Утро́ба бу́яго я́ко сосу́дъ сокруше́нъ и вся́каго ра́зума не удержи́тъ.
Сло́во прему́дро а́ще услы́шитъ разу́мный, восхва́литъ е́ и къ нему́ приложи́тъ: услы́ша е́ бу́й, и не уго́дно ему́ бы́сть, и обрати́ е́ за плещы́ своя́.
По́вѣсть бу́яго я́ко бре́мя на пути́: во устна́хъ же разу́мнаго обря́щется благода́ть.
Скверни́тъ свою́ ду́шу шепотли́вый, и гдѣ́ либо жи́ти и́мать, возненави́дѣнъ бу́детъ.
Сын мой! если ты согрешил, не прилагай более грехов и о прежних молись.
Беги от греха, как от лица змея; ибо, если подойдешь к нему, он ужалит тебя.
Зубы его – зубы львиные, которые умерщвляют души людей.
Всякое беззаконие как обоюдоострый меч: ране от него нет исцеления.
Устрашения и насилия опустошат богатство: так опустеет и дом высокомерного.
Моление из уст нищего – только до ушей его; но суд над ним поспешно приближается.
Ненавидящий обличение идет по следам грешника, а боящийся Господа обратится сердцем.
Издалека узнается сильный языком; но разумный видит, где тот спотыкается.
Строящий дом свой на чужие деньги – то же, что собирающий камни для своей могилы.
Сборище беззаконных – куча пакли, и конец их – пламень огненный.
Путь грешников вымощен камнями, но на конце его – пропасть ада.
Соблюдающий закон обладает своими мыслями,
и совершение страха Господня – мудрость.
Не научится тот, кто неспособен;
но есть способность, умножающая горечь.
Знание мудрого увеличивается подобно наводнению, и совет его, – как источник жизни.
Сердце глупого подобно разбитому сосуду и не удержит в себе никакого знания.
Если мудрое слово услышит разумный, то он похвалит его и приложит к себе. Услышал его легкомысленный, и оно не понравилось ему, и он бросил его за себя.
Речь глупого – как бремя в пути, в устах же разумного находят приятность.
Речей разумного будут искать в собрании, и о словах его будут размышлять в сердце.
Как разрушенный дом, так мудрость глупому, и знание неразумного – бессмысленные слова.
Наставление для безумных – оковы на ногах и как цепи на правой руке.
Глупый в смехе возвышает голос свой, а муж благоразумный едва тихо улыбнется.
Как золотой наряд – наставление для разумного, и как драгоценное украшение на правой руке.
Нога глупого спешит в чужой дом, но человек многоопытный постыдится людей;
неразумный сквозь дверь заглядывает в дом, а человек благовоспитанный остановится вне;
невежество человека – подслушивать у дверей, благоразумный же огорчится таким бесстыдством.
Уста многоречивых рассказывают чужое, а слова благоразумных взвешиваются на весах.
В устах глупых – сердце их, уста же мудрых – в сердце их.
Когда нечестивый проклинает сатану, то проклинает свою душу.
Наушник оскверняет свою душу и будет ненавидим везде, где только жить будет.
შვილო, შესცოდე? ნუღარ მიუმატებ, არამედ ადრინდელთა მიტევებისთვის ილოცე.
გაექეცი ცოდვას, როგორც უხსენებელს, რადგან, თუ ახლოს მიხვალ, გიკბენს.
მისი კბილები ლომის კბილებია - ადამიანთა სულების მომაკვდინებელი.
ყოველი ურჯულოება ორლესული მახვილივითაა - მისი ნაჭრევი არ განიკურნება.
დაშინებით და ძალადობით სიმდიდრე ოხრდება, ასევე მოოხრდება ამპარტავნის სახლი.
ღატაკის ვედრება მისი პირიდან ღვთის ყურამდე აღწევს და სწრაფადვე მოდის მისი განაჩენი.
მხილების მოძულე ცოდვილის კვალზეა, ღვთის მოშიში კი გულით მოინანიებს.
ენით ძლიერი შორიდან შეიცნობა, მაგრამ გამჭრიახი ხედავს, სად წაიბორძიკებს იგი.
რაღა სხვისი ხარჯით თავისი სახლის მშენებელი და რაღა საკუთარი საფლავისთვის ქვების შემგროვებელი.
ურჯულოთა თავყრილობა ძენძის გროვაა და მათი აღსასრული ცეცხლის ალია.
ცოდვილთა გზა ქვებით არის მოკირწყლული, მაგრამ მის ბოლოში ჯოჯოხეთის უფსკრულია.
რჯულის დამცველი განაგებს თავის ფიქრებს
და სიბრძნე უფლის შიშის განსრულებაა.
უნიჭო ვერ განისწავლება,
მაგრამ ზოგჯერ ნიჭი სიმწარეს ამრავლებს.
ბრძენის ცოდნა წყალდიდობასავით იზრდება და მისი რჩევა სიცოცხლის წყაროა.
ბრიყვის გონება გატეხილ ჭურჭელს ჰგავს - ვერავითარ ცოდნას ვერ დაიჭერს.
გონიერი მოისმენს ბრძნულ სიტყვას, შეაქებს მას და თავადაც შეითვისებს; თავქარიანი მოისმენს, არ მოეწონება და ზურგს უკან მოისვრის.
ბრიყვის მონათხრობი ტვირთია გზაზე, გონიერის ბაგეებზე კი მადლი იპოვება.
ჭკვიანი კაცის პირს საკრებულოში დაუწყებენ ძებნას და მის სიტყვებს გულში ჩაითხრობენ.
რაღა დანგრეული სახლი და რაღა სიბრძნე ბრიყვთათვის; ცოდნა უგუნურისა უაზრო სიტყვებია.
უჭკუოსთვის წვრთნა ბორკილებია ფეხებზე და ჯაჭვი - მარჯვენა ხელზე.
ბრიყვი სიცილის დროს ხმას აიმაღლებს, ჭკვიანი კაცი კი წყნარად გაიღიმებს.
წვრთნა ჭკვიანისთვის ოქროს სამკაულია და ძვირფასი სალტე - მარჯვენა მკლავზე.
ბრიყვის ფეხები შინისკენ მიიჩქარის, მრავლისგანმცდელი კაცი კი კდემამოსილად შედგება მის წინ.
უგუნური სახლში კარებიდან იჭვრიტება, აღზრდილი კაცი კი გარეთ დადგება.
უზრდელობაა ადამიანისათვის კარებიდან მოსმენა, გონიერს კი შეაწუხებს ამგვარი ურცხვობა.
უგუნურთა ბაგენი ბევრს ლაპარაკობენ, გონიერთა სიტყვები კი სასწორზე იწონება.
ბრიყვთა გული მათ პირზეა, ბრძენთა პირი კი - მათ გულში.
სატანის წყევლისას უღვთო თავის სულს იწყევლის.
მაბეზღარა ბილწავს თავის სულს და მოძულებულია თავის სამეზობლოში.
