Су́ть от ни́хъ, и́же оста́виша и́мя, е́же повѣ́дати хвалы́: ^*и су́ть, и́хже нѣ́сть па́мяти, и погибо́ша я́ко не су́щiи, и бы́ша я́ко не бы́вше, и ча́да и́хъ по ни́хъ.

Но сі́и му́жiе ми́лостивiи, и́хже пра́вды не забве́ны бы́ша:

съ сѣ́менемъ и́хъ пребу́детъ до́брое наслѣ́дiе, изча́дiя и́хъ въ завѣ́тѣхъ:

оста́ся сѣ́мя и́хъ, и ча́да и́хъ по ни́хъ:

до вѣ́ка пребу́детъ сѣ́мя и́хъ, и сла́ва и́хъ не потреби́тся:

тѣлеса́ и́хъ въ ми́рѣ погребе́на бы́ша, а имена́ и́хъ живу́тъ въ ро́ды.

Прему́дрость и́хъ повѣ́дятъ лю́дiе, и похвалу́ и́хъ исповѣ́сть це́рковь.

Ено́хъ угоди́ Го́сподеви и преложи́ся, о́бразъ покая́нiя родо́мъ.

Но́е обрѣ́теся соверше́нъ, пра́веденъ, во вре́мя гнѣ́ва бы́сть примире́нiе:

сего́ ра́ди бы́сть оста́нокъ земли́, егда́ бя́ше пото́пъ.

Завѣ́ты вѣ́чнiи положе́ни бы́ша съ ни́мъ, да не потреби́тся пото́помъ вся́ка пло́ть.

Авраа́мъ вели́кiй оте́цъ мно́жеству язы́ковъ, и не обрѣ́теся подо́бный во сла́вѣ его́:

и́же соблюде́ зако́нъ вы́шняго и бы́сть въ завѣ́тѣ съ ни́мъ:

и на пло́ти его́ уста́ви завѣ́тъ и во искуше́нiи обрѣ́теся вѣ́ренъ:

сего́ ра́ди кля́твою поста́ви съ ни́мъ благослови́тися язы́комъ о сѣ́мени его́,

умно́жити его́ я́ко пе́рсть земли́, и я́ко звѣ́зды возвы́сити сѣ́мя его́, и наслѣ́дити и́мъ от мо́ря до мо́ря и от рѣки́ до кра́я земли́.

И о Исаа́цѣ утверди́ си́це Авраа́ма ра́ди отца́ его́ благослове́нiе всѣ́хъ человѣ́ковъ и завѣ́тъ:

и почи́ на главѣ́ Иа́ковли.

Позна́ его́ благослове́нiи свои́ми и даде́ его́ въ наслѣ́дiе, и раздѣли́ ча́сти его́ на колѣ́нъ двана́десять,

и изведе́ от него́ му́жа ми́лости, обрѣ́тшаго благода́ть предъ очесы́ вся́кiя пло́ти.

Синодальный

Теперь восхвалим славных мужей и отцов нашего рода:

много славного Господь являл чрез них, величие Свое от века;

это были господствующие в царствах своих и мужи, именитые силою; они давали разумные советы, возвещали в пророчествах;

они были руководителями народа при совещаниях и в книжном обучении.

Мудрые слова были в учении их; они изобрели музыкальные строи и гимны предали писанию;

люди богатые, одаренные силою, они мирно обитали в жилищах своих.

Все они были уважаемы между племенами своими и во дни свои были славою.

Есть между ними такие, которые оставили по себе имя для возвещения хвалы их, – ^*и есть такие, о которых не осталось памяти, которые исчезли, как будто не существовали, и сделались как бы небывшими, и дети их после них.

Но те были мужи милости, которых праведные дела не забываются;

в семени их пребывает доброе наследство; потомки их – в заветах;

семя их будет твердо, и дети их – ради них;

семя их пребудет до века, и слава их не истребится;

тела их погребены в мире, и имена их живут в роды;

народы будут рассказывать о их мудрости, а церковь будет возвещать их хвалу.

Енох угодил Господу и был взят на небо, – образ покаяния для всех родов.

Ной оказался совершенным, праведным; во время гнева он был умилостивлением;

посему сделался остатком на земле, когда был потоп;

с ним заключен был вечный завет, что никакая плоть не истребится более потопом.

Авраам – великий отец множества народов, и не было подобного ему в славе;

он сохранил закон Всевышнего и был в завете с Ним,

и на своей плоти утвердил завет и в испытании оказался верным;

поэтому Господь с клятвою обещал ему, что в семени его благословятся все народы;

обещал умножить его, как прах земли, и возвысить семя его, как звезды, и дать им наследство от моря до моря и от реки до края земли.

И Исааку ради Авраама, отца его, Он также подтвердил благословение всех людей и завет;

и оно же почило на голове Иакова:

Он ущедрил его Своими благословениями, и дал ему в наследие землю, и отделил участки ее, и разделил между двенадцатью коленами.

И произвел от него мужа милости, который приобрел любовь в глазах всякой плоти,

Грузинский

Языки

ახლა კი შევაქოთ სახელოვანი ვაჟკაცები და ჩვენი მამები თავ-თავიანთ თაობებში.

მრავალი დიდება შეუქმნია მათი მეოხებით უფალს, უკუნითიდან არის მისი სიდიადე.

ისინი იყვნენ განმგებელნი თავიანთ საბრძანებლებში და კაცნი, ძლიერებით სახელგანთქმულნი, თავიანთი სიბრძნით მიმცემნი რჩევისა და წინასწარმეტყველებებში გამომცხადებელნი.

ხალხის წინამძღვარნი თათბირებში და მათ განსწავლაში, ბრძნული იყო მათი სიტყვები დასამოძღვრად.

მათ შექმნეს მუსიკის ჰანგები და ჰიმნები წარმოთქვეს ჩასაწერად.

კაცნი მდიდარნი, დაჯილდოებულნი ძალით, და მშვიდად მცხოვრებნი თავიანთ სახლებში.

ყველანი პატივდადებულნი იყვნენ თავ-თავიანთ თაობებში და სიქადულნი იყვნენ თავიანთ დროში.

ზოგიერთმა მათგანმა დატოვა სახელი სადიდებლად,

ზოგიერთი მათგანის სახსენებელიც არ დარჩენილა, ისე გაქრნენ, თითქოს არც ყოფილიყვნენ, და ისე იქმნენ, თითქოს არც შობილიყვნენ, და მათ შემდგომად მათ შვილებსაც ასე მოუვიდათ.

მაგრამ იყვნენ ისინი კაცნი მოწყალენი, რომელთა მართალი საქმეები არ დავიწყებულა.

მათი თესლისგან დარჩა სასიკეთო მემკვიდრეობა - მათი ნაშიერნი.

აღთქმებში იქნება მათი თესლი და მათი შვილები მათივე წყალობით.

მათი თესლი უკუნისამდე იარსებებს და მათი დიდება არ წაიშლება.

მათი გვამები მშვიდობაში დაიმარხნენ და მათი სახელი თაობებში ცოცხლობს.

ხალხები მოგვითხრობენ მათ სიბრძნეზე და საკრებულოც მათ ქებას გვაუწყებს.

ენოქი მოეწონა უფალს და წაყვანილ იქნა, თაობათათვის სინანულის ნიმუში გახდა.

ნოე სრული და მართალი აღმოჩნდა, რისხვის ჟამს შეწყალებულ იქნა; ამიტომაც მიწაზე ნატამალად დარჩა, როცა წარღვნა მოხდა.

მიეცა საუკუნო აღთქმა, რომ არცერთი ხორციელი წარღვნით არ დაიღუპებოდა.

აბრაამი იყო დიდი მამა ბევრი ხალხისა, და დიდებაში მისი მსგავსი არ იპოვებოდა.

მან დაიცვა რჯული უზენაესისა და აღთქმით შეეკრა მას; აღთქმა თავის ხორცში გაამყარა და განსაცდელში მტკიცე აღმოჩნდა.

ამიტომაც უფალმა ფიცით აღუთქვა, რომ მის თესლში იკურთხებოდნენ ხალხები, რომ ქვიშასავით გაამრავლებდა მიწაზე, მის თესლს ვარსკვლავებივით აღამაღლებდა და ზღვიდან ზღვამდე და მდინარიდან დედამიწის კიდემდე მისცემდა სამკვიდროს.

ისაკშიც ამგვარად დაადგინა მამამისის, აბრაამის გამო.

ყოველი ადამიანის კურთხევა და აღთქმა იაკობის თავზე დაავანა, სცნო იგი თავისი კურთხევით და მისცა მას სამკვიდრებელი, განუსაზღვრა წილხვედრი და თორმეტ ტომში დაანაწილა.