́ко у́бо и въ ны́нѣшнее вре́мя оста́нокъ по избра́нiю благода́ти бы́сть.

А́ще ли по благода́ти, то́ не от дѣ́лъ: зане́ благода́ть уже́ не быва́етъ благода́ть. А́ще ли от дѣ́лъ, ктому́ нѣ́сть благода́ть: зане́ дѣ́ло уже́ нѣ́сть дѣ́ло.

Что́ у́бо? Его́же иска́ше Изра́иль, сего́ не получи́, а избра́нiе получи́: про́чiи же ослѣпи́шася,

я́коже е́сть пи́сано: даде́ и́мъ Бо́гъ ду́хъ умиле́нiя {ду́ха нечу́вствiя}, о́чи не ви́дѣти и у́шы не слы́шати, да́же до дне́шняго дне́.

И Дави́дъ глаго́летъ: да бу́детъ трапе́за и́хъ въ сѣ́ть и въ ло́въ, и въ собла́знъ и въ воздая́нiе и́мъ:

да помрача́тся о́чи и́хъ е́же не ви́дѣти, и хребе́тъ и́хъ вы́ну сляца́й.

Глаго́лю у́бо: еда́ согрѣши́ша, да отпаду́тъ? Да не бу́детъ. Но тѣ́хъ паде́нiемъ спасе́нiе язы́комъ, во е́же раздражи́ти и́хъ.

А́ще ли же прегрѣше́нiе и́хъ бога́тство мíра, и отпаде́нiе и́хъ бога́тство язы́ковъ: кольми́ па́че исполне́нiе и́хъ?

[Зач. 106.] Ва́мъ бо глаго́лю язы́комъ: поне́же у́бо е́смь а́зъ язы́комъ апо́столъ, слу́жбу мою́ прославля́ю.

А́ще ка́ко раздражу́ мою́ пло́ть, и спасу́ нѣ́кiя от ни́хъ?

А́ще бо отложе́нiе и́хъ, примире́нiе мíру, что́ прiя́тiе, ра́звѣ жи́знь изъ ме́ртвыхъ?

А́ще ли нача́токъ свя́тъ, то́ и примѣше́нiе: и а́ще ко́рень свя́тъ, то́ и вѣ́тви.

А́ще ли нѣ́кiя от вѣ́твей отломи́шася, ты́ же, ди́вiя ма́слина сы́й, прицѣпи́лся еси́ въ ни́хъ, и прича́стникъ ко́рене и ма́сти ма́слинныя сотвори́лся еси́,

не хвали́ся на вѣ́тви: а́ще ли же хва́лишися, не ты́ ко́рень но́сиши, но ко́рень тебе́.

Рече́ши у́бо: отломи́шася вѣ́тви, да а́зъ прицѣплю́ся.

До́брѣ: невѣ́рiемъ отломи́шася, ты́ же вѣ́рою стои́ши: не высокому́дрствуй, но бо́йся.

А́ще бо Бо́гъ есте́ственныхъ вѣтве́й не пощадѣ́, да не ка́ко и тебе́ не пощади́тъ.

Ви́ждь у́бо бла́гость и непощадѣ́нiе Бо́жiе: на отпа́дшихъ у́бо непощадѣ́нiе, а на тебѣ́ бла́гость Бо́жiя, а́ще пребу́деши въ бла́гости: а́ще ли же ни́, то́ и ты́ отсѣ́ченъ бу́деши.

И они́ же, а́ще не пребу́дутъ въ невѣ́рствiи, прицѣпя́тся: си́ленъ бо е́сть Бо́гъ па́ки прицѣпи́ти и́хъ.

А́ще бо ты́ от есте́ственныя отсѣче́нъ ди́вiя ма́слины, и чрезъ естество́ прицѣпи́лся еси́ къ до́брѣй ма́слинѣ: кольми́ па́че сі́и, и́же по естеству́, прицѣпя́тся свое́й Масли́нѣ?

[Зач. 107.] Не бо́ хощу́ ва́съ не вѣ́дѣти та́йны сея́, бра́тiе, да не бу́дете о себѣ́ му́дри, я́ко ослѣпле́нiе от ча́сти Изра́илеви бы́сть, до́ндеже исполне́нiе язы́ковъ вни́детъ,

и та́ко ве́сь Изра́иль спасе́тся, я́коже е́сть пи́сано: прiи́детъ от Сiо́на Избавля́яй, и отврати́тъ нече́стiе от Иа́кова:

и се́й и́мъ от Мене́ завѣ́тъ, егда́ отиму́ грѣхи́ и́хъ.

По благовѣствова́нiю у́бо, врази́ ва́съ ра́ди: по избра́нiю же, возлю́блени оте́цъ ра́ди.

Нераска́янна бо дарова́нiя и зва́нiе Бо́жiе.

Я́коже бо и вы́ иногда́ проти́вистеся Богови, ны́нѣ же поми́ловани бы́сте си́хъ противле́нiемъ {си́хъ ра́ди противле́нiя}:

та́кожде и сі́и ны́нѣ проти́вишася ва́шей ми́лости {ва́шего ра́ди поми́лованiя}, да и ті́и поми́ловани бу́дутъ.

Затвори́ бо Бо́гъ всѣ́хъ въ противле́нiе, да всѣ́хъ поми́луетъ.

О, глубина́ бога́тства и прему́дрости и ра́зума Бо́жiя! Я́ко неиспы́тани су́дове Его́, и неизслѣ́довани путiе́ Его́.

Кто́ бо́ разумѣ́ у́мъ Госпо́день, или́ кто́ совѣ́тникъ Ему́ бы́сть?

Или́ кто́ пре́жде даде́ Ему́, и возда́стся Ему́?

Я́ко изъ Того́ и Тѣ́мъ и въ Не́мъ вся́ческая. Тому́ сла́ва во вѣ́ки. Ами́нь.

Синодальный

1 По избранию благодати сохранился «остаток» Израиля. 11 От падения Израиля пришло спасение язычникам; маслина и прививка; Бог силен снова привить иудеев. 25 «И так весь Израиль спасется». Бездна богатства премудрости Божией.

Итак, спрашиваю: неужели Бог отверг народ Свой? Никак. Ибо и я Израильтянин, от семени Авраамова, из колена Вениаминова.

Не отверг Бог народа Своего, который Он наперед знал. [Зач. 105.] Или не знаете, что говорит Писание в повествовании об Илии? как он жалуется Богу на Израиля, говоря:

Господи! пророков Твоих убили, жертвенники Твои разрушили; остался я один, и моей души ищут.

Что же говорит ему Божеский ответ? Я соблюл Себе семь тысяч человек, которые не преклонили колени перед Ваалом.

Так и в нынешнее время, по избранию благодати, сохранился остаток.

Но если по благодати, то не по делам; иначе благодать не была бы уже благодатью. А если по делам, то это уже не благодать; иначе дело не есть уже дело.

Что же? Израиль, чего искал, того не получил; избранные же получили, а прочие ожесточились,

как написано: Бог дал им дух усыпления, глаза, которыми не видят, и уши, которыми не слышат, даже до сего дня.

И Давид говорит: да будет трапеза их сетью, тенетами и петлею в возмездие им;

да помрачатся глаза их, чтобы не видеть, и хребет их да будет согбен навсегда.

Итак спрашиваю: неужели они преткнулись, чтобы совсем пасть? Никак. Но от их падения спасение язычникам, чтобы возбудить в них ревность.

Если же падение их – богатство миру, и оскудение их – богатство язычникам, то тем более полнота их.

[Зач. 106.] Вам говорю, язычникам. Как апостол язычников, я прославляю служение мое.

Не возбужу ли ревность в сродниках моих по плоти и не спасу ли некоторых из них?

Ибо если отвержение их – примирение мира, то что будет принятие, как не жизнь из мертвых?

Если начаток свят, то и целое; и если корень свят, то и ветви.

Если же некоторые из ветвей отломились, а ты, дикая маслина, привился на место их и стал общником корня и сока маслины,

то не превозносись перед ветвями. Если же превозносишься, то вспомни, что не ты корень держишь, но корень тебя.

Скажешь: «ветви отломились, чтобы мне привиться».

Хорошо. Они отломились неверием, а ты держишься верою: не гордись, но бойся.

Ибо если Бог не пощадил природных ветвей, то смотри, пощадит ли и тебя.

Итак видишь благость и строгость Божию: строгость к отпадшим, а благость к тебе, если пребудешь в благости Божией; иначе и ты будешь отсечен.

Но и те, если не пребудут в неверии, привьются, потому что Бог силен опять привить их.

Ибо если ты отсечен от дикой по природе маслины и не по природе привился к хорошей маслине, то тем более сии природные привьются к своей маслине.

[Зач. 107.] Ибо не хочу оставить вас, братия, в неведении о тайне сей, – чтобы вы не мечтали о себе, – что ожесточение произошло в Израиле отчасти, до времени, пока войдет полное число язычников;

и так весь Израиль спасется, как написано: придет от Сиона Избавитель, и отвратит нечестие от Иакова.

И сей завет им от Меня, когда сниму с них грехи их.

В отношении к благовестию, они враги ради вас; а в отношении к избранию, возлюбленные Божии ради отцов.

Ибо дары и призвание Божие непреложны.

Как и вы некогда были непослушны Богу, а ныне помилованы, по непослушанию их,

так и они теперь непослушны для помилования вас, чтобы и сами они были помилованы.

Ибо всех заключил Бог в непослушание, чтобы всех помиловать.

О, бездна богатства и премудрости и ведения Божия! Как непостижимы судьбы Его и неисследимы пути Его!

Ибо кто познал ум Господень? Или кто был советником Ему?

Или кто дал Ему наперед, чтобы Он должен был воздать?

Ибо все из Него, Им и к Нему. Ему слава во веки, аминь.

Киргизский

Анда эмне, Кудай Љз элин четке кактыбы? Албетте, жок! Анткени Ыбрайымдын тукумунан, Бенжемин тукумунан чыккан мен да ысрайылдыкмын.

Кудай мурунтадан эле билген Љз элин четке каккан жок. Же силер Ыйык Жазууда Илияс пайгамбар жљнєндљ эмне деп айтылганын билбейсињерби? Ал Ысрайыл элине каршы:

«Тењир, Сенин пайгамбарларыњды љлтєрєштє. Сенин курмандык чалынуучу жайларыњды талкалашты. Жалгыз мен калдым, мени да љлтєргљнє жатышат», – деп, Кудайга арызданган.

Бирок Кудайдын жообу кандай болду? «Мен жети мињ эркекти Љзєм єчєн сактап койдум, алар Баалдын алдында тизе бєгєшкљн жок».

Ошол сыяктуу эле азыркы учурда да Кудайдын ырайымы менен тандалган калдык бар.

Бул иштердин негизинде эмес, ырайымдын негизинде ишке ашкан. Болбосо ырайым ырайым болмок эмес.

Анда эмне дейбиз? Ысрайыл эли издегенине жеткен жок, тандалгандар болсо жетишти, ал эми калгандарынын жєрљктљрє таш болуп калды.

Бул жљнєндљ Ыйык Жазууда: «Кудай аларга туйбастык рухун, кљрбљгљн кљз, укпаган кулак берди, ушул кєнгљ чейин ушундай», – деп жазылган.

Дљљт пайгамбар да: «Алардын дасторкону љздљрєнљ тор, тузак, сыйыртмак жана жаза болсун.

Алардын кљздљрє кљрбљш єчєн тунарсын, белдери да биротоло бєкєрљйєп калсын», – дейт.

«Алар, эмне, турбас болуп жыгылыштыбы?» – деп сурагым келет. Албетте, жок! Бирок алардын жыгылуусу аркылуу бутпарастар куткарылды. Бул Ысрайыл элинин кызганычын ойготуу єчєн болду.

Эгерде алардын жыгылуусу дєйнљ єчєн байлык болсо, алардын азаюусу бутпарастар єчєн байлык болсо, анда алардын кљбљйєєсє да байлык алып келери анык.

Бутпарастар, силерге айтамын: мен бутпарастардын элчисимин, ушул кызматымды жогору баалайм.

Љз кандаштарымдын кызганычын ойгото алар бекем, алардын кээ бирљљлљрєн куткарып калар бекем?

Анткени алардын кабыл албай коюусу дєйнљнє Кудай менен элдештирсе, анда алардын кабыл алуусу љлємдљн љмєргљ љтєє эмей эмне?

Ачыткы ыйык болсо, камыр да ыйык болот. Тамыр ыйык болсо, бутактар да ыйык болот.

Эгерде сен, жапайы зайтун дарагы, зайтун дарагынын сындырылып ташталган кээ бир бутактарынын ордуна кыйыштырылып, ошол зайтун дарагынын ширелєє тамырына кошулуп калган болсоњ,

анда сен бутактардын арасында мактанба. Эгерде мактанып жатсањ, анда билип койгун: сен тамырды эмес, тамыр сени кармап турат.

Мємкєн, сен: «Бутактар мен кыйыштырылышым єчєн сындырылды», – деп айтып жаткандырсыњ.

Туура. Алар ишенбестиги єчєн сындырылышты, сен болсо ишеним менен бекем турасыњ. Бирок текеберденип кетпе, андан кљрљ корк!

Анткени Кудай табигый бутактарды аябаса, сени аямак беле?!

Ошондуктан Кудайдын ырайымдуулугун жана катаалдыгын билип койгун: Ал жыгылгандарга катаал. Эгерде Анын ырайымы менен жашасањ, сага ырайымын кљрсљтљт. Антпесењ, сени да кесип таштайт.

Эгерде алар ишенбестик менен жашай беришпесе, кайрадан кыйыштырылат. Анткени аларды кайрадан кыйыштырууга Кудайдын кудурети жетет.

Анткени сен жапайы зайтун дарагынан кесилип алынып, баалуу зайтун дарагына табияттын мыйзамына каршы кыйыштырылсањ, анда анын љз бутактары да кыйыштырылары анык.

Бир туугандар, мактанбашыњар єчєн, бул жашыруун сырды силерге ачып бергим келет: Ысрайыл элинин љжљрлљнєєсє куткарыла турган бутпарастардын саны толук болгон кєнгљ чейин созулат.

Ошентип, бєт Ысрайыл эли куткарылат. Анткени Ыйык Жазууда: «Сиондон Куткаруучу келет. Ал Жакыптын тукумун кудайсыздыктан куткарат.

Менин алардын кєнљљлљрєн кечиргеним – бул Менин алар менен тєзгљн келишимим», – деп жазылган.

Бир жагынан, алар Жакшы Кабарды кабыл албай, силердин пайдањар єчєн Кудайдын душманы болуп калышты. Бирок, экинчи жагынан, алар – Кудайдын сєйєктєєлљрє, анткени Кудай алардын аталарын тандап алган.

Анткени Кудай берген белектерин кайра алып албайт, чакыруу чечимин љзгљртпљйт.

Бир кезде силер да Кудайга тил алчу эмессињер, азыр болсо алардын тил албастыгынан улам ырайым таптыњар.

Силерге ырайым кљрсљтєлгљн сыяктуу эле, аларга да ырайым кљрсљтєлєшє єчєн, азыр алар тил албас болуп калышты.

Анткени Кудай бардыгына ырайым кљрсљтєє єчєн, бардыгын тил албас кылып койду.

Оо, Кудайдын акылы кандай терењ, Анын билими кандай жеткилењ! Анын чечимдери акыл жеткис, Анын жолдору изилденгис!

Тењирдин акылын тєшєнгљн адам барбы? Же Ага кењешчи болгон адам барбы?

Же Тењир кайра бериши єчєн, ким Ага алдын ала бир нерсе берди?

Анткени бардыгы Андан, Ал аркылуу жана Ал єчєн. Ал тєбљлєк дањкталсын! Оомийин.

Французский (LSG)

Языки

Je dis donc: Dieu a-t-il rejeté son peuple? Loin de là! Car moi aussi je suis Israélite, de la postérité d'Abraham, de la tribu de Benjamin.

Dieu n'a point rejeté son peuple, qu'il a connu d'avance. Ne savez-vous pas ce que l'Écriture rapporte d'Élie, comment il adresse à Dieu cette plainte contre Israël:

Seigneur, ils ont tué tes prophètes, ils ont renversé tes autels; je suis resté moi seul, et ils cherchent à m'ôter la vie?

Mais quelle réponse Dieu lui fait-il? Je me suis réservé sept mille hommes, qui n'ont point fléchi le genou devant Baal.

De même aussi dans le temps présent il y un reste, selon l'élection de la grâce.

Or, si c'est par grâce, ce n'est plus par les oeuvres; autrement la grâce n'est plus une grâce. Et si c'est par les oeuvres, ce n'est plus une grâce; autrement l'oeuvre n'est plus une oeuvre.

Quoi donc? Ce qu'Israël cherche, il ne l'a pas obtenu, mais l'élection l'a obtenu, tandis que les autres ont été endurcis,

selon qu'il est écrit: Dieu leur a donné un esprit d'assoupissement, Des yeux pour ne point voir, Et des oreilles pour ne point entendre, Jusqu'à ce jour. Et David dit:

Que leur table soit pour eux un piège, Un filet, une occasion de chute, et une rétribution!

Que leurs yeux soient obscurcis pour ne point voir, Et tiens leur dos continuellement courbé!

Je dis donc: Est-ce pour tomber qu'ils ont bronché? Loin de là! Mais, par leur chute, le salut est devenu accessible aux païens, afin qu'ils fussent excités à la jalousie.

Or, si leur chute a été la richesse du monde, et leur amoindrissement la richesse des païens, combien plus en sera-t-il ainsi quand ils se convertiront tous.

Je vous le dis à vous, païens: en tant que je suis apôtre des païens, je glorifie mon ministère,

afin, s'il est possible, d'exciter la jalousie de ceux de ma race, et d'en sauver quelques-uns.

Car si leur rejet a été la réconciliation du monde, que sera leur réintégration, sinon une vie d'entre les morts?

Or, si les prémices sont saintes, la masse l'est aussi; et si la racine est sainte, les branches le sont aussi.

Mais si quelques-unes des branches ont été retranchées, et si toi, qui était un olivier sauvage, tu as été enté à leur place, et rendu participant de la racine et de la graisse de l'olivier,

ne te glorifie pas aux dépens de ces branches. Si tu te glorifies, sache que ce n'est pas toi qui portes la racine, mais que c'est la racine qui te porte.

Tu diras donc: Les branches ont été retranchées, afin que moi je fusse enté.

Cela est vrai; elles ont été retranchées pour cause d'incrédulité, et toi, tu subsistes par la foi. Ne t'abandonne pas à l'orgueil, mais crains;

car si Dieu n'a pas épargné les branches naturelles, il ne t'épargnera pas non plus.

Considère donc la bonté et la sévérité de Dieu: sévérité envers ceux qui sont tombés, et bonté de Dieu envers toi, si tu demeures ferme dans cette bonté; autrement, tu seras aussi retranché.

Eux de même, s'ils ne persistent pas dans l'incrédulité, ils seront entés; car Dieu est puissant pour les enter de nouveau.

Si toi, tu as été coupé de l'olivier naturellement sauvage, et enté contrairement à ta nature sur l'olivier franc, à plus forte raison eux seront-ils entés selon leur nature sur leur propre olivier.

Car je ne veux pas, frères, que vous ignoriez ce mystère, afin que vous ne vous regardiez point comme sages, c'est qu'une partie d'Israël est tombée dans l'endurcissement, jusqu'à ce que la totalité des païens soit entrée.

Et ainsi tout Israël sera sauvé, selon qu'il est écrit: Le libérateur viendra de Sion, Et il détournera de Jacob les impiétés;

Et ce sera mon alliance avec eux, Lorsque j'ôterai leurs péchés.

En ce qui concerne l'Évangile, ils sont ennemis à cause de vous; mais en ce qui concerne l'élection, ils sont aimés à cause de leurs pères.

Car Dieu ne se repent pas de ses dons et de son appel.

De même que vous avez autrefois désobéi à Dieu et que par leur désobéissance vous avez maintenant obtenu miséricorde,

de même ils ont maintenant désobéi, afin que, par la miséricorde qui vous a été faite, ils obtiennent aussi miséricorde.

Car Dieu a renfermé tous les hommes dans la désobéissance, pour faire miséricorde à tous.

O profondeur de la richesse, de la sagesse et de la science de Dieu! Que ses jugements sont insondables, et ses voies incompréhensibles! Car

Qui a connu la pensée du Seigneur, Ou qui a été son conseiller?

Qui lui a donné le premier, pour qu'il ait à recevoir en retour?

C'est de lui, par lui, et pour lui que sont toutes choses. A lui la gloire dans tous les siècles! Amen!