Во устѣ́хъ нестыдли́ваго проше́нiе услади́тся, и во чре́вѣ его́ о́гнь возгори́тся.
Много трудов предназначено каждому человеку, и тяжело иго на сынах Адама со дня исхода из чрева матери их до дня возвращения к матери всех.
Мысль об ожидаемом и день смерти производит в них размышления и страх сердца.
От сидящего на славном престоле и до поверженного на земле и во прахе,
от носящего порфиру и венец и до одетого в рубище, –
у всякого досада и ревность, и смущение, и беспокойство, и страх смерти, и негодование, и распря, и во время успокоения на ложе ночной сон расстраивает ум его.
Мало, почти совсем не имеет он покоя, и потому и во сне он, как днем, на страже:
будучи смущен сердечными своими мечтами, как бежавший с поля брани, во время безопасности своей он пробуждается и не может надивиться, что ничего не было страшного.
Хотя это бывает со всякою плотью, от человека до скота, но у грешников в семь крат более сего.
Смерть, убийство, ссора, меч, бедствия, голод, сокрушение и удары, –
все это – для беззаконных; и потоп был для них.
Все, что от земли, обращается в землю, и что из воды, возвращается в море.
Всякий подарок и несправедливость будут истреблены, а верность будет стоять вовек.
Имения неправедных, как поток, иссохнут и, как сильный гром при проливном дожде, прогремят.
Кто открывает руку, тот бывает весел; а преступники вконец погибнут.
Потомки нечестивых не умножат ветвей, и нечистые корни – на утесистой скале:
осока при всякой воде и на берегу реки скашивается прежде всякой другой травы.
Благотворительность, как рай, полна благословений, и милостыня пребывает вовек.
Жизнь довольного своею участью и труженика сладостна; но превосходит обоих тот, кто находит сокровище.
Дети и построение города увековечивают имя, но превосходнее того и другого считается безукоризненная жена.
Вино и музыка веселят сердце, но лучше того и другого – любовь к мудрости.
Свирель и гусли делают приятным пение, но лучше их – приятный язык.
Приятность и красота вожделенны для очей твоих, но более той и другой – зелень посева.
Друг и приятель сходятся по временам, но жена с мужем – всегда.
Братья и покровители – во время скорби, но вернее тех и других спасает милостыня.
Золото и серебро утверждают стопы, но надежнее того и другого признаётся добрый совет.
Богатство и сила возвышают сердце, но выше того – страх Господень:
в страхе Господнем нет недостатка, и нет надобности искать при нем помощи;
страх Господень – как благословенный рай, и облекает его всякою славою.
Сын мой! не живи жизнью нищенскою: лучше умереть, нежели просить милостыни.
Кто засматривается на чужой стол, того жизнь – не жизнь: он унижает душу свою чужими яствами;
но человек разумный и благовоспитанный предостережет себя от того.
В устах бесстыдного сладким покажется прошение милостыни, но в утробе его огонь возгорится.
დიდი ჯაფაა გაჩენილი ყოველი ადამიანისთვის და მძიმეა ადამის ძეთა უღელი დღიდან მათი გამოსვლისა დედის მუცლიდან იმ დღემდე, როცა ყოველთა დედას უბრუნდებიან.
აფიქრებს ადამიანს და შიშსა ჰგვრის წინათგრძნობა და აღსასრულის დღე,
დიდებულ ტახტზე მჯდომარედან დაწყებული მიწად და ნაცრად დამდაბლებულამდე,
ძოწეულისა და გვირგვინის მატარებლიდან ჯვალოთი შემოსილამდე; ყველასთანაა გულისწყრომა და ეჭვი, შფოთი და მღელვარება, სიკვდილის შიში, ცოფი და მტრობა.
საწოლზე მოსვენების ჟამს ღამის ძილი აშფოთებს მის გონებას.
მცირე ხნით ან, თითქმის, არასოდეს ისვენებს; ამიტომაც ძილშიაც ისევე ფხიზლობს, როგორც დღისით და შეძრწუნებულია მოჩვენებებით ბრძოლის ველიდან გაქცეულის მსგავსად.
უსაფრთხოების ჟამს გაიღვიძებს და გაოცდება, რომ საშიში არაფერია.
ასე ემართება ყველა ხორციელს ადამიანიდან პირუტყვამდე, ცოდვილებს კი შვიდჯერ უფრო მეტად.
სიკვდილი და სისხლი, შუღლი და მახვილი, განსაცდელი და შიმშილი, მწუხარება და მათრახი -
ყოველივე ეს შექმნილია ურჯულოთათვის და წარღვნაც მათ გამო მოხდა.
ყველაფერი, რაც მიწისგანაა, მიწადვე მიიქცევა, და რაც წყლისგანაა, ზღვასვე უბრუნდება.
შეიმუსრება ყველა ქრთამი და უსამართლობა, რწმენა კი იდგომება სამარადჟამოდ.
უსამართლოთა ქონება ხევივით ამოშრება და, მსგავსად ძლიერი ქუხილისა თავსხმაში დაიგრგვინებს.
ვინც ხელგაშლილია, გაიხარებს, დამნაშავენი კი საბოლოოდ წარწყმდებიან.
უღვთოთა შთამომავლობა რტოებს ვერ გაიმრავლებს და უწმიდური ფესვები სალ კლდეზე ექნებათ.
წყლისა და მდინარის ნაპირთა ისლი ყველა ბალახზე უწინ აღმოიფხვრება.
მადლი სამოთხესავით კურთხეულია და მოწყალება საუკუნოდ დარჩება.
თავისი თავის მოიმედის და მშრომელის სიცოცხლე ტკბილია, მაგრამ განძის მპოვნელი ორივეს სჯობია.
შვილები და ქალაქის გაშენება სახელს ამკვიდრებენ, მაგრამ უმწიკვლო ცოლი ორივეს სჯობია.
ღვინო და მუსიკა ახარებს კაცის გულს, მაგრამ სიბრძნის სიყვარული ორივეს სჯობია.
სალამური და ბარბითი ტკბილ ჰანგს გამოსცემენ, მაგრამ ტკბილი ენა ორივეს სჯობია.
მადლი და სილამაზე თვალს იტაცებს, მაგრამ მწვანე ჯეჯილი ორივეს სჯობია.
მეგობარი და ამხანაგი დროდადრო ხვდებიან ერთმანეთს, მაგრამ ცოლ-ქმრის ერთად ყოფნა ორივეს სჯობია.
ძმები და შემწეობა - გასაჭირის ჯამს, მაგრამ მოწყალება იხსნის ორივეზე მეტად.
ოქრო და ვერცხლი ფეხს მყარად ადგმევინებს, მაგრამ კეთილი რჩევა ორივეზე საიმედოა.
ქონება და ძალა გულს ამაღლებენ, მაგრამ ორივეზე უფრო - შიში უფლისა; არ იქნება უფლის მოშიშის დამარცხება და არ სჭირდება მას მფარველის ძებნა.
უფლის შიში კურთხევის სამოთხეა, ყოველგვარ დიდებაზე მეტად შემოსავს მას.
შვილო, მათხოვრის ცხოვრებით ნუ იცხოვრებ, რადგან მათხოვრობას სიკვდილი სჯობია.
სხვისი სუფრის შემყურე კაცის ცხოვრება რა ცხოვრებაა - იგი ბილწავს თავის სულს სხვისი საჭმელით; გონიერი და ზრდილი კაცი კი თავს დაიცავს ამისგან.
ურცხვის პირში სათხოვარი თითქოსდა ტკბება, მაგრამ შიგნეულში კი ცეცხლად ინთება.
