Скрыть
18:2
18:3
18:4
18:5
18:7
18:10
18:14
18:16
18:18
18:19
18:23
18:29
18:31
18:33
Церковнославянский (рус)
Живы́й во вѣ́ки созда́ вся́ о́бще. Госпо́дь еди́нъ оправди́т­ся:
никто́же дово́ленъ исповѣ́сти дѣ́лъ его́,
и кто́ изслѣ́дитъ вели́чiя его́?
Держа́ву вели́че­ст­ва его́ кто́ изочте́тъ? и кто́ при­­ложи́тъ исповѣ́дати ми́лости его́?
Не лѣ́ть ума́лити, ниже́ при­­ложи́ти, и не лѣ́ть изслѣ́дити чуде́съ Госпо́днихъ.
Егда́ сконча́етъ человѣ́къ, тогда́ начина́етъ, и егда́ преста́нетъ, тогда́ усумни́т­ся.
Что́ е́сть человѣ́къ? и что́ потре́ба его́? что́ бла́го его́? и что́ зло́ его́?
Число́ дні́й человѣ́ку мно́го лѣ́тъ сто́: я́ко ка́пля морскі́я воды́ и зерно́ песка́, та́ко ма́ло лѣ́тъ въ де́нь вѣ́ка.
Сего́ ра́ди долготерпѣ́ Госпо́дь на ни́хъ и излiя́ на ня́ ми́лость свою́.
Ви́дѣ и позна́ низвраще́нiе и́хъ, я́ко зло́,
сего́ ра́ди умно́жи милосе́рдiе свое́.
Ми́лость человѣ́ча на и́скрен­няго сво­его́, ми́лость же Госпо́дня на вся́ку пло́ть.
Облича́яй и наказу́яй, и науча́яй и обраща́яй я́ко па́стырь ста́до свое́:
прiе́млющихъ наказа́нiе ми́луетъ и тща́щихся о судьба́хъ его́.
Ча́до, во благи́хъ не да́ждь поро́ка, и во вся́цѣмъ дая́нiи печа́ли слове́съ.
Не устуди́тъ ли зно́я роса́? та́ко лу́чше сло́во, не́жели дая́нiе.
Не се́ ли, сло́во па́че дая́нiя бла́га? обоя́ же у му́жа благода́тна.
Бу́й неблагода́рно поно́ситъ, и дая́нiе зави́дливаго истаева́етъ о́чи.
Пре́жде не́же воз­глаго́леши, увѣ́ждь, и пре́жде неду́га врачу́йся:
пре́жде суда́ испыта́й себе́ и въ ча́съ посѣще́нiя обря́щеши очище́нiе:
пре́жде да́же въ неду́гъ не впаде́ши, смири́ся, и во вре́мя грѣхо́въ покажи́ обраще́нiе.
Не воспяти́ся воз­да́ти обѣ́тъ благовре́мен­но и не ожида́й да́же до сме́рти оправда́тися:
пре́жде да́же не помо́лишися, угото́ви себе́, и не бу́ди я́ко человѣ́къ искуша́я Го́спода.
Помяни́ гнѣ́въ въ де́нь сконча́нiя и вре́мя ме́сти во от­враще́нiи лица́:
помяни́ вре́мя гла́да во вре́мя сы́тости, нищету́ и убо́же­с­т­во въ де́нь бога́т­ст­ва.
От у́тра до ве́чера измѣня́ет­ся вре́мя, и вся́ ско́ра су́ть предъ Го́сподемъ.
Человѣ́къ прему́дръ во все́мъ опа́сенъ бу́детъ и во дне́хъ грѣхо́въ во́нметъ о согрѣше́нiи.
Вся́къ разуми́въ позна́ прему́дрость, и обрѣ́тшему ю́ да́стъ исповѣ́данiе.
Разу́мнiи въ словесѣ́хъ, и ті́и умудри́шася и умно́жиша при́тчи испы́тны. воз­держа́нiе души́.
Вслѣ́дъ по́хотей тво­и́хъ не ходи́ и от­ похотѣ́нiй сво­и́хъ воз­браня́йся:
а́ще да́си души́ тво­е́й благоволе́нiе жела́нiя, сотвори́тъ тя́ обра́дованiе враго́мъ тво­и́мъ.
Не весели́ся о мно́зѣй сла́дости и не связу́йся сообще́нiемъ ея́.
Не бу́ди ни́щь пи́рше­ст­вуяй от­ взаи́м­ст­ва, и ничто́ ти бу́детъ въ мѣшцѣ́.
Синодальный
Все вообще создал Живущий во веки; Господь один праведен.
Никому не предоставил Он изъяснять дела́ Его.
И кто может исследовать великие дела Его?
Кто может измерить силу величия Его? и кто может также изречь милости Его?
Невозможно ни умалить, ни увеличить, и невозможно исследовать дивных дел Господа.
Когда человек окончил бы, тогда он только начинает, и когда перестанет, придет в изумление.
Что есть человек и что польза его? что благо его и что зло его?
Число дней человека – много, если сто лет: как капля воды из моря или крупинка песка, так малы лета его в дне вечности.
Посему Господь долготерпелив к людям и изливает на них милость Свою.
Он видит и знает, что конец их очень бедствен,
и потому умножает милости Свои.
Милость человека – к ближнему его, а милость Господа – на всякую плоть.
Он обличает и вразумляет, и поучает и обращает, как пастырь стадо свое.
Он милует принимающих вразумление и усердно обращающихся к закону Его.
Сын мой! при благотворениях не делай упреков, и при всяком даре не оскорбляй словами.
Роса не охлаждает ли зноя? так слово – лучше, нежели даяние.
Поэтому не выше ли доброго даяния слово? а у человека доброжелательного и то и другое.
Глупый немилосердно укоряет, и подаяние неблагорасположенного иссушает глаза.
Прежде, нежели начнешь говорить, обдумывай, и прежде болезни заботься о себе.
Испытывай себя прежде суда, и во время посещения найдешь милость.
Прежде, нежели почувствуешь слабость, смиряйся, и во время грехов покажи обращение.
Ничто да не препятствует тебе исполнить обет благовременно, и не откладывай оправдания до смерти.
Прежде, нежели начнешь молиться, приготовь себя, и не будь как человек, искушающий Господа.
Припоминай о гневе в день смерти и о времени отмщения, когда Господь отвратит лице Свое.
Во время сытости вспоминай о времени голода и во дни богатства – о бедности и нужде.
От утра до вечера изменяется время, и все скоротечно пред Господом.
Человек мудрый во всем будет осторожен и во дни грехов удержится от беспечности.
Всякий разумный познает премудрость и нашедшему ее воздаст хвалу.
Рассудительные в словах и сами умудряются, и источают основательные притчи.
Не ходи вслед похотей твоих и воздерживайся от пожеланий твоих.
Если будешь доставлять душе твоей приятное для вожделений, то она сделает тебя потехою для врагов твоих.
Не ищи увеселения в большой роскоши и не привязывайся к пиршествам.
Не сделайся нищим, пиршествуя на занятые деньги, когда ничего нет у тебя в кошельке.
Немецкий (GNB)
Er, der ewig lebt, hat alles geschaffen, ausnahmslos alles!
Der Herr allein behält am Ende Recht.
[]
Keinem Menschen hat er die Fähigkeit verliehen, seine Taten hinreichend zu schildern; niemand kann seine ganze Größe erforschen.
Wer kann seine gewaltige Macht ermessen? Wer kann alle Erweise seines Erbarmens aufzählen?
Es lässt sich nichts davon wegnehmen, es lässt sich auch nichts hinzufügen. Es ist unmöglich, die Wunder des Herrn zu ergründen.
Wenn jemand meint, er sei am Ende mit seinem Bericht, dann ist er noch ganz am Anfang. Und wenn er aufhört, dann nur, weil er nicht mehr weiterweiß.
Was ist der Mensch? Wozu ist er zu gebrauchen? Was ist gut an ihm und was ist schlecht?
Wenn er sehr alt wird, dann allenfalls hundert Jahre.
Was ist das, verglichen mit der Ewigkeit? Ein Wassertropfen im Meer, ein Sandkörnchen am Strand!
Deshalb hat der Herr auch so viel Geduld mit den Menschen und ist so freigebig mit seinem Erbarmen.
Er sieht sie an und weiß, wie elend ihr Ende ist. Darum ist er so nachsichtig mit ihnen.
Ein Mensch hat Erbarmen mit seinen Allernächsten; das Erbarmen des Herrn gilt der ganzen Menschheit. Er weist sie zurecht, er erzieht und belehrt sie und die Verirrten holt er zurück wie ein Hirt seine Schafe.
Er hat Erbarmen mit allen, die sich von ihm führen lassen und willig auf seine Entscheidungen hören.
Mein Sohn, wenn du einem anderen Menschen hilfst, dann mach ihm nicht gleichzeitig Vorwürfe! Begleite deine Gabe nicht durch Worte, die ihn verletzen!
Ein Wort kann mehr aufmuntern als eine Gabe, genauso wie der Tau an heißen Tagen Erleichterung schafft.
Ja, ein gutes Wort ist wertvoller als ein reiches Geschenk. Und wer wirklich helfen will, gibt beides!
Nur ein Dummkopf macht lieblose Vorwürfe, und eine Gabe, die ungern gegeben wird, macht niemand Freude.
Erst unterrichte dich, danach kannst du reden! Kümmere dich um deine Gesundheit nicht erst, wenn du krank bist!
Erforsche dich selbst, bevor Gott dich zur Rechenschaft zieht. Wenn dieser Augenblick dann gekommen ist, wirst du bei ihm Vergebung finden.
Beuge dich vor Gott nicht erst, wenn du krank geworden bist! Kehr zu ihm um, sobald du dich verfehlt hast!
Wenn du dem Herrn ein Versprechen gegeben hast, lass dich durch nichts davon abhalten, es rechtzeitig zu erfüllen. Warte nicht bis zu deinem Tod, um die Sache in Ordnung zu bringen.
Aber bevor du ihm etwas versprichst, überdenk es genau! Versuche nicht, Gott auf die Probe zu stellen!
Denk nach! Soll er am Ende deines Lebens zornig auf dich sein? Soll er sich dann von dir abwenden und dich bestrafen?
Wenn du mehr als genug zu essen hast, denk an den Hunger, der kommen kann! Wenn du reich bist, denk an Armut und Not!
Zwischen Morgen und Abend kann sich vieles ändern und der Herr handelt schnell!
Ein weiser Mensch ist zu jeder Zeit vorsichtig, aber wenn Unrechttun an der Tagesordnung ist, nimmt er sich besonders in Acht vor jeder Verfehlung.
Wer Verstand hat, erkennt die Weisheit und ehrt jeden, bei dem er sie sieht.
Menschen, die gut mit Worten umgehen können, haben vorher selbst etwas gelernt. Nun können sie viele treffende Worte weitergeben.
Lass dich nicht von deinen Begierden und Leidenschaften hinreißen, sondern halte sie in Schranken!
Wenn du dir erlaubst, jedem Wunsch nachzugeben, machst du dich zum Gespött deiner Feinde.
Such nicht dein Vergnügen bei üppigen Schwelgereien, lass dich nicht an solche Gesellschaften fesseln!
Mach dich nicht arm durch Festgelage, wenn du nicht genug im Beutel hast und dir das Geld dafür leihen musst.
Живы́й во вѣ́ки созда̀ всѧ̑ ѻ҆́бще. гдⷭ҇ь є҆ди́нъ ѡ҆правди́тсѧ:
никто́же дово́ленъ и҆сповѣ́сти дѣ́лъ є҆гѡ̀,
и҆ кто̀ и҆зслѣ́дитъ вели̑чїѧ є҆гѡ̀;
Держа́вꙋ вели́чества є҆гѡ̀ кто̀ и҆зочте́тъ; и҆ кто̀ приложи́тъ и҆сповѣ́дати млⷭ҇ти є҆гѡ̀;
Не лѣ́ть ᲂу҆ма́лити, нижѐ приложи́ти, и҆ не лѣ́ть и҆зслѣ́дити чꙋде́съ гдⷭ҇нихъ.
Є҆гда̀ сконча́етъ человѣ́къ, тогда̀ начина́етъ, и҆ є҆гда̀ преста́нетъ, тогда̀ ᲂу҆сꙋмни́тсѧ.
Что̀ є҆́сть человѣ́къ; и҆ что̀ потре́ба є҆гѡ̀; что̀ бла́го є҆гѡ̀; и҆ что̀ ѕло̀ є҆гѡ̀;
Число̀ дні́й человѣ́кꙋ мно́го лѣ́тъ сто̀: ꙗ҆́кѡ ка́плѧ морскі́ѧ воды̀ и҆ зе́рно песка̀, та́кѡ ма́ло лѣ́тъ въ де́нь вѣ́ка.
Сегѡ̀ ра́ди долготерпѣ̀ гдⷭ҇ь на ни́хъ и҆ и҆злїѧ̀ на нѧ̀ млⷭ҇ть свою̀.
Ви́дѣ и҆ позна̀ низвраще́нїе и҆́хъ, ꙗ҆́кѡ ѕло̀,
сегѡ̀ ра́ди ᲂу҆мно́жи млⷭ҇рдїе своѐ.
Ми́лость человѣ́ча на и҆́скреннѧго своего̀, млⷭ҇ть же гдⷭ҇нѧ на всѧ́кꙋ пло́ть.
Ѡ҆блича́ѧй и҆ наказꙋ́ѧй, и҆ наꙋча́ѧй и҆ ѡ҆браща́ѧй ꙗ҆́кѡ па́стырь ста́до своѐ:
прїе́млющихъ наказа́нїе ми́лꙋетъ и҆ тща́щихсѧ ѡ҆ сꙋдьба́хъ є҆гѡ̀.
Ча́до, во благи́хъ не да́ждь поро́ка, и҆ во всѧ́цѣмъ даѧ́нїи печа́ли слове́съ.
Не ᲂу҆стꙋди́тъ ли зно́ѧ роса̀; та́кѡ лꙋ́чше сло́во, не́жели даѧ́нїе.
Не се́ ли, сло́во па́че даѧ́нїѧ бла́га; ѻ҆боѧ́ же ᲂу҆ мꙋ́жа благода́тна.
Бꙋ́й неблагода́рнѡ поно́ситъ, и҆ даѧ́нїе зави́дливагѡ и҆стаева́етъ ѻ҆́чи.
Пре́жде не́же возглаго́леши, ᲂу҆вѣ́ждь, и҆ пре́жде недꙋ́га врачꙋ́йсѧ:
пре́жде сꙋда̀ и҆спыта́й себѐ и҆ въ ча́съ посѣще́нїѧ ѡ҆брѧ́щеши ѡ҆чище́нїе:
пре́жде да́же въ недꙋ́гъ не впаде́ши, смири́сѧ, и҆ во вре́мѧ грѣхѡ́въ покажѝ ѡ҆браще́нїе.
Не воспѧти́сѧ возда́ти ѡ҆бѣ́тъ благовре́меннѡ и҆ не ѡ҆жида́й да́же до сме́рти ѡ҆правда́тисѧ:
пре́жде да́же не помо́лишисѧ, ᲂу҆гото́ви себѐ, и҆ не бꙋ́ди ꙗ҆́кѡ человѣ́къ и҆скꙋша́ѧ гдⷭ҇а.
Помѧнѝ гнѣ́въ въ де́нь сконча́нїѧ и҆ вре́мѧ ме́сти во ѿвраще́нїи лица̀:
помѧнѝ вре́мѧ гла́да во вре́мѧ сы́тости, нищетꙋ̀ и҆ ᲂу҆бо́жество въ де́нь бога́тства.
Ѿ ᲂу҆́тра до ве́чера и҆змѣнѧ́етсѧ вре́мѧ, и҆ всѧ̑ скѡ́ра сꙋ́ть пред̾ гдⷭ҇емъ.
Человѣ́къ премꙋ́дръ во все́мъ ѡ҆па́сенъ бꙋ́детъ и҆ во дне́хъ грѣхѡ́въ во́нметъ ѡ҆ согрѣше́нїи.
Всѧ́къ разꙋми́въ позна̀ премꙋ́дрость, и҆ ѡ҆брѣ́тшемꙋ ю҆̀ да́стъ и҆сповѣ́данїе.
Разꙋ́мнїи въ словесѣ́хъ, и҆ ті́и ᲂу҆мꙋдри́шасѧ и҆ ᲂу҆мно́жиша при̑тчи и҆спы̑тны. воздержа́нїе дꙋшѝ.
В̾слѣ́дъ по́хотей твои́хъ не ходѝ и҆ ѿ похотѣ́нїй свои́хъ возбранѧ́йсѧ:
а҆́ще да́си дꙋшѝ твое́й благоволе́нїе жела́нїѧ, сотвори́тъ тѧ̀ ѡ҆бра́дованїе врагѡ́мъ твои̑мъ.
Не весели́сѧ ѡ҆ мно́зѣй сла́дости и҆ не свѧзꙋ́йсѧ соѻбще́нїемъ є҆ѧ̀.
Не бꙋ́ди ни́щь пи́ршествꙋѧй ѿ взаи́мства, и҆ ничто́ ти бꙋ́детъ въ мѣшцѣ̀.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible