и та́ко ше́сть со́тъ ты́сящъ пѣшце́въ, соше́дшихся въ жестосе́рдiи свое́мъ. И а́ще бу́детъ еди́нъ жестоковы́йный въ лю́дехъ, ди́вно е́сть сiе́, а́ще непови́ненъ бу́детъ.

Ми́лость бо и гнѣ́въ у него́, си́ленъ умоле́нъ бы́ти и излiя́ти гнѣ́въ.

По мно́зѣй ми́лости его́, та́ко мно́го и обличе́нiе его́: му́жеви по дѣло́мъ его́ су́дитъ.

Не убѣжи́тъ хище́нiемъ грѣ́шный, и терпѣ́нiе благовѣ́рнаго не лише́но бу́детъ.

Вся́цѣй ми́лостыни сотвори́тъ мѣ́сто: кі́йждо бо по дѣло́мъ свои́мъ обря́щетъ.

Не рцы́, я́ко от Го́спода скры́юся, еда́ свы́ше кто́ мя помяне́тъ?

въ лю́дехъ мно́жайшихъ не воспомяне́нъ бу́ду, что́ бо е́сть душа́ моя́ въ безчи́сленнѣй тва́ри?

се́, небо и небо небесе́ Бо́жiя, бе́здна и земля́ посѣще́нiемъ его́ подви́гнутся:

вку́пѣ го́ры и основа́нiя земли́, егда́ воззри́тъ на ня́, тре́петомъ стрясу́тся,

и о си́хъ не размы́слитъ се́рдце:

и пути́ его́ кто́ пости́гнетъ? и бу́рю ю́же не у́зритъ человѣ́къ, мно́жайшая же дѣ́лъ его́ въ сокрове́нныхъ:

дѣла́ пра́вды его́ кто́ возвѣсти́тъ? или́ кто́ стерпи́тъ? дале́че бо завѣ́тъ.

Умаля́яйся се́рдцемъ размышля́етъ сiя́, а му́жъ безу́менъ и заблужда́яй размышля́етъ бу́яя.

Послу́шай мене́, ча́до, и научи́ся вѣ́дѣнiя, и на словеса́ моя́ внима́й се́рдцемъ твои́мъ:

изъявля́ю въ мѣ́рилѣ наказа́нiе и со испыта́нiемъ возвѣщу́ вѣ́дѣнiе.

Судо́мъ Госпо́днимъ дѣла́ его́ изъ нача́ла, и от сотворе́нiя его́ раздѣли́ ча́сти и́хъ:

украси́ во вѣ́къ дѣла́ своя́, и нача́ла и́хъ въ ро́ды и́хъ: ниже́ взалка́ша, ниже́ утруди́шася, и не преста́ша от дѣ́лъ свои́хъ.

Кі́йждо и́скренняго своего́ не оскорби́,

и да́же до вѣ́ка не воспроти́вятся глаго́лу его́.

И по си́хъ Госпо́дь на зе́млю призрѣ́ и испо́лни ю́ от бла́гъ свои́хъ:

душа́ вся́каго живо́тна покры́ лице́ ея́, и въ ню́ возвраще́нiе и́хъ.

Синодальный

Когда они умножаются, не радуйся о них, если нет в них страха Господня.

Не желай множества негодных детей и не радуйся о сыновьях нечестивых.

Не надейся на их жизнь и не опирайся на их множество.

Лучше один праведник, нежели тысяча грешников,

и лучше умереть бездетным, нежели иметь детей нечестивых,

ибо от одного разумного населится город, а племя беззаконных опустеет.

Много такого видело око мое, и еще более того слышало ухо мое.

В сборище грешников возгорится огонь, как и в народе непокорном возгорался гнев.

Не умилостивился Он над древними исполинами, которые в надежде на силу свою сделались отступниками;

не пощадил и живших в одном месте с Лотом, которыми возгнушался за их гордость;

не помиловал народа погибельного, который надмевался грехами своими,

равно как и шестисот тысяч человек, соединившихся в жестокосердии своем. И хотя бы и один был непокорный, было бы удивительно, если б он остался ненаказанным;

ибо и милость и гнев – во власти Его: силен Он помиловать и излить гнев.

Как велика милость Его, так велико и обличение Его. Он судит человека по делам его.

Не убежит от Него грешник с хищением, и терпение благочестивого не останется тщетным.

Всякой милостыне Он даст место, каждый получит по делам своим.

Не говори: «я скроюсь от Господа; неужели с высоты кто вспомнит обо мне?

Во множестве народа меня не заметят; ибо что душа моя в неизмеримом создании?

Вот, небо и небо небес – Божие, бездна и земля колеблются от посещения Его.

Равно сотрясаются от страха горы и основания земли, когда Он взирает.

И этого не может понять сердце;

а пути Его кто постигнет? Как ветер, которого человек не может видеть, так и большая часть дел Его сокрыты.

Кто возвестит о делах правосудия Его? или кто будет ожидать их? ибо далеко это определение».

Скудный умом думает так, и человек неразумный и заблуждающийся размышляет так глупо.

Слушай меня, сын мой, и учись знанию, и внимай сердцем твоим словам моим.

Я показываю тебе учение обдуманное и передаю знание точное.

По определению Господа дела Его от начала, и от сотворения их Он разделил части их.

Навек устроил Он дела Свои, и начала их – в роды их. Они не алчут, не утомляются и не прекращают своих действий.

Ни одно не стесняет близкого ему,

и до века не воспротивятся они слову Его.

И потом воззрел Господь на землю и наполнил ее Своими благами.

Душа всего живущего покрыла лице ее, и в нее все возвратится.

Грузинский

უვარგის შვილთა სიმრავლეს ნუ ისურვებ, და ნურც ურჯულო ვაჟებით ხარობ.

მათი გამრავლება ნუ გაგახარებს, რადგან არა აქვთ შიში უფლისა.

არ ირწმუნო მათი სიცოცხლე და ნუ დაენდობი მათ სიმრავლეს, რადგან ზოგჯერ ერთი სჯობს ათასს და უშვილოდ გადაგება - ურჯულო შვილთა ყოლას.

რადგან ერთი გონიერისაგან ქალაქი აშენდება, ურჯულოთა ტომი კი მოოხრდება.

მრავალი ამგვარი რამ იხილეს ჩემმა თვალებმა და ამაზე უარესი მოუსმენიათ ჩემს ყურებს.

ცოდვილთა საკრებულოში ცეცხლი გაჩაღდება, ურჩ ხალხში კი რისხვა აინთება.

არ შეიწყალა ძველი ბუმბერაზები, რომელნიც თავიანთი ძალის იმედად განუდგნენ მას.

არ დაინდო ლოთის სახლეულიც, რომელიც მოიძულა მისი ამპარტავნობისთვის.

არ შეიწყალა წარწყმედილი ხალხი, რომელიც მედიდურობდა თავისი ცოდვებით.

ისევე, როგორც ექვსასი ათასი კაცი, გულქვაობამ რომ შეკრიბა ერთად.

თუნდაც ერთი იყოს ქედფიცხელი, მაინც საკვირველი იქნება დაუსჯელი რომ დარჩეს,

რადგან წყალობაცა და რისხვაც უფალთანაა, და შეწყალებაც ხელეწიფება და რისხვის გადმოღვრაც.

რამდენადაც დიდია მისი წყალობა, იმდენად დიდია მხილება მისგან და კაცს მისი საქმეების მიხედვით განსჯის.

ვერ გაექცევა მას ცოდვილი ნაძარცვით და მოთმინება კეთილმორწმუნეთა ამაო როდია.

ადგილს მიუჩენს ყოველ მოწყალებას და თითოეული თავის საქმეთა მიხედვით მიიღებს.

ნუ იტყვი, დავემალები უფალს და სიმაღლიდან ვინ გამიხსენებსო?

ვერც კი შემამჩნევსო ხალხის სიმრავლეში, რადგან რა არის ჩემი სული ზღვარდაუდებელ სამყაროში?

აჰა, ზეცა და ზეცა ზეცისა, უფსკრული და მიწა, ირყევიან მისი მზერის ქვეშ;

მთანიცა და საფუძველიც დედამიწისა ერთნაირად ირყევა ძრწოლით, როცა მათ მოხედავს.

ეს ვერ გაუგია გულს და მის გზებს ვინ მოიაზრებს?

როგორც ქარი, რომელსაც ადამიანი ვერ ხედავს, ასევე მისი საქმეების უმრავლესობაც დაფარულია.

ვინ მოგვითხროს საქმენი მისი სამართლიანობისა? ან ვინ დაელოდება მათ? რადგან შორსაა აღთქმა.

ამგვარად განსჯის გულით ღატაკი და უგუნური და ცდუნებული კაციც ამგვარად ფიქრობს.

ყური დამიგდე მე, შვილო, და ისწავლე სიბრძნე და ჩემი სიტყვები გულით შეისმინე.

აწონილად გამოვაჩენ სწავლას და ზედმიწევნით გავაცხადებ ცოდნას.

დასაბამითვეა მისი საქმეები და როცა შექმნა ისინი, დაჰყო ნაწილებად.

საუკუნოდ მოაწესრიგა თავისი საქმენი და მათი ხელმწიფება თაობათა მიმართ. არც სწყურიათ და არც იღლებიან, არც სწყვეტენ თავის მოქმედებას.

არ ავიწროებენ ერთმანეთს

და არასოდეს ეურჩებიან უფლის სიტყვას.

შემდგომ ამისა უფალმა მიწას გადმოხედა და აღავსო იგი თავისი სიკეთით.

ყოველი ცხოველის სულმა დაფარა მისი პირი და მისკენ მიიქცევა ყოველივე.

Греческий [Greek (Koine)]

Языки

²ἐὰν πληθύνωσιν μὴ εὐφραίνου ἐπ᾿ αὐτοῖς εἰ μή ἐστιν φόβος κυρίου μετ᾿ αὐτῶν

μὴ ἐπιθύμει τέκνων πλῆθος ἀχρήστων μηδὲ εὐφραίνου ἐπὶ υἱοῖς ἀσεβέσιν

³μὴ ἐμπιστεύσῃς τῇ ζωῇ αὐτῶν καὶ μὴ ἔπεχε ἐπὶ τὸ πλῆθος αὐτῶν^–

^–κρείσσων γὰρ εἷς ἢ χίλιοι^–

^–καὶ ἀποθανεῖν ἄτεκνον ἢ ἔχειν τέκνα ἀσεβῆ

⁴ἀπὸ γὰρ ἑνὸς συνετοῦ συνοικισθήσεται πόλις φυλὴ δὲ ἀνόμων ἐρημωθήσεται

⁵πολλὰ τοιαῦτα ἑόρακεν ὁ ὀφθαλμός μου καὶ ἰσχυρότερα τούτων ἀκήκοεν τὸ οὖς μου

⁶ἐν συναγωγῇ ἁμαρτωλῶν ἐκκαυθήσεται πῦρ καὶ ἐν ἔθνει ἀπειθεῖ ἐξεκαύθη ὀργή

⁷οὐκ ἐξιλάσατο περὶ τῶν ἀρχαίων γιγάντων οἳ ἀπέστησαν τῇ ἰσχύι αὐτῶν

⁸οὐκ ἐφείσατο περὶ τῆς παροικίας Λωτ οὓς ἐβδελύξατο διὰ τὴν ὑπερηφανίαν αὐτῶν

⁹οὐκ ἠλέησεν ἔθνος ἀπωλείας τοὺς ἐξηρμένους ἐν ἁμαρτίαις αὐτῶν

¹⁰καὶ οὕτως ἑξακοσίας χιλιάδας πεζῶν τοὺς ἐπισυναχθέντας ἐν σκληροκαρδίᾳ αὐτῶν ¹¹κἂν ᾖ εἷς σκληροτράχηλος θαυμαστὸν τοῦτο εἰ ἀθῳωθήσεται^–

^–ἔλεος γὰρ καὶ ὀργὴ παρ᾿ αὐτῷ δυνάστης ἐξιλασμῶν καὶ ἐκχέων ὀργήν

¹²κατὰ τὸ πολὺ ἔλεος αὐτοῦ οὕτως καὶ πολὺς ὁ ἔλεγχος αὐτοῦ ἄνδρα κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ κρινεῖ

¹³οὐκ ἐκφεύ_κσεται ἐν ἁρπάγματι ἁμαρτωλός καὶ οὐ μὴ καθυστερήσει ὑπομονὴ εὐσεβοῦς

¹⁴πάσῃ ἐλεημοσύνῃ ποιήσει τόπον ἕκαστος κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ εὑρήσει

¹⁷μὴ εἴπῃς ὅτι ἀπὸ κυρίου κρυβήσομαι καὶ ἐξ ὕψους τίς μου μνησθήσεται^–

^–ἐν λαῷ πλείονι οὐ μὴ γνωσθῶ τίς γὰρ ἡ ψυχή μου ἐν ἀμετρήτῳ κτίσει

ἰδοὺ ὁ οὐρανὸς καὶ ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ ἄβυσσος καὶ γῆ ἐν τῇ ἐπισκοπῇ αὐτοῦ σαλευθήσονται

ἅμα τὰ ὄρη καὶ τὰ θεμέλια τῆς γῆς ἐν τῷ ἐπιβλέψαι εἰς αὐτὰ τρόμῳ συσσείονται

καὶ ἐπ᾿ αὐτοῖς οὐ διανοηθήσεται καρδία καὶ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τίς ἐνθυμηθήσεται

καὶ καταιγίς ἣν οὐκ ὄψσεται ἄνθρωπος τὰ δὲ πλείονα τῶν ἔργων αὐτοῦ ἐν ἀποκρύφοις

ἔργα δικαιοσύνης τίς ἀναγγελεῖ ἢ τίς ὑπομενεῖ μακρὰν γὰρ ἡ διαθήκη

ἐλαττούμενος καρδίᾳ διανοεῖται ταῦτα καὶ ἀνὴρ ἄφρων καὶ πλανώμενος διανοεῖται μωρά

ἄκουσόν μου τέκνον καὶ μάθε ἐπιστήμην καὶ ἐπὶ τῶν λόγων μου πρόσεχε τῇ καρδίᾳ σου

ἐκφανῶ ἐν σταθμῷ παιδείαν καὶ ἐν ἀκριβείᾳ ἀπαγγελῶ ἐπιστήμην

ἐν κρίσει κυρίου τὰ ἔργα αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ ἀπὸ ποιήσεως αὐτῶν διέστειλεν μερίδας αὐτῶν

ἐκόσμησεν εἰς αἰῶνα τὰ ἔργα αὐτοῦ καὶ τὰς ἀρχὰς αὐτῶν εἰς γενεὰς αὐτῶν οὔτε ἐπείνασαν οὔτε ἐκοπίασαν καὶ οὐκ ἐξέλιπον ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτῶν

ἕκαστος τὸν πλησίον αὐτοῦ οὐκ ἐξέθλιψεν^–

^–καὶ ἕως αἰῶνος οὐκ ἀπειθήσουσιν τοῦ ῥήματος αὐτοῦ

²⁹καὶ μετὰ ταῦτα κύριος εἰς τὴν γῆν ἐπέβλεψεν καὶ ἐνέπλησεν αὐτὴν τῶν ἀγαθῶν αὐτοῦ

³⁰ψυχῇ παντὸς ζῴου ἐκάλυψεν τὸ πρόσωπον αὐτῆς καὶ εἰς αὐτὴν ἡ ἀποστροφὴ αὐτῶν