Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
15:1
15:4
15:5
15:6
15:7
см.:Притч.14:6;
15:8
15:13
15:16
15:18
Глава 24
24:2
24:4
24:6
24:7
24:8
24:9
24:10
см.:Притч.8:22;
24:11
24:12
24:13
24:14
24:16
24:17
24:18
24:19
24:25
24:26
24:32
24:33
24:37
Боя́йся Го́спода сотвори́тъ сiе́, и держа́йся зако́на пости́гнетъ ю́.
И сря́щетъ его́ я́ко ма́ти, и я́ко жена́ дѣ́вства прiи́метъ и́:
ухлѣ́битъ его́ хлѣ́бомъ ра́зума и водо́ю прему́дрости напои́тъ и́:
утверди́тся на не́й и не преклони́тся, и до нея́ приста́нетъ и не постыди́тся:
и вознесе́тъ его́ па́че и́скреннихъ его́ и посредѣ́ це́ркве отве́рзетъ уста́ его́:
весе́лiе и вѣне́цъ ра́дости и и́мя вѣ́чно наслѣ́дитъ.
Не пости́гнутъ ея́ человѣ́цы неразу́мивiи, и му́жiе грѣ́шнiи не у́зрятъ ея́:
дале́че е́сть от горды́ни, и му́жiе лжи́вiи не и́мутъ помяну́ти ея́.
Не красна́ похвала́ во устѣ́хъ грѣ́шника, я́ко не от Го́спода послана́ бы́сть:
прему́дростiю бо рече́на бу́детъ хвала́, и Госпо́дь благопоспѣши́тъ е́й.
Не рцы́, я́ко Го́спода ра́ди отступи́хъ: и́хже бо возненави́дѣ, да не сотвори́ши.
Не рцы́, я́ко са́мъ мя́ прельсти́: не тре́буетъ бо му́жа грѣ́шника.
Вся́ку ме́рзость возненави́дѣ Госпо́дь, и нѣ́сть любе́зна боя́щымся его́.
Са́мъ изъ нача́ла сотвори́ человѣ́ка и оста́ви его́ въ руцѣ́ произволе́нiя его́:
а́ще хо́щеши, соблюде́ши за́повѣди и вѣ́ру сотвори́ши благоволе́нiя.
Предложи́лъ ти́ о́гнь и во́ду, и на не́же хо́щеши, простре́ши ру́ку твою́.
Предъ человѣ́комъ живо́тъ и сме́рть, и е́же а́ще изво́литъ, да́стся ему́.
Я́ко мно́га прему́дрость Госпо́дня: крѣ́покъ си́лою и ви́дяй вся́:
и о́чи его́ на боя́щихся его́, и то́й позна́етъ вся́ко дѣ́ло человѣ́ческо.
Не заповѣ́да ни еди́ному же нече́ствовати и не даде́ осла́бы ни еди́ному же согрѣша́ти.
Прему́дрость похва́литъ ду́шу свою́ и посредѣ́ люді́й свои́хъ восхва́лится.
Въ це́ркви вы́шняго отве́рзетъ уста́ своя́ и пря́мо си́лѣ его́ восхва́лится:
а́зъ изъ у́стъ вы́шняго изыдо́хъ и я́ко мгла́ покры́хъ зе́млю,
а́зъ на высо́кихъ всели́хся, и престо́лъ мо́й во столпѣ́ о́блачнѣ,
кру́гъ небе́сный обыдо́хъ еди́на и во глубинѣ́ бе́здны походи́хъ,
во́лну морску́ю и всю́ зе́млю, и вся́ лю́ди и язы́къ стяжа́хъ,
со всѣ́ми си́ми поко́я взыска́хъ, и во наслѣ́дiи чiе́мъ водворю́ся?
Тогда́ заповѣ́да ми́ созда́тель всѣ́хъ, и созда́вый мя́ препоко́и ски́нiю мою́ и рече́:
во Иа́ковѣ всели́ся и во Изра́или наслѣ́дствуй.
Пре́жде вѣ́ка изъ нача́ла созда́ мя́, и да́же до вѣ́ка не оскудѣ́ю.
Во ски́нiи святѣ́й предъ ни́мъ послужи́хъ и та́ко въ Сiо́нѣ утверди́хся:
во гра́дѣ возлю́бленнѣмъ та́кожде мя́ препоко́и, и во Иерусали́мѣ вла́сть моя́:
и укорени́хся въ лю́дехъ просла́вленныхъ, въ ча́сти Госпо́дни наслѣ́дiя его́.
Я́ко ке́дръ вознесо́хся въ Лива́нѣ и я́ко кипари́съ на гора́хъ аермо́нскихъ,
я́ко фи́никсъ возвы́сихся на бре́зѣхъ и я́ко са́дъ ши́пковый во иерихо́нѣ,
я́ко ма́слина благолѣ́пна на по́ли, и вознесо́хся я́ко я́воръ:
я́коже кори́ца и я́ко Аспала́ѳъ арома́товъ да́хъ воню́, и я́ко сми́рна избра́нна изда́хъ благоуха́нiе,
я́ко халва́ни и о́никсъ и ста́кти, и я́ко Лива́ново куре́нiе во ски́нiи.
А́зъ я́ко тереви́нѳъ распростро́хъ вѣ́твiя моя́, и вѣ́тви моя́ вѣ́тви сла́вы и благода́ти:
а́зъ я́ко виногра́дъ прорасти́хъ благода́ть, и цвѣ́ти мои́ пло́дъ сла́вы и бога́тства.
Приступи́те ко мнѣ́, жела́ющiи мене́, и от плодо́въ мои́хъ насы́титеся:
па́мять бо моя́ сладка́ па́че ме́да, и наслѣ́дiе мое́ па́че со́та ме́двена.
Яду́щiи мя́ еще́ вза́лчутъ, и пiю́щiи мя́ еще́ вжа́ждутся:
слу́шаяй мене́ не посрами́тся и дѣ́лающiи у мене́ не согрѣша́тъ.
Сiя́ вся́ кни́га завѣ́та Бо́га вы́шняго,
зако́нъ, его́же заповѣ́да Моисе́й, наслѣ́дiе со́нмомъ Иа́ковлимъ:
насыща́я я́ко Фисо́нъ прему́дростiю и я́ко Ти́гръ во дни́ новопло́дiй,
исполня́яй я́ко Евфра́тъ ра́зума и я́коже Иорда́нъ во дне́хъ жа́твы,
явля́яй я́ко свѣ́тъ наказа́нiе и я́коже гио́нъ во дни́ объима́нiя вина́.
Не сконча́ пе́рвый уразумѣ́ти ея́, та́кожде и послѣ́днiй не изслѣ́ди ея́:
и́бо па́че мо́ря умно́жися размышле́нiе ея́, и совѣ́тъ ея́ па́че бе́здны ве́лiя.
И а́зъ я́ко раскопа́нiе изъ рѣки́ и я́коже водоте́чiе изыдо́хъ въ ра́й.
Рѣ́хъ: напою́ мо́й вертогра́дъ и упою́ себѣ́ лу́гъ:
и се́, раскопа́нiе ми́ бы́сть рѣко́ю, и рѣка́ моя́ бы́сть мо́ремъ.
Поне́же наказа́нiе я́ко у́тро просвѣщу́ и проявлю́ е́ да́же до дале́че:
еще́ уче́нiе я́коже проро́чество излiю́ и оста́влю е́ въ ро́ды вѣ́чны.
Ви́дите, я́ко не себѣ́ еди́ному труди́хся, но всѣ́мъ и́щущымъ ея́.
Боящийся Господа будет поступать так, и твердый в законе овладеет ею.
И она встретит его, как мать, и примет его к себе, как целомудренная супруга;
напитает его хлебом разума, и водою мудрости напоит его.
Он утвердится на ней и не поколеблется; прилепится к ней и не постыдится.
И она вознесет его над ближними его, и среди собрания откроет уста его.
Веселье и венец радости и вечное имя наследует он.
Не постигнут ее люди неразумные, и грешники не увидят ее.
Далека она от гордости, и люди лживые не подумают о ней.
Неприятна похвала в устах грешника, ибо не от Господа послана она.
Будет похвала произнесена мудростью, и Господь благопоспешит ей.
Не говори: «ради Господа я отступил»; ибо, что Он ненавидит, того ты не должен делать.
Не говори: «Он ввел меня в заблуждение», ибо Он не имеет надобности в муже грешном.
Всякую мерзость Господь ненавидит, и неприятна она боящимся Его.
Он от начала сотворил человека и оставил его в руке произволения его.
Если хочешь, соблюдешь заповеди и сохранишь благоугодную верность.
Он предложил тебе огонь и воду: на что хочешь, прострешь руку твою.
Пред человеком жизнь и смерть, и чего он пожелает, то и дастся ему.
Велика премудрость Господа, крепок Он могуществом и видит всё.
Очи Его – на боящихся Его, и Он знает всякое дело человека.
Никому не заповедал Он поступать нечестиво и никому не дал позволения грешить.
Премудрость прославит себя и среди народа своего будет восхвалена.
В церкви Всевышнего она откроет уста свои, и пред воинством Его будет прославлять себя:
«я вышла из уст Всевышнего и подобно облаку покрыла землю;
я поставила скинию на высоте, и престол мой – в столпе облачном;
я одна обошла круг небесный и ходила во глубине бездны;
в волнах моря и по всей земле и во всяком народе и племени имела я владение:
между всеми ими я искала успокоения, и в чьем наследии водвориться мне.
Тогда Создатель всех повелел мне, и Произведший меня указал мне покойное жилище и сказал:
поселись в Иакове и прими наследие в Израиле.
Прежде века от начала Он произвел меня, и я не скончаюсь во веки.
Я служила пред Ним во святой скинии и так утвердилась в Сионе.
Он дал мне также покой в возлюбленном городе, и в Иерусалиме – власть моя.
И укоренилась я в прославленном народе, в наследственном уделе Господа.
Я возвысилась, как кедр на Ливане и как кипарис на горах Ермонских;
я возвысилась, как пальма в Енгадди и как розовые кусты в Иерихоне;
я, как красивая маслина в долине и как платан, возвысилась.
Как корица и аспалаф, я издала ароматный запах и, как отличная смирна, распространила благоухание,
как халвани, оникс и стакти и как благоухание ладана в скинии.
Я распростерла свои ветви, как теревинф, и ветви мои – ветви славы и благодати.
Я – как виноградная лоза, произращающая благодать, и цветы мои – плод славы и богатства.
Приступите ко мне, желающие меня, и насыщайтесь плодами моими;
ибо воспоминание обо мне слаще меда и обладание мною приятнее медового сота.
Ядущие меня еще будут алкать, и пьющие меня еще будут жаждать.
Слушающий меня не постыдится, и трудящиеся со мною не погрешат.
Все это – книга завета Бога Всевышнего,
закон, который заповедал Моисей как наследие сонмам Иаковлевым.
Он насыщает мудростью, как Фисон и как Тигр во дни новин;
он наполняет разумом, как Евфрат и как Иордан во дни жатвы;
он разливает учение, как свет и как Гион во время собирания винограда.
Первый человек не достиг полного познания ее; не исследует ее также и последний;
ибо мысли ее полнее моря, и намерения ее глубже великой бездны.
И я, как канал из реки и как водопровод, вышла в рай.
Я сказала: полью мой сад и напою мои гряды.
И вот, канал мой сделался рекою, и река моя сделалась морем.
И буду я сиять учением, как утренним светом, и далеко проявлю его;
и буду я изливать учение, как пророчество, и оставлю его в роды вечные».
Видите, что я трудился не для себя одного, но для всех, ищущих премудрости.
Грузинский
Языки
უფლის მოშიში ასე მოიქცევა და მტკიცე რჯულით მოიხვეჭს მას.
დედასავით მიეგებება მას და სიჭაბუკის ცოლივით მიიღებს.
გამოკვებავს მას გონების პურით და სიბრძნის წყაროს შეასმევს.
მისით განმტკიცდება და აღარ შეირყევა, მიეკვრება მას და აღარ შერცხვება.
აამაღლებს მის მახლობლებზე და გაუხსნის ბაგეს შეკრებილთა შორის.
სიხარულისა და შვების გვირგვინს აპოვნინებს და საუკუნო სახელს დაუმკვიდრებს.
ვერ მისწვდებიან მას უგუნურნი და ვერც ცოდვილნი იხილავენ.
შორსაა იგი ამპარტავანთაგან და ცრუნი ვერ შეიცნობენ.
უამურია ქება ცოდვილის პირით, რადგან უფლისაგან როდია მოვლენილი.
რადგან ქება სიბრძნით ითქმის და უფალი კეთილად წარმართავს მას.
ნუ იტყვი, უფლის განგებით განვდექიო, რადგან ის თავის საძულველს არ გააკეთებს.
ნუ იტყვი ღმერთმა შემაცდინაო, რადგან არ სჭირდება მას ცოდვილი კაცი.
ყოველივე სისაძაგლე შეიძულა უფალმა და არც მისთა მოშიშთა უნდა უყვარდეთ.
მან დასაბამიდანვე შექმნა ადამიანი და მისი ხელის ანაბარა დატოვა.
თუ მოისურვებ, დაიცავ მცნებებს და კეთილი რწმენით მოიქცევი.
მან დაგიდო წინ ცეცხლი და წყალი და, საითკენაც გენებოს, იქით გაიწოდე ხელი.
ადამიანის წინაშეა სიცოცხლე და სიკვდილი და, რომელსაც მოისურვებს ის მიეცემა.
რადგან დიდია სიბრძნე უფლისა, ძლიერია მისი მეუფება და ყოველივეს ხედავს.
მისი თვალი მოშიშებს დაჰყურებს და იცის მან ყოველი საქმე კაცისა.
ურჯულოება არავისთვის დაუდგენია მას მცნებად და არც არავისთვის მიუცია უფლება ცოდვის ჩადენისა.
სიბრძნე თავის თავს განადიდებს და თავის ხალხში შეიქება.
პირს გახსნის უზენაესის საკრებულოში და მისი მხედრობის წინაშე შეიქება.
მე გამოვედი უზენაესის პირიდან და ნისლივით დავფარე დედამიწა.
მაღალზე დავდგი ჩემი კარავი და ჩემი ტახტი სვეტზე ღრუბლისა.
მარტომ შემოვიარე ზეცის სიმრგვალე და მოვვლე სიღრმენი უფსკრულისა.
ზღვის ტალღებში მთელს დედამიწაზე ყოველი ხალხში და ტომში მოვიხვეჭე დოვლათი.
ყველა მათგანში ვეძებე განსვენება, ვის სამკვიდროებში დავბინავებულიყავი.
მაშინ მიბრძანა მე ყოველთა დამბადებელმა, ჩემმა შემქმნელმა, და საბოლოოდ განმიჩინა კარავი და მითხრა:
იაკობში დაივანე და ისრაელში დამკვიდრდიო.
უწინარეს საუკუნისა, დასაბამითვე, შემქმნა მე და უკუნისამდე არ გავთავდები.
წმინდა კარავში ვიმსახურე მის წინაშე და სიონში ასე განვმტკიცდი.
ასევე თავის საყვარელ ქალაქში მომასვენა და იერუსალიმში იყო ჩემი ხელმწიფება.
გავიდგი ფესვი სახელგანთქმულ ხალხში, წილხვედრილში უფლისა, რომელიც დაიმკვიდრეს მათ.
ავმაღლდი, როგორც კედარი ლიბანში, და როგორც კვიპაროსი ჰერმონის მთებზე.
ავმაღლდი, როგორც ფინიკი ენგადში, და როგორც ბუჩქები ვარდისა იერიქონში,
როგორც მშვენიერი ზეთისხილი ველზე და როგორც ჭადარი ავმაღლდი.
გამოვეცი კეთილსურნელება, როგორც დარიჩინმა და ასპალანთმა და როგორც რჩეულმა გუნდრუკმა ამო სურნელი მოვფინე,
როგორც ხალბანმა, ონიქსმა და შტახსმა და როგორც საკმევლის კვამლმა კარავში.
გავშალე რტოები, როგორც ბელეკონმა და ჩემი რტოები დიდებისა და მადლის რტოებია.
მე წარმოვშვი მადლი, როგორც ვაზმა და ჩემი ყვავილები დიდებისა და დოვლათის ნაყოფია.
მოდით ჩემთან, მსურველნო ჩემნო, და გაძეხით ჩემი ნაყოფით.
რადგან ჩემი გახსენება თაფლზე უტკბესია და ჩემი დამკვიდრება გოლეულზე გემრიელია.
ჩემ მჭამელთ კიდევ მოშივდებათ და მსმელთა ჩემთა კიდევ მოსწყურდებათ.
მსმენელი ჩემი არ შერცხვება და ჩემით მუშაკნი არ შესცოდავენ.
ყოველივე ეს უზენაესი ღვთის აღთქმის წიგნია,
რჯული, რომელიც მოსემ მემკვიდრეობად გვიანდერძა ჩვენ, იაკობის საკრებულოს.
ის ავსებს სიბრძნით, როგორც ფისონი და როგორც ტიგრისი მწიფობის დღეებში.
ის ავსებს გონებით, როგორც ევფრიტი და როგორც იორდანე მკის დღეებში.
ის ასხივებს მოძღვრებას, როგორც ნათელი და როგორც გეონი რთვლის დღეებში.
პირველმა ვერ შეიმეცნა იგი სრულად და ასევე ვერ ჩასწვდება მას უკანასკნელიც.
რადგან ზღვის უვრცესია მისი აზრი და მისი განგება უფსკრულზე ღრმაა.
მე კი, როგორც რუსხმული მდინარიდან და როგორც ნაკადული გავედი წალკოტში.
ვთქვი, მოვრწყავ-მეთქი ჩემს ბაღს და დავათრობ ჩემს კვლებს.
და აჰა, რუსხმული ჩემი მდინარედ იქცა, მდინარე ჩემი კი - ზღვად.
კვლავ გამოვანათებ სწავლებას, როგორც განთიადს და შორს გავაბრწყინებ მას.
კვლავ გადმოვღვრი მოძღვრებას, როგორც ქადაგებას და დავუტოვებ მას თაობებს საუკუნოდ.
ხომ ხედავთ, მხოლოდ ჩემთვის როდი დავმშვრალვარ, არამედ ყოველი მძებნელისთვის.
