Кто́ возложи́тъ на помышле́нiе мое́ ра́ны и на се́рдце мое́ наказа́нiе прему́дрости, да о неразу́мiихъ мои́хъ не пощадя́тъ, и да не пре́йдутъ грѣси́ и́хъ?

Я́ко да не умно́жатся невѣ́дѣнiя моя́ и грѣси́ мои́ премно́зи да не бу́дутъ, и паду́ся предъ супоста́ты, и пора́дуетмися вра́гъ мо́й.

Го́споди о́тче и Бо́же живота́ моего́, не да́ждь возноше́нiя очи́ма мои́ма и вожделѣ́нiе отврати́ от мене́.

Чре́ва по́хоть и блудодѣя́нiя да не объи́мутъ мя́, и безсту́днѣй души́ не преда́ждь мене́.

Послу́шайте, ча́да, наказа́нiя у́стъ: храня́й бо не я́тъ бу́детъ устна́ма свои́ма.

Устна́ма свои́ма я́тъ бу́детъ грѣ́шникъ, и клеветни́къ и го́рдый попо́лзнется въ ни́хъ.

Заклина́нiю не обуча́й у́стъ свои́хъ

и кля́тися и́менемъ святы́мъ не навыка́й.

Я́коже бо ра́бъ истязу́емь ча́сто от ра́нъ не ума́лится, та́кожде и клены́йся и́менемъ святы́мъ всегда́ от грѣха́ не очи́стится.

Му́жъ клены́йся мно́го испо́лнится беззако́нiя, и не отсту́питъ от до́му его́ я́зва:

а́ще согрѣши́тъ, грѣ́хъ его́ на не́мъ, и а́ще пре́зритъ, сугу́бо согрѣши́тъ:

и а́ще вотще́ кля́ся, не оправди́тся, испо́лнится бо до́мъ его́ нападе́нiя.

Е́сть бесѣ́да облече́на сме́ртiю: да не обря́щется во наслѣ́дiи Иа́ковли:

от благочести́выхъ бо вся́ сiя́ отсту́пятъ, и во грѣхи́ не впаду́тся.

Въ ненаказа́нiи неключи́мѣмъ не обуча́й у́стъ свои́хъ: е́сть бо въ не́мъ сло́во грѣха́.

Помяни́ отца́ твоего́ и ма́терь твою́, посредѣ́ бо вельмо́жъ сѣди́ши:

да не ка́ко забве́нъ бу́деши предъ ни́ми, и обы́чаемъ свои́мъ обуя́еши и похо́щеши, дабы́ ты́ не роди́лся, и де́нь рожде́нiя твоего́ проклене́ши.

Человѣ́къ обуча́яся словесе́мъ поноше́нiя во всѣ́хъ дне́хъ свои́хъ не научи́тся.

Два́ ви́да умножа́ютъ грѣхи́ и тре́тiй наво́дитъ гнѣ́въ:

душа́ тепла́, я́ко о́гнь горя́щь, не уга́снетъ, до́ндеже поглощена́ бу́детъ:

человѣ́къ блудни́къ въ тѣ́лѣ пло́ти своея́ не преста́нетъ, до́ндеже возжже́тъ о́гнь.

Человѣ́ку блу́дну вся́къ хлѣ́бъ сла́докъ, не преста́нетъ, до́ндеже у́мретъ.

Человѣ́къ преступа́яй ло́же свое́, глаго́ля въ души́ свое́й: кто́ мя́ ви́дитъ?

тма́ о́крестъ мене́, и стѣ́ны закрыва́ютъ мя́, и никто́же мя́ ви́дитъ, кого́ убою́ся? грѣхо́въ мои́хъ не воспомя́нетъ вы́шнiй.

И о́чи человѣ́честiи стра́хъ его́:

и не разумѣ́, я́ко о́чи Госпо́дни тма́ми те́мъ кра́тъ свѣтлѣ́йшiи со́лнца су́ть,

прозира́ющiи вся́ пути́ человѣ́ческiя и разсматря́ющiи въ та́йныхъ мѣ́стѣхъ:

пре́жде не́же создана́ бы́ша, вся́ увѣ́дѣна ему́, та́кожде и по сконча́нiи.

Се́й на путе́хъ гра́да отмще́нъ бу́детъ, и идѣ́же не надѣ́яшеся, я́тъ бу́детъ.

Та́кожде и жена́ оста́вльшая му́жа своего́ и прiе́млющая наслѣ́дника от ино́го:

пе́рвое бо от зако́на вы́шняго отступи́, и второ́е му́жу своему́ согрѣши́, и тре́тiе блудо́мъ прелюбодѣ́йствова, от чужда́го му́жа ча́да сотвори́:

сiя́ предъ собо́ръ изведе́на бу́детъ, и на ча́дѣхъ ея́ посѣще́нiе бу́детъ:

не укореня́тся ча́да ея́ въ ко́рень, и вѣ́тви ея́ не сотворя́тъ плода́:

и оста́витъ на кля́тву па́мять свою́, и поноше́нiе ея́ не потреби́тся.

И уразумѣ́ютъ оста́вльшiися, я́ко ничто́же лу́чше стра́ха Госпо́дня, и ничто́же сладча́е, то́кмо внима́ти за́повѣдемъ Госпо́днимъ.

Сла́ва ве́лiя е́же послѣ́довати Бо́гу, долгота́ же дні́й е́же прiя́ту тебѣ́ бы́ти от него́.

Синодальный

Господи, Отче и Владыко жизни моей! Не оставь меня на волю их и не допусти меня пасть чрез них.

Кто приставит бич к помышлениям моим и к сердцу моему наставника в мудрости, чтобы они не щадили проступков моих и не потворствовали заблуждениям их;

чтобы не умножались проступки мои и не увеличивались заблуждения мои; чтобы не упасть мне пред противниками, и чтобы не порадовался надо мною враг мой?

Господи, Отче и Боже жизни моей! Не дай мне возношения очей и вожделение отврати от меня.

Пожелания чрева и сладострастие да не овладеют мною, и не предай меня бесстыдной душе.

Выслушайте, дети, наставление для уст: соблюдающий его не будет уловлен своими устами.

Уловлен будет ими грешник, и злоречивый и надменный преткнутся чрез них.

Не приучай уст твоих к клятве

и не обращай в привычку употреблять в клятве имя Святаго.

Ибо, как раб, постоянно подвергающийся наказанию, не избавляется от ран, так и клянущийся непрестанно именем Святаго не очистится от греха.

Человек, часто клянущийся, исполнится беззакония, и не отступит от дома его бич.

Если он согрешит, грех его на нем; и если он вознерадел, то сугубо согрешит;

и если он клялся напрасно, то не оправдается, и дом его наполнится несчастьями.

Есть речь, облеченная смертью: да не найдется она в наследии Иакова!

Ибо от благочестивых все это будет удалено, и они не запутаются во грехах.

Не приучай твоих уст к грубой невежливости, ибо при ней бывают греховные слова.

Помни об отце и о матери твоей, когда сидишь среди вельмож,

чтобы тебе не забыться пред ними и по привычке не сделать глупости, и не пожелать, что лучше бы ты не родился, и не проклясть дня рождения твоего.

Человек, привыкающий к бранным словам, во все дни свои не научится.

Два качества умножают грехи, а третье навлекает гнев:

душа горячая, как пылающий огонь, не угаснет, пока не истощится;

человек, блудодействующий в теле плоти своей, не перестанет, пока не прогорит огонь.

Блуднику сладок всякий хлеб: он не перестанет, доколе не умрет.

Человек, который согрешает против своего ложа, говорит в душе своей: «кто видит меня?

Вокруг меня тьма, и стены закрывают меня, и никто не видит меня: чего мне бояться? Всевышний не воспомянет грехов моих».

Страх его – только глаза человеческие,

и не знает он того, что очи Господа в десять тысяч крат светлее солнца

и взирают на все пути человеческие, и проникают в места сокровенные.

Ему известно было все прежде, нежели сотворено было, равно как и по совершении.

Такой человек будет наказан на улицах города и будет застигнут там, где не думал.

Так и жена, оставившая мужа и произведшая наследника от чужого:

ибо, во-первых, она не покорилась закону Всевышнего, во-вторых, согрешила против своего мужа и, в-третьих, в блуде прелюбодействовала и произвела детей от чужого мужа.

Она будет выведена пред собрание, и о детях ее будет исследование.

Дети ее не укоренятся, и ветви ее не дадут плода.

Она оставит память о себе на проклятие, и позор ее не изгладится.

Оставшиеся познают, что нет ничего лучше страха Господня и нет ничего сладостнее, как внимать заповедям Господним.

Великая слава – следовать Господу, а быть тебе принятым от Него – долгоденствие.

Итальянский

Signore, padre e padrone della mia vita,
non abbandonarmi al loro volere,
non lasciarmi cadere a causa loro.

Chi fustigherà i miei pensieri
e chi insegnerà la sapienza al mio cuore,
perché non siano risparmiati i miei errori
e i loro peccati non restino impuniti,

perché non si moltiplichino i miei errori
e non aumentino di numero i miei peccati,
e io non cada davanti ai miei avversari
e il nemico non gioisca su di me?
⌈Per loro è lontana la speranza della tua misericordia.⌉

Signore, padre e Dio della mia vita,⊥
non darmi l'arroganza degli occhi

e allontana da me ogni smodato desiderio.

Sensualità e libidine non s'impadroniscano di me,
a desideri vergognosi non mi abbandonare.

Ascoltate, figli, come disciplinare la bocca,
chi ne tiene conto non sarà colto in flagrante⊥.

Il peccatore è vittima delle proprie labbra,
il maldicente e il superbo vi trovano inciampo.

Non abituare la bocca al giuramento⊥,
non abituarti a proferire il nome del Santo⊥.

Infatti, come un servo interrogato accuratamente
non mancherà di prendere lividure,
così chi giura e pronuncia il Nome di continuo
di certo non sarà esente da peccato.

Un uomo dai molti giuramenti accumula iniquità;
il flagello non si allontana dalla sua casa.
Se sbaglia, il suo peccato è su di lui;
se non ne tiene conto, pecca due volte.
Se giura il falso, non sarà giustificato,
e la sua casa si riempirà di sventure.

C'è un modo di parlare paragonabile alla morte:
che non si trovi nella discendenza di Giacobbe!
Da tutto questo infatti staranno lontano i pii,
così non si rotoleranno nei peccati.

Non abituare la tua bocca a grossolane volgarità,
in esse infatti c'è motivo di peccato.

Ricorda tuo padre e tua madre
quando siedi tra i grandi,
perché non lo dimentichi davanti a loro
e per abitudine non dica sciocchezze,
e non giunga a desiderare di non essere nato
e maledica il giorno della tua nascita.

Un uomo abituato a discorsi ingiuriosi
non si correggerà in tutta la sua vita.

Due tipi di persone moltiplicano i peccati,
e un terzo provoca l'ira:
una passione ardente come fuoco acceso
non si spegnerà finché non sia consumata;
un uomo impudico nel suo corpo
non desisterà finché il fuoco non lo divori;

per l'uomo impudico ogni pane è appetitoso,
non si stancherà finché non muoia.

L'uomo infedele al proprio letto
dice fra sé: "Chi mi vede?
C'è buio intorno a me e le mura mi nascondono;
nessuno mi vede, perché temere?
Dei miei peccati non si ricorderà l'Altissimo"⊥.

Egli teme solo gli occhi degli uomini,
non sa che gli occhi del Signore
sono mille volte più luminosi del sole;
essi vedono tutte le vie degli uomini
e penetrano fin nei luoghi più segreti.

Tutte le cose, prima che fossero create, gli erano note,
allo stesso modo anche dopo la creazione.

Quest'uomo sarà condannato nelle piazze della città⊥,
sarà sorpreso dove meno se l'aspetta⊥.

Così anche la donna che tradisce suo marito
e gli porta un erede avuto da un altro.

Prima di tutto ha disobbedito alla legge dell'Altissimo,
in secondo luogo ha commesso un torto verso il marito,
in terzo luogo si è macchiata di adulterio
e ha portato in casa figli di un estraneo.

Costei sarà trascinata davanti all'assemblea
e si procederà a un'inchiesta sui suoi figli.

I suoi figli non metteranno radici,
i suoi rami non porteranno frutto.

Lascerà il suo ricordo come una maledizione,
la sua infamia non sarà cancellata.

I superstiti sapranno
che nulla è meglio del timore del Signore,
nulla è più dolce dell'osservare i suoi comandamenti.

Grande gloria è seguire Dio,
essere a lui graditi è lunga vita.

Грузинский

Языки

უფალო, მამაო და მეუფეო ჩემი სიცოცხლისა, ნუ მიმაგდებ მათ ნებაზე და ნუ დაუშვებ, რომ დავეცე მათი წყალობით.

ვინ მიუჩენს წკეპლას ჩემს ზრახვებს და ჩემს გულს სიბრძნის მასწავლებელს, რათა არ დამინდონ ჩემს უმეცრებათა გამო და არ უგულებელყონ ჩემი ცოდვები.

რომ არ გამრავლდეს ჩემი უმეცრებანი და არ გაბევრდეს ჩემი შეცოდებები; არ დავეცე მოწინააღმდეგეთა წინაშე და არა იხაროს ჩემზე მტერმა.

უფალო, მამაო და ღმერთო ჩემი სიცოცხლისა, ამპარტავნულ მზერას ნუ დამანებებ

და ავი ზრახვები განმაშორე. ნუ დამძლევს ღორმუცელობა და ვნებათაღელვა, და ურცხვ სულს ნუ მიმცემ მე.

ისმინეთ შვილებო, დარიგება ბაგეთათვის, ვინც მას დაიცავს, ცუდი არაფერი შეემთხვევა.

ცოდვილს თავისივე ბაგე შეიპყრობს და ავსიტყვა და თავხედი მასზე წაფორხილდება.

ფიცილს ნუ შეაჩვევ შენს პირს

და ჩვევად ნუ გაიხდი წმიდის სახელის ხსენებას.

რადგან როგორც მონას, რომელიც წამდაუწუმ ისჯება, არ მოაკლდება წყლულები, ასევე სულმუდამ მოფიცარი და წმიდის სახელის მხსენებელი ცოდვისგან ვერ განიწმიდება.

მიწყივ მოფიცარი, უსჯულოებით აღივსება და მის სახლს შოლტი არ მოსცილდება;

თუკი შესცოდავს, მისი ცოდვა მასთანვე იქნება, და თუკი არად ჩააგდებს, ორმაგად შესცოდავს;

ხოლო თუ ტყუილუბრალოდ დაიფიცა, ვერ გამართლდება და მისი სახლი აღივსება უბედურებით.

არის სიტყვა სიკვდილით შემოსილი; ნუ იპოვებოდეს იგი იაკობის მემკვიდრეობაში!

რადგან ყოველივე ეს შორს იქნება ღვთისმოსავთაგან და ცოდვებში არ გაებმებიან.

უშვერობას ნუ მიაჩვევ შენს პირს, რადგანაც მასშია მიზეზი ცოდვისა.

გახსოვდეს დედ-მამა, როცა დიდებულთა შორის ზიხარ,

რათა თავი არ დაგავიწყდეს მათ წინაშე და ჩვეულების მიხედვით სისულელე არ ჩაიდინო; მაშინ ინატრებ, რომ არ დაბადებულიყავი და შენი დაბადების დღეს დაწყევლი.

ლანძღვას მიჩვეული ადამიანი მთელი ცხოვრების მანძილზე ვერ გამოსწორდება.

ორი თვისება ცოდვას ამრავლებს, მესამე კი რისხვას მოიწევს.

გახურებული სული, როგორც ანთებული ცეცხლი, მანამ არ ჩაქრება,

ვიდრე არ დაილევა. გარყვნილი კაცი თავის ხორციელ სხეულში მანამ ვერ მოისვენებს, სანამ ცეცხლი არ დაწვავს.

გარყვნილი კაცისათვის ყველა პური ტკბილია და არ დაცხრება იგი აღსასრულამდე.

თავისი სარეცლის შემცოდე კაცი გულში ამბობს: ვინ მხედავს მე?

ჩემს ირგვლივ წყვდიადია და კედლებიც მფარავენ, ვერავინ დამინახავს და რისი უნდა მეშინოდეს? უზენაესი არ გაიხსენებს ჩემს ცოდვებსო.

მას მხოლოდ ადამიანთა თვალები აშინებს

და არ იცის რომ უფლის თვალი ათასჯერ ნათელია მზეზე.

ის ადამიანთა ყველა გზას ჭვრეტს და დაფარულ ადგილებშიც აღწევს.

მისთვის ყოველივე ცნობილია შექმნამდე და მოწევნადიც აღსასრულის შემდგომ.

იგი ქალაქის ქუჩებში დაისჯება და, სადაც არ მოელის, იქ შეიპყრობენ.

ასევე ქალიც, ქმრის მიმტოვებელი, ვინც მემკვიდრეს უცხოსაგან იყოლიებს.

რადგან, ჯერ ერთი, არ დაემორჩილა უზენაესის კანონს და, მეორეც, შესცოდა თავის ქმრის წინაშე, და, მესამე, ავხორცობით იმრუშა და შვილები დაბადა უცხო კაცისაგან.

გამოიყვანენ მას საკრებულოს წინაშე და მისი შვილების ამბავს გამოიძიებენ.

მისი შვილები ფესვებს ვერ გაიდგამენ და ნაყოფს ვერ გამოიღებენ მისი რტოები.

თავის ხსოვნას საწყევლად დაიტოვებს და არ წარიხოცება სირცხვილი მისი.

დარჩენილები კი მიხვდებიან, რომ არაფერია უფლის შიშზე უმჯობესი და არაფერია უფრო ტკბილი, ვიდრე უფლის მცნებათა ყურად ღება.