Вѣне́цъ му́дрости стра́хъ Госпо́день, возцвѣта́яй ми́ръ и здра́вiе изцѣле́нiя: обоя́ же су́ть да́ры Бо́жiи, и разширя́етъ весе́лiе лю́бящымъ его́.
И ви́дѣ и сочте́ ю́: худо́жество и вѣ́дѣнiе ра́зума одожди́, и сла́ву держа́щихъ ю́ вознесе́.
Ко́рень прему́дрости е́же боя́тися Го́спода, и вѣ́тви ея́ долгоде́нствiе.
Стра́хъ Госпо́день отрѣя́етъ грѣхи́: пребыва́яй же въ не́мъ отвраща́етъ гнѣ́въ.
Не мо́жетъ я́рость непра́ведная оправди́тися: устремле́нiе бо я́рости его́ паде́нiе ему́.
До вре́мене стерпи́тъ долготерпѣли́вый, и послѣди́ возда́стъ ему́ весе́лiе:
до вре́мене скры́етъ словеса́ своя́, и устнѣ́ вѣ́рныхъ исповѣ́дятъ ра́зумъ его́.
Въ сокро́вищихъ прему́дрости при́тча вѣ́дѣнiя: ме́рзость же грѣ́шнику богоче́стiе.
Возжелѣ́въ прему́дрости, соблюди́ за́повѣди, и Госпо́дь пода́стъ ю́ тебѣ́:
прему́дрость бо и наказа́нiе стра́хъ Госпо́день, и благоволе́нiе его́ вѣ́ра и кро́тость.
Не сумнѣва́йся о стра́сѣ Госпо́дни и не приступи́ къ нему́ се́рдцемъ раздвое́нымъ.
Не лицемѣ́рствуй предъ усты́ человѣ́ческими и устна́мъ твои́мъ вонми́.
Не возноси́ся, да не паде́ши и наведе́ши души́ твое́й безче́стiе, и откры́етъ Госпо́дь та́йная твоя́ и посредѣ́ со́нма низложи́тъ тя́: я́ко не приступи́лъ еси́ во и́стинѣ ко стра́ху Госпо́дню, и се́рдце твое́ испо́лнено лука́вства.
Всякая премудрость – от Господа и с Ним пребывает вовек.
Песок морей и капли дождя и дни вечности кто исчислит?
Высоту неба и широту земли, и бездну и премудрость кто исследует?
Прежде всего произошла Премудрость, и разумение мудрости – от века.
Источник премудрости – слово Бога Всевышнего, и шествие ее – вечные заповеди.
Кому открыт корень премудрости? и кто познал искусство ее?
Один есть премудрый, весьма страшный, сидящий на престоле Своем, Господь.
Он произвел ее и видел и измерил ее
и излил ее на все дела Свои
и на всякую плоть по дару Своему, и особенно наделил ею любящих Его.
Страх Господень – слава и честь, и веселие и венец радости.
Страх Господень усладит сердце и даст веселие и радость и долгоденствие.
Боящемуся Господа благо будет напоследок, и в день смерти своей он получит благословение. Страх Господень – дар от Господа и поставляет на стезях любви.
Любовь к Господу – славная премудрость, и кому благоволит Он, разделяет ее по Своему усмотрению.
Начало премудрости – бояться Бога, и с верными она образуется вместе во чреве. Среди людей она утвердила себе вечное основание и семени их вверится.
Полнота премудрости – бояться Господа; она напояет их от плодов своих:
весь дом их она наполнит всем, чего желают, и кладовые их – произведениями своими.
Венец премудрости – страх Господень, произращающий мир и невредимое здравие; но то и другое – дары Бога, Который распространяет славу любящих Его.
Он видел ее и измерил, пролил как дождь ве́дение и разумное знание и возвысил славу обладающих ею.
Корень премудрости – бояться Господа, а ветви ее – долгоденствие.
Страх Господень отгоняет грехи; не имеющий же страха не может оправдаться.
Не может быть оправдан несправедливый гнев, ибо самое движение гнева есть падение для человека.
Терпеливый до времени удержится и после вознаграждается веселием.
До времени он скроет слова свои, и уста верных расскажут о благоразумии его.
В сокровищницах премудрости – притчи разума, грешнику же страх Господень ненавистен.
Если желаешь премудрости, соблюдай заповеди, и Господь подаст ее тебе,
ибо премудрость и знание есть страх пред Господом, и благоугождение Ему – вера и кротость.
Не будь недоверчивым к страху пред Господом и не приступай к Нему с раздвоенным сердцем.
Не лицемерь пред устами других и будь внимателен к устам твоим.
Не возноси себя, чтобы не упасть и не навлечь бесчестия на душу твою, ибо Господь откроет тайны твои и уничижит тебя среди собрания за то, что ты не приступил искренно к страху Господню, и сердце твое полно лукавства.
ყოველი სიბრძნე უფლისაგან არის და მასთანაა საუკუნოდ.
ზღვათა ქვიშა, წვიმის წვეთები და დღენი მარადისობისა ვინ აღრიცხოს?
ზეცის სიმაღლეს, მიწის სიფართეს, უფსკრულსა და სიბრძნეს ვინ გამოიკვლევს?
ყოველთა უწინარეს წარმოიშვა სიბრძნე და გონების გამჭრიახობა უკუნისიდან.
ძირი სიბრძნისა ვის გამოეცხადა და ხელოვნებანი მისი ვინ შეიცნო?
ერთია ბრძენი, ფრიად საშიში, თავის ტახტზე დაბრძანებული.
უფალმა თავად შექმნა სიბრძნე, იხილა და აღრიცხა იგი, მოასხურა იგი თავის ყველა საქმეს.
მყოფობს ყოველ ხორციელში მისი ნიჭის მიხედვით, მიმადლა იგი მის მოყვარულებს.
უფლის შიში დიდება და პატივია, შვება და გვირგვინია სიხარულისა.
უფლის შიში გულს ატკბობს და შვებას, სიხარულსა და დღეგრძელობას ანიჭებს.
უფლის მოშიშს ბოლო კეთილი ექნება და იკურთხება თავისი აღსასრულის დღეს.
სიბრძნის სათავე უფლის შიშია და მორწმუნეებს საშოდანვე დაჰყვება თან.
ადამიანებში ბუდედ გაიკეთა საუკუნო საფუძველი და მათ შთამომავლებს მიენდობა.
უფლის შიშია სიბრძნის სისავსე და გააძღობს მათ მისი ნაყოფით.
მთელს სახლს აუვსებს სასურველით და საჭურჭლეებს თავის ქმნილებებით.
სიბრძნის გვირგვინია უფლის შიში, მშვიდობისმყოფელი და განმკურნებელი ასაყვავებლად.
იხილა და აღრიცხა იგი, ხელოვნება და ცოდნა მეცნიერებისა დააწვიმა და მისთა მფლობელთა დიდება აამაღლა.
უფლის შიში სიბრძნის ძირია და წვეროები მისი დღეგრძელობაა.
ვერ გამართლდება უსამართლო რისხვა, რადგან სიმძიმე მისი გულისწყრომისა დაამხობს მას.
დრომდე დაითმენს სულგრძელი და ბოლოს სიხარულს მიიღებს ჯილდოდ.
დრომდე დაიმარხავს თავის სიტყვებს და მრავალთა ბაგენი მის კეთილგონიერებას აღიარებენ.
სიბრძნის საგანძურებშია გონიერი იგავები, ცოდვილისათვის კი საძულველია ღვთისმოშიშება.
თუ სიბრძნე გსურს, მცნებები დაიცავი და უფალი მოგმადლებს მას.
რადგან უფლის შიშია სიბრძნე და განსწავლულობა, მისდამი სასოება - რწმენა და სიმშვიდე.
ნუ განუდგები უფლის შიშს და ორგულობით ნუ მიეახლები მას.
პირში ნუ ელაქუცები ადამიანებს და გაუფრთხილდი შენს ბაგეებს.
თავს ნუ აიმაღლებ, რათა არ დაეცე და შენს სულს უპატიობა არ მოაწიო, რადგან უფალი გააცხადებს შენს დაფარულს და საკრებულოში დაგამხობს, რომ არ მიეახლე შიშით უფალს და გული სავსე გქონდა მზაკვრობით.
