Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
46:2
46:4
46:6
46:7
46:8
46:9
см.:Чис.14:6-7;
46:12
46:13
46:15
46:21
46:23
см.:1Цар.28:17:19;
Крѣ́покъ на бра́нехъ Иису́съ нави́нъ и прее́мникъ Моисе́овъ бы́сть во проро́чествѣ:
и́же бы́сть по и́мени своему́ вели́къ на спасе́нiе избра́нныхъ его́, мсти́ти востаю́щымъ [на́нь] враго́мъ, я́ко да наслѣ́дствитъ Изра́иля.
Ко́ль просла́вленъ бы́сть воздвиже́нiемъ ру́къ свои́хъ, и внегда́ простира́ше ме́чь на гра́ды.
Кто́ пре́жде его́ си́це ста́? бра́ни бо Госпо́дни то́й вожда́ше.
Не руко́ю ли его́ воспяти́ся со́лнце, и еди́нъ де́нь бы́сть я́ко два́?
Призва́ вы́шняго си́льна, егда́ оскорбля́ху его́ врази́ о́крестъ, и послу́ша его́ ве́лiй Госпо́дь: ка́менiемъ гра́днымъ си́лы крѣ́пкiя
устреми́ бра́нь на язы́ки, исхожде́нiемъ погуби́ проти́вники,
да позна́ютъ язы́цы всеору́жiе его́, я́ко предъ Го́сподемъ бра́нь его́: и́бо послѣ́дова могу́тному.
И во дни́ Моисе́овы сотвори́ ми́лость се́й и хале́въ сы́нъ Иефонні́инъ, ста́ти проти́ву врага́, удержа́ти лю́ди от грѣ́хъ и утоли́ти ро́потъ лука́вства:
и та́ два́ су́ща спасе́на бы́ста от шести́ со́тъ ты́сящъ пѣшце́въ, ввести́ и́хъ въ наслѣ́дствiе, въ зе́млю точа́щую млеко́ и ме́дъ.
И даде́ Госпо́дь хале́ву крѣ́пость, и да́же до ста́рости пребы́сть у него́, взы́ти ему́ на высоту́ земли́, и сѣ́мя его́ обдержа́ наслѣ́дiе:
я́ко да ви́дятъ вси́ сы́нове Изра́илевы, я́ко добро́ ходи́ти вслѣ́дъ Го́спода.
И судiи́ кі́йждо и́менемъ свои́мъ, ели́кихъ не любодѣ́йствова се́рдце, и ели́цы не отврати́шася от Го́спода, и па́мять и́хъ во благослове́нiихъ:
ко́сти и́хъ да процвѣту́тъ от мѣ́ста и́хъ,
и и́мя и́хъ премѣня́емо на сынѣ́хъ, просла́вленнымъ бы́вшымъ и́мъ.
Возлю́бленъ Го́сподемъ свои́мъ самуи́лъ проро́къ Госпо́день устро́и ца́рство и пома́за кня́зи надъ людьми́ его́:
зако́номъ Госпо́днимъ суди́ со́нму, и посѣти́ Госпо́дь Иа́кова:
вѣ́рою свое́ю испы́танъ бы́сть проро́къ, и позна́нъ бы́сть въ вѣ́рѣ свое́й вѣ́ренъ видѣ́нiемъ.
И призва́ Го́спода си́льна, егда́ оскорбля́ху его́ врази́ его́ о́крестъ, приноше́нiемъ а́гнца ссу́щаго млеко́:
и возгремѣ́ съ небесе́ Госпо́дь и гла́сомъ ве́лiимъ услы́шанъ сотвори́ гла́съ сво́й:
и потреби́ влады́ки ти́рскiя, и вся́ кня́зи Филисти́мскiя.
И пре́жде вре́мене успе́нiя вѣ́ка свидѣ́телствова предъ Го́сподемъ и христо́мъ его́: имѣ́нiя и до сапо́гъ от вся́кiя пло́ти не взя́хъ: и не сотвори́ ему́ поноше́нiя [ни еди́нъ] человѣ́къ.
И по успе́нiи свое́мъ проро́чествова и показа́ царе́ви кончи́ну его́: и вознесе́ от земли́ гла́съ сво́й, проро́чествомъ истреби́ти беззако́нiе люді́й.
Силен был в бранях Иисус Навин и был преемником Моисея в пророчествах.
Соответственно имени своему, он был велик в спасении избранных Божиих, когда мстил восставшим врагам, чтобы ввести Израиля в наследие его.
Как он прославился, когда поднял руки свои и простер меч на города!
Кто прежде него так стоял? Ибо он вел брани Господни.
Не его ли рукою остановлено было солнце, и один день был как бы два?
Он воззвал ко Всевышнему Владыке, когда со всех сторон стеснили его враги, и великий Господь услышал его:
камнями града с могущественною силою бросил Он на враждебный народ и погубил противников на склоне горы,
дабы язычники познали всеоружие его, что война его была пред Господом, а он только следовал за Всемогущим.
И во дни Моисея он оказал благодеяние, он и Халев, сын Иефоннии, – тем, что они противостояли враждующим, удерживали народ от греха и утишали злой ропот.
И они только двое из шестисот тысяч путешествовавших были спасены, чтобы ввести народ в наследие – в землю, текущую молоком и медом.
И дал Господь Халеву крепость, которая сохранилась в нем до старости, взойти на высоту земли, и семя его получило наследие,
дабы видели все сыны Израилевы, что благо следовать Господу.
Также и судии, каждый по своему имени, которых сердце не заблуждалось и которые не отвращались от Господа, – да будет память их во благословениях!
Да процветут кости их от места своего,
и имя их да перейдет к сынам их в прославлении их!
Возлюбленный Господом своим Самуил, пророк Господень, учредил царство и помазал царей народу своему;
он судил народ по закону Господню, и Господь призирал на Иакова;
по вере своей он был истинным пророком, и в словах его дознана верность видения.
Он воззвал ко Всемогущему Господу, когда отвсюду теснили его враги, и принес в жертву молодого агнца, –
и Господь возгремел с неба и в сильном шуме слышным сделал голос Свой,
и истребил вождей Тирских и всех князей Филистимских.
Еще прежде времени вечного успокоения своего он свидетельствовался пред Господом и помазанником Его: «имущества, ни даже обуви, я не брал ни от кого», и никто не укорил его.
Он пророчествовал и по смерти своей, и предсказал царю смерть его, и в пророчестве возвысил из земли голос свой, что беззаконный народ истребится.
κραταιὸς ἐν πολέμῳ ᾿Ιησοῦς Ναυη καὶ διάδοχος Μωυσῆ ἐν προφητείαις–
–ὃς ἐγένετο κατὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ μέγας ἐπὶ σωτηρίᾳ ἐκλεκτῶν αὐτοῦ ἐκδικῆσαι ἐπεγειρομένους ἐχθρούς ὅπως κατακληρονομήσῃ τὸν Ισραηλ
2ὡς ἐδοξάσθη ἐν τῷ ἐπᾶραι χεῖρας αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ ἐκτεῖναι ῥομφαίαν ἐπὶ πόλεις
3τίς πρότερος αὐτοῦ οὕτως ἔστη τοὺς γὰρ πολέμους κυρίου αὐτὸς ἐπήγαγεν
4οὐχὶ ἐν χειρὶ αὐτοῦ ἐνεποδίσθη ὁ ἥλιος καὶ μία ἡμέρα ἐγενήθη πρὸς δύο
5ἐπεκαλέσατο τὸν ὕψιστον δυνάστην ἐν τῷ θλῖψαι αὐτὸν ἐχθροὺς κυκλόθεν καὶ ἐπήκουσεν αὐτοῦ μέγας κύριος–
–ἐν λίθοις χαλάζης δυνάμεως κραταιᾶς 6κατέρραξεν ἐπ᾿ ἔθνος πόλεμον καὶ ἐν καταβάσει ἀπώλεσεν ἀνθεστηκότας–
–ἵνα γνῶσιν ἔθνη πανοπλίαν αὐτοῦ ὅτι ἐναντίον κυρίου ὁ πόλεμος αὐτοῦ 7καὶ γὰρ ἐπηκολούθησεν ὀπίσω δυνάστου–
–καὶ ἐν ἡμέραις Μωυσέως ἐποίησεν ἔλεος αὐτὸς καὶ Χαλεβ υἱὸς Ιεφοννη ἀντιστῆναι ἔναντι ἐκκλησίας κωλῦσαι λαὸν ἀπὸ ἁμαρτίας καὶ κοπάσαι γογγυσμὸν πονηρίας
8καὶ αὐτοὶ δύο ὄντες διεσώθησαν ἀπὸ ἑξακοσίων χιλιάδων πεζῶν εἰσαγαγεῖν αὐτοὺς εἰς κληρονομίαν εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι
9καὶ ἔδωκεν ὁ κύριος τῷ Χαλεβ ἰσχύν καὶ ἕως γήρους διέμεινεν αὐτῷ ἐπιβῆναι αὐτὸν ἐπὶ τὸ ὕψος τῆς γῆς καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ κατέσχεν κληρονομίαν
10ὅπως ἴδωσιν πάντες οἱ υἱοὶ Ισραηλ ὅτι καλὸν τὸ πορεύεσθαι ὀπίσω κυρίου
11καὶ οἱ κριταί ἕκαστος τῷ αὐτοῦ ὀνόματι ὅσων οὐκ ἐξεπόρνευσεν ἡ καρδία καὶ ὅσοι οὐκ ἀπεστράφησαν ἀπὸ κυρίου εἴη τὸ μνημόσυνον αὐτῶν ἐν εὐλογίαις
12τὰ ὀστᾶ αὐτῶν ἀναθάλοι ἐκ τοῦ τόπου αὐτῶν–
–καὶ τὸ ὄνομα αὐτῶν ἀντικαταλλασσόμενον ἐφ᾿ υἱοῖς δεδοξασμένων αὐτῶν
13ἠγαπημένος ὑπὸ κυρίου αὐτοῦ Σαμουηλ προφήτης κυρίου κατέστησεν βασιλείαν καὶ ἔχρισεν ἄρχοντας ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ
14ἐν νόμῳ κυρίου ἔκρινεν συναγωγήν καὶ ἐπεσκέψατο κύριος τὸν Ιακωβ
15ἐν πίστει αὐτοῦ ἠκριβάσθη προφήτης καὶ ἐγνώσθη ἐν ῥήμασιν αὐτοῦ πιστὸς ὁράσεως
16καὶ ἐπεκαλέσατο τὸν κύριον δυνάστην ἐν τῷ θλῖψαι ἐχθροὺς αὐτοῦ κυκλόθεν ἐν προσφορᾷ ἀρνὸς γαλαθηνοῦ
17καὶ ἐβρόντησεν ἀπ᾿ οὐρανοῦ ὁ κύριος καὶ ἐν ἤχῳ μεγάλῳ ἀκουστὴν ἐποίησεν τὴν φωνὴν αὐτοῦ
18καὶ ἐξέτριψεν ἡγουμένους Τυρίων καὶ πάντας ἄρχοντας Φυλιστιιμ
19καὶ πρὸ καιροῦ κοιμήσεως αἰῶνος ἐπεμαρτύρατο ἔναντι κυρίου καὶ χριστοῦ αὐτοῦ χρήματα καὶ ἕως ὑποδημάτων ἀπὸ πάσης σαρκὸς οὐκ εἴληφα καὶ οὐκ ἐνεκάλεσεν αὐτῷ ἄνθρωπος
20καὶ μετὰ τὸ ὑπνῶσαι αὐτὸν προεφήτευσεν καὶ ὑπέδειξεν βασιλεῖ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ καὶ ἀνύψωσεν ἐκ γῆς τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἐν προφητείᾳ ἐξαλεῖψαι ἀνομίαν λαοῦ
Итальянский
Языки
Valoroso in guerra fu Giosuè, figlio di Nun,
successore di Mosè nell'ufficio profetico;
secondo il suo nome,
egli fu grande per la salvezza degli eletti di Dio,
compiendo la vendetta contro i nemici insorti,
per assegnare l'eredità a Israele.
successore di Mosè nell'ufficio profetico;
secondo il suo nome,
egli fu grande per la salvezza degli eletti di Dio,
compiendo la vendetta contro i nemici insorti,
per assegnare l'eredità a Israele.
Com'era glorioso quando alzava le sue braccia
e brandiva la spada contro le città!
e brandiva la spada contro le città!
Chi prima di lui era stato così saldo?
Egli guidava le guerre del Signore.
Egli guidava le guerre del Signore.
Al suo comando non si arrestò forse il sole
e un giorno divenne lungo come due?
e un giorno divenne lungo come due?
Egli invocò l'Altissimo, il Sovrano,
mentre i nemici lo premevano da ogni parte;
lo esaudì il Signore grande
con una grandinata di pietre poderose.
mentre i nemici lo premevano da ogni parte;
lo esaudì il Signore grande
con una grandinata di pietre poderose.
Egli piombò sulla nazione nemica
e nella discesa distrusse gli avversari,
perché le nazioni conoscessero tutte le sue armi
e che la loro guerra era contro il Signore.
Egli infatti marciò dietro al Sovrano
e nella discesa distrusse gli avversari,
perché le nazioni conoscessero tutte le sue armi
e che la loro guerra era contro il Signore.
Egli infatti marciò dietro al Sovrano
e nei giorni di Mosè compì un'opera di misericordia:
egli e Caleb, figlio di Iefunnè,
opponendosi all'assemblea,
impedendo che il popolo peccasse
e calmando le maligne mormorazioni.
egli e Caleb, figlio di Iefunnè,
opponendosi all'assemblea,
impedendo che il popolo peccasse
e calmando le maligne mormorazioni.
Solo loro due furono salvati
fra i seicentomila fanti,
per far entrare il popolo nell'eredità,
nella terra in cui scorrono latte e miele.
fra i seicentomila fanti,
per far entrare il popolo nell'eredità,
nella terra in cui scorrono latte e miele.
Il Signore concesse a Caleb una forza
che l'assistette sino alla vecchiaia,
perché raggiungesse le alture del paese;
così la sua discendenza possedette l'eredità,
che l'assistette sino alla vecchiaia,
perché raggiungesse le alture del paese;
così la sua discendenza possedette l'eredità,
affinché tutti i figli d'Israele sapessero
che è bene seguire il Signore.
che è bene seguire il Signore.
Ci sono poi i giudici, ciascuno con il suo nome:
di coloro il cui cuore non commise infedeltà
e di quanti non si allontanarono dal Signore,
sia il loro ricordo in benedizione!
di coloro il cui cuore non commise infedeltà
e di quanti non si allontanarono dal Signore,
sia il loro ricordo in benedizione!
Le loro ossa rifioriscano dalla loro tomba
e il loro nome si rinnovi nei figli,
perché essi sono già glorificati.
e il loro nome si rinnovi nei figli,
perché essi sono già glorificati.
Samuele, amato dal suo Signore,
profeta del Signore, istituì la monarchia
e unse dei prìncipi sul suo popolo.
profeta del Signore, istituì la monarchia
e unse dei prìncipi sul suo popolo.
Secondo la legge del Signore governò l'assemblea
e il Signore volse lo sguardo benevolo su Giacobbe.
e il Signore volse lo sguardo benevolo su Giacobbe.
Per la sua fedeltà si dimostrò profeta
e per le sue parole fu riconosciuto veggente degno di fede.
e per le sue parole fu riconosciuto veggente degno di fede.
Egli invocò il Signore, il Sovrano,
quando i nemici lo premevano all'intorno,
con l'offerta di un agnello da latte.
quando i nemici lo premevano all'intorno,
con l'offerta di un agnello da latte.
Il Signore tuonò dal cielo
e con grande fragore fece udire la sua voce;
e con grande fragore fece udire la sua voce;
sterminò i capi degli abitanti di Tiro
e tutti i prìncipi dei Filistei.
e tutti i prìncipi dei Filistei.
Prima dell'ora del suo sonno eterno
attestò davanti al Signore e al suo unto:
"Né denari né sandali
ho preso da alcuno",
e nessuno poté contraddirlo.
attestò davanti al Signore e al suo unto:
"Né denari né sandali
ho preso da alcuno",
e nessuno poté contraddirlo.
Ancora dopo che si fu addormentato profetizzò,
predicendo al re la sua fine;
anche dal sepolcro levò la sua voce
per cancellare con una profezia l'iniquità del popolo.
predicendo al re la sua fine;
anche dal sepolcro levò la sua voce
per cancellare con una profezia l'iniquità del popolo.