Сего́ ра́ди я́коже еди́нѣмъ человѣ́комъ грѣ́хъ въ мíръ вни́де и грѣхо́мъ сме́рть, и та́ко сме́рть во вся́ человѣ́ки вни́де, въ не́мже вси́ согрѣши́ша.

До зако́на бо грѣ́хъ бѣ́ въ мíрѣ: грѣ́хъ же не вмѣня́шеся, не су́щу зако́ну.

Но ца́рствова сме́рть от Ада́ма да́же до Моисе́а и надъ несогрѣши́вшими по подо́бiю преступле́нiя Ада́мова, и́же е́сть о́бразъ бу́дущаго.

Но не я́коже прегрѣше́нiе, та́ко и да́ръ. А́ще бо прегрѣше́нiемъ еди́наго мно́зи умро́ша, мно́жае па́че благода́ть Бо́жiя и да́ръ благода́тiю еди́наго Человѣ́ка Иису́са Христа́ во мно́гихъ преизли́шествова.

И не я́коже еди́нѣмъ согрѣ́шшимъ дарова́нiе: грѣ́хъ бо изъ еди́наго во осужде́нiе: да́ръ же от мно́гихъ прегрѣше́нiи во оправда́нiе.

[Зач. 90.] А́ще бо еди́наго прегрѣше́нiемъ сме́рть ца́рствова еди́нѣмъ, мно́жае па́че избы́токъ благода́ти и да́ръ пра́вды прiе́млюще, въ жи́зни воцаря́тся еди́нѣмъ Иису́съ Христо́мъ.

Тѣ́мже у́бо, я́коже еди́наго прегрѣше́нiемъ во вся́ человѣ́ки вни́де осужде́нiе, та́кожде и еди́наго оправда́нiемъ во вся́ человѣ́ки вни́де оправда́нiе жи́зни.

Я́коже бо ослуша́нiемъ еди́наго человѣ́ка грѣ́шни бы́ша мно́зи, си́це и послуша́нiемъ еди́наго пра́ведни бу́дутъ мно́зи.

Зако́нъ же привни́де, да умно́жится прегрѣше́нiе. Идѣ́же бо умно́жися грѣ́хъ, преизбы́точествова благода́ть:

да я́коже ца́рствова грѣ́хъ во сме́рть, та́кожде и благода́ть воцари́тся пра́вдою въ жи́знь вѣ́чную, Иису́съ Христо́мъ Го́сподемъ на́шимъ.

Что́ у́бо рече́мъ? Пребу́демъ ли во грѣсѣ́, да благода́ть преумно́жится? Да не бу́детъ.

И́же бо умро́хомъ грѣху́, ка́ко па́ки оживе́мъ о не́мъ {ка́ко еще́ жи́ти бу́демъ въ не́мъ}?

[Зач. 91.] Или́ не разумѣ́ете, я́ко ели́цы во Христа́ Иису́са крести́хомся, въ сме́рть Его́ крести́хомся?

Спогребо́хомся у́бо Ему́ креще́нiемъ въ сме́рть, да я́коже воста́ Христо́съ от ме́ртвыхъ сла́вою О́тчею, та́ко и мы́ во обновле́нiи жи́зни ходи́ти на́чнемъ {да хо́димъ}.

А́ще бо сообра́зни {снасажде́ни} бы́хомъ подо́бiю сме́рти Его́, то́ и воскресе́нiя бу́демъ,

сiе́ вѣ́дяще, я́ко ве́тхiи на́шъ человѣ́къ съ Ни́мъ распя́тся, да упраздни́тся тѣ́ло грѣхо́вное, я́ко ктому́ не рабо́тати на́мъ грѣху́:

уме́рый бо свободи́ся от грѣха́.

А́ще же умро́хомъ со Христо́мъ, вѣ́руемъ, я́ко и жи́ви бу́демъ съ Ни́мъ,

вѣ́дяще, я́ко Христо́съ воста́ от ме́ртвыхъ, ктому́ уже́ не умира́етъ: сме́рть И́мъ ктому́ не облада́етъ.

Е́же бо у́мре, грѣху́ у́мре еди́ною: а е́же живе́тъ, Богови живе́тъ.

[Зач. 92.] Та́кожде и вы́ помышля́йте себе́ ме́ртвыхъ у́бо бы́ти грѣху́, живы́хъ же Богови, о Христѣ́ Иису́сѣ Го́сподѣ на́шемъ.

Да не ца́рствуетъ у́бо грѣ́хъ въ ме́ртвеннѣмъ ва́шемъ тѣ́лѣ, во е́же послу́шати его́ въ по́хотехъ его́:

ниже́ представля́йте у́ды ва́шя ору́жiя непра́вды грѣху́: но представля́йте себе́ Богови я́ко от ме́ртвыхъ живы́хъ, и у́ды ва́шя ору́жiя пра́вды Богови.

Грѣ́хъ бо ва́ми да не облада́етъ: нѣ́сте бо подъ зако́номъ, но подъ благода́тiю.

Что́ у́бо? согрѣши́мъ ли, зане́ нѣ́смы подъ зако́номъ, но подъ благода́тiю, да не бу́детъ.

Не вѣ́сте ли, я́ко ему́же представля́ете себе́ рабы́ въ послуша́нiе, раби́ есте́, его́же послу́шаете, или́ грѣха́ въ сме́рть, или́ послуша́нiя въ пра́вду?

Благодари́мъ у́бо Бо́га, я́ко бѣ́сте раби́ грѣху́, послу́шасте же от се́рдца, въ о́ньже и преда́стеся о́бразъ уче́нiя.

[Зач. 93.] Свобо́ждшеся же от грѣха́, порабо́тистеся пра́вдѣ.

Человѣ́ческо глаго́лю, за не́мощь пло́ти ва́шея. Я́коже бо предста́висте у́ды ва́шя рабы́ нечистотѣ́ и беззако́нiю въ беззако́нiе, та́ко ны́нѣ предста́вите у́ды ва́шя рабы́ пра́вдѣ во святы́ню.

Егда́ бо раби́ бѣ́сте грѣха́, свобо́дни бѣ́сте от пра́вды.

Кі́й у́бо тогда́ имѣ́сте пло́дъ? О ни́хже ны́нѣ стыдите́ся, кончи́на бо о́нѣхъ, сме́рть.

Ны́нѣ же свобо́ждшеся от грѣха́, порабо́щшеся же Богови, и́мате пло́дъ ва́шъ во святы́ню, кончи́ну же жи́знь вѣ́чную.

Обро́цы бо грѣха́, сме́рть: дарова́нiе же Бо́жiе живо́тъ вѣ́чный о Христѣ́ Иису́сѣ Го́сподѣ на́шемъ.

Синодальный

1 Верою мы имеем мир с Богом чрез Христа, Который умер за нас, когда мы были еще грешниками. 12 Как грех и смерть вошли в мир одним человеком, так Христом вошли благодать, праведность и жизнь.

[Зач. 88А.] Итак, оправдавшись верою, мы имеем мир с Богом через Господа нашего Иисуса Христа,

через Которого верою и получили мы доступ к той благодати, в которой стоим и хвалимся надеждою славы Божией.

И не сим только, но хвалимся и скорбями, зная, что от скорби происходит терпение,

от терпения опытность, от опытности надежда,

а надежда не постыжает, потому что любовь Божия излилась в сердца наши Духом Святым, данным нам.

[Зач. 88Б.] Ибо Христос, когда еще мы были немощны, в определенное время умер за нечестивых.

Ибо едва ли кто умрет за праведника; разве за благодетеля, может быть, кто и решится умереть.

Но Бог Свою любовь к нам доказывает тем, что Христос умер за нас, когда мы были еще грешниками.

Посему тем более ныне, будучи оправданы Кровию Его, спасемся Им от гнева.

[Зач. 89.] Ибо если, будучи врагами, мы примирились с Богом смертью Сына Его, то тем более, примирившись, спасемся жизнью Его.

И не довольно сего, но и хвалимся Богом чрез Господа нашего Иисуса Христа, посредством Которого мы получили ныне примирение.

Посему, как одним человеком грех вошел в мир, и грехом смерть, так и смерть перешла во всех человеков, потому что в нем все согрешили.

[Зач. 87.] Ибо и до закона грех был в мире; но грех не вменяется, когда нет закона.

Однако же смерть царствовала от Адама до Моисея и над несогрешившими подобно преступлению Адама, который есть образ будущего.

Но дар благодати не как преступление. Ибо если преступлением одного подверглись смерти многие, то тем более благодать Божия и дар по благодати одного Человека, Иисуса Христа, преизбыточествуют для многих.

И дар не как суд за одного согрешившего; ибо суд за одно преступление – к осуждению; а дар благодати – к оправданию от многих преступлений.

[Зач. 90.] Ибо если преступлением одного смерть царствовала посредством одного, то тем более приемлющие обилие благодати и дар праведности будут царствовать в жизни посредством единого Иисуса Христа.

Посему, как преступлением одного всем человекам осуждение, так правдою одного всем человекам оправдание к жизни.

Ибо, как непослушанием одного человека сделались многие грешными, так и послушанием одного сделаются праведными многие.

Закон же пришел после, и таким образом умножилось преступление. А когда умножился грех, стала преизобиловать благодать,

дабы, как грех царствовал к смерти, так и благодать воцарилась через праведность к жизни вечной Иисусом Христом, Господом нашим.

1 Крестившись во Христа, мы умерли для греха, но живы для Бога во Христе. 12 Вы больше не рабы греха, но рабы праведности.

Что же скажем? оставаться ли нам в грехе, чтобы умножилась благодать? Никак.

Мы умерли для греха: как же нам жить в нем?

[Зач. 91.] Неужели не знаете, что все мы, крестившиеся во Христа Иисуса, в смерть Его крестились?

Итак мы погреблись с Ним крещением в смерть, дабы, как Христос воскрес из мертвых славою Отца, так и нам ходить в обновленной жизни.

Ибо если мы соединены с Ним подобием смерти Его, то должны быть соединены и подобием воскресения,

зная то, что ветхий наш человек распят с Ним, чтобы упразднено было тело греховное, дабы нам не быть уже рабами греху;

ибо умерший освободился от греха.

Если же мы умерли со Христом, то веруем, что и жить будем с Ним,

зная, что Христос, воскреснув из мертвых, уже не умирает: смерть уже не имеет над Ним власти.

Ибо, что Он умер, то умер однажды для греха; а что живет, то живет для Бога.

[Зач. 92.] Так и вы почитайте себя мертвыми для греха, живыми же для Бога во Христе Иисусе, Господе нашем.

Итак да не царствует грех в смертном вашем теле, чтобы вам повиноваться ему в похотях его;

и не предавайте членов ваших греху в орудия неправды, но представьте себя Богу, как оживших из мертвых, и члены ваши Богу в орудия праведности.

Грех не должен над вами господствовать, ибо вы не под законом, но под благодатью.

Что же? станем ли грешить, потому что мы не под законом, а под благодатью? Никак.

Неужели вы не знаете, что, кому вы отдаете себя в рабы для послушания, того вы и рабы, кому повинуетесь, или рабы греха к смерти, или послушания к праведности?

Благодарение Богу, что вы, быв прежде рабами греха, от сердца стали послушны тому образу учения, которому предали себя.

[Зач. 93.] Освободившись же от греха, вы стали рабами праведности.

Говорю по рассуждению человеческому, ради немощи плоти вашей. Как предавали вы члены ваши в рабы нечистоте и беззаконию на дела беззаконные, так ныне представьте члены ваши в рабы праведности на дела святые.

Ибо, когда вы были рабами греха, тогда были свободны от праведности.

Какой же плод вы имели тогда? Такие дела, каких ныне сами стыдитесь, потому что конец их – смерть.

Но ныне, когда вы освободились от греха и стали рабами Богу, плод ваш есть святость, а конец – жизнь вечная.

Ибо возмездие за грех – смерть, а дар Божий – жизнь вечная во Христе Иисусе, Господе нашем.

Грузинский

Языки

და, რაკი რწმენით გავმართლდით, მშვიდობა გვაქვს ღმერთთან ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მიერ,

რომლის მეშვეობითაც რწმენით მოვიპოვეთ მისადგომი ამ მადლთან, რომელშიც ვდგავართ და ვიქადით ღვთის დიდების სასოებით.

და არა მარტო ამით, არამედ გასაჭირითაც ვიქადით, რადგან ვიცით, რომ გასაჭირი შეიქმს მოთმინებას,

მოთმინება — სიმტკიცეს, სიმტკიცე — სასოებას,

ხოლო სასოება არ არის შემარცხვენელი, ვინაიდან ღვთის სიყვარული ჩაგვესახა გულებში სულიწმიდის მეშვეობით, რომელიც მოგვეცა ჩვენ.

ვინაიდან ქრისტე, როცა ჯერ კიდევ უძლურნი ვიყავით, განწესებულ უამს მოკვდა უკეთურთათვის.

ძნელად თუ ვინმე მოკვდება მართლისათვის, ხოლო კეთილთათვის, შესაძლოა, ვინმემ კიდევ გაბედოს სიკვდილი.

მაგრამ ღმერთი თავის სიყვარულს ჩვენდამი ამტკიცებს იმით, რომ ქრისტე მოკვდა ჩვენთვის, როცა ჯერ კიდევ ცოდვილნი ვიყავით.

ახლა კი, როცა მისი სისხლით გავმართლდით, მით უფრო გადავურჩებით რისხვას მისი წყალობით.

ვინაიდან, თუ მისი ძის სიკვდილით შევურიგდით ღმერთს, როცა მტრები ვიყავით, მით უმეტეს, შერიგებულნი გადავრჩებით მისი სიცოცხლით.

უფრო მეტიც, ვიქადით ღმერთით ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მეშვეობით, რომლის წყალობითაც მივიღეთ ახლა შერიგება.

ამიტომ, როგორც ერთი ადამიანის მიერ ცოდვა შემოვიდა სოფელში, ხოლო ცოდვის მიერ — სიკვდილი, ასევე სიკვდილი გადავიდა ყველა ადამიანში, რადგან ყველამ შესცოდა.

ვინაიდან რჯულამდეც იყო ცოდვა სოფელში, მაგრამ, თუ რჯული არ არის, ცოდვა არ შეირაცხება.

მაგრამ სიკვდილი მეფობდა ადამიდან მოსემდე მათზეც, რომელთაც არ შეუცოდავთ, როგორც შესცოდა ადამმა, რომელიც მომავლის სახეა.

მაგრამ მადლი არაა დანაშაულივით, რადგან თუ ერთის დანაშაულით მრავალი გაწყდა, მით უმეტეს, ბევრად ჭარბობს მრავალთა მიმართ ღვთის მადლი და ნიჭი ერთი კაცის, იესო ქრისტეს, მადლით.

ხოლო ნიჭი იგივე არ არის, რაც შედეგი ერთი შემცოდისაგან, ვინაიდან მსჯავრი ერთისაგან გამოდის განსაკითხავად, ნიჭი მადლისა კი მრავალი დანაშაულის გასამართლებლად.

ვინაიდან, თუ ერთის დანაშაულით სიკვდილი სუფევდა ერთის მიერ, მით უმეტეს ისინი, რომლებიც უხვად მიიღებენ მადლს და სიმართლის ნიჭს, იმეფებენ სიცოცხლეში ერთის, იესო ქრისტეს, მეშვეობით.

ამრიგად, თუ ერთის დანაშაულით ყველა ადამიანს დაედო მსჯავრი, ასევე ერთის სიმართლით ყველა ადამიანი გამართლდება სასიცოცხლოდ.

ვინაიდან, როგორც ერთი კაცის ურჩობით ბევრი გახდა ცოდვილი, ასევე ერთის მორჩილებით ბევრი გახდება მართალი.

რჯული კი შემდეგ შემოვიდა, რომ ემრავლა დანაშაულს. ხოლო სადაც ცოდვამ იმრავლა, უფრო გაუხვდა მადლი,

რათა, როგორც ცოდვა მეფობდა სიკვდილით, ასევე მადლს ემეფა სიმართლის მეოხებით საუკუნო სიცოცხლისათვის ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს მიერ.

რაღა ვთქვათ? დავრჩეთ ცოდვაში, რათა მადლმა იმრავლოს? არამც და არამც!

ჩვენ, რომელნიც მოვუკვდით ცოდვას, როგორღა ვიცოცხლოთ მასში?

ნუთუ არ იცით, რომ ყველანი, ვინც მოვინათლეთ ქრისტე იესოში, მის სიკვდილში მოვინათლეთ?

ამიტომ დავიმარხეთ მასთან ერთად სიკვდილში ნათლისღებით, რათა, როგორც მამის დიდებით მკვდრეთით აღდგა ქრისტე, ჩვენც ვიაროთ სიცოცხლის განახლებით.

ვინაიდან, თუ დავენერგეთ მას სიკვდილის მსგავსებაში, ასევე ვიქნებით მისი აღდგომისას.

რადგან ვიცით, რომ მასთან ერთად ჯვარს ეცვა ჩვენი ძველი კაცი, რათა გაუქმდეს ცოდვის სხეული და აღარ ვიყოთ ცოდვის მონები.

ვინაიდან, ვინც მოკვდა, ცოდვისაგან თავისუფალია.

და თუ ჩვენ ქრისტესთან დავიხოცენით, გვწამს, რომ მასთან ვიცოცხლებთ კიდეც,

რადგან ვიცით, რომ მკვდრეთით აღმდგარი ქრისტე აღარ კვდება და სიკვდილი აღარ ბატონობს მასზე.

ვინაიდან, ის რომ მოკვდა, ცოდვისათვის მოკვდა ერთხელ, ხოლო რომ ცოცხლობს, ღვთისათვის ცოცხლობს.

თქვენც ასევე შერაცხეთ თქვენი თავი ცოდვისათვის მკვდრებად და ღვთისათვის ცოცხლებად ქრისტე იესოში.

მაშ, ნუ იმეფებს ცოდვა თქვენს მოკვდავ სხეულში მის გულისთქმათა მორჩილებად.

ნურც მისცემთ თქვენს ასოებს ცოდვას უსამართლობის იარაღად, არამედ წარუდგინეთ ღმერთს თავნი თქვენნი, როგორც მკვდრეთით გაცოცხლებულნი, და თქვენი ასოები სიმართლის იარაღად ღმერთს.

ვინაიდან ცოდვა ვეღარ იბატონებს თქვენზე, რადგან თქვენ რჯულის ქვეშ კი არა, მადლის ქვეშ ხართ.

მაშ, ახლა რა? ხომ არ ვცოდოთ, რაკი რჯულის ქვეშ კი არა, მადლის ქვეშ ვართ? არამც და არამც!

ნუთუ არ იცით, რომ ვისაც თქვენს თავს მისცემთ მონებად მორჩილებისათვის, მისი მონები ხართ, ვისაც დაემორჩილებით: ან ცოდვისა სასიკვდილოდ, ან მორჩილებისა სიმართლისათვის.

ხოლო მადლობა ღმერთს, რომ თქვენ, ადრე ცოდვის მონები, შემდგომ გულით დაემორჩილეთ იმ სახის მოძღვრებას, რომელსაც თქვენი თავი გადაეცით.

გათავისუფლდით რა ცოდვისაგან, სიმართლის მონები გახდით.

ადამიანურად ვამბობ თქვენი ხორცის უძლურების გამო. როგორც გადასცემდით თქვენს ასოებს მონებად უწმიდურებას და ურჯულოებას ურჯულოებისთვის, ასევე ახლა გადაეცით თქვენი ასოები მონებად სიმართლეს — განსაწმედელად.

რადგან, როცა ცოდვის მონები იყავით, მაშინ თავისუფალნი იყავით სიმართლისაგან.

აბა, რა ნაყოფი გქონდათ მაშინ? საქმეები, რომელთა გამო ახლა გრცხვენიათ, ვინაიდან მათი ბოლო სიკვდილია.

ახლა კი, როცა თავისუფლები ხართ ცოდვისაგან და ღვთის მონები გახდით, თქვენი ნაყოფი სიწმიდეა, ხოლო ბოლო — საუკუნო სიცოცხლე.

ვინაიდან ცოდვის საზღაური სიკვდილია, ხოლო ღვთის მადლი — საუკუნო სიცოცხლე ჩვენს უფალში, ქრისტე იესოში.