Скрыть
3:1
3:5
3:7
3:15
3:16
3:26
3:27
3:28
Глава 6 
6:1
6:12
6:17
6:19
6:20
6:22
Церковнославянский (рус)
Что́ у́бо ли́шшее Иуде́ю {ко́е у́бо преиму́ще­с­т­во Иуде́а}? Или́ ка́я по́льза обрѣ́занiя?
Мно́го, по вся́кому о́бразу: пе́рвѣе {наипа́че} бо, я́ко ввѣ́рена бы́ша и́мъ словеса́ Бо́жiя.
Что́ бо, а́ще не вѣ́роваша нѣ́цыи? Еда́ [у́бо] невѣ́р­ст­вiе и́хъ вѣ́ру Бо́жiю упраздни́тъ?
Да не бу́детъ: да бу́детъ же Бо́гъ и́стиненъ, вся́къ же человѣ́къ ло́жь, я́коже е́сть пи́сано: я́ко да оправди́шися во словесѣ́хъ Тво­и́хъ, и побѣди́ши, внегда́ суди́ти Ти́.
А́ще ли непра́вда на́ша Бо́жiю пра́вду составля́етъ, что́ рече́мъ, еда́ ли непра́веденъ Бо́гъ нанося́й гнѣ́въ, по человѣ́ку глаго́лю.
Да не бу́детъ: поне́же ка́ко суди́ти и́мать Бо́гъ мíру?
А́ще бо и́стина Бо́жiя въ мо­е́й лжи́ избы́точе­с­т­вова въ сла́ву Его́, что́ еще́ и а́зъ я́ко грѣ́шникъ осужда́юся?
И не я́коже ху́лимся, и я́коже глаго́лютъ нѣ́цыи на́съ глаго́лати, я́ко сотвори́мъ зла́я, да прiи́дутъ блага́я: и́хже су́дъ пра́веденъ е́сть.
Что́ у́бо? Преимѣ́емъ ли? Ника́коже: предукори́хомъ бо {пре́жде бо обвине́ни есмы́} Иуде́и же и Е́ллины вся́ {вси́} подъ грѣхо́мъ бы́ти,
я́коже е́сть пи́сано, я́ко нѣ́сть пра́веденъ никто́же:
нѣ́сть разумѣва́яй и нѣ́сть взыска́яй Бо́га:
вси́ уклони́шася, вку́пѣ непотре́бни бы́ша: нѣ́сть творя́й благосты́ню, нѣ́сть да́же до еди́наго.
Гро́бъ от­ве́рстъ горта́нь и́хъ, язы́ки сво­и́ми льща́ху: я́дъ а́спидовъ подъ устна́ми и́хъ:
и́хже уста́ кля́твы и го́рести по́лна су́ть.
Ско́ры но́ги и́хъ пролiя́ти кро́вь:
сокруше́нiе и озлобле́нiе на путе́хъ и́хъ,
и пути́ ми́рнаго не позна́ша.
Нѣ́сть стра́ха Бо́жiя предъ очи́ма и́хъ.
[Зач. 84.] Вѣ́мы же, я́ко ели́ка зако́нъ глаго́летъ, су́щымъ въ зако́нѣ глаго́летъ: да вся́ка уста́ заградя́т­ся, и пови́ненъ бу́детъ ве́сь мíръ Богови:
зане́ от­ дѣ́лъ зако́на не оправди́т­ся вся́ка пло́ть предъ Ни́мъ: зако́номъ бо позна́нiе грѣха́.
Ны́нѣ же кромѣ́ зако́на пра́вда Бо́жiя яви́ся, свидѣ́тел­ст­вуема от­ зако́на и проро́къ.
Пра́вда же Бо́жiя вѣ́рою Иису́съ Христо́вою во всѣ́хъ и на всѣ́хъ вѣ́ру­ю­щихъ: нѣ́сть бо ра́зн­ствiя,
вси́ бо согрѣши́ша, и лише́ни су́ть сла́вы Бо́жiя,
оправда́еми ту́не благода́тiю Его́, избавле́нiемъ, е́же о Христѣ́ Иису́сѣ,
Его́же предположи́ Бо́гъ очище́нiе вѣ́рою въ Кро́ви Его́, въ явле́нiе пра́вды Сво­ея́, за от­пуще́нiе пре́жде бы́в­шихъ грѣхо́въ,
въ долготерпѣ́нiи Бо́жiи, и въ показа́нiе пра́вды Его́ въ ны́нѣшнее вре́мя, во е́же бы́ти Ему́ пра́ведну и оправда́ющу су́щаго от­ вѣ́ры Иису́совы.
Гдѣ́ у́бо похвала́, от­гна́ся. Кото́рымъ зако́номъ? Дѣ́лы ли? Ни́, но зако́номъ вѣ́ры.
[Зач. 85.] Мы́слимъ у́бо вѣ́рою оправда́тися человѣ́ку, безъ дѣ́лъ зако́на.
Или́ Иуде́евъ Бо́гъ то́кмо, а не и язы́ковъ? Е́й, и язы́ковъ:
поне́же еди́нъ Бо́гъ, и́же оправди́тъ обрѣ́занiе от­ вѣ́ры и необрѣ́занiе вѣ́рою.
Зако́нъ ли у́бо разоря́емъ вѣ́рою? Да не бу́детъ: но зако́нъ утвержда́емъ.
Что́ у́бо рече́мъ? Пребу́демъ ли во грѣсѣ́, да благода́ть пре­умно́жит­ся? Да не бу́детъ.
И́же бо умро́хомъ грѣху́, ка́ко па́ки оживе́мъ о не́мъ {ка́ко еще́ жи́ти бу́демъ въ не́мъ}?
[Зач. 91.] Или́ не разумѣ́ете, я́ко ели́цы во Христа́ Иису́са крести́хомся, въ сме́рть Его́ крести́хомся?
Спогребо́хомся у́бо Ему́ креще́нiемъ въ сме́рть, да я́коже воста́ Христо́съ от­ ме́ртвыхъ сла́вою О́тчею, та́ко и мы́ во обновле́нiи жи́зни ходи́ти на́чнемъ {да хо́димъ}.
А́ще бо сообра́зни {снасажде́ни} бы́хомъ подо́бiю сме́рти Его́, то́ и воскресе́нiя бу́демъ,
сiе́ вѣ́дяще, я́ко ве́тхiи на́шъ человѣ́къ съ Ни́мъ распя́т­ся, да упраздни́т­ся тѣ́ло грѣхо́вное, я́ко ктому́ не рабо́тати на́мъ грѣху́:
уме́рый бо свободи́ся от­ грѣха́.
А́ще же умро́хомъ со Христо́мъ, вѣ́руемъ, я́ко и жи́ви бу́демъ съ Ни́мъ,
вѣ́дяще, я́ко Христо́съ воста́ от­ ме́ртвыхъ, ктому́ уже́ не умира́етъ: сме́рть И́мъ ктому́ не облада́етъ.
Е́же бо у́мре, грѣху́ у́мре еди́ною: а е́же живе́тъ, Богови живе́тъ.
[Зач. 92.] Та́кожде и вы́ помышля́йте себе́ ме́ртвыхъ у́бо бы́ти грѣху́, живы́хъ же Богови, о Христѣ́ Иису́сѣ Го́сподѣ на́­шемъ.
Да не ца́р­ст­вуетъ у́бо грѣ́хъ въ ме́ртвен­нѣмъ ва́­шемъ тѣ́лѣ, во е́же послу́шати его́ въ по́хотехъ его́:
ниже́ представля́йте у́ды ва́шя ору́жiя непра́вды грѣху́: но представля́йте себе́ Богови я́ко от­ ме́ртвыхъ живы́хъ, и у́ды ва́шя ору́жiя пра́вды Богови.
Грѣ́хъ бо ва́ми да не облада́етъ: нѣ́сте бо подъ зако́номъ, но подъ благода́тiю.
Что́ у́бо? согрѣши́мъ ли, зане́ нѣ́смы подъ зако́номъ, но подъ благода́тiю, да не бу́детъ.
Не вѣ́сте ли, я́ко ему́же представля́ете себе́ рабы́ въ послуша́нiе, раби́ есте́, его́же послу́шаете, или́ грѣха́ въ сме́рть, или́ послуша́нiя въ пра́вду?
Благодари́мъ у́бо Бо́га, я́ко бѣ́сте раби́ грѣху́, послу́шасте же от­ се́рдца, въ о́ньже и преда́стеся о́бразъ уче́нiя.
[Зач. 93.] Свобо́ждшеся же от­ грѣха́, порабо́тистеся пра́вдѣ.
Человѣ́ческо глаго́лю, за не́мощь пло́ти ва́­шея. Я́коже бо предста́висте у́ды ва́шя рабы́ нечистотѣ́ и беззако́нiю въ беззако́нiе, та́ко ны́нѣ предста́вите у́ды ва́шя рабы́ пра́вдѣ во святы́ню.
Егда́ бо раби́ бѣ́сте грѣха́, свобо́дни бѣ́сте от­ пра́вды.
Кі́й у́бо тогда́ имѣ́сте пло́дъ? О ни́хже ны́нѣ стыдите́ся, кончи́на бо о́нѣхъ, сме́рть.
Ны́нѣ же свобо́ждшеся от­ грѣха́, порабо́щшеся же Богови, и́мате пло́дъ ва́шъ во святы́ню, кончи́ну же жи́знь вѣ́чную.
Обро́цы бо грѣха́, сме́рть: дарова́нiе же Бо́жiе живо́тъ вѣ́чный о Христѣ́ Иису́сѣ Го́сподѣ на́­шемъ.
Синодальный
1 «Какое преимущество быть иудеем?». 10 Нет ни одного праведного. 21 И иудей и язычник одинаково оправдываются благодатью Божией чрез Иисуса Христа.
Итак, какое преимущество быть Иудеем, или какая польза от обрезания?
Великое преимущество во всех отношениях, а наипаче в том, что им вверено слово Божие.
Ибо что же? если некоторые и неверны были, неверность их уничтожит ли верность Божию?
Никак. Бог верен, а всякий человек лжив, как написано: Ты праведен в словах Твоих и победишь в суде Твоем.
Если же наша неправда открывает правду Божию, то что скажем? не будет ли Бог несправедлив, когда изъявляет гнев? (говорю по человеческому рассуждению).
Никак. Ибо иначе как Богу судить мир?
Ибо, если верность Божия возвышается моею неверностью к славе Божией, за что еще меня же судить, как грешника?
И не делать ли нам зло, чтобы вышло добро, как некоторые злословят нас и говорят, будто мы так учим? Праведен суд на таковых.
Итак, что же? имеем ли мы преимущество? Нисколько. Ибо мы уже доказали, что как Иудеи, так и Еллины, все под грехом,
как написано: нет праведного ни одного;
нет разумевающего; никто не ищет Бога;
все совратились с пути, до одного негодны; нет делающего добро, нет ни одного.
Гортань их – открытый гроб; языком своим обманывают; яд аспидов на губах их.
Уста их полны злословия и горечи.
Ноги их быстры на пролитие крови;
разрушение и пагуба на путях их;
они не знают пути мира.
Нет страха Божия перед глазами их.
[Зач. 84.] Но мы знаем, что закон, если что говорит, говорит к состоящим под законом, так что заграждаются всякие уста, и весь мир становится виновен пред Богом,
потому что делами закона не оправдается пред Ним никакая плоть; ибо законом познаётся грех.
Но ныне, независимо от закона, явилась правда Божия, о которой свидетельствуют закон и пророки,
правда Божия через веру в Иисуса Христа во всех и на всех верующих, ибо нет различия,
потому что все согрешили и лишены славы Божией,
получая оправдание даром, по благодати Его, искуплением во Христе Иисусе,
которого Бог предложил в жертву умилостивления в Крови Его через веру, для показания правды Его в прощении грехов, соделанных прежде,
во время долготерпения Божия, к показанию правды Его в настоящее время, да явится Он праведным и оправдывающим верующего в Иисуса.
Где же то, чем бы хвалиться? уничтожено. Каким законом? законом дел? Нет, но законом веры.
[Зач. 85.] Ибо мы признаём, что человек оправдывается верою, независимо от дел закона.
Неужели Бог есть Бог Иудеев только, а не и язычников? Конечно, и язычников,
потому что один Бог, Который оправдает обрезанных по вере и необрезанных через веру.
Итак, мы уничтожаем закон верою? Никак; но закон утверждаем.
1 Крестившись во Христа, мы умерли для греха, но живы для Бога во Христе. 12 Вы больше не рабы греха, но рабы праведности.
Что же скажем? оставаться ли нам в грехе, чтобы умножилась благодать? Никак.
Мы умерли для греха: как же нам жить в нем?
[Зач. 91.] Неужели не знаете, что все мы, крестившиеся во Христа Иисуса, в смерть Его крестились?
Итак мы погреблись с Ним крещением в смерть, дабы, как Христос воскрес из мертвых славою Отца, так и нам ходить в обновленной жизни.
Ибо если мы соединены с Ним подобием смерти Его, то должны быть соединены и подобием воскресения,
зная то, что ветхий наш человек распят с Ним, чтобы упразднено было тело греховное, дабы нам не быть уже рабами греху;
ибо умерший освободился от греха.
Если же мы умерли со Христом, то веруем, что и жить будем с Ним,
зная, что Христос, воскреснув из мертвых, уже не умирает: смерть уже не имеет над Ним власти.
Ибо, что Он умер, то умер однажды для греха; а что живет, то живет для Бога.
[Зач. 92.] Так и вы почитайте себя мертвыми для греха, живыми же для Бога во Христе Иисусе, Господе нашем.
Итак да не царствует грех в смертном вашем теле, чтобы вам повиноваться ему в похотях его;
и не предавайте членов ваших греху в орудия неправды, но представьте себя Богу, как оживших из мертвых, и члены ваши Богу в орудия праведности.
Грех не должен над вами господствовать, ибо вы не под законом, но под благодатью.
Что же? станем ли грешить, потому что мы не под законом, а под благодатью? Никак.
Неужели вы не знаете, что, кому вы отдаете себя в рабы для послушания, того вы и рабы, кому повинуетесь, или рабы греха к смерти, или послушания к праведности?
Благодарение Богу, что вы, быв прежде рабами греха, от сердца стали послушны тому образу учения, которому предали себя.
[Зач. 93.] Освободившись же от греха, вы стали рабами праведности.
Говорю по рассуждению человеческому, ради немощи плоти вашей. Как предавали вы члены ваши в рабы нечистоте и беззаконию на дела беззаконные, так ныне представьте члены ваши в рабы праведности на дела святые.
Ибо, когда вы были рабами греха, тогда были свободны от праведности.
Какой же плод вы имели тогда? Такие дела, каких ныне сами стыдитесь, потому что конец их – смерть.
Но ныне, когда вы освободились от греха и стали рабами Богу, плод ваш есть святость, а конец – жизнь вечная.
Ибо возмездие за грех – смерть, а дар Божий – жизнь вечная во Христе Иисусе, Господе нашем.
Quid ergo amplius est Iudaeo, aut quae utilitas circumcisionis?
Multum per omnem modum. Primum quidem, quia credita sunt illis eloquia Dei.
Quid enim, si quidam non crediderunt? Numquid incredulitas illorum fidem Dei evacuabit?
Absit! Exstet autem Deus verax, omnis autem homo mendax, sicut scriptum est: «Ut iustificeris in sermonibus tuis et vincas cum iudicaris».
Si autem iniustitia nostra iustitiam Dei commendat, quid dicemus? Numquid iniustus Deus, qui infert iram? Secundum hominem dico.
Absit! Alioquin quomodo iudicabit Deus mundum?
Si enim veritas Dei in meo mendacio abundavit in gloriam ipsius, quid adhuc et ego tamquam peccator iudicor?
Et non, sicut blasphemamur, et sicut aiunt quidam nos dicere: «Faciamus mala, ut veniant bona»? Quorum damnatio iusta est.
Quid igitur? Praecellimus eos? Nequaquam! Antea enim causati sumus Iudaeos et Graecos omnes sub peccato esse,
sicut scriptum est: «Non est iustus quisquam,
non est intellegens, non est requirens Deum.
Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
Sepulcrum patens est guttur eorum, linguis suis dolose agebant, venenum aspidum sub labiis eorum,
quorum os maledictione et amaritudine plenum est;
veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem,
contritio et infelicitas in viis eorum,
et viam pacis non cognoverunt.
Non est timor Dei ante oculos eorum».
Scimus autem quoniam, quaecumque lex loquitur, his, qui in lege sunt, loquitur, ut omne os obstruatur, et obnoxius fiat omnis mundus Deo;
quia ex operibus legis non iustificabitur omnis caro coram illo, per legem enim cognitio peccati.
Nunc autem sine lege iustitia Dei manifestata est, testificata a Lege et Prophetis,
iustitia autem Dei per fidem Iesu Christi, in omnes, qui credunt. Non enim est distinctio:
omnes enim peccaverunt et egent gloria Dei,
iustificati gratis per gratiam ipsius per redemptionem, quae est in Christo Iesu;
quem proposuit Deus propitiatorium per fidem in sanguine ipsius ad ostensionem iustitiae suae, cum praetermisisset praecedentia delicta
in sustentatione Dei, ad ostensionem iustitiae eius in hoc tempore, ut sit ipse iustus et iustificans eum, qui ex fide est Iesu.
Ubi est ergo gloriatio? Exclusa est. Per quam legem? Operum? Non, sed per legem fidei.
Arbitramur enim iustificari hominem per fidem sine operibus legis.
An Iudaeorum Deus tantum? Nonne et gentium? Immo et gentium,
quoniam quidem unus Deus, qui iustificabit circumcisionem ex fide et praeputium per fidem.
Legem ergo destruimus per fidem? Absit, sed legem statuimus.
Quid ergo dicemus? Perma nebimus in peccato, ut gratia abundet?
Absit! Qui enim mortui sumus peccato, quomodo adhuc vivemus in illo?
An ignoratis quia, quicumque baptizati sumus in Christum Iesum, in mortem ipsius baptizati sumus?
Consepulti ergo sumus cum illo per baptismum in mortem, ut quemadmodum suscitatus est Christus a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitae ambulemus.
Si enim complantati facti sumus similitudini mortis eius, sed et resurrectionis erimus;
hoc scientes quia vetus homo noster simul crucifixus est, ut destruatur corpus peccati, ut ultra non serviamus peccato.
Qui enim mortuus est, iustificatus est a peccato.
Si autem mortui sumus cum Christo, credimus quia simul etiam vivemus cum eo;
scientes quod Christus suscitatus ex mortuis iam non moritur, mors illi ultra non dominatur.
Quod enim mortuus est, peccato mortuus est semel; quod autem vivit, vivit Deo.
Ita et vos existimate vos mortuos quidem esse peccato, viventes autem Deo in Christo Iesu.
Non ergo regnet peccatum in vestro mortali corpore, ut oboediatis concupiscentiis eius,
neque exhibeatis membra vestra arma iniustitiae peccato, sed exhibete vos Deo tamquam ex mortuis viventes et membra vestra arma iustitiae Deo.
Peccatum enim vobis non dominabitur; non enim sub lege estis sed sub gratia.
Quid ergo? Peccabimus, quoniam non sumus sub lege sed sub gratia? Absit!
Nescitis quoniam, cui exhibetis vos servos ad oboedientiam, servi estis eius, cui oboeditis, sive peccati ad mortem, sive oboeditionis ad iustitiam?
Gratias autem Deo quod fuistis servi peccati, oboedistis autem ex corde in eam formam doctrinae, in quam traditi estis,
liberati autem a peccato servi facti estis iustitiae.
Humanum dico propter infirmitatem carnis vestrae. Sicut enim exhibuistis membra vestra servientia immunditiae et iniquitati ad iniquitatem, ita nunc exhibete membra vestra servientia iustitiae ad sanctificationem.
Cum enim servi essetis peccati, liberi eratis iustitiae.
Quem ergo fructum habebatis tunc, in quibus nunc erubescitis? Nam finis illorum mors!
Nunc vero liberati a peccato, servi autem facti Deo, habetis fructum vestrum in sanctificationem, finem vero vitam aeternam!
Stipendia enim peccati mors, donum autem Dei vita aeterna in Christo Iesu Domino nostro.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible