Скрыть
4:1
4:5
4:6
4:7
4:9
4:10
4:12
4:14
4:16
4:19
4:20
4:22
4:24
Синодальный
Не дела Авраама, а его вера вменилась ему в праведность; так вменяется и нам.
Что́ же, скажем, Авраам, отец наш, приобрел по плоти?
Если Авраам оправдался делами, он имеет похвалу, но не пред Богом.
Ибо что́ говорит Писание? Поверил Авраам Богу, и это вменилось ему в праведность.
[Зач. 86.] Воздаяние делающему вменяется не по милости, но по долгу.
А не делающему, но верующему в Того, Кто оправдывает нечестивого, вера его вменяется в праведность.
Так и Давид называет блаженным человека, которому Бог вменяет праведность независимо от дел:
Блаженны, чьи беззакония прощены и чьи грехи покрыты.
Блажен человек, которому Господь не вменит греха.
Блаженство сие относится к обрезанию, или к необрезанию? Мы говорим, что Аврааму вера вменилась в праведность.
Когда вменилась? по обрезании или до обрезания? Не по обрезании, а до обрезания.
И знак обрезания он получил, как печать праведности через веру, которую имел в необрезании, так что он стал отцом всех верующих в необрезании, чтобы и им вменилась праведность,
и отцом обрезанных, не только принявших обрезание, но и ходящих по следам веры отца нашего Авраама, которую имел он в необрезании.
Ибо не законом даровано Аврааму, или семени его, обетование – быть наследником мира, но праведностью веры.
Если утверждающиеся на законе суть наследники, то тщетна вера, бездейственно обетование;
ибо закон производит гнев, потому что, где нет закона, нет и преступления.
Итак по вере, чтобы было по милости, дабы обетование было непреложно для всех, не только по закону, но и по вере потомков Авраама, который есть отец всем нам
(как написано: Я поставил тебя отцом многих народов) пред Богом, Которому он поверил, животворящим мертвых и называющим несуществующее, как существующее.
Он, сверх надежды, поверил с надеждою, через что сделался отцом многих народов, по сказанному: «так многочисленно будет семя твое».
И, не изнемогши в вере, он не помышлял, что тело его, почти столетнего, уже омертвело, и утроба Саррина в омертвении;
не поколебался в обетовании Божием неверием, но пребыл тверд в вере, воздав славу Богу
и будучи вполне уверен, что Он силен и исполнить обещанное.
Потому и вменилось ему в праведность.
А впрочем не в отношении к нему одному написано, что вменилось ему,
но и в отношении к нам; вменится и нам, верующим в Того, Кто воскресил из мертвых Иисуса Христа, Господа нашего,
Который предан за грехи наши и воскрес для оправдания нашего.
Церковнославянский (рус)
Что́ у́бо рече́мъ Авраа́ма отца́ на́­шего обрѣсти́ по пло́ти?
А́ще бо Авраа́мъ от­ дѣ́лъ оправда́ся, и́мать похвалу́, но не у Бо́га.
Что́ бо Писа́нiе глаго́летъ? Вѣ́рова же Авраа́мъ Богови, и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду.
[Зач. 86.] Дѣ́ла­ю­щему же мзда́ не вмѣня́ет­ся по благода́ти, но по до́лгу:
а не дѣ́ла­ю­щему, вѣ́ру­ю­щему же во Оправда́ющаго нечести́ва, вмѣня́ет­ся вѣ́ра его́ въ пра́вду.
Я́коже и Дави́дъ глаго́летъ блаже́н­ство человѣ́ка, ему́же вмѣня́етъ Бо́гъ пра́вду, безъ дѣ́лъ зако́на:
блаже́ни, и́хже от­пусти́шася беззако́нiя и и́хже при­­кры́шася грѣси́:
блаже́нъ му́жъ, ему́же не вмѣни́тъ Госпо́дь грѣха́.
Блаже́н­ство у́бо сiе́ на обрѣ́занiе ли, или́ на необрѣ́занiе? Глаго́лемъ бо, я́ко вмѣни́ся Авраа́му вѣ́ра въ пра́вду.
Ка́ко у́бо вмѣни́ся ему́? во обрѣ́занiи ли су́щу, или́ въ необрѣ́занiи? Не во обрѣ́занiи, но въ необрѣ́занiи.
И зна́менiе прiя́тъ обрѣ́занiя, печа́ть пра́вды вѣ́ры, я́же въ необрѣ́занiи: я́ко бы́ти ему́ отцу́ всѣ́хъ вѣ́ру­ю­щихъ въ необрѣ́занiи, во е́же вмѣни́тися и тѣ́мъ въ пра́вду,
и отцу́ обрѣ́занiя, не су́щымъ то́чiю от­ обрѣ́занiя, но и ходя́щымъ въ стопа́хъ вѣ́ры, я́же [бѣ́] въ необрѣ́занiи отца́ на́­шего Авраа́ма.
[Зач. 87.] Не зако́номъ бо обѣтова́нiе Авраа́му, или́ сѣ́мени его́, е́же бы́ти ему́ наслѣ́днику мíрови, но пра́вдою вѣ́ры.
А́ще бо су́щiи от­ зако́на наслѣ́дницы, испраздни́ся вѣ́ра, и разори́ся обѣтова́нiе:
зако́нъ бо гнѣ́въ содѣ́ловаетъ: идѣ́же бо нѣ́сть зако́на, [ту́] ни преступле́нiя.
Сего́ ра́ди от­ вѣ́ры, да по благода́ти, во е́же бы́ти извѣ́стну обѣтова́нiю всему́ сѣ́мени, не то́чiю су́щему от­ зако́на, но и су́щему от­ вѣ́ры Авраа́мовы, и́же е́сть оте́цъ всѣ́мъ на́мъ,
я́коже е́сть пи́сано: я́ко отца́ мно́гимъ язы́комъ положи́хъ тя́, пря́мо Бо́гу, Ему́же вѣ́рова, животворя́щему ме́ртвыя и нарица́ющу не су́щая я́ко су́щая.
И́же па́че упова́нiя во упова́нiе вѣ́рова, во е́же бы́ти ему́ отцу́ мно́гимъ язы́комъ, по рече́н­ному: та́ко бу́детъ сѣ́мя твое́.
И не изнемо́гъ вѣ́рою, ни усмотри́ сво­ея́ пло́ти уже́ умерщвле́н­ныя, столѣ́тенъ нѣ́гдѣ сы́й, и ме́ртвости ложе́снъ Са́рриныхъ:
во обѣтова́нiи же Бо́жiи не усумнѣ́ся невѣ́рованiемъ, но воз­мо́же вѣ́рою, да́въ сла́ву Богови
и извѣ́стенъ бы́въ, я́ко, е́же обѣща́, си́ленъ е́сть и сотвори́ти.
Тѣ́мже и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду.
Не пи́сано же бы́сть за того́ еди́наго то́чiю, я́ко вмѣни́ся ему́,
но и за ны́, и́мже хо́щетъ вмѣни́тися, вѣ́ру­ю­щымъ въ Воскреси́в­шаго Иису́са Христа́ Го́спода на́­шего изъ ме́ртвыхъ,
и́же пре́данъ бы́сть за прегрѣше́нiя на́ша и воста́ за оправда́нiе на́­ше.
Quid ergo dicemus invenisse Abraham progenitorem no strum secundum carnem?
Si enim Abraham ex operibus iustificatus est, habet gloriam sed non apud Deum.
Quid enim Scriptura dicit? «Credidit autem Abraham Deo, et reputatum est illi ad iustitiam».
Ei autem, qui operatur, merces non reputatur secundum gratiam sed secundum debitum;
ei vero, qui non operatur, sed credit in eum, qui iustificat impium, reputatur fides eius ad iustitiam,
sicut et David dicit beatitudinem hominis, cui Deus reputat iustitiam sine operibus:
«Beati, quorum remissae sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata.
Beatus vir, cui non imputabit Dominus peccatum».
Beatitudo ergo haec in circumcisione an etiam in praeputio? Dicimus enim: «Reputata est Abrahae fides ad iustitiam».
Quomodo ergo reputata est? In circumcisione an in praeputio? Non in circumcisione sed in praeputio:
et signum accepit circumcisionis, signaculum iustitiae fidei, quae fuit in praeputio, ut esset pater omnium credentium per praeputium, ut reputetur illis iustitia,
et pater circumcisionis his non tantum, qui ex circumcisione sunt, sed et qui sectantur vestigia eius, quae fuit in praeputio, fidei patris nostri Abrahae.
Non enim per legem promissio Abrahae aut semini eius, ut heres esset mundi, sed per iustitiam fidei;
si enim qui ex lege heredes sunt, exinanita est fides, et abolita est promissio.
Lex enim iram operatur; ubi autem non est lex, nec praevaricatio.
Ideo ex fide, ut secundum gratiam, ut firma sit promissio omni semini, non ei, qui ex lege est solum, sed et ei, qui ex fide est Abrahae — qui est pater omnium nostrum,
sicut scriptum est: «Patrem multarum gentium posui te» C, ante Deum, cui credidit, qui vivificat mortuos et vocat ea, quae non sunt, quasi sint;
qui contra spem in spe credidit, ut fieret pater multarum gentium, secundum quod dictum est: «Sic erit semen tuum».
Et non infirmatus fide consideravit corpus suum iam emortuum, cum fere centum annorum esset, et emortuam vulvam Sarae;
in repromissione autem Dei non haesitavit diffidentia, sed confortatus est fide, dans gloriam Deo,
et plenissime sciens quia, quod promisit, potens est et facere.
Ideo et reputatum est illi ad iustitiam.
Non est autem scriptum tantum propter ipsum: reputatum est illi,
sed et propter nos, quibus reputabitur, credentibus in eum, qui suscitavit Iesum Dominum nostrum a mortuis,
qui traditus est propter delicta nostra et suscitatus est propter iustificationem nostram.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible