Скрыть
17:2
17:6
17:7
17:8
17:11
17:12
17:13
17:20
17:23
17:25
17:26
17:28
17:29
17:32
Церковнославянский (рус)
Госпо́дь созда́ от­ земли́ человѣ́ка, и па́ки воз­врати́ его́ въ ню́.
Дни́ числа́ и вре́мя даде́ и́мъ, и даде́ и́мъ вла́сть надъ су́щими на не́й.
Я́коже они́ са́ми, облече́ и́хъ крѣ́постiю, и по о́бразу сво­ему́ сотвори́ я́:
и положи́ стра́хъ его́ на вся́цѣй пло́ти, е́же вла́стел­ст­вовати звѣрьми́ [и скоты́] и пти́цами.
Помышле́нiе и язы́къ и о́чи, у́ши и се́рдце даде́ и́мъ размышля́ти:
худо́же­с­т­вомъ ра́зума испо́лни я́ и до́брая и зла́я показа́ и́мъ.
Положи́лъ е́сть о́ко свое́ на сердца́хъ и́хъ, показа́ти и́мъ вели́че­с­т­во дѣ́лъ сво­и́хъ,
да и́мя святы́ни его́ восхва́лятъ и да повѣ́даютъ вели́че­ст­ва дѣ́лъ его́.
Приложи́лъ и́мъ худо́же­с­т­во и зако́нъ живота́ даде́ въ наслѣ́дiе и́мъ.
Завѣ́тъ вѣ́чный поста́ви съ ни́ми и судьбы́ своя́ показа́ и́мъ.
Вели́че­с­т­во сла́вы ви́дѣша очеса́ и́хъ, и сла́ву гла́са и́хъ слы́ша у́хо и́хъ.
И рече́ и́мъ: внемли́те от­ вся́кiя непра́вды. и заповѣ́да и́мъ кому́ждо о и́скрен­немъ.
Путiе́ и́хъ предъ ни́мъ вы́ну, не укры́ют­ся от­ о́чiю его́.
Кому́ждо язы́ку устро́илъ вожда́,
и ча́сть Госпо́дня Изра́иль е́сть.
Вся́ дѣла́ и́хъ я́ко со́лнце предъ ни́мъ, и о́чи его́ вы́ну на путе́хъ и́хъ:
не укры́шася непра́вды и́хъ от­ него́, и вси́ грѣси́ и́хъ предъ Го́сподемъ.
Ми́лостыня му́жа я́ко печа́ть съ ни́мъ, и благода́ть человѣ́чу я́ко зѣ́ницу соблюде́тъ.
По си́хъ воста́нетъ и воз­да́стъ и́мъ, и воз­дая́нiе и́хъ на главу́ и́хъ воз­да́стъ:
оба́че ка́ющымся да́лъ е́сть воз­враще́нiе и утѣ́ши изнемога́ющихъ терпѣ́нiемъ.
Обрати́ся у́бо ко Го́споду и оста́ви грѣхи́:
помоли́ся предъ лице́мъ и ума́ли претыка́нiя:
восходи́ къ вы́шнему и от­врати́ся от­ непра́вды, и зѣло́ воз­ненави́ди ме́рзость.
Вы́шняго кто́ восхва́литъ во а́дѣ, вмѣ́сто живы́хъ и даю́щихъ исповѣ́данiе?
От мертвеца́ я́ко ничто́ су́щаго погиба́етъ исповѣ́данiе:
живы́й же и здра́вый восхва́литъ Го́спода.
Ко́ль вели́ка ми́лость Госпо́дня и очище́нiе обраща́ющымся къ нему́?
Не мо́гутъ бо вся́ бы́ти въ человѣ́цѣхъ:
я́ко не безсме́ртенъ сы́нъ человѣ́ческiй.
Что́ свѣтлѣ́е со́лнца? и то́ изчеза́етъ: и зло́ помы́слитъ пло́ть и кро́вь.
Си́лу высоты́ небе́сныя то́й са́мъ назира́етъ, человѣ́цы же вси́ земля́ и пе́пелъ.
Синодальный
Господь создал человека из земли и опять возвращает его в нее.
Определенное число дней и время дал Он им, и дал им власть над всем, что на ней.
По природе их, облек их силою и сотворил их по образу Своему,
и вложил страх к ним во всякую плоть, чтобы господствовать им над зверями и птицами.
Он дал им смысл, язык и глаза, и уши и сердце для рассуждения,
исполнил их проницательностью разума и показал им добро и зло.
Он положил око Свое на сердца их, чтобы показать им величие дел Своих,
да прославляют они святое имя Его и возвещают о величии дел Его.
Он приложил им знание и дал им в наследство закон жизни;
вечный завет поставил с ними и показал им суды Свои.
Величие славы видели глаза их, и славу голоса Его слышало ухо их.
И сказал Он им: «остерегайтесь всякой неправды»; и заповедал каждому из них обязанность к ближнему.
Пути их всегда пред Ним, не скроются от очей Его.
Каждому народу поставил Он вождя,
а Израиль есть удел Господа.
Все дела их – как солнце пред Ним, и очи Его всегда на путях их.
Не утаились от Него неправды их, и все грехи их – пред Господом.
Милостыня человека – как печать у Него, и благодеяние человека сохранит Он, как зеницу ока.
Потом Он восстанет и воздаст им, и даяние их на голову их возвратит.
Но кающимся Он давал обращение и ободрял ослабевавших в терпении.
Обратись к Господу и оставь грехи;
молись пред Ним и уменьши твои преткновения.
Возвратись ко Всевышнему, и отвратись от неправды, и сильно возненавидь мерзость.
Кто будет восхвалять Всевышнего в аде, вместо живущих и прославляющих Его?
От мертвого, как от несуществующего, нет прославления:
живый и здоровый восхвалит Господа.
Как велико милосердие Господа и примирение с обращающимися к Нему!
Не может быть всего в человеке,
потому что не бессмертен сын человеческий.
Что светлее солнца? но и оно затмевается. И о злом будет помышлять плоть и кровь.
За силами высоких небес Он Сам наблюдает, а люди все – земля и пепел.
Эстонский
Inimene kui loomingu kroon
Issand lõi inimese mullast ja saadab ta sinna tagasi.
Inimestele andis ta loetud päevad ja seatud aja, ja andis neile meelevalla selle üle, mis maa peal on.
Nagu iseeneselegi, pani ta neile rüüks rammu ja tegi nad omaenese kuju sarnaseks.
Kartuse nende ees pani ta kogu loodu peale ning seadis nad valitsema loomade ja lindude üle.
Ta andis neile vaba tahte, keele ja silmad ja kõrvad ning südame järelemõtlemiseks.
Ta täitis nad arukuse ja tarkusega ning näitas neile head ja kurja.
Ta pani nende südamesse oma silma, et näidata neile oma tegude suurust,
et nad püha nime ülistades kuulutaksid tema suuri tegusid.
Ta andis neile tarkust ja pärandiks eluseaduse.
Ta tegi nendega igavese lepingu ja näitas neile oma kohtumõistmisi.
Nende silmad nägid suurt auhiilgust ja nende kõrvad kuulsid tema võimsat häält.
Ta ütles neile: „Hoiduge igast ülekohtust!” ning andis neile käsu, kuidas omavahel olla.
Jumal on kohtumõistja
Inimeste teed on alati tema ees, ei jää need tema silmadele varjatuks.
Igale rahvale on ta seadnud valitseja, Iisrael on aga Issanda enese osa.
Kõik nende teod on tema ees nagu päike ja tema silmad jälgivad alati nende teid.
Nende pahateod ei ole tema eest varjatud ja kõik nende patud on Issanda ees.
Mehe halastus on tema käes otsekui pitserisõrmus ja inimese headust hoiab ta nagu silmatera.
Ükskord ta tõuseb ja tasub neile, ta tasub nende tasu neile pea peale.
Neid, kes kahetsevad, lubab ta tagasi tulla, ja ta trööstib neid, kes on kaotanud lootuse.
Manitsus pöördumiseks
Pöördu Issanda poole ja hoidu pattudest, palveta tema palge ees ja väldi pahandusi!
Pöördu jälle Kõigekõrgema poole, tagane ülekohtust, ja nurjatust vihka väga!
Kes ülistab Kõigekõrgemat surmavallas, elavate asemel, kes temale kiitust toovad?
Surnuil, kes on olematud, on kiitus lakanud: kes on elus ja terve, see kiitku Issandat!
Kui suur on Issanda halastus ja lepitus neile, kes tema poole pöörduvad!
Sest inimesed ise ei suuda kõike, inimlaps ei ole ju surematu.
Mis on päikesest heledam? Seegi pimeneb. Ja liha ning veri mõtlevad vaid kurja.
Issand näeb taevakõrguse väge, kõik inimesed on aga põrm ja tuhk.
Il Signore creò l'uomo dalla terra
e ad essa di nuovo lo fece tornare.
Egli assegnò loro giorni contati e un tempo definito,
dando loro potere su quanto essa contiene.
Li rivestì di una forza pari alla sua
e a sua immagine li formò.
In ogni vivente infuse il timore dell'uomo,
perché dominasse sulle bestie e sugli uccelli.
Ricevettero l'uso delle cinque opere del Signore,
come sesta fu concessa loro in dono la ragione
e come settima la parola, interprete delle sue opere.
Discernimento, lingua, occhi,
orecchi e cuore diede loro per pensare.
Li riempì di scienza e d'intelligenza
e mostrò loro sia il bene che il male.
Pose il timore di sé nei loro cuori,
per mostrare loro la grandezza delle sue opere,
e permise loro di gloriarsi nei secoli delle sue meraviglie.
Loderanno il suo santo nome
per narrare la grandezza delle sue opere.
Pose davanti a loro la scienza
e diede loro in eredità la legge della vita,
affinché riconoscessero che sono mortali coloro che ora esistono.
Stabilì con loro un'alleanza eterna
e fece loro conoscere i suoi decreti.
I loro occhi videro la grandezza della sua gloria,
i loro orecchi sentirono la sua voce maestosa.
Disse loro: "Guardatevi da ogni ingiustizia!"
e a ciascuno ordinò di prendersi cura del prossimo.
Le loro vie sono sempre davanti a lui,
non restano nascoste ai suoi occhi.
Fin dalla giovinezza le loro vie vanno verso il male,
e non sanno cambiare i loro cuori di pietra in cuori di carne.
Nel dividere i popoli di tutta la terra
su ogni popolo mise un capo,
ma porzione del Signore è Israele,
che, come primogenito, egli nutre istruendolo
e, dispensandogli la luce del suo amore, mai abbandona.
Tutte le loro opere sono davanti a lui come il sole,
e i suoi occhi scrutano sempre la loro condotta.
A lui non sono nascoste le loro ingiustizie,
tutti i loro peccati sono davanti al Signore.
Ma il Signore è buono e conosce le sue creature,
non le distrugge né le abbandona, ma le risparmia.
La beneficenza di un uomo è per lui come un sigillo
e il bene fatto lo custodisce come la pupilla,
concedendo conversione ai suoi figli e alle sue figlie.
Alla fine si leverà e renderà loro la ricompensa,
riverserà sul loro capo il contraccambio.
Ma a chi si pente egli offre il ritorno,
conforta quelli che hanno perduto la speranza.
Ritorna al Signore e abbandona il peccato,
prega davanti a lui e riduci gli ostacoli.
Volgiti all'Altissimo e allontanati dall'ingiustizia; egli infatti ti condurrà dalle tenebre alla luce della salvezza.
Devi odiare fortemente ciò che lui detesta.
Negl'inferi infatti chi loderà l'Altissimo,
al posto dei viventi e di quanti gli rendono lode?
Da un morto, che non è più, non ci può essere lode,
chi è vivo e sano loda il Signore.
Quanto è grande la misericordia del Signore,
il suo perdono per quanti si convertono a lui!
Non vi può essere tutto negli uomini,
poiché un figlio dell'uomo non è immortale.
Che cosa c'è di più luminoso del sole? Anch'esso scompare.
Così l'uomo, che è carne e sangue, volge la mente al male.
Egli passa in rassegna l'esercito nel più alto dei cieli,
ma gli uomini sono tutti terra e cenere.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible