Скрыть
46:2
46:4
46:6
46:7
46:8
46:12
46:13
46:15
46:21
Церковнославянский (рус)
Крѣ́покъ на бра́нехъ Иису́съ нави́нъ и прее́мникъ Моисе́овъ бы́сть во проро́че­ст­вѣ:
и́же бы́сть по и́мени сво­ему́ вели́къ на спасе́нiе избра́н­ныхъ его́, мсти́ти востаю́щымъ [на́нь] враго́мъ, я́ко да наслѣ́д­ст­витъ Изра́иля.
Ко́ль просла́вленъ бы́сть воз­движе́нiемъ ру́къ сво­и́хъ, и внегда́ простира́­ше ме́чь на гра́ды.
Кто́ пре́жде его́ си́це ста́? бра́ни бо Госпо́дни то́й вожда́­ше.
Не руко́ю ли его́ воспяти́ся со́лнце, и еди́нъ де́нь бы́сть я́ко два́?
Призва́ вы́шняго си́льна, егда́ оскорбля́ху его́ врази́ о́крестъ, и послу́ша его́ ве́лiй Госпо́дь: ка́менiемъ гра́днымъ си́лы крѣ́пкiя
устреми́ бра́нь на язы́ки, исхожде́нiемъ погуби́ проти́вники,
да позна́ютъ язы́цы всеору́жiе его́, я́ко предъ Го́сподемъ бра́нь его́: и́бо послѣ́дова могу́тному.
И во дни́ Моисе́овы сотвори́ ми́лость се́й и хале́въ сы́нъ Иефон­ні́инъ, ста́ти проти́ву врага́, удержа́ти лю́ди от­ грѣ́хъ и утоли́ти ро́потъ лука́в­ст­ва:
и та́ два́ су́ща спасе́на бы́ста от­ шести́ со́тъ ты́сящъ пѣшце́въ, ввести́ и́хъ въ наслѣ́д­ст­вiе, въ зе́млю точа́щую млеко́ и ме́дъ.
И даде́ Госпо́дь хале́ву крѣ́пость, и да́же до ста́рости пребы́сть у него́, взы́ти ему́ на высоту́ земли́, и сѣ́мя его́ обдержа́ наслѣ́дiе:
я́ко да ви́дятъ вси́ сы́нове Изра́илевы, я́ко добро́ ходи́ти вслѣ́дъ Го́спода.
И судiи́ кі́йждо и́менемъ сво­и́мъ, ели́кихъ не любо­дѣ́й­ст­вова се́рдце, и ели́цы не от­врати́шася от­ Го́спода, и па́мять и́хъ во благослове́нiихъ:
ко́сти и́хъ да процвѣту́тъ от­ мѣ́ста и́хъ,
и и́мя и́хъ премѣня́емо на сынѣ́хъ, просла́влен­нымъ бы́в­шымъ и́мъ.
Возлю́бленъ Го́сподемъ сво­и́мъ самуи́лъ проро́къ Госпо́день устро́и ца́р­ст­во и пома́за кня́зи надъ людьми́ его́:
зако́номъ Госпо́днимъ суди́ со́нму, и посѣти́ Госпо́дь Иа́кова:
вѣ́рою сво­е́ю испы́танъ бы́сть проро́къ, и позна́нъ бы́сть въ вѣ́рѣ сво­е́й вѣ́ренъ видѣ́нiемъ.
И при­­зва́ Го́спода си́льна, егда́ оскорбля́ху его́ врази́ его́ о́крестъ, при­­ноше́нiемъ а́гнца ссу́щаго млеко́:
и воз­гремѣ́ съ небесе́ Госпо́дь и гла́сомъ ве́лiимъ услы́шанъ сотвори́ гла́съ сво́й:
и потреби́ влады́ки ти́рскiя, и вся́ кня́зи Филисти́мскiя.
И пре́жде вре́мене успе́нiя вѣ́ка свидѣ́тел­ст­вова предъ Го́сподемъ и христо́мъ его́: имѣ́нiя и до сапо́гъ от­ вся́кiя пло́ти не взя́хъ: и не сотвори́ ему́ поноше́нiя [ни еди́нъ] человѣ́къ.
И по успе́нiи сво­е́мъ проро́че­с­т­вова и показа́ царе́ви кончи́ну его́: и воз­несе́ от­ земли́ гла́съ сво́й, проро́че­с­т­вомъ истреби́ти беззако́нiе люді́й.
Синодальный
Силен был в бранях Иисус Навин и был преемником Моисея в пророчествах.
Соответственно имени своему, он был велик в спасении избранных Божиих, когда мстил восставшим врагам, чтобы ввести Израиля в наследие его.
Как он прославился, когда поднял руки свои и простер меч на города!
Кто прежде него так стоял? Ибо он вел брани Господни.
Не его ли рукою остановлено было солнце, и один день был как бы два?
Он воззвал ко Всевышнему Владыке, когда со всех сторон стеснили его враги, и великий Господь услышал его:
камнями града с могущественною силою бросил Он на враждебный народ и погубил противников на склоне горы,
дабы язычники познали всеоружие его, что война его была пред Господом, а он только следовал за Всемогущим.
И во дни Моисея он оказал благодеяние, он и Халев, сын Иефоннии, – тем, что они противостояли враждующим, удерживали народ от греха и утишали злой ропот.
И они только двое из шестисот тысяч путешествовавших были спасены, чтобы ввести народ в наследие – в землю, текущую молоком и медом.
И дал Господь Халеву крепость, которая сохранилась в нем до старости, взойти на высоту земли, и семя его получило наследие,
дабы видели все сыны Израилевы, что благо следовать Господу.
Также и судии, каждый по своему имени, которых сердце не заблуждалось и которые не отвращались от Господа, – да будет память их во благословениях!
Да процветут кости их от места своего,
и имя их да перейдет к сынам их в прославлении их!
Возлюбленный Господом своим Самуил, пророк Господень, учредил царство и помазал царей народу своему;
он судил народ по закону Господню, и Господь призирал на Иакова;
по вере своей он был истинным пророком, и в словах его дознана верность видения.
Он воззвал ко Всемогущему Господу, когда отвсюду теснили его враги, и принес в жертву молодого агнца, –
и Господь возгремел с неба и в сильном шуме слышным сделал голос Свой,
и истребил вождей Тирских и всех князей Филистимских.
Еще прежде времени вечного успокоения своего он свидетельствовался пред Господом и помазанником Его: «имущества, ни даже обуви, я не брал ни от кого», и никто не укорил его.
Он пророчествовал и по смерти своей, и предсказал царю смерть его, и в пророчестве возвысил из земли голос свой, что беззаконный народ истребится.
Киргизский
В данном переводе выбранная книга отсутствует
Jumala tegude ülistus ajaloos
Joosua, Nuuni poeg, sõjakangelane ja prohvetina Moosese järglane, kes oma nime tõttu oli suur päästma Issanda valituid, kätte maksma kogunenud vaenlastele, et anda Iisraelile tema pärisosa.
Kuidas oli ta austatud oma käsi tõstes ja mõõka tõmmates linnade vastu!
Kes on enne teda olnud nõnda kange? Jah, tema pidas Issanda sõda!
Eks tema läbi jäänud päike seisma ja ühest päevast sai kaks?
Ta hüüdis appi kõrgeimat Valitsejat, kui vaenlased rõhusid teda igalt poolt, ja suur Issand kuulis teda: rahet nagu kive võimsa jõuga
laskis ta langeda vaenuliku rahva peale ja hävitas vastupanijad mäenõlvakul, et paganad saaksid tunda tema relvi, et Joosua pidas oma sõda Issanda palge ees.
Sest tema käis ju Valitseja järel ja juba Moosese päevil osutas ta vagadust, tema ja Kaaleb, Jefunne poeg, kui nad seisid kogudusele vastu, et hoida rahvast patust ja vaigistada kurjade nurinat.
Need kaks jäeti ellu kuuesaja tuhande jalamehe hulgast, et neid viia pärisosale, maale, mis piima ja mett voolab.
Ja Issand andis Kaalebile rammu, mis jäi temale kuni kõrge eani, et ta jõudis minna üles kõrgendikule ja tema sugu sai kätte pärisosa -
et kõik Iisraeli lapsed näeksid, kui hea on käia Issanda järel.
Ja kohtumõistjad, igaüks nimeliselt, kõik, kelle süda ei murdnud truudust ja kes ei taganenud Issandast: olgu õnnistatud nende mälestus!
Nende luud elustugu oma rahupaikades ja nende nimi uuenegu nende kuulsais poegades!
Oma Issandale armas oli Saamuel, Issanda prohvet, kes rajas kuningriigi ja võidis valitsejad tema rahvale.
Ta mõistis kohut kogudusele Issanda Seaduse järgi, ja Issand hoolitses Jaakobi eest.
Tema usu pärast tunnustati teda prohvetina ja tema kõnest tunti teda kui nägijat.
Ta hüüdis appi Issandat, Kõigeväelist, kui vaenlased temale igalt poolt kallale tungisid, ja ohverdas piimatalle.
Siis Issand müristas taevas ja andis kuulda oma häält võimsa kõlaga
ning hävitas tüüroslaste valitsejad ja kõik vilistite vürstid.
Enne uinumist igavesse unne tunnistas ta Issanda ja tema poolt võitu ees: „Ühtki asja, mitte kingagi, ei ole ma kelleltki võtnud!” Ja ükski inimene ei süüdistanud teda.
Ka pärast oma surma kuulutas ta prohvetlikult ja näitas kuningale tema lõppu: ennustades andis ta kuulda oma häält maa seest, et lõpetada rahva seaduserikkumine.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible