и окружи́ его́ шипки́ златы́ми и звонцы́ мно́гими о́крестъ, глаша́ти гла́съ во ступа́нiихъ его́, слы́шанъ твори́ти гла́съ въ це́ркви въ па́мять сыно́мъ люді́й свои́хъ:

оде́ждою свято́ю, со зла́томъ и иаки́нѳомъ и порфи́рою, дѣ́ломъ пестродѣ́лца, сло́вомъ суда́, явле́ньми и́стины,

истка́нною багря́ностiю, дѣ́ломъ худо́жничимъ, ка́менiи многоцѣ́нными, извая́ньми печа́ти, въ связа́нiи зла́та, дѣ́ломъ каменнодѣ́лателя, на па́мять въ писа́нiи изва́яннѣмъ по числу́ колѣ́нъ Изра́илевыхъ:

вѣне́цъ зла́тъ верху́ кида́ра, изображе́нiе печа́ти святы́ни, похвала́ че́сти, дѣ́ло крѣ́пости, вожделѣ́нiя оче́съ краси́ма прекра́сна.

Пре́жде его́ не бы́ша такова́я до вѣ́ка.

Не облече́ся иноплеме́нникъ, то́чiю сы́нове его́ и вну́чата его́ при́сно.

Же́ртвы и́хъ приноси́мы бя́ху по вся́ дни́ непреста́нно два́жды.

Испо́лни Моисе́й ру́цѣ и пома́за его́ еле́емъ святы́мъ.

Бы́сть ему́ въ завѣ́тъ вѣ́ченъ, и сѣ́мени его́ во дне́хъ не́ба, служи́ти ему́ вку́пѣ и свяще́нствовати, и благословля́ти лю́ди его́ и́менемъ его́.

Избра́ его́ от всѣ́хъ живы́хъ принести́ же́ртву Го́сподеви, ѳимiа́мъ и благоуха́нiе на па́мять, на очище́нiе лю́демъ свои́мъ.

Даде́ ему́ за́повѣди своя́, вла́сть въ завѣ́тѣхъ суде́бъ, научи́ти Иа́кова свидѣ́ниемъ и въ зако́нѣ его́ просвѣти́ти Изра́иля.

Воста́ша на́нь чужді́и, и возревнова́ша ему́ въ пусты́ни му́жiе, и́же при даѳа́нѣ и Авиро́нѣ, и со́нмъ Коре́овъ въ я́рости и гнѣ́вѣ.

Ви́дѣ Госпо́дь и не благоволи́, и сконча́шася я́ростiю гнѣ́ва:

сотвори́ въ ни́хъ зна́менiя, погуби́ти я́ огне́мъ пла́мене.

И приложи́ Ааро́нови сла́ву и даде́ ему́ наслѣ́дiе: нача́тки пе́рвыхъ жи́тъ раздѣли́ ему́.

Хлѣ́бъ въ пе́рвыхъ угото́ва на сы́тость: и́бо же́ртвы Госпо́дни я́сти бу́дутъ, я́же даде́ ему́ и сѣ́мени его́.

Оба́че въ земли́ люді́й не наслѣ́дствитъ, и въ лю́дехъ не бу́детъ ему́ ча́сти: са́мъ бо ча́сть его́ и наслѣ́дiе.

И Финее́съ сы́нъ Елеаза́ровъ тре́тiй во сла́вѣ, егда́ ревнова́ше стра́ху Госпо́дню, и ста́ въ превраще́нiи люді́й бла́гостiю усе́рдiя души́ своея́, и умоли́ о Изра́или.

Сего́ ра́ди поста́вленъ ему́ бы́сть завѣ́тъ ми́ренъ, предста́телемъ бы́ти святы́хъ и лю́демъ его́, да бу́детъ ему́ и сѣ́мени его́ свяще́нства вели́чество во вѣ́къ.

И завѣ́тъ дави́ду, сы́ну Иессе́ову от колѣ́на Иу́дова, наслѣ́дство царя́ сы́на от сы́на еди́наго: достоя́нiе свяще́нства Ааро́ну и сѣ́мени его́.

Да да́стъ на́мъ прему́дрость въ сердца́хъ на́шихъ суди́ти лю́демъ его́ въ пра́вду, да не потребя́тся блага́я и́хъ и сла́ва и́хъ въ ро́ды и́хъ.

Синодальный

возлюбленного Богом и людьми Моисея, которого память благословенна.

Он сравнял его в славе со святыми и возвеличил его делами на страх врагам;

Он его словом прекращал чудесные знамения, прославил его пред лицем царей, давал чрез него повеления к народу его и показал ему от славы Своей.

За верность и кротость его Он освятил его, избрал Себе из всех людей,

сподобил его слышать голос Его, ввел его во мглу

и дал ему лицем к лицу заповеди, закон жизни и ве́дения, чтобы он научил Иакова завету и Израиля – постановлениям Его.

Он возвысил Аарона, подобного ему святого, брата его из колена Левиина, –

постановил с ним вечный завет и дал ему священство в народе; Он благословил его особым украшением и опоясал его поясом славы;

Он облек его высшим украшением и облачил его в богатые одежды:

в исподнюю одежду, в подир и ефод;

и окружил его золотыми яблоками и весьма многими позвонками, чтобы при хождении его они издавали звук, чтобы сделать слышным в храме звон для напоминания сынам народа Его;

облек его одеждою святою из золота и гиацинтовой шерсти и крученого виссона художественной работы, словом суда, уримом и туммимом,

червленым тканьем искусной работы, многоценными камнями, вырезанными как на печати, в золотой оправе гранильной работы, с вырезанными на память начертаниями имен по числу колен Израилевых;

на кидаре его – золотой венец, знамение святыни, слава достоинства: величественное украшение, дело искусства, вожделенное для глаз.

Прежде него не было сего от века:

не принадлежащий к его племени не одевался так, только сыновья его и потомки его во все времена.

Жертвы их приносятся каждый день, всегда по два раза.

Моисей наполнил руки его и помазал его святым елеем:

ему постановлено в вечный завет и семени его на дни неба, чтобы они служили Ему и вместе священнодействовали и благословляли народ Его именем Его;

Он избрал его из всех живущих, чтобы приносить Господу жертву, курение и благоухание в память умилостивления о народе своем;

Он дал ему Свои заповеди и власть в постановлениях судебных, чтобы учить Иакова откровениям и наставлять Израиля в законе Его.

Восстали против него чужие, и позавидовали ему в пустыне люди, приставшие к Дафану и Авирону, и скопище Корея в ярости и гневе;

Господь увидел, и Ему неугодно было это, – и они погибли от ярости гнева.

Он сотворил над ними чудо, истребив их пламенем огня Своего.

И умножил славу Аарона и дал ему наследие – отделил им начатки плодов:

прежде всего уготовил им хлеб в насыщение, ибо они едят и жертвы Господни, которые Он дал ему и семени его;

но он не должен иметь наследия в земле народа и нет ему участка между народом, ибо Он Сам удел и наследие его.

Также и Финеес, сын Елеазара, третий по славе, потому что он ревновал о страхе Господнем и, при отпадении народа, устоял в добром расположении души своей и умилостивил Господа к Израилю;

посему постановлен с ним завет мира, чтобы быть ему предстоятелем святых и народа своего, чтобы ему и семени его принадлежало достоинство священства навеки.

Как по завету с Давидом, сыном Иессея из колена Иудина, царское наследие переходило от сына к сыну, так наследие священства принадлежало Аарону и семени его.

Да даст нам Бог мудрость в нашем сердце – судить народ Его справедливо, дабы не погибли блага их и слава их пребыла в роды их.

Итальянский

amato da Dio e dagli uomini:
Mosè, il cui ricordo è in benedizione.

Gli diede gloria pari a quella dei santi
e lo rese grande fra i terrori dei nemici.

Per le sue parole fece cessare i prodigi
e lo glorificò davanti ai re;
gli diede autorità sul suo popolo
e gli mostrò parte della sua gloria.

Lo santificò nella fedeltà e nella mitezza,
lo scelse fra tutti gli uomini.

Gli fece udire la sua voce,
lo fece entrare nella nube oscura
e gli diede faccia a faccia i comandamenti,
legge di vita e d'intelligenza,
perché insegnasse a Giacobbe l'alleanza,
i suoi decreti a Israele.

Egli innalzò Aronne, santo come lui,
suo fratello, della tribù di Levi.

Stabilì con lui un'alleanza perenne
e lo fece sacerdote per il popolo.
Lo onorò con splendidi ornamenti
e gli fece indossare una veste di gloria.

Lo rivestì con il massimo degli onori,
lo coronò con paramenti di potenza:
calzoni, tunica ed efod.

Lo avvolse con melagrane
e numerosi campanelli d'oro all'intorno,
che suonassero al muovere dei suoi passi,
diffondendo il tintinnio nel tempio,
come memoriale per i figli del suo popolo.

Lo avvolse con una veste sacra d'oro,
violetto e porpora, opera di ricamatore,
con il pettorale del giudizio, con i segni della verità

e con tessuto di scarlatto filato, opera d'artista,
con pietre preziose, incise come sigilli,
incastonate sull'oro, opera d'intagliatore,
quale memoriale, con le parole incise
secondo il numero delle tribù d'Israele.

Sopra il turbante gli pose una corona d'oro
con incisa l'iscrizione sacra,
insegna d'onore, lavoro vigoroso,
ornamento delizioso per gli occhi.

Prima di lui non si erano viste cose tanto belle,
mai uno straniero le ha indossate,
ma soltanto i suoi figli
e i suoi discendenti per sempre.

I suoi sacrifici vengono interamente bruciati,
due volte al giorno, senza interruzione.

Mosè riempì le sue mani
e lo unse con olio santo.
Ciò divenne un'alleanza perenne per lui
e per i suoi discendenti, finché dura il cielo:
quella di presiedere al culto ed esercitare il sacerdozio
e benedire il popolo nel suo nome.

Lo scelse fra tutti i viventi
perché offrisse sacrifici al Signore,
incenso e profumo come memoriale,
e perché compisse l'espiazione per il popolo.

Nei suoi comandamenti
gli diede il potere di pronunciare giudizi,
perché insegnasse a Giacobbe le sue testimonianze
e illuminasse Israele nella sua legge.

Contro di lui insorsero uomini stranieri
e furono gelosi di lui nel deserto:
erano gli uomini di Datan e di Abiròn
e quelli dell'assemblea di Core, furiosi e violenti.

Il Signore vide e se ne indignò;
essi finirono annientati nella furia della sua ira.
Egli compì prodigi a loro danno,
per distruggerli con il fuoco della sua fiamma.

E aumentò la gloria di Aronne,
gli assegnò un'eredità:
gli riservò le primizie dei frutti,
gli assicurò anzitutto pane in abbondanza.

Si nutrono infatti delle vittime offerte al Signore,
che egli ha assegnato a lui e ai suoi discendenti.

Tuttavia non ha eredità nella terra del popolo,
non c'è porzione per lui in mezzo al popolo,
perché il Signore è la sua parte e la sua eredità.

Fineès, figlio di Eleàzaro, fu il terzo nella gloria,
per il suo zelo nel timore del Signore,
per la sua fermezza quando il popolo si ribellò,
per la bontà coraggiosa della sua anima;
egli fece espiazione per Israele.

Per questo con lui fu stabilita un'alleanza di pace,
perché presiedesse al santuario e al popolo;
così a lui e alla sua discendenza fu riservata
la dignità del sacerdozio per sempre.

Per l'alleanza fatta con Davide,
figlio di Iesse, della tribù di Giuda,
l'eredità del re passa solo di figlio in figlio,
l'eredità di Aronne invece passa a tutta la sua discendenza.

Vi infonda Dio sapienza nel cuore,
per giudicare il suo popolo con giustizia,
perché non svanisca la loro prosperità
e la loro gloria duri per sempre.

Грузинский

Языки

წარმოშვა მისგან გულმოწყალე კაცი, მადლის მპოვნელი ყოველი ხორციელის თვალში, ღვთისთვისაც და კაცთათვისაც საყვარელი მოსე, რომლის ხსენებაც კურთხეულია.

დიდებით წმიდებს დაამსგავსა და გაადიადა იგი საქმეთა წყალობით მტრების დასაშინებლად.

მისი სიტყვებით შეწყვიტა ნიშები და განადიდა იგი მეფეთა წინაშე; მისი მეშვეობით მბრძანებლობდა თავის ხალხს და მასვე აჩვენა თავისი დიდება.

ერთგულებისა და მორჩილებისთვის წმინდა ჰყო იგი და ყოველი ხორციელისგან გამოარჩია;

მოასმენინა მას თავისი ხმა, შეიყვანა ნისლში და პირისპირ მისცა მას მცნებანი - რჯული სიცოცხლისა და შემეცნებისა, რათა იაკობისათვის ესწავლებინა აღთქმა და ისრაელისთვის მისი სასჯელები.

აამაღლა აარონი, მისი მსგავსი სიწმიდით, მისი ძმა, ლევის ტომიდან;

დაუდვა მას საუკუნო აღთქმა და ერის მღვდლობა ჩააბარა მას. აკურთხა იგი მშვენიერ სამოსელში და შემოარტყა სარტყელი დიდებისა.

შემოსა იგი სანაქებო სრულყოფილებით და გამოაწყო მდიდრული სამოსელით: საწმერთულით, ტალავარით და ეფოდით.

შემოარტყა მას ბურთულაკები და ოქროს მრავალი ეჟვანიც შემოავლო, რათა ფეხის გადადგმისას ხმები გამოეცათ და ტაძარში რეკვა ამტყდარიყო მისი ხალხის შვილებისთვის შესახსენებლად.

შემოსა წმიდა სამოსით, ოქროთი ლურჯით და ძოწეულით - ნაქარგი ქსოვილით, მსჯავრის სიტყვით და ურიმითა და თუმიმით, ოსტატის ნახელავი მეწამული ქსოვილით;

პატიოსანი თვლებით მოოჭვილი ბეჭდით ოქრომჭედლის ნახელავ ოქროს ბუდეში, რომელზედაც სამახსოვროდ ამოკვეთილია წარწერები ისრაელის ტომთა რიცხვის მიხედვით;

თავსაბურავს ზემოთ ოქროს გვირგვინით ნიშნად სიწმიდის ბეჭდისა ღირსების სადიდებლად - ეს არის ქმნილება ხელოვნებისა და სამკაული, თვალებისთვის სანატრელი.

მის დრომდე არ იყო მშვენებანი და ვერც უცხოტომელი შეიმოსება ამგვარად ვერასოდეს, არამედ მხოლოდ მისი შვილები და მისი შთამომავლობა სამარადჟამოდ.

მისი მსხვერპლი ყოველდღე შეიწირება, მუდმივად, ორჯერ.

აუვსო მოსემ ხელი და სცხო მას წმინდა ზეთი; მიეცა მას და მის თესლს საუკუნო აღთქმა ცის დღეებში, რათა ემსახურონ უფალს და აკურთხონ მისი ხალხი მისი სახელით.

გამოარჩია იგი ყოველი ცოცხალისაგან, რათა უფლისათვის ძღვენი მიერთმია: საკმეველი და კეთილსურნელება იმის სამახსოვროდ, რომ თავისი ხალხი შეიწყალა.

მისცა მას თავისი მცნებებით ხელმწიფება მსჯავრის გამოსატანად, რათა დაემოძღვრა იაკობი მოწმობებით და თავისი რჯულით გაენათლებინა ისრაელი.

წინ აღუდგნენ მას უცხონი და შეშურდათ მისი უდაბნოში - დათანი, აბირონი და მათი ხალხი, და კორახის კრებული სიშმაგითა და გულისწყრომით.

იხილა უფალმა და არ მოეწონა, და აღესრულნენ ისინი გულისწყრომის სიშმაგეში. მოახდინა მათზე სასწაული და თავისი ცეცხლის ალით შემუსრა ისინი.

შეჰმატა აარონს დიდება და მისცა მას მემკვიდრეობა; უწილადა მას პირველმოწეული ნაყოფები; პირველ ყოვლისა კი მოუმზადა პური საძღომად,

რადგან ისინი ჭამენ უფლის მსხვერპლს, რომელიც მას და მის შთამომავლობას მისცა.

მაგრამ მას არა აქვს მემკვიდრეობა ხალხის ქვეყანაში და არც წილი ხალხს შორის, რადგან თავად უფალია მისი წილი და მემკვიდრეობა.

ფინხაზი, ელეაზარის შვილი, მესამეა დიდებით, რადგან მოშურნე იყო იგი უფლის შიშში, მტკიცედ იდგა ხალხის განდგომისას სულის სიქველით და ივედრებოდა ისრაელის შეწყალებისთვის.

ამიტომაც მიეცა მას მშვიდობის აღთქმა, რომ სათავეში ჩადგომოდა საწმიდარსა და მის ხალხს, რომ მის შთამომავლობას საუკუნოდ ჰქონოდა მღვდლობის ღირსება.

დავითსაც, იესეს შვილს, იუდას ტომიდან, მიეცა აღთქმა, რომ სამეფო მემკვიდრეობა გადავიდოდა მხოლოდ შვილიდან შვილზე. ასევე მემკვიდრეობა აარონისა მისი შთამომავლობისაა.

ღმერთმა თქვენც ჩაგიგდოთ სიბრძნე გულში, რომ მისი ხალხი სიმართლით განსაჯოთ, რომ არ წარიხოცოს მისი სიკეთენი და მისი დიდება თაობიდან თაობაში გადავიდეს.