Скрыть
44:1
44:2
44:3
44:4
44:5
44:6
44:7
44:8
44:9
44:10
44:12
44:14
44:17
Церковнославянский (рус)
Восхва́лимъ у́бо му́жы сла́вны и отцы́ на́шя въ бытiи́.
Мно́гу сла́ву созда́ Госпо́дь въ ни́хъ вели́чiемъ сво­и́мъ от­ вѣ́ка.
Госпо́д­ст­ву­ю­ще во ца́р­ст­вiихъ сво­и́хъ и му́жiе имени́ти си́лою, совѣ́ту­ю­ще ра́зумомъ сво­и́мъ, провѣща́в­шiи во проро́че­ст­вахъ,
старѣ́йшины люді́й въ совѣ́тѣхъ и въ ра́зумѣ писа́нiя люді́й:
прему́драя словеса́ въ наказа́нiи и́хъ, и́щуще гла́са мусикі́йска и повѣ́да­ю­ще по́вѣсти во писа́нiихъ:
му́жiе бога́тiи, обдарова́ни крѣ́постiю, ми́рно живу́ще въ жили́щихъ сво­и́хъ.
Вси́ сі́и въ ро́дѣхъ просла́влени бы́ша, и во дне́хъ и́хъ похвала́.
Су́ть от­ ни́хъ, и́же оста́виша и́мя, е́же повѣ́дати хвалы́: *и су́ть, и́хже нѣ́сть па́мяти, и погибо́ша я́ко не су́щiи, и бы́ша я́ко не бы́в­ше, и ча́да и́хъ по ни́хъ.
Но сі́и му́жiе ми́лостивiи, и́хже пра́вды не забве́ны бы́ша:
съ сѣ́менемъ и́хъ пребу́детъ до́брое наслѣ́дiе, изча́дiя и́хъ въ завѣ́тѣхъ:
оста́ся сѣ́мя и́хъ, и ча́да и́хъ по ни́хъ:
до вѣ́ка пребу́детъ сѣ́мя и́хъ, и сла́ва и́хъ не потреби́т­ся:
тѣлеса́ и́хъ въ ми́рѣ погребе́на бы́ша, а имена́ и́хъ живу́тъ въ ро́ды.
Прему́дрость и́хъ повѣ́дятъ лю́дiе, и похвалу́ и́хъ исповѣ́сть це́рковь.
Ено́хъ угоди́ Го́сподеви и преложи́ся, о́бразъ покая́нiя родо́мъ.
Но́е обрѣ́теся соверше́нъ, пра́веденъ, во вре́мя гнѣ́ва бы́сть при­­мире́нiе:
сего́ ра́ди бы́сть оста́нокъ земли́, егда́ бя́ше пото́пъ.
Завѣ́ты вѣ́чнiи положе́ни бы́ша съ ни́мъ, да не потреби́т­ся пото́помъ вся́ка пло́ть.
Авраа́мъ вели́кiй оте́цъ мно́же­ст­ву язы́ковъ, и не обрѣ́теся подо́бный во сла́вѣ его́:
и́же соблюде́ зако́нъ вы́шняго и бы́сть въ завѣ́тѣ съ ни́мъ:
и на пло́ти его́ уста́ви завѣ́тъ и во искуше́нiи обрѣ́теся вѣ́ренъ:
сего́ ра́ди кля́твою поста́ви съ ни́мъ благослови́тися язы́комъ о сѣ́мени его́,
умно́жити его́ я́ко пе́рсть земли́, и я́ко звѣ́зды воз­вы́сити сѣ́мя его́, и наслѣ́дити и́мъ от­ мо́ря до мо́ря и от­ рѣки́ до кра́я земли́.
И о Исаа́цѣ утверди́ си́це Авраа́ма ра́ди отца́ его́ благослове́нiе всѣ́хъ человѣ́ковъ и завѣ́тъ:
и почи́ на главѣ́ Иа́ковли.
Позна́ его́ благослове́нiи сво­и́ми и даде́ его́ въ наслѣ́дiе, и раздѣли́ ча́сти его́ на колѣ́нъ два­на́­де­сять,
и изведе́ от­ него́ му́жа ми́лости, обрѣ́тшаго благода́ть предъ очесы́ вся́кiя пло́ти.
Синодальный
Теперь восхвалим славных мужей и отцов нашего рода:
много славного Господь являл чрез них, величие Свое от века;
это были господствующие в царствах своих и мужи, именитые силою; они давали разумные советы, возвещали в пророчествах;
они были руководителями народа при совещаниях и в книжном обучении.
Мудрые слова были в учении их; они изобрели музыкальные строи и гимны предали писанию;
люди богатые, одаренные силою, они мирно обитали в жилищах своих.
Все они были уважаемы между племенами своими и во дни свои были славою.
Есть между ними такие, которые оставили по себе имя для возвещения хвалы их, – *и есть такие, о которых не осталось памяти, которые исчезли, как будто не существовали, и сделались как бы небывшими, и дети их после них.
Но те были мужи милости, которых праведные дела не забываются;
в семени их пребывает доброе наследство; потомки их – в заветах;
семя их будет твердо, и дети их – ради них;
семя их пребудет до века, и слава их не истребится;
тела их погребены в мире, и имена их живут в роды;
народы будут рассказывать о их мудрости, а церковь будет возвещать их хвалу.
Енох угодил Господу и был взят на небо, – образ покаяния для всех родов.
Ной оказался совершенным, праведным; во время гнева он был умилостивлением;
посему сделался остатком на земле, когда был потоп;
с ним заключен был вечный завет, что никакая плоть не истребится более потопом.
Авраам – великий отец множества народов, и не было подобного ему в славе;
он сохранил закон Всевышнего и был в завете с Ним,
и на своей плоти утвердил завет и в испытании оказался верным;
поэтому Господь с клятвою обещал ему, что в семени его благословятся все народы;
обещал умножить его, как прах земли, и возвысить семя его, как звезды, и дать им наследство от моря до моря и от реки до края земли.
И Исааку ради Авраама, отца его, Он также подтвердил благословение всех людей и завет;
и оно же почило на голове Иакова:
Он ущедрил его Своими благословениями, и дал ему в наследие землю, и отделил участки ее, и разделил между двенадцатью коленами.
И произвел от него мужа милости, который приобрел любовь в глазах всякой плоти,
Эстонский
Jumala tegude ülistus ajaloos
Kiitkem nüüd kuulsaid mehi ja meie isasid põlvest põlve!
Issand on enesele valmistanud suure au ja on näidanud oma suurust igavikust alates:
meie isad valitsesid oma kuningriikides ja olid võimu poolest nimekad mehed, kes otsustasid targalt, kes kuulutasid prohvetlikult -
nõuandvad rahvajuhid, rahva kirjatundjad, tarkusesõnadega õpetajad,
lauluviiside loojad, luuletuste kirjapanijad.
Need olid rikkad mehed, kellele oli antud võim, kes elasid rahus oma asupaikades.
Nad kõik olid oma sugupõlve ajal austatud ja olid oma elupäevil kuulsad.
Mõned neist jätsid järele nime, nõnda et neist räägitakse kiitvalt.
Aga on ka neid, keda ei mäletata, kes on kadunud, neid nagu ei oleks olnudki, jah, otsekui ei oleks nad sündinudki, nõndasamuti nende lapsed pärast neid.
Teised olid aga õnnistatud mehed, kelle voorusi ei ole unustatud.
Nende sooga säilib hea pärand, mis neist põlvneb.
Nende järeltulijad peavad lepingut ja nende tõttu nende lapsed.
Nende sugu jääb igavesti ja nende au ei kustutata.
Nende ihud on rahus maetud ja nende nimi elab põlvest põlve.
Rahvad jutustavad nende tarkusest ja kogudus kuulutab nende kuulsust.
Eenok meeldis Issandale ja võeti ära: ta oli meeleparanduse eeskujuks tulevastele põlvedele.
Noa leiti olevat täiesti õige, viha ajal sai ta lunahinnaks: sellepärast jäi ta maa peale alles, kui veeuputus tuli.
Temaga tehti igavene leping, et kõike elavat ei hävitata enam veeuputusega.
Aabraham oli paljude rahvaste suur isa, ja au poolest ei leidu temaga sarnast,
tema pidas kinni Kõigekõrgema Seadusest ja astus temaga lepingusse. Ta kinnitas lepingu omaenese ihul ja katsumuses leiti ta olevat ustav.
Sellepärast on temale vandega kinnitatud, et rahvaid õnnistatakse tema soo nimel, et ta tehakse paljuks otsekui liiv, et ta järeltulijad tõstetakse kõrgele nagu taevatähed ja neid lastakse pärida merest mereni ning jõest kuni ilmamaa ääreni.
Ja nõnda on kinnitatud ka Iisakile tema isa Aabrahami pärast:
õnnistus ja leping kõigile inimestele, mis pidi jääma Jaakobi pea peale. Issand märkis ta oma õnnistusega ja andis talle pärandi. Ja tema jagas selle osadeks, jaotades need kaheteistkümnele suguharule.
Facciamo ora l'elogio di uomini illustri,
dei padri nostri nelle loro generazioni.
Il Signore li ha resi molto gloriosi:
la sua grandezza è da sempre.
Signori nei loro regni,
uomini rinomati per la loro potenza,
consiglieri per la loro intelligenza
e annunciatori nelle profezie.
Capi del popolo con le loro decisioni
e con l'intelligenza della sapienza popolare;
saggi discorsi erano nel loro insegnamento.
Inventori di melodie musicali
e compositori di canti poetici.
Uomini ricchi, dotati di forza,
che vivevano in pace nelle loro dimore.
Tutti costoro furono onorati dai loro contemporanei,
furono un vanto ai loro tempi.
Di loro, alcuni lasciarono un nome,
perché se ne celebrasse la lode.
Di altri non sussiste memoria,
svanirono come se non fossero esistiti,
furono come se non fossero mai stati,
e così pure i loro figli dopo di loro.
Questi invece furono uomini di fede,
e le loro opere giuste non sono dimenticate.
Nella loro discendenza dimora
una preziosa eredità: i loro posteri.
La loro discendenza resta fedele alle alleanze
e grazie a loro anche i loro figli.
Per sempre rimarrà la loro discendenza
e la loro gloria non sarà offuscata.
I loro corpi furono sepolti in pace,
ma il loro nome vive per sempre.
I popoli parlano della loro sapienza,
l'assemblea ne proclama la lode.
Enoc piacque al Signore e fu rapito,
esempio di conversione per tutte le generazioni.
Noè fu trovato perfetto e giusto,
al tempo dell'ira fu segno di riconciliazione;
per mezzo suo un resto sopravvisse sulla terra,
quando ci fu il diluvio.
Alleanze eterne furono stabilite con lui,
perché con il diluvio non fosse distrutto ogni vivente.
Abramo fu grande padre di una moltitudine di nazioni,
nessuno fu trovato simile a lui nella gloria.
Egli custodì la legge dell'Altissimo,
con lui entrò in alleanza.
Stabilì l'alleanza nella propria carne
e nella prova fu trovato degno di fede.
Per questo Dio gli promise con giuramento
di benedire le nazioni nella sua discendenza,
di moltiplicarlo come la polvere della terra,
di innalzare la sua discendenza come gli astri
e di dar loro un'eredità
da mare a mare
e dal fiume fino all'estremità della terra.
Anche a Isacco fu fatta la stessa promessa
grazie ad Abramo, suo padre.
La benedizione di tutti gli uomini e la sua alleanza
Dio fece posare sul capo di Giacobbe;
lo confermò nelle sue benedizioni,
gli diede il paese in eredità:
lo divise in varie parti,
assegnandole alle dodici tribù.
Da lui fece sorgere un uomo mite,
che incontrò favore agli occhi di tutti,
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible